Μαραθώνας, Θερμοπύλες, Καστελόριζο

N. Lygeros

Για όσους δεν έχουν πρόσβαση άμεσα σε τοποστρατηγικά δεδομένα, είναι αποτελεσματικό να έχουν μερικά παραδείγματα της ιστορίας μας, έτσι ώστε να κατανοήσουν και τη δομή των ιδιομορφιών του μέλλοντος. Για πολλούς από εμάς ο Μαραθώνας κι οι Θερμοπύλες αποτελούν παραδείγματα κι αυτό ισχύει και στο διεθνές γίγνεσθαι. Δεν αντιμετωπίζουμε αυτές τις δύο περιπτώσεις με διαφορετικό τρόπο, παρόλο που πρόκειται για μία νίκη και μία μάχη. Θυμόμαστε την έννοια του αγώνα και της θυσίας, της ανάγκης και του θανάτου. Δεν εξετάζουμε τόσο πολύ τα δομικά στοιχεία αυτών των μαχών, για να εντοπίσουμε τα διαχρονικά στρατηγικά νοητικά σχήματα, παρά μόνο όταν βρισκόμαστε μεταξύ στρατιωτικών ή στρατηγιστών.

Στην πραγματικότητα, αν δεν γίνει αυτή η μελέτη, δεν κατανοούμε την ύπαρξη αυτών των γεγονότων στις συγκεκριμένες χωροχρονικές στιγμές. Κι όμως ξέρουμε ότι το πλαίσιο έπαιξε ένα ρόλο καθοριστικό κι η επιλογή του ως πεδίο μάχης ήταν στρατηγικής σημασίας. Ότι οι δύο περιοχές βρίσκονταν σε ελληνικό έδαφος, δεν έχει τόση σημασία, όσο ότι η διεξαγωγή της μάχης σ'εκείνα τα σημεία ήταν ελληνική. Και στις δύο περιπτώσεις, η λήξη της μάχης ήταν αναμενόμενη από τη δική μας πλευρά: Και για τη νίκη και για την ήττα. Το ίδιο ισχύει και για τη Σαλαμίνα, αλλά όχι ως αποτέλεσμα. Η εξέταση των δεδομένων μέσω της τοποστρατηγικής ανάλυσης επιτρέπει την υπέρβαση της γεωμετρίας του χώρου και εξηγεί τη........  χρονική επιλογή της διεξαγωγής της μάχης.

Για όσους δεν το συνειδητοποιούν ακόμα, το Καστελόριζο είναι χώρος μιας μάχης όχι μόνο από μόνο του, αλλά ολόκληρη η περιοχή, ειδικά αυτή που ανήκει στον ελληνικό χώρο, δηλαδή η δυτική του πλευρά, λόγω της Συνθήκης Παρισίων του 1947. Στην πραγματικότητα, το θέμα της ΑΟΖ θα ασκήσει de facto μια πίεση σε αυτήν την περιοχή και θα πρέπει να επιλέξουμε αν αυτός ο χώρος θα είναι ανάλογος του Μαραθώνα ή των Θερμοπυλών. Αυτή η πρόσβαση στην επιλογή είναι πρόβλημα βούλησης και βέβαια πρωτοβουλίας εκ μέρους μας.

Σε κάθε περίπτωση τα τοποστρατηγικά δεδομένα υπάρχουν, το πλαίσιο γεωστρατηγικής υπάρχει. Όλος ο προβληματισμός είναι η προετοιμασία μας. Αλλιώς θα επαναλάβουμε το λάθος της Συνθήκης Σεβρών του 1920, η οποία μετατράπηκε τελικά σε Συνθήκη Λωζάνης του 1923, η οποία μέσω του προσχήματος των Στενών, καθόρισε την μοίρα της Ίμβρου και της Τενέδου, δίχως να δοθεί σημασία στα συγκεκριμένα νησιά.

Η περίπτωση του Καστελόριζου είναι ακόμη πιο σημαντική, διότι επιτρέπει με λανθασμένους χειρισμούς την επαφή μεταξύ Τουρκίας και Αιγύπτου, και μηδενίζει ταυτόχρονα το Ενιαίο Αμυντικό Δόγμα. Το να δίνουμε έμφαση μόνο στο νησί, δίχως να εξετάζουμε τις επιπτώσεις των πιέσεων πάνω στην συγκεκριμένη περιοχή και να μην προσπαθούμε να καταλάβουμε τα τοποστρατηγικά δεδομένα θεωρώντας ότι δεν προσθέτουν τίποτα στις γνώσεις στις οποίες οφείλουμε τη σημερινή κατάσταση είναι δείγμα αδράνειας. Ενώ στο Καστελόριζο χρειαζόμαστε όλα τα νοητικά σχήματα της υψηλής στρατηγικής κι όχι μόνο της τακτικής. Στη συνέχεια, αφού επιλέξουμε το μοντέλο μας, θα πρέπει να το υποστηρίξουμε˙ όμως σε αυτή την φάση είμαστε μόνο στην επινόηση του θέματος. Αυτή είναι η δυσκολία, διότι βρισκόμαστε ακόμα στο χώρο του αοράτου κι εκεί μόνο η στρατηγική βλέπει.

http://www.lygeros.org
Συνεχίστε το διάβασμα ΕΔΩ........

Οι Άξιοι, να βγουν μπροστά!

 Δημήτρης Ιατρόπουλος

*Η σωτηρία της πατρίδας είναι ο υπέρτατος νόμος. Δεν υπάρχει άλλος νόμος, δεν υπάρχει άλλο όραμα, δεν υπάρχει άλλη ιδέα, απ αυτήν της σωτηρίας της πατρίδας.
*Όχι της «Ελλάδας» ως μπουρδελονήσι των κοκαϊνάκηδων της τζετ σετ. Όχι της «Ελλάδας» του μυκονιάτικου πουταναριού και του κολωνακιώτικου λάιφ στάιλ.
΄Αλλά, αυτής της ίδιας της Πατρίδας μας. Αυτής της ΕΛΛΑΔΑΣ, που την πουλάνε τώρα που μιλάμε, με υπόγειες υπογραφές, που τη ναρκοθετούν τώρα που με διαβάζετε, με νομικίστικα παραθυράκια, οι κερδοσκόποι αρχιτοκογλύφοι και τα ντόπια τσιράκια τους.
*Στ αλήθεια όμως, Κάτι «πάει» να γίνει. Ο κόσμος κουράστηκε πια, δεν κάνει Καλές Γιορτές. Το «Καλές Γιορτές» είναι το πιο σύντομο ανέκδοτο των ημερών μας.. Ο κόσμος βιώνει στο πετσί του το κουτσούρεμα μισθών και συντάξεων. Ο κόσμος δεν χαίρεται, τα σπίτια δεν στολίζονται, τα χριστουγεννιάτικα δέντρα μαραίνονται απούλητα, οι μανάδες κι οι πατεράδες ψάχνουν με μαγικούς συνδυασμούς να εξοικονομήσουν το αναγκαίο κάτι παραπάνω για να μη βουρκώσουν τα παιδικά μάτια, δίχως δώρο.
*Ανήκω σ εκείνη τη γενιά, σ εκείνη τη..............  γειτονιά και σ εκείνες τις οικογένειες, που μεγάλωσα χωρίς δώρα τα Χριστούγεννα. Και δεν θα ήθελα με τίποτε στον κόσμο να δω τόσα χρόνια μετά τη γέννησή μου, να επαναλαμβάνεται αυτό στα σημερινά πιτσιρίκια.

*Το θεωρώ υψίστη ξευτίλα, απάνθρωπη κατάντια, το τελευταίο σκαλί της ανθρώπινης υποβάθμισης, να μη σκέφτονται οι αλήτες και οι αλήτισσες που ψηφίζουν αβασάνιστα ότι τους δίνουνε έτοιμο γραμμένο, απέξω, τα μάτια ενός παιδιού χωρίς δώρο τα Χριστούγεννα...

*Κι αν σας φαίνεται μελό, δεν με νοιάζει. ΄Όμως κάποιους άλλους, κάποια εκατομμύρια άλλων τους νοιάζει και τους παρανοιάζει..Και θα τους βρείτε μπροστά σας, οριστικά και αμετάκλητα.

*Αρκεί να μαζευτούν οι σωστοί και οι άξιοι και να βγούνε μπροστά. Αρκεί να πείσουμε πια αυτό το μαραμένο λαό, ότι με τα τραγουδάκια και τα σουτζουκάκια της τηλεμαστούρας δε γίνεται χωριό. Αρκεί να καταλάβουν όλες και όλοι που συναπαρτίζουν αυτή την χιλιοπροδομένη χώρα, ότι τίποτε δεν τέλειωσε, ότι θα περάσουμε μπροστά, ότι θα αλλάξουν όλα.

*Σας λέω, «κάτι» πάει να αρχίσει. Και δεν θα είναι αυτό που φοβούνται οι ΔουΝουΤάκηδες, τα πριόνια που θα κόβουν τα κεφάλια. Θα είναι κάτι πιο ελληνικό, υπεύθυνο, αντάξιο της φυλής αυτής. Ένα μεγάλο βουβό ποτάμι που απλά, κάθετα, θα διατάξει: «ΕΣΕΙΣ, ΟΛΟΙ ,ΤΕΛΟΣ. ΔΡΟΜΟ ΤΩΡΑ!» Και θα ορίσει και πάλι τους δικούς του εκπρόσωπους για να ξαναμπεί το νερό στο αυλάκι και να ξεκινήσει πάλι η μηχανή της πατρίδας..
Συνεχίστε το διάβασμα ΕΔΩ........

Η Ευρώπη τρέμει τα 3,5 τρισ. Ευρώ(!) που μπορεί να χρειασθούν

Όσοι καταφέρονται κατά της Γερμανίας για την απροθυμία της να διασώζει εύκολα και αμέσως τις φαληρημένες οικονομίες των άλλων ευρωπαϊκών χωρών και να ζητάει πρώτα να ληφθούν μέτρα λιτότητας και δημοσιονομική πειθαρχία – ας έχουν υπ’ όψιν τους τα παρακάτω στοιχεία που, ως πιθανό σενάριο, όλοι ευχόμαστε να μη συμβεί ποτέ.
Δυστυχώς, όμως, εάν οι διεθνείς (βλ. αμερικανικοί) οίκοι αξιολόγησης, προχωρήσουν σε υποβάθμιση της πιστοληπτικής ικανότητας και άλλων ευρωπαϊκών χωρών, τότε τα παρακάτω θα συμβούν οπωσδήποτε και τα ποσά που θα απαιτηθούν, θα κινηθούν σε αστρονομικά ύψη.
Όσοι, μάλιστα, θεωρούν ότι τα περίπου 200 δισ. ευρώ που χρειάστηκαν μέχρι τώρα για να σωθεί η Ελλάδα και η Ιρλανδία είναι πολλά, ας δουν τι θα χρειαστεί για να σωθούν οι άλλοι αδύναμοι κρίκοι της Ευρώπης, η σειρά των οποίων καθορίζεται από τον κίνδυνο αδυναμίας αναχρηματοδοτήσεων του χρέους τους.
Έτσι, εάν οι οίκοι αξιολόγησης στρέψουν τον αντίχειρα προς τα κάτω, αρχικά για την.......... Πορτογαλία, θα χρειασθούν πάραυτα, άλλα 80 δισ. ευρώ.

Αμέσως μετά, έρχεται το Βέλγιο (ναι, μάλιστα, η χώρα που βρίσκεται το διοικητικό κέντρο της Ε.Ε.) που θα χρειασθεί, για να μην πτωχεύσει, άλλα 175 δισ. ευρώ.

Η Ισπανία – 3η στη σειρά για κρίση χρέους – θα απαιτήσει πάνω από 550 δισ. ευρώ δάνεια για να μην πτωχεύσει και διαλύσει την Ε.Ε.

Η Ιταλία – ο άλλος μεγάλος ασθενής – θα χρειαστεί πάνω από 800 δισ. ευρώ.
Και, τέλος, η Βρετανία και η Γαλλία – των οποίων οι οικονομίες αντιμετωπίζουν σοβαρά προβλήματα – θα απαιτήσουν για να κρατηθούν, δάνεια ύψους 850 δισ. ευρώ και 1.000 δισ. ευρώ (ένα (1) τρισ. δηλαδή!) αντίστοιχα.

Σύνολο, 3,5 τρισεκατομμύρια ευρώ. Είναι αυτό που λένε «εδώ σε θέλω κάβουρα, να περπατάς στα κάρβουνα».

Και σκεφθείτε ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση δεν τυπώνει πληθωρικά ευρώ, σε αντίθεση με τις ΗΠΑ, που οι εκτυπωτικές μηχανές της έχουν ρετάρει από την χρήση.

ΠΕΤΡΟΣ ΔΙΠΛΑΣ

Συνεχίστε το διάβασμα ΕΔΩ........

ΑΞΙΟΙ ΔΗΜΑΡΧΟΙ ΣΕ ΕΝΑ ΑΝΑΞΙΟ ΚΡΑΤΟΣ

Παρακολουθήστε το βίντεο που ακολουθεί.
ΟΜΙΛΙΑ (του πρώην) ΔΗΜΑΡΧΟΥ ΑΝΑΒΡΑΣ Δημήτρη Τσουκαλά. Αξίζει να το δείτε μέχρι τέλους

Συνεχίστε το διάβασμα ΕΔΩ........

ΑΝΤΙ ΕΥΧΩΝ

ΤΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ ΤΟΥ ΠΑΠΑΔΙΑΜΑΝΤΗ

Ο ουρανός έβρεχε διαρκώς λεπτόν νερόχιονον, ο γραίος αδιάκοπος εφύσα και ήτο ψύχος και χειμών τας παραμονάς των Χριστουγέννων του έτους…

Ο κυρ Αλέξανδρος είχε νηστεύσει ανελλιπώς ολόκληρον το Σαρανταήμερον και είχεν εξομολογηθεί τα κρίματά του (Παπά-Δημήτρη το χέρι σου φιλώ!). Και αφού εγκαίρως παρέδωσε το χριστουγεννιάτικον διήγημά του εις την "Ακρόπολιν" και διέθεσεν ολόκληρον την γλίσχρον αντιμισθίαν του προς πληρωμήν του ενοικίου και των ολίγων χρεών του, γέρων ήδη κεκμηκώς υπό των ετών και της νηστείας, αποφεύγων πάντοτε την πολυάσχολον τύρβην, αλλά φιλακόλουθος πιστός, έψαλεν, ως συνήθως, με την βραχνήν και σπασμένην φωνήν του, πλήρη όμως ενθέου πάθους, ως αριστερός ψάλτης, εις το παρεκκλήσιον του Αγίου Ελισσαίου τας Μεγάλας Ώρας, σχεδόν από στήθους, και ότε επανήλθεν εις το πτωχικόν του δωμάτιον, δεν είχεν ακόμη φέξει!

Ήναψε το κηρίον του και τη βοηθεία του κηρίου (και του Κυρίου!) έβγαλε το υπόδημά του το αριστερόν, διότι τον ηνώχλει ο κάλος, και ημίκλιντος επί της πενιχράς στρωμνής του, πολλά ρεμβάζων και ουδέν σκεπτόμενος, ήκουε τας ορυγάς του κραταιού ανέμου και τους κρότους της βροχής και έβλεπε νοερώς τον πορφυρούν πόντον να ρήγνυται εις τους σκληρούς αιχμηρούς βράχους του νεφελοσκεπούς και χιονοστεφάνου Άθω.

Εκρύωνεν. Αλλά το καφενείον του κυρ Γιάννη του Αγκιστριώτη ήτο κλειστόν. Αλλά και οβολόν δεν είχε να............... παραγγείλει:



– Πάτερ Αβραάμ, πέμψον Λάζαρον! (ένα ποτηράκι ρακή ή ρώμι).



Εκείνην την χρονιάν τα Χριστούγεννα έπεσαν Παρασκευήν. Τόσον το καλύτερον. Θα νηστεύσει και πάλιν, ως το είχε τάμα να νηστεύει δια βίου κάθε Παρασκευήν δια να εξαγνισθεί ο αμαρτωλός δούλος του Θεού από το μέγα κρίμα της νεότητός του, που είδε τυχαίως από την κλειδαρότρυπαν την νεαράν του εξαδέλφην να γδύνεται.

Έκαμε τον σταυρόν του κι εσκεπάσθη με την διάτρητον βατανίαν του, όπως ήτο ντυμένος και με τα υποδήματα – πλην του αριστερού.







Και τότε ευρέθη εις την προσφιλήν του νήσον των παιδικών του χρόνων με τα ρόδιν' ακρογιάλια, τας αλκυονίδας ημέρας, τας χλοϊζούσας πλαγιάς, με τα κρίταμα, την κάππαριν και τας αρμυρήθρας των παραθαλασσίων βράχων και με τους απλούς παλαιούς ανθρώπους, θαλασσοδαρμένους ή ναυαγούς, ζωντανούς και κεκοιμημένους.

Και ήλθεν ο Χριστός με το τεθλιμμένον πρόσωπον, η Παναγία η Γλυκοφιλούσα με το λευκόν και ένθεον Βρέφος της, ο Άγιος Στυλιανός, ο φίλος και φρουρός των νηπίων, η Αγία Βαρβάρα και η Αγία Κυριακή με τους σταυρούς και τους κλάδους των φοινίκων εις τας χείρας, ο όσιος Αντώνιος και Ευθύμιος και Σάββας με τας γενειάδας και τα κομβοσχοίνιά των· και ήλθε και ο όσιος Μωϋσής ο Αιθίοψ, "άνθρωπος την όψιν και θεός την καρδίαν", η Αγία Αναστασία η Φαρμακολύτρια κρατούσα εις τας χείρας το μικρόν της ληκύθιον, το περιέχον τα λυτήρια όλων των μαγγανειών και επωδών, ο Άγιος Ελευθέριος, η Αγία Μαρίνα και είτα ο Άγιος Γεώργιος και ο Άγιος Δημήτριος με τα χαντζάρια των, με τας ασπίδας και τους θώρακάς των – ολόκληρον το Τέμπλον του παρεκκλησίου της Παναγίας της Γλυκοφιλούσης εκεί επάνω εις τον βράχον τον μαστιζόμενον από θυέλλας και λαίλαπας και λικνιζόμενον από το πολυτάραχον και πολύρροιβδον κύμα....

Φέγγος εαρινόν και θαλπωρή διεχύθησαν εντός του υγρού δωματίου και ο κυρ Αλέξανδρος λησμονήσας τον κάλον του ανεσηκώθη να φορέσει και το αριστερόν του υπόδημα δια ν’ ασπασθεί ευλαβώς τους πόδας του Χριστού, της Παναγίας και των αγίων.





Αλλ' η οπτασία εξηφανίσθη και ιδού ευρέθη εις τον Άι Γιάννην τον Κρυφόν, που εγιάτρευε τους κρυφούς πόνους κι εδέχετο την εξαγόρευσιν των κρυφών αμαρτιών. Πλήθος πιστών είχεν ανέλθει από την πολίχνην, ζωντανοί και συγχωρεμένοι, να παρακολουθήσουν την Λειτουργίαν, την οποία ετέλει ο παπά-Μπεφάνης βοηθούμενος από τον μπάρμπ’ Αναγνώστην τον Παρθένην.

Κατά περίεργον αντινομίαν των στοιχείων, ήτο καλοκαίρι κι η Λειτουργία είχε τελειώσει και ήτον δεν ήτον τρίτη πρωϊνή, ότε η αμφιλύκη ήρχισε να ροδίζει εις τον αντικρυνόν ζυγόν του βουνού.





Όλοι γείτονες, λάλοι και φωνασκοί, εκάθηντο κατά γης πέριξ εστρωμένης καθαράς οθόνης. Τέσσερ' αρνιά, τρία πρόβατα, δύο κατσίκια, αστακοουρές, κεφαλόπουλα καπνιστά της λίμνης, αυγοτάραχον και εγχέλεις αλατισμένοι, πίττες, κουραμπιέδες, μπακλαβάδες, πορτοκάλια και μήλα – όλα τα καλούδια, προϊόντα της μικρής και ωραίας νήσου, περιέμενον τους συνδαιτυμόνας.

– Καλώς ώρισες κυρ Αλέξαντρε, κάτσε κ' η αφεντιά σου, του είπεν η θεια η Αμέρσα.

Αλλά τι βλέπει γύρω του; Όλους τους ήρωας και τας ηρωίδας των Χριστουγεννιάτικων διηγημάτων του. Εκεί ήτον η θεια-Αχτίτσα, φορούσα καινουργή μανδήλαν και νέα πέδιλα, επιδεικνύουσα μετ' ευγνωμοσύνης το συνάλλαγμα των δέκα λιρών, το οποίον μόλις έλαβε από τον ξενητευμένον εις την Αμερικήν υιόν της. Δίπλα της εκάθητο κι ο Γιάννης ο Παλούκας, ο προσποιηθείς τον Καλλικάντζαρον την Παραμονήν των Χριστουγέννων και ληστεύσας τον Αγγελήν, τον Νάσον, τον Τάσον – όλα τα παιδιά τα οποία κατήρχοντο από την Επάνω ενορίαν, αφού είχαν ψάλει τα Κάλανδα. Εσηκώθη και παρέδωσεν εις τον κυρ Αλέξανδρον τας κλεμμένας πεντάρας -δεν είχε πως να μεθύσει και εορτάσει τα Χριστούγεννα εκείνην την χρονιάν (συχωρεμένος ας είναι!).

Ιδού κι ο Μπάρμπ' Αλέξης, ο Καλοκαιρής, που δεν είχεν ανάγκην του πορθμείου του Χάρωνος δια να πηδήσει εις τον άλλον κόσμον· είχε το ιδικόν του, υπόσαθρον πλοιάριον, αυτόχρημα σκυλοπνίχτην. Μαζί του ήτον κι ο σύντροφός του ο Γιάννης ο Πανταρώτας ο ναυτολογημένος ως Ιωαννίδης και διατελών εν διαρκεί απουσία κατά τας ώρας της εργασίας.

– Να φροντίσεις, του είπεν ο Πανταρώτας, να πάρω την σύνταξή μου!

Και λησμονών την ιερότητα της στιγμής εμούντζωσε το κενόν συνοδεύων την άσεμνον χειρονομίαν με την ασεμνοτέραν βλασφημίαν:

– Όρσε, κουβέρνο!

Εκεί ήτον κι ο Μπάρμπα-Διόμας, ευτυχής διότι εγλύτωσεν από το ναυάγιον και ερρόφησεν απνευστί επί του διασώσαντος αυτόν τρεχαντηρίου ολόκληρον φιάλην πλήρη ηδυγεύστου μαύρου οίνου δια να συνέλθει – ω πενιχρά, αλλ' υπερτάτη ευτυχία του πτωχού!



Αλλ' ιδού έτρεξε να του σφίξη την χείρα και ο βοσκός ο Σταθ'ς του Μπόζα, του οποίου δύο αίγες είχον βραχωθή εις τον κρημνόν υπεράνω της αβύσσου, όπου έχαινεν ο πόντος και ήτο αδύνατον να σωθούν, αν δεν τον κατεβίβαζαν δια σχοινίου εις τον βράχον με κίνδυνον της ζωής του.

– Την Ψαρή την έχω τάξει ασημένια στην Παναγιά. Τη Στέρφα (την άλλην αίγα) θα την σφάξω για σένα, να την φάμε.

Και η Ασημίνα του μαστρο-Στεφανή του βαρελά, με τας τέσσαρας κακοτυχισμένας θυγατέρας, τη Ροδαυγή, την Ελένη, τη Μαργαρώ και την Αφέντρα, η Ασημίνα, που την μίαν ημέραν εώρτασε τους γάμους της Αφέντρας με τον Γρηγόρη της Μονεβασάς και την άλλην ημέραν επένθησεν τον θάνατον του υιού της του Θανάση.





Τέλος, ω! της εκπλήξεως, ενεφανίσθη και ο έτερος εαυτός του, ο Αλέξανδρος Παπαδημούλης, ο πτωχαλαζών, ο ασχολούμενος εις έργα μη κοινώς παραδεδεγμένης χρησιμότητος!

Ο κυρ Αλέξανδρος ησθάνθη τύψεις, ότι έπλασεν όλους αυτούς τους ανθρώπους του λαού τόσον δυστυχείς και ταπεινούς ή τόσον αμαρτωλούς (ουδείς αναμάρτητος!) και τον εαυτόν του τόσον επηρμένον!...

Αλλά την στιγμήν εκείνην τον διέκοψεν η οκταόκαδος τσότρα, η περιφερομένη από χειρός εις χείρα. Δεν επρόλαβε να την εναγκαλισθή και ήχησαν τα λαλούμενα (βιολιτζήδες ντόπιοι και τουρκόγυφτοι με κλαρινέτα) και ... εξύπνησεν.

Ποτέ ο κοσμοκαλόγηρος κυρ Αλέξανδρος δεν εξύπνησε τόσον χορτάτος, όσον εκείνην την αγίαν ημέραν, ο νήστις του Σαρανταημέρου και ο νήστις όλης της ζωής του! – ζωήν να έχει!

Συνεχίστε το διάβασμα ΕΔΩ........

Η σκιώδης παγκόσμια κυβέρνηση έχει ονοματεπώνυμο

Ο γεννημένος στη Κούβα δημοσιογράφος και συγγραφέας Alex Abella πρόσφατα απέκτησε πρόσβαση στα ενδότερα της διαβόητης RAND Corporation, ώστε να εξετάσει τα αρχεία της. Αυτό που ανακάλυψε ήταν ένα γενικό σχέδιο, οργανωμένο από «τρελούς» επιστήμονες, ψυχολόγους, και στρατηγούς, που είχαν και έχουν ως βασικό τους στόχο να ξεκινήσουν τον Γ`Π.Π. και να εξαθλιώσουν τους απλούς πολίτες.
Μέχρι πρότινος, ο συγκεκριμένος δημοσιογράφος δήλωνε σκεπτικιστής όσον αφορά σε θεωρίες............ συνομωσίας και στη «Νέα παγκόσμια τάξη», όμως μετά την εμπειρία του μέσα στη RAND, έχει πλέον πεισθεί ότι αυτή η άκρως μυστική «δεξαμενή σκέψης», ελέγχει πλήρως την αμερικανική κυβέρνηση εδώ και 60 τουλάχιστον χρόνια.

«Είμαστε όλοι νόθα παιδιά της RAND, και δεν το γνωρίζουμε», λέει ο Abella, περιγράφοντας πως η οργάνωση ξεκίνησε με σκοπό την εξέλιξη οπλικών συστημάτων για τον στρατό, αλλά στη συνέχεια επεκτάθηκε σε τομείς της πολιτικής, των επιστημών, της ιστορίας, και των οικονομικών, ενώ συνεργάστηκε στενά με τα ιδρύματα Ford, Rockefeller και Carnegie.

Τη δεκαετία του`50, η απόφαση της RAND να επαναπροσδιορίσει τον κόσμο με κατεύθυνση τη δημιουργία μιας νέας παγκόσμιας τάξης, άλλαξε τα πάντα. Με εργαλείο της το μοντέλο της rational choice theory (θεωρία της λογικής επιλογής), που μετατρέπει τους πολίτες σε καταναλωτές, και αντικαθιστά τα δικαιώματα και τις ευθύνες με συμφεροντολογικές επιλογές, οι ζωές των ανθρώπων άλλαξαν σιγά σιγά, και σήμερα κυριαρχούνται όχι από την αρετή ή την ακεραιότητα, αλλά από το πώς και που ξοδεύουν τα χρήματά τους.

Ο απώτερος σκοπός της RAND, είναι να καταφέρουν οι τεχνοκράτες να διαχειρίζονται κάθε τομέα της σύγχρονης κοινωνίας, επιδιώκοντας τη δημιουργία μιας παγκόσμιας κυβέρνησης που θα διοικεί με τη «λογική». Έναν νέο σκληρό κόσμο δηλαδή, όπου θα βασιλεύει η αποδοτικότητα, και όπου οι άνθρωποι θα είναι κάτι σαν μηχανές. Αυτός είναι και ο λόγος που οι ιθύνοντες της RAND ασχολήθηκαν εντατικά με τη ψυχολογία και τις κοινωνικές επιστήμες, καθώς δεν γνώριζαν αρχικά πώς να χειριστούν τον άνθρωπο, ο οποίος, από τη φύση του, δεν λειτουργεί πάντα προβλέψιμα και με μοναδικό σκοπό το ατομικό συμφέρον. Στον νέο αυτό κόσμο, δεν υπάρχει χώρος για αγάπη, εμπάθεια, αλληλεγγύη, και αυτοθυσία. Ο πατριωτισμός και ο αλτρουισμός, είναι έννοιες αντίθετες προς τον σκοπό που έχει τεθεί.

Ο Abella εξηγεί πως η RAND έπαιξε ρόλο κλειδί στην ανάπτυξη της στρατηγικής που καθορίζει τη χρήση των πυρηνικών όπλων, και πως υποστήριζε (ενεργά) την ανάγκη πυρηνικής καταστροφής της ανατολικής Ευρώπης και της Κίνας, σε περίπτωση κινδύνου της Δύσης, μια πολιτική που θα μπορούσε πολύ εύκολα να μας οδηγήσει σε πυρηνικό ολοκαύτωμα. Οι ερευνητές της RAND πίστευαν με κάθε σοβαρότητα, πως ακόμη και αν επιβίωναν δέκα μόνο εκατομμύρια Αμερικανοί, ο πόλεμος θα είχε κερδηθεί.

Στη συνέχεια, ο Abella σημειώνει πως η RAND θεωρούσε και θεωρεί τον ΟΗΕ ως τη βάση για μια νέα παγκόσμια κυβέρνηση, που στη συνέχεια θα εξελίσσονταν σε έναν νέο οργανισμό ελεγχόμενο από τις ΗΠΑ, που θα αναλάμβανε ως de facto παγκόσμιος κυρίαρχος. Αυτός είναι και ο λόγος που οι ερευνητές της οργάνωσης, όπως ο John Williams, συνηγορούσαν υπέρ της προληπτικής πυρηνικής επίθεσης εναντίον της ΕΣΣΔ, ώστε να σιγουρευτεί η παγκόσμια κυριαρχία και επιβολή των ΗΠΑ, σαν τη μοναδική υπερδύναμη στον πλανήτη.

Όσον αφορά στη δημιουργία προβοκατόρικών επεισοδίων με σκοπό την επίτευξη κάποιας πολιτικής ή στρατιωτικής επέμβασης (false flag attacks), ο Abella ισχυρίζεται πως βρήκε έγγραφα ντοκουμέντα τα οποία αποδεικνύουν ότι τα περιστατικά στον Κόλπο του Tonkin και της Operation Northwoods, ήταν επιχειρήσεις false flag που σχεδιάστηκαν και ξεκίνησαν από τη RAND. Είναι, λέει, τόσο ανήθικη ως οργάνωση, που στα πολεμικά σενάρια και «παιχνίδια» που κατά καιρούς διοργανώνει, πολύ συχνά προωθεί ως λύση τη γενοκτονία ολόκληρων πληθυσμών, χωρίς καμία δεύτερη σκέψη για τις ολέθριες συνέπειες μιας τέτοιας πρακτικής.

Και ο δημοσιογράφος καταλήγει λέγοντας πως η RAND Corporation είναι μια πραγματική σκιώδης κυβέρνηση, η φωλιά του στρατιωτικού και βιομηχανικού κατεστημένου, και η γενέτειρα της ανάλγητης τεχνοκρατικής ελίτ την οποία οφείλει να αντιμάχεται ο ελεύθερος άνθρωπος.

S.A.-Prison Planet Συνεχίστε το διάβασμα ΕΔΩ........

Όχι άλλη Εθνική υποτέλεια

Του Β.Α.ΚΟΚΚΙΝΟΥ
Επίτ. Προέδρου του Αρείου Πάγου

Όπως τα άτομα, έτσι και οι λαοί, αν δεν έχουν αυτοσεβασμό, δεν είναι δυνατόν να αναμένουν την εκτίμηση των άλλων.

Η Ελλάδα του Οκτωβρίου του 1940, αν απέσπασε τον γενικό θαυμασμό όλων των ηγετών και λαών της οικουμένης, είναι γιατί απέδειξε, πως ο λαός και η ηγεσία του είχαν εθνική αξιοπρέπεια.

Αλλά η αξιοπρέπεια αυτή δεν υπάρχει, όταν Ελλην ηγέτης είπε στο στρατηγό Βαν Φλιτ, επιδεικνύοντας τους στρατιώτες που τον υπεδέχοντο, «Στρατηγέ, ιδού ο στρατός σου». Και ασφαλώς δεν υπάρχει ούτε και σήμερα, όταν γίνεται υποδοχή, με τιμές πρωθυπουργού, στον Διευθυντή του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου κ. Ντομινίκ Στρος-Καν.

Και όταν η πολιτική ηγεσία μας του αναγνωρίζει το δικαίωμα να απευθύνει στη Βουλή επικριτικές συστάσεις προς κόμμα, που εκπροσωπεί το........... ήμισυ περίπου του ελληνικού λαού!

Είναι αδύνατο να μας σεβασθούν οι άλλοι λαοί και οι ηγέτες τους με αυτές τις συμπεριφορές κράτους – προτεκτοράτου. Τις συνέπειες υφίσταται ο ατυχής λαός μας, που ακούει, βλέπει, παρατηρεί και συμπεραίνει, αλλά δεν έχει τη δυνατότητα και τη δύναμη να αντιδράσει.

Κατόρθωσαν με την προπαγάνδα και τα δυσβάστακτα οικονομικά μέτρα, σε βάρος των κατωτέρων τάξεων, να εξουθενώσουν το σθένος του και την ψυχική του δύναμη.

Σε όλες τις εποχές και σήμερα, οι προδότες περισσεύουν. Από τα απόρρητα έγγραφα των αμερικανικών μυστικών υπηρεσιών, που εκλάπησαν και κυκλοφορούν, έφθασε και στην Ελλάδα η πληροφορία , πως υπάρχουν πολλές συμβάσεις Ελλήνων δημοσιογράφων και άλλων, οι οποίοι αναλαμβάνουν την υποχρέωση, αντί γενναίου χρηματικού ανταλλάγματος, να προωθούν και προβάλλουν τα αμερικανικά συμφέροντα, καθώς και να στηρίζουν την ασκούμενη εκάστοτε εξωτερική πολιτική των Η.Π.Α.

Eπί του παρόντος τηρείται εχεμύθεια, ως προς τα ονοματεπώνυμα των ως άνω συμβληθέντων. Αλλά επειδή «ουδέν κρυπτόν υπό τον ήλιον», σε όλη την υφήλιο, ιδιαιτέρως δε στην Ελλάδα, όπου πολλοί άνθρωποι ομιλούν ή και φλυαρούν εκ παραδόσεως, είναι σχεδόν βέβαιο, ότι σύντομα θα πληροφορηθούμε ποίοι αντάλλαξαν με χρήματα, την προσωπική και εθνική αξιοπρέπειά τους, ή και τα συμφέροντα της πατρίδος μας.

Oι κυβερνώντες επαίρονται πως έσωσαν τη χώρα απο την κατάρρευση. Ο Λαός όμως καθημερινώς βιώνει την πενία, στην οποίαν τον κατεδίκασαν. Πρωθυπουργός και Υπουργός Οικονομικών, θεωρούν κατόρθωμα τους, το ότι εμείωσαν μισθούς και συντάξεις και περιέκοψαν δώρα εορτών από τους αδυνάτους χαμηλομίσθους και χαμηλοσυνταξιούχους.

Αποσιωπούν δε το ότι τα δώρα αυτά έπρεπε να είναι κανονικώς αυξήσεις των βασικών μισθών, που όμως δόθηκαν ως δώρα, ακριβώς για να μην ενσωματωθούν στις συντάξιμες αποδοχές.

H Κυβέρνηση έπραξε το ευκολότερο. Αδίκησε τους πτωχούς και τους οικονομικώς μετρίους. Αποσιωπά ότι οι μισθωτοί των άλλων χωρών έχουν πολύ υψηλότερες αποδοχές, παρόλο που δεν λαμβάνουν δώρα, και προβάλλει ψευδώς, ότι με την περικοπή των δώρων από τους Έλληνες μισθωτούς και συνταξιούχους, επέρχεται τάχα ισότητα με τους συναδέλφους τους των άλλων ευρωπαϊκών χωρών.

Στο μεταξύ, το όργιο της παραπληροφόρησης και της προπαγάνδας έγινε ανεξέλεγκτο. Κάθε μέρα προβάλλεται στα ΜΜΕ ως πραγματοποιηθέν, αυτό που μόλις χθες και προχθές είχε επιμόνως διαψευσθεί.

Μας έλεγαν ότι η Ελλάδα θα αντιμετωπίσει την κρίση μόνη, χωρίς προσφυγή στο Δ.Ν.Τ. Και έπραξαν ακριβώς το αντίθετο. Στη συνέχεια, μας είπαν, ότι χωρίς την ενίσχυση του Ταμείου τούτου δεν θα ήτο δυνατό να καταβληθούν μισθοί και συντάξεις. Αυτό άφησαν να διοχετευθεί και παράγοντες της Τραπέζης της Ελλάδος.

Όμως, στην πραγματικότητα, τα χρήματα των νέων δανείων εισήλθαν απευθείας στα ταμεία των δανειστών της χώρας μας.

Γι’ αυτό μόνον αισθήματα απογοητεύσεως και απελπισίας κυριαρχούν στους περισσότερους πολίτες της. Αν είχαν ερωτηθεί, είναι βέβαιο ότι θα προτιμούσαν να επανέλθουν «στο ψωμί με την ελιά», παρά να χάσουν την εθνική τους υπερηφάνεια. Αλλά δεν ρωτήθηκαν ποτέ!

Eνώ σε άλλα κράτη, όπως στην Ελβετία, γίνονται δημοψηφίσματα, ακόμη και για το αν συμφωνεί ο Λαός να ανεγερθεί τέμενος για τους μουσουλμάνους, στην πατρίδα μας, αντιθέτως, υποτάσσεται η χώρα στο Δ.Ν.Τ., υποθηκεύονται τα ακίνητα του Δημοσίου, παραιτείται τούτο από το δικαίωμα να προβάλλει ενστάσεις εκ της κυριαρχίας του, αλλά ο Λαός δεν ερωτάται!

Μόνον καλείται να πληρώσει τα δάνεια των πολιτικών, καταβάλλων την ηυξημένη φορολογία και τον Φ.Π.Α. και δεχόμενος τη μείωση των αποδοχών, των δώρων εορτών και του επιδόματος αδείας.

O Τύπος καταγγέλλει ότι οι διευθύνοντες το Δ.Ν.Τ., την Ε.Ε., και την Ε.Κ.Τ. είναι ηθικώς δέσμιοι των Αμερικανών, οι οποίοι και τους επέλεξαν. Ακριβώς για να μην μπορούν να προβάλλουν αντίσταση στα σχέδια της υπερδυνάμεως.

Παλαιοί ηγέτες, όπως ο πρώην Γερμανός Προεδρος Χέλμουτ Σμιτ, συνομολογούν σήμερα, ότι η Ευρώπη στερείται αξιολόγου ηγεσίας, κάτι που δεν συνέβαινε σε παλαιότερες εποχές. Και είναι τραγικό, να είναι τόσο καταφανής η έλλειψη αξίων πολιτικών ηγετών στη γηραιά Ευρώπη.

Mε εξαίρεση τους ολίγους Ελληνες, που μετέφεραν σε τράπεζες του εξωτερικού τις καταθέσεις τους, κατόπιν ανοήτων δηλώσεων κυβερνητικών, οι περισσότεροι από τους υπολοίπους είναι σε απόγνωση.

Δεν γνωρίζουν τι θα γίνει αύριο. Οι κυβερνώντες διαβεβαιώνουν τον Λαό, ότι ούτε το ευρώ θα εγκαταλείψουμε, ούτε στη δραχμή θα επανέλθουμε. Δεδομένου όμως ότι συνήθως γίνεται αυτό που διαψεύδουν, διερωτάται, τι άλλο σχεδιάζεται άραγε εις βάρος της Ελλάδος από αυτούς, που κατευθύνουν την παγκοσμιοποίηση;

Διότι αυτοί κατόρθωσαν να συγκεντρώσουν το χρήμα της ανθρωπότητας και να είναι σε θέση να δανείζουν όλες τις χώρες, περιλαμβανομένων και των Η.Π.Α.

Ανεκάλυψαν τα τοξικά ομόλογα. Προαναγγέλλουν ή και κατευθύνουν δυσμενείς οικονομικές εξελίξεις χωρών. Χρηματοδοτούν μη κυβερνητικές οργανώσεις, ποικίλης αποστολής. Προωθούν σε κομβικές θέσεις διεθνών οργανισμών πρόσωπα διαβλητά, που μπορούν εύκολα να τα εξουσιάζουν. Εκβιάζουν, απειλούν, γελοιοποιούν ή χειραγωγούν ηγέτες χωρών.

Και έχουν τη δυνατότητα να δημιουργούν καταστάσεις πολιτικής αποσταθεροποιήσεως για να ευοδώσουν τα σχέδιά τους.

Ευλόγως, επομένως, διερωτώνται οι σκεπτόμενοι άνθρωποι, μήπως η ηγεσία της αγνώστου πατρότητος παγκοσμιοποιήσεως σκέπτεται, αποφασίζει και ενεργεί, ως ένα είδος διεθνούς μαφίας; Συνεχίστε το διάβασμα ΕΔΩ........

Έρευνα : Οι “Business” του Νταβούτογλου, το πετρέλαιο στο Αιγαίο και η Βραζιλία

Του Δημήτρη Μπεκιάρη 


Τις προηγούμενες ημέρες ο υπουργός Εξωτερικών της Τουρκία Αχμέτ Νταβούτογλου προχώρησε σε μια αινιγματική δήλωση ότι με την Ελλάδα «κάνουμε ήδη business με την Ελλάδα στο Αιγαίο». Η δήλωση αυτή αποτέλεσε το κερασάκι στην τούρτα μετά τις διαδοχικές τοποθετήσεις του υπουργού Επικρατείας της Τουρκίας Εγκεμέν Μπαγίς περί συνεκμετάλλευσης στο Αιγαίο, ενδεχόμενο το οποίο ο πρωθυπουργός κ. Γιώργος Παπανδρέου έχει κατηγορηματικά διαψεύσει. Οι δηλώσεις Νταβούτογλου αποτελούν έναν ακόμη γρίφο. Ίσως, ο υπουργός Εξωτερικών κ. Δημήτρης Δρούτσας, ο οποίος συνάντησε τους τελευταίους μήνες τον Τούρκο ομόλογό του είτε στη Ρόδο, είτε στην Άγκυρα να γνωρίζει περισσότερα. Το ερώτημα όμως είναι το εξής: «Ποιες business γίνονται ή ετοιμάζονται στο Αιγαίο»;
Η BTG Pactual
Ο πρωθυπουργός κ. Γιώργος Παπανδρέου, μετά τη νίκη του ΠΑΣΟΚ στις εκλογές της 4ης Οκτωβρίου 2009 είχε αναλάβει εκτός των πρωθυπουργικών του καθηκόντων και το χαρτοφυλάκιο του υπουργείου Εξωτερικών, σε μια χρονική συγκυρία, στην οποία το ξέσπασμα οικονομικής κρίσης βρισκόταν προ των πυλών, δεδομένου του δημοσιονομικού αδιεξόδου της χώρας. Στο περιβάλλον του Έλληνα πρωθυπουργού, ένας κύκλος προσώπων θεωρούσε ότι ο Γιώργος Παπανδρέου, έχοντας διεθνείς διασυνδέσεις, ασκώντας τα καθήκοντα του Προέδρου της Σοσιαλιστικής Διεθνούς και έχοντας προϋπηρεσία ως υπουργός Εξωτερικών των κυβερνήσεων Σημίτη θα μπορούσε να αξιοποιήσει τις διεθνείς του επαφές προς όφελος της πορείας της ελληνικής οικονομίας. Στους πρώτους μήνες της..................  διακυβέρνησης της χώρας από την κυβέρνηση Παπανδρέου, την επικαιρότητα είχαν απασχολήσει τα αδιάκοπα ταξίδια του στο Εξωτερικό. Κάποια από αυτά είχαν προγραμματιστεί στην Κίνα και στη Βραζιλία, οι οποίες συμμετέχουν στο λεγόμενο BRIC, τις ομάδας δηλαδή των τεσσάρων ανερχόμενων οικονομικών και όχι δυνάμεων. Κάθε γράμμα του συγκεκριμένου αρκτικόλεξου, δηλαδή του BRIC, αντιστοιχεί και σε μια εκ των Βραζιλίας, Ρωσίας, Ινδίας και Κίνας.

Ο Γιώργος Παπανδρέου ως πρόεδρος της Σοσιαλιστικής Διεθνούς έχει ανεπτυγμένο δίαυλο επικοινωνίας με τον πρόεδρο της Βραζιλίας Ινάσιο Λούλα Ντα Σίλβα, τον οποίο συνάντησε στη Μαδρίτη τον περασμένο Μάιο και με τον οποίο συζήτησαν θέματα περί της «ρύθμισης των διεθνών αγορών». Η σχέση αυτή μάλιστα είναι πολυδιαφημισμένη, ενώ σύμφωνα με μία παραφιλολογία θα μπορούσε το δίδυμο Παπανδρέου – Λούλα Ντα Σίλβα να αποτελεί ένα είδος ανταγωνιστικού δίπολου για τη θέση του Γενικού Γραμματέα του ΟΗΕ στο μέλλον. Στη Μαδρίτη ο Έλληνας πρωθυπουργός παρέδωσε στους λατινοαμερικάνους ηγέτες επιστολή που συνέταξαν από κοινού με την Γερμανίδα Καγκελάριο Άνγκελα Μέρκελ, τον Γάλλο Πρόεδρο Νικολά Σαρκοζί και τον πρόεδρο του Eurogroup Γιούνκερ, για τη ρύθμιση των αγορών.

Τι συνέβη, όμως, λίγους μήνες μετά τη συνάντηση Παπανδρέου – Λούλα Ντα Σίλβα; Τον Σεπτέμβριο του 2010 μία βραζιλιάνικη τράπεζα η BTG Pactual κατέστησε δηλωτική την πρόθεσή της να προχωρήσει σε νέες επενδύσεις στην Ελλάδα σε συνάντηση που είχαν εκπρόσωποί της με τον διευθυντή του Ινστιτούτου Διεθνών Οικονομικών Σχέσεων Χάρη Τσαρδανίδη. Εκείνο το οποίο πρέπει να υπενθυμίζεται είναι ότι την ίδια περίοδο το ενδιαφέρον στην Ελλάδα επικεντρωνόταν σε επενδύσεις από το εξωτερικό (Αστακός κλπ).

Την επομένη ο πρόεδρος της Τουρκικής Δημοκρατίας Αμντουλάχ Γκιούλ από τη γενική συνέλευση του ΟΗΕ εξέφραζε την ελπίδα να γίνει το Αιγαίο θάλασσα φιλίας δηλώνοντας ότι η Τουρκία είναι πρόθυμη να επιλύσει «όλα τα εκκρεμή ζητήματα στο Αιγαίο, σεβόμενη τα κοινά δικαιώματα και τα νόμιμα συμφέροντα των δυο χωρών, με βάση το Διεθνές Δίκαιο».

Στις αρχές του Δεκεμβρίου τον οποίο διανύουμε η BTG Pactual οποία ελέγχεται από τον δισεκατομμυριούχο Andre Esteves γνωστοποίησε ότι αποφάσισε την πώληση του 19% των μετοχών της, το οποίο αντιστοιχούσε σε ένα ποσό της τάξης του 1,8 δις δολαρίων σε έναν όμιλο επενδυτών στον οποίο συμμετέχουν οι οικογένειες Rochild και Agnelli και ο οποίος περιλαμβάνει επίσης τις εξής εταιρείες: U.S. investment firm J.C. Flowers & Co., the Government of Singapore Investment Corp., China Investment Corp. and the Abu Dhabi Investment Council.

Κρίση στην Ελλάδα και πιέσεις

Τον περασμένο Σεπτέμβριο, όταν η BTG Pactual εξεδήλωσε το ενδιαφέρον της για την ανάπτυξη επενδύσεων στην Ελλάδα αποφάσιζε και την πώληση του μεριδίου της στη μεγαλύτερη πετρελαϊκή εταιρεία της Βραζιλίας, δηλαδή της PETROBRAS (Petroleo Brasileiro SA). Δηλαδή η ΒTG Pactual, ίσως η μεγαλύτερη τράπεζα στη Λατινική Αμερική συμμετείχε στην PETROBRAS μέχρι την εκδήλωση του ενδιαφέροντός της για επενδύσεις στην Ελλάδα. Στις αρχές του Σεπτεμβρίου του 2010 είχε ανακοινωθεί, επίσης, η έκδοση ομολογιακού δανείου από την PETROBRAS ύψους 64 δις δολαρίων με σκοπό την χρηματοδότηση της εκμετάλλευσης κοιτασμάτων πετρελαίου και φυσικού αερίου τα οποία εντοπίζονται σε πολύ μεγάλο βάθος στη θάλασσα. Τον ίδιο μήνα η PETROBRAS μέσω της μεγαλύτερης προσφοράς σε μετοχές που πραγματοποιήθηκε ποτέ εξελίχθηκε στη δεύτερη παραγωγό εταιρεία πετρελαίου στον κόσμο μετά την ExxonMobil και στην τρίτη, από άποψη αξίας, ιδιωτική εταιρεία στον κόσμο. Η PETROPRAS έχει δημιουργήσει μια δομή στην οποία εμπλέκονται οι μεγαλύτερες τράπεζες στον κόσμο, όπως οι Bank of America Merrill Lynch , η Citigroup, η Morgan Stanley, η ισπανική Santander , BB Investimentos , BTG Pactual , η Crédit Agricole , η Goldman Sachs , HSBC , JP Morgan , Societe Generale , η UBS , η Credit Suisse και άλλες.

Το ερώτημα που τίθεται είναι το εξής: Η PETROBRAS συμμετέχει έμμεσα στις πιέσεις που δέχεται η Ελλάδα για συνδιαχείριση και συνεκμετάλλευση του Αιγαίου στην παρούσα συγκυρία της σφοδρής οικονομικής κρίσης; Η Τουρκία, όπως είναι εξάλλου φυσικό, εκμεταλλεύεται την εμφανή, λόγω οικονομικής κρίσης, αδυναμία της Ελλάδα και για αυτόν ακριβώς το λόγο θέτει το ζήτημα της συνεκμετάλλευσης των ενεργειακών πόρων στο Αιγαίο.

Τι σχέση έχουν, όμως, όλα αυτά με τις Business του Νταβούγλου, με το πετρέλαιο στο Αιγαίο και πως θα μπορούσε να εμπλακεί στην εξόρυξη πετρελαίου στο Αιγαίο η PETROBRAS, η μεγαλύτερη εταιρεία της Λατινικής Αμερικής από πλευράς χρηματιστηριακής αξίας, στην οποία συμμετείχε και ο Τζορτζ Σόρος και την οποία όπως αποκαλύφθηκε δανειοδότησε το 2005 η Μεγάλη Βρετανία για την πραγματοποίηση επικίνδυνων σε ότι αφορά το περιβάλλον γεωτρήσεων στον Ατλαντικό Ωκεανό ;

Η Petrobras και η Τουρκία

Από το 2007, η Τουρκία σε συνεργασία με την PETROBRAS πραγματοποιεί έρευνες για τον εντοπισμό ενεργειακών κοιτασμάτων (φυσικό αέριο, πετρέλαιο) και για την άντληση πετρελαίου. Στις 2 Φεβρουαρίου του 2008 υπουργός ενέργειας της Τουρκίας Χιλμί Γκουλέρ δήλωνε ότι η Τουρκία ξεκινά τις ενεργειακές της έρευνες στο βορειοανατολικό Αιγαίο και συγκεκριμένα στον Κόλπο του Ξηρού, ενώ ταυτόχρονα γινόταν γνωστό ότι η Τουρκία σε συνεργασία με την PETROBRAS ξεκινούσε τις έρευνες για πετρέλαιο στην Μαύρη Θάλασσα. Στην περιοχή της Μαύρης Θάλασσας η Τουρκία έχει εφαρμόσει ένας είδος πολιτικής καθορισμού των Αποκλειστικών Οικονομικών Ζωνών, όμοια με αυτή που επιχειρεί να εφαρμόσει στο Καστελόριζο, δηλαδή πρακτικά προχώρησε σε διαδικασίες εκτός διεθνούς δικαίου. Ο Γενικός Διευθυντής της ΤΡΑΟ Mehmet Uysal δήλωνε τότε ότι «Η PETROBRAS θα επενδύσει 400 εκατομμύρια δολάρια τα προσεχή τέσσερα χρόνια για εξόρυξη πετρελαίου στη Μαύρη Θάλασσα». Η επένδυση από την πλευρά της τουρκικής ΤΡΑΟ θα άγγιζε, όπως γινόταν τότε γνωστό, τα 826 εκατ. δολάρια. Όλα αυτά δεν είναι διόλου τυχαία αν παρατηρήσει κανείς το διαρκές τουρκο – βραζιλιάνικο φλερτ που διαπιστώνεται τα τελευταία χρόνια. Σε αυτή τη σχέση ρόλο μπαλαντέρ διαδραματίζει το Ιράν. Εξάλλου, η Τουρκία και η Βραζιλία είχαν καταψηφίσει τις κυρώσεις του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ εναντίον του Ιράν τον Ιούνιο του 2010 και το κυριότερο: λίγο πριν, τον Μάιο του 2010 Βραζιλία, Τουρκία και Ιράν είχαν προχωρήσει σε συμφωνία για ανταλλαγή ουρανίου και για τα πυρηνικά.

Τον περασμένο Σεπτέμβριο ανακοινώθηκε ότι ξεκίνησε η διαδικασία ιδιωτικοποίησης της κοινοπραξίας TPAO. Νωρίτερα η κοινοπραξία ΤΡΑΟ ήρθε σε συμφωνία με την βραζιλιάνικη PETROBRAS και την αμερικανική CHEVRON για την εξόρυξη πετρελαίου στη Μαύρη Θάλασσα. Συγκεκριμένα τον Μάιο του 2010 ο πρωθυπουργός της Τουρκίας Ταγίπ Ερντογάν υπέγραψε μνημόνιο με τον πρόεδρο της Βραζιλίας Λούλα Ντα Σίλβα για τη διεξαγωγή των ερευνών σε θαλάσσια περιοχή κοντά στη Σινώπη.

Τον Φεβρουάριο του 2010, δηλαδή πριν από 10 μήνες, ο αντιπρόεδρος της ελληνικής κυβέρνησης κ. Θεόδωρος Πάγκαλος κατά την ομιλία του στη βουλή δήλωνε ότι συνεχίζονται οι έρευνες για τον εντοπισμό κοιτασμάτων πετρελαίου στο νοτιοανατολικό Αιγαίο και συγκεκριμένα στις περιοχές του Καστελόριζου και της Ρόδου, σημειώνοντας ότι δεν είχαν υπάρξει μέχρι τότε αποτελέσματα. Ωστόσο ο ίδιος είχε προαναγγείλει τη δημιουργία κρατικού φορέα για την εξόρυξη πετρελαίου, την οποία τον περασμένο Μάιο επιβεβαίωσε ο υφυπουργός Περιβάλλοντος Ενέργειας και Κλιματικής Αλλαγής Γιάννης Μανιάτης και για τη σύσταση του οποίου ενημέρωσε επίσημα το υπουργικό συμβούλιο πριν από λίγες ημέρες η αρμόδια υπουργός Περιβάλλοντος, Ενέργειας και Κλιματικής Αλλαγής κα Τίνα Μπιρμπίλη. Κάποιοι καλά ενημερωμένοι κύκλοι υποστηρίζουν ότι από τη στιγμή που στην λειτουργία της «Ελληνικής Διαχειριστικής Εταιρείας Υδρογονανθράκων Α.Ε.» (ΕΔΕΥ Α.Ε.), μοιραία, προβλέπεται η εμπλοκή ιδιωτών τότε μια αντίστοιχη (όπως δηλαδή στην Τουρκία) εμπλοκή ξένων εταιρειών – κολοσσών ίσως διαπιστωθεί και στο Αιγαίο, στη βάση της συνεκμετάλλευσης του ορυκτού πλούτου με την Τουρκία. Αν η PETROBRAS πραγματοποιεί μια τόσο μεγάλη επένδυση στη Μαύρη Θάλασσα, για ποιο λόγο να μην «καλοβλέπει» τα πετρέλαια του Αιγαίου.

Με λίγα λόγια: Η PETROBRAS θα είναι, άραγε, ο ενεργειακός κολοσσός, ο οποίος θα αναλάβει την εξόρυξη και εκμετάλλευση του πετρελαίου στο Αιγαίο; Ίσως o υπουργός Εξωτερικών της Τουρκίας Αχμέτ Νταβούτογλου μιλώντας για business με την Ελλάδα να έχει στο μυαλό του τη Βραζιλία. Συνεχίστε το διάβασμα ΕΔΩ........

PIMCO: "Μόνο η έξοδος από το ευρώ θα σώσει Ελλάδα, Ιρλανδία και Πορτογαλία"

Εάν θέλουν να δουν τα οικονομικά τους ανακάμπτουν, η Ελλάδα, η Ιρλανδία και η Πορτογαλία θα πρέπει να βγουν από την ευρωζώνη, δηλώνει ο Αντριου Μπόσομγουερθ, διαχειριστής χαρτοφυλακίου στην Pimco Europe, της μεγαλύτερης εταιρείας επενδύσεων ομολόγων στον κόσμο. Σε συνέντευξή του στη γερμανική εφημερίδα «Die Welt», ο Μπόσομγουερθ δηλώνει πως «η Ελλάδα, η Ιρλανδία και η Πορτογαλία, χωρίς το δικό τους νόμισμα ή μεταβιβάσεις σημαντικών κεφαλαίων, δεν θα ξανασταθούν στα πόδια τους». Έχοντας το δικό τους νόμισμα, αυτές οι χώρες «θα είχαν τη δυνατότητα να κάνουν εξαγωγές σε χαμηλότερες τιμές και η αύξηση των εξαγωγών τους θα οδηγούσε με τη σειρά της στην αναγκαία οικονομική ανάπτυξη», προσθέτει και εκτιμά ότι μόλις αποκατασταθεί η ανάπτυξη και η εμπιστοσύνη των αγορών ομολόγων, οι χώρες αυτές θα μπορούσαν να ενταχθούν και πάλι στη νομισματική ένωση. Το στέλεχος της...............

. Pimco θεωρεί ότι είναι πλάνη η προσδοκία πολλών πολιτικών ότι οι αγορές θα ηρεμήσουν. «Επειδή οι αγορές δεν εμπιστεύονται ότι χώρες όπως Ελλάδα, Ιρλανδία, Πορτογαλία θα μπορέσουν σε μόνιμη βάση να εξυπηρετήσουν το χρέος τους, θα συνεχίσουν το σενάριο της πτώχευσης παρ' όλα τα δάνεια του ΔΝΤ και της ΕΕ».

Κατά συνέπεια, λέει ο κ.Μπόσομγουερθ, σήμερα πουλούν τα ομόλογα των προβληματικών χωρών αλλά δεν βρίσκουν κανέναν αγοραστή πλην της ΕΚΤ. «Έτσι τα επιτόκια συνεχίζουν να ανεβαίνουν - και μάλιστα το ίδιο συμβαίνει για την Ισπανία, την Ιταλία και το Βέλγιο. Αυτό καθιστά συνεχώς ακριβότερο το δανεισμό για τις χώρες, με αποτέλεσμα να αυξάνεται το χρέος και ο κίνδυνος πτώχευσης», λέει ο κ. Μπόσομγουερθ.

Αναφερόμενος στις περιπτώσεις της Ισπανίας, της Ιταλίας και του Βελγίου, τα επιτόκια δανεισμού των οποίων έχουν επίσης επιβαρυνθεί, το στέλεχος της Pimco θεωρεί ότι μπορούν να «κατορθώσουν» να ξεπεράσουν τις δυσχέρειές τους παραμένοντας στην νομισματική ένωση, αλλά με ισχυρή βοήθεια από τους εταίρους τους.

Αυτό, κατά τη γνώμη του, σημαίνει πως η «λύση» των ευρωομολόγων είναι μακροπρόθεσμα αναπόφευκτη, παρά τη δυσαρέσκεια της Γερμανίας, η οποία είναι κατηγορηματικά αντίθετη, φοβούμενη την αύξηση των δικών της επιτοκίων δανεισμού, και της Γαλλίας, που την υποστηρίζει.

Τμήμα ειδήσεων defencenet Συνεχίστε το διάβασμα ΕΔΩ........

Συμμορία ληστών το ΠΑΣΟΚ

ΓΙΩΡΓΟΣ ΔΕΛΑΣΤΙΚ

Σε αδίστακτη πολιτική συμμορία ληστών στην υπηρεσία των πιο επιθετικών κύκλων του κεφαλαίου αναδεικνύεται η κυβέρνηση του Γιώργου Παπανδρέου – του πιο μισητού πολιτικού καθάρματος που κυβέρνησε ποτέ την Ελλάδα. Τέτοιο μίσος εναντίον των εργαζομένων δεν είχαν δείξει ούτε οι φασίστες δικτάτορες που κατά καιρούς κατέλαβαν πραξικοπηματικά την εξουσία στη χώρα. Οι αλλεπάλληλοι αντεργατικοί νόμοι που προωθεί ο Γ. Παπανδρέου του εξασφαλίζουν αβίαστα την πρώτη θέση στη λίστα των πιο μισητών υπηρετών του κεφαλαίου σε όλη την ελληνική ιστορία.
Πρόκειται για τόσο αχαλίνωτο αντεργατικό όργιο που ακόμη και το ΔΝΤ θεωρεί πως είναι ...δυσφήμιση για την απάνθρωπη εικόνα του παγκοσμίως να εμφανίζεται ότι ταυτίζεται με την πολιτική της κυβέρνησης Παπανδρέου!!! Όπου βρεθεί κι όπου σταθεί το τελευταίο διάστημα, ο γκαουλάιτερ του ΔΝΤ στην Αθήνα Πολ Τόμσεν διακηρύσσει δημοσίως, σε κάθε ομιλία του, ότι το ΔΝΤ δεν ζήτησε ποτέ από την κυβέρνηση Παπανδρέου να μειώσει τους μισθούς των εργαζομένων στον ιδιωτικό τομέα! Δεν έχει ξαναγίνει αυτό πουθενά στον κόσμο: Να βγαίνει το ΔΝΤ από ...αριστερά(!!!) σε κάποια κυβέρνηση – και μάλιστα η κυβέρνηση αυτή να είναι του λεχρίτη του... προέδρου της Σοσιαλιστικής Διεθνούς! Είναι όντως εξαιρετικά δύσκολο να πιστέψει κανείς ότι η κυβέρνηση Παπανδρέου έφτασε μέχρι του σημείου να δώσει το δικαίωμα στον κάθε ιδιώτη εργοδότη να μειώνει όσο θέλει (!) τους μισθούς των εργαζομένων του, με προσωρινό...... κατώτατο φράγμα μόνο τα 740 ευρώ μεικτά του ελάχιστου μισθού, που καθορίζει η εθνική συλλογική σύμβαση εργασίας.

Αυτό σημαίνει δηλαδή ότι η κάθε μεγάλη επιχείρηση που απασχολεί στη χώρα μας π.χ. μηχανικούς ή γιατρούς με 30 ή και περισσότερα χρόνια προϋπηρεσίας και τους αμείβει με 2.300 ή 3.000 ευρώ ή και περισσότερα, έχει το δικαίωμα από τον Γ. Παπανδρέου να τους μειώσει το μισθό και να τους ρίξει ακόμη και στα... 740 ευρώ! Εννοείται ότι η τεράστια μάζα των εργαζομένων που δουλεύει με 1.000 ή 1.500 ή 2.000 ευρώ μεικτά ταχύτατα θα βουλιάξει προς τα 740 ευρώ! Μεικτά, για να μην ξεχνιόμαστε. Στην περίπτωση του ιδιωτικού τομέα, όπως είναι ευνόητο, δεν υπάρχει ούτε καν το πρόσχημα ότι τα κέρδη από τη μείωση των μισθών πάνε στα κρατικά ταμεία και από εκεί στους ξένους τοκογλύφους που δανείζουν την κυβέρνηση. Στην περίπτωση των ιδιωτών όλα τα λεφτά που εξοικονομούνται από τη μείωση των μισθών πάνε ολόκληρα στην τσέπη του εργοδότη – και χάνονται κι από πάνω τεράστια ποσά που αντιστοιχούν στις ασφαλιστικές εισφορές των ποσών που περικόπτονται από τους μισθούς και θα πήγαιναν στα ασφαλιστικά ταμεία, ενώ χάνει και απευθείας το κράτος φορολογικά έσοδα εξαιτίας των μισθών που περικόπτονται και που είναι τα μόνα σίγουρα φορολογικά έσοδα, αφού κόβονται απευθείας από την πηγή χωρίς να ερωτηθούν οι εργαζόμενοι.

Έχουμε να κάνουμε λοιπόν με αδίστακτους υπηρέτες των συμφερόντων του κεφαλαίου. Αυτή είναι η πραγματική φύση της κυβέρνησης Παπανδρέου, ο οποίος άλλωστε έχει έτοιμες τις βαλίτσες του να την κοπανήσει από την Ελλάδα μόλις δυσκολέψουν τα πράγματα. Ξέρει ότι αποκλείεται να εκλεγεί για δεύτερη τετραετία και ως εκ τούτου είναι εξαιρετικά επικίνδυνος πολιτικά. Ξεπουλάει τα πάντα στο κεφάλαιο, στους Αμερικάνους και στην ΕΕ με την πρώτη ευκαιρία, ελπίζοντας να τον ανταμείψουν με τη θέση του ΓΓ του ΟΗΕ για τις υπηρεσίες του. Είναι εντυπωσιακό το γεγονός ότι κανένας δεν έχει βάλει ακόμη θέμα στη Σοσιαλιστική Διεθνή να τον καθαιρέσουν από πρόεδρο, αφού έχει αποδειχθεί με τη διακυβέρνησή του... ταλιμπάν του νεοφιλελευθερισμού, ώστε να πάψει τουλάχιστον για τα μάτια του κόσμου να αποτελεί «κινητό διασυρμό» της υποτιθέμενης σοσιαλδημοκρατίας. Έχει πλάτες ο Γιωργάκης - Τσολάκογλου που αποδεικνύεται «Ντίλινγκερ του κεφαλαίου»! Δεν είναι τυχαίο φυσικά που για την εκπλήρωση της αποστολής του τον έχουν πλαισιώσει με ένα οικονομικό επιτελείο οργάνων του διεθνούς κεφαλαίου. Ο Γ. Παπακωνσταντίνου ήταν υπάλληλος του ΟΟΣΑ στο Παρίσι επί εφτά χρόνια. Η Παναρίτη, αυτή η παντελώς άγνωστη και εξτρεμιστικά νεοφιλελεύθερη οικονομική σύμβουλος του Γ. Παπανδρέου που την τοποθέτησε βουλευτή επικρατείας χωρίς καν να γνωρίζονται(!), ήταν υπάλληλος του ΔΝΤ πριν μας την φέρουν. Ο Χριστοδούλου, ο υπεύθυνος του δημόσιου χρέους, ήταν υπάλληλος της Γκόλντμαν Ζαξ. Καταλαβαίνουμε δηλαδή στα χέρια ποιών ανθρώπων βρίσκεται η ελληνική οικονομία!
Αυτοί όμως την αποστολή τους εκπληρώνουν. Εμείς θα ξυπνήσουμε να τους διώξουμε με κλωτσιές και τις πέτρες ή θα τους αφήσουμε να μας γδάρουν ζωντανούς; Αυτό είναι το ζήτημα. Τα άλλα περιττεύουν. Αυτό πρέπει να το αποδείξουμε με τη συμμετοχή μας στις απεργιακές κινητοποιήσεις όλης αυτής της εβδομάδας και πάνω από όλα στη γενική απεργία της Τετάρτης. Εκεί θα κριθεί εμπράκτως αν η οργή που αισθάνεται ο κόσμος της εργασίας θα μετατραπεί σε λάβα που κάψει την κυβέρνηση ή θα εκφυλιστεί σε κατάθλιψη αδράνειας. Ελπίζουμε, ευχόμαστε και εργαζόμαστε για να συμβεί το πρώτο. Διαφορετικά, το μέλλον μας προβλέπεται πολύ ζοφερό. Αυτοί δεν έχουν έλεος.
prin.gr
Συνεχίστε το διάβασμα ΕΔΩ........

RT: Η απάτη για την χρεωκοπία της Ελλάδας

ΔΕΙΤΕ ΤΟ ΒΙΝΤΕΟ ΠΟΥ ΑΚΟΛΟΥΘΕΙ

. Συνεχίστε το διάβασμα ΕΔΩ........

Οι απροσκύνητοι Έλληνες...

"ΟΙ ΠΡΟΣΚΥΝΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΟΙ ΑΛΛΟΙΩΣΕΙΣ ΤΗΣ ΟΡΘΙΑΣ ΣΤΑΣΗΣ ΕΙΝΑΙ ΚΥΡΙΟ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΟ ΤΩΝ ΒΑΡΒΑΡΩΝ"- Αριστοτέλης

ΟΥΚ ΕΙΘΙΣΤΑΙ ΤΟΙΣ ΕΛΛΗΣΙ ΠΡΟΣΚΥΝΕΕΙΝ | "Δεν υπάρχει στα ήθη των Ελλήνων το προσκύνημα"

Σαφείς καταδικαστικές αναφορές γύρω απο την καθαρώς βαρβαρική " συνήθεια " του προσκυνήματος και της γονυκλισίας, υπάρχουν διάσπαρτες μέσα στα κείμενα όχι μόνον της Αρχαίας αλλά και της Νεωτέρας Γραμματείας μας, καθώς και στις στήλες των διαφόρων Λεξικών της Ελληνικής Γλώσσης. Ο ποιητής Θέογνις ο Μεγαρεύς { ΣΤ' αι. π.χ. } καταδικάζει ακόμη και την απλή κλίσι της κεφαλής χαρακτηρίζοντας την ώς δουλική συμπεριφορά:

" Ού ποτε δουλική κεφαλή ιθεία πέφυκεν, άλλ' αιει σκολιή, καυχένα λοξόν έχει " | " Ουδέποτε δουλική κεφαλή γεννήθηκε όρθια, αλλά πάντοτε κυρτή και τον αυχένα λοξόν τον έχει ". { Ελεγ. 535 }

Ο ίδιος δέ, ώς Έλλην, δηλώνει κατηγορηματικά:............
 " Ούποτε... υπό ζυγόν δύσλοφον αυχνένα θήσω, ούδ'εί μοι Τμώλος έπεστι κάρη " | " Δεν θα θέσω υπό δύσλοφον ζυγόν τον αυχένα, ακόμα και άν το όρος Τμώλος πέσει επί της κεφαλής μου " { Ελεγ. 985 }

Ο Ηρόδοτος, στο Β-80 της " Ιστορίης του " μας περιγράφει τα ιδιαιτέρως παράξενα ήθη των Αιγυπτίων, αφηγείται έκπληκτος και καταγράφει ώς αξιοθέατον:

" Τόδε μέντοι άλλο { οι Αιγυπτίοι } Ελλήνων ουδαμοίσι συμφέρονται, αντί του προσαγορεύειν αλλήλους έν τήσι οδοίσι, προσκυνέουσι κατιέντες μέχρι τού γούνατος την χείρα! " | " Και σ'αυτό το άλλο οι Αιγύπτιοι δεν ομοιάζουν με τους Έλληνες, αντί να χαιρετηθούν όταν συναντηθούν είς τας οδούς, προσκυνούν κατεβάζοντας μέχρι το γόνατο το χέρι ! ".

Και ο λεξικογράφος Ησύχιος, είς το λήμμα " αντίχειρες ", παρατηρεί:

" Έννια των βαρβάρων εθνών, τους αντίχειρας υποτιθέντα τοίς γενείοις, και τους δακτύλους εκτείνοντα, προσκυνεί τούς ηγουμένους αυτών ".

" Προσκυνείν ώσπερ έν τοίς βαρβάροις " | " Το προσκύνημα αφορά μόνον τους βάρβαρους " { Δημοσθ. 549.16 }

Η παγκόσμιος Ιστορία της " Ακαδημίας Επιστημών ΕΣΣΔ " { Εκδ. 1957, σελ. 647 - 652 } σχολιάζει διεξοδικώς τις απίστευτες αυτές εκφράσεις και συνήθειες: " Οι βασιλίσκοι της Συρίας συνήθιζαν όταν απευθύνοντο στον Φαραώ, να εκδηλώνουν με δουλικές εκφράσεις την εξάρτηση τους απο αυτόν, " στα πόδια του κυρίου μου επτά κι άλλες επτά φορές πέφτω να προσκυνήσω και με την κοιλιά μου και με την ράχη μου "... Ο εξαρτημένος άρχιζε με την προσφώνηση " στον Κύριο μου, στον Ήλιο μου πέφτω ", έφθανε μάλιστα στο σημείο να αυτοονομάζεται και " σκύλος του κυρίου του "

Ο Στοβαίος είς το Περί Νόμων και Εθών { 41 }, διασώζει την πληροφορία ότι: " Πέρσαις... εάν τινα προστάξη ο βασιλεύς μαστιγώσαι, ευχαριστεί ώς αγαθού τυχών ότι αυτού εμνήσθη ο βασιλεύς " | " Στην Περσία, εάν κάποιος μαστιγωθεί κατόπιν εντολής του βασιλέως, τον ευχαριστεί ".

Και επί σουλτανικής ακόμη Τουρκίας γινόταν στα ανάκτορα της Κωνσταντινούπολης η επίσημη τελετή του προσκυνήματος, κατά την οποία οι πολιτικοί και στρατιωτικοί αξιωματούχοι, αλλά και οι δυτικοί πρεσβευτές, υπέβαλλαν τα συγχαρητήρια τους στον σουλτάνο προσκυνώντας κροσωτή ταινία στα πόδια του θρόνου του. Μόνον οι " υπόδουλοι " Έλληνες ήταν " Απροσκύνητοι ".
Γράφει ο σουλτάνος Σελίμ Β' πρός τον υιό του, το 1572: " Παιδί μου, ο θεός εβοήθησε και ενίκησα και πήρα την Κύπρο, τους άπιστους ανθρώπους όπου δεν με επροσκενούσαν..."

Ο Ι. Κακρίδης αναφέρει χαρακτηριστικά: " Στα Λαηνά του Σουφλιού, είναι ένας τσοπάνος που φτιάνει θαυμάσιες γκλίτσες. Σε μία απο αυτές παρίστανε τον Τούρκο να κόβει το κεφάλι ενός Έλληνα. Ο Έλληνας στέκει όρθιος, και με χωρίς κεφάλι που είναι. Κι όταν ρωτήσαν τον τσοπάνο γιατί στέκει όρθιος, αφού είναι χωρίς κεφάλι, αποκρίθηκε - Γιατί είναι Έλληνας - " { Οι Αρχαίοι Έλληνες στην Νεοελληνική Παράδοση, εκδ. ΜΙΕΤ, σελ. 32, 52 }

Πράγματι οι Έλληνες, άν και λίαν ευσεβείς, δεν " έκυπτον ", ούτε και όταν προσευχόταν. Είναι γνωστό ότι επικαλούντε τους επουράνιους θεούς δι'απλής ανατάσεως των χεριών, " άρσεως ", εξ ου αρα = προσευχή, αράομαι = προσεύχομαι.

" Λαοί δ' ηρήσαντο { δηλ. προσευχήθηκαν }, θεοίσι δε χείρας ανέσχον " { Ιλιάς Η 177 }"

... στάντες ευξόμεθα αυτοίς, ανατείνοντες των χείρε αγαθόν δίδοναι... " { Αριστοφ. Όρνιθες 621 }

" ... θεοκλυτούντος και πρός τον ουρανόν ανατείνοντας τάς χείρας... " { Πλουτάρχου. Βίος Αλεξάνδρου 19 }

" ...ανίσχοντες χέρας, αθανάτοις εύχοντο " { Βακχ. Διθύρ. 25 }

Τα κείμενα μας είναι γεμάτα απο παρίμοιες περιγραφές και εικόνες. Όταν εδέοντο πρός τους θαλάσσιους θεούς, τότε άπλωναν τα χέρια τους πρός την θάλασσα, ενώ όταν απευθυνόταν πρός τους θεούς του Κάτω Κόσμου χτυπούσαν το έδαφος με τα πόδια τους - προκειμένου να εισακουσθούν - και όχι δια της παλάμης, αποφεύγοντας έτσι την οσφυοκαμψία, το κύπτειν, αφού όπως επεξηγεί ο Λουκιανός { Νιγρίνος 21 }: " Ο υποκύψας, την ψυχήν ταπεινώνει, τη του σώματος ομοιότητι ".

Γι'αυτό και ο Διογένης ο Κυνικός, όταν κάποτε είδε μιά γυναίκα να γονατίζει για να προσκυνήση, με την κεφαλή επί του εδάφους, την επετίμησε με την γνωστή του " αθυροστομία ":

" Ούκ ευλαβή, ώ γύναι, μή ποτε θεού όπισθεν εστώτος ασχημονήσης; " { Διογένης Λαέρτιος - Βίος Διογένους 37 }

Ο Πυθαγόρας φαίνεται ότι ήτο ιδιαιτέρως αυστηρός, διότι απαγόρευε ακόμη και την παραμικρή δέησι. Γράφει ο Ιάμβλιχος στον " Πυθαγορικόν Βίον " { 236 }:

"Οι Πυθαγόρειοι απείχοντο δεήσεων και ικετειών και πάσης τής τοιαύτης ανελευθέρου θωπείας { κολακείας } ώς ανάνδρου και ταπεινής ούσης ".

Γι'αυτό ο Μίνως, ώς δικαστής στον Άδη, απέστελλε στους χώρους των ασεβών και τις ψυχές όσων είχαν την απαίτηση ή απλώς ανέχοντο να προσκυνούνται ενόσω ζούσαν.

" Μίνως, επιμελώς εξετάζων, απέπεμπεν έκαστον ές τον των ασεβών χώρον... μάλιστα εκείνων ήπτετο, των προσκυνείσθαι περιμενόντων ". { Λουκιανού - Νεκυομαντεία 473 }

Η προσκύνησις ανθρώπου απο άνθρωπο αντιμετωπίζετο και ώς μεγάλη βλακεία και αφέλεια. Γράφει ο Φιλόστρατος, στον βίο Απολλωνίου του Τυανέως { Κέφ. XXVII }: "Αφικομένω Απολλωνίω ές Βαβυλώνα, ο σατράπης ο επί των μεγάλων πυλών ορέγει { απλώνει } χρυσήν εικόνα του βασιλέως ήν, εί μή προσκυνήσειέ τις, ού θεμιτόν ήν εσφοιτάν έσω { να εισέλθει στην πόλη } σατραπεύεται παρά τοίς βαρβάροις τα ούτω ευήθη... "{ ευήθης = ανόητος, μωρός, ηλίθιος }.

Γι'αυτό οι ξένοι Ελληνιστές συγκρίνοντας τις δύο νοοτροπίες - βαρβάρων και Ελλήνων - σχολιάζουν εντυπωσιασμένοι: "Στην Ελλάδα κανείς ελεύθερος πολίτης δεν υποκλίνεται ούτε προσκυνάει μιά ζωντανή θεότητα πεσμένος κατά γής" { Hanson Heath - Ποιός σκότωσε τον Όμηρο; }

Οι Έλληνες είχαν καταλάβει ότι η ιδιαιτερότητα τους ήταν να μην υποκλίνονται μπροστά σε άνθρωπο, να μη δέχονται την απόλυτη εξουσία... Άν υπερασπίζουμε την παιδεία της Αρχαίας Ελλάδος στην σημερινή εκπαίδευση, δεν το κάνουμε επειδή ανήκει στο παρελθόν όλων μας, αλλά επειδή είναι το καλλίτερο εχέγγυο μέλλον. "{ Ζακλίν ντέ Ρομιγύ - Ομιλίας της στην Πνύκα, 11-7-1995 }.

Όταν ο Δαρείος, ώς ένδειξη υποταγής, είχε ζητήσει απο τους Σπαρτιάτες " Γη και Ύδωρ ", οι Σπαρτιάτες
" τους πρέσβεις τους αιτέοντας, ές φρέαρ εμβαλόντες, εκέλευον γήν τε και ύδωρ έκ τούτων φέρειν παρά βασιλέα " | " Τους έριξαν σ'ένα πηγάδι λέγοντας να πάρουν απο εκεί " Γή και ύδωρ " για να το φέρουν στον βασιλέα τους ".

Ο Απόλλων όμως οργίσθη επειδή οι πρέσβεις εθεωρούντο πρόσωπα απαραβίαστα, και " Λακεδαιμονίοισι μήνις κατέσκηψε ". Συσκεφθέντες τότε απεφάσισαν να αποδώσουν ικανοποίηση, " ... ποινήν τείσειν Ξέρξη, των Δαρείου κηρυκών των έν Σπάρτη απολομένων ". Κήρυγμα λοιπόν εποιούντο πρός τους πολίτες " εί τις βούλοιτο, πρό { υπέρ } Σπάρτης αποθνήσκειν ". Πράγματι, ο Σπερθιής ο Ανηρίστου και ο Βούλις ο Νικολάου προσεφέρθησαν να ταξιδεύσουν είς τα Σούσα για να τιμωρηθούν απο τον Ξέρξη με την ποινή του θανάτου. Όταν παρουσιάσθηκαν στον Πέρση βασιλέα εδήλωσαν τον λόγο της αποστολής τους, πλήν όμως αρνήθηκαν κατηγορηματικά, παρά τις πιέσεις, να τον προσκυνήσουν. - Ήρθαμε για να μας φονεύσετε, όχι για να προσκυνήσουμε! -

Ο πρεσβευτής Τιμαγόρας που εδέχθη να προσκυνήση, εφονεύθη υπό των Αθηναίων: "Τιμαγόρας, ούτος πρεσβευτής πεμφθείς πρός βασιλέα Αρταξέρξην υπο Αθηναίων, χρυσίον έλαβε παρ'αυτού και αργύριον/// ούτος ούν ο Τιμαγόρας, προσκυνήσας τον Περσών βασιλέα, παρά τα Ελλήνων ήθη, και δωροδοκηθείς, υπο Αθηναίων ανηρέθη - εφονεύθη - "{ Λεξικό Σουίδα }

Το " απροσκύνητον ", ώς Ελληνική συνήθεια, ώς βίωμα και αρετή, ώς τρόπος ζωής, επέρασε και στα δημοτικά, αλλά και στα σύγχρονα τραγούδια. Ο σκλαβωμένος Έλληνας παραμένει στο φρόνημα αδούλωτος, απροσκύνητος, σαν αετός που κυτάεει τον ήλιο { τον δυνάστη } κατάματα. Μα εγώ δεν ζώ γονατιστός είμαι της γερακίνας γιός - Βασίλης Τσιτσάνης. Το Γεράκι, ο Ιέραξ, το έμβλημα του Διός. Και δεν είναι τυχαίο που το " αέτωμα " - αετός με ανοιχτά φτερά - είναι το πατρογονικό μας σχήμα. Οι αρματωλοί και οι κλέφτες που τόσο έχει υμνήσει η λαϊκή μούσα, παραμένουν απροσκύνητοι και άκαμπτοι σαν αρχαίοι κούροι.

" Όσο είν' ό κλέφτης ζωντανός, πασά δέν προσκυνάει
κι άν πέσει το κεφάλι του, δεν μπαίνει στο ταγάρι.
Το παίρνουν οι σταυραετοί να θρέψουν τα παιδιά τους
να κάνουν πήχυ το φτερό και πιθαμή το νύχι. "

" Εγώ ραγιάς δεν γίνομαι, Τούρκο δεν προσκυνάω. "

" Τρείς Τούρκοι τρείς γενίτσαροι και οι τρείς τον Γιάννο θέλουν
για να τον παραδώσουνε στις πύλες του σουλτάνου.
Σαν τι κακό του έκαμα μπρέ Τούρκοι του Σουλτάνου;
Μα πώς δεν τώκανες κακό που δεν τον προσκυνάεις.
Ούτε τον επροσκύνησα ούτε τον προσκυνάω. "

" Προσκύνα Διάκο τον Πασά, προσκύνα τον Βεζύρη...
Όσο είν' ο Διάκος ζωντανός, πασά δεν προσκυνάει. "

" Μάρκο μου πάρε τα κλειδιά κι έλα να προσκυνήσει.
Μένα με λένε Μπότσαρη, μένα με λένε Μάρκο
ποτέ μου δεν προσκύνησα κι ούτε θα προσκυνήσω. "

" Έβγα Γιώργη, προσκύνησε, τζουράκι να σε κάμω.
Δεν είμαι νύφη πατρινιά να βγώ να προσκυνήσω. "

" Χρήστο, σε θέλει ο πασάς, σε θέλουν οι αγάδες.
Όσο είν' ο Χρήστος ζωντανός, Τούρκο δεν προσκυνάει. "

" Τ'αντρειωμένα κόκκαλα ξεθάψτε των γονιών σας.
Τούρκους δεν έπροσκύνησαν. Τούρκοι μην τα πατήσουν. "

Στα " Απομνημονεύματα " του Κολοκοτρώνη, διαβάζουμε ότι ο Κολοκοτρώνης εννόησε ότι η ύπουλη αμνηστεία του Ιμπραήμ υπέσκαπτε το φρόνημα των αγωνιστών. Οι προσκυνημένοι φέρνανε πολύ μεγαλύτερη ζημιά στον αγώνα παρά οι ίδιοι οί αλλόφυλοι. Και έριξε το σύνθημα: " Τσεκούρι και φωτιά στους προσκυνημένους... η πατρίς κινδυνεύει απο το προσκύνημα ". Στον ίδιο τον Ιμπραήμ απάντησε: " Όχι τα δέντρα, όχι τα σπίτια που μας έκαψες, πέτρα απάνω στην πέτρα να μη μείνει, εμείς δεν προσκυνούμεν ".

Παρόμοια απάντηση έδωσε και ο Καραϊσκάκης στον Κιουταχή κατά την συνάντηση τους στην ναυαρχίδα του Γάλλου ναυάρχου Δεριγνύ. Όταν εισήλθε στο σαλόνι ο Καραϊσκάκης, του είπε ο Κιουταχής: " Έλεγα πως θάρθεις να με προσκυνήσεις ". Κι εκείνος απάντησε: " Εγώ να σε προσκυνήσω; βαλεσής εσύ, Ρούμελης βαλεσής κι εγώ ". { Φωτιάδη - Καραϊσκάκης }

Ανάλογες απαντήσεις βγαλμένες μέσα απο την διαχρονική αυτή πεποίθηση του Ελληνισμού, έχει να επιδείξει η Ιστορία και απο τον νεώτερο Κυπριακό αγώνα.
Η μητέρα του Α. Αυξεντίου { ο οποίος κάηκε ζωντανός απο τους Άγγλους μέσα στο κρησφύγετο του αρνούμενος να παραδωθεί }, λίγο μετά τον θάνατο γιού της δήλωσε: " Κάλλιο μιά φούχτα χώμα ο λεβέντης μου, παρά γονατισμένος ".

" Δεν προσκυνώ Αγαρηνό, κρατάω απ'τον Όμηρο εγώ
είμαι του Τεύκρου αγγόνι και του Κολοκοτρώνη.
Παιδί του Μακρυγιάννη δέ με νικούν βαρβάροι... " { Α. Ανδρέου }

Ο Κωστής Παλαμάς μέσα απο τους στίχους του ποιήματος του " Ο γιός της Χήρας " προβάλλει με τρόπο εντυπωσιακό και μεγαλειώδη, " την ιδιαιτερότητα των Ελλήνων να μην υποκλίνωνται μπροστά σε άνθρωπο ".

Άς σταθούμε σε λίγους αλλά χαρακτηριστικούς στίχους του εκτενούς αυτού ποιήματος:

" Έβγαλε διάτα ο Κρούταγος, της Βουργαριάς ο τσάρος. Προσκύνημα...
Κοπαδιαστά περνάν, κι όλο περνάν οι σκλαβωμένοι εμπρός του.
Προσκύνημα. Μπρός του περνάν και γονατάν και σκύβουν.
Μόν'ένας μπρός του σαν περνά, δεν γονατά, δεν σκύβει...
Μόνος αυτός δε γονατά, μόνος αυτός δε σκύβει.

Κι ο βασιλιάς ξαφνίζεται, ρωτά: Ποιός είν' εκείνος που δέ με προσκυνά;
Για φέρτε τον μπροστά μου. Κι άν τον κρατήση ο Κρούταγος, και τι κακό θα κάμη;
Φέρθηκε ο νιός απόκοτα και θάνατος του πρέπει...
Κι ήρθε και η μάννα κι έσκυψε πρός το παιδί της και είπε:
...εσένα είναι η πατρίδα σου τ'Αλεξάνδρου ή πατρίδα. "
ΠΗΓΗ ellinikoarxeio

Συνεχίστε το διάβασμα ΕΔΩ........

Μας ...«τελειώνει» και η Συνθήκη της Λωζάννης

Από τον «Ευρωπόντικα»
Είχανε δεν είχανε, οι θεματοφύλακες της ...επιλεκτικής προστασίας των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, εκεί στο Συμβούλιο της Ευρώπης και σιγά αλλά σταθερά, ετοιμάζονται να βάλλουν την «ταφόπλακα» στη Συνθήκη της Λωζάννης, με βάση την οποία αντιμετωπίζονται θέματα θρησκευτικών μειονοτήτων σε Ελλάδα και Τουρκία.
Η ευρισκόμενη υπό Τουρκική Προεδρία, Επιτροπή Υπουργών του Συμβουλίου της Ευρώπης που, εκτός των άλλων, έχει και την αρμοδιότητα επίβλεψης της ορθής εκτέλεσης των τελεσίδικων αποφάσεων του Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, στοχοποίησε την Ελλάδα, ως μία χώρα που δεν εφαρμόζει τις τελεσίδικες και καταδικαστικές αποφάσεις του Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων.
Σε συνεδρίαση της, που έγινε κεκλεισμένων των θυρών και έληξε την περασμένη............  Παρασκευή, οι Μόνιμοι Αντιπρόσωποι (πρέσβεις) των 47 κρατών-μελών του Οργανισμού, θεώρησαν σκόπιμο να ασχοληθούν με το γιατί η Ελλάδα, δεν έχει προχωρήσει στην άμεση αναγνώριση της «Τουρκικής Ένωσης Ξάνθης», όπως την υποχρέωσε να κάνει, με καταδικαστική του απόφαση, το Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων.

Δεν περιορίσθηκαν, όμως, μόνο σ' αυτό...

Με μία ιδιαιτέρως αυστηρή απόφαση της, η Επιτροπή των Υπουργών συνιστά στην Ελλάδα, να πάψει να εγείρει προσκόμματα και να προχωρήσει στην αναγνώριση όλων των μειονοτικών θρησκευτικών και άλλων ενώσεων στο έδαφος της.

Η απόφαση αυτή, που θα ανακοινωθεί μετά την παρέλευση 15νθημέρου, πάρθηκε, ύστερα από την εξέταση της συμπεριφοράς της χώρας μας, στην εκτέλεση των καταδικαστικών αποφάσεων του Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, στις υποθέσεις Μπεκίρ Ούστα κατά Ελλάδος και Τουρκική Ένωση Ξάνθης κατά Ελλάδος.

Σ' αυτήν, την «μυστική» κατά τα άλλα, συνεδρίαση της Επιτροπής Υπουργών του Συμβουλίου της Ευρώπης, ωστόσο, βγήκε και μία ΠΟΛΥ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΥΣΑ ΕΙΔΗΣΗ, για το πως η κυβέρνηση Παπανδρέου, είναι αποφασισμένη να χειρισθεί το θέμα της αναγνώρισης των μειονοτικών ενώσεων στην Ελλάδα.

Ο επικεφαλής της Μόνιμης Ελληνικής Αντιπροσωπείας στο ΣτΕ, αντί να εφιστήσει την προσοχή στους συναδέλφους του ότι, με τέτοιες αποφάσεις, θέτουν σε πλήρη αμφισβήτηση της Συνθήκης της Λωζάννης, τους διαβεβαίωσε ότι, η ελληνική κυβέρνηση, έχει ήδη προχωρήσει στην αναγνώριση δεκάδων μειονοτικών ενώσεων στην Ελλάδα, που άλλες φέρουν την ένδειξη «τουρκικός» και άλλες όχι.

Είναι προφανές ότι ο πρέσβης Αθανάσιος Δενδούλης, που κάνει τα πάντα για να μην φύγει από το Στρασβούργο, δεν ενήργησε αυτοβούλως και με την διαβεβαίωση που έδωσε, μετέφερε την κεντρική πολιτική απόφαση της ελληνικής κυβέρνησης και του ημέτερου ΥΠΕΞ.

Σ' αυτό το σημείο, πρέπει να υπενθυμισθεί ότι προπομπός της σχετικής απόφασης θεωρείται σχετικό Ψήφισμα της Συνέλευσης του Συμβουλίου της Ευρώπης, τον Μάρτιο του 2009, που κάτω από τον τίτλο «Θρησκευτική ελευθερία και άλλα ανθρώπινα δικαιώματα για τους μη μουσουλμάνους της Τουρκίας και για τη μουσουλμανική μειονότητα στη Θράκη», είχε θέσει τις «βάσεις» για την αμφισβήτηση της Συνθήκης της Λωζάνης, αναφέροντας ευθαρσώς ότι:

«Τόσο η Ελλάδα όσο και η Τουρκία πρέπει να αντιμετωπίζουν τις θρησκευτικές μειονότητες σύμφωνα με τα στάνταρντ της Ευρωπαϊκής Σύμβασης Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων και όχι να επικαλούνται την αρχή της «αμοιβαιότητας», που προβλέπεται στη Συνθήκη της Λωζάννης του 1923, ως δικαιολογία για να αρνούνται να εφαρμόζουν ορισμένα δικαιώματα».

Τα ερωτήματα που ανακύπτουν είναι πολλά και έχουν να κάνουν:

* Με το ποιες είναι, ακριβώς, οι μειονοτικές ενώσεις που αναγνωρίσθηκαν από την Ελληνική κυβέρνηση;
* Εκτός από την Τουρκική Ένωση Ξάνθης, στις αναγνωρισμένες μειονοτικές ενώσεις περιλαμβάνονται κι' άλλες που φέρουν τον τίτλο «τουρκικός»;
* Μήπως στην λίστα αυτών των ενώσεων, περιλαμβάνονται κι' άλλες που φέρουν τον όρο «Μακεδονικός»;
* Γιατί η ελληνική κυβέρνηση, δείχνει τέτοια προθυμία, να γίνει αρωγός στην προσπάθεια ακύρωσης της Συνθήκης της Λωζάννης;
* Αντιλαμβάνονται εκεί στο ΥΠΕΞ ότι, συνηγορώντας σε τέτοιου είδους προσπάθειες, σε λίγο θα βρεθούν στην δυσάρεστη θέση, να προχωρήσουν και στην αναγνώριση, τουρκικών μειονοτικών ενώσεων στην Κω και στη Ρόδο;

Ακούει κανείς; Συνεχίστε το διάβασμα ΕΔΩ........

Wikileaks versus Νταβούτογλου

ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΗΦΑΙΣΤΟΣ*

Ο Τσε Γκεβάρα ήθελε «ένα και δύο ακόμη Βιετνάμ». Εμείς θέλουμε όχι ένα αλλά χιλιάδες Wikileaks. Απρόσμενα συγκροτείται «πλανητική δημοκρατική επανάσταση». Δημοκρατική δημόσια πολιτική σημαίνει διαφάνεια-έλεγχος: Στον κατ’ αλήθειαν πολιτικό βίο στον Δήμο της Αθηναϊκής Δημοκρατίας, οι εντολείς πολίτες φώτιζαν τα πάντα, συζητούσαν τα πάντα και εξέλεγαν ή έπαυαν επί τόπου τους εκάστοτε εντολοδόχους κυβερνήτες. Στον Δήμο προσέρχονταν ακόμη και αντιπρόσωποι αντίπαλων Πόλεων.
Βέβαια, είναι μάταιο να αναμένουμε τέτοιες βαθμίδες δημοκρατικής πολιτικής οργάνωσης βραχυχρόνια. Η φορά κίνησης, εν τούτοις, προς τα εκεί θα πρέπει να είναι προσανατολισμένη. Η αμερικανίδα ΥΠΕΞ Κλίντον, όμως, έχει διαφορετική άποψη: Οι αλήθειες που φώτισε το Wikileaks, λέει, «αποτελούν επίθεση ενάντια στη διεθνή κοινότητα». Οι δημοκρατικά μεταμφιεσμένοι σύγχρονοι δεσπότες θέλουν πολιτική και διπλωματία συνωμοτικά κατασκευασμένη στο σκοτάδι. Όχι δημόσια και φωτισμένη. Το Wikileaks καταμαρτυρεί ότι η......... τεχνολογία μπορεί να καταστεί δημοκρατικός δυναμίτης και καταλύτης πλανητικών αντί-ηγεμονικών συσπειρώσεων σε όλα τα επίπεδα. Πλανητικά, εθνοκρατικά και τοπικά οι εξουσίες μπορούν να ελεγχθούν ακαριαία από τον «διαδικτυακό δημοκρατικό Δήμο». Ποταμοί πληροφοριών φωτίζουν διαρκώς την αλήθεια, αναρίθμητες δικτυακές σμίλες υφαίνουν αναρίθμητους δημοκρατικούς ελέγχους. Αποστάσεις εκμηδενίζονται, μια πρωτόγνωρη «πλανητική άμεση δημοκρατία» αναδύεται άπιαστη και ασύλληπτη. Το νέο πολιτικό μας δόγμα μπορεί να είναι: «Πίσω από κάθε κομπιούτερ να κάθεται και ένας πολίτης, μπροστά από κάθε εξουσία να ορθώνονται δικτυωμένοι πολίτες και κρατικά, διακρατικά και οικουμενικά χιλιάδες Wikileaks να φωτίζουν τη δημόσια πολιτική».

Πρώτη φορά μετά τη Βυζαντινή Οικουμένη συγκροτείται μια ιδιόμορφη οικουμενικότητα: Πολιτειακή συγκρότηση στο επίπεδο του έθνους συνάμα και «κοσμοσυστημικός πολιτικός πολιτισμός», θα έλεγε και ο Γιώργος Κοντογιώργης. Πλανητικά διαδικτυακή κοινωνία σχέσεων χωρίς κατακτητές και κατακτημένους. Εθνοκρατικά εθνική ανεξαρτησία, κοσμοθεωρίες, ηθική-δικαιοσύνη συμβατά με την κοινωνική ετερότητα κάθε έθνους. Επιπλέον στα σύνορα: άμυνα και ασφάλεια. Ζήτω η διαδικτυακή πλανητικοποίηση των ανθρώπινων σχέσεων αλλά ζήτω και η εθνική ανεξαρτησία. Κάτω οι εξισωτικοί διεθνισμοί και οι ύπουλες παγκοσμιοποιήσεις.

Το Wikileaks διδάσκει: Οι «τρομοκράτες» μπορούν «να τρομοκρατηθούν» διαδικτυακά. Γιατί «τρομοκρατικά» είναι πολλά από αυτά που φωτίστηκαν. Χαρακτηριστικά, ο Νταβούτογλου, αναφέρεται στο Wikileaks να λέει, μεταξύ άλλων: «Στα Βαλκάνια θα παλινορθώσουμε την Οθωμανική Αυτοκρατορία». Βέβαια στο βιβλίο του Το στρατηγικό βάθος λέει περισσότερα και χειρότερα. Ευτυχώς, το διαβάζουν χιλιάδες. Το Wikileaks όμως φώτισε άπλετα την κοροϊδία των «μηδενικών παιχνιδιών». Επίσης, τον ριψοκίνδυνο και ευάλωτο χαρακτήρα του νέο-Οθωμανικού εγχειρήματος των Ερτογάν/Νταβούτογλου. Ελέω Wikileaks γνωρίζουμε καλύτερα ότι ενώ αυτοί οι δύο νέο-Οθωμανοί σχοινοβατούν εσωτερικά-εξωτερικά, εκατέρωθεν, πολλοί αγριοκοιτούν: στρατηγοί, Κούρδοι, Εβραίοι, Αμερικανοί και αναρίθμητοι άλλοι. Στοιχειώδης αντίσταση από ένα κράτος όπως η Ελλάδα μπορεί να αλλάξει τη διαλεκτική των σχέσεων.

Εμείς όμως σπασμωδικά και με ηττοπάθεια σπεύδουμε να τους κατευνάσουμε και να τους παραχωρήσουμε Κύπρο, μέρος του Αιγαίου,(Σημ.blogger διαβαστε ΕΔΩ τη συνεντευξη του Εγκεμέν Μπαγίς της 12/12/2010) βλέπε και Θράκη. Τα κράτη, όμως, ποτέ δεν παραχωρούν την κυριαρχία που καταμερίζει σ’ αυτά η διεθνής νομιμότητα. Μήπως χάσαμε κανένα επιθετικό πόλεμο και δεν το ξέρουμε! Σε περίοδο ειρήνης φαινόμαστε να εκχωρούμε εθνική ανεξαρτησία. Υπομονή, μέχρι να δούμε τι θα κάνουμε. Και ευχαριστούμε το Wikileaks.

Το αρθρο ειναι απο Έθνος της Κυριακής, 5.12.2010, σ. 26

http://www.ethnos.gr/article.asp?catid=11595

*O Παναγιώτης Ήφαιστος είναι καθηγη¬τής Διεθνών Σχέσεων-Στρατηγικών Σπουδών, www.ifestosedu.gr, Πανεπιστήμιο Πειραιώς Συνεχίστε το διάβασμα ΕΔΩ........

Στις Βρυξέλλες οι «Τούρκοι Δ. Θράκης»!

...και για του λόγου το αληθές, οι υπεύθυνοι του γραφείου των Βρυξελλών
ποζάρουν στο φακό

Ειδικού Συνεργάτη

Γραφεία στις Βρυξέλλες απέκτησε η «Ευρωπαϊκή Ομοσπονδία Τούρκων Δ. Θράκης. Όπως αναφέρεται στην ιστοσελίδα της «Ομοσπονδίας» (www.abttf.org) τα γραφεία εγκαινιάσθηκαν την 1η Δεκεμβρίου – μέσα στην απόλυτη σιωπή από ελληνικής πλευράς.

Τα γραφεία βρίσκονται σε απόσταση τετρακοσίων μέτρων από το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο , γεγονός που προσφέρει, όπως αναφέρεται, τη δυνατότητα στους εκπροσώπους της «Ομοσπονδίας»  να έχουν άμεση επαφή με τα μέλη του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου – ώστε να γίνεται το αναγκαίο λόμπινγκ.

Ο πρόεδρος της «Ομοσπονδίας»  κ. Χαλίτ Χαμπίμπογλου δήλωσε, μεταξύ άλλων ,τα εξής: «Ανοίγει μια νέα σελίδα στην ιστορία των Τούρκων της Δ. Θράκης. Η φωνή της Μειονότητας θα ακούγεται στις Βρυξέλλες. Από τώρα και στο εξής  η φωνή μας θα ακούγεται πιο δυνατά».

Ανάλογο δημοσίευμα έκανε την εμφάνισή του και στην ιστοσελίδα του περιοδικού............ Ρόντοπ Ρουζγκαρί. Σύμφωνα με το περιοδικό, «η Τουρκική Μειονότητα της Δυτικής Θράκης θα έχει πλέον τη δυνατότητα να ακούγεται ανεμπόδιστα η φωνή της στις Βρυξέλλες. Υπ΄ αυτήν την έννοια η 1η Δεκεμβρίου αποτελεί την αρχή μιας νέας περιόδου για την Τουρκική Μειονότητα της Δυτικής Θράκης».

Ειδική αναφορά γίνεται και στο ιστορικό της υπόθεσης: «Το Δ.Σ. της ABTTF είχε αποφασίσει στις 19 Ιουνίου να ανοίξει στις Βρυξέλλες ένα γραφείο εκπροσώπησης, με στόχο την ενδυνάμωση του αγώνα που δίνει η Τουρκική Μειονότητα της Δυτικής Θράκης για τα δημοκρατικά δικαιώματα και τις ελευθερίες. Στις 10 Ιουλίου το θέμα είχε τεθεί στο Συμβούλιο Εκπροσώπων. Μετά τις συζητήσεις που έγιναν, το Συμβούλιο των Εκπροσώπων είχε ανακοινώσει την στήριξη του στο σχέδιο εκπροσώπησης στις Βρυξέλλες, με στόχο την δημιουργία ενός ισχυρού λόμπι που θα υπερασπίζεται τα δικαιώματα της Τουρκικής Μειονότητας της Δυτικής Θράκης σε επίπεδο Ε.Ε. και στην κοινή γνώμη της Ευρώπης. Μετά την έγκριση από το Συμβούλιο των Εκπροσώπων, το Δ.Σ της ABTTF εξέδωσε ανακοίνωση για τον διοικητικό που θα ασκούσε καθήκοντα εκπροσώπου και άρχισε να αναζητεί γραφείο κατάλληλο. Μετά την ολοκλήρωση των ετοιμασιών, στις 1 Δεκεμβρίου το γραφείο εκπροσώπησης της ABTTF στις Βρυξέλλες τέθηκε σε λειτουργία.

Το γραφείο εκπροσώπησης της ABTTF βρίσκεται μόνο 400 μέτρα από το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο. Υπ΄ αυτήν την έννοια η ABTTF με την πιστοποίηση που έχει πάρει για το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο για την χρονική περίοδο Μαΐου 2010- 2011 Μαΐου, έχει εγγράψει ακόμα μια επιτυχία στον τομέα του λόμπινγκ. Με την εκπροσώπηση στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο η ABTTF θα έχει την δυνατότητα να παρακολουθεί τις εργασίες του, καθώς και των επιτροπών που υπάγονται σε αυτό. Με το γραφείο να βρίσκεται στα 400 μέτρα μόνο απόσταση κέρδισε ένα μεγάλο πλεονέκτημα. Έτσι η ABTTF θα έχει την δυνατότητα άνετα να συναντάται με ευρωβουλευτές και αρμόδιους του Ευρωκοινοβουλίου και να παρέχει λεπτομερείς ενημερώσεις στο επίπεδο δραστηριοτήτων λόμπινγκ.

Αυτός ο οποίος θα εργαστεί στην εκπροσώπηση της ABTTF στις Βρυξέλλες είναι ο πολύ γνωστός στους διαδρόμους του ευρωκοινοβουλίου και των Βρυξελλών Τζαν Ιζμπούλ. Από το 2001 και εντεύθεν έχει εργαστεί ως ανταποκριτής του TRT και αργότερα του Habertürk στις Βρυξέλλες, και πλέον θα εργαστεί ως διευθυντής του γραφείου εκπροσώπησης της ABTTF στις Βρυξέλλες».

Και βέβαια, παρατίθεται οδός και αριθμός, ώστε να μην έχουμε καμιά αμφιβολία:

ABTTF Brussels
Square de Meeus 38/40
Bte:42
B- 1000 Bruxelles
Tel:0032 (0)2 401 61 98
Fax:0032 (0)2 401 68 68

Το όραμα του κ. Νταβούτογλου για πλήρη έλεγχο των Μουσουλμάνων στα Βαλκάνια προχωράει με σταθερά βήματα. Το ερώτημα είναι εμείς τι κάνουμε για όλα αυτά;

Διότι, όπως έχει ανακοινωθεί, σήμερα αρχίζει ο… 48ος γύρος των περίφημων διερευνητικών επαφών Ελλάδας – Τουρκίας. Μια διαδικασία για την οποία δεν μαθαίνουμε τίποτε εδώ και πολλά χρόνια, καθώς το περιεχόμενο των συνομιλιών κρατείται μυστικό και έχει συμφωνηθεί να δημοσιοποιηθούν όταν αυτές ευοδωθούν.

Με δεδομένο ότι δεν υπάρχει κάποια προθεσμία, φαίνεται πως οι συζητήσεις θα συνεχίζονται επ’ άπειρον και ουδείς θα λογοδοτεί για τον τι περιλαμβάνουν και γιατί δεν καταλήγουν πουθενά…
Συνεχίστε το διάβασμα ΕΔΩ........

Ο JFK καταγγέλλει τις Μυστικές Εταιρείες

Δείτε το Video
Σ' αυτή την ιστορική ομιλία του, ο John Fitzgerald "Jack" Kennedy, 35ος πρόεδρος των ΗΠΑ, καταγγέλλει την δράση των μυστικών εταιρειών (τύπου Bilderberg, Trilateral, Bohemian Grove) και καλεί τους πολίτες να συμμετέχουν στα κοινά -επικαλούμενος τον αρχαίο Έλληνα νομοθέτη Σόλωνα- ώστε να μην αποφασίζουν άλλοι
για λογαριασμό του.

Ο JFK δολοφονήθηκε την 22-11-1963 στο Ντάλας του Τέξας σε ηλικία 46 ετών.




 
Τζον Φ. Κένεντι

Ξενοδοχείο Waldorf-Astoria

Νέα Υόρκη, 27 Απριλίου 1961

Συνεχίστε το διάβασμα ΕΔΩ........

Ewald Stadler: Δεν σας ζητήσαμε εμείς να στείλετε τους βάρβαρους Ισλαμιστές σας από την Ανατολία!

Πρόσφατα ο Τούρκος πρέσβης στην Αυστρία Ecvet Tezcan έδωσε συνέντευξη στην οποία, απευθυνόμενος στο γραμματέα του Υπουργείου Εσωτερικών, είπε να "σταματήσει να επεμβαίνει στη διαδικασία ενσωμάτωσης". Έπειτα ισχυρίστηκε ότι οι Τούρκοι στην Αυστρία αντιμετωπίζονται σαν ιός και κατηγόρησε τους Αυστριακούς για τη μη ενσωμάτωση των Τούρκων.

Ο Τούρκος πρέσβης έλαβε ηχηρή απάντηση από τον Αυστριακό βουλευτή Ewald Stadler, ο οποίος είχε το θάρρος και την τιμιότητα να εκθέσει τα τουρκικά εγκλήματα εναντίον των Χριστιανικών μειονοτήτων στην Τουρκία.

Παρακολουθήστε την μοναδική ομιλία του Αυστριακού βουλευτή Ewald Stadler στην Αυστριακή Βουλή, με αγγλικούς υπότιτλους, την οποία έχουμε μεταφράσει στα ελληνικά (*** η μετάφραση στο κείμενο πιο κάτω).

Ο Ewald Stadler ζήτησε από τον ομοσπονδιακό υπουργό διεθνών σχέσεων να κυρήξει τον Τούρκο Πρέσβη.......... "persona non grata" και να τον απαλάξει από τα καθήκοντα του. Απευθυνόμενος στον Τούρκο πρέσβη, καταδίκασε το μαχαίρωμα και το δημόσιο αποκεφαλισμό του καθολικού Αρχιεπισκόπου στην Τουρκία, ενώ τον κατηγόρησε για υποκρισία όσον αφορά την ανεξιθρησκεία. (δείτε με κλικ το ίντεο)


Όπως είπε χαρακτηριστικά "δε μπορώ να φανταστώ τι θα συνέβαινε εάν κάποιος ακουμπούσε, έστω, έναν μουσουλμάνο ιμάμη. Ποτέ κανείς δικός σας δεν έπαθε κακό στην Ευρώπη, ενώ αυτό συμβαίνει κάθε χρόνο στη χώρα σας".

Και συνέχισε λέγοντας ανοικτά στην Τουρκία και στους Τούρκους έποικους της στην Ευρώπη: "Δεν σας ζητήσαμε εμείς να μας στείλετε τους αγράμματους σας της Ανατολίας, η Τουρκία τους έστειλε εδώ, ούτε σας ζητήσαμε να μας στείλετε τους λίθινης εποχής Ισλαμιστές σας της Ανατολίας. Άνθρωποι που θάβουν ζωντανές τις δεκαεξάχρονες κόρες τους επειδή είχαν "εξωσυζυγικές" σχέσεις, όπως έγινε 2 χρόνια πριν στη χώρα σας. Δεν σας το ζητήσαμε εμείς αυτο. ΔΕΝ ΣΑΣ ΕΙΠΑΜΕ ΕΜΕΙΣ ΝΑ ΤΟΥΣ ΣΤΕΙΛΕΤΕ ΕΔΩ. Η ΤΟΥΡΚΙΑ ΤΟ ΕΚΑΝΕ ΑΥΤΟ και έπειτα ο Τούρκος πρέσβης παραπονιέται ότι δεν ενσωματώνονται ενώ την ίδια στιγμή τους λέει ΝΑ ΜΗΝ ΕΝΣΩΜΑΤΩΘΟΥΝ!!! Περιοδεύει στην Ευρώπη φωνάζοντας ότι η ενσωμάτωση και η αφομοίωση είναι ΈΓΚΛΗΜΑ ΚΑΤΑ ΤΩΝ ΤΟΥΡΚΩΝ!!!"

"Το ξέρετε ότι υπάρχει νόμος στην Τουρκία (301), που λέει πως εάν κάποιος πει αυτά που έχει πει ο Τούρκος πρέσβης, κατά της Τουρκίας, θα καταδικαζόταν ως εγκληματίας. Ο νόμος 301 καταδικάζει τη μείωση του Τουρκικού έθνους, του κράτους, της δημοκρατίας, των θεσμών.Το οποίο οδηγεί σε φυλάκιση από 6 μήνες έως 2 χρόνια.

Αυτή είναι η Τουρκία που τώρα μας λέει τι να κάνουμε. Κύριε πρέσβη, μπείτε στο Orient Express και πηγαίνετε πίσω στην Ισταμπούλ, στην θαυμάσια χώρα σας!!

"Αυτή η χώρα, η χώρα μας, δεν είναι αποκλειστικά φτιαγμένη από ρομαντικούς ανεκτικούς. Υπάρχουν άνθρωποι που έχουν συχαθεί τον μονόδρομο της σαπουνόφουσκας της ανοχής, την οποία εσείς τρέφετε κύριε πρέσβη. Την εκμεταλεύεστε, έτσι δεν είναι; Υπάρχουν αρκετοί πολιτικοί οι οποίοι δεν θα το δεχτούν αυτό, και οι ψηφοφόροι δεν θα το δεχτούν καθόλου, μπορώ να σας το πω με βεβαιότητα".
Hellas on the Web
Συνεχίστε το διάβασμα ΕΔΩ........

Η επικίνδυνη “Μεγάλη Σκακιέρα”

Οι πιο πλούσιες οικογένειες της Αμερικής και του πλανήτη, ελέγχουν πλήρως τις ΗΠΑ με ένα τρόπο που παραμένει κρυφός. Η οικονομική ελίτ ελέγχει τα ΜΜΕ, τις τράπεζες, την άμυνα, και τη πετρελαϊκή βιομηχανία της χώρας. Στο βιβλίο του με τίτλο «Who’s Who of the Elite», ο Robert Gaylon Ross Sr γράφει: «Κατά τη γνώμη μου, είναι κύριοι των ενόπλων δυνάμεων, του ΝΑΤΟ, των μυστικών υπηρεσιών, της  CIA, του Ανώτατου Δικαστηρίου, και γενικά των δικαστηρίων. Φαίνεται να ελέγχουν, άμεσα ή έμμεσα, το μεγαλύτερο μέρος της κρατικής και τοπικής αστυνομίας…».
Η ελίτ μπορεί να έχει διαφορές τακτικής, όμως είναι ενωμένη σε ένα σκοπό, θέλει να κυριαρχήσει στο πλανήτη χρησιμοποιώντας ως μέσο τις ικανότητες των Αμερικανών πολιτών. Η εν λόγω ελίτ ελέγχει μεγάλο αριθμό από.........  «δεξαμενές σκέψης», που με τη σειρά τους προωθούν τον ασφυκτικό έλεγχο της υφηλίου. Αυτά τα think tanks εκδίδουν περιοδικά όπως το Foreign Affairs, μέσα από τα οποία οι ιμπεριαλιστικές και αντί-ανθρωπιστικές ιδέες βαφτίζονται ως έγκυρες δημοσιεύσεις, και στη συνέχεια, αν χρειάζεται, επεκτείνονται μέσα από βιβλία τα οποία τυγχάνουν τεράστιας προβολής. Ο Brzezinski και ο Kissinger, όπως και πολλοί άλλοι, χρωστάνε τη θέση τους και τη καλή ζωή που ζουν στην ελίτ που τους στηρίζει.

Στο μεγαλειωδώς αλαζονικό του βιβλίο The Grand Chessboard το 1997, ο Brzezinski ανέλυσε τη φιλοσοφία πίσω από τη τρέχουσα αμερικανική στρατιωτική εμπλοκή. Ισχυρίστηκε πως για πρώτη φορά στην ιστορία μια μη ευρασιατική δύναμη, η Αμερική, έχει έρθει στο προσκήνιο, και θα πρέπει να ελέγχει την περιοχή της Ευρασίας αν θέλει να παραμείνει παγκόσμια υπερδύναμη. «Για την Αμερική, το μεγάλο γεωπολιτικό βραβείο είναι η Ευρασία…Περίπου το 75% του παγκόσμιου πληθυσμού κατοικεί εκεί… η περιοχή παράγει το 60% του παγκόσμιου ΑΕΠ και ελέγχει τα ¾ των γνωστών ενεργειακών αποθεμάτων». Αυτός ο πλούτος, τόσο σε επιχειρήσεις όσο και στο υπέδαφος, είναι που κάνει την αδίστακτη οικονομική ελίτ να θέλει απεγνωσμένα να ελέγξει την Ευρασία. Η «τρομοκρατία» είναι μια καλά σχεδιασμένη και προαποφασισμένη στρατηγική, ένα ψέμα και μια παραπλάνηση, έτσι ώστε να δικαιολογείται η αμερικανική στρατιωτική παρουσία στη κεντρική Ευρασία αλλά και αλλού.

Η περισσότερη βία στη περιοχή αυτή, αλλά και στο Πακιστάν, έχει προβλεφτεί σε δυο βιβλία του Brzezinski (The Global Zone of Percolating Violence, και The Eurasian Balkans), όπου το Πακιστάν και η ευρύτερη περιοχή είναι περικυκλωμένα στους χάρτες. Η σημερινή βία ξεκίνησε από «ενεργούμενα» μέρη και «όργανα» των ΗΠΑ. Αν αναλογιστούμε πως αυτοί οι χάρτες δημοσιεύτηκαν τέσσερα ολόκληρα χρόνια πριν το πρώτο αεροσκάφος χτυπήσει τους δίδυμους πύργους, τότε… Αυτό σημαίνει πως η αμερικανική στρατιωτική εμπλοκή μετά την 9/11, καθώς και η ίδια η 9/11 δεν ήταν παρά μια καλοσχεδιασμένη στρατηγική για παγκόσμια κυριαρχία μέσα από την οποία κατακτήθηκε και αυτός ο ίδιος ο αμερικανικός λαός με όπλο την απολυταρχική και ολοκληρωτική νομοθεσία που εφαρμόσθηκε μετά το 2001 και σαν συνέπεια της επίθεσης στους δίδυμους πύργους.

Όπως έχει πει και ο ίδιος ο Brzezinski: «Η Αμερική είναι πολύ δημοκρατική εσωτερικά και πολύ αυταρχική στο εξωτερικό… Η επιδίωξη όμως της επικράτησης δεν είναι κάτι το δημοφιλές, εκτός από περιπτώσεις άμεσης απειλής ή πρόκλησης σε αυτό που ο λαός θεωρεί εσωτερική ευμάρεια… Η δημοκρατία δεν συνάδει με τη παγκόσμια ιμπεριαλιστική κινητοποίηση». Για αυτό και ο Bush χαρακτήρισε την 9/11 ως «σπουδαία ευκαιρία» ενώ ο Rumsfeld την θεώρησε ανάλογη ευκαιρία με αυτή του Β`ΠΠ ώστε να επανασχεδιασθεί ο κόσμος.

Για να πετύχει τους σκοπούς της η Αμερική, προκάλεσε αλλαγές καθεστώτων στη Κεντρική Ασία, κατέστρεψε τη Γιουγκοσλαβία, και ενώ η Ρωσία απλά παρακολουθούσε αμέτοχη και ανήμπορη να επέμβει, οι ΗΠΑ έστησαν στρατιωτικές βάσεις στην Ανατολική Ευρώπη και στην Κεντρική Ασία, και έκαναν προκλητικές στρατιωτικές ασκήσεις δοκιμάζοντας την αποφασιστικότητα της Μόσχας και του Πεκίνου. Η Αμερική εγκατέστησε μεγάλη βάση στο Kyrgyzstan που έχει 1000 περίπου χιλιόμετρα κοινά σύνορα με τη Κίνα. Όταν οι Κινέζοι διαμαρτυρήθηκαν πρόσφατα πως οι ναυτικές ασκήσεις με τη Νότια Κορέα ήταν πολύ κοντά σε δικές τους περιοχές, ο Αμερικανός εκπρόσωπος δήλωσε πως «Οι αποφάσεις αυτές λαμβάνονται από εμάς και μόνον εμάς… Το που θα κάνουμε και το πότε θα κάνουμε στρατιωτικές ασκήσεις, με ποιον θα τις κάνουμε και πως θα τις κάνουμε, είναι αποφάσεις που παίρνονται από το αμερικανικό υπουργείο Άμυνας, το αμερικανικό ναυτικό, και από τη κυβέρνηση των ΗΠΑ». Αυτού του είδους η συγκρουσιακή, αλαζονική, και «χυδαία» γλώσσα, έγινε ξεκάθαρη αντιληπτή από το Πεκίνο.

Οι ΗΠΑ πέτυχαν στρατιωτική παρουσία με βάσεις τους στη Ρουμανία, τη Βουλγαρία, τη Πολωνία, και τη Τσεχία, ενώ διαθέτουν τη μεγαλύτερη βάση όλων, το στρατόπεδο Bondsteel στο Κόσσοβο. Στη Πολωνία εγκαθιστούν πυραύλους μόλις 50 χιλιόμετρα από τα ρωσικά σύνορα. Και σαν να μην έφτανε αυτό, οι Αμερικάνοι προχωρούν σε διμερείς στρατιωτικές συμφωνίες με τα κράτη της ρωσικής «πίσω αυλής» Azerbaijan, Kazakhstan, Uzbekistan, και Turkmenistan. Ο απώτερος σκοπός τους είναι η Κεντρική Ασία, από το Αφγανιστάν έως τη Μέση Ανατολή, έναν διάδρομο από τον οποίο θα ρέει ο ενεργειακός και ορυκτός πλούτος αυτής της περιοχής προς τα «σεντούκια» της αμερικανικής ελίτ, εις βάρος πάντα των τοπικών πληθυσμών.

Ένας μεγάλος πόλεμος που θα εμπλέξει τις μεγάλες δυνάμεις της εποχής μας ΗΠΑ, Ρωσία και Κίνα, είναι πλέον όχι μόνο πιθανός αλλά και σίγουρος. Σχεδιασμένος από την αμερικανική ελίτ, είναι απλά θέμα χρόνου για το πότε θα ξεσπάσει. Πολλές φορές στο παρελθόν η εν λόγω ελίτ έχει ρίξει τον αμερικανικό λαό σε πολέμους που οφείλονται σε ποδεδειγμένες και επί τούτου σχεδιασμένες παραπλανήσεις, όπως η βύθιση του Lusitania στον Α`ΠΠ, το Pearl Harbour στον Β`ΠΠ, κ.ο.κ. Η ελίτ θεωρεί τους λαούς ως «ανθρώπινα σκουπίδια», έναν όρο που πρωτοχρησιμοποίησαν οι Γάλλοι στην Ινδοκίνα.

Μια πρόσφατη αναφορά της Παγκόσμιας Τράπεζας αναφέρει πως το 2005, 28 εκατομμύρια Αμερικανοί αισθάνονταν ανασφαλείς, το 2007 ο αριθμός αυτός ανέβηκε στα 46 εκατομμύρια! Ο ένας στους πέντε Αμερικανούς αντιμετωπίζει το φάντασμα της εξαθλίωσης, ενώ 38 εκατομμύρια ήδη ζουν με κουπόνια τροφίμων.

Ένα παγκόσμιο οικονομικό σύστημα που δομήθηκε επάνω σε απάνθρωπες και θηρευτικές αξίες, στο οποίο ελάχιστοι ελέγχουν περισσότερο πλούτο από όσο δισεκατομμύρια πεινασμένων, ένα τέτοιο σύστημα αναγκαστικά θα τελειώσει. Το τέλος του όμως προβλέπεται οδυνηρό και αιματηρό. Όπως είχε πει και ο Einstein: «Δεν ξέρω με τι όπλα θα γίνει ο Γ`ΠΠ, αλλά ο Δ`ΠΠ θα γίνει με πέτρες…».

Υπάρχει μια αισιόδοξη νότα σε όλα αυτά: Τι θα τον κάνει η ελίτ τον πλούτο της όταν η ανθρωπότητα πάψει να υπάρχει;
S.A. -The Nation
Συνεχίστε το διάβασμα ΕΔΩ........

Ἡ Τεράστια Κοινωνικὴ Σημασία τῶν Βλακῶν ἐν τῷ Συγχρόνῳ Βίῳ

Εὐάγγελος Λεμπέσης

Τὸ πλέον γνωστὸ αὐτὸ ἔργο τοῦ Εὐάγγελου Λεμπέση, δημοσιεύτηκε ἀρχικὰ στὴν «Ἐφημερίδα τῶν Ἑλλήνων Νομικῶν» τὸ ἔτος 1941 μὲ ἀποτέλεσμα τὴν πολεμικὴ συζητήσεων κριτικῶν καὶ ἀντιπαραθέσεων στὶς ἐφημερίδες τῆς ἐποχῆς. Εἶναι γεμάτο ἀπὸ ὀξυδερκεῖς παρατηρήσεις πάνω στὸ τεράστιο θέμα τῆς βλακείας στὶς σύγχρονες κοινωνίες. Εἶναι μακροσκελές, στὴν καθαρεύουσα, ἀλλά, κατὰ κρίση ἀγαθοῦ, ἀνδρὸς ἀξίζει τὸν κόπο νὰ διαβαστεῖ καὶ νὰ γίνει κτῆμα ὅλων.
Πρόλογος

Ἁπλὴ ὑποσημείωσις ἐξ ὀλίγων γραμμῶν εἰς ἄλλην μελέτην μου ἡ παροῦσα μικρὰ ἐργασία ἐξελίχθη εἰς τὸ ἀνὰ χείρας δοκίμιον χάρις εἰς τὴν παρώθησιν τοῦ διαπρεπεστάτου νομικοῦ καὶ ἀγαπητοῦ φίλου Διευθυντοῦ τῆς «Ἐφημερίδος τῶν Ἑλλήνων Νομικῶν», κ. Ν. Π. Θηβαίου. Εἰς αὐτὸν ἑπομένως τὸν ἀνεξάντλητον εἰς ἐμπνεύσεις καὶ εἰς παντοειδῆ πρωτοτυπίαν ἐπιστήμονα καὶ συγγραφέα ὀφείλεται τόσον ἡ συγγραφή, καθὼς καὶ ἡ δημοσίευσις εἰς τὴν «Ἐφημερίδα τῶν Ἑλλήνων Νομικῶν», ὡς καὶ ἡ ἐνταῦθα ἀναδημοσίευσις τῆς παρούσης μικρᾶς πραγματείας. Ὀφείλομεν χάριτας εἰς αὐτόν, ἀπὸ κοινοῦ συγγραφεὺς καὶ ἀνανῶσται, διὰ τὴν σύντομον αὐτὴν ἐντρύφησιν εἰς τὸν χλοερὸν τοῦτον κόσμον μιᾶς κατηγορίας συνανθρώπων, τῶν ὁποίων ἡ κοινωνικὴ σημασία ἔχει δεινῶς........... ὑποτιμηθῆ καὶ τῶν ὁποίων τὰ δικαιώματα εἶναι ἐξησφαλισμένα οὐ μόνον -φεῦ!- ἐν τῷ βασιλείῳ τῶν οὐρανῶν, ἀλλ᾿ ἔτι πλέον ἐπὶ τοῦ χλοεροῦ τούτου πλανήτου!

Ἐπὶ τοῦ περιεχομένου τοῦ παρόντος δοκιμίου οὐδεμίαν προεργασίαν γνωρίζω καὶ συνεπῶς δέον νὰ κριθῶ ἐπιεικῶς, ὡς πάντη στερούμενος «βοηθημάτων». Τολμῶ ἐν τούτοις νὰ φρονῶ, ὅτι τούτων οὐδόλως παρίσταται ἀνάγκη, διότι ἀληθῶς ἐξαιρετικῶς μέγας εἶναι ὁ πλοῦτος τοῦ ἀμέσου κοινωνικοῦ ἐμπειρικοῦ ὑλικοῦ καὶ ἐλαχίστη ἡ ἐκ τῆς ἐλλείψεως γραπτῶν βοηθημάτων στενοχωρία τοῦ γράψαντος.

Ὡς πρὸς τὴν μέθοδον τέλος δέον νὰ ὑπογραμμίσω, ὅτι κατεβλήθη ἐνδελεχὴς προσπάθεια, ὅπως αὕτη εἶναι αὐστηρῶς ἐπιστημονική. Διότι πράγματι - ὡς ἐλπίζω ν᾿ ἀποδειχθῇ - πλὴν τῶν ἄλλων δεδικαιολογημένων ἀξιώσεων, τὰς ὁποίας δύναται νὰ ἔχη παρὰ τῶν λοιπῶν ἀτυχῶν συνανθρώπων, ἡ εὐτυχὴς καὶ παντοδύναμος κοινωνικὴ κατηγορία, ἥτις ἐξετάζεται ἐνταῦθα, εἶναι καὶ ἡ ἀξίωσις ν᾿ ἀποτελέσῃ σοβαρώτατον θέμα σοβαροῦ ἐπιστημονικοῦ χειρισμοῦ.

Θὰ ἔπρεπεν ἴσως, ἐκ λόγων εὐγνωμοσύνης πρὸς τοὺς ἀποτελοῦντας τὸ θέμα τῆς παρούσης μελέτης δυνάστας τῆς ἀνθρωπότητος ν᾿ ἀφιερωθῇ αὕτη εἰς αὐτούς. Ἐκ λόγων δικαιοσύνης ὅμως ἀφιεροῦται - καὶ οὐκ ἐπ᾿ ἐλάχιστον, πρὸς διδαχήν των - εἰς τοὺς δυναστευομένους: δηλονότι εἰς τοὺς εὐφυεῖς!
I

Εἰς τὴν πολυπληθῆ κατηγορίαν τῶν βλακῶν προσάπτεται ἀσφαλῶς ἄδικος καὶ ἐπιστημονικῶς ἐσφαλμένη μομφή, ὅταν οὗτοι χαρακτηρίζονται εἴτε ὡς ἄχρηστοι καὶ περιττὸν βάρος τῆς κοινωνίας, εἴτε ὡς παρασιτικοί, ἐκφράζεται δὲ συχνὰ ἡ ἀνόητος, ὡς θὰ ἴδωμεν, εὐχὴ ὅπως οὗτοι ἐκλείψουν. Τὸ πρόβλημα τῶν βλακῶν δὲν εἶναι ἐν τούτοις ἁπλοῦν ὅταν ληφθῆ πρώτον ὕπ᾿ ὄψιν ἡ στερεὰ καὶ ἀπολύτως ἀναγκαία θέσις, ἣν οὗτοι ἐπαξίως κατέχουν ἐν τῷ κοινωνικῷ διαφορισμῶ. Οἱ βλᾶκες διαιροῦνται οὕτως εἰς δυὸ ὅλως ἀντιθέτους μεταξὺ τῶν «ὁμάδας», διεπομένας ὅμως ἀμφοτέρας ὑπὸ τοῦ αὐτοῦ νόμου, τοῦ διαφορισμοῦ Ἡ πρώτη ἐκ τούτων ὁμὰς καταλαμβάνει ὡς γνωστὸν τὰς ὑποδεεστέρας ἐν τῇ κοινωνίᾳ θέσεις, ἤτοι εὑρίσκεται εἰς τὰς κατωτάτας βαθμίδας τοῦ κοινωνικοῦ διαφορισμοῦ. Πόσον εὐεργετικὴ διὰ τὴν κοινωνίαν εἶναι ἡ ὁμὰς αὕτη εἶναι περιττὸν νὰ τονισθῆ, διότι ἄνευ αὐτῆς δὲν θὰ ὑπῆρχεν ἐκμετάλλευσις καὶ ἄνευ ἐκμεταλλεύσεως δὲν θὰ ὑπῆρχε πολιτισμός. Εἰς δὲ τὴν γλῶσσαν τοῦ κοινωνικοῦ διαφορισμοῦ: Ἄνευ αὐτῆς δὲν θὰ ὑπῆρχε διαφορισμός, διότι ἀντὶ τῆς ἀνισότητος, θὰ ὑπῆρχεν ἰσότης, ἔστω καὶ ἐκ τῶν ἄνω, δηλαδὴ θὰ ἦσαν ὅλοι εὐφυεῖς, ὅπερ ἀπὸ τῆς ἀπόψεως τοῦ διαφορισμοῦ τὸ αὐτό: ὡς νὰ ἦσαν ὅλοι βλᾶκες· διότι ὁ διαφορισμὸς ἀπαιτεῖ ρητῶς καὶ εὐφυεῖς καὶ βλάκας, περικοπτωμένων δὲ οἱονδήποτε ἐκ τῶν δυὸ τούτων σκελῶν του, αἴρεται ὁλόκληρος. Ἄνευ δέ, κατ᾿ ἀκολουθίαν, τοῦ διαφορισμοῦ, καθισταμένου δυνατοῦ μόνον διὰ τῆς σοβαρᾶς συμβολῆς τῶν βλακῶν, δὲν ὑπάρχει κοινωνία. Τοιαύτη λοιπὸν ἡ τεραστία κοινωνικὴ σημασία τῶν βλακῶν, ἥτις ἄλλως τε ὑπὸ πάντων ἀναγνωρίζεται, μολονότι μόνον εἰς τὸν κοινωνιολόγον εἶναι ἐπιστημονικῶς γνωστή.
II

Ἡ κατὰ τῶν βλακῶν καταφορὰ προκαλεῖται ἄλλως τε ὑπὸ τῆς δευτέρας ὁμάδος αὐτῶν, πλέον ἐνοχλητικῆς της πρώτης, ἀλλὰ καὶ ἐνταύθα ἡ καταφορὰ αὕτη, ἐφ᾿ ὅσον ἐμφανίζεται ὡς λογικὴ κρίσις, εἶναι ἀκοινωνιολόγητος, ἤτοι ἀντεπιστημονική. Κατηγοροῦνται δηλαδὴ οἱ βλᾶκες τῆς δευτέρας ταύτης κατηγορίας ὅτι παναξίως κατέχουν σπουδαίας ἐν τῇ κοινωνίᾳ θέσεις. Ἀλλ᾿ ἡ κρίσις αὕτη προδίδει πλήρη μίας ὠρισμένης μορφῆς τοῦ διαφορισμοῦ ἄγνοιαν. Ἡ μορφὴ αὕτη δεδομένη μὲ φυσικὴν ἀναγκαιότητα ὡς ὁ νόμος τοῦ διαφορισμοῦ εἶναι ὁ στοιχειώδης κανών: «δέκα βλάκες καθ᾿ ἑνὸς εὐφυοῦς· δέκα ἀνίκανοι καθ᾿ ἑνὸς ἱκανοῦ· δέκα ἀδύνατοι καθ᾿ ἑνὸς ἰσχυροῦ κ.ο.κ.». Τὸ φαινόμενον τοῦτο, κλασσικόν, τυπικὸν καὶ αἰώνιον ἀφ᾿ ἧς ὑπάρχει ἀνθρωπίνη κοινωνία, δι᾿ ὅλης της Ἱστορίας τῆς ἀνθρωπότητος, δύνανται νὰ εἶναι «τυχαῖον»; Ἀλλὰ τυχαῖον εἶναι ὅ,τι ἀδυνατεῖ νὰ συλλάβῃ ὁ ἀνθρώπινος νοῦς. Οὐδέποτε ὅμως ὅ,τι πρὸ πολλοῦ ἔχει συλληφθῆ εἰς τὸν θεμελειώδη νόμον τοῦ διαφορισμοῦ. Καὶ τὸ μὲν ψυχολογικὸν ἐλατήριον τοῦ συνασπισμοῦ τῶν ὁπωσδήποτε «κάτω» κατὰ τῶν ὁπωσδήποτε «ἄνω» εἶναι δεδομένη διὰ τοῦ ressentiment.

Ὁ συνασπισμὸς τῶν βλακῶν ἐνταῦθα εἶναι μηχανικὴ ὀργάνωσις βάσει τῆς ἀρχῆς τῆς «ἐλαχίστης προσπαθείας» πρὸς ἀντιμετώπισιν ἰσχυροτέρας δυνάμεως εἰς τὸ πρόσωπον τῶν ὀλίγων ἢ τοῦ ἑνός. Ἡ ὀργάνωσις αὕτη περιωρισμένης ἐκτάσεως καλεῖται κοινωνιολογικῶς κλίκα (clique).

2. Ἡ ἔμφυτος τάσις τοῦ βλακός, ἐξικνουμένη συχνότατα εἰς ἀληθῆ μανίαν ὅπως ἀνήκῃ εἰς ἰσχυρὰς καὶ ὅσον τὸ δυνατὸν περισσοτέρας πάσης φύσεως ὀργανώσεις, ἐξηγεῖται πρώτον μὲν ἐκ τῆς εὐκολίας τῆς ἀγελοποιήσεως, εἰς ἣν μονίμως ὑπόκειται, λόγω ἐλλείψεως ἀτομικότητος (ἐξ οὗ καὶ τὸ μῖσος τοῦ κατὰ τοῦ ἀτόμου καὶ τοῦ ἀτομικισμοῦ), δεύτερον δὲ ἐκ τοῦ ἀτομικοῦ ζῳώδους πανικοῦ, ὑπὸ τοῦ ὁποίου μονίμως κατατρύχεται, ἐκ τοῦ δεδικαιολογημένου φόβου μήπως περιέλθη εἰς τὸ παντὸς εἴδους προλεταριάτον. Ἀποτελεῖ δὲ ἡ τάσις αὕτη ἀμάχητον σχεδὸν τεκμήριον περὶ τοῦ βαθμοῦ τῆς πνευματικῆς του ἀναπηρίας. Τοιουτοτρόπως δημιουργεῖται αὐτόματος συρροὴ βλακῶν εἰς τὰς πάσης φύσεως ὀργανώσεις, αἴτινες, ἐὰν μὲν εἶναι συμφεροντολογικαί, διατηροῦν τουλάχιστον τὴν σοβαρότητα τῶν συμφερόντων των, ἐὰν ὅμως εἶναι «πνευματικαί» περιέρχονται σὺν τῷ χρόνῳ εἰς πλήρη βλακοκρατίαν. Εἰς τὸ φαινόμενον τοῦτο ὀφείλει τὸν ἐκφυλισμὸν τοῦ λ.χ. ὁ μασσωνισμός, oι ἁπανταχοῦ Ῥοταριανοὶ ὅμιλοι, ὅλοι oι «πνευματικοί» σύλλογοι, καὶ αὐτὴ αὕτη ἡ... Κοινωνία τῶν Ἐθνῶν!. Ἑπόμενον εἶναι κατόπιν τούτων, ὅτι ὅπως ἡ λεγεὼν τῶν βλακῶν ὠθεῖται ἀκατανικήτως πρὸς τὴν ἀγέλην καὶ πρὸς τὰς πάσης φύσεως ὀργανώσεις, οὕτω ὑφίσταται ἀκατανίκητον ἕλξιν ἀπὸ τὰς παντὸς εἴδους ἀγελαίας ἀντιατομικὰς καὶ ὁμαδιστικὰς θεωρίας, ἀπὸ τοῦ πάσης φύσεως παρεμβατισμοῦ ἢ διευθυνομένης οἰκονομίας ἢ 4ης Αὐγούστου μέχρι τοῦ σοσιαλισμοῦ καὶ τοῦ κομμουνισμοῦ (Ἄλλοι εἶναι οἱ ἐκμεταλλευταὶ τῶν θεωριῶν αὐτῶν). Τούτων δεδομένων ἐξηγεῖται καὶ ἡ ἀτελεύτητος καὶ αὐστηροτάτη ἐπιλογὴ βλακῶν εἰς τὰ ὁμαδικὰ συστήματα ἡ ὁποία, τὴ βοηθεῖα μίας πολιτικῆς βίας, κατοχυροῦται καὶ ὡς πολιτικὸν καὶ κοινωνικὸν καθεστὼς (4η Αὐγούστου), τόσῳ μᾶλλον, ὅσο ἡ ἐλευθερία τῆς σκέψεως, χρήσιμος μόνον εἰς ἐκείνους, οἵτινες διαθέτουν σκέψιν, εἶναι μονίμως καὶ ἐξόχως ἀντιπαθητικὴ εἰς τοὺς βλάκας, διότι ἀσκουμένη ὑπὸ τῶν ἄλλων στρέφεται ἐναντίον των, ἴδια ὁσάκις οὗτοι κατέχουν ἐξουσιαστικὰς θέσεις, ἢ ἔχουν συνδέση συμφέροντα μὲ τοὺς κατέχοντας αὐτάς. Ἡ ἔλλειψις ἰδίας γνώμης, ἡ κολακεία καὶ ἡ ρᾳδιουργία (ἴδε κατωτέρω) τοὺς προορίζουν ἄλλως τε εἰδικῶς διὰ τὰς καταστάσεις ταύτας. Ἡ ἀκατανίκητος ἐπίσης τάσις τῶν βλακῶν πρὸς τὰς πάσης φύσεως ἀγελαίας ἐμφανίσεις (κοσμικαὶ συγκεντρώσεις καὶ causerie τρεφομένη ἐκ τῶν περιεχομένων τῶν ἐφημερίδων καὶ τῶν ραδιοφώνων, μόδα, κλπ.) καὶ διακρίσεις (τίτλοι, διπλώματα παράσημα) εἶναι κατόπιν τῶν ἀνωτέρω αὐτονόητος.
III

3. Ἀλλὰ πόθεν εἶναι δεδομένη ἡ πραγματικὴ δυνατότης τῆς ἀποτελεσματικῆς δράσεως τῆς βλακικῆς ἀγέλης; Ἡ δυνατότης αὕτη εἶναι δεδομένη ἀπολύτως ἀντικειμενικῶς καὶ ἀνεξαρτήτως τοῦ ψυχολογικοῦ ἐλατηρίου (τοῦ ressentiment), τὸ ὁποῖον ἄλλως οὐδεμίαν θὰ εἶχε κοινωνικὴν δρᾶσιν καὶ ἀκολούθως κοινωνιολογικὴν σημασίαν. Εἶναι δεδομένη ἐκ τῆς μοιραίας θέσεως τὴν ὁποίαν κατέχουν εἰς τὴν κλίμακα τοῦ κοινωνικοῦ διαφορισμοῦ οἱ βλᾶκες, θέσεως εἰς τὴν ὁποίαν εἶναι ἀναντικατάστατοι, διότι εἶναι θέσις ὑποδεεστέρα, ἀλλὰ καὶ ἀπολύτως ἀπαραίτητος διὰ τὸν ὅλον κοινωνικὸν μηχανισμόν, ὁ ὁποῖος βασίζεται ἀπολύτως εἰς τὰς κατωτέρας αὐτοῦ βαθμίδας. Εὐκρινέστατα διαφαίνεται ἡ ἐξάρτησις αὕτη τῶν ἀνωτέρω βαθμίδων καὶ προσώπων ἀπὸ τῶν κατωτέρων τοιούτων ὅπου αὕτη λαμβάνει μορφὰς καθαρῶς ἐκβιαστικάς, τὰς ὁποίας γνωρίζουν πάντες οἱ κοινωνικοὶ ἄνθρωποι. Ὡς παράδειγμα δύναται νὰ χρησιμεύση ἡ παρέλκυσις ἢ ὁ ἐνταφιασμὸς μίας ὑποθέσεως εἰς οἱανδήποτε ὑπηρεσίαν ὑπὸ κατωτέρων ὑπαλλήλων, ἡ ἔκδοσις ἐντάλματος συλλήψεως κατὰ καταζητουμένου ἐκληματίου, εἰς περίπτωσιν κατὰ τὴν ὁποίαν τὰ κατώτερα ἀστυνομικὰ ὄργανα εἶναι ἀλληλέγγυα πρὸς αὐτὸν κλπ

4. Λαμβανομένης ἤδη ὑπ᾿ ὄψιν τῆς ἐπικαίρου ταύτης θέσεως τῶν κατωτέρων βαθμίδων καὶ προσώπων ἐν τῷ κοινωνικῷ διαφορισμῶ καθίσταται ἀπολύτως νοητὴ καὶ ἡ ἄνοδος αὐτῶν εἰς ἀνωτέρας βαθμίδας διὰ κοινοῦ μεταξὺ τῶν συνασπισμοῦ ἀναδεικνύοντος ἑαυτοὺς καὶ ἀλλήλους ἀφ᾿ ἑνὸς μὲν δι᾿ ὀργανωμένης ἀντιστάσεως (boycotage) πρὸς τὰ ἄνω καὶ παραλύσεως τῶν τυχὸν ἀντιθέτων ἐνεργειῶν τῶν ὑπερκειμένων παραγόντων πρὸς ἀνάδειξιν ἄλλου πράγματι ἱκανοῦ, προσώπου, ἀφ᾿ ἑτέρου δὲ δι᾿ ὀργανωμένης προωθήσεως προσώπου ἐκ τῶν κόλπων αὐτῶν, πρὸς τὴν ἀνωτέραν βαθμίδα. Τὸ φαινόμενον τοῦτο καλεῖται κλίκα. Ὅτι τὴν ἐξέλιξιν ταύτην οὐδεὶς δύναται νὰ σταματήση εἶναι φανερόν, ὅσον εἶναι φανερὰ ἡ νομοτελειακὴ συνάρτησις τῶν ὡς ἄνω δεδομένων. Κατὰ τὴν αὐτὴν συνάρτησιν τὸ φαινόμενον συνεχίζεται: «ἑνὸς βλακὸς προκειμένου μύριοι ἕπονται», ὁ δὲ οὕτω ἀνελθῶν βλὰξ θὰ προωθήση ὁ ἴδιος πρόσωπα μόνον κατώτερα ἑαυτοῦ, μέχρις ὅτου ἡ μία βίαια ἔξωθεν ἐπέμβασις, ὑπαγορευομένη ὑπὸ τῆς ἀνάγκης ἄλλου τινὸς κοινωνικοῦ ὀργανισμοῦ, ἢ ὁ φυσικὸς ἐκφυλισμὸς ἑνὸς τοιούτου ὀργανισμοῦ ἐκ τῶν ἔσω, ἐπιφέρει θεμελιώδη τινὰ ἀνατροπὴν ἢ καὶ αὐτὸν τοῦτον τὸν τερματισμὸν τοῦ βίου τοῦ ἐκφυλισθέντος ὀργανισμοῦ. Οὕτω λ.χ., εἰς παρομοίαν περίπτωσιν ἡ τὸ 1910 ἀνελθοῦσα κοινωνικὴ ὁμὰς ἀνέτρεψε τὴν ἱεραρχίαν τῶν ἀξιῶν καὶ τῶν προσώπων καὶ ἐντὸς τοῦ παλαιοκομματισμοῦ, καταστήσασα δυνατὴν τὴν ὑπεφαλάγγισιν τῶν παλαιῶν αὐτοῦ ἀρχηγῶν ὑπὸ νέων (Γούναρη, Στράτου κλπ.)

5. Ἀλλὰ καὶ οἱ ἄνευ συνασπισμοῦ καὶ ὀργανώσεως, ἄνευ«κλίκας», ἀνερχόμενοι βλᾶκες ἢ ἀνίκανοι γενικῶς, ἀτομικῶς καὶ μόνον ἐπικρατοῦντες, εὑρίσκονται ἐν τούτοις δεσμευμένοι ὑπὸ τοῦ κοινωνικοῦ διαφορισμοῦ εἰς ἴσον βαθμὸν ὡς καὶ οἱ ὀργανωμένοι τοιοῦτοι. Διότι ἀντικειμενικῶς αἱ θέσεις τὰς ὁποίας λαμβάνουν εἶναι τοιαύται, ὥστε ἡ ἀνεπάρκεια τῶν ἢ νὰ εἶναι πλεονεκτικὴ ἢ νὰ εἶναι ἀνεκτή, οὐδέποτε ὅμως θέσεις ἀπαιτούσαι πραγματικὰ προσόντα, ἐκ τῶν ὁποίων, καὶ ἂν ἀκόμη φθάνουν εἰς αὐτάς, ἀνατρέπονται καὶ κρημνίζονται εἰς τὴν πρώτην ἀντίξοον περίστασιν καὶ ὑπὸ μεγάλου τινὸς ἢ μικροῦ πνέοντος ἀνέμου. Οὕτω λ.χ. πολλοὶ ἐξ αὐτῶν κατέλαβον διαδοχικῶς πλεῖστα ἀξιώματα τῆς κοινωνίας καὶ τῆς πολιτείας, ἀπὸ τοῦ Προέδρου τῆς Δημοκρατίας, μέχρι τοῦ «Προέδρου τοῦ Συλλόγου Προστασίας Ἐγγύων Μυιῶν», τοῦ «Γενικοῦ Γραμματέως τῆς Γενικῆς Συνομοσπονδίας Πωλητῶν Ποντικοπαγίδων» κ.ο.κ., ἀξιώματα βεβαίως, τὰ ὁποῖα οὐδέποτε θὰ ἐπιδιώξη σοβαρῶς ἀπασχολούμενος ἄνθρωπος. Εἰς τὰ ἀξιώματα ταῦτα προστίθενται φυσικὰ καὶ διακρίσεις οἶον παράσημα, διπλώματα, δεξιώσεις κλπ

Ο causeur συνάδελφος τοῦ ἀνωτέρω ἀποτελεῖ ἀληθῆ κοινωνικὴν μάστιγα, διότι ὡς causerie ἐκλαμβάνει τὸ νὰ λέγῃ εἰς τοὺς χειμαζομένους συνανθρώπους τί ἀνέγνωσεν εἰς τὰς ἐφημερίδας, τί ἤκουσεν εἰς τὸ ραδιόφωνον καὶ τί τοῦ εἶπον διάφοροι καθ᾿ ὁδόν, ἐξικνούμενος ἔστιν ὅτε εἰς τὰ σχόλιά του, ὅταν ἀποφασίση νὰ σχολιάση εἰς δυσθεώρητα ὕψη ὀξυδερκείας καὶ πνευματικῆς χάριτος: ὅτι λ.χ. κατὰ τὴν νύκτα ἀναμφιβόλως ἐπικρατεῖ σκότος, τὴν δὲ βροχὴν ἀκολουθεῖ ὁπωσδήποτε ἡ ὑγρασία... Εἰς ταῦτα προστίθεται ἐνίοτε καὶ ἡ «προστατευτική» στάσις αὐτοῦ ἔναντι τῶν πνευματικῶς ἀνωτέρων του, σκοποῦσα τὴν ὑποτίμησιν αὐτῶν εἰς τὰ ὄμματα τοῦ κόσμου κλπ.
IV

6. Ἐνδιαφέρον εἶναι τέλος ἐνταύθα τὸ φαινόμενον μερικῶν εὐφυῶν ἀνθρώπων, οἵτινες, ἐνστικτωδῶς διαισθανόμενοι τὸν κοινωνικῶς ἀνυπέρβλητον ρόλον τῶν βλακῶν καὶ τὴν λαμπρὰν κοινωνικὴν αὐτῶν σταδιοδρομίαν - ἐv τῇ «χρυσῇ» μέσῃ ὁδῷ τῆς μετριότητος ἐννοεῖται - ἀποφασίζουν νὰ ὑποδυθοῦν τὸν ρόλον αὐτόν, ὅπως ἀνέλθουν διὰ τῆς μεθόδου τῆς «νύσσης», ὡς αὕτη εὐφυέστατα ἀποκαλεῖται παρὰ τῷ λαῷ. Ἀλλ᾿ ὁ ρόλος οὗτος εἶναι ἐξαιρέτως δύσκολος ἐκ δυὸ λόγων: Πρῶτον ὑποκειμενικῶς ἡ ὕπαρξις πνευματικῆς καὶ ψυχικῆς ζωῆς ἔχει ὡς γνωστὸν ἀναποτρέπτους ἀντανακλάσεις ἐπὶ τῆς ἐξωτερικῆς φυσιογνωμίας, αἴτινες μὲ τὴν τελειοτέραν ὑπόκρισιν, δύσκολον εἶναι ν᾿ ἀποκρυβοῦν, πλὴν τῆς περιπτώσεως καθ᾿ ἣν εἶναι δεδομένον τάλαντον μεγάλου ἠθοποιοῦ. Ἡ ἁπλὴ παρουσία τοῦ εὐφυοῦς ἀνθρώπου εἶναι κατὰ κανόνα διὰ τὸν βλᾶκα εἰς τὸ ἔπακρον προκλητική. Τὸ ψυχολογικὸν σύμπλεγμα τῶν συναισθημάτων, τὸ ὁποῖον αὕτη ἐξαπολύει πάρ᾿ αὐτῶ εἶναι τὸ αὐτὸ ἀκριβῶς μὲ ἐκεῖνο τοῦ καταδιωκομένου καὶ πανικοβλήτου ζῴου ἢ ἀνθρώπου, ἐν καταστάσει φυγῆς ἢ ἀμύνης. Τὸ μῖσος, ὁ φόβος, ὁ φθόνος μετὰ τοῦ θράσους συμπλέκονται κατὰ τρόπον, δηλοῦντα διὰ τὸν ἐξησκημένον ὀφθαλμὸν σαφῶς εἰς πᾶσαν φράσιν, ἴδια ὑποτιμητικὴν ἢ μειωτικήν, τὴν κατάστασιν ἀμύνης. Δεύτερον ἀπὸ τῆς ἀπόψεως τοῦ βλακός, ἡ ἔνστικτος καχυποψία αὐτοῦ εἶναι τοιαύτη, ὥστε ἡ ὑπόκρισις τοῦ εὐφυοῦς ν᾿ ἀποβαίνῃ ματαία, ἡ δὲ πραγματικὴ εἰλικρίνεια αὐτοῦ νὰ ἐκλαμβάνεται ὡς ὑπόκρισις. Ὁ βλὰξ ὡς πλησιέστερος πρὸς τὸ ζωϊκὸν βασίλειον, ἔχει τὴν ἔνστικτον καχυποψίαν οὕτω ἀνεπτυγμένην, ὥστε ν᾿ ἀδυνατῇ νὰ διαγνώσῃ ἢ νὰ ἐννοήση συλλογισμοὺς καὶ λογικοὺς ὑπολογισμοὺς τοῦ εὐφυοῦς, βασιζομένους ὄχι εἰς τὸ ἔνστικτον ἀλλὰ εἰς τὴν διάνοιαν. Ἄοπλος καὶ ἀνυπεράσπιστος ἔναντι τῶν ψυχρῶν ὑπολογισμῶν τῆς ξένης διανοίας, ἢς ὁ μηχανισμὸς τυγχάνει εἰς αὐτὸν νοητικῶς ἀπροσπέλαστος, μίαν μόνην ἄμυναν διαθέτει, ἀκριβῶς ὅπως τὸ ζῷον καὶ ὁ πρωτόγονος ἄνθρωπος: τὴν ἔνστικτον καχυποψίαν. Οὕτω ἐξηγεῖται καὶ ἡ φυσικὴ καὶ πνευματικὴ κατωτερότης τῶν λαῶν, οἵτινες ἐμπνέονται βασικῶς ὑπὸ τῆς καχυποψίας, ἣν αὐταρέσκως ἐκλαμβάνουν ὡς εὐφυΐαν. Ἔναντι τῶν Εὐρωπαίων οἵτινες οὐδεμίαν ἀνάγκην ἔχουν αὐτῆς, ὡς ἀντιλαμβανόμενοι νοητικῶς τὸν κόσμον. Ἐκ τούτων ἐπίσης φαίνεται σαφῶς, ὅτι ἡ καχυποψία καὶ ἡ ἀπότοκος αὐτῆς πονηρία εἶναι ἀκριβῶς τὸ ἀντίθετόν της εὐφυίας ὡς πρὸς τὸν ὅλον αὐτῆς ἐκτοπιζομένης πάντοτε ὑπὸ τῆς δευτέρας. Λέγομεν ἀντίθετος μόνον ὡς πρὸς τὸν ρόλον, διότι ἡ διάνοια δὲν εἶναι τί τὸ ἀνεξάρτητον ἢ ἀντίθετόν του ἐνστίκτου, ἀλλὰ τουναντίον ἡ ἀνάπτυξις καὶ ὁ διὰ λογικῶν μέσων πλουτισμὸς αὐτοῦ εἰς τὴν ἀρχικὴν αὐτοῦ πάντοτε κατεύθυνσιν.

7. Πονηρία εἶναι ἡ ἐνεργητικὴ ὄψις τῆς καχυποψίας καὶ τὸ δεύτερον στάδιον αὐτῆς, ἤτοι ἡ δρᾶσις αὐτῆς, δρᾶσις ὅμως ζωϊκῶς ἀμυντικῆς φύσεως, διότι προϋποθέτει τὴν πνευματικὴν κατωτερότητα καὶ τὴν πνευματικὴν ἀμηχανίαν τοῦ βλακός, ὡς ζῴου ἐνστικτώδους καὶ πνευματικῶς πανικοβλήτου. Ἡ ἁπλὴ καχυποψία εἶναι ἄμυνα παθητικῆς φύσεως, καθ᾿ ὃ μὴ ἐνεργοῦσα ἐπὶ ἄλλων ἀτόμων. Ἡ πονηρία εἶναι ἄμυνα ἐνεργητικῆς φύσεως, διότι ἀποτελεῖ ἐγκεφαλικὴν ἐνέργειαν, σχηματισμὸν συλλογισμῶν καὶ συμπερασμάτων, ἀγόντων εἰς πράξεις («τὸν ἐγέλασε» κ.λπ.) καὶ συνεπῶς ἐνεργεῖ ἐπὶ ἄλλων ἀτόμων. Ἄσχετον τὸ ζήτημα τῆς βλακώδους ποιότητος τῶν συλλογισμῶν καὶ συμπερασμάτων. Ἡ χρησιμοποίησις ἤδη τῶν βλακωδῶν τούτων συλλογισμῶν καὶ συμπερασμάτων, μὲ μιὰν λέξιν τῆς πονηρῖας, χρησιμοποίησις ὅμως γενικώτερον ψυχολογικῶς ἐπιδρώσα ἐπὶ τοῦ ἄλλου ἀτόμου, ἤτοι χρησιμοποίησις αὐτῆς ἐν συνδυασμῷ μὲ στοιχεῖα κατωτάτης πνευματικῆς ὑποστάθμης (κολακεία, ψεῦδος, ρᾳδιουργία, συκοφαντία, σωματεμπορία, συμπαθὴς μορφὴ τοῦ βλακὸς ἀκόμη, ἐπίκλησις τῆς πολυτεκνίας του, προσφορὰ ἀνηθίκων καὶ εὐκόλων ὑπηρεσιῶν εἰς τὸ κολακευόμενον πρόσωπον, χαφιεδισμός, ξεσκονίσματα, τὸ «ποιεῖν τὸν καραγκιόζην», ἢ τὸν gigolot, χειροφιλήματα πρὸς τὸν «Ἐθνικὸν Κυβερνήτην», ἐκφωνήσεις λόγων, συρραφὴ κολακευτικῶν στίχων, μεταφορὰ λαχανικῶν, κλπ.

8. Ἂν ὁ βλὰξ καταφεύγει εἰς τὴν ἐπιτηδειότητα λόγω τῶν πενιχρῶν πνευματικῶν τοῦ μέσων ἐκ τῆς αὐτῆς ἐλλείψεως ἀνωτέρων πνευματικῶν μέσων ὠθεῖται καὶ πρὸς τὴν ἀπάτην. Ἀπάτη εἶναι ὡς γνωστὸν ἡ ἀποσιώπησις τῆς ἀληθείας ἢ ἡ παράστασις ψευδῶν πραγμάτων ὡς ἀληθῶν. Ἐξ αὐτοῦ τούτου τοῦ ὁρισμοῦ αὐτῆς συνάγεται ὅτι ἡ ἀπάτη δὲν ἀνάγεται εἰς τὴν εὐφυΐαν τοῦ ἀπατεῶνος, διότι πᾷς ἄνθρωπος δύναται νὰ παραστήση ψευδῶς πράγματα ὡς ἀληθῆ καὶ αὐτὸς οὗτος ὁ βλάξ, ἀλλ᾿ εἰς τὴν εὐπιστίαν τοῦ θύματος. Ὅτι λοιπὸν καταφεύγει εἰς αὐτήν, ὡς διανοητικῶς εὐκολώτερον μέσον ὁ βλὰξ ἐπειδή, στερούμενος εὐφυΐας, εἶναι ἀνίκανος νὰ μεταχειρισθῆ ἔντιμα μέσα, εἶναι αὐτονόητον, διότι ἔντιμα μέσα ὡς δυσκολώτερα, χρησιμοποιεῖ μόνον ὁ κεκτημένος πραγματικὴν ἀτομικὴν ἀξίαν. Πόθεν λοιπὸν προέρχεται ἡ εὐρέως διαδεδομένη ἀντίληψις, ὅτι ὁ ἀπατεὼν ὄχι μόνον ἀποκλείεται νὰ εἶναι βλάξ, ἀλλ᾿ ἀναγκαίως εἶναι εὐφυής, ἀντὶ τῆς ὡς ἄνω ἀναλύσεως, ἐξ ἢς ἀντιθέτως προκύπτει, ὅτι ὁ ἀπατεὼν ὄχι μόνον ἀποκλείεται νὰ εἶναι εὐφυής, ἀλλ᾿ εἶναι ἀναγκαίως βλάξ; Ἡ ἀντίληψις αὕτη προέρχεται ἐκ τῆς «θεωρίας» τοῦ βλακὸς περὶ τῆς εὐπιστίας. Εἰθισμένος ὁ βλὰξ νὰ «σκέπτεται» οὐχὶ διὰ τοῦ νοητικοῦ μηχανισμοῦ, ἀλλὰ διὰ χονδροειδῶν ἔξωθεν ἐντυπώσεων, δὲν ἐρευνᾷ τὰς αἰτιοκρατικὰς σχέσεις, ἀλλὰ περιορίζεται εἰς τὸ γεγονὸς μίας ἐπιτυχούσης ἀπάτης, γεγονὸς ἐξ οὗ καὶ μόνου συνάγει τὴν βλακείαν τοῦ θύματος καὶ τὴν εὐφυΐαν τοῦ ἀπατεῶνος. Ὅτι ἡ ἀπάτη δὲν ὀφείλεται εἰς εὐφυίαν ἀνελύθη, νομίζομεν ἐπαρκῶς. Ὅτι ὅμως ἡ εὐπιστία τοῦ θύματος ἀποτελεῖ βλακείαν, τοῦτο εἶναι ἀληθὲς μνημεῖον βλακικὴς «διανοίας» καὶ πολιτιστικῆς ὑποστάθμης. Διότι ἡ εὐπιστία ἑνὸς ἀτόμου, ὡς προϋποθέτουσα τὰ ἄλλα ἄτομα ὡς ἔντιμα καὶ συνεπῶς ὡς εὐφυά, εἶναι ἀσφαλῶς τὸ μέγιστον τῶν τεκμηρίων τῆς πνευματικῆς του ἀναπτύξεως καὶ τοῦ πολιτισμοῦ του. Ὅσον ὑψηλότερον ἐπὶ τῶν βαθμίδων τῆς εὐφυΐας καὶ τοῦ πολιτισμοῦ ἵσταται ἐν ἄτομον ἢ εἷς λαός, (οἱ Εὐρωπαῖοι ἐν σχέσει πρὸς τοὺς Ἀνατολίτας) τόσον περισσότερον εὔπιστος εἶναι. Ὁ τελευταῖος τῶν βλακῶν θὰ ἠδύνατο νὰ ἐξαπατήσῃ ἕνα Κὰντ ἢ ἕνα Μπετόβεv καὶ ὁ τελευταῖος τῶν Ἑλλήνων ἕνα Εὐρωπαῖον... Τὸ μειδίαμα τοῦ οἴκτου,τὸ ὁποῖον ρίπτουν οἱ «ἀφελεῖς κουτόφραγκοι», δημιουργοὶ τῶν πνευματικῶν ἀξιῶν καὶ ἐξουσιασταὶ τοῦ κόσμου, ἐπὶ τῶν δυστυχῶν «ἔξυπνών» της Μεσογείου καὶ τῆς Ἀνατολῆς, ἂς εἶναι καὶ ἡ τιμωρία τῶν βλακῶν καὶ διὰ τὴν «θεωρίαν» των ταύτην!
V

9. «Ὅτι ὁ βλάξ, ἀκολουθῶν τὴν ἔνστικτον αὐτοῦ καχυποψίαν, εὑρίσκεται ἐντὸς τῆς πραγματικότητος, τοῦτο εἶναι ἀναμφισβήτητον, θέτει δὲ αὐτὸν ἐν τῷ Κοινωνικῷ βίῳ εἰς «ἀνωτέραν» μοῖραν λ.χ. τοῦ μεταφυσικοῦ, τοῦ ὁποίου ὁ ἐνστικτώδης κόσμος ἔχει ὑποστὴ νοσηρὰν ἀτροφίαν, ἔναντι τοῦ διανοητικοῦ αὐτοῦ κόσμου, ὅστις ἔχασε πᾶσαν ἐπαφὴν μετὰ τῆς πραγματικότητος. Ἐὰν δεχθῶμεν, ὡς ὑποχρεούμεθα, πρῶτον ὅτι τὸ ἔνστικτον εἶναι ἀλάθητον, καθ᾿ ὃ ἀνεξήγητον καὶ ἄφθαρτον, δεύτερον ὅτι ὁ κόσμος τῶν ἐνστίκτων εἶναι ὁ κατ᾿ ἐξοχὴν φυσικῶς ὑγιὴς κόσμος, τρίτον ὅτι ἡ κοινωνία ὡς συνέχεια τῆς φύσεως εἶναι ὑγειὴς ὀργανισμός, ἀπαρτιζόμενος ὑπὸ ὑγειῶν ἀτόμων, τότε τὸ συμπέρασμα περὶ τῆς ὑπεροχῆς τοῦ βλακὸς ἐπὶ τοῦ μεταφυσικοῦ ἐν τῇ κοινωνίᾳ, εἶναι συμπέρασμα ἀναγκαστικὸν καὶ ἀνέκκλητον, ἐπαληθευόμενον ἄλλως τε, κατὰ φυσικὴν ἀναγκαιότητα, ὑπ᾿ αὐτῆς ταύτης τῆς κοινωνικῆς πραγματικότητος ὅλων τῶν ἐποχῶν καὶ τῶν λαῶν. Τὸ ὅτι οἱ μεταφυσικοὶ ἐπεκράτησαν (ὄχι ἤνθισαν) εἰς ἐποχὰς παρακμῆς τῶν κοινωνιῶν δὲν εἶναι τυχαῖον. Ὁ βλάξ, ὡς ἐλέχθη καὶ ἀνωτέρω, διαισθανόμενος ἐν τῇ καχυποψίᾳ του τὴν ἐπίθεσιν ἐκ μέρους τοῦ εὐφυοῦς, εἶναι θεμελιωδῶς ἐντὸς τῆς πραγματικότητος, διότι διαισθάνεται ὀρθῶς τὸν κίνδυνον νὰ περιέλθῃ κοινωνικῶς εἰς τὴν κάτω τάξιν. Ἐὰν διὰ τῆς καχυποψίας αὐτῆς καὶ μόνης προστατεύεται ἔναντι τοῦ φυσικοῦ αὐτοῦ προορισμοῦ του, τοῦτο εἶναι ἄλλο ζήτημα. Φανερὸν εἶναι, ὅτι τὸ ἔνστικτον ἀποτελεῖ μέσον προσανατολισμοῦ καὶ στοιχειώδους ἀμύνης εἰς τὸν πρωτόγονον ἄνθρωπον, ὄχι ὅμως μέσον κατισχύσεως καὶ ὑπεροχῆς ἐν προηγμένῃ κοινωνίᾳ μετὰ προηγουμένου κοινωνικοῦ διαφορισμοῦ καὶ ἀναπτύξεως τῶν νοητικῶν του ἀνθρώπου μέσων, τῶν ὁποίων ἡ κατ᾿ ἄτομα ἀνισότης εἶναι ἐξ ἴσου φυσικῶς δεδομένη. Ὁ βλὰξ ὁμοιάζει ἐνταῦθα τὸ ζῷον, τὸ ὁποῖον ἐξ ἐνστίκτου γνωρίζει νὰ διαφεύγῃ πάντα κίνδυνον, πλὴν ἀνωτέρας ὠμῆς βίας, εἰς τὴν ζούγκλαν, εἰσερχόμενον ὅμως εἰς κεντρικὴν ὁδὸν μεγαλουπόλεως, εὑρίσκεται αἰφνιδίως ὑπὸ τοὺς τροχοὺς αὐτοκινήτου. Τοῦτο εἶναι ἄγνωστος καὶ ἀκατανόητος εἰς αὐτὸ μηχανή, βασιζομένη βεβαίως κατὰ τελευταῖον λόγον εἰς τὸ ἔνστικτον τοῦ ἀνθρώπου, κατασκευασθεῖσα ὅμως διὰ τῆς διανοίας του. Πῶς ἤδη οἱ πνευματικῶς κατώτεροι ἄνθρωποι εὑρίσκονται ὑπὸ τοὺς τροχοὺς διαφόρων κοινωνικῶν «αὐτοκινήτων», - τοῦτο δεικνύει ἡ θέσις αὐτῶν εἰς τὴν κάτω τάξιν. Τὴν «μηχανήν» αὐτὴν εἶναι βεβαίως ἀδύνατον νὰ διαφύγῃ καὶ ὁ βλάξ, τοῦ ὁποίου καὶ ἡ ἄνοδος εἶναι αὐστηρῶς ἐντὸς ὡρισμένων πλαισίων περιωρισμένη. Ὅτι δὲ τέλος ὁ μεταφυσικὸς οὐδὲ τὸ ζῷον, οὐδὲ τὸν βλάκα δύναται νὰ περιπλέξῃ εἰς τροχούς, τοῦτο εἶναι εὐνόητον ἐκ τοῦ γεγονότος, ὅτι οὗτος φέρεται ἐπὶ τοῦ Πηγάσου...
VI

10. Ὡς πρὸς τὴν κοινωνικὴν προέλευσιν τῶν βλακῶν διαπιστοῦται ὅτι ἡ παραγωγὴ βλακῶν δὲν εἶναι ταξική. Ἡ πονηρὰ φύσις δὲν ἔδωκεν εἰς ὡρισμένην τινὰ κοινωνικὴν τάξιν τὸ ἐπίζηλον τοῦτο προνόμιον. Ἐπεδαψίλευσεν ἴσως ὡς φαίνεται, εἰς τὴν ἑκάστοτε ἄνω τάξιν τοὺς διασκεδαστικωτέρους ἁπλῶς τύπους βλακῶν, ἀλλὰ δὲν ἐστέρησεν οὐδεμίαν ἄλλην κοινωνικὴν τάξιν τῆς σοβαρᾶς συμβολῆς των. Ὁ βλὰξ ὑπουργός, ὁ ἀγόμενος καὶ φερόμενος ὑπὸ τῶν ὑπαλλήλων του καὶ τὰ μέλη ἑνὸς ἐργατικοῦ σωματείου, τὰ ὁποῖα ἐκμεταλλεύεται ὁ πονηρὸς ἐργατοκάπηλος, ἀποτελοῦν δυὸ ἀντίθετα παραδείγματα τοῦ γεγονότος, ὅτι ἡ βλακεία δὲν ἔχει ταξικὴν τὴν πατρίδα.

Ψυχολογικὰ δὲ εἶναι κυρίως τὰ περιεχόμενα, τὰ ὁποῖα δημιουργοῦν τὰς ποικιλίας καὶ παραλλαγὰς μεταξὺ τῶν βλακῶν. Ὁ fils a papa τῆς ἄνω τάξεως, ὁ ὁποῖος λόγω φυσικῆς ἀτροφίας τοῦ βουλητικοῦ του κόσμου, λαμβάνει σοβαρῶς ὑπ᾿ ὄψιν τὴν ἀτελεύτητον σειρὰν τῶν ἀπαγορεύσεων τῆς οἰκογενείας του, στερούμενος δὲ καὶ ἰδῖας πνευματικότητος, καταντᾷ εἰς τὸ τέλος τύπος χωρὶς τὴν ἐλαχίστην προσωπικότητα, ὀνομάζεται ὑπὸ τῆς τάξεώς του ἐπιεικέστατα «καλὸ παιδί», εἰς δὲ τὴν ἀντικειμενικὴν διάλεκτον θὰ ἠδύνατο νὰ ἀποκληθῇ «εὐπρεπὴς βλάξ», ἐνῷ τὸ «τέκνον τοῦ λαοῦ» εἰς τὴν αὐτὴν περίπτωσιν ὀνομάζεται ὑπὸ τοῦ εὐφυεστέρου καὶ κυριολεκτοῦντος λαοῦ δραστικώτατα «κόπανος». Σημαντικῶς αὐστηροτέρα εἶναι ἑπομένως ἡ φυσικὴ ἐπιλογὴ ἐντὸς τῆς κάτω τάξεως: ἐνῷ λ.χ. ὁ fils a papa εἰς τὴν μαθητικὴν ἡλικίαν τυγχάνει τῆς ἀγωγῆς, τῶν μορφωτικῶν μέσων καὶ τῶν περιποιήσεων τῆς τάξεώς του καὶ παραμένει ψυχικῶς ἀμείωτος, ὅπερ ἐπαυξάνει τὴν γελοίαν αὐτοπεποίθησίν του εἰς πρεσβυτέραν ἡλικίαν, δυνάμενος νὰ φθάσῃ ἀνενοχλήτως καὶ εἰς ὑψηλὰ ἀξιώματα, ἡ δὲ ἀτομική του ὕπαρξις ὡς μὴ ὤφειλε, εἶναι γνωστὴ ἐν τῇ κοινωνίᾳ. Ἀντιθέτως τὸ τέκνον τοῦ λαοῦ καὶ σκληρώτερον χειραγωγεῖται ὑπὸ τῶν γονέων του καὶ τῶν συμμαθητῶν τοῦ ἐν τῷ σχολείῳ μέχρι πλήρους ψυχικῆς ἐξουθενώσεως διὰ σκληρᾶς ὑποτιμήσεως, προπηλακισμῶν, φαρσῶν, ὕβρεων καὶ βιαιοπραγιῶν καὶ δυσκολώτερον εἶναι κατόπιν τούτων ν᾿ ἀνέλθῃ τὴν κοινωνικὴν κλίμακα, ὁ δὲ βλὰξ τῶν λαϊκῶν τάξεων οὕτως καὶ συμπαθέστερος εἶναι καὶ ἄγνωστος καὶ ἀκινδυνώτερος καὶ ὀλιγώτερον γελοῖος, καθ᾿ ὃ σεμνότερος καὶ ἐστερημένος τῆς αὐτοπεποιθήσεως ἢ ἐπάρσεως τοῦ βλακὸς τῶν ἄνω τάξεων, εἰς τὸν ὁποῖον λόγω ἀτροφίας τοῦ βουλητικοῦ του καὶ τῆς μαλθακότητος τοῦ οἰκογενειακοῦ του περιβάλλοντος προστίθεται ἔστιν ὅτε καὶ ἀηδὴς γυναικωτὸς χαρακτήρ. Ἑνιαῖον ὅμως εἶναι τὸ πνευματικὸν προλεταριᾶτον πάσης ταξικῆς καταγωγῆς.
VII

11. Ἡ ἠθικὴ τέλος σχέσις μεταξὺ βλακὸς καὶ ἐπιτηδείου ἢ ἀπατεῶνος εἶναι ἀπροσδοκήτως διάφορος τῆς ἣν ἐκλαμβάνει συνήθως ἡ «κοινὴ γνώμη». Ὁ συνήθης κοινωνικὸς ἄνθρωπος θεωρεῖ τὸν ἐπιτήδειον καὶ τὸν ἀπατεῶνα ὡς ἀνηθίκους μέν, ἀλλ᾿ ὡς ὑποδιαιρέσεις τοῦ εὐφυοῦς. Ὅλως τὸ ἀντίθετον ὅμως συμβαίνει: ὁ ἐπιτήδειος καὶ ὁ ἀπατεὼν εἶναι ἀκριβῶς ὑποδιαιρέσεις τοῦ βλακός. Καὶ ἰδοὺ πῶς. Εἴπομεν ἀνωτέρω ὅτι ἡ πονηρία, ἐκτὸς ἐὰν εἶναι μέσον ἀμύνης τῶν εὐφυῶν οὐχὶ κατὰ τῶν βλακῶν ἀλλὰ κατὰ τῆς πονηρίας των, ἀποτελεῖ φυσικὴν ἰδιότητα τῶν βλακῶν καὶ δὴ φυσικὴν συνέπειαν τοῦ γεγονότος, ὅτι, λόγω ἀτροφίας τοῦ νοητικοῦ τῶν μηχανισμοῦ, ἀποτελεῖ αὕτη τὴν μόνην ἄμυναν αὐτῶν κατὰ πάσης ἔξωθεν ἐπιθέσεως. Ἀπὸ τῆς διαπιστώσεως τῆς ἀληθείας ταύτης μέχρι τῆς ἀκολούθου ἀληθείας ὑπάρχει ἓv καὶ μόνον βῆμα: ὅτι μόνον ὁ πνευματικῶς ἀνάπηρος ἔχει ἀνάγκην τῆς ἐπιτηδειότητος καὶ τῆς ἀπάτης διὰ νὰ προωθηθῆ ἢ νὰ ἐπικρατήση. Οὐδεὶς ἄνθρωπος ἀξίας ἔχει ἀνάγκην νὰ γίνῃ ἐπιτήδειος ἢ ἀπατεών. Ἡ καθημερινὴ κοινωνικὴ πεῖρα διδάσκει ὅτι τὰ ἐπίθετα ταῦτα οὐδέποτε κατώρθωσαν νὰ «κολλήσουν» εἰς ἀνθρώπους πραγματικῆς ἀξίας, οἱ ὁποῖοι, ἐὰν ὑπῆρξαν μισητοί, ἐχαρακτηρίσθησαν ἴσως ὡς «κακοί», ὡς «καταχθόνιοι», ὡς «γόητες», ὡς «τορπιλληταί» ἢ ὡς «λιβελλογράφοι», οὐδέποτε ὅμως ὡς ἐπιτήδειοι ἢ ἀπατεῶνες, καὶ ὅταν ἀκόμη ὑπῆρξαν συντηρητικοὶ εἰς τὰς σχέσεις τῶν μετὰ τῶν λοιπῶν ἀνθρώπων καὶ κατώρθωσαν πάντοτε νὰ προωθηθοῦν ἢ νὰ ἐπικρατήσουν. Ἀπόλυτος ἐσωτερικὴ συνέπεια τῆς πνευματικῆς ἀναπηρίας τοῦ βλακὸς εἶναι ἄλλως τὲ ὄχι μόνον ἡ ἀγελαία του τάσις, ὄχι μόνον ἡ προώθησίς του «πλάτην μὲ πλάτην» μὲ τὴν λεγεῶνα τῶν ὁμοίων του, ὄχι μόνον ἡ προσφυγὴ εἰς τὰ εὐτελέστερα μέσα τῆς ἐπιτηδειότητος, τὴν ἔλλειψιν ἀντιθέτου γνώμης, τὴν προσφορὰν εὐκόλων καὶ ἀνηθίκων ἐκδουλεύσεων καὶ τὴν κολακείαν, ἀλλὰ καὶ ἡ συστηματικὴ ἀποφυγὴ πάσης συγκρούσεως καὶ πάσης μάχης. Καὶ ὅταν ἀκόμη ὁ βλάξ, ὑπὸ τὴν μορφὴν τοῦ ἐπιτηδείου ἢ τοῦ ἀπατεῶνος, ἐξαναγκασθῇ νὰ δώσῃ μάχην, θὰ δώσῃ αὐτὴν διὰ τῶν πνευματικῶς εὐκολοτέρων καὶ συνεπῶς τῶν ἀνηθικωτέρων «ὅπλων»: τοῦ ψεύδους, τῆς διαστροφῆς, τῆς ρᾳδιουργίας καὶ τῆς συκοφαντίας.

Ἐξ οὗ ἕπεται τὸ ἀκλόνητον δόγμα: καὶ ἡ ἀνηθικότης εἶναι ἀποκλειστικὸν προνόμιον τῶν βλακῶν! Συνεχίστε το διάβασμα ΕΔΩ........