Η μετεκλογική συγκυρία βρίσκει τη ΝΔ σε μία από τις κρισιμότερες στιγμές της διαδρομής της και...αυτό γιατί η εκλογική ήττα της δεν ήταν απλώς το αποτέλεσμα που υφίσταται ένα κόμμα λόγω της Κυβερνητικής φθοράς αλλά κάτι πολύ περισσότερο: πήρε τις διαστάσεις της πολιτικής αποδοκιμασίας.
Η επόμενη ημέρα αναδεικνύει για τη Νέα Δημοκρατία τρία μείζονα προβλήματα.Το πρόβλημα της ηγεσίας, το πρόβλημα της φυσιογνωμίας και το πρόβλημα της ανάκτησης της κοινωνικής εμπιστοσύνης.
Μέχρι τώρα έχει τεθεί το ενάμισυ πρόβλημα από τα τρία. Δηλαδή αυτό της ηγεσίας και ολίγον της φυσιογνωμίας. Καθόλου το θέμα της ανάκτησης της κοινωνικής εμπιστοσύνης.
Μέσα σε αυτές τις συνθήκες, το να αντικαταστήσει η ΝΔ με επιτυχία τον απερχόμενο ηγέτης της είναι μία εξαιρετικά δύσκολη υπόθεση. Και γι αυτό είναι και εξαιρετικά ρευστή και απρόβλεπτη.
Επομένως τα στοιχεία της έρευνας της Metron Analysis αποτυπώνουν περισσότερο μία κοινωνική διάθεση και μία προτίμηση για τη διαδοχή παρά μία πρόβλεψη και σε καμία περίπτωση εκτίμηση του αποτελέσματος.
Ο κ. Σαμαράς, ξεκινώντας από αρκετά χαμηλά, δείχνει σε μία συγκυρία που εισπράττει και την υποστήριξη του κ. Αβραμόπουλου, να έχει πάρει πλέον το προβάδισμα στην κούρσα αυτή. Ενα προβάδισμα που όμως δεν είναι καταλυτικό, ιδίως μεταξύ των ψηφοφόρων της ΝΔ.
Η κα Μπακογιάννη, αν και ξεκίνησε ως φαβορί στη κούρσα της διαδοχής έχει να αντιμετωπίσει αφενός τη συμμαχία των βασικών ανθυποψηφίων της, αφετέρου τα κοινωνικά στερεότυπα (οικογένεια, γυναίκα).
Ωστόσο και παρά τις νωπές εντυπώσεις της συμφωνίας Σαμαρά-Αβραμόπουλου, καταφέρνει να είναι μέσα «στη κούρσα».
Οι επόμενες μέρες θα είναι καθοριστικές για την έκβαση της διαδοχής.
'Ενα είναι το σίγουρο. Οτι κανείς από τους υποψήφιους δεν θα καταφέρει να κερδίσει στην κάλπη, αν πρώτα δεν κερδίσει στη μάχη των ιδεών και στη μάχη της αντιλαμβανόμενης προοπτικής της Νέας Δημοκρατίας στην επόμενη μέρα.
ΣΤΡΑΤΟΣ ΦΑΝΑΡΑΣ
ΔΙΕΥΘΥΝΩΝ ΣΥΜΒΟΥΛΟΣ METRON ANALYSIS
ΑΝΤΙΝΤΟΡΙΚΟ ΜΕΤΩΠΟ
Τελικά τα στοιχεία της δημοσκόπησης επιβεβαιώνουν την αίσθηση που εδώ και μια εβδομάδα έχει αρχίσει να σχηματίζεται.
Οι δυο τάσεις που πάνω από 30 χρόνια υπάρχουν στη Ν.Δ. εξακολουθούν να ξεχωρίζουν σαν το λάδι με το νερό. Κανένα ανακάτεμα, καμιά κουμπαριά. Φιλελεύθεροι κεντρώοι όπως αυτοαποκαλούνται οι σημερινοί οπαδοί της Ντόρας Μπακογιάννη έχουν απέναντι τους όλους τους υπόλοιπους., αυτούς που δεν έχουν όνομα , γιατί δεν μπορούν να συμφωνήσουν στο τι είναι. Συμφωνούν όμως στο τι δεν θέλουν. Τη Ντόρα Μπακογιάννη στην ηγεσία του κόμματος τους. 30 χρόνια μετά την ένταξή της οικογένειας Μητσοτάκη στη Ν.Δ. ,εξακολουθεί να θεωρείται από πολλούς ξένο σώμα σε αναγκαστική συνύπαρξη.
Είναι χαρακτηριστικές δυο απαντήσεις που δόθηκαν σε άλλες έρευνες. Ποιο είναι το μεγαλύτερο μειονέκτημα της Ντόρας Μπακογιάννη? Απάντηση :Το όνομα του μπαμπά της
Πως χαρακτηρίζετε την απόφαση του Αντώνη Σαμαρά το 1993 να αφήσει τη Ν.Δ. και να φτιάξει δικό του κόμμα? Απάντηση: Δεν άφησε τη Ν.Δ. Άφησε τον Μητσοτάκη
Αυτό το ανεκδοτολογικό επίπεδο πολιτικής ατάκας μαρτυρά την πολιτική αδυναμία της κας Μπακογιάννη να δημιουργήσει συμμαχίες στο εσωτερικό του κόμματος της που θα υπερβαίνουν τα θέματα καταγωγής. Η αιτία , κι αυτό μας θυμίζει την περίπτωση Βενιζέλου στο ΠΑΣΟΚ, είναι κάτι που μοιάζει λιγότερο πολιτικό αλλά είναι βαθειά ανθρώπινο, όταν ζυγίζεις αρχηγούς, δηλαδή αυτούς με τους οποίους ταυτίζεσαι στο κοινωνικό πεδίο. Δεν κατάφερε λοιπόν να πείσει πως το ενδιαφέρον της για την παράταξη είναι εξίσου σημαντικό με τις προσωπικές και οικογενειακές φιλοδοξίες. Στην πραγματικότητα δεν κατανόησε πως εκλογή από τη βάση σημαίνει πολύ περισσότερο ευχέρεια ταύτισης σε προσωπικό επίπεδο παρά προγραμματικός λόγος.
Στον αντίποδα ο Αντώνης Σαμαράς κατάφερε με αξιοσημείωτη ευχέρεια να μοιάζει ο πολιτικός εγγυητής και ηγέτης που συνενώνει την οριακή δεξιά του Π.Ψωμιάδη, με τη λαική και πατριωτική δεξιά που ο ίδιος εκφράζει, αλλά και τη σύγχρονη, μετριοπαθή συντηρητική και κοσμοπολίτικη στάση που θα ήθελε να είναι ο Δ. Αβραμόπουλος. Έχοντας αυτό το πολιτικό στίγμα στην ουσία εξουδετερώνει αν δεν υπερβαίνει την υπεροχή της κας Μπακογιάννη στο μετριοπαθή συντηρητικό χώρο. Τι απομένει. Η προσωπικότητα, οι προθέσεις, το στίγμα. Κι εδώ ο Α. Σαμαράς υπερέχει αναμφισβήτητα. Δεν είναι η παλιά δεξιά. Είναι Η ΔΕΞΙΑ.. Που συνδυάζει καθεστωτική συμπεριφορά αλλά και κινηματικά στοιχεία, που μιλά για αξίες, σύμβολα και ιδεολογία της παράταξης, που σίγουρα μοιάζει αντι_Παπανδρέου στην διεκδίκηση της εξουσίας, γιατί θάναι ριζικά αντίθετος, θα μοιάζει καινοτόμος ως περίεργος, επικίνδυνος ίσως αλλά γιατί όχι μόνο ριψοκίνδυνος. Τέλος πάντων γιατί με όλα αυτά βάζει βάλσαμο και περηφάνεια στην ψυχή του όχι απλά ηττημένου με 10 μονάδες, αλλά ξεφτιλισμένου μπροστά στην κατάρρευση , ψηφοφόρου της Ν.Δ. Τι περισσότερο χρειάζεται για να τον ψηφίσει όταν μάλιστα απέναντί του υπάρχει ένα αυθεντικό πολιτικό ον, με παγωμένο χαμόγελο.
Τάσος Γιαλίδης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου