Σάββατο 25 Ιουλίου 2009

H μετριότητα που αποκαλείται μετριοπάθεια


Επίορκοι δικαστές και αστυνομικοί, επαγγελματίες δολοφόνοι και κουστουμαρισμένοι εκτελεστές κρατικών συμβολαίων, λαθρέμποροι ναρκωτικών και ιδεών, κράτος και παρακράτος, παιδεραστές και μητροπολίτες παρελαύνουν καθημερινά στα τηλεοπτικά «παράθυρα» και την ζωή μας, διαπλεκόμενοι με «ροζ ιστορίες» και σκοτεινές διαμεσολαβήσεις, υπο την αιγίδα σκανδαλοθήρων δημοσιογράφων που λατρεύουν μόνο το λογαριασμό τους στην τράπεζα,
Μια αέναη διαπλοκή το διαρκές συμβάν της ύπαρξής μας.
Μια μεγάλη δημοσκόπηση το παρόν και κάθε προσδοκία στο αόρατο μέλλον.
Πάντα, μετά τις επόμενες εκλογές θα φτιάξουν όλα.
Το σύνδρομο των Ιμίων ως εθνικό ιδανικό και σταθερή συνισταμένη της εσωτερικής και εξωτερικής μας πολιτικής.
Όπως έλεγε και ο Μητσοτάκης................. «σε δέκα χρόνια δεν θα θυμάται κανείς τίποτα», ούτε καν το1821.
Και όπως έχουμε ξαναπεί, μέχρι τότε θα έχουν καταφέρει να ονομάζονται τα Σκόπια «Μακεδονία» και η Μύκονος θα έχει γίνει το αγαπημένο θέρετρο των πασάδων.
Δεν χρειάζεται πλέον ν’ ανοίξει κάποιος απ΄ έξω τις κερκόπορτες. Τις έχουμε ανοίξει προ πολλού μόνοι μας.
Παιδιά αποτυχημένων πρωθυπουργών, ως υποψήφιοι σωτήρες του Έθνους.
Αποτυχημένοι «επαναστάτες» ως διαχειριστές του συστήματος.
Πρώην «αριστεροί» ως βολεμένοι απολογητές της καθεστηκυίας τάξης.
Άτολμοι πολιτικοί, κρατικοδίαιτοι επιχειρηματίες, ανεγκέφαλοι διανοούμενοι., αδέξιοι δεξιοί, ατάλαντοι καλλιτέχνες, άφωνοι τραγουδιστές, χαλιναγωγημένοι δημοσιογράφοι.
Ακόμα και οι επαγγελματίες κατασκευαστές ελπίδων, οι πολιτικοί, έπαψαν να προσφέρουν όνειρα, έχοντας συνειδητοποιήσει προφανώς τη χρεοκοπία τους.
Ορισμένοι ρίχνουν την ευθύνη για την κατάσταση αυτή στην κυβέρνηση Καραμανλή. Επειδή τάχα δεν υλοποίησε όσα μεγαλεπήβολα και τρανταχτά μας υποσχέθηκε προεκλογικά.
Γιατί, τα πίστεψε κανείς; Περιμένατε δηλαδή να «επανιδρυθεί» αυτομάτως το κράτος, να επιλυθεί ως δια μαγείας το ασφαλιστικό και να εξαλειφθεί δια προεδρικού διατάγματος η διαπλοκή;
Κανείς δεν μπορεί να καταργήσει αυτό που δεν υπήρξε ποτέ.
Δεν με ενοχλεί λοιπόν που ο Καραμανλής εγκατέλειψε όλα εκείνα που είχε υποσχεθεί και άραξε στο Μαξίμου.
Με αφήνουν παγερά αδιάφορο οι φιλοδοξίες του Γιώργου και της Ντόρας, ο Καρατζαφέρης και οι καυγάδες στη ΝΔ, ο Σημίτης ο Τσουκάτος και τα ατέλειωτα σκάνδαλα, η αναταραχή στην Παιδεία και το τραστ των καθηγητάδων, ο Χριστοφοράκος και ο Κυριάκος, τα αλισβερίσια με τους κουμπάρους και τα μπαχτσίσια στους ημετέρους, οι καβγάδες για την κρατική περιουσία και το μεγάλο φαγοπότι που το λένε τώρα real estate, η ημερομηνία των εκλογών και εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας, η βεντέτα των κουκουλοφόρων με τα ΜΑΤ, ο Καρατζαφέρης και οι πατριδοκάπηλοι, ο Παναθηναϊκός και ο Ολυμπιακός,
Είναι αυτή η σύγχυση που με ενοχλεί. Αυτή η έλλειψη παιδείας, πολιτισμού και επιπέδου.
Αυτή η γενικευμένη μετριότητα που την αποκαλούν μετριοπάθεια.

Αυτή η επικίνδυνη μονομέρεια στους «προβληματισμούς» και τις «σκέψεις» τους.
Που θεωρούν δεδομένη την προσαρμογή στις απαιτήσεις των ισχυρών της εποχής, επειδή τους λείπουν το θάρρος και τα οράματα και υποτάχθηκαν στην παντοδυναμία των δημοσκοπήσεων.
Στη δικτατορία δηλαδή του οποιουδήποτε ηλίθιου που μπορεί να πατάει το κουμπί της τηλεόρασης, να σηκώνει το τηλέφωνο και να απαντά με ένα «ναι», ή ένα «όχι» ή ένα «ίσως».
ΠΗΓΗ




Συνεχίστε το διάβασμα ΕΔΩ........

Οι απόρρητες συνομιλίες του Καραμανλή με Φόρντ-Κίσινγκερ




Ουάσιγκτον.- Του Μιχάλη Ιγνατίου
Οι ελληνοτουρκικές διαφορές στο Αιγαίο βρέθηκαν υψηλά στην ατζέντα των συνομιλιών της Αθήνας με την Ουάσιγκτον, πριν από 30 και πλέον χρόνια, ιδιαίτερα μετά την ανακάλυψη πετρελαίου, τον Ιανουάριο του 1974, στην περιοχή της Θάσου, όπως και σε άλλες περιοχές. Το χουντικό πραξικόπημα εναντίον του Μακάριου και η τουρκική εισβολή, αύξησαν τα προβλήματα μεταξύ των δύο χωρών και από τότε μέχρι και σήμερα, η Αγκυρα εγκανίασε και συνεχίζει μία απαράδεκτη πρακτική διεκδικήσεων στο Αιγαίο, που έφερε τις δύο χώρες, αρκετές φορές, στα πρόθυρα ελληνοτουρκικού πολέμου.
Το θέμα απασχόλησε τον τότε πρωθυπουργό Κωνσταντίνο Καραμανλή, ο οποίος το έθεσε επιτακτικά στις συναντήσεις που είχε με τον Τζέραλντ Φόρντ και τον Χένρι Κίσινγκερ, απειλώντας και με πόλεμο, εάν χρειαζόταν να υπερασπιστεί η Ελλάδα την εδαφική της ακεραιότητα. Παράλληλα, ήταν το κύριο θέμα συζήτησης -μαζί με το Κυπριακό- στις συναντήσεις του Αμερικανού υπουργού με τον Ελληνα ομόλογό του, Δημήτρη Μπίτσιο. Σε ενημερωτικό σημείωμά του προς τον τότε πρόεδρο των ΗΠΑ, ημερομηνίας 29 Μαίου 1975, ο κ. Κίσινγκερ είναι σχεδόν βέβαιος ότι ο πόλεμος δεν θα αποφευχθεί. «Το πρόβλημα του Αιγαίου», γράφει στον κ. Φόρντ, ο οποίος την ίδια ημέρα είχε θυελλώδη συνάντηση με τον κ. Καραμανλή, «είναι δυνητικά περισσότερο εκρηκτικό από την Κύπρο, καθώς αναμειγνύονται βαθιά τα εθνικά συμφέροντα της Ελλάδας και της Τουρκίας».
Και συνεχίζει: «Πολλοί Ελληνες αξιωματικοί πιστεύουν ότι μία αντιπαράθεση με την Τουρκία στο Αιγαίο είναι αναπόφευκτη και έχουν αναλάβει την ετοιμασία αμυντικών σχεδιασμών για τα νησιά του Αιγαίου, όπως και για την ελληνική Θράκη. Η Αθήνα θεωρεί τα νησά ως ενιαίο και αναπόσπαστο μέρος της ηπειρωτικής Ελλάδας και μπορεί να αναμένει κανείς ότι θα τα υποστηρίξουν με όλα τα μέσα».
Από τη συνομιλία του τότε πρωθυπουργού της Ελλάδας με τον κ. Φόρντ και τον κ. Κίσινγκερ, εξάγεται ξεκάθαρα το συμπέρασμα ότι ο πόλεμος αποφεύχθηκε μετά την αποδοχή από τους Αμερικανούς αξιωματούχους πρότασης του κ. Καραμανλή, με την οποία η Ουάσιγκτον ανακοίνωσε ότι θα εναντιωνόταν σε ελληνοτουρκικό πόλεμο με όλα τα μέσα.

OI ΔΙΑΛΟΓΟΙ

Ωρα: 29 Μαίου 1975, ώρα 9.30 π.μ.
Τοποθεσία: Οικία πρέσβη Φάϊαρστοουν στις Βρυξέλλες

Παραβρέθηκαν:
(Ελληνες): Πρωθυπουργός Καραμανλής, υπουργός Εξωτερικών Μπίτσιος, Πρέσβης Ιωάννης Τζούνης, πρέσβης Πέτρος Μολυβιάτης


(Αμερικανοί): Πρόεδρος Φόρντ, υπουργός Εξωτερικών Κίσινγκερ, στρατηγός Σκόουκροφτ, βοηθός υπουργός Εξωτερικών Χάρτμαν

Πρόεδρος Τζέραλντ Φόρντ: (Οι πρώτες δηλώσεις έγιναν στην διάρκεια της φωτογράφησης και δεν τις άκουσα όλες). Επιθυμούμε πάρα πολύ να είμαστε βοηθητικοί στο μεσανατολικό. Προσβλέπω στη συνάντησή μου με τον Σαντάτ.

Καραμανλής: Αυτό είναι πολύ σημαντικό.

Πρόεδρος: Υπάρχει μεγάλο ενδιαφέρον στις Ηνωμένες Πολιτείες για τα ελληνικά (πολιτικά) πράγματα και είμαι πολύ ικανοποιημένος που έχουμε αυτή τη συνάντηση. Εχουμε αρκετούς καλούς πολίτες που έχουν έρθει από την Ελλάδα. Ξέρετε, έχουν μία μεγάλη οργάνωση, την ΑΧΕΠΑ.

Υπουργός Χένρι Κίσινγκερ: Ναι, και είναι πολύ παθιασμένοι.

Καραμανλής: Ναι, είναι η νέα γενιά τώρα, και όπως αντιλαμβάνομαι έχετε μέχρι δύο εκατομμύρια.

Πρόεδρος: Οχι, νομίζω ότι είναι τρία εκατομμύρια (οι Ελληνοαμερικανοί). Ενας εξ αυτών είχε πολύ μεγάλη επιρροή στη ζωή μου όταν εργαζόμουν σε εστιατόριο στην πόλη που γεννήθηκα.

Κίσινγκερ: Ελεγα στον υπουργό σας των Εξωτερικών, ότι είναι ο πιό σκληρός διαπραγματευτής.

Πρόεδρος: Κύριε πρωθυπουργέ, έχουμε εντυπωσιαστεί πάρα πολύ και κλίνουμε θετικά προς εσάς και όλα όσα προσπαθείτε να κάνετε στην Ελλάδα. Νομίζουμε ότι είχατε μεγάλη επιτυχία στις εκλογές, και πραγματικά, νοιώθω ζήλεια για την πλειοψηφία (που κερδίσατε). Πιστεύουμε ισχυρά ότι πρέπει να υπάρξει ανάπτυξη της δημοκρατίας στην Ελλάδα. Αυτό ήθελαν οι Αμερικανοί και είμαστε πολύ ικανοποιημένοι με την επιστροφή της Δημοκρατίας στην Ελλάδα. Ελπίζουμε και έχουμε εμπιστοσύνη ότι θα μπορέσουμε να εργαστούμε από κοινού και για τις διμερείς μας σχέσεις και σε θέματα της περιοχής σας αλλά και διεθνή.

Καραμανλής: Κύριε Πρόεδρε, θα ήθελα σας ευχαριστήσω με την σειρά μου για αυτή τη συνάντηση, που γίνεται σ’ αυτή την κρίσιμη στιγμή. Θα ήθελα επίσης να σας ευχαριστήσω για τον κόπο και τον χρόνο σας και την προσφορά βοήθειας. Σε στιγμές που είχαμε να αντιμετωπίσουμε τέτοια μεγάλα προβλήματα, η βοήθεια από φίλους όπως οι Ην. Πολιτείες, αξίζει πάρα πολύ. Δημιουργούμε μία Δημοκρατία, αλλά απαιτείται η εδραίωσή της. Για να το καταφέρουμε, πρέπει να επιλύσουμε τα σημερινά προβλήματα. Η δκτατορία άφησε πολύ δυσάρεστες καταστάσεις, αλλά μπορώ να σας διαβεβαιώσω ότι σε ένα χρόνο περίπου, η Ελλάδα θα είναι μία υγιής Δημοκρατία. Επιλύσαμε το πρόβλημα της επιστροφής στην κοινοβουλευτική δημοκρατία, επιλύσαμε το πρόβλημα της μοναρχίας, και την επόμενη εβδομάδα θα έχουμε σύνταγμα. Δεν θα απομείνει καμία ανωμαλία. Πρέπει να σας πω με κάθε ειλικρίνεια ότι κατάφερα να επιτύχω πολλά από αυτά επειδή ο λαός με εμπιστεύθηκε. Εκτός από αυτές τις επιτυχίες, καταφέραμε να επαναφέρουμε την πειθαρχία στον στρατό. Αλλά για να δικαιολογείται αυτή η εμπιστοσύνη, πρέπει να σημειώσουμε επιτυχίες και στα (άλλα) πολλά προβλήματά μας. Ιδιαίτερα στα ελληνοτουρκικά προβλήματα, στο Κυπριακό και την οικονομία. Κύριε Πρόεδρε, πως θα θέλατε να προχωρήσουμε τώρα;

Πρόεδρος: Αντιμετωπίζουμε με μεγάλο θαυμασμό όσα καταφέρατε, την επαναφορά της Δημοκρατίας στην Ελλάδα και την αποκατάσταση του νόμου και της τάξης. Αποτίω φόρο τιμής στις ηγετικές σας ικανότητες. Και εμείς αναγνωρίζουμε ότι εάν δεν αδράξουμε την ευκαιρία όταν τα προβλήματα μπορούν να επιλυθούν, τότε η λύση είναι αδύνατη. Θα ήθελα να συζητήσω το Κυπριακό και τις ελληνοτουρκικές σχέσεις και πως θα μπορούσαμε να είμαστε υποβοηθητικοί σε εσάς.

ΓΙΑ ΤΟ ΚΥΠΡΙΑΚΟ
Καραμανλής: Επιτρέψετέ μου να αρχίσω μιλώντας για την πρόσφατη ιστορία. Πριν επανέλθω στην εξουσία, έγινε το πραξικόπημα της χούντας στην Κύπρο. Εδιωξαν τον Μακάριο. Οι Τούρκοι ισχυρίστηκαν ότι έδρασαν ως εγγυήτρια δύναμη, κάτι που τους έδωσε, όπως είπαν, το δικαίωμα να επαναφέρουν τη νόμιμη κύβέρνηση και να προστατεύσουν τον τουρκοκυπριακό πληθυσμό. Η εγγύηση, όπως συμπεριλαμβάνεται στις Συμφωνίες της Ζυρίχης και του Λονδίνου, προνοεί την επαναφορά της νομιμότητας και την προστασία της εδαφικής ακεραιότητας. Η νομιμότητα επανήλθε σε τρεις ημέρες μετά την εισβολή. Επέστρεψα και ανέλαβα την κυβέρνηση της Ελλάδας και ο Κληρίδης ανέλαβε στην Λευκωσία. Μετά από αυτά δεν υπάρχει κανένας λόγος να παραμένουν στην Κύπρο. Επιτεύχθηκε ο στόχος τους ως εγγυητές. Αλλά βρίσκονται ακόμα εκεί. Μερικές εβδομάδες μετά, κατέλαβαν το 40% του νησιού. Θυμάμαι εκείνες τις ημέρες πολύ καλά, επειδή ο υπουργός σας των Εξωτερικών με ξύπνησε στις 4 το πρωί. Δεν υπάρχει καμία δικαιολογία για την δεύτερη τουρκική κίνηση. Δεν κατασκευάζει κανείς στρατηγικούς σχεδιασμούς σε μία νύχτα. Η στρατιωτική επιχείρηση πρέπει να είχε σχεδιαστεί εδώ και καιρό. Η κατοχή του 49% του νησιού έγινε με βάση το στρατιωτκό σχέδιο γνωστό με το όνομα ΑΤΤΙΛΑΣ. Αυτό δείχνει προμελέτη. Αυτή η κίνηση δημιούργησε 250 χιλιάδες πρόσφυγες. Μπορείτε να πείτε πως δεν είναι μεγάλος ο αριθμός, αλλά όλος ο πληθυσμός του νησιού είναι μισό εκατομμύριο. Επίσης κατέλαβαν το 40%, που αποτελεί την μεγαλύτερη πλουτοπαραγωγική περιοχή. Στις 14 Αυγούστου αντιμετώπισα εκρήξεις στον στρατό και ανάμεσα στο λαό. Πήγα στην έδρα των Ενόπλων Δυνάμεων και απαίτησαν δράση. Υπήρχε πίεση για κήρυξη πολέμου. Ηταν φυσικό όλοι να νοιώθουν ότι ρεζιλεύτηκαν.Αλλά, επέλεξα την μή δημοφιλή απόφαση να πω στον λαό να παραμείνει ψύχραιμος και να με εμπιστευθεί. Είπα ότι θα δεχθούμε βοήθεια από τους φίλους μας για να βρούμε λύση. Εκείνη την δραματική στιγμή είχα τρεις επιλογές: Πρώτον, να οδηγηθώ σε πόλεμο, δεύτερον, να αποχωρήσω για μία ακόμη φορά από την πολιτική, και τρίτον να αποχωρήσω από το στρατιωτικό σκέλος του ΝΑΤΟ. Επέλεξα την τρίτη επιλογή ως την λιγότερο επώδυνη. Αυτή είναι η ιστορία της Κύπρου. Είναι δύσκολο να αποδείξεις κάτι που είναι αυταπόδεικτο, αλλά οι Τούρκοι έκαναν λάθος. Οι Ελληνες έδειξαν μετριοπάθεια παρά τα όσα συνέβησαν. Ακόμα δείχνουμε μετριοπάθεια. Για μεγάλο διάστημα οι Τούρκοι ζητούσαν γεωγραφική ομοσπονδικαή λύση. Σύμφωνα με την δική μας γνώμη έπρεπε να επιστρέψουμε στις Συμφωνίες της Ζυρίχης και του Λονδίνου, αλλά αποδεχθήκαμε γεωγραφική ομοσπονδία με δύο όρους: Πρώτον, η περιοχή που ελέγχεται από τους Τούρκους να έχει σχέση με το ποσοστό του πληθυσμού (των Τουρκοκυπρίων) και δεύτερον, η λύση να επιτρέπει την επιστροφή των προσφύγων. Αυτή θα ήταν μία έντιμη και λογική λύση, αλλά οι Τούρκοι συνεχίζουν να μας προσφέρουν το fait accompli. Τι πρέπει να κάνουμε;

Πρόεδρος: Νομίζουμε ότι πρέπει να προχωρήσουμε υπό την προϋπόθεση των γεγονότων, ως έχουν.

Καραμανλής: Πριν σχολιάσετε, επιτρέψτε μου να τελειώσω. Εκτός την Κύπρο, έχουμε και τα προβλήματα στο Αιγαίο. Υποστηρίζουμε το status quo, το οποίο υπάρχει από το 1913. Αλλά οι Τούρκοι συνεχίζουν να δημιουργούν προβλήματα με την ηπειρωτική υφαλοκρηπίδα, με τους αεροδιαδρόμους, και στην πραγματικότητα θέλουν να χωρίσουν το Αιγαίο Πέλαγος. Αυτό σημαίνει ότι πολλά από τα δικά μας νησιά θα βρίσκονται στην τουρκική θάλασσα. Προτείναμε να παραπέμψουμε το θέμα στο Διεθνές Δικαστήριο, αλλά οι Τούρκοι, παρά το γεγονός ότι το αποδέχονται ως θέμα αρχής, αρνήθηκαν στην Ρώμη να παρουσιάσουν τα έγγραφα με τα οποία θα παραπέμπαμε το θέμα στο Διεθνές Δκαστήριο. Πρέπει να σας πω ότι εάν όλα αυτά τα θέματα δεν επιλυθούν και παραταθούν, θα μπορούσαν να οδηγήσουν σε πόλεμο και αυτό δεν πρέπει να αποκλειστεί. Και στις δύο χώρες, τα νεύρα είναι στα ύψη και θα ήταν ντροπή να ξεσπούσε πόλεμο κάτω από την μύτη των συμμάχων. Εκανα και θα συνεχίσω να πράττω ότι μπορώ για να αποφευχθεί ο πόλεμος αλλά χρειάζεται να επιστρέψουμε σε περιεκτική προσέγγιση, η οποία θα συνεισφέρει στην αποφυγή του κινδύνου. Δεν μπορώ, και δεν θα υποδείξω πως μπορείτε να βοηθήσετε. Είναι κάτι που πρέπει να αποφασίσετε μόνοι σας.

Πρόεδρος: Τα δύο πιό σημαντικά προβλήματα είναι η Κύπρος και το Αιγαίο. Θέλουμε να συνεισφέρουμε για την επίλυση αυτών των προβλημάτων. Αισθανόμαστε ότι κάποιες εξελίξεις στην περιοχή είναι ατυχείς για το ΝΑΤΟ και δημιούργησαν τρομερά προβλήματα στις Ην. Πολιτείες. Κάτι πρέπει να γίνει. Εχουμε αντανάκλαση αυτών (των προβλημάτων) στο Κογκρέσο. Η βοήθεια προς την Τουρκία έχει περικοπεί. Αισθανόμαστε ότι αυτή η κίνηση είναι επιζήμια για την επιρροή μας προς τους Τούρκους και για την ικανότητα μας να επιτύχουμε υποχωρήσεις από την Τουρκία. Μπορέσαμε να αλλάξουμε την απόφαση στην Γερουσία και είναι πιθανό να αλλάξουμε τις απόψεις και στην Βουλή.Αισθάνομαι ότι εάν το Κογκρέσο διατηρήσει τους περιορισμούς (εννοεί το εμπάργκο όπλων), η επιρροή μας θα είναι ελάχιστη.Γι’ αυτό, είχαμε πολλές διαβουλεύσεις με τους βουλευτές. Τους είπαμε ότι χρειαζόμαστε περισσότερο χρόνο για να καθαρίσουμε αυτή την πυώδη και μή υγιή κατάσταση στο ΝΑΤΟ. Τους εξηγήσαμε πόσο βλαπτικό είναι εάν δεν γίνει κάτι, και ότι φτάνουμε την στιγμή που οι τουρκικές αρχές ίσως κλείσουν τις αμερικανικές βάσεις, κάτι που θα βλάψει την άμυνά μας. Είπαμε ότι είναι η ώρα για το Κογκρέσο να δράσει. Και το γρηγορότερο το καλύτερο. Είμαστε ενθαρρυμένοι με τις συνομιλίες που διεξάγουν οι δύο κοινότητες στη Βιέννη, και ελπίζουμε ότι θα επιτευχθεί πρόοδος. Αλλά πρέπει να πω ότι η επιρροή μας μειώνεται όσο παραμένει σε ισχύ το εμπάργκο όπλων στην Τουρκία.

ΕΙΣΑΣΤΑΝ ΦΙΛΟΤΟΥΡΚΟΣ ...
Κίσινγκερ: Μπορώ να προσθέσω μία λέξη, κύριε Πρόεδρε, όσον αφορά την πολιτική κατάσταση στην Τουρκία. Αυτή είναι η εκτίμησή μου για το εσωτερικό πρόβλημα. Ο Τσακλαγιαγκίλ επιθυμεί διευθέτηση. Ο Ντεμιρέλ, βασικά επιθυμεί λύση, αλλά φοβάται πάρα πολύ ότι ο Ερμπακάν θα σπάσει τον συνασπισμό του εάν προχωρήσει προς την λύση. Είπα στον Πρόεδρο, κύριε Πρωθυπουργέ, ότι είμαι έτοιμος να σχηματίσω κυβέρνηση στην Τουρκία επειδή μίλησα με όλους τους πολιτικούς. Είδα τους ηγέτες όλων των κομμάτων και τους ειπα ότι τώρα είναι η ώρα να επιλύσετε αυτό το πρόβλημα. Το κλειδί είναι ο Ετσεβίτ. Εάν αυτός και εσείς είσαστε οι πρωθυπουργοί και είχατε ασχοληθεί με το πρόβλημα, είμαι πεπεισμένος ότι θα είχε διευθετηθεί.Στην αντιπολίτευση, ο Ετσεβίτ, θα χρησιμοποιήσει αυτό το θέμα και θα προσπαθήσει να σπάσει τον συνασπισμό. Του μίλησα όταν ήμουν στην Αγκυρα. Τον γνωρίζω καλά. Ηταν μαθητής μου.

Καραμανλής: Γι’ αυτό εμείς οι Ελληνες είχαμε υποψιαστεί ότι είσασταν φιλότουρκος.

Κίσινγκερ: Ο Ντεμιρέλ φοβάται ότι θα χάσει την πλειοψηφία. Εάν είχε την δική σας πλειοψηφία (στη Βουλή) πιθανότατα θα υποστήριζε μία γρήγορη διευθέτηση. Αλλά ο Ντεμιρέλ χρειάζεται την αποκατάσταση της αμερικανικής βοήθειας ώστε να μπορεί να δείξει ότι πέτυχε κάτι. Για να τον βοηθήσουμε είμαστε έτοιμοι να ανακοινώσουμε δημόσια την θέση μας ενάντια σ’ αυτά που λέει ο Ετσεβίτ, ο οποίος μιλά για «ορθές συγκυρίες». Είπα ευθέως στον Ετσεβίτ ότι δεν πρέπει να εύχεται να λάβει την ευθύνη που άφησε αυτό το πρόβλημα άλυτο και προκάλεσε την δημιουργία αυτής της επικίνδυνης κατάστασης. Υπάρχουν δύο θέματα: Ο αυξανόμενος εθνικισμός εναντίον των Ηνωμένων Πολιτειών και η πολύχρονη αντιπάθεια εναντίον των Ελλήνων. Αλλά να μου επιτ΄ρεψετε να σας πω την εκτίμησή μου. Τώρα είναι η ώρα για να προχωρήσουμε γρήγορα σε διευθέτηση. Ηδη πείσαμε τους Τούρκους, ότι πρέπει να επιστρέψουν λίγο από το έδαφος (που κατέχουν) και δεύτερον ότι η κεντρική κυβέρνηση πρέπει να έχει λίγες εξουσίες. Δεν πιστεύουμε ότι μπορείτε να φτάσει στο 18% το ποσοστό του εδάφους (υπό τουρκική διοίκηση), παρά το γεγονός ότι αυτό που λέτε είναι δίκαιο. Αλλά πρέπει να υπάρξει μείωση (του εδάφους) που οι Τούρκοι τώρα κατέχουν. Δεν εξερευνήσαμε το θέμα των ποσοστών, αλλά πρέπει οποσδήποτε να είναι σημαντικό χαμηλότερο του 40%. Το πρόβλημα είναι ότι οι Τούρκοι έχουν τώρα άλλοθι για να μην πράξουν τίποτα λόγω του εμπάργκο. Ο Ντεμιρέλ τρέμει τον Ετσεβίτ.

Καραμανλής: Τα καταλαβαίνω όλα αυτά, αλλά αυτό που φαίνεται ότι λέτε είναι ότι λόγω αυτών των καταγέλαστων εσωτερικών προβλημάτων, πρέπει να πληρώσουμε εμείς οι Ελληνες. Αυτό είναι τρέλλα. Είναι παραλογισμός ότι εμείς πρέπει να πληρώσουμε τον εκβιασμό (της Τουρκίας). Τώρα, να μου επιτρέψετε να μιλήσω για το θέμα της βοήθειας. Γνωρίζω ότι το συζητήσατε με πλάγιο τρόπο, με τον υπουργό Εξωτερικών Η βοήθεια μπορεί να χρησιμοποιηθεί με δύο τρόπους. Πρώτον, ως απειλή...

Κίσιγκερ: Ναι, αυτός θα ήταν ο καλύτερος τρόπος.

Καραμανλής: ‘Η κόβεις την βοήθεια καιλες ότι θα την επαναλάβεις όταν σημειωθεί λογική πρόοδος. Προσπαθήσαμε το πρώτο για μήνες και δεν πετύχαμε κανένα αποτέλεσμα. Τώρα προσπαθούμε το δεύτερο και μέχρι τώρα δεν έχουμε αποτελέσματα. Οι Τούρκοι δεν δρουν με καλή τη πίστη. Είναι παράλογοι. Εγώ δεν έχω πάρει έση. Εάν έπρεπε να πω κάτι δημόσια, θα πρέπει να απορρίψω την αποκατάσταση της βοήθειας (στην Τουρκία) ώστε να είμαι στην ίδια γραμμή με την κοινή γνώμη στην χώρα μου. Δεν μπορούμε να φωνάζουμε από την οροφή των κτιρίων ότι θέλουμε αποκατάσταση της βοήθειας προς την Τουρκία. Παρά το γεγονός ότι πιέζομαι, δεν έκανα καμία δημόσια ανακοίνωση.

Πρόεδρος: Αντιλαμβάνομαι την θέση σας απόλυτα αλλά πρέπει να έχουμε αλλαγή σ’αυτό το θέμα. Είναι ελάχιστη ή μηδενική η ευκαιρία να επιτύχουμε πρόοδο στις συνομιλίες όσο διαρκεί το εμπάργκο. Ιστορικά, όπως γνωρίζετε, έχω δώσει όλη μου την υποστήριξη για να έχουμε στενές ελληνοαμερικανικές σχέσεις. Εχω προσωπικά αισθήματα για την ιστορία και το μέλλον της Ελλάδας και σας υποστηρίζω. Αλλά, εάν δεν επιτύχουμε λύση σ’ αυτό το πρόβλημα, θα δυσκολέψει όλες τις αποστολές μας. Εχω κάνει τα μέγιστα για να αλλάξουν την γνώμη τους οι Ελληνοαμερικανοί. Μόλις αρθεί το εμπάργκο, μπορώ με σύνεση να χειριστώ τον χρόνο και το μέγεθος της βοήθειας που θα δοθεί στην Τουρκία. Αλλά, οι Τούρκοι δεν θα προχωρήσουν μέχρις ότου αρθεί το εμπάργκο. Θα περιπλέξει το θέμα των βάσεων και την ασφάλεια της Δύσης. Ελπίζω ότι οι συνομιλίες μπορεί να ειδωθούν (υπό το πρίσμα) ότι γίνεται πρόοδος ώστε να αναγκαστεί το Κογκρέσο να κινηθεί. Σέβομαι την θέση που λάβατε δημόσια.

ΚΑΝΕΤΕ ΜΙΑ ΚΙΝΗΣΗ ...
Καραμανλής: Καταλαβαίνω. Δεν θα ήθελα να αναμειχθώ στις εσωτερικές πολιτικές υποθέσεις των ΗΠΑ. Ακόμα και αν αρθεί το εμπάργκο, δεν πιστεύω ότι οι Τούρκοι θα είναι περισσότερο λογικοί. Θα συνεχιστούν οι εσωτερικές τους δυσκολίες. Συνεώς το πρόβλημα δεν θα είναι διαφορετικό.

Κίσιγκερ: Συμφωνώ μαζί σας ότι ότι εάν επαναληφθεί η βοήθεια, θα είναι δύσκολο να επιτύχουμε διευθέτηση, αλλά εάν (δεν αρθεί), θα είναι αδύνατον. Επίσης, να μου επιτρέψετε να υπογραμμίσω όσα είπε ο πρόεδρος, ότι εάν επαναληφθεί η βοήθεια, η κυβέρνηση μπορεί να περιορίσει την χορηγία της (ο κ. Μπίτσιος εξηγεί στα ελληνικά). Ακόμα και με την άρση του εμπάργκο, θα είναι πάρα πολύ δύσκολο να επιτύχουμε λύση, αλλά τώρα οι Τούρκοι έχουν άλλοθι και δεν αισθάνονται πίεση. Επιθυμούμε να σας διαβεβαιώσουμε για την ειθυμία μας να είμαστε υποβοηθητικοί και αναγνωρίζουμε ότι η μόνη λύση είναι να αναγκάσουμε τους Τούρκους να βρουν λύσεις.

Πρόεδρος: Εάν το εμπάργκο (ποιυ επέβαλε το Κογκρέσο) αρθεί, τότε άστε το θέμα σε μένα. Εχω την ευελιξία (κινήσεων). Θα αποφασίσει η Εκτελεστική Εξουσία.

Κίσιγκερ: Αυτός ο τύπος ο Ερμπακάν είναι τρελλός. Ανήκει στην αρμοδιότητα των ψυχιάτρων. Θα κάνει κάτι για να προσπαθήσει να εμποδίσει τις συνομιλίες. Γι’ αυτό είναι πολύ σημαντικό να ουδετεροποιήσουμε τον Ετσεβίτ. Χωρίς τον Ετσεβίτ, δεν είναι πιθανή μία διευθέτηση.

Καραμανλής: Είναι απογοητευτικό το συμπέρασμα σας. Αντί να ζητήσετε υποχωρήσεις από την Τουρκία, μου φαίνεται πως ρωτάτε γιατί να μην πληρώσουν οι Ελληνες...

Κίσινγκερ: Οι Τούρκοι πρέπει να εγκαταλείψουν τρία πράγματα: Πρώτον, έδαφος, δεύτερον, ομοσπονδιακή κυβέρνηση με πραγματικές εξουσίες, και τρίτον, μερικοί πρόσφυγες να επιστρέψουν. Δεν υπάρχουν υποχωρήσεις από τους Ελληνες σ’ αυτά τα θέματα.

Καραμανλής: Δεν βλέπω πολύ φως. Σε κάθε περίπτωση, θα δω τον Ντεμιρέλ το Σάββατο. Θα έχω μία λύση σύντομα και εάν δεν είναι έντιμη και δίκαιη λύση, δεν μπορεί να υπάρξει βιώσιμη ειρήνη στην Κύπρο. Αγοράζουμε προβλήματα για το μέλλον.

Κίσινγκερ: Δεν είναι προς το συμφέρον μας να κάνουμε οτιδήποτε που θα αδυνατίσει τον πρωθυπιυργό.

Καραμανλής: Ούτε εγώ επιθυμώ να αδυνατίσει η θέση μου. Εάν η λύση είναι άδικη, δεν είναι βιώσιμη. Πρέπει να το γνωρίζετε από την ιστορία.

Κίσινγκερ: Τι πρέπει να πούμε στους Τούρκους;

Καραμανλής: Είναι δύσκολο να (σας) πω. Σας είπα είπα πως βλέπω την κατάσταση και πιθανότατα εσείς και ο υπουργός των Εξωτερικών (Δημ. Μπίτσιος), μπορείτε να συζητήσετε αυτό το θέμα περαιτέρω.

Πρόεδρος: Σίγουρα δεν υπερασπιζόμαστε μία άδικη λύση, αλλά είναι χειρότερη η συνέχιση του προβλήματος. Υποστηρίζουμε μία έντιμη λύση αλλά θα εκτιμούσαμε πάρα πολύ εάν μπορούσατε να μας υποδείξετε πως μπορούμε να είμαστε υποβοηθητικοί. Μία εισήγηση για το τι θα πούμε. Και με ευχαρίστηση θα το κάνουμε. Αυτό εξυπηρετεί τα κοινά μας δυτικά συμφέροντα.

Καραμανλής: Είναι μία υπόθεση κατά την οποία οι δύο πλευρές έχουν δυσκολίες και ένας τρίτος δίνει συμβουλή σε λάθος κατεύθυνση. Οι Τούρκοι διέπραξαν ατόπημα. Επομένως, οι Τούρκοι, για ηθικούς και πολιτικούς λόγους, πρέπει να δώσουν πρόταση. Αυτοί πρέπει να πιεστούν. Είμαστε έτοιμοι να υποστηρίξουμε τα συμφέροντά μας και θα πολεμήσουμε εάν πρέπει. Πρόκειται για θέμα εθνικής υπερηφάνειας, αλλά προσπαθώ να το αποτρέψω. Για πόσο καιρό θα νοιώθουμε ταπεινωμένοι; Υπάρχει πίεση για δράση. Προσπαθώ να είμαι μετριοπαθής για να διευκολύνω την λύση. Ρωτείστε τους Τούρκους ποιές είναι οι προθέσεις τους. Εάν έχουμε πόλεμο, οι Τούρκοι θα είναι τα πρώτα θύματα διότι θα ανοίξουν δίοδο στους Σοβιετικούς. Δεν θα υποκύψουμε στους εκβιασμούς της Τουρκίας. Οταν ένας λαός αισθάνεται ταπεινωμένος, και ενώ ο στρατός είναι φιλοκαραμανλικός, άρχισε να ακούγεται μία κριτική. Ισως εξαναγκαστώ να αναθεωρήσω τις πολιτικές της πατρίδας μου. Το πιό υποβοηθητικό πράγμα που μπορείτε να κάνετε, είναι να πείτε στους Τούρκους όσα είπατε σε εμάς, αλλά πέστε το δημόσια, ότι οι ΗΠΑ δεν θα ανεχθούν στρατιωτική ενέργεια.

Κίσινγκερ: Ηδη, το είπαμε ιδιωτικά. Εάν υπάρξει οποιαδήποτε κίνηση στο Αιγαίο, θα υπάρξει και κάθετη αμερικανική αντίσταση.

Καραμανλής: Οι Τούρκοι κινήθηκαν στην Κύπρο ως εγγυητές. Και εμείς είμαστε εγγυήτρια δύναμη και έχω κάθε δικαίωμα και στείλω στρατεύματα εκεί. Πρέπει να πείτε δημόσια ότι δεν θα επιτρέψετε καμία ενέργεια που θα οδηγήσει σε πόλεμο. Πρέπει να πείτε δημόσια ότι θα βοήθησετε να αποτραπεί ο πόλεμος. Αυτό θα κάνει τους Τούρκους πιό λογικούς.

Πρόεδρος: Είμαστε εναντίον κάθε στρατιωτικής επιχείρησης και θα κάνουμε την μέγιστη προσπάθεια να αποφύγουμε τον πόλεμο. Θα εργαστούμε για να αποφύγουμε τέτοια κατάσταση, αλλά εάν δεν έχω την δυνατότητα να πιέσω την Τουρκία, τότε πρέπει να αρθεί το εμπάργκο. Είμαι πεπεισμένος ότι εάν αρθούν οι περιορισμοί θα βοηθήσει τις συνομιλίες. Είμαστε εναντίον στρατιωτικής επιχείρησης στο Αιγαίο. Αυτή είναι η θέση μας. Υπάρχει ένα ερωτηματικό για το κατά πόσον πρέπει να το πούμε δημόσια, αλλά η πολιτική είναι ξεκάθαρη και θα εναντιωθούμε σε στρατιωτική ενέργεια είτε από την Τουρκία, είτε από άλλο μέρος. Είναι η ίδια θέση που λάβαμε για την Μέση Ανατολή, όπου και εκεί είμαστε εναντίον στρατιωτικής ενέργειας. Πιστεύουμε ότι το αδιέξοδο οδηγεί στον πειρασμό της χρήσης όπλων.

Καραμανλής: Τί πρέπει να κάνουμε; Από την εμπειρία μου, θα σας δώσω μία συμβουλή για το τί θα μπορούσατε να κάνετε για να δημιουργήσετε ελπίδα, αλλά εσείς θα πρέπει να λάβετε την τελική απόφαση. Εάν πείτε κάτι δημόσια, δεν (πρέπει) να προκαλέσει αντίδραση, αλλά αντίθετα να δημιουργήσει καλύτερο κλίμα. Θα καλεί για μετριοπάθεια και επίσης θα δηλώνετε ότι οι ΗΠΑ δεν θα επιτρέψουν σε καμία πλευρά να αναλάβει στρατιωτική δράση.

Κίσινγκερ: Θα ενημερώσω τους δημοσιογράφους. Ισως θα πρέπει να «φυτέψουμε» μία ερώτηση και μπορώ να απαντήσω σύμφωνα με την γραμμή την οποία εισηγήθηκε ο πρωθυπουργός.

Καραμανλής: Για να αποφύγουμε κάθε παρεξήγηση, να μου επιτρέψετε να μιλήσω με κάθε ειλικρίνεια και ευθύτητα. Δεν πιστεύω ότι πρέπει να κρύβω τις σκέψεις μου και να αποφεύγω την ουσία. Αυτό που εισηγούμαι δεν είναι για να προστατεύσω την Ελλάδα. Οταν φτάσουμε στο θέμα της προτασίας της Ελλάδας, θα προστατεύσω την Ελλάδα με δικές μας ενέργειες. Αλλά ζητώ (να κάνετε) μία τέτοια δήλωση, ώστε να γίνουν οι Τούρκοι πιό λογικοί.

Κίσινγκερ: Εάν υπάρξει κίνδυνος για πόλεμο, θα αντισταθούμε με κάθε τρόπο σε στρατιωτική ενέργεια.

Καραμανλής: Αυτό θα απαλλάξει τους Τούρκους από τις απειλές τους. Εάν οι Τούρκοι δράσουν με οποιονδήποτε τρόπο που θεωρεί προκλητικός, αυτό θα βοηθήσει.

Πρόεδρος: Νομίζω ότι μπορούμε να το χειριστούμε απαντώντας δημοσιογραφική ερώτηση, και ο υπουργός θα το πράξει αυτό.

Κίσινγκερ: Αυτό που θα πω είναι ότι είμαστε ισχυρά εναντίον στρατιωτικής ενέργειας από οποιονδήποτε πλευρά της διαμάχης.

Καραμανλής: ‘Η σε οποιαδήποτε ενέργεια που θα οδηγήσει σε επιδείνωση.

Πρόεδρος: Μπορούμε να απαντήσουμε με τον τρόπο αυτό. Αυτό, ελπίζω ότι θα είναι υποβοηθητικό. Μπορούμε να το κάνουμε ξακάθαρο, όπως το πράξαμε για τη Μέση Ανατολή.

Καραμανλής: Να μου επιτρέψετε να σας εξηγήσω την συμπεριφορά μας όσον αφορά το ΝΑΤΟ. Εξαναγκαστήκαμε να αποχωρήσουμε από το στρατιωτικό σκέλος της Συμμαχίας. Δεν μας πρόσφερε ικανοποίηση όταν το κάναμε. Δεν υπήρχε άλλος τρόπος. Μπορούμε να το αλλάξουμε αυτό, όταν αποσυρθούν οι λόγοι για την ενέργειά μας αυτή. Οι λόγοι πρέπει να αρθούν. Εάν επιστρέψω στο στρατιωτικό σκέλος της Συμμαχίας πριν την λύση του προβλήματος και αργότερα υπάρξει διαμάχη, τι θα σμβεί στην Συμμαχία. Πρώτα, πρέπει να αποκαστήσουμε την ομαλότητα. Εξήγησα τα προβλήματα. Δεν σας είπα πως θα μπορούσαν να διακανονιστούν αλλά ελπίζουμε ότι θα κάνετε το καλύτερο.

Πρόεδρος: Θέλουμε να επιστρέψει η Ελλάδα στην Συμαχία.

Καραμανλής: Είμαι υπέρ της Συμμαχίας. Είμαι ο πιό δυτικόφιλος πολιτικός στην χώρα μου.

Κίσινγκερ: Πάντα θαυμάζαμε την υψηλή πολιτική σας δεινότητα.

Καραμανλής: Αυτό ήταν επιβλαβές για την πολιτική μου τύχη.

Πρόεδρος: Εάν μπορούμε να βοηθήσουμε, θα κάνουμε ότι μπορούμε. Θα κάνουμε τα πάντα. Θέλουμε να επιλυθεί το Κυπριακό πρόβλημα και επιθυμούμε να επιστρέψουν οι Ελληνες στο ΝΑΤΟ.


Συνεχίστε το διάβασμα ΕΔΩ........

Πέμπτη 23 Ιουλίου 2009

Στις 22 Ιουλίου 1943...




ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ ΟΙ ΑΘΗΝΑΙΟΙ ΒΓΗΚΑΝ ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΑ ΤΑΝΚΣ ΤΟΥ ΧΙΤΛΕΡ ΓΙΑ ΝΑ ΔΙΑΔΗΛΩΣΟΥΝ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ

1943: Διακόσιες χιλιάδες λαού στην κατεχόμενη Αθήνα πραγματοποιούν μαχητική διαδήλωση εναντίον της απόφασης των Γερμανών να παραχωρήσουν στη Βουλγαρία ολόκληρη τη Βόρεια Ελλάδα ως τον Αξιό. Εκατό διαδηλωτές νεκροί στην άσφαλτο έκαναν τον Χίτλερ να αναστείλει την απόφαση «επʼ αόριστον». 

 

Συνεχίστε το διάβασμα ΕΔΩ........

Κυριακή 19 Ιουλίου 2009

ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΠΟΙΗΣΗ=ΟΜΟΓΕΝΟΠΟΙΗΣΗ


Γράφει: Ο Βαγγέλης Τζουρντός (Αριστερός ; διανοητής)



Πολυμετανάστευση, Ιδιωτικοί Στρατοί και Πολυπολιτισμός

Το ζήτημα που απασχολεί κάθε σκεπτόμενο άνθρωπο για την παγκοσμιοποίηση και τις επιπτώσεις της στην κάθε κοινωνία είναι το ζήτημα του πολυπολιτισμού. Μαζί με την παγκοσμιοποίηση απ’ το πουθενά εμφανίστηκαν ξαφνικά, εκατομμύρια άνθρωποι από πολλές χώρες μαζί και εγκαταστάθηκαν σχεδόν σε κάθε ευρωπαϊκή μητρόπολη. Από πού προέρχονται όλοι αυτοί και σε τι αποσκοπούν; Υπάρχουν ιστορικά παραδείγματα γι’αυτο το γεγονός; Μήπως είναι οργανωμένο σχέδιο; Χωρίς την ιστορία σαν πυξίδα για το τι μέλλει γενέσθαι, κανένας δεν πρόκειται να βρει σοβαρή λύση στις ερωτήσεις και τους προβληματισμούς. Το πρόβλημα όμως εντοπίζεται σε ποια ιστορία και πού να κοιτάξει κανείς για να βρει απαντήσεις για το σήμερα...

Το Αμερικανικό κράτος είναι πρότυπο με την έννοια ότι δεν δημιουργήθηκε εξαρχής λόγω κάποιας φυλετικής, εθνικής ή πολιτισμικής εξέγερσης κάποιου έθνους. Ήταν το προϊόν επέκτασης ευρωπαίων αποίκων επάνω σε νέο γεωγραφικό έδαφος. Οι λόγοι φυσικά που κατέφυγαν εκεί οι ευρωπαίοι δεν είναι του παρόντος σύντομου σκιαγραφήματος. Αλλά το γεγονός ότι κατέφθασαν από πολλές ευρωπαϊκές χώρες, με διαφορετικές γλώσσες και κουλτούρα, έχει κάποια ιστορική βαρύτητα, όταν οι γνήσιοι Αμερικανοί ήταν αυτοί που ονομάστηκαν «ινδιάνοι» και αυτοί ουσιαστικά εξαφανίστηκαν απ’ τα πογκρόμ των αποίκων σε διαφορετικές φάσεις της επέκτασής τους στο έδαφος των ΗΠΑ.

Τι διαφέρει λοιπόν η δημιουργία ενός κράτους αποίκων απ’ την ενδογενή ανάπτυξη ενός έθνους; Αυτό είναι ένα ερώτημα που χρειάζεται ανάλυση. Ο άποικος δεν προσπαθεί ν’ αναπτύξει μια χώρα, αντιθέτως θέλει να επιβιώσει πρωτίστως στο νέο του περιβάλλον και το γενικό συμφέρον υποτάσσεται στο ιδιωτικό. Γι’ αυτό όταν οι άποικοι κατέφθασαν στις ΗΠΑ, έστειλαν τους Ινδιάνους στον «παράδεισο», και μετά εισήγαγαν μαύρους σκλάβους για να συνεχίσουν την παραγωγική σχέση με την Γηραιά Ήπειρο. Πολλοί άποικοι χρηματοδοτήθηκαν από ευρωπαϊκές κυβερνήσεις να στήσουν επιχειρήσεις στις ΗΠΑ και να στέλνουν πίσω ό,τι εμπόρευμα παρήγαγαν για χρηματικό όφελος. Έτσι, οι άποικοι των ΗΠΑ ήταν μια προέκταση της Ευρώπης, αλλά με κανένα ουσιαστικά υπεύθυνο και πανεθνικό διαχειριστή. Και κάπως έτσι είναι ακόμα στις μέρες μας.

Η ανάπτυξη των ΗΠΑ κατά τον 19αιώνα και η άνοδος ενός εργατικού κινήματος συμπεριέλαβε πολλά νέα φαινόμενα που δεν ήταν τα ίδια για την υπόλοιπη Ευρώπη. Τρία βασικά χαρακτηριστικά δείχνουν μια ιδιότυπη εξέλιξη. Πρωτίστως ο αριθμός των μεταναστών κατά ολόκληρο τον 19αιώνα. Η χρησιμοποίηση ιδιωτικού στρατού για την καταπολέμηση απεργιών-λαϊκών αιτημάτων. Η ανυπαρξία δημιουργίας εργατικού κόμματος κατά την περίοδο εκβιομηχάνισης της χώρας. Καμιά άλλη προηγμένη καπιταλιστική χώρα δεν είχε τέτοια ιστορία. Αστοί ιστορικοί αναλυτές έχουν επισημάνει την ιστορική ιδιαιτερότητα της Αμερικής, αλλά δεν έχουν ποτέ επικεντρωθεί για να εξηγήσουν πώς γίνεται η χώρα με την πιο προηγμένη τεχνολογία να έχει το πιο καθυστερημένο λαϊκό κίνημα εδώ και δυο αιώνες. Αυτή την ιστορική αντίφαση θα προσπαθήσω να αναλύσω, ωστόσο όχι διεξοδικά.

Η δημιουργία βιομηχανοποιημένων εθνικών εταιριών στις μεταφορές, στον ηλεκτρισμό, στα πετρέλαια, δημιούργησε τους λεγόμενους βαρόνους-ληστές, αρχικαρχαρίες, τους Αμερικανούς Λάτσηδες (Ροκφέλλερ, Κάρνιγκι κτλ). Ολόκληρες πόλεις ανήκαν μοναχά σε μια εταιρία-κολοσσό. Τα εργοστάσια, οι κατοικίες, τα μαγαζιά τροφοδοσίας και παράλληλα η δημιουργία ιδιωτικού στρατού που υποστήριζε τα συμφέροντα των ιδιοκτητών.


Η Δημιουργία των ΗΠΑ-Πολυπολιτισμός Χωρίς Όρια

Ο ερχομός μεταναστών στις ΗΠΑ ήταν ο ακόλουθος:
1841-50=1.7 εκ.,1851-60=2.6 εκ.,1861-70=2.3 εκ.,1871-80=2.8 εκ.,1891-00=3.7 εκ.,1901-10= 9 εκ.,1911-20= 5.8 εκ.
Στη δεκαετία του 1850-60 δημιουργήθηκαν οι πρώτες ενώσεις εργατών (Ιππότες της Εργασίας) με αποτέλεσμα να προσπαθούν να κρατήσουν τη δουλειά τους αφού υπήρχε μεταναστευτικός κατακλυσμός. Το γεγονός όμως ότι η Αμερική δεν είχε βιομηχανοποιηθεί και ούτε είχε κατακτηθεί από άκρη σε άκρη σήμαινε ότι υπήρχαν πολλές μετακινήσεις από περιοχή σε περιοχή. Τα πρώτα 40 χρόνια της περιόδου που εξετάζουμε ήρθαν μετανάστες από τη Γερμανία, Αγγλία, Ιρλανδία, Κίνα και Σκανδιναβικές χώρες. Στις δεκαετίες μετά το 1880 ήρθαν από την Ιταλία, την Ελλάδα την Κορέα, την Ιαπωνία, το Μεξικό, τις Φιλλιπίνες. Καμιά άλλη χώρα στον πλανήτη δεν είχε τέτοιο μεταναστευτικό κατακλυσμό από όλα τα μήκη και τα πλάτη του κόσμου.

Το δικαίωμα των αφεντικών να προσλαμβάνουν όποιον θέλουν, όποτε θέλουν κάτω από το καθεστώς της μόνιμης εισαγωγής μεταναστών, κατέστησε τη δημιουργία συνδικάτων εντελώς αδύνατη.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι ένα όχι πολύ διαφημισμένο βιβλίο στην Ελλάδα, αλλά οπωσδήποτε πολύ σημαντικό για τις μέρες μας, που εκδόθηκε στα Ελληνικά απ’ το ΚΚΕ: «Η Άγνωστη Ιστορία του Εργατικού Κινήματος των ΗΠΑ» (1993).

Εκεί βλέπουμε μια περιγραφή το πώς λειτουργούσαν τα αφεντικά τον 19αιώνα:
«Οι εργολάβοι κάνουν την εμφάνισή τους σαν εκπρόσωποι της αμερικανικής σημαίας στα πεινασμένα χωριά στις πιο εξαθλιωμένες περιοχές της Ουγγαρίας, της Ιταλίας, η της Δανίας, λένε ιστορίες για μυθώδεις μισθούς στην Αμερική, ξεγελούν τα δυστυχισμένα πλάσματα και τους τυλίγουν σε ένα συμβόλαιο με το οποίο προσφέρουν τα έξοδα του ταξιδιού με όρους που λίγοι καταλαβαίνουν. Όταν φτάνουν στις προκαθορισμένες απ’ το συμβόλαιο περιοχές, ανακαλύπτουν ότι τα χρυσά τους όνειρα έχουν μεταμορφωθεί σε εφιάλτες καθώς τους βάζουν να δουλέψουν στα ορυχεία, τα εργοστάσια η τους σιδηροδρόμους, με ακόμα χαμηλότερους μισθούς από τους ομοίους τους, των οποίων παίρνουν τη θέση...»

Εφημερίδα του Τζον Σουίντον 30 Δεκεμβρίου 1883.

Στην έκδοση της 18 Μαΐου 1884 ο Σουίντον περιέγραφε πως χιλιάδες Ούγγροι είχαν εισαχθεί στις περιοχές με κοκ του Κονελσβιλ της Πενισιλβανια όπου ο νεαρός κύριος Φρικ έβγαζε εκατομμύρια. Εδώ το να στοιβάζονται δεκαέξι με δεκαεφτά άντρες και γυναίκες σε μια μικρή καλύβα με διαστάσεις δυόμισι επί τριάμισι μέτρα ήταν συνηθισμένο φαινόμενο. Οι ιδιοκτήτες «έστρεφαν τους Άγγλους ενάντια στους Ιρλανδούς και το αντίστροφο... και τους Γερμανούς ενάντια και στους δυο... διατηρούσαν ένα συνεχή πόλεμο ανάμεσα στις φυλές... Η σκληρότητά τους φανερώνεται περίτρανα στο σχόλιο κάποιου ιδιοκτήτη: ‘Καλύτερα το ’χω να χάσω δυο άντρες, παρά ένα μουλάρι’»

«Οι βιομηχανικοί αυτοί σκλάβοι χρησιμοποιούνταν και σαν απεργοσπάστες... Προσλαμβάνονται και τους ρίχνουν στη δουλειά, χωρίς να ξέρουν τα δικαιώματά τους... Τίμιοι εργατικοί άνθρωποι... αυτοί οι καημένοι άνθρωποι από τη φτωχή Ιταλία δεν θα έπαιζαν ποτέ το ρόλο του απεργοσπάστη, αν μπορούσαν να διαλέξουν. Όμως δεν μπορούσαν. Από τα πλοία τους έπαιρναν σαν κοπάδια, μέσα σε σκηνές εφιαλτικής βίας, τους περνούσαν μέσα από τις γραμμές των απεργών που αγωνίζονταν και εκτόξευαν πέτρες και βρισιές στις πύλες του κλειστού εργοστασίου ή του ορυχείου ενώ παντού μαίνονταν οι μάχες»

Τα πρώτα συνδικάτα προσπάθησαν να σταματήσουν την εισαγωγή μεταναστών, με συμβόλαια εργασίας που είχαν υπογραφθεί σε άλλες χώρες, αλλά δεν μπόρεσαν να νικήσουν τα αφεντικά σε αυτό το κρίσιμο ζήτημα.

Ο Πολυπολιτισμός: η Κύρια Αιτία Καθυστέρησης του Αμερικανικού Εργατικού Κινήματος;

Το ερώτημα που τέθηκε είναι γιατί ενώ η Αμερική είχε την πιο προηγμένη τεχνολογία σε σχέση με την Γηραιά Ήπειρο (παρά το γεγονός ότι πάντα χρησιμοποιούσε Ευρωπαίους για την τεχνολογική της ανάπτυξη!) γιατί το εργατικό κίνημα παρέμεινε καθυστερημένο σε σχέση με το Ευρωπαϊκό; Σε αντίθεση με όλες της βιομηχανικές μητροπόλεις η Αμερική ποτέ δεν δημιούργησε πανεθνικό εργατικό κόμμα με κοινοβουλευτική παρουσία. Η απάντηση μπορεί να βρίσκεται στον τρόπο που αντιμετωπίστηκαν όσοι εργαζόμενοι προσπάθησαν να αυτό-οργανωθούν.

Όποτε γινόταν απεργία, η εταιρία προστασίας με όπλα στο χέρι καλούνταν να υπερασπίσει τα συμφέροντα των αφεντικών. Το χαρακτηριστικό της εποχής ήταν ότι λόγω του απεριόριστου αριθμού μεταναστών, ο ένας απεργός μπορούσε κάλλιστα να αντικατασταθεί από νεο-εισελθόντες μετανάστες οι οποίοι έπιαναν «δουλειά» σαν ρουφιάνοι-μπάτσοι της εταιρίας προστασίας των αφεντικών, και μετά έκλεβαν την δουλειά του άλλου. Ωσότου ερχόταν και η σειρά τους για απόλυση και μετά πάθαιναν το ίδιο και αυτοί. Η πιο φημισμένη εταιρία λέγονταν Πίνκερτονς και δημιουργήθηκε για να βοηθήσει τα αφεντικά να κρατάνε τους μισθούς χαμηλά και τους απεργοσπάστες ψηλά.

Ο Βίκτωρ Σερζ, ο επαναστάτης της Σοβιετικής Ένωσης στην εποχή του Λένιν, είχε γράψει τ’ ακόλουθα για το ζήτημα αυτό:

«Στην Αμερική η συμμετοχή των ιδιωτικών αστυνομιών έχει μεγαλώσει αφάνταστα. Τα γραφεία των φημισμένων ιδιωτικών ντέντεκτιβ προμηθεύουν τους καπιταλιστές με εχέμυθους πληροφοριοδότες, ειδικούς προβοκάτορες, τυφεκιοφόρους, φύλακες, εργοδηγούς και εντελώς διεφθαρμένους ‘αγωνιστές συνδικαλιστές’. Οι ιδιωτικοί ντέντεκτιβ Πίνκερτονς, Μπούρνς και Θίελς είχαν 100 κεντρικά γραφεία και 10.000 τοπικά - έχουν υπό τον έλεγχο τους 135.000 ανθρώπους… Ο ετήσιος τζίρος τους είναι $65εκ. Έχουν στήσει βιομηχανικό φακέλωμα, φακέλωμα στους τόπους εργασίας, στα εργοστάσια, στα γιαπιά, στα λιμάνια οπουδήποτε εργάζονται οι εργάτες. Δημιούργησαν το πρότυπο του εργάτη-ρουφιάνου»
In the United States, the participation of the private police in the conflicts between labour and capital has grown fearfully. The offices of famous private detectives provide the capitalists with discreet informers, expert provocateurs, riflemen, guards, foremen and also totally corrupt “trade union militants”. The Pinkertons, Burns and Thiels detective agencies have 100 head offices and about 10,000 branches: they supposedly employ 135,000 people. Their annual budget comes to $65 million. They have set up industrial espionage, factory-floor espionage, espionage in the workshop, the shipyards, offices, and wherever there are workers employed. They have created the prototype of the worker-informer. [5]http://www.marxists.org/archive/serge/1926/repression/ch2.htm

Σε ένα άρθρο του, πριν πεθάνει ο Τρότσκι, προσπάθησε να σκιαγραφήσει τις διαφορές του ευρωπαϊκού κινήματος με το αμερικανικό. Σκιαγράφησε την άποψη ότι σχεδόν σε κάθε ευρωπαϊκή χώρα δημιουργήθηκαν πανεθνικά συνδικάτα και πολιτικά κόμματα της εργατικής τάξης όχι όμως στις ΗΠΑ. Σε αυτό το ζήτημα λίγοι έχουν δώσει προσοχή νομίζοντας ότι η Αμερική είναι απλώς μια προέκταση της Ευρώπης και ίδια με την Ευρώπη, ενώ είναι ένα έκτρωμά της.

Μείωση του Μεταναστευτικού Κατακλυσμού-Αύξηση των Δυνάμεων του Λαού

Μέχρι τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο οι Αμερικανοί δεν είχαν ούτε ένα πανεθνικό εργατικό κόμμα, ούτε είχαν πανεθνικά συνδικάτα. Η άνοδός τους έγινε μετά το τέλος του Πρώτου Παγκόσμιου Πολέμου και μετά την άρση της εισαγωγής μεταναστών, ιδιαίτερα μετά το 1924. Το κραχ του 1929 οδήγησε τον 1 στους 3 στην ανεργία αλλά παράλληλα, λόγω της καταστροφής αυτής, οδήγησε τους εναπομείναντες στη δουλειά, να παλέψουν για να τις κρατήσουν με σοβαρές μάχες. Έτσι δημιουργήθηκαν τα πανεθνικά συνδικάτα και η μεταπολεμική (2ΠΠ) άνοδος του κινήματος ισότητας των μαύρων με τους υπόλοιπους πολίτες στην Αμερική, που παραλίγο να οδηγήσει στη δημιουργία Πανεθνικού εργατικού κόμματος. Όμως δεν έγινε, αφού στην δεκαετία του 1980 ξανάρχισε νέος γύρος μεταναστευτικού κατακλυσμού στις ΗΠΑ που έχει οδηγήσει στις μέρες μας να προέρχεται ένα 10% του πληθυσμού μόνο από μια χωρά, το Μεξικό, ενώ τα νούμερα μιλάνε για μια μετανάστευση του επιπέδου τον 40-50 εκατομμυρίων μέσα σε 25 χρόνια. Έτσι βλέπουμε ότι η δημιουργία λαϊκού κινήματος ήταν εφικτή όταν τα αφεντικά δεν είχαν πλεόνασμα εργατικού δυναμικού, ιδιαίτερα την περίοδο του 1930-1970.

Η δημιουργία ενός κράτους-έκτρωμα με πολλαπλές εθνότητες να ζουν η καθεμιά στο δικό της γκέτο και το κράτος να έχει τον υπέρ-εθνικό ρόλο της επίβλεψης της «καλής συμπεριφοράς» των γκέτο, οδήγησε στην περιβόητη θεωρία του πολυπολιτισμού, που δεν έχει σχέση με την ειρηνική συνύπαρξη των διαφόρων λαών, αλλά με μια κοινωνία κομμένη και ραμμένη με βάση το κατώτερο επίπεδο. Τα εθνικά προϊόντα της Αμερικής στην τροφοδοσία για παράδειγμα, είναι κατώτερα από αυτά που παράγουν τα εθνικά κράτη της Ευρώπης, αφού η Αμερική αναγκάζεται να παράγει προϊόντα χαμηλής ποιότητας για να είναι αποδεχτά από όλες τις διαφορετικές εθνότητες. Έτσι, ούτε γεύση έχουν, ούτε κανένα χαρακτηριστικό, ούτε καμιά ιδιαιτερότητα. Στην τελική ανάλυση αυτός είναι ο σκοπός του πολυπολιτισμικού αχταρμά. Να χάσει ο κάθε λαός την ιστορία του, τις παραδόσεις του, την διατροφή του και τον ιστορικό τρόπο διαβίωσής του. Όλα αυτά να μην αντικατασταθούν με κάτι ανώτερο αλλά με τη βιομηχανία του φαστ φουντ, με τις εισαγόμενες σαβούρες χαμηλού κόστους, που έχουν πιο πολύ σχέση με τη σαπίλα στη διανοητική σκέψη. Μια «σκέψη» που ορίζει ότι ο αμερικανικός πολυπολιτισμός είναι ό,τι ανώτερο μπορεί να φέρει η ανθρωπότητα, όταν όλοι γνωρίζουν ότι είναι ένα σύστημα υπό διάλυση.

Βιβλία
Robert Michael Smith-From Blackjacks to Briefcases
Vernon Briggs-Mass Immigration and the National Interest



Συνεχίστε το διάβασμα ΕΔΩ........

Σάββατο 18 Ιουλίου 2009

Π.Κονδύλης για την δορυφοριοποίηση της Ελλάδας


Παναγιώτης Κονδύλης : Θεωρία του Πολέμου ,1997

"Φυσικά, οι ελπίδες δεν ισοδυναμούν με βεβαιότητες. Ας υπογραμμίσουμε ακόμα μια φορά ότι η βαθύτερη αιτία της αύξουσας τουρκικής πίεσης πάνω στην Ελλάδα δεν είναι ούτε πολιτισμική ούτε στενά πολιτική και παροδική, αλλά έγκειται στη συνεχή διεύρυνση της διαφοράς ανάμεσα στο γεωπολιτικό δυναμικό των δύο χωρών.

Σε ορισμένους κρίσιμους τομείς, όπως ο δημογραφικός, ξέρουμε από τώρα ότι το παιχνίδι είναι χαμένο. Αν θέλουμε να παραμείνουμε νηφάλιοι, έστω και με αντίτιμο την απαισιοδοξία, οφείλουμε να πούμε ότι και σε άλλα πεδία στρατηγικής σημασίας αρχίζουν να παγιώνονται αναντίστροφες εξελίξεις. Η Ελλάδα μεταβάλλεται σταθερά σε χώρα με περιορισμένα κυριαρχικά δικαιώματα, δηλαδή δικαιώματα των οποίων η κυρίαρχη άσκηση εξαρτάται από τη βούληση και τις αντιδράσεις τρίτων, ενώ παράλληλα η στάση της γίνεται όλο και περισσότερο παθητική ή αντιφατική.

Η διακήρυξη «δεν παραχωρούμε τίποτε» δεν έχει έμπρακτο αντίκρυσμα όταν η χώρα εκλιπαρεί σε κρίσιμες ώρες τις μεσολαβητικές προσπάθειες των Ηνωμένων Πολιτειών ξέροντας εκ των προτέρων ότι αυτές θα πληρωθούν με παραχωρήσεις ή όταν αποσύρει χωρίς χειροπιαστά ανταλλάγματα το βέτο της για την τελωνειακή ένωση της Τουρκίας με την Ε.Ε. αποδεικνύοντας έτσι άθελά της πόσο είναι πιθανό να μετατραπεί σε δορυφόρο της Τουρκίας ακριβώς μέσω του «ευρωπαϊκού δρόμου» και της επιρροής των «Ευρωπαίων εταίρων». Τέτοιες ενέργειες δεν είναι απλώς εσφαλμένοι ή έστω συζητήσιμοι χειρισμοί. Συνιστούν τα εύγλωττα επιφαινόμενα μιας βαθύτερης ιστορικής κόπωσης, μιας προϊούσας, ηδονικής μάλιστα παράλυσης.

Στο βαθμό όπου η Ελλάδα θα καθίσταται ανεπαίσθητα γεωπολιτικός δορυφόρος της Τουρκίας, ο κίνδυνος πολέμου θα απομακρύνεται, οι ψευδαισθήσεις θα αβγατίζουν και η παράλυση θα γίνεται ακόμα ηδονικότερη, εφ’ όσον η υποχωρητικότητα θα αμείβεται με αμερικανικούς και ευρωπαϊκούς επαίνους, που τους χρειάζεται κατεπειγόντως ο εκσυγχρονιζόμενος Βαλκάνιος, και επίσης με δάνεια και δώρα για να χρηματοδοτείται ο παρασιτικός καταναλωτισμός. Υπ’ αυτές τις συνθήκες ό,τι στην πραγματικότητα θα συνιστά κάμψη της ελληνικής αντίστασης κάτω από την πίεση του υπέρτερου τουρκικού δυναμικού, οι Έλληνες θα συνηθίσουν σιγά-σιγά να το ονομάζουν «πολιτισμένη συμπεριφορά», «υπέρβαση του εθνικισμού» και «εξευρωπαϊσμό».

Πράγματι, το σημερινό δίλημμα είναι αντικειμενικά τρομακτικό και ψυχολογικά αφόρητο: η ειρήνη σημαίνει για την Ελλάδα δορυφοροποίηση και ο πόλεμος σημαίνει συντριβή. Η υπέρβαση του διλήμματος αυτού, η ανατροπή των σημερινών γεωπολιτικών και στρατηγικών συσχετισμών απαιτεί ούτε λίγο ούτε πολύ την επιτέλεση ενός ηράκλειου άθλου, για τον οποίο η ελληνική κοινωνία, έτσι όπως είναι, δεν διαθέτει τα κότσια. Οι μετριότητες, υπομετριότητες και ανθυπομετριότητες, που συναπαρτίζουν τον ελληνικό πολιτικό και παραπολιτικό κόσμο, δεν έχουν το ανάστημα να θέσουν και να λύσουν ιστορικά προβλήματα τέτοιας έκτασης και τέτοιου βάθους –ίσως να καταρρεύσουν ακόμα και στην περίπτωση όπου θα βρεθούν μπροστά στη μεγάλη απόφαση να διεξαγάγουν έναν πόλεμο˙ γιατί, αν ο πόλεμος είναι συνέχεια της πολιτικής, ποιος πόλεμος θα συνεχίσει μια σπασμωδική πολιτική;

Οι ευρύτερες μάζες, καθοδηγούμενες από το ίδιο ένστικτο της βραχυπρόθεσμης αυτοσυντήρησης, έχουν βρει τη δική τους ψυχολογικά βολική λύση: το έθνος το υπηρετούν ανέξοδα περιβαλλόμενες γαλανόλευκα ράκη, όποτε το καλεί η περίσταση, και έχοντας κατόπιν ήσυχη συνείδηση το κλέβουν μόνιμα με παντοειδείς τρόπους: από τη φοροδιαφυγή, την αισχροκέρδεια και τα «αυθαίρετα» ίσαμε τα ευκολοαπόκτητα πτυχία, τη χαμηλή παραγωγικότητα εργασίας (ούτε το 50% του μέσου όρου της Ε.Ε.!) και την κραυγαλέα ανισότητα ανάμεσα σ’ ό,τι παράγεται και σ’ ό,τι καταναλώνεται, με αποτέλεσμα την καταχρέωση και την πολιτική εξάρτηση του τόπου. Αν λάβουμε υπ ‘όψιν μας μόνον όσα πράττονται και αφήσουμε εντελώς στην άκρη την εικόνα που έχουν για τον εαυτό τους οι πράττοντες, τότε φαίνεται να βρισκόμαστε σε συλλογική αναζήτηση της ιστορικής ευθανασίας, υπό τον όρο να σκηνοθετηθούν έτσι τα πράγματα, ώστε κανείς να μην έχει την άμεση ευθύνη, και επίσης υπό τον όρο να τεχνουργηθούν απροσμάχητες ανακουφιστικές εκλογικεύσεις («ελληνοκεντρικές» ή «εξευρωπαϊστικές», αδιάφορο).

Τις τραγωδίες ή τις κωμωδίες, που μπορούν να περιγράψουν με τις αρμόζουσες αποχρώσεις αυτήν την ιδιαίτερη κοινωνική και ψυχολογική κατάσταση, θα τις γράψουν ίσως άλλοι. Εμένα μου έρχεται στον νου η τετριμμένη, αλλά πάντοτε ευθύβολη θυμοσοφία: όπως στρώνει ο καθένας, έτσι και κοιμάται."
Tάδε έφη Παναγιώτης Κονδύλης ,1997

ΓΙΑ ΟΛΟ ΤΟ ΚΕΙΜΕΝΟ ΚΛΙΚ ΕΔΩ

ΠΟΙΟΣ ΗΤΑΝ Ο Π. ΚΟΝΔΥΛΗΣ ΕΔΩ

ΠΗΓΗ enkripto Συνεχίστε το διάβασμα ΕΔΩ........

Η ΕΙΔΗΣΗ ΠΙΣΩ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΙΔΗΣΗ

«Οι Ηνωμένες Πολιτείες δεν μπορούν να πιέσουν την Τουρκία. Ίσως αυτό να μπορούσε να γίνει στις δεκαετίες ΄70, ΄80, ΄90. Δεν μπορεί να γίνει όμως σήμερα, που η Τουρκία κατέστη περιφερειακή υπερδύναμη και εξαρτάται απόλυτα από τις δικές της δυνάμεις».

Ο Αμερικανός Βοηθός Υφυπουργός Εξωτερικών Matthew Bryza προς τον Κύπριο Προέδρο της Βουλής Μάριο Καρογιάν

Συνεχίστε το διάβασμα ΕΔΩ........

ΔΕΝ ΞΕΧΝΟΥΜΕ

20 ΙΟΥΛΙΟΥ ΜΕΡΑ ΜΝΗΜΗΣ

ΓΙΑ ΜΙΑ ΚΥΠΡΟ ΕΛΕΥΘΕΡΗ, ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗ

Τι τα θέλετε πάλι και θυμάστε τα παλιά;
Τόσα χρόνια έχουν περάσει από τότε.
Αφήστε μας στην ησυχία μας....

Λένε ορισμένοι.

Μα εμείς αρνούμαστε πεισματικά.
Δεν έχουμε τέτοιο δικαίωμα.

«Χρωστάμε σ' όσους ήρθαν, πέρασαν,θ 'ρθούνε, θα περάσουν. Κριτές θα δικάσουν οι αγέννητοι, οι νεκροί» έλεγε ο Εθνικός ποιητής Κωστής Παλαμάς.

''Σε όποιους με κατηγορούν η με περιγελούν, γιατί τους κεντρώ το Εθνικό τους αίσθημα και τους μιλώ αποκλειστικά, θα λέγω: Λοιπόν θέλετε να πεθάνει το Έθνος σας; Αν το θέλετε, πέστε το καθαρά, μην κρυβόσαστε'' έλεγε στη Σάλπιγγα του Αγώνα, ο Ίων Δραγούμης.

Κι αυτές είναι οι απαντήσεις μας σ' αυτούς.

Δεν ξεχνούμε. Καμιά πατρίδα ελληνική δεν ξεχνούμε.
Η μέρα της εισβολής των Τούρκων στη Κύπρο πλησιάζει.
Την ίδια μέρα κάποιοι θα γιορτάζουν την αποκατάσταση της ''δημοκρατίας'' (;)στην Ελλάδα.
Η Κύπρος πλήρωσε με αίμα αυτό το τίμημα.
Κανείς από τότε δεν έχει τολμήσει να ανοίξει αυτόν τον περίφημο φάκελο.
Κανείς υπεύθυνος δεν τιμωρήθηκε ποτέ.
Κανείς δεν μπόρεσε ποτέ να δώσει απάντηση στις μάνες που για δεκαετίες αναζητούν τα αγνοούμενα παιδιά τους.
Γιατί...
Γιατί τους άφησαν στο έλεος του Θεού ενώ μπορούσαν να επέμβουν και να σώσουν τη Κύπρο;
Δεκάδες γιατί που γυρεύουν απαντήσεις τις οποίες ουδείς υπεύθυνος είναι διατεθειμένος να δώσει.
Αλλά οι ''φίλοι'' μας έχουν πάρει τις αποφάσεις τους.
Οι ίδιοι που πάλι μας παρουσιάζονται πάλι ως φίλοι και μας προτείνουν λύσεις τύπου ''Σχεδίου Ανάν'' τις οποίες μας πιέζουν να τις αποδεχτούμε.

Για το καλό μας!
Για το καλό μας ενεργούσαν και τότε!!
Έτσι και τώρα!!!

Δεν ξεχνούμε.
Αρνούμαστε να ξεχάσουμε.
Δεν θα σας κάνουμε αυτή τη χάρη.

ΠΟΙΟΣ ΗΤΑΝ Ο Ι.ΔΡΑΓΟΥΜΗΣ ΕΔΩ

Συνεχίστε το διάβασμα ΕΔΩ........

Πέμπτη 16 Ιουλίου 2009

ΑΣ ΔΟΥΜΕ ΤΙ ΛΕΕΙ Η CIA ΓΙΑ ΤΗΝ << FYROM>>


















ΜΗΠΩΣ ΜΑΣ ΔΟΥΛΕΥΟΥΝ ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ ΟΙ ΠΟΛΙΤΙΚΟΙ ΜΑΣ ;


Field info displayed for all countries in alpha order.
Macedonian 64.2%, Albanian 25.2%, Turkish 3.9%, Roma (Gypsy) 2.7%, Serb 1.8%, other 2.2% (2002 census)
Religions:
Field info displayed for all countries in alpha order.
Macedonian Orthodox 64.7%, Muslim 33.3%, other Christian 0.37%, other and unspecified 1.63% (2002 census)
Languages:
Field info displayed for all countries in alpha order.
Macedonian 66.5%, Albanian 25.1%, Turkish 3.5%, Roma 1.9%, Serbian 1.2%, other 1.8% (2002 census)

ΚΛΙΚ ΣΤΟΝ ΤΙΤΛΟ ΓΙΑ ΟΛΟ ΤΟ ΚΕΙΜΕΝΟ

Συνεχίστε το διάβασμα ΕΔΩ........

Σάββατο 11 Ιουλίου 2009

ΩΡΙΜΑΖΕΙ ΤΙ ΚΛΙΜΑ

Επιστροφή των Μαρμάρων ζητεί η Herald Τribune.


Ξεκάθαρη θέση υπέρ της επιστροφής των μαρμάρων του Παρθενώνα υιοθετεί η διεθνούς κύρους αμερικανική εφημερίδα The International Herald Tribune.
Στο κύριό της άρθρο (αναδημοσίευση από την Boston Globe), η εφημερίδα αναγνωρίζει μεν ότι η επιστροφή όλων των κλεμμένων μνημείων που εκτίθενται σήμερα στα μουσεία της Δύσης στους τόπους προέλευσής τους είναι ουσιαστικά αδύνατη, υπογραμμίζει ωστόσο ότι στην περίπτωση της Ελλάδας πρέπει να γίνει μια εξαίρεση.
«Η επιστροφή των Ελγινείων Μαρμάρων από το Βρετανικό Μουσείο στην Αθήνα θα αποτελούσε μια χειρονομία σεβασμού προς την κοιτίδα του δυτικού πολιτισμού», τονίζει ο συντάκτης του άρθρου.
Στο ίδιο άρθρο υπογραμμίζεται ότι ο ισχυρισμός της... διεύθυνσης του Βρετανικού Μουσείου περί «νόμιμης αγοράς των κλεμμένων μαρμάρων από τον Λόρδο Ελγιν το 1816» στηρίζεται σε μια «παρωχημένη αντίληψη του δικαίου». Η εφημερίδα επισημαίνει, ακόμα, ότι η επιστροφή κλεμμένων τμημάτων του Παρθενώνα από το Βατικανό και το Μουσείο της Χαϊδελβέργης καταρρίπτει το επιχείρημα των Βρετανών περί «δημιουργίας επικίνδυνου δεδικασμένου» στην περίπτωση που ικανοποιηθεί το ελληνικό αίτημα για τον επαναπατρισμό των Ελγινείων Μαρμάρων. «Τα κλεμμένα τρόπαια του Λόρδου Ελγιν πρέπει να επιστρέψουν στο νέο Μουσείο της Ακρόπολης, όχι μόνο για την αποκατάσταση μιας ιστορικής αδικίας, αλλά και προκειμένου να καταστεί δυνατή η καλλιτεχνική επανένωση ενός μοναδικού μνημείου, το οποίο λεηλατήθηκε και κακοποιήθηκε ουκ ολίγες φορές στο παρελθόν», καταλήγει το κείμενο.

Συνεχίστε το διάβασμα ΕΔΩ........

Παρασκευή 10 Ιουλίου 2009

ΑΣ ΘΥΜΗΘΟΥΜΕ ΠΟΙΟΙ ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΣΑΝ ΤΟ ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΟ

Μια συζήτηση του Τρότσκι με την Αριστερή Αντιπολίτευση στην Ελλάδα

ΝΤΟΚΟΥΜΕΝΤΟ

Το αντίγραφο αυτής της συζήτησης που είχε ο Τρότσκι με ηγετικό στέλεχος της ομάδας των Αρχειο-μαρξιστών στην Ελλάδα προετοιμάστηκε για να κυκλοφορήσει στη Διεθνή Αριστερή Αντιπολίτευση στα μέσα του 1932 σαν προκαταρκτική εργασία για την πρώτη παγκόσμια συνδιάσκεψη της Αριστερής Αντιπολίτευσης, που διεξάχθηκε το Φλεβάρη του 1933.

Δεν έχει, απ' ό,τι γνωρίζουμε, δημοσιευθεί στα ελληνικά. Πρωτοδημοσιεύθηκε στο Intercontinental Press της 30 Αυγούστου 1976 απ' όπου και έχει μεταφραστεί. Το αντίγραφο βρέθηκε στο αρχείο του αείμνηστου James P. Cannon. Το πρωτότυπο ήταν στα γερμανικά και συνοδευόταν από το εξής εισαγωγικό σημείωμα του Τρότσκι, με ημερομηνία 15 Ιούνη, 1932:

"Τα εσωκλειόμενα πρακτικά μιας συζήτησης μεταξύ μεμονωμένων συντρόφων αποτελεί μόνο ένα συνοπτικό περίγραμμα και θάναι χρήσιμο πληροφοριακά για τα τμήματα της Αριστερής Αντιπολίτευσης. Επειδή το αντίγραφο είναι ανολοκλήρωτο, δεν θάπρεπε να προσδοθεί ιδιαίτερο βάρος σε κάθε συγκεκριμένη φράση και κάθε μεμονωμένη διατύπωση που εμπεριέχει".

Από το πλήρες ντοκουμέντο παρουσιάζουμε μόνο εκείνα τα κομμάτια που αφορούν το μειονοτικό ζήτημα. Είναι αξιοπαρατήρητος ο υπομονετικός και ευαίσθητος τρόπος με τον οποίο ο Τρότσκι ακούει τις απόψεις των Αρχειομαρξιστών παρόλο που στο εθνικό ζήτημα διαφωνεί μαζί τους.

Οι Αρχειομαρξιστές εμφανίστηκαν σαν αντιπολίτευση στο νεαρό ΚΚΕ. Αντιμάχονταν τον εκλεκτικισμό και την ετερογένεια που αναπτύχθηκαν στην οργάνωση αυτή εξαιτίας της απουσίας μιας μαρξιστικής παράδοσης στην Ελλάδα. Διαγράφηκαν το 1922, και άρχισαν να εκδίδουν ένα έντυπο τιτλοφορούμενο: Τα Αρχεία του Μαρξισμού, αφιερωμένο στη μαρξιστική επιμόρφωση. Ηρθαν σε επαφή με την Αριστερή Αντιπολίτευση το 1930 και ψήφισαν υπέρ της προσχώρησής τους σ' αυτήν στο συνέδριό τους το 1931.

Η συνδιάσκεψη της Διεθνούς Αριστερής Αντιπολίτευσης αναγνώρισε τους Αρχειομαρξιστές σαν το επίσημο τμήμα της Αριστερής Αντιπολίτευσης στην Ελλάδα, αλλά το 1934 οι Αρχειομαρξιστές αποχώρησαν. Στις παραμονές του ιδρυτικού συνεδρίου το 1938 οι Αρχειομαρξιστές και ένας άλλος σχηματισμός που βγήκε από την τάση του Σπάρτακου, ενοποιήθηκαν σε ενιαία οργάνωση, και έστειλαν αντιπροσωπεία στο ιδρυτικό συνέδριο.

[.....]

ΕΩΝ ΤΡΟΤΣΚΙ: Δεν έχεις πει τίποτα για το εθνικό ζήτημα. Τι άποψη έχετε για τη Μακεδονία και τις μειονότητες;

ΑΡΧΕΙΟ ΜΑΡΞΙΣΜΟΥ: Το συνέδριό μας πήρε απόφαση ενάντια στο σύνθημα για ανεξαρτησία της Μακεδονίας, που είχε υιοθετήσει το κόμμα το 1925.

Λ.Τ.: Γιατί;

Α.Μ.: Προέκυψε μετά την πλήρη ανταλλαγή πληθυσμών Ελλήνων, Τούρκων και Βουλγάρων. Η βουλγαρική Μακεδονία αποτελούνταν στο 90% από Βούλγαρους, η ελληνική Μακεδονία από 90% Ελληνες, η σερβική Μακεδονία το ίδιο. Αν εξαιρέσουμε την εβραϊκή μειονότητα, η οποία μένει μόνο στις πόλεις, όλοι στην επαρχία είναι Ελληνες από την Μικρά Ασία και την περιοχή της Μαύρης Θάλασσας.

Λ.Τ.: Γιατί πρόβαλε το κόμμα το σύνθημα για ανεξαρτησία της Μακεδονίας;

Α.Μ.: Ο Manouilsky και ο Kolarov επέμεναν σ' αυτό. Την εποχή εκείνη, το βουλγαρικό κόμμα είχε συμμαχήσει με τους Βούλγαρους εθνικιστές, οι οποίοι αυτοαποκαλούνταν "Μακεδόνες", ελπίζοντας να τους κερδίσουν με το μέρος τους. Σ' αυτή τη βάση ήταν που προβλήθηκε το σύνθημα για την ανεξαρτησία της Μακεδονίας. Όμως οι "Μακεδόνες", υπό την ηγεσία του Zankov, έστρεψαν αμέσως τα πυρά τους κατά των κομμουνιστών.

Λ.Τ.: Μήπως θάπρεπε νάναι ζήτημα ανεξαρτησίας της Μακεδονίας συνολικά;

Α.Μ.: Ναι.

Λ.Τ.: Δεν είμαι σίγουρος αν είναι συνετό να απορρίψουμε αυτό το σύνθημα. Δεν μπορούμε να λέμε ότι είμαστε αντίθετοι επειδή θα το απορρίψει ο κόσμος που τον αφορά. Πρέπει να του ζητηθεί η άποψή του. Οι "Βούλγαροι" αντιπροσωπεύουν ένα καταπιεσμένο στρώμα. Εμείς πρέπει να εξηγήσουμε ότι ο πληθυσμός έχει το δικαίωμα να αποφασίσει ο ίδιος για ό,τι τον αφορά. Αν η κυβέρνηση απορρίψει το δημοψήφισμα, τότε πρέπει να παλέψουμε ενάντια σ' αυτή την απόφαση. Αν η καταπιεσμένη εθνότητα εξεγερθεί ενάντια στην κυβέρνηση, τότε πρέπει να τους υποστηρίξουμε. Με μια τέτοια γλώσσα πρέπει να μιλάμε. Και αν οι Μακεδόνες Έλληνες διακηρύξουν την αντίθεσή τους στην κυβέρνηση της Αθήνας, απαιτώντας την ανεξαρτησία τους, εμείς θα εναντιωνόμαστε δογματικά; Αμφιβάλω. Ωστόσο, δεν γνωρίζω αρκετά καλά το ζήτημα, μιας και με απασχόλησε το μακεδονικό ζήτημα μόνο το 1913.

Α.Μ.: Η Κομμουνιστική Διεθνής εγκατέλειψε αυτό το σύνθημα γιατί είχε καταντήσει απραγματοποίητο. Η Μακεδονία δεν αποτελεί μια ομοιόμορφη εθνική ολότητα.

Λ.Τ.: Μα μήτε και η Ελλάδα. Γιατί να μη μπορεί η Μακεδονία να υπάρξει με τον ίδιο τρόπο σαν μια αυτόνομη ένωση με διαφορετικές εθνικότητες; Ο πληθυσμός πρέπει να εκφράσει την άποψή του πάνω σ' αυτό το θέμα μέσα από ένα δημοψήφισμα.

Α.Μ.: Ποιες δυνάμεις θα υποστήριζαν κάτι τέτοιο;

Λ.Τ.: Δεν είναι δικό μας καθήκον να οργανώνουμε εθνικιστικές εξεγέρσεις. Απλώς λέμε πως αν το ζητήσουν οι Μακεδόνες, εμείς θα πάρουμε το μέρος τους, πως θάπρεπε να τους δινόταν η δυνατότητα να αποφασίσουν, και ότι επίσης θα υποστηρίξουμε την απόφασή τους. Αυτό που με ενοχλεί δεν είναι τόσο το ζήτημα των Μακεδόνων αγροτών, αλλά περισσότερο το κατά πόσο υπάρχει λίγο σωβινιστικό δηλητήριο στους Έλληνες εργάτες. Αυτό είναι πολύ επικίνδυνο. Για μας, που είμαστε υπέρ μιας Βαλκανικής Ομοσπονδίας σοβιετικών κρατών, είναι αδιάφορο το αν η Μακεδονία ανήκει σ' αυτή την ομοσπονδία σαν αυτόνομη ολότητα ή σαν τμήμα ενός άλλου κράτους. Όμως, αν οι Μακεδόνες καταπιέζονται από την αστική κυβέρνηση, ή νιώθουν ότι καταπιέζονται, πρέπει να τους υποστηρίξουμε.

Λ.Τ.: Υπάρχει κίνημα Μακεδόνων στην Ελλάδα υπέρ της αυτονομίας;

Α.Μ.: Όχι.

Λ.Τ.: Στη Σόφια υπάρχει μια Μακεδονική Επιτροπή που υποστηρίζεται, βέβαια, από την κυβέρνηση. Ωστόσο, στη Βιέννη υπήρχε (και συνεχίζει να υπάρχει;) στα χρόνια 1929-1930, μια μακεδονική εφημερίδα που εκδιδόταν από μια επιτροπή υποστηριζόμενη από την Κομμουνιστική Διεθνή. Τι προτείνετε εσεις για τα Βαλκάνια στο σύνολό τους;

Α.Μ.: Μια σοβιετική ομοσπονδία.

Λ.Τ.: Και το κόμμα;

Α.Μ.: Μια σοβιετική Ελλάδα. Δεν λένε τίποτε για μια βαλκανική ομοσπονδία σοβιετικών κρατών. Το κόμμα επικρίνει το σύνθημά μας για μια ομοσπονδία, γιατί ισχυρίζονται ότι το χρησιμοποιούμε για να κρύψουμε το γεγονός ότι είμαστε αντίθετοι με μια σοβιετική Ελλάδα.

Λ.Τ.: Πριν τον πόλεμο υπήρχαν οι Τesniaki (αριστεροί σοσιαλδημοκράτες) στη Βουλγαρία, οι οποίοι υποστήριζαν μια βαλκανική ομοσπονδία. Την εποχή εκείνη, το σύνθημα αυτό έπαιξε ένα μεγάλο ρόλο. Το υιοθετήσαμε αν και αυτό που πρότειναν ήταν μια (αστική) δημοκρατική ομοσπονδία. Είναι πια φανερό ότι δεν υπάρχει καμιά δημοκρατική δύναμη στα Βαλκάνια ικανή να πραγματοποιήσει μια τέτοια ομοσπονδία. Μάλλον είναι ένα έργο για το προλεταριάτο. Η προοπτική ενός εργατικού συνεδρίου, ενός αγροτικού κινήματος, μιας γενικής απεργίας, δηλαδή, ο πρόλογος της εξέγερσης στην Ελλάδα, θα θέσει το ζήτημα της βαλκανικής ομοσπονδίας πιο δυναμικά. Ορισμένοι θα πουν: Πώς είναι δυνατόν να φανταστεί κανείς μια νικηφόρα επανάσταση σε μια Ελλάδα παγιδευμένη σ' αυτό το σύστημα κλουβί των βαλκανικών κρατών, περικυκλωμένη από διχτατορία και φασισμό;" Θα απαντήσουμε: "Μια επαναστατική προοπτική είναι αδύνατη χωρίς μια ομοσπονδία των βαλκανικών κρατών, που προφανώς δεν θα σταματήσει εκεί, αλλά μάλλον θα επεκταθεί έως την ομοσπονδία των Ενωμένων Σοβιετικών Πολιτειών της Ευρώπης".

....................

Λ.Τ.: Θάθελα να ξαναθέσω το ζήτημα της Μακεδονίας και της Ηπείρου. Απ' ό,τι καταλαβαίνω, δεν έχει δοθεί τόση σημασία στο ζήτημα αυτό έως τα σήμερα. Όμως, το ζήτημα αυτό είναι πολύ σημαντικό για τη διαπαιδαγώγηση των Ελλήνων εργατών, για την απελευθέρωσή τους από τις εθνικές προκαταλήψεις, για τη βελτίωση της κατανόησής τους για τη διεθνή κατάσταση στα Βαλκάνια και γενικότερα. Οι επίσημες στατιστικές δίνουν τα εξής στοιχεία: Υπάρχουν 82.000 σλαβομακεδόνες στους 1.400.000 κατοίκους της Μακεδονίας. 19.000 Αλβανοί στους 300.000 κατοίκους της Ηπείρου. Το πρώτο που θα πρέπει να αναρωτηθούμε είναι: Είναι ακριβή τα στοιχεία αυτά; Το πρώτο μας καθήκον είναι να αντιμετωπίσουμε αυτά τα νούμερα με απόλυτο σκεπτικισμό. Τα στοιχεία συγκεντρώθηκαν το 1925, την εποχή της επανεγκατάστασης των πληθυσμών, κάτω από τις ξιφολόγχες των στρατιωτικών αρχών. Τι εννοούμε με τη λέξη "Έλληνας"; Ισως αυτούς που μιλούν ελληνικά επειδή τους επιβάλλεται αλλά δεν θεωρούν τους εαυτούς τους Έλληνες. Αν τα στοιχεία αυτά είναι ανακριβή, αυτό και μόνο θα προκαλούσε δυσαρέσκεια και μίσος στους κόλπους των εθνικιστών. Αν λέμε ότι τα επίσημα στοιχεία πρέπει να αντιμετωπίζονται με δυσπιστία, θα κερδίσουμε πολύ συμπάθεια. Πιο σημαντικό όμως, με τον τρόπο αυτό μπορούμε να κερδίσουμε την εμπιστοσύνη του βουλγάρικου προλεταριάτου. Πριν από τον πόλεμο ακόμη, οι Βούλγαροι ήταν πολύ επιφυλακτικοί απέναντι στους Έλληνες, επειδή οι Έλληνες είναι έντονα εθνικιστές.

Λ.Τ.: Αλλά ακόμη και 82.000 σλάβοι να υπήρχαν στη Μακεδονία, το ζήτημα αυτό θα διατηρούσε τη μεγάλη του σημασία. Πού μένει αυτή η μειοψηφία των 82.000; Πιθανά στα βουλγαρικά σύνορα. Το μικρό μέγεθος αυτού του εθνικού στρώματος δεν αποκλείει την αυτονομία. Έτσι στη Ρωσία έχουμε τη μικροσκοπική χώρα της Μολδαβίας, κοντά στη Ρουμανία, που υπάρχει σαν ανεξάρτητη οντότητα. Θα ρωτήσουν: Θέλετε ακόμη μεγαλύτερη βαλκανοποίηση; Εμείς απαντάμε σ' αυτό: Είμαστε υπέρ του σχηματισμού μεγάλων οικονομικών ενοτήτων. Αυτό όμως δεν μπορεί να συμβεί ενάντια στη θέληση των μαζών. Αν οι μάζες αυτές θέλουν την αποσκίρτηση, εμείς πρέπει να λέμε: Ολοκληρώστε το πείραμά σας, θα επιστρέψετε στη σοβιετική ομοσπονδία. Όμως, στο βαθμό που η αστική κυβέρνηση του κυρίαρχου έθνους σας εμποδίζει να αποσπαστείτε, εμείς θα σας υπερασπίσουμε. Η σημασία που έχει να θέτουμε το ζήτημα έτσι το δείχνει με ανάγλυφο τρόπο η τύχη της Αυστρο-ουγγρικής και της τσαρικής μοναρχίας.

Λ.Τ.: Στην Αυστρία οι μισο-μαρξιστές πάντα εφεύρισκαν σοφά οικονομικά, ψευτοεπαναστατικά επιχειρήματα για να αποδείξουν την ανάγκη διατήρησης των καταπιεσμένων εθνών μέσα στο πλαίσιο της αυστρο-ουγγρικής μοναρχίας. Το αποτέλεσμα: Η Αυστρο-Ουγγαρια διασπάστηκε στα συστατικά της κομμάτια. Στη Ρωσία οι μπολσεβίκοι πάντα υπερασπίζονταν το δικαίωμα αυτονομίας κάθε έθνους. Σαν αποτέλεσμα, η Ρωσία επιβίωσε σαν οικονομική οντότητα. Αυτό επιτεύχθηκε μόνο γιατί στη διάρκεια του πολύχρονου αγώνα για το δικαίωμα στην αυτοδιάθεση των εθνών, οι μπολσεβίκοι κέρδισαν την εμπιστοσύνη των εθνικά καταπιεσμένων λαϊκών μαζών, και πάνω απ' όλα, του προλεταριάτου. Εχω τη γνώμη ότι ο ελληνικός και διεθνής Τύπος πρέπει να αφιερώσει μερικά άρθρα πάνω στο ζήτημα αυτό. Το όλο πρόβλημα πρέπει να μελετηθεί λεπτομερώς και να συγκλιθεί μια μικρή συνδιάσκεψη με Βούλγαρους συντρόφους, ώστε να επεξεργαστούν μια ενιαία πολιτική.

Α.Μ.: Φέτος είχαμε μεγάλες εθνικές επαναστατικές κινητοποιήσεις ενάντια στην κατοχή της Κύπρου από την Αγγλία. Υποστηρίξαμε το δικαίωμα του πληθυσμού να αυτοδιατεθεί και εξηγήσαμε την ανάγκη για επαναστατικούς αγώνες. Πήραμε την ίδια θέση όσον αφορά τα Δωδεκάνησα, που βρίσκονταν υπό την κατοχή των Ιταλών. Η οργάνωση έχει ασχοληθεί με το μακεδονικό ζήτημα για αρκετά χρόνια. Η συμμαχία του κόμματος με τους Βούλγαρους εθνικιστές το υπονόμευσε σοβαρά. Θα γράψω πάνω στο θέμα αυτό.

Λ.Τ.: Στην Κύπρο και τα Δωδεκάνησα είχαμε καταπιεσμένους Έλληνες, στη Μακεδονία, καταπιεσμένους σλάβους. Αν οι κομμουνιστές υποστηρίξουν τους καταπιεσμένους Έλληνες, αλλά δεν υποστηρίξουν τους καταπιεσμένους σλάβους ενάντια στον Έλληνα καταπιεστή, τότε η καχυποψία τους απέναντί μας θα κορυφωθεί. Αν δεν κάνω λάθος, ο Ένγκελς σε μια πολεμική του με τον Μπακούνιν έλεγε: Όποιος επαναστάτης κάνει την παραμικρή παραχώρηση στον πανσλαβισμό είναι χαμένος.




Συνεχίστε το διάβασμα ΕΔΩ........

Πέμπτη 9 Ιουλίου 2009

ΜΕ ΤΗΝ ΕΥΚΑΙΡΙΑ ΤΗΣ ΨΕΥΔΟΑΡΙΣΤΕΡΗΣ ΕΠΙΛΥΣΗΣ ΤΟΥ ΚΥΠΡΙΑΚΟΥ

ΤΟ ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΔΙΑΓΓΕΛΜΑ ΕΝΟΣ ΠΑΤΡΙΩΤΗ

Παρέλαβα Κράτος διεθνώς αναγνωρισμένο. Δεν θα παραδώσω «Κοινότητα» χωρίς δικαίωμα λόγου διεθνώς και σε αναζήτηση κηδεμόνα. Και όλα αυτά έναντι κενών, παραπλανητικών, δήθεν, προσδοκιών. Έναντι της ανεδαφικής ψευδαίσθησης ότι η Τουρκία θα τηρήσει τις δεσμεύσεις της.


ΚΛΙΚ ΣΤΟΝ ΤΙΤΛΟ ΓΙΑ ΟΛΟ ΤΟ ΚΕΙΜΕΝΟ

Συνεχίστε το διάβασμα ΕΔΩ........

Τετάρτη 8 Ιουλίου 2009

«Μειονοτική Επαγγελματική Σχολή» η Θεολογική Σχολή της Χάλκης


Σύμφωνα με το δημοσίευμα της Χουριέτ, «οι απόφοιτοι της Μειονοτικής Επαγγελματικής Σχολής Χάλκης θα παίρνουν απολυτήριο λυκείου και κατά τη διάρκεια των σπουδών τους θα έχουν τα δικαιώματα των μαθητών λυκείου».

«Μειονοτική Επαγγελματική Σχολή» θα ονομάζεται η Θεολογική Σχολή στη Χάλκη, αν επαναλειτουργήσει, ενώ θα ενταθούν οι προετοιμασίες ώστε να ανοίξει η Σχολή με το νέο σχολικό έτος, αναφέρει σε σημερινό της δημοσίευμα η τουρκική εφημερίδα «Χουριέτ», η οποία κάνει λόγο για προσύμφωνο, δίχως όμως να διευκρινίζεται αν πρόκειται για προσύμφωνο με εκπροσώπους του Πατριαρχείου ή απόφαση της τουρκικής κυβέρνησης.

Η εφημερίδα αναφέρει ότι η σχολή θα είναι λύκειο και σημειώνει τα εξής: «Εκπρόσωποι της κυβέρνησης, τις προσεχείς εβδομάδες θα συναντηθούν με εκπροσώπους του Πατριαρχείου, οι οποίοι υποστηρίζουν ότι δεν απαιτείται αναθεώρηση του Συντάγματος για την επαναλειτουργία. Οι επαφές που συνεχίζονται σε ανεπίσημο επίπεδο, θα πραγματοποιηθούν τις προσεχείς ημέρες σε επίσημο επίπεδο με το Πατριαρχείο, ώστε να γίνει ανταλλαγή πληροφοριών για τα βήματα που θα γίνουν».

Σύμφωνα με το δημοσίευμα, «οι απόφοιτοι της Μειονοτικής Επαγγελματικής Σχολής Χάλκης θα παίρνουν απολυτήριο λυκείου και κατά τη διάρκεια των σπουδών τους θα έχουν τα δικαιώματα των μαθητών λυκείου. Όπως ακριβώς συνέβαινε όταν ήταν ανοιχτή η Σχολή, οι απόφοιτοί της, σε περίπτωση που δεν συνεχίσουν ανώτερες σπουδές, θα υπηρετούν κανονική θητεία στο στρατό».

Παρόμοια δήλωση για επαναλειτουργία υπό μορφή λυκείου, με τρόπο που οι απόφοιτοι θα υπηρετούν κανονική θητεία, αφού θα είναι απόφοιτοι λυκείου, είχε κάνει πριν από λίγο καιρό ο Τούρκος υπουργός άνευ χαρτοφυλακίου Εγκεμέν Μπαγίς, ο οποίος μάλιστα είχε υπογραμμίσει ότι αυτό συνέβαινε στη Σχολή και προτού κλείσει.

Ωστόσο, κάτι τέτοιο δεν συνέβαινε στο παρελθόν. Με απόφαση της αρμόδιας επιτροπής του τουρκικού υπουργείου παιδείας, στις 29 Αυγούστου 1951, είχε εγκριθεί κανονισμός με τίτλο «Εκπαιδευτικός Κανονισμός Σχολής Ρωμιών Ιερέων Χάλκης». Η απόφαση αυτή - υπ' αρ. 150 - έκανε λόγο για «Σχολή Θεολογικής Ειδίκευσης» και προέβλεπε τρεις τάξεις λυκείου και μετά τέσσερις τάξεις (έτη) Θεολογίας. Ένα χρόνο αργότερα, η ίδια επιτροπή είχε δημοσιοποιήσει παράρτημα του κανονισμού, σχετικά με τους μαθητές της σχολής που δεν ήταν πολίτες της Τουρκίας.

Οι κανονισμοί αυτοί ίσχυαν μέχρι το 1971, όταν οι τουρκικές αρχές έκλεισαν το Τμήμα Θεολογίας της Σχολής.

www.kathimerini.gr


Συνεχίστε το διάβασμα ΕΔΩ........

Δευτέρα 6 Ιουλίου 2009

ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΤΟΥ ΕΞΩΤΕΡΙΚΟΥ: ΣΥΓΧΡΟΝΕΣ ΟΨΕΙΣ ΜΙΑΣ ΕΘΝΙΚΗΣ ΕΠΙΤΑΓΗΣ

Παρέμβαση του ομ. Καθηγητού της Φιλοσοφικής Σχολής του ΑΠΘ κ. Ιω. Τουλουμάκου.

Οι εγκατεστημένοι σε διάφορες χώρες και των πέντε ηπείρων ομογενείς είναι, σύμφωνα με τα πρόσφατα στοιχεία της Γενικής Γραμματείας Αποδήμου Ελληνισμού, περίπου 5.600.000. Από αυτούς 3.400.000 διαμένουν στην Αμερική, 1.280.000 στην Ευρώπη, 710.000 στην Ωκεανία, 140.000 στην Αφρική και 70.000 στην Ασία[1]. Επειδή η εθνική συνείδηση συνιστά το χαρακτηριστικότερο γνώρισμα της πιο σημαντικής συλλογικής ταυτότητας (και γι’ αυτόν τον λόγο εξακολουθεί να είναι μία αναντικατάστατη προϋπόθεση της ευρύτερης κοινωνικής συνοχής), ο Απόδημος Ελληνισμός στο σύνολό του και παρά την ανομοιογένεια που ασφαλώς υπάρχει, εξαιτίας της μεγάλης διασποράς, πρέπει και μπορεί να αποτελεί για την Ελλάδα ένα πρωταρχικής σημασίας παράγοντα στην εθνική στρατηγική· ιδιαίτερα στην σύγχρονη εποχή και μάλιστα στην παρούσα συγκυρία με τα γνωστά εξωτερικά και εσωτερικά προβλήματα που αντιμετωπίζει η χώρα.........

Πηγή Διπλωματικό Περισκόπιο


ΚΛΙΚ ΣΤΟΝ ΤΙΤΛΟ ΓΙΑ ΟΛΟ ΤΟ ΑΡΘΡΟ


Συνεχίστε το διάβασμα ΕΔΩ........

Το απόρρητο «non paper» της Ουάσιγκτον για το Αιγαίο



▅ Οι ΗΠΑ ασπάζονται τις θέσεις της Τουρκίας

Του ΑΓΓ. ΑΘΑΝΑΣΟΠΟΥΛΟΥ Από το ΒΗΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ

Επί κυβερνήσεως Ομπάμα οι Αμερικανοί ρίχνουν την ιδέα περί «επανεξέτασης των διεθνών κειμένων» που διέπουν το καθεστώς του.

ΤΗΝ ΑΝΑΓΚΗ επανεξέτασης των διεθνών συνθηκών που διέπουν το καθεστώς του Αιγαίου προτείνουν οι Αμερικανοί ως ένα από τα μέσα για να εκτονωθεί η ένταση μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας στο Αιγαίο. Οι ιδέες της Ουάσιγκτον εμπεριέχονται σε άκρως απόρρητο δισέλιδο «non paper»βασικά σημεία του οποίου αποκαλύπτει σήμερα «Το Βήμα»- που βρίσκεται εν γνώσει
τόσο του Μεγάρου Μαξίμου όσο και του υπουργείου Εξωτερικών. Το «non paper» παρεδόθη στην ελληνική πλευρά από την αμερικανική πρεσβεία στην Αθήνα. Αυτό έγινε λίγες ημέρες πριν από την τελικώς ματαιωθείσα επίσκεψη του τούρκου πρωθυπουργού Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν για τα εγκαίνια του Νέου Μουσείου της Ακρόπολης, κατά τη διάρκεια της οποίας επρόκειτο να συναντηθεί και με τον πρωθυπουργό κ. Κ. Καραμανλή. Σύμφωνα
με αξιόπιστες πληροφορίες, οι Αμερικανοί επιχειρούν μια καταγραφή της κατάστασης που επικρατεί σήμερα στο Αιγαίο, ζητώντας αμοιβαία κατανόηση των θέσεων των δύο πλευρών. Με τον τρόπο αυτό όμως, η Ουάσιγκτον εμφανίζεται να ανέχεται και κατ΄ επέκταση να ενθαρρύνει εμμέσως την εγκαθίδρυση μιας «γκρίζας κατάστασης» στο Αιγαίο- κάτι που αποτελεί πάγια τακτική της Αγκυρας από την κρίση των Ιμίων το 1996 και εντεύθεν.......
Η αμερικανική στάση μοιάζει να εντάσσεται στο πλαίσιο του εναγκαλισμού της Τουρκίας, η οποία έχει αναβαθμιστεί ραγδαία στους σχεδιασμούς της κυβέρνησης Ομπάμα (ιδιαίτερα στη Μέση Ανατολή), καθώς και της εξάλειψης των όποιων εμποδίων στη συνέχιση των ενταξιακών διαπραγματεύσεών της με την ΕΕ. Το γεγονός αυτό θέτει καίρια ερωτήματα στα οποία πρέπει να απαντήσει η ελληνική διπλωματία εν όψει και της προγραμματιζόμενης επίσημης επίσκεψης της κυρίας Ντόρας Μπακογιάννη στην Αγκυρα..................


ΚΛΙΚ ΣΤΟΝ ΤΙΤΛΟ ΓΙΑ ΟΛΟ ΤΟ ΑΡΘΡΟ

Συνεχίστε το διάβασμα ΕΔΩ........

Κυριακή 5 Ιουλίου 2009

Η ΚΕΥΝΣΙΑΝΗ ΣΥΝΤΑΓΗ ΑΠΟΤΥΓΧΑΝΕΙ

(η αναδιανομή δηλαδή μέρους των κερδών του κεφαλαίου στις κατώτερες τάξεις, με τη μορφή κοινωνικών και άλλων παροχών, προκειμένου να αποφεύγεται η κοινωνική δυσαρέσκεια και οι αναταραχές)

Του Ανδρέα Ανδριανόπουλου
(πρώην υπουργού)

Τα τελευταία οικονομικά στοιχεία από τις Ηνωμένες Πολιτείες δείχνουν πως η επεκτατική δημοσιονομική πολιτική που ακολούθησε ο Πρόεδρος Ομπάμα για την αντιμετώπιση της οικονομικής κρίσης δεν φέρνει αποτελέσματα. Οι γιγαντιαίες δημόσιες δαπάνες, οι κρατικές επενδύσεις στην ανάπτυξη (ακόμη κι αν αυτή είναι «πράσινη») και η ροή των χρημάτων των φορολογουμένων προς κάθε κατεύθυνση για την αναζωπύρωση υποτίθεται της οικονομικής δραστηριότητας αποτυγχάνει. Η ανεργία εξακολουθεί να αυξάνει, νέες δουλειές δεν δημιουργούνται ενώ το τεράστιο δημόσιο χρέος με χρήμα τυπωμένο η δανεικό πολλοί φοβούνται πως σύντομα θα χτυπήσει αδυσώπητα το αμερικανικό νόμισμα..........
ΚΛΙΚ ΣΤΟΝ ΤΙΤΛΟ ΓΙΑ ΟΛΟ ΤΟ ΑΡΘΡΟ

Συνεχίστε το διάβασμα ΕΔΩ........

To της όλης πόλεως ήθος ομοιούται τοις άρχουσι (Ισοκράτης)


του Ελευθέριου Ανευλαβή

Ου γαρ ο δικαστής, ουδ’ ο βουλευτής, ουδ’ ο εκκλησιαστής άρχων εστί,
αλλά το δικαστήριον, η βουλή και ο δήμος.
Αριστοτέλης

Πολιτικατζήδες πονηροί. Χαλασμένοι. Πολιτικοί-επιχειρηματίες. Κατασκευαστές βουλήσεων. Που πέταξαν από τα παράθυρα του νεοπλουτισμού τους και του μικροαστισμού τους, ό,τι γνήσιο και αυθεντικό ελληνικό, στους σκουπιδοτενεκέδες της Ευρώπης και της Παγκοσμιοποίησης.

Διανοούμενοι»-γυμνοσάλιαγκες, νεόπλουτοι της μάθησης, σπουδαιογελοίοι, με τα «τρισβάρα ελληνικά των» (Καβάφης). Που επαγγέλλονται διανόηση, πατώντας πάνω στο άδειο τους κεφάλι. Οι πετρωμένοι στην ακαμψία της σοβαροφάνειας. Οι, κατά βάθος, ρηχοί. Γυμνοσάλιαγκες, που βρωμίζουν τις αετοκορφές, σκαρφαλώνοντας σούρνοντας, γλύφοντας και με τα κέρατά τους. Και με ώθηση στα οπίσθιά των.


ΓΙΑ ΟΛΟΚΛΗΡΟ ΤΟ ΑΡΘΡΟ ΚΛΙΚ ΕΔΩ
Πηγή zougla.gr



Συνεχίστε το διάβασμα ΕΔΩ........

Πέμπτη 2 Ιουλίου 2009

ΔΗΜΟΣΚΟΠΗΣΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΘΕΟΛΟΓΙΚΗ ΣΧΟΛΗ ΤΗΣ ΧΑΛΚΗΣ





Αυτή την ώρα διεξἀγεται αὐτὴ τὴ στιγμὴ στὴν ἱστοσελίδα τοῦ CNN Türk ἠλεκτρονικὸ δημοψήφισμα μὲ θέμα τὴν ἐπαναλειτουργία τῆς θεολογικῆς σχολῆς τῆς Χάλκης. Ἂν ἐπιθυμεῖτε νὰ ἐπαναλειτουργήσει ἢ ἐν πάσῃ περιπτώσει δὲν μπορεῖτε νὰ καταλάβεται γιατί πρέπει νὰ παραμείνει κλειστή, ψηφίστε ΕΔΩ , στὴ δεξιὰ στήλη περίπου στὸ μέσον τῆς σελίδας. Γιὰ ὅσους δὲν γνωρίζετε γρὺ τουρκικά, ἡ δημοσκόπηση βρίσκεται ἐκεῖ ποὺ γράφει μὲ μεγάλα γράμματα "Anket" μὲ ἐρώτημα "Sizce Heybeliada Ruhban Okulu acilmali mi?" καὶ τὸ "ναί" εἶναι τὸ EVET. Μέχρι στιγμῆς οἱ ψηφίσαντες δηλώνουν ὅτι ὄχι, πιστεύουν πὼς εἶναι σωστὸ ἡ σχολὴ νὰ παραμείνει κλειστή!
Η δημοσκόπηση δὲν θὰ διαρκέσει ἐπ' ἄπειρον! Προωθείστε ΟΛΟΙ αυτό το μήνυμα και προτρέψτε στην ψηφοφορία Όλο τον Ελληνισμό!

ΠΗΓΗ greekamericannewsagency





Συνεχίστε το διάβασμα ΕΔΩ........