ΠΡΟΠΑΓΑΝΔΑ ΣΕ CD ΣΤΑ ΤΟΥΡΚΙΚΑ ΣΧΟΛΕΙΑ

ΤΟ ΚΥΚΛΟΦΟΡΗΣΕ ΤΟ ΤΟΥΡΚΙΚΟ ΥΠ.ΠΑΙΔΕΙΑΣ

Εξαιρετικά προκλητικό είναι ένα εκπαιδευτικό cd που κυκλοφόρησε στα σχολεία της Τουρκίας, με χάρτη που δείχνει τη γειτονική χώρα να έχει απλώσει… τα πλοκάμια της σε νησιά του Αιγαίου, την Κρήτη, τη Ρόδο, την Κύπρο, αλλά και στο Βόρειο Ιράκ, την Αρμενία ακόμα και τη Βουλγαρία!Το επίμαχο cd κυκλοφόρησε από τη διεύθυνση Κωνσταντινούπολης του Υπουργείου Παιδείας, σε όλα τα σχολεία της Πόλης και κατ’ επέκταση σε όλη τη χώρα.
Το ακόμα πιο παράδοξο στοιχείο στην υπόθεση είναι ότι έγινε ειδική τελετή στους σχολικούς διευθυντές για την παρουσίαση του cd και κανένας δεν αντέδρασε από τον πρωτοφανή χάρτη.Το απίστευτο θέμα φέρνουν σήμερα στη δημοσιότητα οι εφημερίδες Milliyet και Hurriyet, οι οποίες το κατακρίνουν θεωρώντας το ανεκδιήγητο. Πάντως, μέχρι στιγμής δεν έχει υπάρξει επίσημη αντίδραση από την τουρκική ηγεσία.

Συνεχίστε το διάβασμα ΕΔΩ........

Εθνική πολιτική και εθνικό συμφέρον

Tου Σταύρου Λυγερού από την ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ
Η Ν.Δ., το ΠΑΣΟΚ, αλλά και ο ΣΥΡΙΖΑ υποστηρίζουν τη θεωρία της «εξημέρωσης του θηρίου». Η στρατηγική αυτή ακολουθείται από το 1999. Μετράει, δηλαδή, 10 χρόνια. Τα μέχρι τώρα αποτελέσματα δεν δικαιώνουν την προσδοκία της Αθήνας.
Κατά τη διάρκεια της προεκλογικής περιόδου, τα εθνικά θέματα και ευρύτερα η εξωτερική πολιτική βρέθηκαν σε ρόλο κομπάρσου. Αλλά και όποτε μπήκαν στο τραπέζι, όπως στις τηλεμαχίες, φάνηκε ότι έχει διαμορφωθεί ένα κοινό πλαίσιο θέσεων, ειδικά μεταξύ των δύο μεγάλων κομμάτων. Εκφράσθηκαν, βεβαίως, κριτικές για χειρισμούς του παρελθόντος και επιμέρους ζητήματα, αλλά φάνηκε καθαρά ότι υπάρχει μία σύγκλιση. Απ’ αυτή την άποψη υπάρχει εθνική πολιτική, αλλά δεν είναι καθόλου σίγουρο ότι αυτή εξυπηρετεί τα εθνικά συμφέροντα. Κι αυτό, επειδή ο διαμορφωμένος κοινός παρονομαστής είναι περισσότερο στερεότυπα, που δεν οδηγούν πουθενά, παρά επεξεργασμένες, συνεκτικές και ρεαλιστικές πολιτικές. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι τα ελληνοτουρκικά.

Η Ν.Δ., το ΠΑΣΟΚ, αλλά και ο ΣΥΡΙΖΑ υποστηρίζουν τη θεωρία της «εξημέρωσης του θηρίου». Σύμφωνα μ’ αυτήν, κατά τη διάρκεια των ενταξιακών της διαπραγματεύσεων και προκειμένου να επιτύχει την ένταξή της στην Ε.Ε., η Τουρκία θα υποχρεωθεί να υιοθετήσει το ευρωπαϊκό πρότυπο πολιτικής συμπεριφοράς. Δηλαδή, από επιθετική δύναμη θα μεταλλαγεί σταδιακά σ’ έναν «αγαθό» γείτονα.

Η στρατηγική αυτή ακολουθείται από το 1999. Μετράει, δηλαδή, 10 χρόνια. Τα μέχρι τώρα αποτελέσματα δεν δικαιώνουν την προσδοκία της Αθήνας. Παρ’ ότι είχε και συνεχίζει να έχει ανάγκη το «ναι» της Ελλάδας, η Αγκυρα όχι μόνο δεν έχει σταματήσει τις επεκτατικές πιέσεις της, αλλά, όπως είναι γνωστό, τις έχει κλιμακώσει. Αυτό, όμως, δεν εμποδίζει την ελληνική διπλωματία, ακόμα και στις ώρες των μεγάλων προκλήσεων, με μαζοχιστικό τρόπο να δηλώνει κατηγορηματικά ότι υποστηρίζει την ενταξιακή προοπτική της Τουρκίας.

Στην πραγματικότητα, η Αθήνα έχει ιδεολογικοποιήσει την στρατηγική της «εξημέρωσης του θηρίου» κι ακριβώς γι’ αυτό τείνει να αυτοεγκλωβισθεί. Aποφεύγοντας να θέσει συγκεκριμένους όρους στο πλαίσιο των ευρωτουρκικών σχέσεων, η ελληνική διπλωματία υπονόμευσε στην πράξη την στρατηγική της. Με την στάση της περισσότερο κακομαθαίνει και αποθρασύνει το «θηρίο», παρά το «εξημερώνει». Η φράση του Κώστα Καραμανλή «πλήρης προσαρμογή πλήρης ένταξη» έμεινε περισσότερο σύνθημα παρά εφαρμοσμένη πολιτική.

Ο επόμενος σταθμός σ’ αυτή την διαδρομή είναι ο Δεκέμβριος, οπότε και το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο θα κρίνει για την ενταξιακή προοπτική της Τουρκίας. Η Γαλλία, η Γερμανία και οι άλλες χώρες-μέλη που δεν θέλουν την γείτονα στην Ε.Ε., έχουν τη δυνατότητα να εκμεταλλευθούν την μη τήρηση των υποχρεώσεών της έναντι της Κυπριακής Δημοκρατίας για να εκτροχιάσουν την τουρκική υποψηφιότητα. Προς το παρόν, είναι ασαφές εάν θα το πράξουν.

Μέσα σ’ αυτό το πολιτικό τοπίο, η Αθήνα έπρεπε να έχει διατυπώσει μία θέση αρχής και να έχει επεξεργασθεί εναλλακτικά σενάρια για την τακτική, που θα ακολουθήσει τον Δεκέμβριο. Οι δύο υποψήφιοι για την πρωθυπουργία, όμως, δεν ένοιωσαν την ανάγκη να πουν τίποτα σχετικό κατά την διάρκεια της προεκλογικής περιόδου. Περιορίσθηκαν σε στερεότυπες γενικολογίες, όχι για λόγους σκοπιμότητας, αλλά επειδή, όπως συνήθως, εφαρμόζουν την συνταγή «βλέποντας και κάνοντας». Μία συνταγή, η οποία έχει επανειλημμένως κοστίσει και μάλιστα πολύ. Συνεχίστε το διάβασμα ΕΔΩ........

Η Εφαρμογή του Διεθνούς Δικαίου Θαλάσσης από τα Κράτη της Μεσογείου και της Μαύρης Θάλασσας

Η Εφαρμογή του Διεθνούς Δικαίου Θαλάσσης από τα Κράτη της Μεσογείου και της Μαύρης Θάλασσας
Παύλος Γ. Φωτίου

ΟΛΗ Η ΕΡΓΑΣΙΑ ΕΔΩ

Συνεχίστε το διάβασμα ΕΔΩ........

Α.Ντάουνερ και Ν.Αναστασιάδης «καρφώνουν» Καραμανλή, Ντόρα και την Ελλάδα...

Τα απόρρητα ντοκουμέντα των Ηνωμένων Εθνών περιέχουν απαξιωτικούς χαρακτηρισμούς για τον ρόλο της Ελλάδας στις συνομιλίες


Προβληματικές αναφορές και χαρακτηρισμούς για πολιτικούς της Ελλάδας, του ίδιου του μεσολαβητή του ΟΗΕ για το Κυπριακό Αλεξάντερ Ντάουνερ αλλά και του αρχηγού του ΔΗΣΥ Ν. Αναστασιάδη για τον Κ. Καραμανλή (σύμφωνα με τις καταγραφές του ΟΗΕ) περιλαμβάνουν απόρρητα ντοκουμέντα των Ηνωμένων Εθνών τα οποία έρχονται στη δημοσιότητα.

Στα έγγραφα που αποκαλύπτει σήμερα το «Εθνος της Κυριακής» διαπιστώνεται ακόμη ότι η Αγκυρα είχε σπεύσει από τον Μάρτιο να διασυνδέσει με την απαράδεκτη ανοχή του κ. Ντάουνερ το Κυπριακό και με τις τουρκικές απαιτήσεις για τη Θράκη.

Τα πολλά στοιχεία που περιλαμβάνονται σε δεκάδες απόρρητα ντοκουμέντα του ΟΗΕ έχουν επιβαρύνει ιδιαίτερα το κλίμα, καθώς διαπιστώνεται ότι δεν υπήρξαν ιδιαίτερες συγκλίσεις στις διαπραγματεύσεις, ενώ τίθεται υπό αμφισβήτηση και η αντικειμενικότητα του ρόλου του κ. Ντάουνερ ως μεσολαβητή.

Συγχρόνως όμως δημιουργούνται ερωτηματικά για τις διαπιστώσεις ότι το ενδιαφέρον της Ελλάδας είναι μειωμένο για το Κυπριακό.

ΝΤΟΚΟΥΜΕΝΤ0 1
«Η Ελλάδα δεν παίζει σημαντικό ρόλο»

Στις 12 Φεβρουάριου 2009 πραγματο-ποιή­θηκε στη Λευκωσία συνάντηση του Ευρωπαίου επιτρόπου αρμόδιου για τη Διεύρυνση Ολι Ρεν με τον Αλ. Ντάουνερ (στη συνάντηση συμμετέχουν ακόμη εκ μέρους του ΟΗΕ οι Τ. Μπρουκ Ζεριχουν, Γ. Σάμπρα και Σόνια Μπάχμαν και από την Κομισιόν οι κ. Μ. Λι, κ. Μαρτίνεζ και ο Χολμ Πέντερσεν).

Οι σημειώσεις που κρατήθηκαν από το επιτελείο του κ. Ντάουνερ είναι ενδιαφέρουσες κυρίως σε σημεία που περιγράφουν αναφορές του κ. Ντάουνερ τόσο για τη στάση της Ελλάδας όσο και για τις προθέσεις της κ. Μπακογιάννη αλλά και του Γ. Παπανδρέου. «Ο κ. Ντάουνερ είπε (σ.σ. καταγράφει ο πρακτικογράφος) ότι ένα δημοψήφισμα θα ήταν προτιμότερο να διεξαχθεί μέχρι το τέλος του χρόνου λόγω των «προεδρικών εκλογών» στον Βορρά.

Η ελληνική κυβέρνηση, πρόσθεσε, αν και όχι σημαντικός παίκτης, ήταν πολύ επιβοηθητική. Η υπουργός Εξωτερικών Ντ. Μπακογιάννη υποστήριξε το Σχέδιο Ανάν, αν και τώρα εμφανίζεται πιο σκληρή. Ο αρχηγός της αντιπολίτευσης Γ. Παπανδρέου εμφανίζεται περισσότερο παρεμβατικός με τη θετική έννοια».

ΝΤΟΚΟΥΜΕΝΤ0 2
«Ο Καραμανλής δεν έχει επιρροή»
Συνάντηση Ντάουνερ με Τούρκο υφυπουργό Εξωτερικών Απακάν στην Αγκυρα Δευτέρα 18 Μαΐου 2009 14.30. Παρόντες από τουρκικής πλευράς ο αναπληρωτής ΥΦΥΠΕΞ Χαϊνταρ Μπερκ, πρέσβης Μπέρκι Ντιμπεκ και οι διπλωμάτες Κερίμ Ουρας, Μπαρκάν Οζ, Ντενίζ Εκέ και ο νομικός σύμβουλος Μουράτ Σεν.

Ο κ. Ντάουνερ ρωτήθηκε από τον κ. Απακάν για τις προσδοκίες που υπάρχουν από την Ελλάδα: «Ο κ. Ντάουνερ είπε ότι αν και η κ. Μπακογιάννη ήταν πολύ προσηλωμένη, η Ελλάδα δεν σπαταλά και τόση ενέργεια για το θέμα. Παρά τους δεσμούς σε πολιτισμό και γλώσσα, η Αθήνα έχει μικρή επιρροή στους Ελληνοκύπριους. Αυτό δεν εκπέμπει ισχυρές θέσεις και (σ.σ. η Αθήνα) δεν έχει ενδιαφέρον για τις λεπτομέρειες...».

Ο κ. Ντάουνερ είχε ακούσει τρεις μήνες πριν και πάλι για το μειωμένο ενδιαφέρον της Ελλάδας. Στη συνάντησή του με τον πρόεδρο του ΔΗΣΥ στα γραφεία του κόμματος στις 16 Ιανουαρίου, ο Ν. Αναστασιάδης είχε αναφέρει χαρακτηριστικά σύμφωνα με το απόρρητο σημείωμα του πρακτικογράφου του ΟΗΕ: «...Αλλά ο ρόλος της Ελλάδας μέχρι σήμερα έχει υπάρξει απογοητευτικός.

Ο Καραμανλής, σύμφωνα με τις εκτιμήσεις του Αναστασιάδη, δεν επιθυμεί να πληρώσει το πολιτικό κόστος. Στον προηγούμενο γύρο ο κ. Σημίτης έστειλε συμβούλους.

ΝΤΟΚΟΥΜΕΝΤ0 3
Τον χαβά τους με τη Θράκη

Στην ίδια συνάντηση, οι Τούρκοι έθεσαν και θέμα Θράκης, πιστή πλέον στην τακτική της να εγείρει το μειονοτικό ζήτημα διεθνώς ως διμερές πρόβλημα και μέρος του συνολικού «πακέτου» «Κύπρος, Αιγαίο, Θράκη» που επιδιώκει να διαμορφώσει η Αγκυρα. Το έγγραφο του ΟΗΕ αναφέρει: «Ο πρέσβης Μπερκ επεκτάθηκε και στο θέμα των παραβιάσεων των ανθρώπινων δικαιωμάτων των Τούρκων της Δ. Θράκης. Λόγω του άρθρου 19 του ελληνικού Συντάγματος 60.000 εθνικά Τούρκοι έχουν χάσει την υπηκοότητά τους.

Ο νόμος αυτός καταργήθηκε μόλις το 1996. Διατηρούνται όμως οι διακρίσεις στον εκπαιδευτικό τομέα. Αναφερόμενος στο κλείσιμο της Θεολογικής Σχολής της Χάλκης, είπε ότι έγινε στο πλαίσιο των συνταγματικών επιταγών για απαγόρευση της θρησκευτικής εκπαίδευσης...». Γι’ αυτή την εξόφθαλμη εκτός διαδικασίας παρέμβαση δεν υπήρξε καμιά αντίδραση από την πλευρά του διεθνούς και υποτίθεται αντικειμενικού μεσολαβητή.

ΠΗΓΗ
< Συνεχίστε το διάβασμα ΕΔΩ........

Brzezinski: "Nα καταρριφθούν οι Ισραηλινοί αν επιχειρήσουν να επιτεθούν στο Ιράν"!

Σε σημαντική παρέμβαση στο ζήτημα της επαπειλούμενης ισραηλινής επίθεσης στις πυρηνικές εγκαταστάσεις του Ιράν προχώρησε ο Zbigniew Brzezinski, στη σκιά της σημερινής συνάντησης του Αμερικανού υπουργού Άμυνας R. Gates με τον Ισραηλινό ομόλογό του Εh. Barak. Ο πρώην Σύμβουλος Εθνικής Ασφάλειας επί κυβέρνησης Carter σε συνέντευξή του στην ηλεκτρονική εφημερίδα "The Daily Beast" συμβούλευσε τον Αμερικανό πρόεδρο Obama να καταστήσει σαφές στους Ισραηλινούς πως αν επιχειρήσουν να πλήξουν τις ιρανικές πυρηνικές εγκαταστάσεις, η Αμερικανική Πολεμική Αεροπορία (USAF) θα τους σταματήσει! "Θα πρέπει να πετάξουν πάνω από τον εναέριο χώρο στο Ιράκ και εμείς θα καθήσουμε να τους κοιτάμε; (...) Εάν πετάξουν από πάνω μας, θα πρέπει να τους αντιμετωπίσουμε. Έχουν την επιλογή να συνεχίσουν ή να γυρίσουν πίσω. Κανείς δεν το εύχεται αλλά θα μπορούσαμε να έχουμε μια περίπτωση ' Liberty' στην ανάστροφη εκδοχή της", δήλωσε με νόημα ο Brzezinski.
Yπενθυμίζεται ότι το USS Liberty, σκάφος ηλεκτρονικού πολέμου του Αμερικανικού Ναυτικό, δέχθηκε διπλή επίθεση σε διεθνή ύδατα από ισραηλινά μαχητικά και τορπιλακάτους, στις 8 Ιουνίου 1967 κατά τη διάρκεια του Πολέμου των Έξι Ημερών, με αποτέλεσμα το θάνατο 34 μελών του πληρώματος και το τραυματισμό άλλων 171. Το περιστατικό θεωρήθηκε και από τις δύο κυβερνήσεις ως τραγικό δυστύχημα, αν και αποτελεί το μοναδικό σοβαρό ναυτικό περιστατικό στην αμερικανική ιστορία που δεν διευρευνήθηκε από το Κογκρέσσο.
Ο εκπρόσωπος του Λευκού Οίκου περιορίστηκε να δηλώσει ότι ο Brzezinski δεν κατέχει κάποιο θεσμικό αξίωμα στην κυβέρνηση Obama. O Brzezinski είναι σύμβουλος αρκετών think tanks μεταξύ των οποίων του Center for Strategic and International Studies και του Council on Foreign Relations ενώ στο συγγραφικό του έργο περιλαμβάνονται "Η Μεγάλη Σκακιέρα" και "Η Γεωστρατηγική Τριάδα" στα οποία υποδεικνύει δρόμους για τη χάραξη μιας νέας αμερικανικής εξωτερικής πολιτικής.
ΠΗΓΗ Συνεχίστε το διάβασμα ΕΔΩ........

Όλη η αλήθεια για το ταξίδι στις ΗΠΑ του κ. Παπανδρέου

Είναι γνωστό ότι ο κ. Γ.Παπανδρέου εν μέσω προεκλογικής εκστρατείας μετέβη στην Νέα Υόρκη.

Είναι επίσης γνωστό ότι η ...επίσημη άποψη που παρουσιάστηκε από το ΠαΣοΚ και το ΣΥΝΟΛΟ των ΜΜΕ, ήταν ότι μετέβη εκεί προκειμένου να προεδρεύσει του προεδρείου της Σοσιαλιστικής Διεθνούς, σε αίθουσα του κτιρίου των Ηνωμένων Εθνών.
Με το ένα χέρι παρέλαβε το πόρισμα της επιτροπής Στίγκλιτς για την παγκόσμια κρίση και με το άλλο .... το παρέδωσε στον Χ.Λ. Θαπατέρο, ο οποίος το μεταφέρει στην G20.Αυτό πράγματι είναι αλήθεια. Αλλά ...η μισή αλήθεια !!!

Γιατί τις ίδιες ημερομηνίες που πραγματοποιούνται οι εργασίες της 64ης συνόδου της Γενικής Συνέλευσης του ΟΗΕ στην Νέα Υόρκη, πραγματοποιείται και το ετήσιο συνέδριο του οργανισμού του Μπιλ Κλίντον (Clinton Global Initiative -CGI) στο οποίο ο κ. Γ.Παπανδρέου είχε δηλώσει την συμμετοχή του εδώ και πολύ καιρό, μαζί με άλλες ....προσωπικότητες που έχουν αφήσει (ιστορικά πλέον χωρίς να επιδέχεται καμία αμφιβολία) το αιματηρό στίγμα τους στον πλανήτη μας , όπως η κ. Μαντλίν Ολμπράιτ, Μάρτι Αχτισάαρι ,Μιχαήλ Σαακασβίλι κλπ.

Στο ινστιτούτο του Μπιλ Κλίντον θα συναντήσουμε και τα μέλη του, όπως Τζωρτζ Σόρος, Τζωρτζ Μπούς, Κόφι Ανάν, Τόνυ Μπλερ, Χαβιέ Σολάνα, Ταγίπ Ερντογάν κλπ
Ο κ. Παπανδρέου λοιπόν, πήγε ΚΑΙ στο ετήσιο συνέδριο του οργανισμού του Μπιλ Κλίντον, όπου παρευρίσκονταν και ....δύο πολύ ενδιαφέροντα πρόσωπα. Ο πρόεδρος των Σκοπίων κ.Gjorgje Ivanov και ο πρώην πρόεδρος της γείτονος κ.Branko Crvenkovski.

Οι πληροφορίες μου αναφέρουν ότι συναντήθηκαν και συνομίλησαν. Το ζήτημα δεν είναι όμως μόνο αυτό , αλλά η ονομασία της χώρας τους όπως παρουσιάζεται επίσημα από το ινστιτούτο του Μπιλ Κλίντον.

Οι δύο πρόεδροι λοιπόν της FYROM δηλώνονται επίσημα σε όλα τα έγγραφα και τις παρουσιάσεις (εδώ) από το ινστιτούτο ως ...πρόεδροι της Δημοκρατίας της Μακεδονίας ( Republic of Macedonia).

Ο κ. Παπανδρέου δεν αντέδρασε, παρά έκανε τα αδύνατα δυνατά προκειμένου να …παραστεί , έστω και για λίγο στο ετήσιο συνέδριο του Μπιλ Κλίντον. Οι κόκκινες γραμμές του κ. Παπανδρέου είναι σίγουρα για ...εσωτερική κατανάλωση !

Άλλωστε το ίδιο είχε συμβεί και το 2008 (εδώ) στο οποίο ξανασυμμετείχε τόσο ο κ. Παπανδρέου , όσο και ο πρόεδρος των Σκοπίων κ. Branko Crvenkovski, χωρίς καν να υπάρξει αντίδραση από τον κ. Παπανδρέου.
Και φυσικά χωρίς καν να αναφερθεί όπως και τώρα , τίποτα από τα ΜΜΕ της χώρας μας.

Μετά αναρωτιόμαστε γιατί έχει καθιερωθεί στο εξωτερικό η ονομασία της FYROM, ψευδεπίγραφα ως ....Macedonia!
Ποιος λοιπόν κοροϊδεύει τον ελληνικό λαό ; Ποιος παρευρίσκεται και συνομιλεί με τον πρόεδρο των Σκοπίων, ο οποίος φέρει στο πέτο του το ψευδεπίγραφο...«President of the Republic of Macedonia»; Ποιος χρωστάει και σε ποιους ;


YΓ. Για όσους αμφιβάλουν πως "μαγειρεύονται" και κανονίζονται αυτά τα πράγματα με την πάροδο του χρόνου , θα ήθελα να παραθέσω μόνο μια δήλωση :Γ. Α. Παπανδρέου(Νέα Υόρκη 20 Σεπτεμβρίου 1999 ,στη σύνοδο του ΟΗΕ, ως υπουργός εξωτερικών) «Είχα αρκετές διμερείς συναντήσεις σε σειρά ζητημάτων, και το μεσημέρι είχαμε μία συνάντηση οι 15 με τον κ. Ivanov τον υπουργό εξωτερικών της Ρωσίας. Συζητήσαμε το Κόσοβο, τη Σερβία, το Γιουγκοσλαβικό.
Στο Κόσοβο τονίσαμε δε ότι ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ να θεωρηθεί ως ΜΕΛΛΟΝΤΙΚΗ εξέλιξη μια ....ανεξάρτητη χώρα στο Κόσοβο (....), ότι πρέπει οι όποιες μελλοντικές λύσεις να σεβαστούν τις αποφάσεις του ΟΗΕ(....), τις αποφάσεις του Συμβουλίου Ασφαλείας που μιλούν για τη λύση ...εντός της Γιουγκοσλαβίας(....)».

Καταλάβατε ; Την σημερινή εξέλιξη αυτής της υπόθεσης την ξέρετε πλέον και μπορείτε να κρίνετε!

ΠΗΓΗ Συνεχίστε το διάβασμα ΕΔΩ........

Το ζήτημα της ασφαλιστικής μεταρρύθμισης

Γράφει ο Γιώργος Κύρτσος 18-09-2009

Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή αλλά και διεθνείς οίκοι που αξιολογούν την ελληνική οικονομία προειδοποιούν, σε κάθε ευκαιρία, ότι εάν δεν υπάρξει μεταρρύθμιση του ασφαλιστικού συστήματος η χώρα μας θα οδηγηθεί στην δημοσιονομική αποσταθεροποίηση και την υπερχρέωση.

Το ζήτημα έχει τεράστια σημασία γιατί τα ποιοτικά χαρακτηριστικά της ασφαλιστικής πολιτικής που εφαρμόζουμε επηρεάζουν άμεσα την διεθνή ανταγωνιστικότητα και την πιστοληπτική ικανότητα της Ελλάδας.

Λάθος κατεύθυνση

Το ΠΑΣΟΚ και η Νέα Δημοκρατία εμφανίζονται να διαφέρουν ριζικά στις προτάσεις τους για το ασφαλιστικό σύστημα στην πραγματικότητα όμως κινούνται στην ίδια λάθος κατεύθυνση.

Το πρώτο που κάνουν είναι ότι περιορίζουν την όλη συζήτηση στο θέμα του νοικοκυρέματος των οικονομικών της κοινωνικής ασφάλισης και της αποτελεσματικής παταξης της εισφοροδιαφυγής. Τα χρόνια περνάνε και τόσο το νοικοκύρεμα όσο και η πάταξη της εισφοροδιαφυγής αποδεικνύονται προπαγανδιστικά τεχνάσματα των εκπροσώπων της Νέας Δημοκρατίας και του ΠΑΣΟΚ. Έχει μάλιστα δημιουργηθεί μια ιδιαίτερα αρνητική οικονομική δυναμική αύξησης των δαπανών, μείωσης των εσόδων και διεύρυνσης των ελλειμμάτων του ασφαλιστικού συστήματος από το 2000.

Τα πολιτικά στελέχη επαναλαμβάνουν επιχειρήματα που έχουν ξεπεραστεί από τις αρνητικές εξελίξεις σε μια προσπάθεια να διαχειριστούν το λεγόμενο πολιτικό, εκλογικό κόστος.

Πικρές αλήθειες

Ύστερα από την αποτυχία της κυβέρνησης της Νέας Δημοκρατίας να διαχειριστεί την ασφαλιστική κρίση -η πολυσυζητημένη ασφαλιστική μεταρρύθμιση χάθηκε σε μια μαύρη διαχειριστική τρύπα- σειρά τώρα του ΠΑΣΟΚ να δώσει υποσχέσεις ενδεχόμενη τήρηση των οποίων θα χειροτέρευε την κατάσταση.

Τόσο το ΠΑΣΟΚ όσο και η Νέα Δημοκρατία προσπαθούν να φανούν ευχάριστοι στους ασφαλισμένους και τις οικογένειές τους γνωρίζοντας ότι η περιορισμένη αξιοπιστία του πολιτικού συστήματος δεν επιτρέπει την αποτελεσματική διαχείριση της κρίσης με τον βασικό λογαριασμό να πηγαίνει εκεί όπου ανήκει, στην ελληνική κοινωνία.

Είναι χαρακτηριστικό ότι το ΠΑΣΟΚ που έχει την πολιτική, εκλογική δυναμική με το μέρος του υπόσχεται νέες αυξήσεις στις κατώτερες συντάξεις και δεσμεύεται για μη αύξηση των ηλικιακών ορίων συνταξιοδότησης. Οι προτάσεις του ΠΑΣΟΚ ικανοποιούν τους μη προνομιούχους που αντιμετωπίζουν μεγάλο οικονομικό και κοινωνικό πρόβλημα δε μπορούν να εφαρμοστούν όμως σε μία χώρα που είναι υπερχρεωμένη και πάσχει από δημογραφική γήρανση.

Για να παταχθεί η μαζική εισφοροδιαφυγή πρέπει να περιοριστούν οι ασφαλιστικές εισφορές ώστε η ασφαλιστική συνέπεια εργαζομένων και επιχειρήσεων να μην τους οδηγεί σε οικονομικές περιπέτειες. Η μείωση των ασφαλιστικών βαρών για όλους πρέπει να συνδυαστεί με την πάταξη της εισφοροδιαφυγής. Επειδή όμως αυτή είναι μια εξαιρετικά σύνθετη υπόθεση και χρειάζεται χρόνος για να έχουμε θετικά αποτελέσματα πρέπει να υπάρξει μια περίοδος αναγκαστικού περιορισμού των ασφαλιστικών δικαιωμάτων και των "κεκτημένων". Δυστυχώς οι πολιτικοί μας δεν συγκεντρώνουν πλέον τις προϋποθέσεις να πουν την πικρή αλήθεια στον ελληνικό λαό.
πηγή
Συνεχίστε το διάβασμα ΕΔΩ........

ΜΕΤΑΝΟΕΙΤΕ ΟΣΟ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙΡΟΣ

Συνεχίστε το διάβασμα ΕΔΩ........

Γιατί λακίζουν οι τεχνοκράτες

Γραφει ο Βασίλης Χιώτης στο ΒΗΜΑ

Ενα από τα μεγαλύτερα προσόντα ενός πολιτικού είναι η ικανότητά του να διδάσκεται από τα λάθη του, αλλά και από τα λάθη των άλλων. Στο ΠαΣοΚ φαίνεται ότι δεν διαθέτουν αυτό το προσόν. Ιδίως εκείνοι που χαράσσουν την οικονομική πολιτική και δεν δείχνουν να διδάχθηκαν από το λάθος που έκανε ο Καραμανλής, όταν άρχισε να υπόσχεται πράγματα που γνώριζε ότι δεν είναι εύκολο να υλοποιηθούν.

Από το 2004 ως σήμερα τον αρχηγό της ΝΔ καταδιώκει η εξαγγελία του για την επανίδρυση του κράτους, αλλά και η δέσμευσή του ότι θα νοικοκυρέψει την οικονομία. Το ίδιο λάθος κάνει τώρα και ο Παπανδρέου, τάζοντας αυξήσεις και νοικοκυρέματα που γνωρίζει καλά ότι δεν μπορεί να πετύχει.

Το πιο φοβερό μάλιστα είναι ότι δεν του ζήτησε κανείς να δεσμευθεί!

Για τον πρόεδρο του ΠαΣοΚ αρκεί το ακλόνητο επιχείρημα που χρησιμοποιεί: «Οι άλλοι απέτυχαν, δώστε μου μια ευκαιρία και μένα για να αποδείξω ότι είμαι καλύτερος». Φαίνεται ότι οι πολίτες θα του δώσουν αυτή την ευκαιρία, επειδή απογοητεύθηκαν από τη ΝΔ και επειδή νιώθουν ότι παραπλανήθηκαν από ψεύτικες υποσχέσεις.

Τι χρειάζεται λοιπόν να εξαγγέλλει μέτρα που δεν είναι καθόλου εύκολο να εφαρμοστούν;

Δεν είναι εύκολο, για παράδειγμα, να αυξήσει τη φορολογία στις επιχειρήσεις σε μια περίοδο κρίσης, αφού αυτό θα είναι μέτρο που θα περιορίσει κι άλλο τη ρευστότητά τους και θα τις φέρει σε ακόμη πιο μειονεκτική θέση απέναντι σε ευρωπαϊκές εταιρείες που ανεβάζουν τα επίπεδα του ανταγωνισμού.

Δεν είναι καθόλου εύκολο να φορολογήσει τα κέρδη των τραπεζών, όταν είναι βέβαιον ότι εκείνες θα μετακυλίσουν το κόστος στους πολίτες και στην αγορά, όπως κάνουν πάντα.

Δεν είναι εύκολο να φορολογηθεί η εκκλησιαστική περιουσία, όταν η Εκκλησία δέχθηκε ήδη να πληρώσει ΕΤΑΚ και θα θεωρήσει τώρα ότι το κράτος λεηλατεί τα υπάρχοντά της.

Και- το κυριότερο- δεν είναι καθόλου εύκολο να υπάρξουν αυξήσεις πάνω από τον πληθωρισμό και αύξηση του επιδόματος ανεργίας, όταν αυτά είναι μέτρα για τα οποία η Ευρωπαϊκή Ενωση σου κοπανάει την επιτήρηση στο κεφάλι.

Αν ήταν εύκολα όλα αυτά, θα τα είχε κάνει η ΝΔ. Δεν έγιναν επειδή δεν είναι εφικτά, ιδιαίτερα στην Ελλάδα όπου τα κόμματα πορεύονται με οδηγό τις δημοσκοπήσεις και υπαναχωρούν οι πρωθυπουργοί μόλις δουν τη δημοτικότητά τους να μειώνεται σε σχέση με τον προηγούμενο μήνα.

Δεν είναι τυχαίο άλλωστε ότι, μόλις δημοσιοποιήθηκαν αυτές οι εξαγγελίες, ο κ. Λ. Παπαδήμος ανακοίνωσε πως θα παραμείνει στη Φραγκφούρτη και στην Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα.

Γιατί όταν αρχίζουν τα παχιά λόγια, οι πρώτοι που λακίζουν είναι οι τεχνοκράτες...
ΠΗΓΗ Συνεχίστε το διάβασμα ΕΔΩ........

Το Κόσοβο και η γεωπολιτική των Βαλκανίων

Η μονομερής ανακήρυξη της ανεξαρτησίας του Κοσόβου σκηνοθετήθηκε από τα ατλαντικά ΜΜΕ σαν μία νίκη των λαών για την αυτοδιάθεσή τους. Ουδέν απατηλότερον, επισημαίνει ο Pierre Hillard: Η απόφαση αυτή δεν ελήφθη από τους ενδιαφερόμενους, αλλά από τη Γερμανία και τις Ηνωμένες Πολιτείες. Τελικά το «ανεξάρτητο» Κόσοβο δεν είναι κυρίαρχο και η νόμιμη οικονομική του δραστηριότητα περιορίζεται στο να φιλοξενεί την πιο σύγχρονη αμερικάνικη στρατιωτική βάση, που εμφυτεύθηκε στη Γηραιά Ήπειρο, το Bondsteel. (Πρόλογος από Reseau Voltaire, 28 Φεβρ. 2008)

Του Pierre Hillard
Μετάφραση-επιμέλεια: Κλεοπάτρα Κατακάλου

Διαβάστε το άρθρο Συνεχίστε το διάβασμα ΕΔΩ........

Ο Καταλληλότερος και οι απολιτίκ

Γράφει: Λαμπρινή Χ. Θωμά

---

Σε μία αναμέτρηση για το μη χείρον, μερικές λέξεις δεν κουβαλούν «τη νοσταλγία μιας υγιούς πολιτικής». Αντιθέτως, κάνουν το χάσμα εφιαλτικότερο. Ειδικά για τους νεώτερους.

Σύντομα οι δημοσκοπικές μετρήσεις θα σωπάσουν. Θα σταματήσει ο βομβαρδισμός μας με στοιχεία για την πρόθεση ψήφου, τα ποσοστά των κομμάτων, την ιεράρχηση των θεμάτων που απασχολούν την κοινή γνώμη, ποσοστά βουλευτών και κατατάξεις δημοφιλέστερων, αριθμούς για νούμερα της πολιτικής και τα συναφή. Μέχρι την επόμενη εκλογική αναμέτρηση, στην οποία, πάλι θα κάνουμε λόγο για την «ξύλινη γλώσσα των πολιτικών». Μοιάζει όμως να βαδίζουμε και προς την καταγγελία και της γλώσσας των δημοσκοπήσεων. Πως αλλοιώς να δει κανείς σήμερα, αυτή την κλασσική ερώτηση περί του Καταλληλότερου;

Μια βόλτα στην Αγορά, εκεί που αρθρώνεται ακόμη λόγος που προσπαθεί -και ενίοτε κατορθώνει- να είναι πολιτικός, αρκεί για να γίνει προφανές ότι δεν ψηφίζουμε τον Καταλληλότερο. Ψηφίζουμε αυτόν που κρίνουμε Λιγότερο Ακατάλληλο. Οι αντιδικίες των «πολιτικών αντιπάλων» - είτε μιλούν σοβαρά είτε αστειεύονται, είτε είναι ψύχραιμοι είτε παθιάζονται- από την ημέρα της ανακοίνωσης της πρόθεσης της κυβέρνησης να πάει σε εκλογές, είναι κουβέντες παραιτημένων. Είναι χαρακτηριστικό πως, σε καφενεία, περίπτερα, αίθουσες αναμονής οδοντιάτρων, όσες συζητήσεις είχα την τύχη να παρακολουθήσω, καταλήγουν στην μόνιμη κοινή επωδό: ο δικός σας είναι χειρότερος από το δικό μας. Ο δικός μας είναι λιγότερο ακατάλληλος.

Η αντιπαράθεση μεταξύ των οπαδών των δύο μεγάλων κομμάτων είναι αντιπαράθεση οπαδών ομάδων της τρίτης εθνικής, που κάποτε έπαιζαν στα μεγάλα γήπεδα και τώρα, τι να κάνουν, προσπαθούν να ξεχάσουν τα χάλια τους κοιτώντας τα μεγαλύτερα χάλια του αντιπάλου. Ο οπαδός του ΠΑΣΟΚ δεν αρνείται όσα καταμαρτυρεί στην ηγεσία του κόμματός του ο Νεοδημοκράτης. Ναι, ο «Γιωργάκης» είναι έτσι κι αλλοιώς, ναι, το ΠΑΣΟΚ είναι/ήταν μες στη διαπλοκή, ναι, το Χρηματιστήριο, τα Ιμια, αλλά και εσείς... Και από την άλλη; Ναι, στην οικονομία πατώσανε, ναι, υπάρχει αλαζονεία, ναι, η κυβέρνηση μοιάζει μονίμως αμήχανη και αναποφάσιστη, αλλά και οι προηγούμενοι… Τίποτε θετικό. Μόνη εξαίρεση, τουλάχιστον σε όσες συζητήσεις παρακολούθησε η γράφουσα, 70ντούτης στην αίθουσα αναμονής γιατρού, ο οποίος δήλωνε πως αυτή τη φορά θα ψήφιζε ΠΑΣΟΚ για «τον Ραγκούση και τον Παπακωνσταντίνου και όχι τα άλλα τα λαμόγια». Το γεγονός ότι νωρίτερα είχε παραδεχθεί πως, σε όλες τις προηγούμενες αναμετρήσεις είχε ψηφίσει αυτούς που σήμερα χαρακτήριζε «τα λαμόγια» δεν φαινόταν να τον ενοχλεί καθόλου. Ως συνεπής οπαδός μιας άλλης εποχής, είχε βρει λόγο της επόμενης ψήφου και αυτό του αρκούσε.

Το έτερο ιδιαίτερα διαδεδομένο φαινόμενο. Όλοι όσοι συζητούν πολιτικά και αναλώνονται σε συζητήσεις για τους μεν και τους δε, είναι μιας κάποιας ηλικίας. Μπορεί στην βουλή να μπαίνουν τα υποτιθέμενα «νέα πρόσωπα» ―από την Εύα Καϊλή έως τον Γρηγόρη Ψαριανό―, αλλά αυτά δεν μοιάζει να ενδιαφέρουν τους ίδιους τους νέους. Η «γενιά των 700 ευρώ», που κυριάρχησε πρόσκαιρα στις προεκλογικές δηλώσεις επί ευρωεκλογών και κατά τη διάρκεια της «εξέγερσης του Δεκέμβρη», ούτε συζητά, ούτε παθιάζεται για τα πολιτικά. Αντίθετα, μοιάζει κυνικότερη και περισσότερο ιδιωτεύουσα από τους γονείς της. Ούτε τα νέα «Δεκεμβριανά», προφανώς, αποτελούσαν πολιτική πρόταση. Υπήρξαν περισσότερο ένα ξέσπασμα, ένα ομαδικό «άει σιχτίρ», χωρίς πρόγραμμα και, αναπόφευκτα, χωρίς συνέχεια.

Τι υπάρχει για να προσελκύσει τους νέους στην πολιτική; αυτό που συνήθως θεωρείται φυσικός τους χώρος, τα ιστορικά «μικρά» κόμματα, έχουν προ πολλού απεμπολίσει κάθε δικαίωμα στο αύριο, ανίκανα να αρθρώσουν λόγο θεμελιακό μιας άλλης πρότασης - ανίκανα, δηλαδή, να υπάρξουν ως όντως αριστερά και «μαγνήτες» για τη νιότη. Αναλώνονται σε ομφαλοσκοπήσεις και συνθηματολογία, ζητούν την ψήφο διαμαρτυρίας και τελεία και τέλος. Στο έτερο μικρό κόμμα: ο λαϊκισμός του ΛΑ.Ο.Σ. και ο Ψινάκης ως πρόταση πολιτικής ανανέωσης, προφανώς δεν χρειάζονται σχολιασμό.

Τι υπάρχει για να προσελκύσει τους νέους στην πολιτική, έστω με ποδοσφαιρικούς όρους - εκεί που η νίκη προσελκύει οπαδούς; Ίσως μόνον η μεγαλύτερη ή μικρότερη δεξιότητα στην άσκηση μιας λίγο πολύ ίδιας πολιτικής. Χάρη σε αυτήν ακριβώς την ομοιότητα, άλλωστε, επιβιώνει η έννοια του «καταλληλότερου». Γιατί, βέβαια, ο περίφημος «καταλληλότερος» είναι ένα άτομο ―ο Καραμανλής ή ο Παπανδρέου π.χ.― και όχι ένα πολιτικό πρόγραμμα ή ιδεολογία. Όταν ψηφίζαμε ακόμα με πολιτικά κριτήρια, βάση της αριστερής, δεξιάς ή σοσσιαλιστικής μας ιδεολογίας, δεν ψήφιζε κανείς τον «καταλληλότερο», αλλά το κόμμα που εξέφραζε την πολιτική του ταυτότητα. Τότε, προφανώς, δεν είχαμε δημοσκοπήσεις στις οποίες να προηγείται το ένα κόμμα αλλά ο «καταλληλότερος» για την πρωθυπουργία να προέρχεται από το άλλο. Αυτή η σχιζοφρένεια είναι προϊον των τελευταίων ετών, και της σύγκλισης των αντιθέτων. Εκεί που μετράει, και οι δύο «μεγάλοι» είναι δεξιοί - όπως στην οικονομία και την παιδεία- ή και οι δυο είναι βαθιά διχασμένοι, όπως στα εθνικά θέματα. Και τα δύο μεγάλα κόμματα θυμούνται να είναι «κεντρώα» ή «κεντροαριστερά» εκεί που αυτό ουσιαστικά δεν σημαίνει τίποτα.

πηγη

Συνεχίστε το διάβασμα ΕΔΩ........

Η τελευταία ευκαιρία ή η δεύτερη φάση του σχεδίου Ανάν

του Σενέρ Λεβέντ
Φτάσαμε στο σήμερα επαναλαμβάνοντας συνεχώς ότι «αυτή είναι η τελευταία ευκαιρία». Δηλαδή μας ειδοποίησαν από την αρχή κιόλας της υπόθεσης ότι δεν θα υπάρξει καμία άλλη ευκαιρία για λύση και ότι το τρένο θα φύγει. Σαν να είναι η Κιβωτός του Νώε, όχι ένα ευλογημένο τρένο. Όποιος ανέβει ανέβηκε. Όποιος δεν ανέβει κάηκε. Είναι σαν το τέλος του κόσμου αυτό που αποκαλούν «τελευταία ευκαιρία». Αλλά σκεφτείτε και εσείς λίγο σαν εκείνους τους «σοφούς» που ήρθαν να μας συμβουλεύσουν. Αυτό το μήνυμα σε ποιον απευθύνεται πιο πολύ; Σε όλους μας; Σε όλους τους Κύπριους δηλαδή; Δεν νομίζω. Αν κοιτάξουμε τις εξελίξεις, αυτό λέγεται πιο πολύ για τους Ελληνοκύπριους. Και δεν είναι προειδοποίηση. Μυρίζει απειλή ουσιαστικά. Αλλά μερικοί Ελληνοκύπριοι ηγέτες δεν το έχουν αντιληφθεί αυτό ακόμα. Το εκλαμβάνουν ως προειδοποίηση που γίνεται και στις δύο πλευρές. Και γιΆ αυτό λένε και εκείνοι συνεχώς ότι «αυτή είναι η τελευταία ευκαιρία». Κι όμως, δεν χρειάζεται να διαβάσει κανείς τον Μαρξ ή τον Ένγκελς για να μάθει ότι δεν υπάρχουν τελευταίες ευκαιρίες όσο ζει κάποιος. Ούτε τον Bertrand Russell. Όπως οι δρόμοι δεν λειώνουν με το περπάτημα, έτσι και οι λύσεις δεν τελειώνουν με το ψάξιμο. Το γνωρίζουν αυτό και εκείνοι που μας λένε ότι «αυτή είναι η τελευταία ευκαιρία». Δεν είναι δυνατόν να μην το ξέρουν. Όμως, παρά ταύτα μας το λένε. Γιατί; Διότι υπάρχει και κάτι άλλο που ξέρουν. 'Αλλο πράγμα επιθυμούν. Ετοιμάζουν το έδαφος γιΆ αυτό. Τη φωλιά για ένα άλλο λιοντάρι. Και για να μην τους ρωτήσει κανείς στο μέλλον «γιατί εκτρέφεις ένα λιοντάρι», σκαρφίζονται από τώρα ένα κάλυμμα.
Ουσιαστικά έτσι ήταν και στο σχέδιο Ανάν. Αυτό το σχέδιο είχε ετοιμαστεί για τη μία πλευρά μόνο, όχι και για τις δύο. Ο ουσιαστικός στόχος δεν ήταν να υπάρξουν δύο «ναι». Δεν χρειαζόταν να ήταν μάντης κάποιος για να μπορέσει να προβλέψει ότι η ελληνοκυπριακή κοινότητα θα έλεγε «όχι» σε αυτό το σχέδιο κατά το δημοψήφισμα. 'Αλλωστε αυτό ήταν το επιθυμητό. Και εφαρμόστηκε με μεγάλη επιτυχία. Κερδισμένη ήταν η Τουρκία και χαμένοι οι Κύπριοι. Και η παρούσα διαδικασία διαπραγμάτευσης φαίνεται σαν μια συνέχεια εκείνου του σχεδίου. Η δεύτερή του φάση. Στην πρώτη φάση η Τουρκία απαλλάχτηκε από τις αμαρτίες της στο νησί και κέρδισε ένα χαρτί αθωότητας. Στη δεύτερη φάση είναι η σειρά τής ΤΔΒΚ. Οι μαέστροι της ορχήστρας τής Κύπρου εφάρμοζαν πάντα σε φάσεις τα σχέδιά τους μέχρι σήμερα. Το 1963 μοίρασαν μερικώς το νησί. Το 1974 έβγαλαν το μαχαίρι και το μοίρασαν γεωγραφικά. Αν δεν καταφέρουμε να παραμερίσουμε τα σχέδιά τους, έτσι θα γίνει και τώρα.
Μας λένε συνεχώς ότι «αυτή είναι η τελευταία ευκαιρία». Τι θα γίνει, λέει, αν χαθεί και αυτή η ευκαιρία; Το διαδίδουν οι διπλωμάτες που βρίσκονται στο νησί. Έστω και αν δεν αναγνωριστεί η ΤΔΒΚ, θα γίνει τουλάχιστον Ταϊβάν. Θα φορτωθεί η ευθύνη για τη μη λύση και πάλι στην ελληνική πλευρά όπως έγινε και με το σχέδιο Ανάν και αυτή τη φορά, λένε, θα τηρηθούν οι υποσχέσεις που δόθηκαν στους Τουρκοκύπριους. Για παράδειγμα, λέει, θα αρθεί η απομόνωση. Θα αρχίσουν απευθείας πτήσεις προς την Τύμπου. Θα ανοίξει το λιμάνι της Αμμοχώστου για τον κόσμο. Θα αρθεί το εμπάργκο στον αθλητισμό, θα αρθεί και το εμπάργκο στις εξαγωγές. Καταλάβατε τι σημαίνει «τελευταία ευκαιρία» και για ποιον είναι; Λένε ανοικτά στην ελληνική πλευρά το εξής: «Είτε θα αποδεχτείς τους τουρκικούς όρους στο τραπέζι είτε εμείς δεν θα ευθυνόμαστε (για το τι θα γίνει ύστερα)». Είμαι στΆ αλήθεια περίεργος να δω πώς θα βγει ο Χριστόφιας μέσα από αυτό το τούνελ. Επιπλέον, η θέση της Τουρκίας στον κόσμο είναι πολύ πιο ισχυρή σε σύγκριση με πέντε χρόνια προηγουμένως. Εκείνοι που έκαναν ό,τι μπορούσαν γιΆ αυτήν πριν πέντε χρόνια, τώρα θα κάνουν και περισσότερα. Δεν πρόκειται να τη δυσαρεστήσουν. Δεν θα τη φέρουν σε δύσκολη θέση. Όπως δεν καίνε το πάπλωμα ολόκληρο για έναν ψύλλο, δεν πρόκειται να κάψουν την Τουρκία για την Κύπρο.
Η τουρκική πλευρά φαίνεται ότι θα βγει περισσότερο κερδισμένη όχι από τη λύση σε αυτή τη διαδικασία, αλλά από τη μη λύση. Όχι οι Τουρκοκύπριοι φυσικά. Εκείνοι που κυριαρχούν στο βόρειο τμήμα τού νησιού. Θα δοθεί παράταση στη διαίρεση για μεγάλο χρονικό διάστημα ακόμα. Μέχρι που να έρθει η σειρά μιας νέας ευκαιρίας. Συνεχίστε το διάβασμα ΕΔΩ........

Η παρέμβαση του Σιωνισμού στην άλωση της Κωνσταντινούπολης

Tο πρώτο νέο εύρημα που φέρνει στην επικαιρότητα και πάλι το θέμα, είναι πως σε ένα πρωτότυπο έγγραφο των οθωμανικών Αρχών του τέλους του 17ου αιώνα αναφέρεται πως μια παρόμοια διαδικασία έλαβε χώρα την ίδια περίπου εποχή, το 1538/1539.
Tο ζητούμενο στην περίπτωση αυτή δεν ήταν αν Pωμιοί χριστιανοί δικαιούνται να έχουν εκκλησίες, αλλά αν οι Eβραίοι της Πόλης δικαιούνται να έχουν συναγωγές και να τις συντηρούν. Kαι το προς απόδειξη ζήτημα δεν ήταν αν αλώθηκε ή παραδόθηκε η Kωνσταντινούπολη αλλά αν στα χρόνια της Αλωσης οι Eβραίοι της Πόλης ήρθαν πράγματι σε μυστική συμφωνία με τον Πορθητή προκειμένου να τον διευκολύνουν στην Αλωσή της.
Tο ενδιαφέρον είναι πως στο επίσημο αυτό οθωμανικό έγγραφο αναφέρεται πως και στην περίπτωση αυτή, των Eβραίων, κλήθηκαν δύο υπέργηροι μάρτυρες που ζούσαν από τα χρόνια της Αλωσης της Kωνσταντινούπολης και επιβεβαίωσαν πως υπήρξε πράγματι αυτή η μυστική συμφωνία των Eβραίων της Πόλης με τον Πορθητή. Στην περίπτωση μάλιστα αυτή, η ηλικία των μαρτύρων υπερέβαινε κάθε προσδοκία: ο ένας ήταν 115 και ο άλλος 117 ετών!Tο ότι κάτι πρέπει να συνέβαινε αυτή την εποχή, το διάστημα δηλαδή ανάμεσα στο 1537 που αναφέρει το αφήγημα του Mαλαξού, ώς το 1538/1539 που αναφέρεται στο έγγραφο της οθωμανικής Αρχής, ενισχύεται και απ’ όσα αναφέρονται, έμμεσα, σε ένα πρωτότυπο πατριαρχικό γράμμα που χρονολογείται στον Oκτώβριο του 1538.
O τότε Πατριάρχης, που δεν ήταν άλλος από τον Iερεμία A΄, τον οποίο υπονοεί στο αφήγημά του ο Mαλαξός ως πρωταγωνιστή της υπόθεσης που περιγράψαμε, αφιερώνει, δωρίζει μέρος της περιουσίας του στο Πατριαρχείο. Aκολουθώντας τους κανόνες της πατριαρχικής Γραμματείας, κατέγραψε την πράξη του στον «ιερό κώδικα» του Πατριαρχείου και εξέδωσε ένα «γράμμα», που το υπέγραψε ο ίδιος ως πατριάρχης, και το οποίο «εις δήλωσιν και εμφάνειαν και ασφαλή βεβαίωσιν» παρέδωσε στον αποδέκτη της δωρεάς, τη μονή της Παμμακαρίστου, όπου έδρευε τότε το Πατριαρχείο.
Σήμερα λανθάνει ό,τι καταγράφηκε στον επίσημο κώδικα του Πατριαρχείου· σώζεται όμως το πρωτότυπο του «πατριαρχικού γράμματος» που, όπως είπαμε, έδωσε ο Iερεμίας στον αποδέκτη της δωρεάς του. Στο κείμενο του εγγράφου αυτού διαβάζουμε μια περίεργη, σε πρώτη ανάγνωση, φράση: δίνω τη δωρεά μου, γράφει ο Iερεμίας, στο Πατριαρχείο, όπου και αν αυτό βρίσκεται, και εύχομαι, συμπληρώνει, να είναι πάντα εδώ στη μονή της Παμμακαρίστου. Tο έγγραφό του έχει χρονολογία: Oκτώβριος του 1538.

Δημήτρης Γ. Aποστολόπουλος, διευθυντής Eρευνών στο Eθνικό Ιδρυμα Eρευνών, αντιπρόεδρος της «Διεθνούς Eταιρείας Mελέτης του 18ου αιώνα» (ISECS).

Συνεχίστε το διάβασμα ΕΔΩ........

"Η Ελλάδα έχει παραιτηθεί εδώ και καιρό..."

Καί ο γερμανόφωνος τύπος κατακλύζεται από δημοσιεύματα που αφορούν τις πρόωρες εκλογές στην Ελλάδα.Η Ντόιτσε Βέλλε μεταδίδει σήμερα-μεταξύ άλλων- το ενδιαφέρον ρεπορτάζ της εφημερίδας Süddeutsche Zeitung με τίτλο "ο Έλληνας ασθενής":

«Ο Έλληνας ασθενής» επιγράφει το σχόλιό της η Süddeutsche Zeitung του Μονάχου και στον υπότιτλο σημειώνει ότι «η χώρα έχει εδώ και καιρό παραιτηθεί και για το λόγο αυτό οι πρόωρες εκλογές δεν θα αλλάξουν τίποτα».

Στο ιδιαίτερα καυστικό αλλά και εύστοχο άρθρο του ο ανταποκριτής Κάι Στρίτμάτερ παρατηρεί:

«Όχι, δεν ήταν έκπληξη ότι η ελληνική κυβέρνηση κάλεσε το λαό σε πρόωρες εκλογές. Κρίμα μόνο που υπάρχουν.. τόσο λίγες εκπλήξεις στη χώρα. Η Ελλάδα είναι πολύ περισσότερο η χώρα του déjà-vu. Και αυτό είναι που εντωμεταξύ έχει βυθίσει στην απελπισία πολλούς Έλληνες. Η Ελλάδα είναι μια παραιτημένη χώρα».

Στη συνέχεια η εφημερίδα αναφέρεται στις υποσχέσεις του πρωθυπουργού κ. Καραμανλή για πάταξη της φοροδιαφυγής και στα σκάνδαλα που σήμερα έχει να αντιμετωπίσει. Όσο για τις υποσχέσεις του Γιώργου Παπανδρέου γράφει: «Υπόσχεται τώρα μεγαλόστομα με δύναμη και παρρησία να απελευθερώσει τη χώρα από κάθε κατεστημένο. Ορίστε παρακαλώ; Μα ο Παπανδρέου είναι το κατεστημένο».
Λίγο πιο κάτω ο αρθογράφος παρατηρεί για τις δυο μεγάλες πολιτικές οικογένειες ότι «είναι μέρος του προβλήματος, όχι της λύσης» και ο Κάι Στριτμάτερ διερωτάται: «Γιατί οι Έλληνες λοιπόν δεν εκλέγουν έναν νέο Ηρακλή, ο οποίος θα μπορέσει να καθαρίσει την κόπρο του Αυγείου; Η απάντηση είναι μια ψυχρή διαπίστωση: διότι απλά είναι συνένοχοι. Διότι ένα μεγάλο κομμάτι παίζει το παιχνίδι όσο καιρό το ίδιο επωφελείται».
Η ίδια εφημερίδα, η Süddeutsche Zeitung φιλοξενεί ένα ακόμα άρθρο για τις πρόωρες εκλογές στην Ελλάδα όπου γίνεται αναφορά στην εκτίμηση ότι η ΝΔ θα χάσει τις εκλογές. Ο πρωθυπουργός ωστόσο δεν είχε άλλη επιλογή μια και κυβερνούσε με μόλις μια επιπλέον ψήφο στη Βουλή. Παράλληλα αναφέρονται τα σχόλια και τα πρωτοσέλιδα των εφημερίδων, ανάμεσά τους και αυτό της ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗΣ, η οποία διερωτάται «Γιατί ο Καραμανλής δεν προχώρησε σε όλες τις απαραίτητες μεταρρυθμίσεις όταν είχε την ισχυρή εντολή των εκλογών του 2004 και του 2007;»
ΠΗΓΗ

Συνεχίστε το διάβασμα ΕΔΩ........

Ο νέος πολιτικός μας πολιτισμός

Οι δύο αρχηγοί των μεγάλων κομμάτων βγαίνουν με εμφανή ανιδιοτέλεια και δηλώνουν ότι αγωνίζονται για το “καλό του τόπου”. Πρόωρες για το καλό του τόπου, πλαστικά σημαιάκια στο Θησείο για το καλό του τόπου. Τι διάολο είναι εντέλει αυτός ο “τόπος“;

Να πεις για το καλό του “Έθνους” βρε ηγέτη, να το καταλάβω και να χειροκροτήσω. Το Έθνος σημαίνει “γέννα”. Είναι επόμενο να συμφωνώ και να επιδιώκω το καλό της “γέννας”, του Γένους, της γενιάς. Της Μάνας που με γέννησε, του παιδιού που έφερα στον κόσμο. Δεν υπάρχει κάτι ποιό φυσιολογικό. Όπως η λιονταρίνα προστατεύει τα μικρά της, και τα δελφινάκια τρίβονται στη μαμά τους. Φυσικό και επόμενο.

Να πεις για το καλό της “Πατρίδας”, να το καταλάβω και να χειροκροτήσω δις. Γιατί Πατρίδα είναι η πατρώα Γη (για εμάς, η μαμά μας, η Μητέρα Γη). Λογικό και επόμενο είναι να αγαπώ το χώμα που γεννήθηκα. Το χώμα που έκανα πηλό όταν τα χέρια μου άρχισαν να πιάνουν. Τον πλάτανο που με νανούριζε ο ίσκιος του. Το ρυάκι που με ξεδίψαγε και ΔΕΝ ΓΟΥΣΤΑΡΩ ΝΑ ΤΟ ΕΚΤΡΕΨΟΥΝ. Το πεύκο που έδενα την κούνια μου και ΔΕΝ ΓΟΥΣΤΑΡΩ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΤΣΙΜΕΝΤΟ.

Τον “Τόπο” λοιπόν δεν τον καταλαβαίνω. Τόπος μπορεί να είναι και η έρημος Γκόμπι. Εκτός αν εννοείτε τον τόπο που μετριέται από τους ΤΟΠΟγράφους μετά τις φωτιές για να δείτε τις αντικειμενικές αξίες και ν’ αρχίσετε την “εκμετάλλευση”. Το μαφιόζικο τσιμέντωμα που στηρίζει την πολιτική σας επιβίωση. Τους Εθνικούς προμηθευτές.
Ε όχι λοιπόν. ΔΕΝ ΘΕΛΩ ΤΟ ΚΑΛΟ ΤΟΥ ΤΟΠΟΥ. Εσείς, ζείτε στα τσιμέντα του Κολωνακίου και βλέπετε την Πατρίδα μόνο μέσα από τις επικερδείς φωτιές, βλέπετε το Έθνος σαν τόπο για να περάσουν Ιονίες και Αττικές οδοί. Εσείς εκτελέσατε ότι πιο ιερό και όσιο, τη φύση και τη γενιά για να την κάνετε έναν άψυχο, τιμολογήσιμο ΤΟΠΟ. Ευχαριστώ, δεν θα πάρω!

Συνεχίστε το διάβασμα ΕΔΩ........

Επίκαιρες απορίες μελλοντικού ψηφοφόρου

Ένα δωδεκάχρονο παιδάκι βλέποντας τις ειδήσεις ρωτάει τον μπαμπά του:
- Μπαμπά, τι είναι η πολιτική;
Ο πατέρας, που είναι φανερά ικανοποιημένος που ο γιος του δείχνει σημάδια ωρίμανσης, του απαντάει με ένα παράδειγμα:
- Κοίταξε παιδί μου... Μια χώρα είναι σαν μια οικογένεια. Πάρε για παράδειγμα τη δική μας.
Η μαμά, είναι σαν την κυβέρνηση, κανονίζει τα πάντα μέσα στο σπίτι.
Εγώ, ο πατέρας, είμαι σαν το μεγάλο κεφάλαιο, στηρίζω την οικονομία του σπιτιού.
Η υπηρέτρια, είναι σαν την εργατική τάξη, κάνει όλες τις εργασίες που πρέπει να γίνουν.
Εσύ, είσαι η κοινή γνώμη που παρατηρεί τα όσα συμβαίνουν γύρω της.
Τέλος, το μωρό που έχουμε σπίτι συμβολίζει το μέλλoν της χώρας.
Σκέψου τα όλα αυτά το βράδυ, και αύριο θα συζητήσουμε για τα συμπεράσματα που έβγαλες, εντάξει;
- Εντάξει μπαμπά, απαντάει ο μικρός, και σκεφτικός πηγαίνει στο κρεβάτι του.
Στη διάρκεια της νύχτας και ενώ σκεφτόταν τα σοφά λόγια του πατέρα, ακούει κλάματα από την κούνια του μωρού. Σηκώνεται πάνω, πλησιάζει την κούνια και βλέπει ότι το μωρό έχει λερωθεί... Πηγαίνει στην κρεβατοκάμαρα να το πει στην μητέρα του, ανοίγει την πόρτα και βλέπει μόνο τη μητέρα του στο κρεβάτι να κοιμάται. Ο πατέρας άφαντος! Τον πιάνει πανικός! Από την μισάνοιχτη πόρτα του δωματίου υπηρεσίας, ακούει ύποπτους θορύβους...πλησιάζει, κοιτάει και βλέπει τον πατέρα του με την υπηρέτρια στα τέσσερα! Κάγκελο ο πιτσιρίκος!!!

- "Τι να κάνω;", σκέφτεται, "να ξυπνήσω την μαμά; θα δει τον μπαμπά με την υπηρέτρια, να διακόψω τον μπαμπά; ντρέπομαι, και ποιος θα αλλάξει το μωρό;;;, εγώ δεν ξέρω να το κάνω..."
Αποφασίζει, λοιπόν να κάνει την πάπια και πάει για ύπνο. Το επόμενο μεσημέρι, μετά το φαγητό, λέει ο πατέρας στον γιο:
- Λοιπόν; Σκέφτηκες αυτά που σου είπα εχθές;
- Ναι πατέρα, τα σκέφτηκα.
- Και τι συμπέρασμα έβγαλες;
- Όταν η κυβέρνηση κοιμάται,
το μεγάλο κεφάλαιο πηδάει την εργατική τάξη,
η κοινή γνώμη αδιαφορεί,
και το μέλλον της χώρας είναι βυθισμένο στα σκατά!!
Συνεχίστε το διάβασμα ΕΔΩ........

Θά αντέξει άραγε η χώρα έξι μήνες ΠΑΣΟΚ;

Αν οι δημοσκοπήσεις επαληθευτούν ο Γιώργος θα γίνει πρωθυπουργός...
Η Λούκα η Κατσέλη πιθανότατα υπουργός Οικονομικών...
Καταλαβαίνετε τι έχει να γίνει...
Οπως έχουμε πεί απο εδώ όλο αυτό το πανηγύρι θα κρατήσει έξι μήνες ...
Τό πολύ...
Δέν το λέμε μόνο εμείς (βασικά όλοι το λένε) αλλά καί ο Economist...
Η φάκα με το τυρί πού κλείνει ανελέητα και συνθλίβει τα πεινασμένα ποντίκια κλπ κλπ...

Τό θέμα είναι άν θα αντέξει η χώρα έξι μήνες ΠΑΣΟΚ...
Τό θέμα είναι μήπως την βυθίσουν εντελώς....
Αν δέν υπήρχαν και τα εθνικά στη μέση η ανησυχίες μας θα ήταν λιγότερες...
Πάντως οι ΝΔτες να μήν ξεχνάνε ότι στόν εξάμηνο πόλεμο πού έρχεται σημασία έχει ποιός θα είναι κυβέρνηση τον Μάρτιο...
Οχι τον Οκτώβριο...
Η κανονική κυβέρνηση θα βγεί μετά...
Αυτή της 4ης Οκτωβρίου θα είναι προσωρινή...
Η κίνηση Καραμανλή ήταν έξω απο τα ελληνικά πολιτικά δεδομένα σίγουρα...
Διαβάστε εδώ τον Economist.http://www.economist.com/world/europe/displayStory.cfm?story_id=14365982&source=features_box3..
ΥΓ.1.Στη φωτό αριστερά ο μέλλων πρωθυπουργός τής χώρας και δεξιά η μέλλουσα υπουργός Οικονομικών. Προσέξτε τό ύφος τού ανθρώπου πού κοιτάει τήν μέλλουσα υπουργό...

2.Η Λούκα Κατσέλη είναι σύζυγος του πρώην τσάρου του ΠΑΣΟΚ Γ. Αρσένη

Συνεχίστε το διάβασμα ΕΔΩ........