Μαθήματα εθνικισμού στα τουρκικά σχολεία, ή αλλιώς η Τουρκία "εκσυγχρονίζεται"

Τα τελευταία χρόνια η ελληνική κοινή γνώμη έχει γίνει μάρτυρας μίας συστηματικής προσπάθειας της Τουρκίας να αποδείξει ότι αλλάζει, ότι εκσυγχρονίζεται και ότι εξευρωπαΐζεται. Αν και η εκστρατεία αυτή της Τουρκίας σε Ελλάδα και Ευρώπη φαίνεται να έχει κάποια απήχηση και να πείθει αρκετούς συμπολίτες μας η πραγματικότητα για το τι πραγματικά συμβαίνει στην Τουρκία και πιο ειδικά στο εκπαιδευτικό σύστημα της χώρας είναι διαφορετική. Πριν από δύο εβδομάδες είχαμε αναφέρει την πρόταση Νόμου που είχε υποβάλει ο βουλευτής του κόμματος BDP Osman Ozcelik με θέμα την αφαίρεση από την διδακτέα ύλη του τουρκικού υπουργείου παιδείας, του υποχρεωτικού μαθήματος της Εθνικής Ασφάλειας το οποίο διδάσκεται από ένστολους στρατιωτικούς των τουρκικών Ενόπλων Δυνάμεων. Σήμερα παραθέτουμε τους στίχους του ποιήματος που απαγγείλουν οι μικροί.....

 μαθητές κάθε Τρίτη, Τετάρτη και Πέμπτη σε όλα τα τουρκικά σχολεία και φυσικά και στα μειονοτικά-ελληνικά.

Είμαι Τούρκος, είμαι σωστός, είμαι εργατικός, είμαι κύριος
Αρχή μου : Προστατεύω τους μικρότερους μου, σέβομαι τους μεγαλύτερους,
και την πατρίδα μου και το έθνος μου το αγαπώ πιο πολύ από τον εαυτό μου.
Ιδανικό μου : Να προοδεύω και να αναπτύσσομαι.
Η ισχυρότερη είναι η Τουρκία ! Δεν υπάρχει όμοια της.
Ορκίζομαι να προχωρώ χωρίς σταματημό στον δρόμο που άνοιξες, προς τον στόχο που έδειξες
Η ύπαρξη μου αφιερωμένη στην Τουρκική υπόσταση
Τι ευτυχία να λέω ότι είμαι Τούρκος !

Και επειδή όπως λέγεται μία φωτογραφία είμαι χίλιες λέξεις παραθέτουμε και το σχετικό βίντεο για του λόγου το αληθές.
Συνεχίστε το διάβασμα ΕΔΩ........

Ο Εγκεμέν Μπαγίς και η στρατηγική του Ελσίνκι

Χρήστος Ιακώβου
Διευθυντής του Κυπριακού Κέντρου Μελετών

Οι πρόσφατες δηλώσεις του Τούρκου υπουργού Εγκεμέν Μαπγίς, ότι δεν αναγνωρίζει την Κυπριακή Δημοκρατία, πρωτίστως, δεν θα πρέπει να προκαλούν έκπληξη γιατί αποτελούν μία πάγια θέση της Τουρκίας, από το 1974 και εντεύθεν. Αυτό, όμως, που θα πρέπει να προκαλέσουν είναι το ερώτημα: τι κάνει την Τουρκική κυβέρνηση, με τόση δόση υπερβολικής αυτοπεποίθησης, πέντε χρόνια μετά την ένταξη της Κυπριακής Δημοκρατίας στην ΕΕ και ενώ εξελίσσεται ο ενταξιακός διάλογος Τουρκίας-ΕΕ, να δηλώνει δημοσίως ότι δεν αναγνωρίζει ένα κράτος μέλος της ΕΕ; Το ερώτημα αυτό μας οδηγεί στο να επανεξετάσουμε τις στρατηγικές επιλογές της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής στα ελληνοτουρκικά κατά την τελευταία δεκαετία.

Όταν η Ελληνική εξωτερική πολιτική το....  1999 στην σύνοδο κορυφής στο Ελσίνκι αναθεωρούσε την μέχρι τότε στάση της έναντι της Τουρκικής υποψηφιότητας για ένταξη στην ΕΕ, έθετε ως στόχο να μεταφέρει εντός του πεδίου της ΕΕ τα ελληνοτουρκικά προβλήματα συμπεριλαμβανομένου και του Κυπριακού. Η Ελλάδα, συνεπικουρούμενης τότε και εκ της Κυπριακής κυβερνήσεως, θεωρώντας ότι το είδος των επιχειρημάτων της (επίκληση του Διεθνούς Δικαίου στην Κύπρο και στο Αιγαίο) δεν ήταν επαρκώς πειστικό έναντι της τουρκικής ισχύος και προτίμησε να απεμπλακεί από το βάρος της υπερασπίσεως των ελληνικών επιχειρημάτων.

Ως προς το Κυπριακό, η επιλογή αυτή προσέφερε μία διέξοδο στην ακινησία ετών η οποία όμως έτυχε διαχείρισης από τον αμερικανοβρετανικό παράγοντα και οδήγησε στο Σχέδιο Ανάν με όλες τις αρνητικές συνέπειες για την ελληνική πλευρά. Επιπλέον, με βάση την απαράδεκτη, για τα δεδομένα του κοινοτικού πολιτικού πολιτισμού, έκθεσης της Κομισιόν το 2004 σχετικά με την έναρξη ενταξιακών διαπραγματεύσεων με την Τουρκία, καθορίστηκε εμμέσως πλην σαφώς ότι ούτε η κατοχή κυπριακού εδάφους ούτε η μη αναγνώριση της Κυπριακής Δημοκρατίας αποτελούσαν εμπόδιο για την τουρκική ένταξη στην EE.

Oι σοβαρότατες αυτές παρεκκλίσεις από τις αρχές της ΕΕ δεν θεωρήθηκαν τότε ότι αντίκειντο στα κριτήρια της Κοπεγχάγης, κατά την εισήγηση της Κομισιόν. Αφού τελικά υιοθετήθηκε άνευ όρων αυτή η θέση, τότε ήτο αδύνατον να εγερθούν τα θέματα αυτά στο μέλλον και να αποτελέσουν εμπόδιο για την τουρκική ένταξη. Με άλλα λόγια, από τη στιγμή που η ενταξιακή πορεία της Τουρκίας δεν διασυνδέθηκε ξεκάθαρα με την επίλυση του Κυπριακού ήταν πολύ λογικό να μην μπορεί να διαμορφωθεί συγκροτημένη στρατηγική και επομένως δεν μπορούσαν να διαμορφωθούν ευδιάκριτοι στόχοι από την Ελληνική πλευρά. Το αποτέλεσμα ήταν, παρά τις αρχικές μεγάλες προσδοκίες, τα τελευταία έξι χρόνια, η Ελληνική τακτική χαρακτηρίστηκε από παθητικότητα, αναποτελεσματικότητα, έλλειψη, συνοχής και τελεολογικά οδηγήθηκε σε συρρίκνωση στόχων. Με αυτό τον τρόπο εξηγείται η σημερινή σύγχυση όπου η Ελληνική πλευρά δεν μπορεί να προσδιορίσει τι θεωρείται επιτυχία και τι αποτυχία σε σχέση με την Ευρωπαϊκή πορεία της Τουρκίας.

Από την άλλη, οι προσδοκίες για εμπλοκή της Ε.Ε. στις ελληνοτουρκικές διαφορές του Αιγαίου δεν υλοποιήθηκαν λόγω εσφαλμένης εκτίμησης των Τουρκικών προθέσεων. Από την πρώτη στιγμή φάνηκε ότι δεν υπήρχε περιθώριο σημαντικών βελτιώσεων, εκτός εάν κάποια από τις δύο πλευρές απεφάσιζε να απομακρυνθεί ουσιωδώς από τις πάγιες θέσεις που υποστηρίζει από τη δεκαετία του 1970. Η Τουρκία, αφού εξασφάλισε την έναρξη των ενταξιακών συνομιλιών, έκτοτε επιχειρεί να ακυρώσει την ελληνική στρατηγική μεταφοράς των ελληνοτουρκικών διαφορών στο πεδίο της ΕΕ. Από τη στιγμή που Ελλάδα δεν θέλει να εμφανισθεί ως εμπόδιο στην ευρωπαϊκή της πορεία, στόχος της τουρκικής πολιτικής είναι να κατοχυρώσει ότι τα θέματα του Αιγαίου αποτελούν μακροχρόνια προβλήματα αποκλειστικώς διμερούς χαρακτήρα.

Δεν ήταν λίγοι οι οποίοι, από το 1999, επεσήμαναν ότι η ενταξιακή πορεία της Τουρκίας δεν πρόκειται να οδηγήσει σε αυτόματη επίλυση των ελληνοτουρκικών διαφορών. Οι εν λόγω διαφορές δεν συνδέονται με τον τρόπο λειτουργίας της ΕΕ. Επί παραδείγματι, ούτε η οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας ούτε η αποστρατιωτικοποίηση των νησιών του Αιγαίου σχετίζονται με κάποιες ευρωπαϊκές σταθερές. Επομένως, η Ε.Ε. δεν μπορεί να προσδιορίσει τη λύση.

Δέκα χρόνια μετά τη στρατηγική επιλογή της Ελληνικής διπλωματίας στο Ελσίνκι μπορεί κάποιος να διαπιστώσει ότι ο χρόνος δεν λειτούργησε υπέρ της Ελλάδος. Αντιθέτως, σήμερα η Τουρκία είναι πιο επιθετική στο Αιγαίο, πιο υπονομευτική στο θέμα της μουσουλμανικής μειονότητας της Δ. Θράκης, συνεχίζει να είναι αδιάλλακτη στο διαδικαστικό θέμα της Θεολογικής Σχολής της Χάλκης και στο Κυπριακό αρνείται να εφαρμόσει στοιχειώδεις και συμβατικές υποχρεώσεις που απορρέουν από την ενταξιακή της πορεία. Επιπλέον, αν αναλύσουμε τις ελληνοτουρκικές σχέσεις συγκριτικά, σε μακροστρατηγικούς παράγοντες, διαπιστώνουμε ότι η Τουρκία, σε σχέση με αυτό που ήταν πριν από δέκα χρόνια, είναι δημογραφικά πολυπληθέστερη, οικονομικά πλουσιότερη και στρατιωτικά ισχυρότερη, ενώ η Ελλάς παρουσιάζει αντιστρόφως δυσανάλογη εικόνα. Επιπλέον στο Κυπριακό παρουσιάζεται πιο αδιάλλακτη και πιο διεκδικητική. Συμπερασματικώς, οι Ελληνικές προσδοκίες από τη στρατηγική επιλογή που έγινε στο Ελσίνκι αποδεικνύονται φρούδες ελπίδες αφού κατέληξε η πορεία των τουρκικών ενταξιακών διαπραγματεύσεων να αποτελεί επιβράβευση της σκληρής διεκδικητικότητας της Άγκυρας σε Κύπρο, Αιγαίο και Θράκη. Επομένως, ας μην προκαλούν έκπληξη οι δηλώσεις Μπαγίς, διότι καταδεικνύουν με πολύ κυνικό τρόπο τη συνέχεια, τη συνέπεια και τη σταθερότητα των Τουρκικών στρατηγικών επιδιώξεων στο Κυπριακό.

geopolitics-gr Συνεχίστε το διάβασμα ΕΔΩ........

ΠΕΝΤΕ ΜΥΘΟΙ ΓΙΑ ΤΟ 1940 ΚΑΙ Η ΚΑΤΑΡΡΙΨΗ ΤΟΥΣ

ΕΝΑ ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΟ ΑΡΘΡΟ ΠΟΥ ΑΞΙΖΕΙ ΝΑ ΔΙΑΒΑΣΕΤΕ!

Γράφει ο ιστορικός Ιωάννης Κωτούλας. Το κείμενο προέρχεται από την Εισαγωγή του βιβλίου Αδόλφος Χίτλερ, Η εκστρατεία στα Βαλκάνια,εκδόσεις Περίπλους 2009:

Η ιστορική έρευνα θα έπρεπε να είχε διαλύσει προ πολλού ορισμένους μύθους που συντηρούνται ακόμη για την πολεμική συμμετοχή του ελληνικού κράτους στον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο. Οι μύθοι αυτοί είναι άλλοτε ιστοριογραφικοί, δηλαδή αποτέλεσμα ελλειπτικών ερμηνειών των δεδομένων της σύγκρουσης άλλοτε ιδεολογικοί, αφού καθίσταται δυσχερές να αναγνωριστούν με νηφαλιότητα τα ιστορικά δεδομένα, τα οποία συχνά παρουσιάζονται υπό την διαθλασμένη οπτική της πολιτικής τοποθέτησης ή της ιδεοληπτικής συναίνεσης.

Ο πρώτος από αυτούς τους μύθους είναι ότι η ελληνική πλευρά ήταν ανέτοιμη από στρατιωτικής άποψης για το ενδεχόμενο ιταλικής εισβολής. Στην πραγματικότητα, η κατάσταση ήταν εντελώς διαφορετική. Το καθεστώς του πρωθυπουργού (1936-41) Ιωάννη Μεταξά (1871-1941) είχε δώσει ιδιαίτερη έμφαση στην στρατιωτική αναβάθμιση της Ελλάδος, διαβλέποντας ορθά τον κίνδυνο από τις ιταλικές νεο-αυτοκρατορικές φιλοδοξίες στον χώρο της ανατολικής Μεσογείου, αλλά και από την αναθεωρητική στάση της Βουλγαρίας. Ο ελληνικός στρατός είχε αναδιοργανωθεί την περίοδο 1936-40, εκπαιδευτεί άρτια και εξοπλιστεί κατάλληλα, δεδομένα που επαληθεύτηκαν κατά τη σύγκρουση με τους Ιταλούς. (Βλ. ενδεικτικά ΓΕΣ/ΔΙΣ (εκδ.), Η προς πόλεμον προπαρασκευή του ελληνικού στρατού 1923-1940, Αθήναι 1983 [1969]).

Η κατασκευή του πλέγματος αμυντικών οχυρώσεων στην..... Θράκη, η λεγόμενη «γραμμή Μεταξά» στην ελληνοβουλγαρική μεθόριο, δεν αποτέλεσε λανθασμένη τακτική κίνηση, όπως κρίνουν ορισμένοι συγγραφείς εκ των υστέρων και με βάση απλώς το προτερόχρονο της ιταλικής εισβολής στο μέτωπο της Ηπείρου, αλλά απαραίτητη και συνετή ενέργεια, η οποία διασφάλιζε την ελληνική άμυνα στο ευαίσθητο μέτωπο της Θράκης, όπου εκδηλωνόταν η βουλγαρική απειλή, η κυριότερη στον χώρο της Βαλκανικής έως τουλάχιστον το 1939. Ως τεχνικό δε έργο αποτελούσε σημαντικό επίτευγμα τόσο για τα δεδομένα του ελληνικού κράτους όσο και για την ευρύτερη κατάσταση στην χερσόνησο του Αίμου, παρά βέβαια την εξυπηρέτηση της αναχρονιστικής στατικής μορφής πολέμου που εκπροσωπούσε.

Τέλος, σε επίπεδο στρατηγικής προσέγγισης της επερχόμενης σύγκρουσης, η ελληνική πλευρά ήταν πεπεισμένη για το αναπόφευκτο του ελληνο-ιταλικού πολέμου και είχε προετοιμαστεί από κάθε άποψη για το ενδεχόμενο αυτό, χωρίς να αιφνιδιαστεί από το ιταλικό τελεσίγραφο. Έτσι, άλλωστε, εξηγείται η επιτυχία του ελληνικού στρατού στον ελληνο-ιταλικό πόλεμο, καθώς πρόκειτο για μία σημαντική επιτυχία, ανάλογη, αν και ανώτερη, της αντίστασης της Φινλανδίας στην εισβολή της ΕΣΣΔ, το 1939.

Η άριστη προετοιμασία του ελληνικού στρατού καταδείχθηκε, άλλωστε, από την επιτυχία του συστήματος επιστράτευσης και συγκρότησης μονάδων, οι οποίες προωθήθηκαν σε σύντομο διάστημα στο πολεμικό μέτωπο. Αποτέλεσμα της επιτυχούς επιστράτευσης και γενικής οργάνωσης ήταν η αριθμητική υπεροχή του ελληνικού στρατού στην Βόρειο Ήπειρο έναντι των Ιταλών έως την άνοιξη του 1941, όταν εκδηλώθηκε η ιταλική Εαρινή Επίθεση. Το ελληνικό κράτος, δηλαδή, επέδειξε σαφώς ανώτερες ικανότητες στην αντιμετώπιση της πολεμικής κρίσης απ’ ό,τι συνέβη το 1915 ή και το 1974.

Ο δεύτερος μύθος αφορά την υποτιθέμενη απροθυμία του δικτατορικού καθεστώτος του Μεταξά να διεξάγει ακόμη και αυτόν τον πόλεμο. Με άλλα λόγια η απόρριψη του ιταλικού τελεσιγράφου, η σταθερή απόφαση της ελληνικής πλευράς να πολεμήσει σε περίπτωση εκδήλωσης αναπόδραστης ιταλικής επιθετικότητας, δεν αποτέλεσε ούτε συνέπεια της «πίεσης του ελληνικού λαού» - παράγοντας, άλλωστε, δευτερεύων σε ένα καθεστώς δικτατορικής υφής - ούτε προσαρμογή ενός απρόθυμου να πολεμήσει δικτάτορα στις αγγλικές πιέσεις, αλλά μία καθαρή και ψυχρά υπολογισμένη στρατηγική επιλογή, η οποία είχε ληφθεί πολύ πριν το 1940, στην πραγματικότητα ήδη από το 1936. Η ελληνική εξωτερική πολιτική του καθεστώτος του Μεταξά συνέχιζε αφενός την τακτική διπλωματικής και στρατιωτικής απομόνωσης της Βουλγαρίας που είχε εγκαινιαστεί το 1934 με το Σύμφωνο της Βαλκανικής Συνεννόησης και το παρεπόμενο στρατιωτικό σύμφωνο μεταξύ Ελλάδος, Γιουγκοσλαβίας, Ρουμανίας και Τουρκίας αφετέρου την προσεκτική στάση έναντι της ιταλικής επιθετικότητας, καθώς μάλιστα ανάλογη πολιτική κατευνασμού ακολουθούσε το ισχυρότερο ευρωπαϊκό κράτος, η Βρετανική Αυτοκρατορία.

Οι μάλλον ελλιπείς αυτές αναγνώσεις της σύγκρουσης του 1940 προέρχονται, εκτός από ανεπαρκή κατανόηση του συστήματος των διεθνών σχέσεων και της γεωπολιτικής συμπεριφοράς των κρατικών οργανισμών, και από ιδεοληπτικές εμμονές, αλλά και από τη μεταγενέστερη διάκριση μεταξύ του ελληνικού λαού και της πολιτικής του ηγεσίας κατά την διεξαγωγή του ελληνο-ιταλικού πολέμου, σχήμα δυσλειτουργικό έως αδόκιμο, τουλάχιστον έως τον Απρίλιο του 1941.

O τρίτος μύθος είναι η παράβλεψη της συμμετοχής της Αλβανίας στην επίθεση κατά της Ελλάδος, γεγονός που παραβλέπεται ενίοτε και για ιδιότυπους πολιτικούς ή ιδεοληπτικούς λόγους. Στις 28 Οκτωβρίου 1940 η Ελλάδα δέχθηκε την επίθεση, από το έδαφος της Βορείου Ηπείρου, όχι μόνο της Ιταλίας, αλλά και της συνενωμένης κάτω από το ίδιο στέμμα Αλβανίας. Στο πλευρό του ιταλικού στρατού μαχόταν τόσο τακτικός αλβανικός στρατός συνολικής δύναμης δεκαπέντε ταγμάτων όσο και παραστρατιωτικές ομάδες, οι οποίες κατά την διάρκεια της Κατοχής ανέλαβαν την τρομοκράτηση του ελληνικού πληθυσμού της Ηπείρου και την αλλοίωση των εθνολογικών δεδομένων. Με κυβερνητικό διάταγμα (Β.Δ. 194/ΦΕΚ 93/10-6-1940) η Αλβανία δεσμευόταν να κηρύξει τον πόλεμο σε όσα κράτη θα ήταν αντιμέτωπα με την Ιταλία, δέσμευση που επικυρώθηκε κατά την εισβολή στην Ελλάδα. Για αυτόν τον λόγο η Αλβανία χαρακτηρίστηκε με ελληνικό Βασιλικό Διάταγμα εμπόλεμο κράτος, χαρακτηρισμός που ήρθη μόλις το 1988. Ώστε, ο πόλεμος του 1940-41 διεξήχθη από το ελληνικό κράτος κατά της Ιταλίας, της Αλβανίας και της Γερμανίας.

Ο τέταρτος μύθος αφορά τον χαρακτήρα του πολέμου, ο οποίος ενίοτε παρουσιάζεται ως πόλεμος κατά του φασισμού, αν και διεξήχθη από ένα δικτατορικό καθεστώς με φασιστικά στοιχεία. Ο μύθος αυτός προέρχεται από δύο πηγές: την βρετανική προπαγάνδα και την κομμουνιστική προπαγάνδα. Η βρετανική προπαγάνδα επεδίωκε να αποδώσει στην ελληνική πολεμική προσπάθεια έναν ιδεολογικό χαρακτήρα, δηλαδή να τον παρουσιάσει ως αγώνα κατά του φασισμού, ενώ η ελληνική κυβέρνηση του Μεταξά να τον εμφανίσει ως αγώνα κατά ενός γεωπολιτικού εχθρού, της Ιταλίας. Είναι ενδιαφέρον ότι λόγω της μεταπολεμικής σύγκλισης σε επίπεδο διεθνών σχέσεων στο πλαίσιο της κυοφορούμενης ευρωπαϊκής ενοποίησης και λόγω της απουσίας εδαφικών διεκδικήσεων γενικά στην Ευρώπη, έχει επικρατήσει στην ιστοριογραφική παραγωγή η αντίληψη του πολέμου του 1940 ως πολέμου κατά του φασισμού, ενώ στην πραγματικότητα ήταν ένα καθεστώς με δικτατορικό χαρακτήρα και κάποια φασιστικά μορφολογικά στοιχεία (η 4η Αυγούστου) που διεξήγαγε τον πόλεμο και μάλιστα χάρισε την πρώτη νίκη στις συμμαχικές δυνάμεις. Αναπαράγονται, κατ’ αυτόν τον τρόπο, άκριτα τα έντεχνα ιδεολογικά σχήματα της μετά την γερμανική εισβολή ελληνικής κομμουνιστικής προπαγάνδας, που εκπορευόταν από την άλλοτε σύμμαχο του Τρίτου Ράιχ ΕΣΣΔ, για πόλεμο κατά ενός ιδεολογικού αντιπάλου.

Ο πέμπτος μύθος, ο οποίος εν πολλοίς ακόμη ισχύει, είναι αυτός των αγνών προθέσεων της βρετανικής πλευράς έναντι της Ελλάδος. Η επιμονή της Μεγάλης Βρετανίας για ανάπτυξη στρατιωτικών δυνάμεων στο ελληνικό έδαφος αποτελούσε όχι τόσο απόπειρα συμβολής στην αμιγώς πολεμική προσπάθεια του ελληνικού κράτους, αλλά περισσότερο ενέργεια προπαγανδιστικής υφής, ώστε να διατηρηθεί το καταρρακωμένο κύρος της δοκιμαζόμενης Βρετανικής Αυτοκρατορίας, κυρίως έναντι των Ηνωμένων Πολιτειών, δευτερευόντως δε έναντι της Τουρκίας, που ήλεγχε τα ζωτικής σημασίας Στενά και την διέλευση προς τη Μέση Ανατολή. Ο ίδιος ο Βρετανός πρωθυπουργός (1940-45, 1951-55) Ουίνστον Τσώρτσιλ (Winston Churchill, 1874-1965) σε ομιλία του στις 27 Απριλίου 1941, την ημέρα που η Αθήνα κατελήφθη από τον γερμανικό στρατό, παρουσίαζε την βρετανική επέμβαση στην Ελλάδα ως μία γενναιόφρονα παροχή βοήθειας στην Ελλάδα, αναπαράγοντας το στερεότυπο της ευγενούς αυτοκρατορικής δύναμης που, πιστή σε μία υψηλή ηθική αποστολή, υπαγορευμένη από την παράδοσή της, συνέδραμε τα αδύναμα έθνη απέναντι στην επιθετικότητα της Γερμανίας.

Από αυτήν την άποψη η ιταλική εισβολή στην Ελλάδα αποτέλεσε προφανώς ευτύχημα για τους βρετανικούς υπολογισμούς. Στην έκθεση του Γερμανού πρέσβη στην Αθήνα (1936-41) Βίκτωρ φον Έρμπαχ (Victor Prinz zu Erbach-Schönberg, 1903-1971), με ημερομηνία 15 Νοεμβρίου 1940, αναφέρεται ότι η ιταλική επίθεση κατ’ ουσίαν εξυπηρετούσε τους βρετανικούς σχεδιασμούς. Χαρακτηριστική είναι η διατύπωση σε βρετανικό διπλωματικό έγγραφο του υπουργείου Εξωτερικών από τον Ιανουάριο του 1941, όπου είναι εμφανής η προσπάθεια να παρελκυστεί ακόμη πιο ουσιωδώς η Ελλάδα στον πόλεμο και να προκληθεί γερμανική επίθεση κατά του ελληνικού κράτους: «[…] μπορεί να αποδειχθεί δύσκολο να κάνουμε τους Έλληνες να κηρύξουν τον πόλεμο στη Γερμανία, εάν η Γερμανία πρώτα δεν προβεί σε κάποια επιθετική ενέργεια. Αυτό θα είναι πιθανότερο εάν εδραιωθούμε γερά στην Ελλάδα. Γι’ αυτό το λόγο πρέπει να προχωρήσουμε το ζήτημα των αεροδρομίων (στη βόρειο Ελλάδα) το συντομότερο δυνατόν». Οι Βρετανοί είχαν αποστείλει από τον Νοέμβριο του 1940 στην Ελλάδα μοίρες αεροπορικών δυνάμεων, οι οποίες όμως παρέμεναν στα αεροδρόμια του Τατοΐου και της Ελευσίνας, καθώς η ελληνική ηγεσία δεν επέτρεπε την χρήση των αεροδρομίων της βορείου Ελλάδος, αφού μία τέτοια ενέργεια θα συνιστούσε casus belli για την γερμανική πλευρά, δεδομένου ότι από τα αεροδρόμια αυτά η βρετανική αεροπορία θα μπορούσε να προσβάλει τις πετρελαιοπηγές στο Πλοέστι (Ploesti) της Ρουμανίας, τις μοναδικές πετρελαιοπηγές στον χώρο της ηπειρωτικής Ευρώπης. Συνεπώς, η βρετανική σπουδή για επιχειρησιακή δράση στην βόρειο Ελλάδα ουσιαστικά αποσκοπούσε να εμπλέξει την Ελλάδα στον πόλεμο κατά της Γερμανίας.

Τον Φεβρουάριο του 1941, καθώς πλέον εξέλιπε ο Μεταξάς, ο οποίος σε γενικές γραμμές αντιτασσόταν στην άφιξη βρετανικού εκστρατευτικού σώματος, η βρετανική πλευρά επεδίωξε τη δημιουργία ενός βαλκανικού μετώπου με τη συμμετοχή της Γιουγκοσλαβίας, της Ελλάδος και της Τουρκίας, ώστε να δημιουργηθεί μία εστία έντασης στην ηπειρωτική Ευρώπη κατά της Γερμανίας. Στις 22 Φεβρουαρίου κατέφθασε στην Αθήνα ο Βρετανός υπουργός Εξωτερικών (1935-38, 1940-45, 1951-55) Άντονυ Ήντεν (Anthony Eden, 1897-1977) , καθώς και ο στρατηγός Άρτσιμπαλντ Ουέηβελ (Archibald Wavell, 1883-1950), επικεφαλής των βρετανικών δυνάμεων στη Μέση Ανατολή (1939-41), μαζί με το επιτελείο τους. Η κίνηση αυτή επεδίωκε να πείσει τις κυβερνήσεις των τριών κρατών να συγκροτήσουν έναν συνασπισμό κατά των Γερμανών, έναν συνασπισμό, ωστόσο, τον οποίον οι Βρετανοί δεν ήταν σε θέση να στηρίξουν με ικανοποιητικό αριθμό δυνάμεων, αφού τελικά διέθεσαν μόλις 57.000 στρατιώτες. Αλλά και όταν συμμετείχαν στις επιχειρήσεις, τον Απρίλιο του 1941, στην ηπειρωτική Ελλάδα, σκοπός τους ήταν η προβολή συμβολικής αντίστασης με την ελάχιστη δυνατή απώλεια Βρετανών στρατιωτών, δεδομένης και της επικείμενης άφιξης πρόσθετων γερμανικών δυνάμεων στο μέτωπο της βορείου Αφρικής.

Μετά την κατάρρευση της αμυντικής διάταξης στη γραμμή του ποταμού Αλιάκμονα και τον εγκλωβισμό του μεγαλύτερου μέρους των ελληνικών ενόπλων δυνάμεων στο μέτωπο της Ηπείρου, η πρωτοβουλία συνθηκολόγησης του αντιστράτηγου Γεώργιου Τσολάκογλου (1886-1948), διοικητή του Γ΄ Σώματος Στρατού (πρώην Σώματος Στρατού Δυτικής Μακεδονίας) στις 20 Απριλίου 1941 – όπως και η προγενέστερη συνθηκολόγηση του Τμήματος Στρατιάς Ανατολικής Μακεδονίας στις 9 Απριλίου στη Θεσσαλονίκη - θεωρήθηκε από τον εμπνευστή της ότι αποτελούσε τη σωφρονέστερη επιλογή, διότι με αυτόν τον τρόπο αφενός απετράπη η διάλυση του ελληνικού στρατού αφετέρου αποφεύχθηκε - χάρις στη μεσολάβηση του Χίτλερ στις 2 Μαΐου 1941 - η αιχμαλωσία των Ελλήνων αξιωματικών και στρατιωτών και η μεταφορά τους στη Γερμανία ή στην Ιταλία, όπως λ.χ. είχε συμβεί σε οποιαδήποτε άλλη κατεχόμενη χώρα της Ευρώπης, ακόμη και στον μελλοντικό ευρωπαϊκό εταίρο του Γερμανικού Ράιχ, τη Γαλλία, όπου εκατοντάδες χιλιάδες άνδρες του γαλλικού στρατού είχαν μεταφερθεί σε γερμανικά στρατόπεδα αιχμαλώτων μετά τον Ιούνιο του 1940. Οι περίπου 270.000 Έλληνες αιχμάλωτοι αφέθησαν ελεύθεροι. Είναι σαφές ότι σε περίπτωση μη συνθηκολόγησης και αιχμαλωσίας των Ελλήνων στρατιωτών είναι πιθανόν ότι δεν θα είχε υπάρξει αντιστασιακή δραστηριότητα στην Ελλάδα επί Κατοχής ούτε αξιόμαχος στρατός μεταπολεμικά.

Η παράταση των πολεμικών επιχειρήσεων εξυπηρετούσε ουσιαστικά μόνον τους Βρετανούς, ώστε να καλυφθεί η υποχώρηση του Βρετανικού Εκστρατευτικού Σώματος με τη θυσία των τελευταίων δυνάμεων του Ελληνικού Στρατού. Διαφαίνεται έτσι ότι το ευφυολόγημα ότι η Βρετανική Αυτοκρατορία ήταν αποφασισμένη να πολεμήσει μέχρι της τελευταίας ρανίδας του αίματος των Ευρωπαίων δεν στερείτο αντικειμενικής βάσης.
Άλλωστε οι ίδιοι οι απλοί Έλληνες στρατιώτες είχαν αντιληφθεί τη ματαιότητα της συνέχισης του αγώνα κατά της γερμανικής επίθεσης, την οποία επιθυμούσε μόνον η πολιτική ηγεσία, δηλαδή το Παλάτι, για να εξυπηρετήσει τα βρετανικά συμφέροντα με την όσο το δυνατόν αναίμακτη απαγκίστρωση του Βρετανικού Εκστρατευτικού Σώματος από την ηπειρωτική Ελλάδα. Η αναπόφευκτη από στρατιωτικής άποψης συνθηκολόγηση – καθώς οι γερμανικές μονάδες είχαν σχεδόν αποκλείσει τον ελληνικό στρατό του μετώπου της Ηπείρου, φθάνοντας στα μετόπισθέν του στο Μέτσοβο σε ταχύ διάστημα – υπήρξε μία επιλογή οπωσδήποτε σκληρή, η οποία συγκρούστηκε με δύο παράγοντες. Πρώτον με την πολιτική βούληση για συνέχιση του αγώνα χάριν των βρετανικών συμφερόντων και δεύτερον με την αδιόρατη και αβάσιμη λαϊκή αίσθηση ότι η στρατιωτική ηγεσία συνθηκολογώντας «πρόδωσε» τον αγώνα των απλών στρατιωτών, των ίδιων που είχαν αρχίσει να διαφεύγουν από το μέτωπο παραβιάζοντας τη στρατιωτική πειθαρχία την άνοιξη του 1941 μετά την αποδιοργάνωση των ελληνικών μονάδων. Η μεταπολεμική ιστοριογραφικά προβαλλόμενη ταύτιση των ελληνικών και βρετανικών συμφερόντων, ακριβώς λόγω της συμμαχικής νίκης, αποτελεί μία ανακριβή από ιστορικής πληρότητας εικόνα, διότι προϋποθέτει μία αντίστοιχη ταύτιση στην αντίληψη των κρατικών συμφερόντων της Ελλάδας και της Μεγάλης Βρετανίας, στοιχείο, ωστόσο, το οποίο εκ των πραγμάτων δεν υπήρχε το 1941. Κύριος εχθρός της Ελλάδος τόσο το 1940-41 όσο και αργότερα κατά την διάρκεια της Κατοχής ήταν η Ιταλία λόγω των επεκτατικών της βλέψεων στα Επτάνησα και της κατοχής ελληνικών εδαφών (Δωδεκάνησα) παρά η Γερμανία. Συνεχίστε το διάβασμα ΕΔΩ........

Το τουρκικό «επίτευγμα» του South Stream (!) και η ελληνική αλλοπρόσαλλη πολιτική

Για μια ακόμη φορά αποδεικνύεται περίτρανα, ότι τα γεωπολιτικά συμφέροντα των χωρών υπερισχύουν κάθε στενού οικονομικής φύσεως υπολογισμού, με τελευταίο παράδειγμα τον αγωγό South Stream.Όπως έγινε γνωστό, ο ρωσικός ενεργειακός κολοσσός, η Gazprom και η βουλγαρική Energy Holding, υπέγραψαν συμφωνία που αφορά στη βουλγαρική διαδρομή του αγωγού φυσικού αερίου South Stream. Η συμφωνία περιγράφει τους όρους και το χρονοδιάγραμμα της συνεργασίας των δυο χωρών.

Τι οδήγησε τη βουλγαρική πλευρά και τον ακραιφνή........... φιλο-Αμερικανό πρωθυπουργό της γειτονικής μας χώρας, Μπόικο Μπορίσοφ, να προσυπογράψει έναν αγωγό τον οποίο πολέμησε με νύχια και με δόντια από τη στιγμή της ανάδειξής του στο πρωθυπουργικό αξίωμα, με αιχμή υποτιθέμενους περιβαλλοντικούς προβληματισμούς; Να θυμίσουμε προτού αναλύσουμε το θέμα, ότι παρόμοια επιχειρήματα προβλήθηκαν και από ελληνικής πλευράς. Θα επανέλθουμε σε αυτό.

Η εντυπωσιακή μεταστροφή της βουλγαρικής κυβέρνησης οφείλεται στο «πράσινο φως» που άναψε ο αμερικανικός παράγοντας για την υλοποίηση του σχεδίου κατασκευής του αγωγού South Stream και τη διαφαινόμενη περιθωριοποίηση όλων των σχεδίων που αφορούσαν στον ανταγωνιστικό, αμερικανικής εμπνεύσεως, Nabucco.

Ο λόγος που οδήγησε τις ΗΠΑ στην απόφαση εγκατάλειψης του Nabucco είναι προφανής: Αφενός η συνειδητοποίηση ότι χωρίς τροφοδοσία ιρανικού φυσικού αερίου ο αγωγός δεν θα μπορούσε να καταστεί βιώσιμος και αφετέρου η τουρκική συμπεριφορά! Η Τουρκία που πλέον αποστασιοποιείται διαρκώς από τις επιλογές της αμερικανικής πολιτικής σε θέματα υψίστης σημασίας για τις ΗΠΑ: στην περίπτωση του Ιράν η τουρκική πολιτική αποκλίνει εντυπωσιακά από αυτή της υπερδύναμης.

Σε συνδυασμό μάλιστα με τη στάση της απέναντι στο Ισραήλ η οποία κοντεύει να στοιχίσει στον Αμερικανό πρόεδρο Ομπάμα την επανεκλογή του (υπονομεύει την πολιτική επαναπροσέγγισης με τον αραβικό κόσμο που επιχείρησε και αυξάνει θεαματικά το εσωτερικό κόστος για την κυβέρνησή του λόγω της αυτονόητης αντίδρασης του εβραϊκού λόμπι), η κατάταξη της Τουρκίας στις «μη φιλικές» περιφερειακές δυνάμεις, ήταν απλώς θέμα χρόνου. Και ας είναι θεωρητικά, σύμμαχος στο πλαίσιο του ΝΑΤΟ.

Επιπρόσθετα, ρόλο έχει παίξει και η επαναπροσέγγιση με τη Ρωσία, η οποία θεωρείται δεδομένο ότι έχει θέσει στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων το ενεργειακό ζήτημα της Ευρώπης. Δεδομένης μάλιστα της εμπλοκής αμερικανικών εταιριών στα επενδυτικά σχέδια, είναι εξαιρετικά πιθανό Ρωσία και ΗΠΑ να έχουν καταλήξει σε συνεννόηση, με τις ΗΠΑ προφανώς να έχουν αποσπάσει ανταλλάγματα σε κάποιο άλλο θέμα της υπό διαπραγμάτευση ατζέντας.

Σε κάθε περίπτωση είναι προφανές ότι βρισκόμαστε ενώπιον μιας γεωπολιτικής ήττας της Τουρκίας, η οποία θα μπορούσε να εκληφθεί και ως προειδοποιητικό μήνυμα. Ένα δίδαγμα που πρέπει να συνάγει η Ελλάδα που αυτονόητα παρατηρεί τα τεκταινόμενα με ενδιαφέρον, είναι ότι διαθέτει περιθώρια διαπραγματευτικής ευελιξίας στην εξωτερική της πολιτική, αρκεί να μην υιοθετεί μαξιμαλιστικές προσεγγίσεις, είτε από τη μία είτε από την άλλη πλευρά. Δηλαδή, αυτοκαταστροφική είναι τόσο μια θέση που δίνει την εντύπωση ότι στόχος είναι… η απαλλαγή από την αμερικανική παρουσία (πέραν από ανέφικτο, στρατηγικά θα ήταν υπό συζήτηση αν εξυπηρετεί και τα ελληνικά συμφέροντα), όσο και η ακριβώς αντίθετη, της άνευ όρων προσκόλλησης στο αμερικανικό «άρμα»!

Για να γίνουμε πιο πρακτικοί, το επιχείρημά μας είναι ότι λανθασμένη στην εφαρμογή της (όχι απαραίτητα στη σύλληψη), ήταν τόσο η πολιτική της προηγούμενης κυβέρνησης που δημιουργούσε την εντύπωση ότι η χώρα… αλλάζει «στρατόπεδο» (!) όσο και της τωρινής που δίνει την ακριβώς αντίθετη εντύπωση! Δεδομένης μάλιστα της προαναφερθείσας εξέλιξης με τον South Stream, το συμπέρασμα είναι ότι η Αθήνα, αν διέθετε σοβαρότητα και σοβαρούς μηχανισμούς παραγωγής και διαχείρισης πολιτικής, θα είχε υποστηρίξει με διαφορετικό τρόπο την επιλογή της να επιχειρήσει να ενταχθεί στον South Stream. Και χώρες οι οποίες διαθέτουν πολιτική και την υποστηρίζουν με σταθερότητα και μετριοπάθεια, βγαίνουν στο τέλος κερδισμένες τόσο επί της ουσίας όσο και στο επίπεδο των εντυπώσεων!

Αυτή τη στιγμή, η Ελλάδα δεν μπορεί να εισπράξει όσα της αναλογούν σε περίπτωση υλοποίησης των σχεδίων για τον South Stream και θα παραμείνει ένας δευτερεύουσας σημασίας «παίκτης», ή μάλλον ένα πιόνι στη σκακιέρα των μεγάλων. Και το ζητούμενο δεν είναι να μην αποτελείς «πιόνι» διότι η σχετική ισχύς της χώρας δεν επιτρέπει την παρούσα χρονική στιγμή κάτι πιο φιλόδοξο, αλλά τι είδους πιόνι είσαι. Διότι στο σκάκι υπάρχουν πέραν από τους στρατιώτες, τα άλογα, οι αξιωματικοί και οι πύργοι, αν υποτεθεί ότι τη θέση του βασιλιά και της βασίλισσας καταλαμβάνουν οι δυο γεωπολιτικοί πρωταγωνιστές του South Stream…

Να επιστρέψουμε όμως στην προβολή «περιβαλλοντικών» επιχειρημάτων προς τεκμηρίωση της δήθεν ανησυχίας για τις επιπτώσεις του αγωγού. Εάν ως δια μαγείας εκλείψουν οι προβληματισμοί και στην ελληνική πλευρά των συνόρων τι ακριβώς πρέπει να σκεφτούμε; Πόσοι αλητήριοι (κυριολεκτούμε σε κάποιες περιπτώσεις) θα έπρεπε κανονικά να κατηγορηθούν με βάση το νόμο περί κατασκοπείας; Βέβαια, υπάρχουν πολλοί που είναι τόσο αφελείς (για να μην πούμε τίποτε πολύ βαρύτερο) ώστε δεν χρειάζεται καν να στρατολογηθούν! Απλά, οι ενδιαφερόμενοι περιορίζονται να προσαρμόσουν τη στρατηγική τους στην εκμετάλλευση των υφισταμένων στερεοτυπικών πεποιθήσεων και εμμονών των ατόμων-στόχων, δηλαδή να υπογραμμίσουν τη ζημιά στο περιβάλλον.

Εάν όμως, τονίζουμε το εάν, οι γνωστοί κύκλοι ξεχάσουν τι έλεγαν και σιωπήσουν, τότε δεν θα είναι τίποτε περισσότερο από υποχείρια ξένων συμφερόντων. Και με απλά λόγια, «στα παλιά μας τα παπούτσια» ποιων συμφερόντων, αμερικανικών, ρωσικών, ισραηλινών ή οποιονδήποτε άλλων. Η ουσία θα είναι ότι έχουν προδώσει τη χώρα τους αποδεδειγμένα και όσοι εκ των πολιτικών ταγών δεν αναζητήσουν ευθύνες ή τουλάχιστον δεν καταγγείλουν, απλά θα αποτελούν συνενόχους.
πηγη defencepoint Συνεχίστε το διάβασμα ΕΔΩ........

«Τα φάγαμε όλοι μαζί»

Του Χρήστου Γιανναρά

Ακόμα και ο πιο στυγνός κυνισμός, η ιταμότητα, έχει όρια. Μόνο η θρασύτητα του κομματικού αμοραλισμού δεν έχει. Είναι αχαλίνωτη. Το αποδείχνει η φράση του αντιπροέδρου της κυβέρνησης, η «ερμηνεία» του για την οικονομική χρεοκοπία της χώρας: «Τα φάγαμε όλοι μαζί (κυβερνώντες και κυβερνώμενοι), σας διορίζαμε για χρόνια»! Σίγουρα το ΠΑΣΟΚ δεν είναι απλώς κόμμα, είναι κοινωνικό σύμπτωμα. Δημιούργησε ανθρωπολογικό τύπο.

Με δεδομένη την καταλήστευση του κοινωνικού χρήματος από το κομματικό κράτος, την επιτροπεία που επέβαλαν στη χώρα οι δανειστές της, χαμένη την εθνική κυριαρχία (το ομολόγησε ευήθως ο πρωθυπουργός), οι αυτουργοί του εγκλήματος θέλουν να μας πείσουν ότι είμαστε συνένοχοι. Ναι, από τα πιο ύπουλα τεχνάσματα κάθε απανθρωπίας είναι η προσπάθεια να ενοχοποιηθεί το θύμα. Και για λόγους δυσεξήγητων ψυχολογικών διεργασιών το θύμα είναι συνήθως ευεπίφορο στην ενοχοποίηση. Το ξέρουν οι αετονύχηδες της ιδιοτέλειας κομματάνθρωποι, από καταβολής ελλαδικού κράτους.

Εχουν αλλοτριώσει συνειδητά και από πρόθεση την αντιπροσωπευτική...... δημοκρατία σε σύστημα πελατειακών σχέσεων: εξαγοράζουν ψήφους (δηλαδή συνειδήσεις) αντιπαρέχοντας διορισμούς στο Δημόσιο. Κάθε κόμμα εξασφαλίζει τα «δικά του παιδιά» σε απίστευτους αριθμούς – ξέφρενο και διαρκές όργιο γιγαντισμού του κράτους. Και όταν η οικονομία καταρρέει γιατί δεν αντέχει να συντηρεί στρατιές αργόσχολης δημοσιοϋπαλληλίας, τότε επιστρατεύεται το τέχνασμα της ενοχοποίησης των θυμάτων: Μισή ενοχή δική μας, μισή δική σας, «τα φάγαμε μαζί».

Λογική και αντανακλαστικά μαστροπών: Προσφέρουν δόλωμα την αμειβόμενη με χρήμα ακολασία (προάγουν σε ακολασία) και στη συνέχεια λοιδορούν και προπηλακίζουν το θύμα για εκπόρνευση, διαφθορά, εκμαυλισμό. Θέλουν να αγνοούν ότι ο ρόλος που οι πολίτες αναθέτουν στον πολιτικό είναι να διακονεί (να «υπουργεί») τις κοινές ανάγκες, όχι να εκμαυλίζει ψηφοφόρους, εξαγοράζοντας την ψήφο τους για τη δική του εξουσιολαγνεία. Είναι φυσικά εύκολο να μεταβάλλεις τον πολίτη σε πελάτη: η φύση του ανθρώπου ρέπει στην ιδιοτέλεια, η ανάγκη για εξασφάλιση, για σιγουριά, είναι ορμή ενστικτώδης, αδυσώπητη, ανταποκρίνεται αντανακλαστικά στο δόλωμα του ρουσφετιού.

Γι’ αυτό η εξουσία είχε πάντοτε αυτονόητα και παιδαγωγικό χαρακτήρα, υπηρετούσε το κοινωνικό γεγονός, το άθλημα των σχέσεων, της συνύπαρξης, όχι τη θωράκιση ατομικών συμφερόντων.

Η φράση του αντιπροέδρου της κυβέρνησης «μαζί τα φάγαμε» δικαιολογεί και νομιμοποιεί την πιο αδίστακτη αντικοινωνική συμπεριφορά της εξουσίας, παραπέμπει στην εκφραστική μαστροπών, στην απανθρωπία της αδιαφορίας για κάθε λογική κοινωνικού υπουργήματος. Δεν συμβιβάζεται με πολιτικό αξίωμα, με την τιμή της διακονίας ελπίδων και στόχων του λαού, διαχείρισης της εμπιστοσύνης του. Αλλά το κρίσιμο ερώτημα είναι: πότε επιτέλους θα αφυπνισθεί σε στοιχειώδεις επιγνώσεις αυτός ο λαός, πότε θα συνειδητοποιήσει ότι είναι μόνο θύμα, όχι συνεργός των φαυλεπίφαυλων επαγγελματιών της εξουσίας.

Πότε θα απαιτήσει καινούργιο Σύνταγμα, θεσμική απελευθέρωση από τον ζυγό της κομματοκρατίας.

Η οικονομία βυθίζεται όλο και πιο αδιέξοδα στην ύφεση, οι στρατιές των απελπισμένων ανέργων πληθύνονται καθημερινά, η παραγωγή μειώνεται δραματικά, η αγορά φθίνει, τα καταστήματα κλείνουν με πρόοδο γεωμετρική που, κυριολεκτικά, πανικοβάλλει. Ομως τα δύο κόμματα εξουσίας έχουν, ολοφάνερα, πρώτο τους μέλημα τις επερχόμενες εκλογές τοπικής αυτοδιοίκησης. Ο πρωθυπουργός επαναλαμβάνει τα ίδια και τα ίδια τετριμμένα στερεότυπα για τα εγκλήματα της Ν.Δ., με τόσο φτηνιάρικη εμπάθεια και τόσο κραυγαλέα μονομέρεια, που τελικά μάλλον αμβλύνει τη λαϊκή οργή για τους αντιπάλους του, τη μεταστρέφει σε αηδία και απέχθεια για τη δική του μικροϊνική ρητορική. Πολιτικό λόγο σε τόσο χαμηλό διανοητικό και γλωσσικό επίπεδο ίσως δεν είχε ακούσει ποτέ άλλοτε στην παρακμιακή της κατρακύλα η ελληνική κοινωνία.

Και η άκρα ευτέλεια του πρωθυπουργικού λόγου επιβάλλεται ως κεντρικό θέμα κάθε Δελτίου Ειδήσεων (καταλαμβάνει τα δύο τρία περίπου του συνολικού τηλεοπτικού χρόνου) στα κρατικά κανάλια. Απαντάει ο εκπρόσωπος της αξιωματικής αντιπολίτευσης με ανάλογου επιπέδου ευφυολογήματα, ώστε ο απελπισμός του κάποιας νοημοσύνης πολίτη να ολοκληρώνεται τεκμηριωμένα. Σίγουρα υπάρχει ενοχή της ελλαδικής κοινωνίας γι’ αυτό το ανατριχιαστικό κατάντημα. Οχι επειδή «τα έφαγε μαζί» με τις κομματικές συντεχνίες της κλεπτοκρατίας, αλλά επειδή δεν προσβάλλεται από το κρετινικό τους επίπεδο, δεν αντιδρά, είναι έτοιμη να ψηφίσει και πάλι τους επίσημους εγκαθέτους της κλεπτοκρατίας (ή τους ευνοουμένους της) στην τοπική αυτοδιοίκηση.

Το συνετό (σοφό θα έλεγα) κομμάτι του ελλαδικού πληθυσμού (ελάχιστο αριθμητικά, αλλά όχι ευκαταφρόνητο σε δυναμική επιρροής) δεν ψηφίζει ιδεολογικές ετικέτες, ψηφίζει πρόσωπα. Στην πρόκριση προσώπων, στην αξιολόγηση προσώπων, στην εμπιστοσύνη σε πρόσωπα απηχείται ελληνική ιδιαιτερότητα αιώνων: εθισμοί στην ευθύνη της ελευθερίας, όχι πειθάρχηση σε αυθεντίες «ορθής» ιδεολογίας και «αποτελεσματικής» ηθικής. Ετσι, το συνετό κομμάτι της ελλαδικής κοινωνίας θα ήταν μάλλον έτοιμο να ευνοήσει τη μετάθεση εμπιστοσύνης από τον μειονεκτικό γόνο των Παπανδρέου στον Αντώνη Σαμαρά: Εστω και μόνο για το κουράγιο του να αντιπαλέψει επί χρόνια τη μητσοτακική παραλλαγή του παπανδρεϊσμού και παρά τη συμπόρευσή του με τον ύστερο, τον ανεκδιήγητης ανικανότητας, καραμανλισμό.

Με άλλα λόγια: το εκλογικά (και σοφά) περιφερόμενο κομμάτι της ελλαδικής κοινωνίας, οι πολίτες που κάθε φορά κρίνουν και ψηφίζουν το μη χείρον, θα ήταν μάλλον έτοιμοι να δώσουν και στον Α. Σαμαρά ιστορική ευκαιρία, να του εμπιστευθούν την παλιγγενεσία της πατρίδας, έστω λίγους μόνο μήνες μετά το καραμανλικό (του βραχέος) φιάσκο. Αρκεί να είχαν πειστήρια για την τόλμη του να διακινδυνεύσει ριζικές αλλαγές. Και τα πειστήρια θα ήσαν δύο: Αν μιλούσε «άλλη» γλώσσα. Και αν έβαζε βαθιά, αμείλικτα το μαχαίρι στο σαπισμένο από χρόνια κόμμα της Ν.Δ.

Δεν θα ήταν κάτι απλό να μιλούσε «άλλη» γλώσσα ο Α. Σαμαράς. «Αλλη» γλώσσα θα σήμαινε άλλη θέα της πραγματικότητας από αυτήν που έχει σήμερα, άλλη νοο-τροπία (τρόπο του νοείν), άλλες ιεραρχήσεις προτεραιοτήτων, άλλες κοινωνικές στοχεύσεις, άλλη αίσθηση της ελληνικότητας, άλλη εκδοχή της πολιτικής. Και από όλες αυτές τις κατακτημένες διαφορετικότητες θα προέκυπτε άλλο λεξιλόγιο, άλλη εκφραστική, άλλη φυσιογνωμική σημειολογία. Σήμερα ο Α. Σαμαράς είναι για την ελλαδική πολιτική σκηνή «μία από τα ίδια», διότι τίποτε από τα όσα προϋποθέτει μια «άλλη» γλώσσα δεν μοιάζει να το διαθέτει.

Το τι σημαίνει «βαθιά το μαχαίρι στο σάπιο κόμμα», είναι προφανέστερο. Ο Α.Σ. δεν τόλμησε να αποκόψει θαρραλέα ούτε τις πιο κραυγαλέες περιπτώσεις ανίκανων, διεφθαρμένων, μαΐστρων της φαυλότητας. Πληρώνει γραμμάτια υποχρέωσης σε υποστηρικτές της αρχηγικής εκλογής του και όσες αλλαγές τόλμησε σε διευθυντικές κομματικές θέσεις, μοιάζει απλώς να μετέβαλαν τις ισορροπίες του παραγοντισμού (όχι και τη λογική του παραγοντισμού) στη λειτουργία του κόμματος. Τα κριτήριά του για την αξιολόγηση της ανθρώπινης ποιότητας είναι εντελώς απογοητευτικά στην περίπτωση των υποψηφίων που ευνόησε για τις εκλογές αυτοδιοίκησης – ο εξοργιστικά αποτυχημένος στην πρώτη του θητεία δήμαρχος Αθηναίων, οι προσβλητικές της αξιοπρέπειας παρουσίες στο ψηφοδέλτιό του, ο ανύπαρκτος στον κοινωνικό στίβο υποψήφιος περιφερειάρχης Αττικής, και πάει λέγοντας.

Στον ορίζοντα δεν υπάρχει δυνατότητα για τιμωρό απάντηση στην ιταμότητα που μας καθιστά όλους συνένοχους της κλεπτοκρατίας.

Πηγή: giannaras.gr Συνεχίστε το διάβασμα ΕΔΩ........

Το ανατολικό Αιγαίο στην Τουρκία, με διαταγή και υπογραφή του ΝΑΤΟ

• Η σημερινή κυβέρνηση δεν αντιδρά και προσπαθεί να αποφύγει και την συζήτηση, ενώ θα έπρεπε να καταρρίψει τον παραλογισμό και την άτυπη συμμαχία στην έδρα του ΝΑΤΟ

Της Κύρας Αδάμ
Η κυβέρνηση υπαναχώρησε χθες από τις παράπλευρες διμερείς διαπραγματεύσεις, που δέχτηκε να ξεκινήσει τον περασμένο Ιούνιο με την Τουρκία, με στόχο να «μειωθεί η ένταση» στον εναέριο χώρο του Αιγαίου.
Αφορμή για τη δημοσιοποίηση των παράλληλων επιμέρους διαπραγματεύσεων ανάμεσα στους δύο γεν. γραμματείς των ΥΠΕΞ, αλλά και του περιεχομένου τους, υπήρξε δημοσίευμα, με την κατακλείδα ότι ο ίδιος ο πρωθυπουργός, που είχε ανάψει αρχικά το πράσινο φως, τώρα έδειξε «κόκκινο» στη διαδικασία αυτή.
Το περιεχόμενο των παράπλευρων διαπραγματεύσεων αυτών είχε αντικείμενο «τουρκικές προτάσεις» για τη μείωση της έντασης στο Αιγαίο, μέσω ενός «Κώδικα καλής συμπεριφοράς» που θα μείωνε τις ελληνικές αναχαιτίσεις στο Αιγαίο με αντάλλαγμα τη μείωση των τουρκικών υπερπτήσεων σε ελληνικά νησιά.

Φέτος την Ανοιξη
Στην πραγματικότητα η ιδέα αυτής της παράπλευρης....... διμερούς συνεννόησης για το Αιγαίο έχει τις ρίζες της στις αρχές της άνοιξης του 2010, όταν εμφανίστηκαν οι πρώτες πληροφορίες περί προώθησης συμφωνίας με την Τουρκία, «βάσει της οποίας το ανατολικό Αιγαίο από τον 25ο μεσημβρινό και ανατολικά, εντός του FIR Αθηνών, θα μετατραπεί σε περιοχή αποφυγής έντασης ανάμεσα στην Ελλάδα και την Τουρκία...».
Οι συναντήσεις, που διεκόπησαν τώρα, αφορούσαν ακριβώς αυτό το περιεχόμενο και μάλιστα κατά τρόπο συγκεκριμένο, για την επίτευξη μιας συμφωνίας «μείωσης της έντασης» ανάμεσα στις δύο πλευρές, αλλά σε βάρος της εθνικής κυριαρχίας στα ανατολικά νησιά του Αιγαίου.
Η επιχειρηθείσα «διαπραγμάτευση» Αθήνας - Αγκυρας οδηγούσε κατ' ουσίαν στην επιβεβαίωση παραχωρήσεων προς την Τουρκία που έχουν συντελεστεί τα τελευταία έτη, χωρίς η παρούσα κυβέρνηση να αντιδρά ακόμα και σήμερα:
Από το δραματικό θανατηφόρο ατύχημα Ηλιάκη στην Κάρπαθο το 2006, σιωπηλά αλλά σταθερά οι ελληνικές κυβερνήσεις άλλαξαν πολιτική και με συγκεκριμένες «σιωπηλές» διαταγές οι ελληνικές αναχαιτίσεις περιορίστηκαν σε αριθμό και σε ποιότητα ανατολικά από τη μέση του Αιγαίου, ενώ αντιθέτως αυξήθηκαν οι τουρκικές υπερπτήσεις σε ελληνικά νησιά αμφισβητώντας εμπράκτως την ελληνική κυριαρχία επί αυτών. Παρά ταύτα, αυτή τη στιγμή η Αθήνα επιχειρεί να πείσει ότι γίνονται διαπραγματεύσεις και γι' αυτές τις αναχαιτίσεις που έχουν απομείνει.
Η ουσιαστική αλλαγή και δυσμενέστατη για την Ελλάδα επήλθε τον Αύγουστο του 2006, όταν το ΝΑΤΟ με δύο διαταγές (SHAPE Aegean Islands Policy και Standard Operating Procedure) απαγόρευσε σε ελληνικά αεροσκάφη να πετούν υπεράνω ή να προσγειώνονται στα ακόλουθα νησιά: Λήμνο, Σαμοθράκη, Λέσβο, Χίο, Σάμο, Ικαρία, Αστυπάλαια, Ρόδο, Χάλκη, Κάρπαθο, Κάσο, Τήλο, Νίσυρο, Κάλυμνο, Λέρο, Πάτμο, Λειψούς, Σύμη, Κω και Καστελόριζο.

ΝΑΤΟ: Οριο ο 25ος
Με άλλα λόγια, σύμφωνα με τη διεθνή νομοθεσία, με την απαγόρευση πτήσεων το ΝΑΤΟ καθορίζει ότι τα νησιά ανατολικά από τον 25ο μεσημβρινό δεν έχουν ελληνική κυριαρχία.
Ετσι, ελάχιστες είναι οι περιπτώσεις που τα ελληνικά μαχητικά πετάνε ανατολικά από τη μέση του Αιγαίου, ενώ κατά κανόνα αναχαιτίζονται από τα τουρκικά, με το αιτιολογικό ότι παραβίασαν τις διαταγές του ΝΑΤΟ ή η Αγκυρα εκδίδει ανακοίνωση ότι τα ελληνικά μαχητικά παραβίασαν την κυριαρχία της Τουρκίας, σε συγκεκριμένα ελληνικά νησιά.
Η κυβέρνηση ουδέποτε έφερε το θέμα της απαράδεκτης αυτής πολιτικής του ΝΑΤΟ στο Αιγαίο στη Συμμαχία, ώστε να ανατραπεί αυτή η ανίερη συμμαχία ΝΑΤΟ - Τουρκίας.
Δεν το έπραξε ούτε και χθες κατά τις συναντήσεις των ΥΠΕΞ και ΥΕΘΑ με τον γεν. γραμματέα του ΝΑΤΟ Ράσμουσεν, ο οποίος βρίσκεται στην Αθήνα για την προετοιμασία της συνόδου κορυφής του ΝΑΤΟ στη Λισαβόνα τον Δεκέμβριο, όπου εκεί μπορεί να τεθεί ένα τέτοιο θέμα.
Αντιθέτως οι δύο υπουργοί εξέφρασαν προχθές την πλήρη συμφωνία τους με το νέο δόγμα του ΝΑΤΟ και δεν εξέφρασαν την παραμικρή δυσφορία τους, ούτε άφησαν ανοιχτό περιθώριο μη συμφωνίας, αν δεν διορθωθεί η απαράδεκτη από το 2006 πολιτική του ΝΑΤΟ στο Αιγαίο.
Και όλα αυτά, τη στιγμή που άλλες χώρες (π.χ. Τουρκία, Πορτογαλία κ.ά.) απειλούν με βέτο το νέο δόγμα, αν δεν ικανοποιηθούν επί μέρους αιτήματά τους.
ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ Συνεχίστε το διάβασμα ΕΔΩ........

Ελληνάρες ας ξυπνήσουμε! ΤΟΥΡΚΙΚΑ ΣΧΟΛΙΚΑ ΒΙΒΛΙΑ:

Ενώ το βιβλίο Ιστορίας που διδάσκονται τα Ελληνόπουλα στη ΣΤ' Δημοτικού εξυμνεί τις «προοδευτικές» προσπάθειες των Οθωμανών να ενισχύσουν την εκπάιδευση των Ελλήνων κατά την Τουρκοκρατία -και ξεχνάει το κρυφό σχολειό- το αντίστοιχο εγχειρίδιο της γείτονος διδάσκει στους Τούρκους μαθητές ότι:



-Σελίδα19: «Τα νησιά του Αιγαίου βρίσκονται σήμερα υπό ελληνική κατοχή».


-Σελίδα 21: «Η Ελλάδα δεν έχει τη δύναμη να διατηρήσει στο..... Αιγαίο την ειρήνη». (!!!)


-Σελί δα 65: «Η ειρήνη στη Μέση Ανατολή και η ασφάλεια στην Ασία
είναι δυνατόν να διατηρηθεί με την επιστροφή αυτών των νησιών στην Τουρκία».


-Σελίδα 110: «Η Τουρκία καθόρισε τα χωρικά της ύδατα στα 6 μίλια
το 1930. Έτσι η Χίος, η Μυτιλήνη και η Σάμος βρίσκονται μέσα στα χωρικά
ύδατα της Τουρκίας.Το δικαίωμα κυριαρχίας μιας χώρας στα δικά της
χωρικά ύδατα της επιτρέπει να ασκεί τα ίδια δικαιώματα στα νησιά που
βρίσκονται σε αυτά τα ύδατα».

Αυτά και άλλα πολλά αλιεύει κάποιος από την πρώτη κιόλας
ανάγνωση του βιβλίου Ιστορίας (έκδοση 1996) το οποίο διδάσκεται σήμερα
συστηματικά στις μεγαλύτερες τάξεις του τουρκικού σχολείου οκταετούς
υποχρεωτικής φοίτησης.Το συγκεκριμένο σύγγραμμα που τιτλοφορείται τα
«Τα δίκαια της Τουρκίας στο Αιγαίο» (EgeDenizinde TurkHaklari) και
κυκλοφόρησε για πρώτη φορά στη γείτονα το 1955! με την υπογραφή του
Τούρκου καθηγητή Ιστορίας Μεχμέτ Σακά.
Βάση των αυθαίρετων ιστορικών θεωριών τις οποίες σήμερα
διδάσκονται στις ιστορικές ακαδημίες και στις στρατιωτικές σχολές της
Τουρκίας,όλοι οι πολιτισμοί του Αιγαίου-μεταξύ αυτών και ο ελληνικός-
ήταν τουρκικής προέλευσης!

Φτάνουν στον παραλογισμό να θεωρούν Μινωίτες, Μυκηναίους, Ίωνες,
Τρώες και Πελασγούς προτουρκικές φυλές που κατοικούσαν στο Αιγαίο.
Σύμφωνα με αυτές τις απίστευτες θεωρίες, οι Έλληνες δεν ήταν παρά ένα
μικρό παρακλάδι του «μεγάλου τουρκικού λαού»,του
«μοναδικού που είχε τη δύναμη να δημιουργεί μεγάλα κράτη και πολιτισμούς»!

Ακόμη πιο προχωρήμενη είναι η εργασία του Σελαχατίν Σαλιζίκ
(Turk Yunaniliskilerivefiliki eteria) όπου περιλαμβάνονται αλλόκοτοι
ισχυρισμοί όπως ότι ο ελληνικός πολιτισμός ήρθε από την
Ασία και δεν είχε κανένα πρωτότυπο στοιχείο,
ότι οι Τούρκοι ήρθαν στο Αιγαίο το...2480 π.Χ. και ότι
ο Δημόκριτος,Ηρόδοτος,Ιπποκράτης,Πυθαγόρας και Όμηρος ήταν
όλοι τους τουρκικής καταγωγής.
Η εργασία του εγκρίθηκε απ' το τουρκικό υπουργείο Παιδείας και διδάσκεται στα τουρκικά σχολεία. ..


Εφημερίδα ΤΟ ΘΕΜΑ - Νίκος Χειλαδάκης Συνεχίστε το διάβασμα ΕΔΩ........

Ξαναδώστε την Ελλάδα στους Έλληνες!

ΔΗΛΩΣΗ ΚΑΙ ΕΘΝΙΚΗ ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ

Παρά την εγκληματική παραπληροφόρηση της Τηλεόρασης, όλοι οι Έλληνες γνωρίζουν πλέον τα εξής γεγονότα :
Προεκλογικά διακηρυσσόταν από τον κ. Γ.Α.Παπανδρέου ότι «λεφτά υπάρχουν» παρά την ενημέρωσή του από το Διοικητή της Τρ.Ελλάδος.
Την επομένη των εκλογών 5/10/2009 οι μέρες πληρωμής των υπό διαπραγμάτευση Ελληνικών ομολόγων αυξήθηκαν από 2 σε πλέον των 10, χωρίς την υπογραφή του Διοικητή και υποδιοικητή της ΤτΕ και αντίθετα προς τις Κοινοτικές Οδηγίες, πράγμα που τα άφησε αφύλακτα στη μανία των κερδοσκόπων και ώθησε τα spreads από 130 μονάδες βάσης σε 1200.
Σε αυτό συνέβαλαν επίσης οι δηλώσεις περί ελλείμματος (διογκωμένου με τεχνητό τρόπο) και περί αναξιοπιστίας της χώρας, ώστε τελικά έγινε αδύνατη η δανειοδότησή της από τις αγορές με φυσιολογικά επιτόκια.
Σε μια τόσο κρίσιμη περίοδο ενδεικτικά: προσκλήθηκε για συμφωνίες ο Τούρκος Πρόεδρος... παρά τις συνεχείς, αιματηρές πλέον, παραβιάσεις του Ελληνικού χώρου, καντονοποιήθηκε αντισυνταγματικά η Ελλάδα με προφανή κίνδυνο προώθησης σχεδίων Κοσσοβοποίησής της, δόθηκαν δε πρωτοφανείς για την Ευρώπη διευκολύνσεις απόκτησης ιθαγένειας, άρα ψήφου.
Ακολούθησε η υπογραφή του Μνημόνιου που θέτει σε κίνδυνο την ίδια την ύπαρξη της Πατρίδας διότι :
παρέδωσε για αόριστο χρόνο την ουσιαστική διακυβέρνηση της χώρας σε ξένο Διευθυντήριο χωρίς δημοψήφισμα, ούτε αυξημένη πλειοψηφία της Βουλής
είναι αδύνατο να τηρηθούν οι μέχρι και το 2014 βαρύτατοι όροι του, ενώ οδηγούν με μαθηματική ακρίβεια σε τεράστια ύφεση και συντριβή του εθνικού κορμού των μικρομεσαίων και αγροτών.
το διαπραγματεύσιμο χρέος προς Τράπεζες, μέσω τίτλων υψηλού ρίσκου, μετατράπηκε σε χρέος προς Κράτη και λαούς και μάλιστα με υποθήκη της Κρατικής περιουσίας, με ορίζοντα εκατονταετίας όπως η μέχρι τούδε ιστορική πείρα καταδεικνύει με βεβαιότητα.
το Ελληνικό Δίκαιο, που ήταν σε ισχύ, αντικαταστάθηκε με το αποικιοκρατικό Βρετανικό, που προστατεύει μόνο τους δανειστές
εισήγαγε στην Ευρώπη για πρώτη φορά το ΔΝΤ που ελέγχεται, όπως αποδείχτηκε από σωρεία παραδειγμάτων, από καρτέλ ιδιωτικών Τραπεζών και συνδεδεμένο καρτέλ γιγάντιων πολυεθνικών.
Είναι μεγάλο ψέμα ότι οι δόσεις του δανείου πηγαίνουν σε μισθούς και συντάξεις, αποτελούν απλά λογιστικές καταγραφές και οδεύουν απευθείας στις τσέπες των δανειστών. Αυτούς εξασφαλίζουν οι μάταιες θυσίες.
Είναι μεγάλο ψέμα ότι η λύση του Μνημόνιου είναι μονόδρομος. Ενδεικτικά αναφέρονται : η λύση της Ουγγαρίας, της Ισλανδίας, της Αργεντινής, του πάμπτωχου Malawi. Έχουν κατατεθεί δημόσια : η λύση Σαμαρά (βλ. ιστότοπο ΝΔ), οι λύσεις των δύο μεγάλων αριστερών κομμάτων (π.χ. βίντεο Λ. Κανέλλη), οι λύσεις Αρ. Τσιπλάκου (αξιοποίηση και όχι εκποίηση δημόσιας περιουσίας, δεσμεύσεις), η λύση του έγκριτου οικονομολόγου Β.Βιλιάρδου κλπ. Περαιτέρω χρήματα μπορούν να εξευρεθούν με δήμευση περιουσιών των μεγαλόσχημων που καταχράστηκαν τα ιλιγγιώδη ποσά των δανείων, των προμηθειών και των Κοινοτικών επιχορηγήσεων μετά «πόθεν έσχες» από ανεξάρτητη αρχή , μείωση των δαπανών εξοπλισμών, χρήση συμψηφιστικά της πολεμικής αποζημίωσης Γερμανίας, αποζημίωση από την Γκόλντμαν Ζαξ κατά το υπόδειγμα της Νορβηγίας, δημιουργία Εθνικού Ταμείου στο διαδίκτυο με διαχείρισή του από Καθαρούς Έλληνες. Μη χρήση των «υπηρεσιών» της Τρόικας και ανεύρεση χαμηλότοκων κεφαλαίων από Ρωσία, Κίνα, Εμιράτα, ΕΕ που, λίγες μόνο μέρες μετά την επισπευθείσα εκχώρηση της εθνικής μας διακυβέρνησης, εξήγγειλε το Ταμείο Στήριξης χωρίς τέτοιους απίστευτους όρους. Όλα αυτά με κύριο και άμεσο στόχο, πλην της εξυπηρέτησης του χρέους, τη δημιουργία θέσεων εργασίας ιδίως για τους νέους μας.
ΕΚΚΛΗΣΗ
Οι ερχόμενες περιφερειακές εκλογές παρέχουν τη μοναδική ευκαιρία αναίμακτης λύσης για την εθνική τραγωδία, χωρίς να χάσουν τα λεφτά τους και οι πιστωτές, με συντονιστικό το Συμβούλιο των Περιφερειαρχών.
Κάνουμε έκκληση σε όλους τους πατριώτες να ξεφύγουν συνειδητά από την αρρωστημένη πλύση εγκεφάλου της τηλεόρασης και από τη δύναμη της συνήθειας, να μην αυτοκτονήσουν με αποχή, να εμβαθύνουν ΟΜΑΔΙΚΑ στην οικογένεια και τις φιλικές παρέες στα παραπάνω και να πάρουν την τύχη της Πατρίδας και των παιδιών τους στα χέρια τους.
Η Ελλάδα είναι μάνα, δεν είναι μητριά. Ειδικά οι πατριώτες του ΠΑΣΟΚ που τους μάγεψε το «Η Ελλάδα ανήκει στους Έλληνες» να το επικαιροποιήσουν με το «Ξαναδώστε την Ελλάδα στους Έλληνες». Η υπερψήφιση σε όλη την Επικράτεια αποκλειστικά υποψηφίων, με αξιοκρατικά και όχι κομματικά κριτήρια, που αποκηρύσσουν δημόσια το μνημόνιο διότι έχουν πεισθεί ότι υπάρχουν άλλες λύσεις που θα μας οδηγήσουν σίγουρα στην έξοδο από τα σημερινά αδιέξοδα, θ’ ανοίξει το δρόμο για την αναίμακτη απελευθέρωση από τον πιο ύπουλο κατακτητή της ιστορίας μας. Θ’ αποτρέψει τη μετανάστευση των νέων μας, τις εμφύλιες έριδες και το κυριότερο ΤΗΝ ΕΔΑΦΙΚΗ ΣΥΡΡΙΚΝΩΣΗ, που είναι ο άμεσος αληθινός στόχος των κατακτητών μας.
ΟΤΙ ΚΕΡΔΗΘΗΚΕ ΜΕ ΑΙΜΑ ΔΕΝ ΧΑΝΕΤΑΙ ΣΤΑ ΧΑΡΤΙΑ.
---------------------------------------------------------------------------------
Οι υπογραφόμενοι είμαστε χιλιάδες επώνυμοι είτε υποψήφιοι, εκατομμύρια ανώνυμοι, όλοι πατριώτες ίσοι μπροστά στον κίνδυνο της γλυκιάς Πατρίδας.
Συνυπογράφει ο Μίκης Θεοδωράκης
Συνεχίστε το διάβασμα ΕΔΩ........

Απόπειρα εσχάτης προδοσίας στο Αιγαίο αποκαλύπτεται από ΤΑ ΝΕΑ - Κυριαρχία υπό διαπραγμάτευση!

Την ύπαρξη μυστικού ελληνοτουρκικού διαλόγου για τον επιχειρησιακό διαμοιρασμό στο Αιγαίο αποκαλύπτει σήμερα η εφημερίδα ΤΑ ΝΕΑ με την δημοσιοποίηση του περιεχομένου ενός τηλεγραφήματος όπου εμφανίζεται η ελληνική πλευρά να παραιτείται από τις αναχαιτίσεις "μακριά από τις ελληνικές ακτές" και "να αποφεύγει να εμπλέκεται σε αερομαχίες όταν τα τουρκικά μαχητικά παραβιάζουν τον εναέριο χώρο μεταξύ 6 και 10 μιλίων". Πρόκεται για την πρώτη επιβεβαίωση αυτού που πρώτο είχε γράψει το defencenet.gr, ότι τα ελληνικά μαχητικά πλέον - και σίγουρα κατόπιν εντολών - δεν εμπλέκονται σε αερομαχία με τους εισβολείς! Σύμφωνα με το δημοσίευμα οι συνομλίες διακόπηκαν ότι η Άγκυρα έβγαλε σε Αιγαίο και Ανατολική Μεσόγειο τα ερευνητικά σκάφη "Τσεσμέ" και "Πϊρι Ρέϊς" και προχώρησε σε έρευνες στην ελληνική υφαλοκρηπίδα, παραβιάζοντας το πρωτόκολλο Γιλμάζ-Παπούλια και αυτό της Βέρνης του.........

 1976. Η όλη διαπραγμάτευση προήλθε από πρόταση της Τουρκίας που αποδέχθηκε η Αθήνα και αφορά τις δέσμη προτάσεων και μέτρων που έχει υποβάλει η Αγκυρα στην Αθήνα για τα αεροναυτιλιακά θέµατα στο Αιγαίο τόσο το 2006 όσο και το 2009 αλλά είχαν απορριφθεί από την τότε κυβέρνηση. αυτή την φροά η κυβέρνηση Παπανδρέου δέχθηκε να τις συζητήσει μέχρι που διαπιστώθηκε ότι η Άγκυρα απλώς κέρδιζε χρόνο να για προωθήσει τις γενικότερες επιδιώξεις της.

Ο Ταγίπ Ερντογάν κατά την επίσηµη επίσκεψή του στην Αθήνα τον Μάιο πρότεινε στον Γιώργο Παπανδρέου να υπάρξει "παράλληλος δίαυλος διαλόγου για τη µείωση της έντασης και του κινδύνου πρόκλησης ατυχηµάτων στο Αιγαίο" - ουσιαστικά συζήτησης για την εκχώρηση ελληνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων στο Αιγαίο! Η πρόταση έγινε δεκτή από την ελληνική πλευρά και όπως προκύπτει από το σχετικό απόρρητο τηλεγράφηµα του ΥΠΕΞ στις 18 Ιουνίου, έναν µήνα µετά την επίσκεψη Ερντογάν στην Αθήνα, ο γενικός γραµµατέας του ΥΠΕΞ Ι. Αλέξιος Ζέππος και ο Τούρκος ΥΦΥΠΕΞ και επικεφαλής των διερευνητών επαφών από την τουρκική πλευρά Φεριντούν Σινιρλίογλου, συναντήθηκαν για πρώτη φορά στην Κωνσταντινούπολη µε ατζέντα τα αεροναυτιλιακά θέµατα στο Αιγαίο.

Η τουρκική πλευρά ζήτησε αντικείµενο των συζητήσεων να αποτελέσει η δέσµη µέτρων που είχε προτείνει τον Αύγουστο του 2009, ο «κώδικας συµπεριφοράς» που είχε προτείνει το 2006, καθώς και µέτρα πτητικής συµπεριφοράς που είχε αντιπροτείνει η ελληνική πλευρά το 2006 και για τα οποία ουδέποτε έλαβε απάντηση. Σε αυτά προστέθηκαν οι δύο προτάσεις που απηύθυνε δηµοσίως στην Αθήνα ο τούρκος Πρωθυπουργός και αφορούν στις άοπλες πτήσεις πάνω από το Αιγαίο και στην ανταλλαγή «daily flight schedules» (ηµερησίων σχεδίων πτήσης). Μάλιστα ο Φ. Σινιρλίογλου διευκρίνισε ότι στόχος πρέπει να είναι να βρεθούν πρακτικοί τρόποι να µειωθεί η ένταση στο Αιγαίο και όχι να αντιµετωπισθεί η ουσία των προβληµάτων.

Οπως χαρακτηριστικά ανέφερε, σύµφωνα µε το τηλεγράφηµα, «to turn the basketball into a volleyball game by putting a saftey net in the middle» («να µετατραπεί ο αγώνας µπάσκετ σε αγώνα βόλεϊ, βάζοντας ένα δίχτυ ασφαλείας στη µέση»). Εµµέσως πλην σαφώς δηλαδή, σηµειώνουν διπλωµατικές πηγές, όποια και να είναι η τελική συµφωνία, να µη θίγει τις πάγιες θέσεις των δύο πλευρών.

Τα τρία βασικά σηµεία της τουρκικής πρότασης είναι τα εξής:

α) να υπάρξει µυστική «συµφωνία κυρίων» για να εφαρµοστεί «κώδικας συµπεριφοράς» πέραν των 10 ναυτικών µιλίων,

β) να αποφευχθούν οι τουρκικές υπερπτήσεις πάνω από τα ελληνικά νησιά, εφόσον οι ελληνικές αναχαιτίσεις γίνονται µε λιγότερο επιθετικό τρόπο (!) και

γ) να µειωθούν οι τουρκικές παραβιάσεις εντός των 6-10 ναυτικών µιλίων, εφόσον µειωθούν και οι ελληνικές αναχαιτίσεις στον διεθνή εναέριο χώρο µακριά από τις ελληνικές ακτές. Πρότειναν ακόµη να υπάρξει νέα συνάντηση η οποία και έγινε στις 29 Ιουνίου στην Αθήνα– προκειµένου να συγκεντρωθούν οι προτάσεις που έχουν διατυπώσει και οι δύο πλευρές κατά καιρούς και να διαµορφωθεί µια κοινή βάση συζήτησης.

Με το πρόσχηµα ότι τα εν λόγω ζητήµατα πρέπει να αντιµετωπισθούν άµεσα, ο Τούρκος ΥΦΥΠΕΞ πρότεινε να προχωρήσουν οι συνοµιλίες ανεξάρτητα από την πορεία των διερευνητικών επαφών και µάλιστα έθεσε ως πρόταση να ολοκληρωθούν στα τέλη του Σεπτεµβρίου. Ωστόσο, οι συνοµιλίες «πάγωσαν», με εντολή του πρωθυπουργικού γραφείου, γράφουν ΤΑ ΝΕΑ, πρακτικά γιατί "εκτιµήθηκε ότι οι τουρκικές προτάσεις θίγουν κυριαρχικά δικαιώµατα και επιχειρούν να επιβάλουν καθεστώς συνδιαχείρισης στο Αιγαίο". Ως εκ τούτου, σύµφωνα µε πληροφορίες, τα αεροναυτιλιακά τελούν αυτήν τη στιγµή υπό καθεστώς ιδιότυπης εξαίρεσης από τις διερευνητικές επαφές.

Η παραπάνω αποκάλυψη κάποτε θα αρκούσε για να στείλει στο εδώλιο του κατηγορουμένου τους εμπνευστές της επί "εσχάτη προδοσία". Υπό τις σημερινές συνθήκες, μάλλον πρέπει να είμαστε ευχαριστημένοι από το γεγονός ότι κάποιοι, στο ΥΠΕΞ ή στο πρωθυπουργικό γραφείο θεώρησαν ότι και ο ενδοτισμός έχει κάποια όρια. Αλλά για το θέμα θα επανέλθουμε.

Τμήμα ειδήσεων defencenet.gr Συνεχίστε το διάβασμα ΕΔΩ........

ΟΤΑΝ Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΓΙΝΕΤΑΙ ΠΑΡΑΪΣΤΟΡΙΑ ΚΑΙ ΟΡΓΑΝΟ ΤΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ

Του
Αντωνίου Α. Αντωνάκου
Καθηγητού – Κλασσικού Φιλολόγου
Ιστορικού – Συγγραφέως
Αντιπροέδρου του Συνδέσμου των Απανταχού Λακώνων
«Ο ΛΥΚΟΥΡΓΟΣ»

Β΄ Αντιπροέδρου της Επιτροπής Ενημερώσεως επί των Εθνικών Θεμάτων

Είναι γνωστό από την ιστορία πως, όταν οι μεγάλες δυνάμεις αποφάσισαν να δημιουργήσουν το νέο ελληνικό κράτος, αναγνωρίζοντάς το, φρόντισαν να κάνουν ένα προτεκτοράτο, το οποίο βεβαίως, παρά τις αντίθετες απόψεις των ηρώων αγωνιστών της Επαναστάσεως, φρόντισαν και να το αποσυνδέσουν από τις ρίζες του προγονικού παρελθόντος. Ήθελαν ένα νέο κρατίδιο, το οποίο να μην έχει ρίζες. Έτσι δεν θα είχε φόβο να βλαστήσει και να θεριέψει κρύβοντας το θαμνώδες ιστορικό υπόστρωμα άλλων κρατών.

Είναι ειλικρινά πολύ παράξενο, γιατί όλες οι μετά την απελευθέρωση της Ελλάδος από τους Τούρκους κυβερνήσεις, και παρά τις οποιεσδήποτε εθνικιστικές εξάρσεις κάποιων περιόδων, δεν ανεκήρυξαν μεγάλες ιστορικές στιγμές του κλασσικού παρελθόντος σε εθνικές εορτές. Πράγματι οι μόνες εθνικές εορτές που εορτάζουμε σήμερα είναι η η 25η Μαρτίου του 1821 και η 28η Οκτωβρίου του 1940. Λαμπρές οπωσδήποτε σελίδες της ιστορίας μας αλλά... Δεν ήσαν εξ ίσου σημαντικές η μάχη του Μαραθώνος η η ναυμαχία της Σαλαμίνος; Αυτές, όμως, ουδόλως μνημονεύονται.

Αντιθέτως, μάλιστα, ο,τιδήποτε τις αφορά  καταστρέφεται. Έτσι η περιοχή της μάχης του Μαραθώνος κατεστράφη την περίοδο των δήθεν Ολυμπιακών αγώνων για να γίνει εκεί ένα κωπηλατοδρόμιο, το οποίο μάλιστα σήμερα δεν εκπληροί τον σκοπό του, λόγω ισχυρών πλευρικών ανέμων κ.λπ.

Από την άλλη ο τύμβος των Σαλαμινομάχων, μία αρχαιολογική περιοχή που λογικά ανήκει σε όλους τους Έλληνες αποτελεί σκανδαλωδώς «ιδιοκτησία» στενού συγγενούς του Αχιλλέα Καραμανλή, αδελφού του Κωνσταντίνου και θείου του σημερινού πρωθυπουργού. Η εγκατάλειψη του μνημείου τόσα χρόνια ήταν μεγάλη, οι τάφοι των ηρώων Σαλαμινομάχων ήσαν ανοιγμένοι και τα ιερά οστά τους απετέλεσαν βορά για τα σκυλιά, τα οποία τα μετάφεραν σε άλλα μέρη. Η ιεροσυλία σε όλο της το μεγαλείο.

Βεβαίως ο γραικυλισμός προχώρησε ακόμη περισσότερο την περίοδο, που η ολυμπιακή φλόγα κατά την διαδρομή της ανά την Ελλάδα, απαγορεύθηκε να περάση από την Σαλαμίνα, για να μην ενοχληθούν...οι Πέρσες! Ναι οι Πέρσες, οι οποίοι μάλιστα δεν έχουν αποδεχθεί ως αγώνισμα ούτε τον Μαραθώνιο δρόμο, προφανώς λόγω της ήττας τους στην ομώνυμη μάχη από τον Μιλτιάδη, και ουδέποτε έχουν στείλει αθλητή σε αυτό το αγώνισμα!

Δεν γνωρίζω αν για τον ίδιο λόγο, μη θιγούν δηλαδή οι Πέρσες, όλες οι μάχες των περσικών πολέμων, και οι δύο εκστρατείες, με όλα τα σχόλια, στο βιβλίο ιστορίας της Α Λυκείου καταλαμβάνουν ελάχιστες σειρές! Η μάχη του Μαραθώνος 2½ σειρές, οι δε Θερμοπύλες, Αρτεμίσιο, Σαλαμίνα, Πλαταιές και Μυκάλη (των πρωταγωνιστών τους συμπεριλαμβανομένων) καταλαμβάνουν τον χώρο των 4 σειρών. Θαυμάσατε την ιστορία που μαθαίνουν τα ελληνόπουλα.

Όλα εντάσσονται, απ’ ό,τι φαίνεται, στην εκτέλεση και εφαρμογή του «σχεδίου Κίσσιγκερ», δηλαδή ότι οι Έλληνες, λόγω του ότι είναι λαός δυσκολοκυβέρνητος, πρέπει να πληγή στις πολιτιστικές του ρίζες. Την γλώσσα, την ιστορία, την θρησκεία και τον πολιτισμό.

Γι’ αυτό και η ιστορία, έχει ακριβώς την ίδια αντιμετώπιση. Οι σημαντικές εορτές αγνοούνται η λοιδωρούνται, τα ήθη και τα έθιμα έχουν αμβλυνθεί υπέρ του κέρδους. Το μάθημα της ιστορίας στα σχολεία είναι πάρεργο και εκτός του ότι διδάσκεται αποσπασματικά, διδάσκεται σε πολλές περιπτώσεις, και ιδίως στο γυμνάσιο και στην Α Λυκείου, από όποιον καθηγητή δεν έχει κλείσει ωράριο, συνήθως από αυτούς των ξενογλώσσων μαθημάτων. Έτσι οι μαθητές δεν μαθαίνουν τίποτε άλλο από τις ελάχιστες εντός ύλης σελίδες του σχολικού βιβλίου, οι οποίες αντιπαρέρχονται όλα τα μεγάλα γεγονότα, συμπυκνώνοντάς τα σε μισή η το πολύ μία σειρά.

Αναφέραμε λίγο παραπάνω εξ άλλου, ως κλασσικό παράδειγμα την μάχη του Μαραθώνος η την ναυμαχία της Σαλαμίνος η την μάχη των Θερμοπυλών, που καλύπτουν ελάχιστες γραμμές όλες μαζί. Στην δε νεώτερη ιστορία τα εθνικά θέματα καλύπτουν πότε μία πότε δύο σελίδες, των φωτογραφιών και των παραθεμάτων συμπεριλαμβανομένων, ενώ άλλα θέματα λιγότερο σημαντικά, είναι όλα πολυσέλιδα και εντός ύλης. Από την άλλη τα καινούργια δε βιβλία της ιστορίας, όπως αυτό της Στ Δημοτικού, διαστρεβλώνουν τα γεγονότα και την ιστορία, εξωραΐζουν τις θηριωδίες και τις γενοκτονίες των Τούρκων, και προετοιμάζουν το έδαφος για το ιδεολογικό υπόβαθρο της νέας γενιάς, το οποίο θα ταυτίζεται με αυτό της παγκοσμιοποιήσεως και της νέας τάξεως πραγμάτων, γραμμένα δυστυχώς από Έλληνες.

Αν πούμε δε για την καταστροφή της γλώσσας μας και την ψευδή ιστορία που έχουν πλάσει για την καταγωγή της θα απογοητευθούμε! Όταν κάποια Ελληνική λέξη δεν συναντάται στις άλλες γλώσσες, θεωρείται εντέχνως και αυτομάτως «Προελληνική», ενώ το αληθές είναι, ότι οι άλλες γλώσσες είναι απλώς υποσύνολα της Ελληνικής. Μάλιστα, οι υποτιθέμενες Ινδοευρωπαϊκές λέξεις, οι οποίες συνετέθησαν στο εργαστήριο των Γλωσσολόγων, υπάρχουν αυτούσιες στις συλλαβικές μας (προαλφαβητικές) επιγραφές των πινακίδων της Κνωσού, της Πύλου, των Θηβών, πλην όμως δεν διδάσκονται στους φοιτητές μας, ούτε ερευνώνται σε Μεταπτυχιακές η Διδακτορικές διατριβές.

Δεν είναι όμως μόνο αυτό. Επειδή η παγκοσμιοποίηση αποτελεί διεθνιστικό παράγοντα, μάχεται τα έθνη και κυρίως αυτά που έχουν ρίζες και ένδοξο ιστορικό παρελθόν. Γι’ αυτό με υπόγειες εντολές προς τα ανδρείκελα που διατάσσουν διαστρεβλώνουν το ένδοξο προγονικό παρελθόν. Κι επειδή εμείς οι Έλληνες, όπως είπαμε και στην αρχή, σύμφωνα με τις εντολές των κοσμοεξουσιαστών, δεν πρέπει να έχουμε ρίζες, γι’ αυτό και αποσιωπάται ο ισχυρός αντίλογος στην κατεστημένη υπάρχουσα άποψη, ο οποίος στηρίζεται, εκτός των άλλων, στην επιστήμη και σε ό,τι λένε όλοι οι αρχαίοι συγγραφείς, ότι δηλαδή είμαστε αυτόχθονες, ότι δεν έχουμε έλθει από αλλού, ότι δεν διώξαμε κανένα αλλά κατοικούμε πάντα σε αυτή την γη.

Έτσι ο χώρος που αφαιρείται εντέχνως από την ελληνική επιστημονική άποψη, παραχωρείται στους διαστρεβλωτές με αποτέλεσμα να πλανάται «επισήμως», η «συμβατική» άποψη, η οποία διδάσκεται και στα σχολεία μας, η οποία λέει ότι δήθεν είμεθα εισβολείς στην χώρα μας, ότι τάχα υποτάξαμε τους αλλοφύλους προ-έλληνες, και ότι εμφανισθήκαμε μόλις το 2.000 π.Χ.

Γι’ αυτό, ενώ πουθενά στην ιστορία δεν γίνεται λόγος για «προ-αιγύπτιους», για «προ-χετταίους», για «προ-ασσύριους», για «προ-βαβυλώνιους», για «προ-εβραίους», για «προ-φοίνικες», για «προ-γερμανούς» κ.λπ. γίνεται λόγος μόνο για «προ-Έλληνες», αντί του σωστού «πρώτο- Έλληνες». Γιατί άραγε μόνο για μας εφευρέθη αυτός ο όρος;

Μας έχουν λοιπόν να καταγόμαστε από κάποιους ανύπαρκτους ινδοευρωπαίους, αγνοώντας συστηματικά εκτός των αρχαίων συγγραφέων, και όλες τις σύγχρονες ανασκαφικές και επιστημονικές έρευνες. Αυτό, το έχουν επισημάνει εξ άλλου και πολλοί επιστήμονες, όπως ο αριστερός καθηγητής Χουρμουζιάδης, ο ανασκαφεύς του Δισπηλιού της Καστοριάς, ο Άρης Πουλιανός, ο ανακαλύψας τον Αρχάνθρωπο των Πετραλώνων ή ο καθηγητής Θεοχάρης.

Ο μεν Χουρμουζιάδης, μετά την ανακάλυψη του Δισπηλιού της Καστοριάς, είχε δηλώσει ότι στον τηλεοπτικό δίαυλο “Mega” ότι «πρέπει κάποτε να σταματήσει αυτό το παραμύθι με τους ινδοευρωπαίους, διότι υπάρχει πλέον ένας αυτόχθων πληθυσμός με πολιτισμό, γλώσσα και γραφή». Ο Πουλιανός, εκτός των επιστημονικών τεκμηρίων για τον Αρχάνθρωπο των Πετραλώνων, έχει ακόμη αποδείξει ότι «οι Σαρακατσάνοι, που είναι ο αρχαιότερος λαός της Ευρώπης, ηλικίας 50.000 ετών, μιλούσαν πάντοτε και μιλούν Ελληνικά. Και καταλήγει ότι «η Ινδοευρωπαϊκή θεωρία, είναι ένα κατασκεύασμα, που υπάρχει μόνο στην φαντασία των δημιουργών της». (Η Προέλευση των Ελλήνων),

Από την άλλη ο αρχαιολόγος καθηγητής Θεοχάρης, στο σύγγραμμά του «Νεολιθικός Πολιτισμός» (Εκδόσεις ΜΙΕΤ) αναγράφει ότι «ο βασικός πληθυσμός δεν φαίνεται να άλλαξε στην Ελλάδα ουσιαστικά από την τελική Παλαιολιθική και πέρα, από τότε δηλαδή που είναι οπωσδήποτε δυνατή σήμερα η αρχαιολογική τεκμηρίωση κάποιας συνέχειας στην πολιτισμική πορεία». Και λίγο μετά (σελ.174) αποδεικνύει την συνωμοσία γράφοντας ότι «Η επίμονη όσο και αστήριχτη επιστημονικά πίστη για την πρωϊμότητα του πολιτισμού στην Αίγυπτο (απόστολος της θεωρίας ο Ε. Smith), επηρέασε για μεγάλο διάστημα και την χρονική αποτίμηση της ελληνικής Προϊστορίας: Για να μη ξεπερασθεί το όριο του 3000 π.Χ. (=αρχή των ιστορικών δυναστειών της Αιγύπτου), έπρεπε να συμπτυχθούν οι φάσεις της εξέλιξης στην Ελλάδα· έτσι, η αρχή του «Πολιτισμού του Σέσκλου» μόλις ανέβαινε πάνω από το 3000 π.Χ., ενώ η ραδιοχρονολόγηση δίνει σήμερα κατά δύο χιλιετίες πιο ψηλή χρονολόγηση!».

Τώρα όμως φιμώνουν και τον Θεοχάρη και τον Χουρμουζιάδη και τον Πουλιανό και αποκρύπτουν ότι ο άνθρωπος ξεκίνησε από την ελληνική Μακεδονία και όχι από την Αφρική...

Η ιστορία λοιπόν, που διδάσκεται σήμερα είναι η λεγομένη συμβατική. Συμβατική όμως είναι αυτή που είναι προϊόν συμβάσεων, δηλαδή συμφωνιών. Δεν στηρίζεται σε στα πρόσφατα επιστημονικά τεκμήρια αλλά σε πολλές περιπτώσεις σε κατασκευασμένα επιχειρήματα. Όλοι είδαμε το προϊόν της εντολής των εκπροσώπων της παγκοσμιοποίησης για αλλαγή των ελληνικών βιβλίων ιστορίας και την αντικατάστασή του με το βιβλίο της κυρίας Ρεπούση και όχι μόνο. Όλοι είδαμε ακόμη την υποστήριξη αυτής της θέσεως από κανάλια και δημοσιογράφους, που ανήκουν σε εκδοτικό συγκρότημα που τυπώνει αυτά τα βιβλία αλλά και διαφόρους άλλους.

Γι’ αυτόν τον λόγο, λοιπόν, ο μινωϊκός πολιτισμός δεν θεωρείται από τους κατασκευαστές της παγκοσμιοποιημένης και παραχαραγμένης ιστορίας ελληνικός. Είχα μάλιστα προσωπική αντιδικία για το θέμα αυτό με αλλοδαπό καθηγητή του Ιονίου Πανεπιστημίου, ο οποίος βεβαίως μη αντέχοντας το βάρος των ιστορικών αποδείξεων που του έδινα, απεχώρησε της συζητήσεως λέγοντάς μου ότι είναι «παγκοσμίως γνωστό!» ότι ο μινωϊκός πολιτισμός δεν είναι ελληνικός και δεν τον νοιάζει τι του έλεγα! Βεβαίως αυτόν τον «καθηγητή» τον πληρώνει το ελλαδικό κράτος, όπως και τον διαβόητο Πωλ Κάρτλετζ, ο οποίος με πρωτοβουλία της Βουλής των Ελλήνων και γενναιόδωρη χρηματοδότηση του ελληνικού κράτους, το πανεπιστήμιο της Νέας Υόρκης τον διόρισε στην νεοσύστατη έδρα της αρχαίας Ελληνικής δημοκρατίας, για να διδάσκει ότι οι Σπαρτιάτες, αν είναι δυνατόν, ήσαν φανατικοί παιδεραστές!

Αυτόν λοιπόν τον ιστορικό χώρο, που εμείς διαγράφουμε σήμερα, τον διεκδικούν άλλοι και φαινομενικά κερδίζουν τις μάχες, διότι υπάρχουν σύγχρονοι εξωνημένοι Εφιάλτες. Και λέω φαινομενικά, διότι υπάρχουν ακόμη Έλληνες που θέλουν να παίξουν τον ρόλο του Λεωνίδα φωνάζοντας «Μολών λαβέ». Κι αν χάσουμε τις Θερμοπύλες, οι εχθροί, όπως τότε, θα φύγουν από την Ελλάδα και θα τιμωρηθούν στο μέλλον από έναν νέο Μέγα Αλέξανδρο.

Οι γείτονές μας οι Τούρκοι, λοιπόν, για παράδειγμα, όταν εγκατεστάθησαν το 1071 μ.Χ. μετά την μάχη του Μάτζικερτ στην Μικρασία άρχισαν να ξεπουλούν και να λεηλατούν τα αρχαία. Με το αζημίωτο, λοιπόν, οδηγούσαν τους τυχοδιώκτες διαφόρων εθνικοτήτων να ξηλώσουν και να φυγαδεύσουν τους εθνικούς μας θησαυρούς και έτσι να κοκορεύονται εκείνοι σήμερα, βγάζοντας πολλά χρήματα από την εκμετάλλευση αυτών των θησαυρών, ενώ αντίθετα εμείς πρέπει να πληρώνουμε εισιτήριο για να τους δούμε.

Σαν να μην έφθανε αυτό, μετά το τέλος της οθωμανικής αυτοκρατορίας και την δημιουργία από τους νεοτούρκους του κοσμικού τουρκικού κράτους υπήρξε μία προσπάθεια οικειοποιήσεως της ιστορίας των περιοχών που είχαν καταλάβει. Μόνο που οι γείτονες ξέχασαν ότι η ιστορία αυτή ήταν ελληνική!

Χαρακτηριστικό όλων των λαών, που στην θέση της ιστορίας έχουν ποινικό μητρώο, γεμάτο γενοκτονίες, σφαγές, βιασμούς και βεβηλώσεις ιερών, οσίων και μνημείων είναι να οικειοποιούνται τις λαμπρές ιστορικές σελίδες σπουδαίων εθνών.

Έτσι και ο Κεμάλ ανέθεσε σε κάποιον τούρκο, που με την ανταλλαγή των πληθυσμών είχε πάει από την Κρήτη στην τουρκία και ήξερε ελληνικά, να μεταφράσει την Ιλιάδα στα τουρκικά, τονίζοντάς του μάλιστα ότι ο Ομέρ, δηλαδή ο Όμηρος, ήταν ... Τούρκος! Μάλιστα προλόγισε ο ίδιος ο Κεμάλ αυτήν την έκδοση, που αποτελούσε και το πρώτο βιβλίο που εξέδωσε το νεοτουρκικό κράτος, γράφοντας την άποψή του αυτή και στον πρόλογο της μεταφράσεως.

Οπότε ήταν πολύ εύκολο, στην συνέχεια, οι «καλοί» μας γείτονες, που τους «χαϊδεύουμε» να οικειοποιηθούν και την υπόλοιπη ιστορία. Ο Ηρόδοτος λένε ήταν από το Μποντρούμ (δηλαδή την Αλικαρνασσό). Πώς όμως θα αποκαλείται ο Ηρόδοτος ο Αλικαρνασσεύς; Μήπως Ηρόδοτος ... ο Μποντρουμεύς; Είναι για γέλια, κι όμως αυτοί τα πιστεύουν και προπαγανδίζουν την παραχάραξή τους. Δεν υπάρχει Ίων φιλόσοφος, δεν υπάρχει επιστήμων, ιστορικός από την Μικρασία που να μη τον έχουν οικειοποιηθεί.

Στην συνέχεια δια της προπαγάνδας τους, η οποία σημειωτέον είναι πολύ οργανωμένη, βομβαρδίζουν με συνεχή ψεύδη τους ανίδεους στην πλειοψηφία τους ευρωπαίους και αμερικανούς πολίτες. Είναι γνωστό ότι στο εξωτερικό τα πανεπιστήμια είναι νομικά πρόσωπα ιδιωτικού δικαίου. Αυτό σημαίνει ότι κάποιος μπορεί να ιδρύσει ένα πανεπιστήμιο, να το χρηματοδοτήσει, να διορίσει τους καθηγητές του και να περάσει έτσι την προπαγάνδα του και τις απόψεις του.

Έχουν προσπαθήσει λοιπόν, μέσω αυτών, να πείσουν ότι οι τούρκοι είναι ένας αρχαίος λαός που δημιούργησε ... τον ιωνικό πολιτισμό. Υπάρχουν εκδοτικοί οίκοι στην Αγγλία την Αμερική αλλά και την Ελλάδα, με μεγάλα βιβλιοπωλεία, που εκδίδουν βιβλία με τον τίτλο «αρχαία Τουρκία», τα οποία έχουν ως εξώφυλλο τον ναό της Αρτέμιδος στην Έφεσο. Από την άλλη στα σχολικά τους βιβλία οι τούρκοι διδάσκουν ότι οι Έλληνες δεν δημιούργησαν κάτι το σημαντικό, ότι ο πολιτισμός τους προέρχεται από τον Αιγαιακό, ο οποίος με την σειρά του προέρχεται από τον σουμεριακό, ο οποίος ήταν ...τουρκικός.

Δεν είναι όμως μόνο οι τούρκοι που έχουν οικειοποιηθεί την ελληνική ιστορία. Υπάρχουν και οι Βούλγαροι, οι οποίοι θεωρούν βούλγαρο τον ... τον Ορφέα!
Δεν παραλείπω βεβαίως τους Ρουμάνους, οι οποίοι μέσα στα πλαίσια της δικής τους προπαγάνδας θεωρούν τους έλληνες βλάχους δικούς τους, διεκδικώντας δικαιώματα, παραβλέποντας τις κραυγές των ελλήνων βλάχων, οι οποίοι λέγονται α-ρωμούνοι (μη ρουμάνοι, δηλαδή). Δεν παραβλέπω ούτε τους Αλβανούς, οι οποίοι διεκδικούν την ιστορία της Ηπείρου, μέσω των τσάμηδων, οι οποίοι καθιέρωσαν τον δικέφαλο αετό του έλληνικού Βυζαντίου ως σημαία τους, και έχουν τον Έλληνα και Ορθόδοξο Χριστιανό Γεώργιο Καστριώτη ως εθνικό τους ήρωα προσφωνώντας τον ως Σκεντέρμπεη, με το όνομα δηλαδή, που του είχε προσάψει ο αντίπαλός του σουλτάνος Μουράτ, επειδή διέκρινε σε αυτόν ικανότητες του Μεγάλου Αλεξάνδρου (του Ισκεντέρ).

Εκείνοι όμως που έχουν αποθρασυνθεί είναι οι σκοπιανοί, οι οποίοι έχουν οικειοποιηθεί την ελληνική ιστορία του Μεγάλου Αλεξάνδρου και της Μακεδονίας. Θεωρούν τους αρχαίους μας προγόνους δικούς τους, τον Φίλιππο, τον Μέγα Αλέξανδρο κ.λπ. Και ενώ είναι γνωστό ότι το κρατίδιο αυτό ονομαζόταν «Βαρντάρσκα» μέχρι και τον β΄ Παγκόσμιο πόλεμο, και στην συνέχεια ονομάσθηκε «Μακεδονία» από τον Τίτο για πολιτικούς λόγους, εκείνοι το βιολί τους.

Όλοι αυτοί, λοιπόν, οικειοποιούνται την ιστορία μας, καπηλεύονται το ένδοξο παρελθόν μας και τελικά περνούν, με την ανοχή των ελλαδιτών ιθυνόντων, μία ψεύτικη ιστορική εικόνα, που πληρώνουν αδρά για να την στηρίξουν με έντυπα, εφημερίδες, κανάλια και πέννες «επιστημόνων» που δηλώνουν «ειδικοί ιστορικοί».
Αφού λοιπόν, συστηματικά και ύπουλα διδάσκεται η ψευδής και καταρριφθείσα σήμερα υπό του Κωνσταντίνου Παπαρρηγοπούλου θεωρία του ανθέλληνος Φαλμεράϋερ, δηλαδή ότι εμείς τάχα δεν είμαστε απόγονοι των ενδόξων αυτών προγόνων, των αρχαίων ελλήνων, φθάσαμε στο σημείο να διαπιστώσουμε, όπως είπαμε και προηγουμένως, ότι το βιβλίο της ιστορίας της στ Δημοτικού είναι σε πλήρη συμφωνία με αυτήν την θέση, όταν γράφει ότι οι Έλληνες θεώρησαν τους εαυτούς τους απογόνους των αρχαίων Ελλήνων. Τους θεώρησαν; Δηλαδή δεν ήσαν;

Κι όμως!...
Είκοσι οκτώ πανεπιστήμια της Ευρώπης υπό την αιγίδα του Πανεπιστημίου της Οξφόρδης, έκαναν έρευνες DNA για τους κατοίκους της Ευρώπης. Από πλευράς Ελλάδος συμμετείχε το τμήμα Γενετικής και Μοριακής Βιολογίας του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης υπό τον καθηγητή Κωνσταντίνο Τριανταφυλλίδη. Η έρευνα αυτή ήταν άκρως ενδιαφέρουσα, διότι απέδειξε ότι οι σημερινοί κάτοικοι της Ελλάδος είναι απ’ ευθείας απόγονοι των αρχαίων Ελλήνων και μάλιστα ότι το μιτοχονδριακό DNA των Ελλήνων, που είναι αυτό, το οποίο κληροδοτείται από την μητέρα στο παιδί, σε ποσοστό 70%, ανάγεται σε αυτόχθονες πληθυσμούς της παλαιολιθικής εποχής. Το δε υπόλοιπο 30% ανάγονται στην Νεολιθική εποχή (κατά την συμβατική Ιστορία η Νεολιθική εποχή τελειώνει περί το 3.000 π.Χ.).

Παρ’ όλα αυτά το βιβλίο της Ρεπούση διδάσκει παραπληροφορώντας ότι τάχα...

-Οι διαφωτιστές επέλεξαν τους Έλληνες ως προγόνους των συγχρόνων Ελλήνων...
-Ότι ο ελληνικός στρατός κατέλαβε την Μακεδονία και δεν την απελευθέρωσε...η
-Ότι ο ελληνικός στόλος κατέλαβε τα νησιά του Αιγαίου και πολλά άλλα ανιστόρητα.

Και δεν είναι μόνον αυτά. Τα χειρότερα έρχονται!!! Την απόφαση για την διαστρέβλωση της ελληνικής ιστορίας υπέγραψε με το ΦΕΚ υπ’ αριθμόν 142 της 27ης Ιουνίου 2001 ο σημερινός αρχηγός του ΠΑΣΟΚ Γιώργος Παπανδρέου με τον τότε ομόλογό του υπουργό Εξωτερικών της τουρκίας Ισμαήλ Τζεμ, του τότε προέδρου της Ελληνικής Δημοκρατίας Κωστή Στεφανόπουλου, και των τότε υπουργών Παιδείας, Πέτρου Ευθυμίου, Πολιτισμού, Ευάγγελου Βενιζέλου, Τύπου και ΜΜΕ Δημητρίου Ρέππα και Δικαιοσύνης Μ. Σταθόπουλου συνυπογραψάντων και συνεπικυρωσάντων τον νόμο. Την απόφαση αυτή υλοποιεί σήμερα η κυβέρνηση Κώστα Καραμανλή, δια της υπουργού Παιδείας Μαριέττας Γιαννάκου και της ανιστορήτου ιστορικού Ρεπούση. Δηλαδή συμπαιγνία των δύο μεγάλων κομμάτων για την διαστρέβλωση και την παραποίηση της ενδόξου ελληνικής ιστορίας μας.

Κι επειδή πλησιάζουν και εκλογές, αγαπητοί φίλοι, αν αντιδράτε σε όλα αυτά, αν αισθάνεσθε το αίμα σας να βράζει από αγανάκτηση, αν έχετε να ξοδέψετε λίγο ιδρώτα για την Ελλάδα μας, σταματήστε να είστε πρόβατα στο μαντρί, τα οποία ψηφίζουν τα κόμματα, που παραποιούν την ιστορία μας και ενισχύουν τους εχθρούς της πατρίδος μας και της ιστορίας μας, καλύπτοντας τους δολιοφθορείς της.

Και να έχετε πάντοτε κατά νου το τραγούδι του Σφακιανάκη που υπενθυμίζει σε όλους μας...


ΠΡΟΒΑΤΑ ΞΥΠΝΑΤΕ,ΠΙΑΣΤΕ ΤΑ ΥΨΩΜΑΤΑ

ΛΥΚΟΙ ΘΑ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΟΣΟ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΠΡΟΒΑΤΑ Συνεχίστε το διάβασμα ΕΔΩ........

Το Κοινοβούλιο της προδοσίας

                                                                                                        Του Νίκου Βαφειάδη

Πρωτοπήγα στη Βουλή, στις 4 Μαΐου, μία μέρα πριν από την ψήφιση του μνημονίου. Το κλίμα ήταν ιδιαίτερα τεταμένο, βουλευτές, υπάλληλοι και αστυνομικοί ανησυχούσαν μήπως οι... διαδηλωτές έσπαγαν τον κλοιό και εισέρχονταν στο κτίριο. Την επόμενη μέρα, κατά τη διάρκεια του συλλαλητηρίου, οι πόρτες κλειδαμπαρώθηκαν και οι επίδοξοι εισβολείς απωθήθηκαν με χημικά αέρια. Στη συνέχεια συνεργεία του δήμου ήρθαν και κλάδεψαν τις μουριές στη Βασιλίσσης Σοφίας. «Διαταγή από τον φρούραρχο, για λόγους ασφαλείας», με ενημέρωσαν όταν ρώτησα. Hδη όμως από τις αρχές του καλοκαιριού, το κλίμα είχε αλλάξει αισθητά και η ηρεμία είχε επανέλθει.

Τα εμπόδια

Απευθύνθηκα αρχικά στο γραφείο Τύπου του προέδρου και στη συνέχεια στον γενικό γραμματέα της Βουλής, Θάνο Παπαϊωάννου. Ζήτησα να μου επιτρέψουν να παρακολουθήσω, συνοδεία φωτογράφου, κάποιες μικρές στιγμές της κοινοβουλευτικής δραστηριότητας αλλά και να με φέρουν σε επαφή με τους επικεφαλής ορισμένων Διευθύνσεων, προκειμένου να αντλήσω κάποια επιμέρους στοιχεία. Από την αρχή προσπάθησαν να μου ορθώσουν εμπόδια. «Φωτογράφος απαγορεύεται από τον κανονισμό να έρθει μαζί σας, θα σας δώσουμε εμείς φωτογράφο, οι βουλευτές δεν επιθυμούν να φωτογραφίζονται στις προσωπικές τους στιγμές», μου ξεκαθάρισαν. Zήτησα να μου υποδείξουν σε ποιο άρθρο του κανονισμού αναφέρεται η απαγόρευση. «Οχι ο κανονισμός, κάποια άλλη διάταξη το απαγορεύει», τα γύρισαν. Ούτε όμως........ τη διάταξη μπόρεσαν τελικά να βρουν, με αποτέλεσμα να ξεχάσουν τα περί απαγόρευσης.

Καθυστέρησαν υπερβολικά να μου δώσουν τα στοιχεία που ζήτησα, αφήνοντας μάλιστα κάποια ερωτήματα αναπάντητα, όπως για παράδειγμα πόσοι λαμβάνουν βουλευτική σύνταξη και πόσοι από αυτούς παραμένουν βουλευτές, εισπράττοντας ταυτόχρονα και τη βουλευτική αποζημίωση.

«Ούτε ξέρω ούτε θέλω να ξέρω», μου είπε σχετικά ο γενικός γραμματέας. Αναπάντητο έμεινε και το ερώτημα πόσοι από τους δημοσιογράφους που απασχολεί ο τηλεοπτικός σταθμός της Βουλής (με συνολικό προσωπικό περίπου 100 άτομα) καλύπτουν ταυτόχρονα τον κοινοβουλευτικό έλεγχο για λογαριασμό άλλων ΜΜΕ. Είναι χαρακτηριστικό ότι το κόστος του τηλεοπτικού σταθμού της Βουλής πλησιάζει για το 2010 τα 6 εκατ. ευρώ, ενώ η τηλεθέασή του είναι μόλις 0,3%.

Περίμενα επί δεκαπέντε μέρες να συναντήσω τον διευθυντή Ανθρωπίνου Δυναμικού, Κώστα Σταματόπουλο (οι υφιστάμενοί του δεν θυμούνταν καλά αν έλειπε στο εξωτερικό για το γάμο της κόρης του ή για την αποφοίτηση του γιου του). Οταν επιτέλους επέστρεψε και τον συνάντησα, μου έδωσε το χέρι του περιχαρής και μου είπε ότι θα έπρεπε να τον συγχαρώ γιατί είχε μόλις βγει σε πρόωρη σύνταξη και κατά συνέπεια θα έπρεπε να απευθυνθώ στον αντικαταστάτη του. Οπως και έκανα, χωρίς όμως αποτέλεσμα, αφού τελικά και εκείνος με παρέπεμψε πίσω στον γενικό γραμματέα.

Το λούστρο

Το κτίριο που στεγάζει το σημερινό κοινοβούλιο κατασκευάστηκε το 1840 ως ανάκτορο του Βαυαρού πρίγκιπα Οθωνα, τον οποίο είχαν επιβάλει ως βασιλιά οι τότε «προστάτιδες δυνάμεις». Παρακολουθώντας κάποια ολιγόλεπτη ξενάγηση μαθητών, που αποτελεί μια καθημερινή «ατραξιόν» και προσθέτει κάποια ζωντάνια στο χώρο, πληροφορήθηκα ότι ο χώρος που φιλοξενεί σήμερα τις συνεδριάσεις της Ολομέλειας ήταν παλαιότερα η αίθουσα χορού και παιγνίων… Λευκό μάρμαρο παντού, ακόμη και στο προαύλιο, όπου σταθμεύουν οι κυβερνητικές λιμουζίνες, ξύλο και δέρμα, χειροποίητα χαλιά και πολλοί πίνακες ζωγραφικής, που αγοράστηκαν σε πλειστηριασμούς τα τελευταία χρόνια, ενόσω βούλιαζε η πραγματική οικονομία της χώρας.

Πίνοντας καφέ…

Η μεγαλύτερη κίνηση μέσα στο κτίριο παρατηρείται στο καφενείο, ιδιαίτερα στην αίθουσα καπνιζόντων, και μπροστά από το ΑΤΜ στο υποκατάστημα της Εθνικής Τράπεζας, όπου σχηματίζονται μόνιμα ουρές. Κάποια κινητικότητα υπάρχει στην αρχή και στην Ολομέλεια, για τα μάτια του κόσμου, όπως και στις συνεδριάσεις των αμειβόμενων επιτροπών (246 ευρώ ανά συνεδρίαση). Σύντομα όμως οι αίθουσες αδειάζουν δραματικά, ενώ αλλεπάλληλες βάρδιες στενογράφων συνεχίζουν να εναλλάσσονται στα έδρανα. Αλλά και οι ελάχιστοι που παρίστανται για κάποιο διάστημα κατά κανόνα δεν παρακολουθούν τον ομιλητή και περιορίζονται σε δημόσιες σχέσεις κάνοντας αστειάκια ή συνομιλούν μέσω κινητού τηλεφώνου για άλλες υποθέσεις, πίνοντας τον καφέ τους. Παρ’όλες δε τις φαινομενικά αγεφύρωτες απόψεις μεταξύ των διαφορετικών συνιστωσών του πολιτικού φάσματος, θα δει κανείς στους διαδρόμους πως όλοι σχεδόν χαριεντίζονται μεταξύ τους. Αλλωστε, τα πολιτικά κόμματα δεν πλήττονται οικονομικά από την κρίση, όπως αποδείχτηκε και μετά την πρόσφατη κυβερνητική απόφαση για αύξηση κατά 30% της ετήσιας κρατικής επιχορήγησής τους, η οποία, από τα 37 εκατ. ευρώ που είχε περιοριστεί θα φτάσει τελικά το 2010 στα 49 εκατ. ευρώ. Συνολικά τα πολιτικά κόμματα χρωστούν 36 εκατ. ευρώ στο ελληνικό Δημόσιο και 245 εκατ. ευρώ στις τράπεζες.

Απολαβές και προνόμια

Το 2010 οι 300 της Βουλής θα μοιραστούν το ποσό των 42,5 εκατ. ευρώ. Συνεπώς ο μέσος όρος των μηνιαίων αποδοχών τους ανέρχεται σε 10.000 ευρώ. Το 50% της βουλευτικής αποζημίωσης φορολογείται αυτοτελώς και μόνο το υπόλοιπο 50% προστίθεται στα τυχόν άλλα εισοδήματα. Περίπου 35 εκατ. ευρώ θα μοιραστούν μέσα στο 2010 οι συνταξιούχοι βουλευτές ή οι σύζυγοι και οι άγαμες θυγατέρες θανόντων βουλευτών. Αλλο ένα κονδύλι 4,3 εκατ. ευρώ προορίζεται για τις συντάξεις των πρώην πρωθυπουργών. Σημειώνεται ότι για την κατοχύρωση βουλευτικής σύνταξης απαιτούνται μόλις 4 χρόνια, ενώ όσοι έχουν πρωτοεκλεγεί πριν από το 1993 συνταξιοδοτούνται από τα 55 τους χρόνια. Ο πρόσφατος σαρωτικός νόμος για το ασφαλιστικό δεν άγγιξε στο ελάχιστο τους επαγγελματίες της πολιτικής.

Επιπλέον, στους πρώην πρωθυπουργούς αλλά και στους πρώην προέδρους της Βουλής παραχωρούνται γραφεία μέσα στο Κοινοβούλιο, ακόμη και στην περίπτωση που δεν έχουν επανεκλεγεί βουλευτές, όπως είναι η περίπτωση του Κώστα Σημίτη. Τον πιο ευρύχωρο και ηλιόλουστο χώρο στον δεύτερο όροφο, με εξαιρετική θέα στον Εθνικό Κήπο, εξασφάλισε πρόσφατα ο Κώστας Καραμανλής.

Οσοι βουλευτές είναι άνω των 65 χρόνων λαμβάνουν ταυτόχρονα και βουλευτική αποζημίωση και βουλευτική σύνταξη. Οι συνταξιούχοι βουλευτές είναι οι μοναδικοί Ελληνες που έχουν τη δυνατότητα να λαμβάνουν παράλληλα και δεύτερη σύνταξη από το επάγγελμα που ασκούν ή ασκούσαν, εφόσον δεν εργάζονται στο Δημόσιο, ή και τρίτη στην περίπτωση που ήταν συνδικαλιστές, πρώην δήμαρχοι ή πρώην νομάρχες (χορηγίες). Μέσα στην τριετία 2010-2012 υπολογίζεται από το Γενικό Λογιστήριο του Κράτους ότι μπορεί να δοθούν στους συνταξιούχους βουλευτές άλλα περίπου 80 εκατ. ευρώ που διεκδικούν αναδρομικά, λόγω των αναδρομικών αυξήσεων που πήραν πρόσφατα οι δικαστές (έχουν πάρει ήδη το 25%, ενώ το υπόλοιπο 75% θα καταβληθεί το Μάιο του 2011), όταν οι τελευταίοι αύξησαν τους μισθούς τους κατά περίπου 80%. Αποτελεί πάγια μέθοδο η διεκδίκηση εκ μέρους των συνταξιούχων βουλευτών των αυξήσεων που λαμβάνουν οι ανώτεροι δικαστικοί, οι οποίες μετά την τελική δικαίωσή τους επεκτείνονται και στους εν ενεργεία βουλευτές.

Οι βουλευτές δικαιούνται ένα κινητό τηλέφωνο (μέχρι 200 ευρώ μηνιαίως), οκτώ σταθερές γραμμές τηλεφωνίας (μέχρι 12.000 ευρώ), αυτοκίνητο (το μισθώνει η Βουλή με λίζινγκ), δωρεάν διαμονή σε κεντρικό ξενοδοχείο για τους βουλευτές της επαρχίας (70 ευρώ ημερησίως), γραφείο εκτός Βουλής και γραφική ύλη, ταχυδρομική ατέλεια, ατέλεια στις μετακινήσεις με λεωφορεία, σιδηρόδρομο και ακτοπλοΐα, καθώς και 52 αεροπορικά εισιτήρια μετ’επιστροφής για το νομό τους, εφόσον αυτός απέχει περισσότερα από 200 χιλιόμετρα από την Αθήνα. Εχουν επίσης τη δυνατότητα λήψης άτοκων δανείων από τη Βουλή και χαμηλότοκων από τις τράπεζες. Και βέβαια, κάθε βουλευτής έχει στην υπηρεσία του τέσσερις δημοσίους υπαλλήλους αποσπασμένους και μετακλητούς καθώς και έναν επιστημονικό συνεργάτη, ο οποίος πληρώνεται από τη Βουλή.

Δεν φτάνουν οι καρέκλες…

Εκτός από τους 1.200 αποσπασμένους δημοσίους υπαλλήλους και τους επιστημονικούς συνεργάτες των βουλευτών, άλλοι 1.340, που έχουν προσληφθεί χωρίς διαγωνισμό, ανήκουν στο μόνιμο προσωπικό της Βουλής. «Το θέμα δεν είναι αν θα μας περικόψουν τους μισθούς τώρα, αυτό θα το αντέξουμε. Το θέμα είναι, όταν βγω εγώ σε πέντε χρόνια στη σύνταξη, θα υπάρχει τότε κάτι;» είναι το ερώτημα ενός παλαιού υπαλλήλου στον γ.γ., κατά τη διάρκεια μιας περιήγησης που μου έκανε ο τελευταίος στον πρώτο όροφο. Την τελευταία πενταετία, ο αριθμός των μόνιμων υπαλλήλων διπλασιάστηκε με διακομματική συναίνεση. Οι περισσότεροι είναι συγγενείς πολιτικών, βουλευτών, υψηλόβαθμων δικαστικών και αστυνομικών, ενώ ως υπάλληλοι έχουν προσληφθεί ακόμη και πρώην πολιτικοί, όπως ο πρώην ευρωβουλευτής της Ν.Δ. Μανώλης Μαυρομάτης.

Αποτελεί κοινό μυστικό πως δεν προσέρχονται όλοι οι υπάλληλοι στην εργασία τους, διότι, αν έρχονταν όλοι, θα εδημιουργείτο το αδιαχώρητο. Περιμένοντας στον προθάλαμο του γ.γ., είχα την ευκαιρία να διαπιστώσω προσωπικά πως δεν φτάνουν οι καρέκλες. Μόλις έβγαινε κάποιος για τσιγάρο, αμέσως τη θέση του, πάντα πίσω από μια οθόνη κομπιούτερ ακινητοποιημένη στο Facebook, καταλάμβανε ένας άλλος.

Οι 1.340 θα στοιχίσουν το 2010 στο ελληνικό Δημόσιο 54 εκατ. ευρώ. Είναι ενδεικτικό ότι ο νεοπροσλαμβανόμενος στη Βουλή που έχει τελειώσει την υποχρεωτική εκπαίδευση (π.χ. προσωπικό καθαριότητας) λαμβάνει 1.900 ευρώ καθαρά μηνιαίως. Συνολικά, το 2010, οι υπάλληλοι της Βουλής (μόνιμοι, μετακλητοί, εξωτερικοί συνεργάτες) θα κοστίσουν στο ελληνικό Δημόσιο 106 εκατ. ευρώ.

Πέρα από τους δύο επιπλέον μισθούς (15ο και 16ο), που τελευταία ενσωματώθηκαν με τη μορφή επιδόματος στη βασική αποζημίωση, οι υπάλληλοι της Βουλής απολαμβάνουν μια σειρά από άλλα προνόμια. Είναι χαρακτηριστικό ότι την τελευταία κυριολεκτικά στιγμή εξαιρέθηκαν από την υποχρεωτική υπαγωγή τους στον κλάδο κύριας σύνταξης του ΙΚΑ-ΕΤΑΜ ακόμα και όσοι θα προσληφθούν από το 2011 και μετά. Συνταξιοδοτούνται έπειτα από 28,5 χρόνια υπηρεσίας και λαμβάνουν από το ταμείο αρωγής υπαλλήλων της Βουλής (ΤΑΥΒ) ένα εφάπαξ ίσο με δύο μηνιαίους μισθούς για κάθε έτος ασφάλισης (100.000 – 150.000 ευρώ ο καθένας). Περιέργως, το ΤΑΥΒ καρπώνεται την εκμίσθωση των κυλικείων, του εστιατορίου και των φιλοξενούμενων υπηρεσιών (Εθνική Τράπεζα κ.λπ.), ενώ έχει και τα δικαιώματα της ανακύκλωσης του χαρτιού.

Επίσης, από τη Βουλή μισθοδοτούνται και 74 ειδικοί φρουροί (άγνωστο πού υπηρετούν), ενώ καταβάλλεται και μηνιαίο επίδομα σε όλους τους αστυνομικούς που φρουρούν το Κοινοβούλιο.

Χαμάμ και λάπτοπ

Οταν δημιουργήθηκε σάλος με τη δημοσιοποίηση των προνομίων των υπαλλήλων της Βουλής, οι τελευταίοι τα έβαλαν με τους πάνω από 70 δημοσιογράφους που καλύπτουν το κοινοβουλευτικό ρεπορτάζ, καταγγέλλοντας ότι τους έχει παραχωρηθεί προσωπικός χώρος στάθμευσης στο υπόγειο γκαράζ της Βουλής και ακόμη ότι σε κάθε εκλογική αναμέτρηση λαμβάνουν δωρεάν από τη Βουλή καινούργιο προσωπικό φορητό υπολογιστή. «Αξιότιμε Πρόεδρε, αυτά τα λιοντάρια δεν ικανοποιήθηκαν όταν τους δωρίσατε δημόσια περιουσία, χαρίζοντάς τους προσωπικό φρουρούμενο χώρο στάθμευσης, δεν ικανοποιήθηκαν όταν τους χαρίσατε προσωπικά λάπτοπ, με χρήματα του σκληρά δοκιμαζόμενου από τα οικονομικά μέτρα Ελληνα φορολογούμενου», γράφει σε ανοικτή επιστολή προς τον Φίλιππο Πετσάλνικο ο συνδυασμός «Εργαζόμενοι εν δράσει».

Και, βέβαια, οι διαπιστευμένοι συντάκτες του κοινοβουλευτικού ρεπορτάζ μπορούν να στέλνουν τα παιδιά τους στον εξαιρετικό παιδικό σταθμό που λειτουργεί στο υπόγειο προς τη μεριά του Εθνικού Κήπου (επειδή έχουν αυξηθεί οι ανάγκες, δημιουργείται κι άλλος σε κτίριο που παραχώρησε στη Βουλή το υπουργείο Πολιτισμού στην Πλάκα) αλλά και να γυμνάζονται στο άρτια εξοπλισμένο γυμναστήριο (διαθέτει μέχρι και χαμάμ) με εννέα γυμναστές στο ιδιόκτητο πλην του ισογείου κτίριο της οδού Μητροπόλεως 1 και Φιλελλήνων, μαζί με τους βουλευτές, τους επιστημονικούς τους συνεργάτες και τους υπαλλήλους της Βουλής.

Ατιμωρησία

Η παραβίαση του συντάγματος και του κανονισμού της Βουλής αποτελεί καθημερινό φαινόμενο. Είναι χαρακτηριστικό ότι το μνημόνιο στήριξης ψηφίστηκε ως νομοσχέδιο, που απαιτεί 151 βουλευτές, και όχι ως διεθνής σύμβαση, που απαιτεί 180. Και ακόμη πιο χαρακτηριστικό πως την επομένη της ψήφισής του ψηφίστηκε τροπολογία-προσθήκη, βάσει της οποίας οι συμβάσεις δανεισμού ισχύουν από τη στιγμή της υπογραφής τους, χωρίς την προϋπόθεση της κύρωσής τους από το Κοινοβούλιο, ενώ το σύνταγμα προβλέπει πως καμία προσθήκη ή τροπολογία δεν εισάγεται για συζήτηση αν δεν σχετίζεται με το κύριο αντικείμενο του νομοσχεδίου που ψηφίζεται. Προβλέπει επίσης ότι, αν ένας βουλευτής απουσιάσει αδικαιολόγητα σε περισσότερες από πέντε συνεδριάσεις το μήνα, παρακρατείται υποχρεωτικά για κάθε απουσία το 1/30 της μηνιαίας αποζημίωσής του. Στην πράξη όμως, ενώ τα νομοσχέδια συζητούνται και ψηφίζονται σε άδεια έδρανα, ούτε ένα ευρώ δεν έχει παρακρατηθεί από κανένα βουλευτή. «Δεν έχουν γίνει υπερβάσεις στις απουσίες», με διαβεβαίωσε κατηγορηματικά ο γενικός γραμματέας.

Την ίδια στιγμή δεν γίνεται κανένας απολύτως έλεγχος στο «πόθεν έσχες» και στους τραπεζικούς λογαριασμούς των βουλευτών, ενώ οι μετοχές, έτσι κι αλλιώς, δεν μπορούν να ελεγχθούν διότι είναι ανώνυμες.


Το πλέον προκλητικό είναι ότι τα αδικήματα των υπουργών παραγράφονται με διαδικασίες εξπρές και οι βουλευτές παραμένουν ατιμώρητοι για όλα τα αστικά και ποινικά αδικήματα που διαπράττουν, επικαλούμενοι την ασυλία τους. Ο περιορισμός της βουλευτικής ασυλίας, που είχε προαναγγείλει στον νέο Κανονισμό της Βουλής ο Φίλιππος Πετσάλνικος, έμεινε στον αέρα, αφού τελικά και πάλι «θα ερευνάται» αν το αδίκημα για το οποίο κατηγορείται ο βουλευτής συνδέεται με την πολιτική του δραστηριότητα, όπως δηλαδή υποτίθεται ότι γινόταν μέχρι σήμερα…

Ενδεικτικό είναι ότι πολίτης που μήνυσε βουλευτή για εκβιασμό οδηγήθηκε τελικά ο ίδιος στη φυλακή έπειτα από αντιμήνυση που του έκανε ο βουλευτής, ο οποίος, λόγω της ασυλίας, ουδέποτε δικάστηκε.

Αναδημοσίευση από την εφημερίδα Καθημερινή Συνεχίστε το διάβασμα ΕΔΩ........

Ερωτήματα προς απάντηση

του Ευγένιου Ανδρικόπουλου
  Σιχάθηκα ως του σημείου αντιστροφής του πεπτικού μου συστήματος ν’ ακούω ή να διαβάζω κατά συρροή και εξακολούθηση βλακείες υποπληροφόρησης ή δόλια δημοσιεύματα παραπληροφόρησης. Απ’ όλους.. Blogs, ΜΜΕ, Κυβέρνηση Αντιπολίτευση (μείζονα ή ελάσσονα -του ΚΚΕ εξαιρουμένου, αλλά με την φωνή του ισχαιμική) κρατικούς αξιωματούχους διεθνείς ή εγχώριους οικονομικούς αναλυτές και σοβαροφανείς Ευρωπαϊκούς «καθ’ ύλη» αρμόδιους trendy ψιττακούς. Ακόμη και εκείνοι των ειλικρινών και καλών προθέσεων επιδίδονται σε ένα κυνήγι τοκογλυφικών μαγισσών όταν οι τράπεζες εγχώριες και αλλοδαπές σαρώνουν δια της σκούπας τους προκλητικά και ενώπιον μας, ολόκληρη την Ελλάδα. Και εξηγούμαι:........... * Ποιος, και υπό το καθεστώς ποιων εκβιασμών ή δωροδοκιών υπέστειλε την αφετηριακή σημαία για την εγκληματική εκποίηση της δημόσιας περιουσίας και ταυτοχρόνως ύψωσε την παντιέρα απαξίωσης της εγχώριας αγροτικής, βιοτεχνικής και μεταπρατικής παραγωγής, προς όφελος της εξαγωγής ανεργίας και προϊόντων του Γαλλογερμανικού άξονα; (δεκαετίες το γράφω ως φωνή βοώντος εν τη πολιτική ερήμω). Ποιος άλλος; Ο «επίτιμος» λυκάνθρωπος της Ελληνικής πολιτικής σκηνής που από το βάθος της απειλεί γρυλίζοντας με λαϊκό αίμα ξανά!!!

* Ποιοι και προς όφελος ποιας πελατειακής σχέσης υπερδιπλασίασαν το μέγεθος της Ελλάδας για την άνομη είσπραξη αχρεωστήτων επιδοτήσεων διαφθείροντας ως του μυελού των οστέων τούς έτοιμους από καιρό να διαφθαρούν κομματάρχες τους; (Οι γνωστοί και ως λύκοι του εκσυγχρονισμού που είναι πάντα και πανταχού παρόντες των μαύρων τρυπών του προϋπολογισμού εξελθόντες..)

* Ο νυν Πρωθυπουργός των Ελλήνων τι ακριβώς είναι; Εισπράκτορας των τοκογλύφων που έχει αποδεχτεί την προσημείωση ακόμη και του μνημειακού περιέχοντος του περιεχομένου της χώρας (γιατί και τα δάνεια τυγχάνουν προμηθειών) ή μήπως ο μικρομεσαίος διαχειριστής της παγκόσμιας διακυβέρνησης; Και αν δεν είναι γιατί δεν κήρυξε έκνομους τους διεθνείς τοκογλύφους αφού όφειλε να γνωρίζει ότι το κεφάλαιο των Ελληνικών χρεών έχει ήδη καταβληθεί δύο και τρεις φορές!!! Ναι τουλάχιστον δύο!!!!!!!!

* Ο πρώην πρωθυπουργός της γενικής πολιτικής αφασίας Κώστας Καραμανλής γιατί πριν πνιγεί στην λαϊκή οργή δραπέτευσε της βουλής και των ενοχών του προς το σιωπηρό άπειρο της Ραφήνας, διαπραγματευόμενος ωστόσο παρασκηνιακά την προσωπική του απαλλαγή; Μήπως γιατί κατά την ζοφερή περίοδο της διακυβέρνησής του, ήταν ο επί τόπου μεταβάς και μηδέποτε αντιληφθείς, ή ο μηδέποτε μεταβάς και δια διαδικτυακού αντιπροσώπου αντιληφθείς πως το σκάφος εν ονόματι Ελλάς βρήκε στον ύφαλο των swaps με συνέπεια να πνίγεται αβοήθητος σήμερα ο «καταστρωματικός» πληθυσμός;

* Ο επίσης πρώην καρδιαλγής εκ της των αυλικών του διαφθοράς πρωθυπουργός των οικονομικών και πολιτικών ραδιουργιών Κώστας Σημίτης είναι εν ζωή; Κι αν ναι γιατί δεν μας εξηγεί πως δια των τετελεσμένων της Goldman-Sack-ικής του δημιουργικής λογιστικής χρυσώθηκαν νομίμως χίλιες οικογένειες των off shore εταιριών; Εκτός και αν συναισθανόμενος τις εγκληματικές του ευθύνες (λέμε τώρα) προέβη ως εκ της φυλής των σχιστομάτηδων σε χαρακίρι. (ποιος όμως έχασε την τσίπα για να την βρει αυτός..)

* Που είναι οι νυν ηγέτες της αντιπολίτευσης όταν ο σημερινός Πετέν ως πρώην όμως, (μετά τις συν αυτώ υπουργικές μαριονέτες του), εξέδιδε δια της θείας επιφοίτησης, ή ως αποτέλεσμα μιας γλώττας λανθάνουσας, τον χρησμό πως η χώρα θα χάσει μέρος της κυριαρχίας της; Που είναι να τον ελέγξουν μαγνητοσκοπώντας τον έως των πολιτικών του επινεφριδίων εξαντλητικά; Κυρίως για το αν εννοούσε αυτό που σήμερα ο ίδιος βαφτίζει αυθαιρέτως νόμιμη επικυριαρχία;

* Γνώριζε ή όχι ο εισέτι ασύλληπτος killer του τόπου και τρομοκράτης του λαού πως από την επομένη της υπερούσιας νίκης του τον Οκτώβρη του εννιά, ξεκίνησε, υπό τον γκρουπιέρη κ. Προβόπουλο και από τα χρηματιστηριακά τους κοράκια, ένα μαύρο παιχνίδι τραπεζικής πόκας κατά την διάρκεια του οποίου πόνταραν μπλοφάροντας δόλια στην πτώχευση του κράτους μόνο και μόνο για να ποδηγετηθεί δια του Μπιριγκόγκου υπουργού οικονομικών η σε βάρος του λαού αναπόφευκτη χρεοκοπία και να τσεπώνουν ως αποτέλεσμα κατ’ έτος και εις το διηνεκές οι τραπεζίτες, τα δις των ληξιπρόθεσμων αλλά και της νέας τοκοφορίας; Που πήγε το διάφορο των προμηθειών;

* Και τέλος γιατί ο Ελληνοαμερικανός ποδηλάτης προσπέρασε περιφρονητικά τα δάνεια των χαμηλών speads του περασμένου Γενάρη (με τα οποία κατά γενική παραδοχή θα ήταν σε θέση να διέλθει αλώβητος ως την απέναντι όχθη της επόμενης χρονιάς) και δια της ορθοπεταλιάς του μας οδήγησε, στην αδυναμία δανεισμού και στην βίαιη εισδοχή μας στο ΔΝΤ; (συνεπικουρούμενος βεβαίως του πολιτικού κλόουν των υπογείων της δεξιάς πολυκατοικίας). Και πότε; Την ίδια στιγμή που χώρες ευρωπαϊκές με υπερδιπλάσια του δικού μας ποσοστά χρέους εξακολουθούσαν και εξακολουθούν να δανείζονται αλλά και να μας δανείζουν (!) απρόσκοπτα.. Στο όνομα ποιων και πόσων βρικολάκων της δημόσιας ζωής θυσίασαν οι δαίμονες κυβερνήτες το αίμα των δημόσιων υπαλλήλων των συνταξιούχων αλλά και δια μέσου της αγριότητας των έμμεσων φόρων και του ασφαλ(η)στρικού, ολόκληρου του λαού, προκειμένου να τους εξευμενίσουν ;

Ξέρω πως τα ερωτήματά μου δεν θα απαντηθούν. Και δεν θα απαντηθούν όχι γιατί είναι αδιάκριτα, αλλά γιατί αυτό που κινδυνεύει να γίνει εξοργιστικά αδιάκριτο είναι η απάντηση. Και ως προς αυτή η κυβέρνηση ακολουθεί την πολιτική της ένοχης σιωπής. Θα υποχρεωθεί ωστόσο.. Επειδή στην συγκεκριμένη περίπτωση η υποψία πως εκ των απαντήσεών της δύναται να προκύψουν ισχυρές ενδείξεις που παραπέμπουν στο αδίκημα της εθνικής προδοσίας αργά ή γρήγορα θα πειθαναγκαστεί να το πράξει.. (Υπό την παγερή ατμόσφαιρα κάποιου «έκτακτου ειδικού….» ή τον συνθλαστήρα κάποιου «υπαίθριου λαϊκού…». Καταλαβαίνετε.) Κι αν όχι η ίδια, τα υποχείριά της και μάλιστα στην λογική του νόμου Καστανίδη. Πως θα τύχουν ευνοϊκής μεταχείρισης αν «δώσουν» τους εντολείς τους..

eandrik@otenet.gr Συνεχίστε το διάβασμα ΕΔΩ........