Του Π.Θέμελη
Εμείς τους εκλέγουμε για να μας κυβερνούν, να μας διαφεντεύουν, να μας δυναστεύουν για τέσσερα και παραπάνω χρόνια, είναι το alter ego μας.
Μας διοικούν με εγκάθετους, με κομματόσκυλα και λαμόγια, με πράσινους, μπλε ή πολύχρωμους φρουρούς, με καλοπληρωμένους ειδικούς συμβούλους και σωματοφύλακες, με διαβρωμένους γενικούς διευθυντές, τμηματάρχες και παρατρεχάμενους, που σπεύδουν να γραφτούν στο κόμμα της εκάστοτε κυβέρνησης, μήπως γλιτώσουν τη μετάθεση, κρατήσουν τις καρέκλες τους για πάντα στην Αθήνα, ώστε να ασκούν και αυτοί την εξουσία τους.
Εχουμε υπουργούς περαστικούς και «θεοτήρες», άσχετους, αδιάφορους για τους θεσμούς και τις υπηρεσίες που τάχθηκαν να υπηρετούν, και αντί να τις υπηρετούν τις εγκαταλείπουν στην τύχη τους ημιθανείς,χωρίς «δραχμή», όταν αυτοί αλωνίζουν σε δεξιώσεις με φιόγκους στα λουστρίνια τους και πλήθος τζιτζιφιόγκους γύρω να τους ξεσκονίζουν, να φέρνουν τις καρέκλες και τα αναλόγια, να τους φυλάνε και να τους γλείφουν σταθερά, με την ελπίδα μήπως και αρπάξουν κι αυτοί κάνα κομμάτι «Βιστωνίδα» και το ανταλλάξουν με τα φιλέτα του Κολωνακίου, για να προικίσουν τα παιδιά τους, βρε αδελφέ, μήπως και μάθουν να φοροδιαφεύγουν μάγκικα κι αυτοί,όπως οι αθληταράδες και προστάτες υπουργοί τους, ιδρύοντας τις εταιρείες, τις οφ-σορ που λέν‘, αυτές που βρίσκονται μακριά από την ακτή κι όξω από δω. Εκλέγουμε πολιτικούς που κάνουν σαν τρελοί για το γυαλί και το παράθυρο στο χαζοκούτι, επιτελώντας, με τον αποκρουστικό και ξύλινο λόγο τους, έργο «αποσμητικού», που με το πατσουλί άρωμά του πνίγει για τα καλά, εξαφανίζει ή εξωραΐζει τις άθλιες πολιτικές της παρατάξεώς τους.
Μεγάλους εραστές της τηλεόρασης σε ρόλο μιας «μετανεωτερικής Βουλής»,όπως σωστά τη βάφτισε γνωστός και ταλαντούχος δημοσιογράφος, πιστούς θιασώτες του τηλεκουτιού, που το πιστεύουν και το βλέπουν και το ακούν καθημερινά ως αποκλειστική πηγή της πληροφόρησής τους και ως μόνο μέσο που εγγυάται τάχα επανεκλογή.
Πολιτικούς που αντικρίζουν την καθημερινή πικρή πραγματικότητα μέσα από τις επάλληλες δημοσκοπήσεις, καθώς και από τις εικόνες μιας πραγματικότητας εικονικής που πλάθουν οι ίδιοι με τη φαντασία τους.
Καλά να πάθουμε, είμαστε άξιοι της τύχης μας. Και ας κοκορευόμαστε πως τάχα έχουμε κρίση υψηλή και επιστήμονες ολκής παντού με φήμη διεθνή και δικαστές αδέκαστους και ιατρούς άριστους, άσχετα από το καθιερωμένο φακελάκι.Οσο για πανεπιστημιακούς δασκάλους,καλύτερα ας μη μιλήσω. Θου, Κύριε, φυλακήν τω στόματί μου.
* Ο Πέτρος Θέμελης είναι καθηγητής Κλασικής Αρχαιολογίας.
[Από την εφημερίδα “ΤΑ ΝΕΑ“] Συνεχίστε το διάβασμα ΕΔΩ........
