Κυριακή 4 Ιουλίου 2010

Είναι θέμα χρόνου η οργή των πολιτών να γίνει έκρηξη…

  • Μικροί, ανήθικοι, άνοες και τυχάραπαστοι είναι οι πολιτικοί του σήμερα που ρίχνουν την χώρα στην άβυσσο του μηδενισμού και της υποταγής
  • Το λογικό και ηθικό αδιέξοδο των ψηφοφόρων (και όχι των οπαδών) του ΠΑΣΟΚ γιγαντώνεται καθημερινά, αφού διαπιστώνουν πως η επιλογή τους καταστρέφει τη χώρα, αλλά και τους ίδιους
Οι σύντροφοι του ΠΑΣΟΚ πρέπει επιτέλους να συνειδητοποιήσουν πως η είσοδος της πατρίδας μας στο ΔΝΤ δεν ήταν προαποφασισμένη, απλώς. Ήταν αποκλειστική επιλογή του Γιώργου Παπανδρέου, ο οποίος στον πόλεμο μεταξύ ευρώ και δολαρίου πήρε θέση υπέρ του δολαρίου όπως είχε υποχρέωση να κάνει… (για ευνόητους λόγους που δεν χρειάζεται να επαναδιατυπώσουμε)! Δεν ήταν καθόλου τυχαίο το σορτάρισμα των κρατικών ομολόγων που ξεκίνησε την επόμενη της εκλογής του ΠΑΣΟΚ στην εξουσία. Μόνο οι κομματικά τυφλοί δεν μπορούν να δουν αυτήν την απλή αλήθεια.
Τα κομματικά στελέχη του ΠΑΣΟΚ ξέρουν καλύτερα από κάθε άλλον ότι παρά την σκανδαλωδώς προνομιακή μεταχείριση των ΜΜΕ απέναντι στη κυβέρνηση στη συνείδηση του λαού έχουν χρεωθεί την υπαγωγή της χώρας στο ΔΝΤ και στα κελεύσματα της τρόικας.
Αυτοί ξέρουν καλύτερα από κάθε άλλον αυτό που συζητάει ο κάθε έλληνας πολίτης (και ίσως χρειαστεί να τονιστεί η λέξη «έλληνας»)...!
Το ΠΑΣΟΚ έρχεται όλο και πιο πολύ πλέον σε σύγκρουση με τις κοινωνικές δυνάμεις που στηρίχθηκε όλα αυτά τα χρόνια.
Και μόνο χαμένο μπορεί να βγει απ’ αυτή την συγκρουσιακή κατάσταση. Αυτό που δεν προσμετρούν είναι όμως ότι αν ο Καραμανλής πήγαινε να πάρει παρόμοια ή πολύ πιο μαλακά μέτρα θα είχε ξεσηκωθεί το σύμπαν να κατασπαράξει τη τότε κυβέρνηση.
Οπότε αυτό που ίσως να εύχονται (οι ψηφοφόροι του ΠΑΣΟΚ) να είχε γίνει, είναι μια............μη ρεαλιστική σκέψη.
Το άλλο που δεν υπολογίζουν, είναι ότι έτσι πως δείχνουν τα πράγματα το μνημόνιο και τα συναφή ήταν προαποφασισμένα μόνο από τους δικούς τους, οι οποίοι έκλεψαν την ψήφο τους με το πολυθρύλητο «λεφτά υπάρχουν», ενώ στο μυαλό τους είχαν τη λύση-διάλυση μέσω του ΔΝΤ.
Κατανοώ τη δύσκολη θέση στην οποία βρίσκονται τώρα που αυτοί είναι οι πρώτοι που αντιμετωπίζουν τη λαϊκή δυσαρέσκεια, σε αντίθεση με τους πρωτικλασάτους που μπορούν και κρύβονται πίσω από αστυνομικές δυνάμεις ή στις καλά φρουρούμενες κατοικίες τους…
Δύσκολο όμως να συγχωρήσω την, για πολλοστή φορά, επαναλαμβανόμενη φτηνή κομματική ιδιοτέλεια.
Σε μια από τις πιο δύσκολες περιόδους για τη χώρα κάποιοι εξακολουθούν να ενδιαφέρονται περισσότερα για τα μικροκομματικά τους συμφέροντα.
Δυστυχώς πολλοί παρόμοιοι συνεχίζουν να είναι απτόητοι και στην κατά ΝΔ μεριά.
Προχθές έπινα καφέ με ένα από τα σημαίνοντα πρόσωπα της ΝΔ στη Θεσσαλονίκη.
Πέμπτη απόγευμα με ανοιχτή αγορά είναι ότι πρέπει μια βολτούλα στα καφέ της Μητροπόλεως.
Στο συγκεκριμένο μάλιστα συνιδιοκτήτης είναι έτερος γνωστός νεοδημοκράτης πολιτικός και είναι στέκι για τα στελέχη της αντιπολίτευσης.
Στο τραπέζι μας παρήλασαν αρκετοί από δαύτους. Κάποιοι κάθησαν και αναπόφευκτα η κουβέντα πήγε στην επιλογή των υποψηφίων της ΝΔ για τις προσεχείς εκλογές της τοπικής αυτοδιοίκησης ενώ πλάτιασε αργότερα με αφορμή τη δυσχερή οικονομική κατάσταση.
Απογοητεύτηκα όταν ακούστηκε το ότι για τη σημερινή κατάσταση φταίει ο λαός που ζούσε πάνω από τις δυνατότητες του και όχι η φαυλότητα τω πολιτικών, η διαφθορά .
Ούτε λίγο ούτε πολύ έλεγαν ευθαρσώς ότι άντε και όλοι οι πολιτικοί να έχουν φάει 60-70 δις μέχρι εκεί είναι οι ευθύνες τους.
Προσπάθησα να διαμαρτυρηθώ, να αντικρούσω τους ανυπόστατους ισχυρισμούς τους. Έφτασα μέχρι στο σημείο (θυμωμένος πλέον) να τους πω ότι καλές οι απόψεις τους αλλά πιο πολύ συμπλέουν με Ντόρα μεριά παρά με την πραγματικότητα ή τουλάχιστον με την άποψη του Σαμαρά.
Στεναχωρήθηκα αναλογιζόμενος ποιοι άνθρωποι θα πρέπει να έρθουν σε επαφή με το λαό και να πρεσβεύσουν τις αξίες που το Σύνταγμα και ο ελληνικός λαός επιτάσσουν…
Μονομιάς συνειδητοποίησα το πόσο δύσκολο είναι να μεταδοθούν νέες ιδέες με τέτοιους φθαρμένους κομματικούς μηχανισμούς… και το γιατί τελικά δεν εκλέγονται οι άξιοι…

Ο Σταύρος Λυγερός τόνιζε πρόσφατα στην ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ της Κυριακής, πως η δικαιολογημένη, συσσωρευμένη αλλά και σιωπηλή λαϊκή οργή που υπάρχει για τα μέτρα και την οποία επιβάλει η κυβέρνηση στην Ελληνική κοινωνία, μέσω του ΔΝΤ, οφείλει, να ανησυχεί την ίδια την κυβέρνηση. Όμως κανείς τους δεν ακούει τον κύριο Λυγερό, ούτε και την σιωπηλή οργή του λαού…
Όσο πιό σιωπηλή δε είναι η οργή, τόσο πιό απρόβλεπτη κι η εκτόνωσή της… Και η εκτόνωση των πολιτών θα πέσει στα κεφάλια των πολιτικών, των κυβερνητικών και των διάφορων «λακέδων» τους που προσπαθούν να διαμορφώσουν την κοινή γνώμη υπέρ του… «θανάτου» της…
Το φαιδρό μάλιστα είναι, ότι σιωπούν κι οι συνήθεις… Κασσάνδρες!
Ούτε ο πιο αισιόδοξος υποστηρικτής της οικονομικής πολιτικής της κυβέρνησης δεν θα μπορούσε να φανταστεί ότι θα μπορούσε να περνά όλα αυτά τα μετρά με σχεδόν μηδενικές απώλειες, σε αυτή τη φάση.
όπως πάει η κατάσταση είναι ικανοί να κατασκευάσουν εχθρούς για το ενδεχόμενο να πανικοβληθεί η κοινωνία… (αν και υπάρχει πάντα κάποιος πρόθυμος στην ανατολική πλευρά του Αιγαίου).
Αυτό που φοβούνται δεν είναι ο λαός, είναι η δημοκρατία, γι αυτό θα κάνουν τα πάντα να την απαξιώσουν στα μάτια του λαού!
Το ζήτημα εδώ είναι ότι ένα τμήμα του πολιτικού προσωπικού είναι σούργελα περιορισμένης αντίληψης.
Αναγνώστης

Υ.Γ.: Ο Γιώργος Παπανδρέου έχει δηλώσει ευθαρσώς πως δεν τον ενδιαφέρει να ξανα-εκλεγεί. Και ήταν ειλικρινής. Να εκλεγεί πού; Σε ποιά χώρα; Αφού με την αποπεράτωση του "έργου" του, δεν θα υπάρχει πλέον χώρα, ούτε και πολίτες... Ας μπει κάποιος να δει την έκθεση του ελεγκτικού με τις επισημάνσεις για το δημογραφικό και τις ελληνοποιήσεις…
πηγη kostasxan

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου