Η απάντηση των Ελλήνων φιλοσόφων στις «πολυπολιτισμικές» κοινωνίες

 
Από τον Στέφανο Μυτιληναίο
(Το άρθρο αυτό δημοσιεύθηκε για πρώτη φορά το 2004)στο περιοδικό Δαυλός

Τον τελευταίο καιρό πολύς είναι ο λόγος που γίνεται σχετικά με την παγκοσμιοποίηση και τις λεγόμενες «πολυπολιτισμικές» κοινωνίες που αναγκαία θα προκύψουν ως συνέπεια αυτής. Και είναι κάποιοι "διανοούμενοι", οι οποίοι ενώ από τη μία εμφανίζονται ως πολέμιοι της παγκοσμιοποίησης, από την άλλη οι ίδιοι είναι οι θερμότεροι υποστηρικτές των πολυπολιτισμικών κοινωνιών -όπως τις ονομάζουν- στις οποίες λαοί και έθνη εντελώς διάφορα και ξένα μεταξύ τους, δηλαδή ένα συνοθύλευμα ανθρώπων απ’ όλες τις ηπείρους και απ’ όλες τις κουλτούρες, θα συμβιώνουν στο μέλλον αρμονικά...


Ωστόσο, οι περισσότεροι από εκείνους που εκφράζουν αυτές τις απόψεις σε τηλεοπτικά «τραπέζια», τηλεοπτικά «παράθυρα» και μέσα από τις σελίδες του ημερήσιου και περιοδικού Τύπου, στερούνται τη στοιχειώδη ιστορική γνώση γύρω από το θέμα, εφόσον η παγκοσμιοποίηση δεν είναι ένα φαινόμενο πρωτοφανές στην ιστορία της ανθρωπότητας. Έχει ξανασυμβεί στο παρελθόν, τόσο στo πλαίσιo της Περσικής Αυτοκρατορίας όσο και κατά την Ρωμαϊκή περίοδο. Βεβαίως, ενώ τα μεγέθη είναι ανάλογα των εποχών, οι πληροφορίες που αντλούμε μέσα από τα κείμενα της αρχαίας ελληνικής φιλοσοφίας είναι αρκούντως προειδοποιητικές για το τι μας περιμένει....................... 1 Όπως θα δούμε και στη συνέχεια του κειμένου, οι πρόγονοι μας στερούμενοι κάθε ίχνους ρατσισμού και ξενοφοβίας τοποθέτησαν τα πράγματα στη λογική και πραγματική τους βάση έχοντας υπόψη τους πάνω απ’ όλα τις αδυναμίες της απαίδευτης ανθρώπινης φύσης οι οποίες συνήθως προκαλούν παρανοήσεις, φοβίες και παρεξηγήσεις που μοιραία με τη σειρά τους οδηγούν σε διαπολιτισμικές και φυλετικές συγκρούσεις.


Τι συμβολίζει η νικηφόρα ελληνική αντίσταση ενάντια στην Περσική Αυτοκρατορία


Έχουμε συνηθίσει να λέμε, ότι η αντίσταση των Αθηναίων και των Πλαταιών στη μάχη του Μαραθώνα σε συνδυασμό και με τη μετέπειτα νικηφόρα αντίσταση των ελληνικών πόλεων στους Μηδικούς Πολέμους, έσωσε τον πολιτισμό από την ανατολίτικη βαρβαρότητα που πρέσβευε η Περσία. Αυτό, όμως, δεν είναι παρά ένα συμπέρασμα των μεταγενέστερων. Ο Πλάτων στους «Νόμους» του, μας δίνει μία άλλη διάσταση εκείνου του αγώνα, η οποία, όπως την περιγράφει ο ίδιος, ήταν μία μάχη και κατά της παγκοσμιοποίησης της τότε εποχής:


«Πραγματικά, όταν λέμε ότι οι Έλληνες απέκρουσαν τον εχθρό δεν μιλάμε σωστά. Αν δεν υπήρχε η κοινή απόφαση Αθηναίων και Σπαρτιατών να αντισταθούν στον κίνδυνο της δουλείας, θα είχαμε τώρα ολοκληρωτική επιμειξία ανάμεσα σε όλες τις ελληνικές φυλές αλλά κι ανάμεσα σε Έλληνες και βαρβάρους –και το αντίστροφο. Αυτό ακριβώς είχε γίνει ανάμεσα στους λαούς που είναι σήμερα υπόδουλοι στους Πέρσες. οι διάφορες φυλές διασπάστηκαν και μετά ανακατεύτηκαν με τις άλλες, σχηματίζοντας νέες κοινότητες» (Πλάτων, «Νόμοι», 693a).


Οι Έλληνες λοιπόν, αντιστάθηκαν στη δουλεία η οποία μεταξύ άλλων δεινών θα έφερνε και την πλήρη απώλεια της εθνικής τους συνείδησης. Η παγκοσμιοποίηση που βιώνουμε σήμερα και που επιδιώκει ακριβώς τους ίδιους στόχους, δηλαδή την ισοπέδωση των εθνικών ιδιαιτεροτήτων και τη δημιουργία ενός «παγκόσμιου λαού» δεν είναι τίποτα άλλο από μία νέα δουλεία που επιδιώκει να στερήσει από τους λαούς όσα τους κάνουν διαφορετικούς. Μόνο μέσα από τις διαφορετικότητες έρχεται η πρόοδος και η εξέλιξη. Η παγκοσμιοποίηση επιθυμεί να μετατρέψει τα έθνη σε μία άλογη (κατά τα πρότυπα του ποιμνίου) μάζα. Μόνος δρόμος, όπως έδειξαν με το παράδειγμα τους οι πρόγονοι, είναι η αντίσταση.


Οι αρχαίοι φιλόσοφοι εναντιώνονται στις πολυπολιτισμικές κοινωνίες.


Τόσο ο Πλάτων όσο και ο Πλούταρχος δείχνουν να διαφωνούν με το μοντέλο των πολυπολιτισμικών πόλεων, το θεωρούν καταδικασμένο εξαρχής και αδιέξοδο για όποιον επιχειρήσει να το εφαρμόσει.


Οι μαρτυρίες των δύο φιλοσόφων είναι σημαντικότατες διότι ενώ απέχουν μεταξύ τους περίπου πέντε αιώνες βλέπουμε να υποστηρίζουν –κατ’ αναλογία- τα ίδια τα οποία έχουν απήχηση και στην εποχή μας, πράγμα που σημαίνει ότι η ανθρώπινη φύση και οι κοινωνίες έχουν παραμείνει αμετάβλητες στις βασικές τους δομές ανεξάρτητα από τις εποχές.


Ο Πλάτων, αναφερόμενος στις προϋποθέσεις και τις διαδικασίες που προηγούνται της ίδρυσης μίας πόλης, γράφει χαρακτηριστικά για το αρνητικό ενδεχόμενο οι υποψήφιοι πολίτες να προέρχονται από διαφορετικές φυλές, ακόμα και αν είναι όλοι Έλληνες. Ας μην λησμονούμε, ότι κατά την εποχή του Πλάτωνα, αλλά και σήμερα ακόμα, οι κατά τόπους Έλληνες πέρα από την κοινή εθνική συνείδηση και τις πανελλήνιες συνήθειες που τους συνδέουν, έχουν και τα ιδιαίτερα τοπικά τους έθιμα και αντιλήψεις που πολλές φορές δεν συμβαδίζουν με τα έθιμα και τις συνήθειες άλλων περιοχών της πατρίδας μας:


«Τότε δεν θα είναι εύκολο για τις Κρητικές πόλεις να ιδρύσουν την αποικία τους. Γιατί οι άποικοι δεν έχουν την ενότητα ενός σμήνους μελισσών δεν είναι λαός από μία συγκεκριμένη περιοχή με αμοιβαίες καλές διαθέσεις ανάμεσα σ’ αυτούς που μένουν πίσω και σ’ εκείνους που φεύγουν αναγκασμένοι από τη στενότητα του χώρου ή από άλλες παρόμοιες δυσκολίες. Μερικές φορές ένα μέρος της πόλης, διωγμένο από εμφύλιους σπαραγμούς, αναγκάζεται να φύγει και να πάει σε άλλο τόπο. Σε κάποια περίπτωση μετανάστευσε ολόκληρη η πόλη, όταν νικήθηκε από ισχυρότερους αντιπάλους. Μ’ αυτές τις συνθήκες, άλλοτε είναι σχετικά εύκολο και άλλοτε μάλλον δύσκολο να ιδρυθεί μία πόλη και να θεσπιστούν οι νόμοι της. Όταν ένας λαός μιλάει την ίδια γλώσσα και υπακούει στους ίδιους νόμους, δημιουργείται ένα συναίσθημα αδελφοσύνης, αφού όλοι κάνουν τις ίδιες θρησκευτικές και άλλες τελετές. (…) Απ’ το άλλο μέρος, τα άτομα που έχουν συγκεντρωθεί από διάφορες περιοχές ίσως να φανούν περισσότερο πρόθυμα να υπακούσουν σε ένα νομικό κώδικα αλλά θα χρειαστεί πολύς καιρός, για να αποκτήσουν σύμπνοια όπως τα άλογα που είναι ζεμένα μαζί» («Νόμοι», 708b-d).


Σημειώνουμε, ότι ο Πλάτων αναγνωρίζει τις παραπάνω δυσκολίες για τη σωστή λειτουργία μίας πόλης έχοντας στο νου του σύνθεση πληθυσμού από διαφορετικά μέρη της Ελλάδας, δηλαδή με διαφορετικές ελληνικές φυλές.


Και φυσικά είχε δίκιο. Όποιος μελετήσει τις κοινωνικές δομές της σημερινής Αθήνας, η οποία μετατράπηκε σε ένα χωνευτήρι των Ελλήνων, μπορεί με άνεση να διαπιστώσει ότι στη μεγαλούπολη-πληγή του Ελληνισμού έχουν πλέον πλήρως χαθεί όχι μόνο τα τοπικά παραδοσιακά ήθη και τα έθιμα της ίδιας της πόλης των Αθηνών αλλά και των υπολοίπων Ελλήνων που ήρθαν να κατοικήσουν σε αυτήν.


Επίσης, η τρομακτική συγκέντρωση υπερπληθυσμού με διαφορετικές νοοτροπίες εντός του λεκανοπεδίου, όχι μόνο αλλοίωσε το τοπίο και τη φύση αλλά και τους ίδιους τους πολίτες οι οποίοι νιώθουν ξένοι στην πόλη την οποία κατοικούν και ξένοι ως προς τους συμπολίτες τους. Βεβαίως, το γεγονός ότι μέχρι πριν δύο δεκαετίες ο πληθυσμός της Αθήνας ήταν τουλάχιστον αμιγώς ελληνικός είχε περιορίσει τη πολιτισμική ζημιά, εφόσον τα πανελλήνια έθιμα είχαν παραμείνει αλώβητα αλλά υπήρχε και η κοινή εθνική συνείδηση μεταξύ των πολιτών ως ένας ισχυρότατος συνδετικός κρίκος.


Τι συμβαίνει, όμως, όταν σε μία πόλη αρχίζουν και έρχονται να κατοικήσουν επί ίσοις όροις αλλοεθνείς; Ο Πλάτων δεν μπορούσε να δώσει απάντηση σε αυτό, διότι του ήταν άγνωστο και αδιανόητο. Εξάλλου, οι ξένοι που κατοικούσαν στην κλασσική Αθήνα ήταν οι Έλληνες μέτοικοι, οι δούλοι όπου οι περισσότεροι ήταν ελληνικής καταγωγής και οι Σκύθες τοξότες οι οποίοι δεν υπερέβαιναν τις 4.000, ήταν δούλοι, ασκούσαν αστυνομικά καθήκοντα και δεν είχαν καμία παραπέρα ανάμειξη στα πολιτικά ζητήματα ή στην ίδια την κοινωνία.


Όμως ο Πλούταρχος, που έζησε κατά τα ρωμαϊκά χρόνια, και είχε γνωρίσει τις πόλεις του ρωμαϊκού «ιμπέριουμ» εντός των οποίων ζούσαν άνθρωποι απ’ όλα τα μέρη και τα έθνη της αυτοκρατορίας, είχε άποψη την οποία και καταθέτει στο παρακάτω απόσπασμα:


«Οι πολλές και ποικίλες ποιότητες, που περικλείουν αντιθέσεις και είναι δύσκολο να τις δαμάσεις, καταστρέφονται προτού βρεθούν μαζί, εφόσον, όπως σε πόλη με ανθρώπους μιγάδες που έχουν συγκεντρωθεί από παντού, δεν είναι εύκολο να φτάσουν σε κατάσταση ενότητας και ομοιοπάθειας, αλλά κάθε μία τραβάει προς αυτό που της είναι οικείο και είναι δύσκολο να συνδυαστεί με το αλλόφυλο» («Συμποσιακά», Δ΄, Πρόβλημα Α΄, 661C).


Πόσο δίκιο είχε πράγματι ο Πλούταρχος. Όσα περιγράφει τα ζούμε πλέον και στις μεγάλες πόλεις της πατρίδας μας, ενώ πολύ πριν από εδώ τα ίδια συνέβησαν στις πρωτεύουσες των δυτικών χωρών. Εκεί μπορεί να δει κανείς, ότι οι διάφορες εθνότητες μόνο τυπικά συνυπάρχουν, εφόσον τα «γκέτο» (οι γειτονιές) στα οποία συσπειρώνονται οι ομοεθνείς είναι ο μόνιμος τρόπος που επιλέγουν οι έχοντες κοινή καταγωγή για να συμβιώσουν εντός της ίδιας πόλης με αλλόφυλους. Οι λεγόμενες «Τσάινα τάουν» (κινέζικες πόλεις-συνοικίες), τα εβραϊκά γκέτο, αλλά και οι ελληνικές συνοικίες σε Ευρώπη και Η.Π.Α., είναι η καλύτερη απόδειξη.


Συχνά, τα γκέτο συγκρούονται μεταξύ τους, όπως στις Η.Π.Α. όπου οι Πορτορικανοί ανοίγουν συχνά πόλεμο με τους Νέγρους ή τους Μεξικάνους ή τους Κουβανούς, με τον Νόμο να μην μπορεί να επιβληθεί στις περιοχές που ελέγχουν, και την κρατική εξουσία να έχει δώσει τη θέση της στις ένοπλες συμμορίες με τους εμπόρους ναρκωτικών οπλαρχηγούς τους. Μάλιστα, οι άγριες φυλετικές συγκρούσεις μεταξύ των εθνοτήτων των Η.Π.Α., όπου ολόκληρες συνοικίες μετατρέπονται σε πεδία μάχης, αποδεικνύουν ότι είναι αδύνατον να υπάρξει ισοπολιτεία και αρμονική συμβίωση μεταξύ ανθρώπων που νιώθουν, αλλά και είναι, ξένοι μεταξύ τους.


Την ίδια ώρα στη Βρετανία οι Πακιστανοί όπου είναι πληθυσμιακή πλειοψηφία και οι Άγγλοι μειονότητα, όπως συμβαίνει στην πόλη του Μπράντφορντ, επιδίδονται σε καθημερινούς βιασμούς νεαρών λευκών κοριτσιών και γυναικών επειδή η κουλτούρα τους τούς απαγορεύει να έχουν ολοκληρωμένη σχέση με ομόφυλη πριν το γάμο πράγμα που δεν ισχύει φυσικά για τις λευκές τις οποίες αντιμετωπίζουν ως ξένες και ως τέτοιες τις θέτουν εκτός των ηθικών κανόνων που τους δεσμεύουν με τις όμοιες τους. Επίσης, στον αμερικάνικο Νότο συχνά οι λευκοί «διασκεδάζουν» καίγοντας νέγρους, διότι δεν τους θεωρούν ανθρώπους.


Αυτή είναι η πραγματικότητα. Οι αρχαίοι σοφοί είχαν προειδοποιήσει αλλά κανείς δεν τους άκουσε. Οι αρχαίοι φιλόσοφοι γνώριζαν ότι εξαιτίας της έλλειψης ουσιαστικής παιδείας που σε όλες τις εποχές καταδυναστεύει, περισσότερο ή λιγότερο, τις λαϊκές μάζες είναι πολύ δύσκολο να συμβιώσουν αρμονικά ομάδες ανθρώπων που δεν αισθάνονται ομόφυλοι ή ομοεθνείς.


Επίσης πολύ συχνά τον τελευταίο καιρό ακούμε ως επιχείρημα ότι εξαιτίας της υπογεννητικότητας που υπάρχει στους Έλληνες ήταν λύση ανάγκης το να έλθουν αλλοδαποί στην Ελλάδα. Ο Πλάτων έχει άποψη για το θέμα, εντελώς διαφορετική από το επιχείρημα-δικαιολογία που μόλις αναφέραμε, και μάλιστα εξηγεί ότι η εισαγωγή ξένων στην πόλη για να αντιμετωπιστεί η έλλειψη πληθυσμού, αν δεν συνοδεύεται από την κατάλληλη εκπαίδευση στο σύστημα αξιών της πόλης, θα αποβεί μοιραία:


«Αν όμως ο πληθυσμός ελαττωθεί από επιδημίες ή από πόλεμο και πέσει κάτω από τον επιθυμητό αριθμό, δεν πρέπει να φέρνουμε στην πόλη ξένους πολίτες που δεν έχουν εκπαιδευθεί με τον σωστό τρόπο» («Νόμοι», 741a).


Την προειδοποίηση του Πλάτωνα κανείς δεν την πήρε στα σοβαρά όταν άνοιξαν τα σύνορα με την Αλβανία. Έτσι, την ίδια ώρα που οι Έλληνες λειτουργούσαν σύμφωνα με τις πανάρχαιες αρχές της φιλοξενίας και άνοιγαν τα σπίτια τους στα ακριτικά χωριά για να υποδεχθούν τους Αλβανούς λαθρομετανάστες, οι νεοφερμένοι, φορείς άλλης αντίληψης που θέλει όποιο σπίτι ξεκλείδωτο υποψήφιο για πλιάτσικο, έπραξαν ανάλογα με τον τρόπο που είχαν μάθει να σκέφτονται και να λειτουργούν στη χώρα τους: Κατάκλεψαν εκείνους που τους υποδέχτηκαν με ανοιχτές τις αγκαλιές! Στο τελευταίο, δεν τίθεται ζήτημα καλών Ελλήνων και κακών Αλβανών. Πρόκειται για τη σύγκρουση δύο κοινωνιών που είχαν διαφορετικούς τρόπους και αποκωδικοποιούσαν εντελώς αλλιώς τα γεγονότα.


Ο Κοσμοπολιτισμός απάντηση στην Παγκοσμιοποίηση
(Τι προτείνει ο Ελληνισμός τότε και σήμερα)


Ωστόσο, οι Έλληνες όντας λαός ναυτικός και ανήσυχος, από νωρίς βρέθηκαν να περιπλανώνται σε χώρες ξένες, μακριά από τις πατρίδες τους. Αποτέλεσμα των περιπλανήσεων τους ήταν και η ίδρυση αποικιών σε όλο τον κόσμο.


Εκεί στις αποικίες έμαθαν να συνυπάρχουν με τους ντόπιους λαούς, τις παραδόσεις και τα έθιμα τους και αντιλήφθηκαν ότι για να μπορεί να ευδοκιμήσει η συνύπαρξη πρέπει πρώτα να σέβεσαι τις συνήθειες και τους νόμους των άλλων και μετά εκείνοι τις δικές σου. Εντός των πόλεων τους οι Έλληνες σπάνια επέτρεπαν τη συμβίωση με τους αλλοδαπούς, εκτός αν γινόταν αποδεκτή από τους ξένους η ελληνική παιδεία, οπότε τότε δεν είχαν κανένα πρόβλημα αν και πάλι σπάνια παραχωρούσαν και πολιτικά δικαιώματα.


Η παραχώρηση πολιτικών δικαιωμάτων σε ξένο θεωρούνταν στις πόλεις-κράτη των Ελλήνων ως η υπέρτατη τιμή και ήταν κάτι που συνέβαινε σπάνια. Ήταν δε τόσο σχολαστικοί με τα πολιτικά δικαιώματα, ώστε για παράδειγμα Αθηναίος πολίτης μπορούσε να είναι μόνο όποιος είχε και τους δύο γονείς του Αθηναίους. Τηρούσαν με ευσέβεια όλες αυτές τις νομοθεσίες, όχι γιατί ήταν ρατσιστές ή πίστευαν ότι ήταν ανώτεροι, αλλά γιατί θεωρούσαν ότι μία πόλη για να κυβερνηθεί σωστά πρέπει οι πολίτες της να έχουν στενότατους δεσμούς μεταξύ τους δοκιμασμένους μέσα από πολλές γενιές. Εξάλλου, αν οι Έλληνες ήταν ρατσιστές ή ξενόφοβοι δεν θα είχαν αναγορεύσει τη φιλοξενία σε υπέρτατο αγαθό που τελούσε υπό την αιγίδα του Διός (Ξένιος Ζευς).


Κατά τα ελληνιστικά χρόνια όμως και στα ρωμαϊκά που ακολούθησαν, ο ελληνικός πολιτικός τρόπος οργάνωσης (πόλη-κράτος) παραχώρησε τη θέση του στις μεγάλες πολυεθνικές αυτοκρατορίες. Οι Έλληνες πολύ πιθανό να αφομοιώνονταν μέσα στην κοσμοπλημμύρα των βαρβάρων αν δεν οχυρώνονταν με την ελληνική παιδεία και φιλοσοφία.


Κατάφεραν έτσι, όχι μόνο να επιβιώσουν αλλά και σύντομα να επιβάλλουν τον ελληνικό τρόπο ζωής και σκέψης ως χαρακτηριστικό γνώρισμα του μορφωμένου και πνευματικά ανώτερου ανθρώπου.


Έτσι, από πολίτες εξελίχτηκαν σε κοσμοπολίτες. Ο Πλούταρχος έχει γράψει σχετικά:


«Ο άνθρωπος, όπως λέει ο Πλάτων, "δεν είναι φυτό της γης" ούτε ακίνητο "αλλά ουράνιο", όπου σαν άλλη ρίζα η κεφαλή κρατάει το σώμα όρθιο, στραμμένο προς τον ουρανό. Επομένως, εύστοχα είπε ο Ηρακλής:"Αργείος ή Θηβαίος, αφού δεν καυχιέμαι ότι ανήκω σε μία πόλη. όλα τα οχυρά των Ελλήνων είναι για μένα πατρίδα"Ο Σωκράτης το είπε ακόμα πιο εύστοχα, λέγοντας πως δεν είναι Αθηναίος ούτε Έλληνας πολίτης, αλλά πολίτης του κόσμου» («Περί Φυγής», 600F).


Στην εποχή μας, τις ίδιες ελληνικές αρχές του κοσμοπολιτισμού και της παγκόσμιας επί ίσοις όροις συνεργασίας, υπό τον όρο «παγκόσμιες αρχές» εξέφρασε και ο μύστης ποιητής μας Άγγελος Σικελιανός, δείχνοντας έτσι όχι μόνο τη διαχρονικότητα της ελληνικής σκέψης, αλλά και ότι ο Ελληνισμός (ως ιδεολογία) είναι η μόνη δύναμη ικανής και αποτελεσματικής αντίστασης στην ισοπέδωση που επιδιώκει η παγκοσμιοποίηση του Κεφαλαίου:


«Όλα τα έθνη βρίσκονται σε πόλεμο ή κουβαλούν μέσα τους το σπέρμα του πολέμου εναντίον αλλήλων. Αλλά η κατανόηση ανάμεσα τους κρέμεται από μία ερώτηση που ποτέ δεν αποσαφηνίζεται. Υπάρχουν άραγε στα έθνη, κάτω από τους ανήσυχους αγώνες τους, τις ασήμαντες φιλίες τους, τους κρυφούς και ανοιχτούς ανταγωνισμούς τους, αρχές κοινές γι’ όλα. Υπάρχει σε όλα τα έθνη κάποιος σπόρος σοφίας, όσο κρυμμένος κι αν είναι, που ξεπερνάει σε ζωτικότητα τη δοξασία; Αν υπάρχει, τότε η αποσαφήνιση αυτών των αρχών που περικλείνουν την αληθινή σοφία του καθενός, είναι το μοναδικό μονοπάτι προς την κορυφή του βουνού όπου δεσπόζει η ειρήνη. Χωρίς την ύπαρξη τέτοιων αρχών, ολόκληρη η προσπάθεια για ανθρώπινη αλληλεγγύη καταντάει ανοησία.


»Πιστεύω, όχι μόνο ότι υπάρχουν τέτοιες αρχές στην εσώτερη ουσία του ανθρώπου, αλλά ότι υπάρχουν και σήμερα σε όλα τα έθνη άνθρωποι, που έχουν μία καθαρή εικόνα του τι σημαίνουν αυτές οι αρχές. Αυτοί που βλέπουν καθαρά πέρα από δογματισμούς την εσώτερη αλήθεια και ενότητα…». (Εύα Πάλμερ Σικελιανού, «Ιερός Πανικός», σελίδες 78-79, εκδόσεις Εξάντας).


Σε αυτό που διαφέρει ο Ελληνισμός ως κοσμοθεωρία, από τις υπόλοιπες φιλοσοφίες και ιδεολογίες, είναι ότι αφενός μεν μέσα από τα αρχαία κείμενα προειδοποιεί για τα επερχόμενα που θα οφείλονται –όπως πάντα εξάλλου- στην ανθρώπινη αλαζονεία, και το κάνει αυτό με "μαντική" ικανότητα εκπληκτική, αφετέρου μας αντιπροτείνει και τους τρόπους για να προλάβουμε τα χειρότερα. Αν και η ελληνική σκέψη διακρίνεται για την προνοητικότητα της και όχι για τις εκ υστέρων και υπό το καθεστώς βίας λύσεις της τελευταίας στιγμής. Ωστόσο, ακόμα δεν είναι αργά. Με τη συνδρομή της αρχαίας φιλοσοφίας ίσως ακόμα και τώρα καταφέρουμε να ανατρέψουμε τα "δεδομένα". 2

Συνεχίστε το διάβασμα ΕΔΩ........

O "Καταστροφιάς"!

Από τον Κώστα Στούπα

H προσφυγή της Κύπρου  στην Τρόικα  καταρρίπτει μερικούς από τους αστικούς μύθους του αριστεροδεξιού συμφύρματος  που συγκροτεί το αντιμνημονιακό μέτωπο, οπισθοφυλακής της πελατοκρατίας και παρασιτοκρατίας που διαφεντεύει το τόπο.

Η προσφυγή της  Κύπρου, του σύντροφου  «Καταστροφιά», όπως τον χαρακτήρισε το Der Spiegel, για να ενταχθεί σε δανειακή σύμβαση μετά «επάρατου» νεοφιλελεύθερου, κατοχικού, τοκογλυφικού  μνημονίου, έγινε μετά την άρνηση Ρωσίας και Κίνας να την δανείσουν ένα πόσο από 1,8-2 δισ. ευρώ.  Όσα δηλ. περίπου το ελληνικό δημόσιο ξοδεύει ετησίως για τους 70.000 δημοσίους υπαλλήλους που προσελήφθησαν κάτω από τη «μύτη» της τρόικας στη διετία της χρεοκοπίας με τις ευλογίες  σύσσωμης  της αντιπολίτευσης, μνημονιακής και αντιμνημονιακής...................................... 1 Κανείς από τους δημαγωγούς  της πολιτικής και άλλα «νούμερα»  της δημόσιας ζωής που επί  δυο και πλέον χρόνια  μας βομβαρδίζουν, με τα περί της εναλλακτικής λύσης που  μας προσφερόταν  από Ρωσία και Κίνα, τα περί «εθνοπροδοτών», «δοσιλόγων»  της Μέρκελ και του ΔΝΤ οι οποίοι αρνήθηκαν την εθνικά συμφέρουσα λύση, βάσει κάποιας μυστικής διεθνούς  συνωμοσίας, με στόχο τα πετρέλαια και τον ορυκτό πλούτο ή τις μέλλουσες παρθένες και έφηβους «κούρους» για να αποκτήσουν πρόσβαση στο ελληνικό DNA...  δεν φιλοτιμήθηκε να δώσει και εξήγηση.

Οι άνθρωποι πιστεύουν στα πιο παράδοξα πράγματα, αρκεί να είναι ευκολοχώνευτα και να μην έχουν να κάνουν με την πολυπλοκότητα και εξ ου, αιτιακή αβεβαιότητα της πραγματικότητας.  Όταν υπάρχουν διαθέσιμοι «πελάτες» θα βρεθεί και ο «έμπορος» που θα πουλήσει τα «φύκια»...

Η πραγματικότητα όμως, είτε την κατανοεί κανείς είτε όχι, παραμένει το μοναδικό σημείο αναφοράς  και αδιαφορεί για όσους κινούνται καταπάνω της με μεγάλη ταχύτητα, χωρίς ζώνες ασφαλείας.

Η δύσμοιρη  Κύπρος,  έχει διαπιστωμένα εκμεταλλεύσιμα κοιτάσματα υδρογονανθράκων, αποτελεί τραπεζικό καταφύγιο της ρωσικής πλουτοκρατίας και γεωπολιτικά κατέχει θέση ενδεχομένως και σημαντικότερη της Ελλάδας και δεν κατάφερε να εξασφαλίσει εφ άπαξ όσα εμείς απαιτούμε από τους δανειστές μηνιαίως, καθυβρίζοντάς τους από το πρωί μέχρι το βράδυ...

Τα δανεικά από τη Ρωσία και την Κίνα αποτελούν ένα αστικό μύθο που βαυκαλίζει τις νηπιακές πολιτικές και οικονομικές αντιλήψεις της αριστεράς και της δεξιάς. Ενέδωσαν σε αυτόν  στην προσπάθεια  να ρίξουν τα φώτα μακριά από την ουσία του ελληνικού προβλήματος: Το πελατειακό παρασιτικό κράτος των κομμάτων και των ψηφοφόρων πελατών τους.

Ανάλογος μύθος είναι και η αντίληψη πως η λύση για το ελληνικό πρόβλημα είναι ανάπτυξη με περισσότερα δανεικά για πιστωτικές κάρτες και  μισθούς και συντάξεις του δημοσίου  που θα τονώσουν την ζήτηση.

Η κοινή γνώμη στην Ελλάδα έχει πάρει διαζύγιο από την κοινή λογική. Θα συνέλθει μόνο όταν η πραγματικότητα την προσγειώσει στα νέα δεδομένα.

Τα νέα δεδομένα με βάση την παραγωγική ικανότητα της χώρας θα απαιτήσουν κάποια στιγμή από τους Έλληνες, ανάλογες καταστάσεις με αυτές που επέβαλε η πραγματικότητα στους πολίτες των σοβιετικών καθεστώτων. Ήτοι,  να φροντίζουν κήπους και νοικοκυριά  στα γειτονικά κράτη, αντί πινακίου φακής Τουρκίας... Όπως ακριβώς έγινε με τους πολίτες της Ουκρανίας, της Βουλγαρίας και της Ρουμανίας τα τελευταία 20 χρόνια στην Ελλάδα. 

Πηγή:www.capital.gr

http://www.capital.gr 2

Συνεχίστε το διάβασμα ΕΔΩ........

ΣΤΡΑΤΗΓΟΣ των ΗΠΑ τα λέει, όχι κάποιος συνωμοσιολόγος!

Ο Στρατηγός Wesley Clark με 4 άστρα στα γαλόνια του, λέει τις αλήθειες. Φυσικά αυτές οι αλήθειες δεν εμφανίζονται ποτέ στα ΜΜΕ που κατά τα άλλα... «ενημερώνουν».

Συνεχίστε το διάβασμα ΕΔΩ........

Το τέρας μέσα μας: Το πείραμα του Μίλγκραμ

Το πείραμα του Μίλγκραμ είναι ένα από τα πιο γνωστά αντιδεοντολογικά πειράματα της ψυχολογίας, ουσιαστικά μια «φάρσα» που ξεγύμνωσε την ανθρώπινη ψυχή.

Το 1961, ο είκοσι εφτάχρονος Στάνλει Μίλγκραμ, επίκουρος καθηγητής ψυχολογίας στο Γέιλ, αποφάσισε να μελετήσει την υπακοή στην εξουσία.
Είχαν περάσει λίγα μόνο χρόνια από τα φρικτά εγκλήματα των Ναζί και γινόταν μια προσπάθεια κατανόησης της συμπεριφοράς των απλών στρατιωτών και αξιωματικών των SS, οι οποίοι είχαν εξολοθρεύσει εκατομμύρια αμάχων.
Η ευρέως αποδεκτή εξήγηση –πριν το πείραμα του Μίλγκραμ- ήταν η αυταρχική τευτονική διαπαιδαγώγηση και η καταπιεσμένη –κυρίως σεξουαλικά- παιδική ηλικία των Γερμανών.
Όμως ο Μίλγκραμ ήταν κοινωνικός ψυχολόγος και πίστευε ότι αυτού του είδους η υπακοή –που οδηγεί στο έγκλημα- δεν μπορεί να είναι αποτέλεσμα μόνο της προσωπικότητας, αλλά περισσότερο των πιεστικών συνθηκών.
Και το απέδειξε κάνοντας τη «φάρσα» του. ..................................1Τα υποκείμενα του πειράματος ήταν εθελοντές, κυρίως φοιτητές, οι οποίοι καλούνταν έναντι αμοιβής να συμμετέχουν σε ένα ψυχολογικό πείραμα σχετικό με τη μνήμη.

Χώριζε τους φοιτητές σε ζεύγη και –μετά από μια εικονική κλήρωση- ο ένας έπαιρνε το ρόλο του «μαθητευομένου» και ο άλλος του «δασκάλου».
Ο έκπληκτος «μαθητευόμενος» δενόταν χειροπόδαρα σε μια ηλεκτρική καρέκλα και του περνούσαν ηλεκτρόδια σε όλο το σώμα. Έπειτα του έδιναν να μάθει δέκα ζεύγη λέξεων.
Ο «δάσκαλος», από την άλλη, καθόταν μπροστά σε μια κονσόλα ηλεκτρικής γεννήτριας. Μπροστά του δέκα κουμπιά με ενδείξεις: «15 βολτ, 30 βολτ, 50 βολτ κλπ.» Το τελευταίο κουμπί έγραφε: «450 βολτ. Προσοχή! Κίνδυνος!»
Πίσω από το «δάσκαλο» στεκόταν ο πειραματιστής, ο υπεύθυνος του πειράματος.

(Και περνάμε σε ενεστώτα για να γίνουμε μέτοχοι της στιγμής.)
«Θα λέτε την πρώτη λέξη από τα ζεύγη στο μαθητευόμενο. Αν κάνει λάθος θα σηκώσετε το πρώτο μοχλό και θα υποστεί ένα ηλεκτροσόκ 15 βολτ. Σε κάθε λάθος θα σηκώνετε τον αμέσως επόμενο μοχλό», λέει ο πειραματιστής και ο «δάσκαλος» αισθάνεται ήδη καλά που δεν του έτυχε στην κλήρωση ο άλλος ρόλος.

Το πείραμα ξεκινάει. Ο «δάσκαλος» λέει τις λέξεις από το μικρόφωνο. Ο «μαθητευόμενος», ήδη τρομαγμένος, απαντάει σωστά, αλλά όχι για πολύ.
Μόλις κάνει το πρώτο λάθος ο «δάσκαλος» γυρνάει να κοιτάξει τον πειραματιστή. Εκείνος του λέει να προχωρήσει στο πρώτο ηλεκτροσόκ. Ο «δάσκαλος» υπακούει.
15 βολτ δεν είναι πολλά, αλλά ο «μαθητευόμενος» έχει αλλάξει ήδη γνώμη. Παρ’ όλα αυτά απαντάει σωστά σε άλλη μια ερώτηση, αλλά στο επόμενο λάθος δέχεται 30 βολτ.
«Αφήστε να φύγω», λέει ο «μαθητευόμενος» που δεν μπορεί να λυθεί. «Δε θέλω να συμμετάσχω σε αυτό το πείραμα.»
Ο «δάσκαλος» κοιτάει τον πειραματιστή. Εκείνος του κάνει νόημα να συνεχίσει.

Τα βολτ αυξάνονται και τώρα πια ο πόνος είναι εμφανής στο πρόσωπο του «μαθητευόμενου», που εκλιπαρεί να τον αφήσουν ελεύθερο.
Στα 200 βολτ ταρακουνιέται ολόκληρος. Ο «δάσκαλος» πριν κάθε ηλεκτροσόκ γυρνάει να κοιτάξει τον πειραματιστή. Εκείνος, με σταθερή φωνή, του λέει ότι το πείραμα πρέπει να συνεχιστεί.
Ο «δάσκαλος» συνεχίζει να βασανίζει έναν άγνωστο, έναν απλό φοιτητή που κλαίει, ζητάει τη βοήθεια του Θεού και παρακαλεί να τον λυπηθούν. Δεν μπορεί πια να απαντήσει στις ερωτήσεις, αλλά ο πειραματιστής λέει στο «δάσκαλο»:
«Τη σιωπή την εκλαμβάνουμε ως αποτυχημένη απάντηση και συνεχίζουμε με την τιμωρία.»
Στα 345 βολτ ο «μαθητευόμενος» τραντάζεται ολόκληρος, ουρλιάζει και χάνει τις αισθήσεις του.
Ο «δάσκαλος», ιδρωμένος και με τα χέρια του να τρέμουν, κοιτάει τον πειραματιστή.
«Μην ανησυχείτε», λέει εκείνος, «το πείραμα είναι απολύτως ελεγχόμενο... Συνεχίστε με τον τελευταίο μοχλό.»
«Μα είναι λιπόθυμος», λέει ο «δάσκαλος».
«Δεν έχει καμιά σημασία. Το πείραμα πρέπει να ολοκληρωθεί. Συνεχίστε με τον τελευταίο μοχλό.»

Πόσοι από τους εθελοντές έφτασαν ως τον τελευταίο μοχλό;

Πριν ξεκινήσει το πείραμα του ο Μίλγκραμ είχε κάνει μια «δημοσκόπηση» ανάμεσα στους ψυχιάτρους και στους ψυχολόγους, ρωτώντας ‘τους τι ποσοστό των εθελοντών θα έφτανε ως τον τελευταίο μοχλό.

Σχεδόν όλοι απάντησαν ότι κανείς δε θα έφτανε ως τον τελευταίο μοχλό, πέρα ίσως από κάποια άτομα με κρυπτοσαδιστικές τάσεις, καθαρά παθολογικές.
Δυστυχώς έκαναν λάθος.

Μόλις το 5% των «δασκάλων» αρνήθηκαν εξ’ αρχής να συμμετάσχουν σε ένα τέτοιο πείραμα και αποχώρησαν –συνήθως βρίζοντας τον πειραματιστή.
Το υπόλοιπο 95% προχώρησε πολύ το πείραμα, πάνω από τα 150 βολτ.
Και το 65%... Έφτασε μέχρι τον τελευταίο μοχλό, τα πιθανότατα θανατηφόρα 450 βολτ!

Που έγκειται η φάρσα;
Ο «μαθητευόμενος» δεν ήταν φοιτητής, αλλά ηθοποιός, που είχε προσληφθεί από το Μίλγκραμ για αυτόν ακριβώς το «ρόλο».
Δεν υπήρχε ηλεκτρισμός ούτε ηλεκτροσόκ. Ο ηθοποιός υποκρινόταν.
Το μοναδικό πειραματόζωο ήταν ο «δάσκαλος».

Όμως τα αποτελέσματα ήταν αληθινά: Το μεγαλύτερο ποσοστό των ανθρώπων θα υπακούσει και θα βασανίσει –ίσως και θα σκοτώσει- έναν άγνωστο του, αρκεί να δέχεται εντολές από κάποιον με κύρος (στην προκειμένη περίπτωση επιστημονικό) και ταυτόχρονα να αισθάνεται ότι δεν τον βαρύνει η ευθύνη για ό,τι συμβεί –αφού εκείνος «απλά ακολουθούσε τις διαταγές».

Και φυσικά οι περισσότεροι από εμάς θα σκεφτούν όταν μάθουν για αυτό το πείραμα: «Εγώ αποκλείεται να έφτανα ως τον τελευταίο μοχλό.»

Όμως δείτε τι συμβαίνει στην κοινωνία μας, κάθε μέρα.
Ο υπάλληλος της ΔΕΗ που δέχεται να κόψει το ρεύμα από έναν άνεργο ή άπορο, ξέροντας ότι έτσι τον ταπεινώνει, τον υποβάλει σε ένα διαρκές βασανιστήριο και πιθανότατα θέτει σε κίνδυνο τη ζωή του, ανήκει στο 65% του τελευταίου μοχλού. Και δεν είναι καθόλου κρυπτοσαδιστής. Απλά ακολουθάει τις εντολές που του έδωσαν.

Ο υπάλληλος του σούπερ-μάρκετ που σου δίνει το χαλασμένο ψάρι και σε διαβεβαιώνει ότι είναι φρέσκο (μιλώ εξ’ ιδίας πείρας, ως αγοραστής) δε σε μισεί, παρότι γνωρίζει ότι μπορεί να πάθεις και δηλητηρίαση. Απλώς ακολουθάει εντολές.

Ο αστυνομικός ο οποίος ραντίζει με χημικά τους διαδηλωτές δεν είναι κρυπτοσαδιστής –αν και πολλοί θα διαφωνήσουν στο συγκεκριμένο παράδειγμα. Απλώς κάνει τη δουλειά του.

Ο υπάλληλος της εφορίας ή της τράπεζας που υπογράφει την κατάσχεση κάποιου σπιτιού για 1.000 ευρώ χρέος, θα έφτανε ως τον τελευταίο μοχλό στο πείραμα. Γιατί υπακούει.

Ο πολιτικός που υπογράφει το μνημόνιο το οποίο οδηγεί ένα ολόκληρο έθνος στην εξαθλίωση του νεοφιλελευθερισμού θα έφτανε μέχρι τον τελευταίο μοχλό. Και αυτός υπακούει, σε εντολές πολύ πιο ισχυρές από εκείνες του πειραματιστή με την άσπρη φόρμα.

Αν όμως δούμε το πείραμα του Μίλγκραμ από την ανθρωπιστική-ηθική του πλευρά (από την πλευρά του 5% που αρνήθηκε να υπακούσει) θα καταλάβουμε ότι κανένας δεν είναι άμοιρος ευθυνών. Αν σε διατάζουν να κάνεις κάτι που προκαλεί κακό στον άλλον, στο συμπολίτη σου, σε έναν μετανάστη, σε έναν άνθρωπο (ή σε ένα ζώο, αλλά αυτό περιπλέκει πολύ τα πράγματα, εφόσον συνεχίζουμε να τρώμε κρέας), πρέπει να αρνηθείς να υπακούσεις. Ακόμα κι αν χάσεις το μπόνους παραγωγικότητας, την προαγωγή, την επανεκλογή, τη δουλειά σου.
Μόνο όταν θα είμαστε έτοιμοι να αρνηθούμε να υπακούσουμε στις «μικρές» και καθημερινές εντολές βίας –με τις οποίες οι περισσότεροι ασυνείδητα συμμορφωνόμαστε, μόνο όταν θα είμαστε έτοιμοι να προβούμε σε μια γενικευμένη και μέχρι τέλους πολιτική, κοινωνική, καταναλωτική ανυπακοή, μόνο όταν μάθουμε να συμπεριφερόμαστε ως αυτεξούσιοι άνθρωποι και όχι ως ανεύθυνοι υπάλληλοι, μόνο τότε θα μπορέσουμε να γκρεμίσουμε τη λαίλαπα του νεοφιλελευθερισμού που μας θέλει υπάνθρωπους, υπάκουους και υπόδουλους.

Και μια τελευταία παρατήρηση:
Τα υποκείμενα του πειράματος του Μίλγκραμ, οι εθελοντές φοιτητές, μάθαιναν από εκείνον ποιος ήταν ο στόχος του πειράματος. Μάθαιναν ότι ο «μαθητευόμενος» ήταν ηθοποιός και ότι δεν είχε ποτέ υποστεί ηλεκτροσόκ.
Ο Μίλγκραμ το έκανε αυτό για να τους ανακουφίσει, αλλά πέτυχε το ακριβώς αντίθετο.
Αυτοί οι άνθρωποι, ειδικά το 65% που είχε φτάσει ως τον τελευταίο μοχλό, πέρασαν την υπόλοιπη ζωή τους κυνηγημένοι από τις Ερινύες της πράξης τους. Γιατί συνειδητοποίησαν ότι δεν ήταν τόσο αθώοι και τόσο «καλοί» όσο ήθελαν να πιστεύουν για τον εαυτό τους.

(Περισσότερα για το πείραμα του Μίλγκραμ μπορείτε να διαβάσετε στο υπέροχο βιβλίο της Lauren Slater: «Το κουτί της ψυχής», από τις εκδόσεις Οξύ, μετάφραση Δέσποινα Αλεξανδρή, 2009)
2

Συνεχίστε το διάβασμα ΕΔΩ........

Richard Koo: "H κρίση ξεκίνησε για να διασωθεί η Γερμανία"

Richard Koo: "Η κρίση στην ΕΕ ξεκίνησε με μια διάσωση της Γερμανίας από την ΕΚΤ"

Του Joe Weisenthal Βusiness Insider
Aπόδοση: Ας Μιλήσουμε Επιτέλους

Ο Richard Koo, γνωστός οικονομολόγος και στέλεχος της εταιρείας Nomura, έγραψε ένα ενδιαφέρον άρθρο σχετικά με το λεγόμενο "πρόβλημα ανταγωνιστικότητας" των χωρών του ευρωπαϊκού Νότου, το οποίο πιστεύω αξίζει την προσοχή όλων μας.

Ο Κοο δεν δέχεται ότι το πρόβλημα της ανταγωνιστικότητας είναι εγγενές πρόβλημα του Νότου της Ευρώπης, αλλά ισχυρίζεται ότι, μετά τη φούσκα του 2000 στην αγορά των ηλεκτρονικών ειδών (μια φούσκα της οποίας η Γερμανία ήταν ενεργό μέρος), η ΕΚΤ εσκεμμένα υιοθέτησε υπερβολικά χαλαρή νομισματική πολιτική με σκοπό την τόνωση της οικονομίας, έτσι ώστε να μη χρειαστεί η Γερμανία να αναζωογονήσει την οικονομία της μέσω της δημοσιονομικής πολιτικής:

"Η προσέγγιση αυτή δεν ωφέλησε και πολύ την εγχώρια αγορά της Γερμανίας (η οποία έπασχε από μια ύφεση του ισολογισμού), αλλά προκάλεσε τεράστιες φούσκες στην περιφέρεια της Ευρώπης, προκαλώντας μια έκρηξη εισαγωγών από τη Γερμανία, πράγμα που βύθισε την περιφέρεια στο χρέος, ενώ συγχρόνως ενίσχυσε τον τομέα των εξαγωγών της Γερμανίας , κυριολεκτικά διασώζοντάς τον από την επικίνδυνη για τη Γερμανία φούσκα του 2000".

Και ο Koo συνεχίζει:................................. 1
"Οι χώρες της νότιας Ευρώπης, οι οποίες δεν ήταν μέρος της φούσκας στην αγορά της πληροφορικής και της υψηλής τεχνολογίας γενικά, είχαν εκείνη την εποχή σχετικά ισχυρές οικονομίες και μεγάλη ζήτηση κεφαλαίων στον ιδιωτικό τομέα. Η πολιτική της ΕΚΤ, σύμφωνα με την οποία το επιτόκιο έγινε 2%, οδήγησε σε απότομη αύξηση της προσφοράς κεφαλαίου, η οποία στη συνέχεια τροφοδότησε την οικονομική επέκταση και τις φούσκες στην αγορά ακινήτων.

Οι μισθοί και οι τιμές αυξήθηκαν, καθιστώντας τις χώρες αυτές λιγότερο ανταγωνιστικές σε σχέση με τη Γερμανία.

Εν ολίγοις, το πολύ χαμηλό επιτόκιο που όρισε η ΕΚΤ είχε μεν πολύ θετικές επιπτώσεις στη Γερμανία, η οποία έπασχε τότε από ύφεση του ισολογισμού, αλλά ήταν πολύ χαμηλό για άλλες χώρες της ευρωζώνης, με αποτέλεσμα να προκύψει μεγάλη απόκλιση μεταξύ των χωρών στους δείκτες του πληθωρισμού.

Καθώς η Γερμανία γινόταν ολοένα και πιο ανταγωνιστική σε σχέση με τις ισχυρές οικονομίες της νότιας Ευρώπης, οι εξαγωγές της αυξήθηκαν απότομα, γεγονός που συνέτεινε στο να βγει από την ύφεση σχετικά γρήγορα.

Το εμπορικό πλεόνασμα της Γερμανίας σύντομα ξεπέρασε το αντίστοιχο της Ιαπωνίας, αλλά και της Κίνας, ώσπου έγινε το μεγαλύτερο στον κόσμο. Και ένα μεγάλο μέρος της ανάπτυξης της Γερμανίας τροφοδοτήθηκε από τις εξαγωγές σε άλλες ευρωπαϊκές αγορές.

Επομένως, αναμφισβήτητα, η ΕΚΤ είναι υπεύθυνη για το χάσμα ανταγωνιστικότητας, και όχι οι νοτιοευρωπαϊκές χώρες.

Το 2005, είχα πει σε ένα ανώτερο στέλεχος της ΕΚΤ ότι ήταν άδικο να εξαναγκάσει η τράπεζα τις άλλες χώρες να "διασώσουν" τη Γερμανία, καταφεύγοντας σε μια ενίσχυση των οικονομιών τους μέσω μιας χαλαρής νομισματικής πολιτικής. "Κανονικά", του είπα, "θα έπρεπε να υποχρεωθεί η Γερμανία να εφαρμόσει μέτρα δημοσιονομικής τόνωσης, αφού η ίδια η Γερμανία είχε μεγάλο ρόλο στην φούσκα της αγοράς ηλοκτου 2000. Ο αξιωματούχος της ΕΚΤ μου απάντησε ότι αυτό ακριβώς σημαίνει ι ένα ενιαίο νόμισμα: επειδή στη Γερμανία δεν μπορούσε να γίνει εξαίρεση για τα δημοσιονομικά κίνητρα, η μόνη επιλογή ήταν να γίνει μια προσπάθεια να ανακάμψει όλη η ευρωζώνη μέσω μιας νομισματικής πολιτικής".

Με άλλα λόγια, δεν θα υπήρχε καμμία ανάγκη για την εφαρμογή μιας τόσο μεγάλης χαλάρωσης από την ΕΚΤ και, ως εκ τούτου δεν θα είχε διευρυνθεί το χάσμα ανταγωνιστικότητας των χωρών του Νότου με την υπόλοιπη ευρωζώνη σε τόσο δραματικά επίπεδα, εάν η Γερμανία είχε χρησιμοποιήσει δημοσιονομικά κίνητρα για την αντιμετώπιση της ύφεσης του ισολογισμού της .

Κατά την εκπόνηση του εγγράφου της Συνθήκης του Μάαστριχτ, οι εμπνευστές και συντάκτες δεν προέβλεψαν τις περιπτώσεις ύφεσης του ισολογισμού. Αποτέλεσμα είναι το σημερινό "πρόβλημα ανταγωνιστικότητας" να οφείλεται αποκλειστικά στο επιτόκιο του 3% που ορίζει η συνθήκη για τα δημοσιονομικά ελλείμματα, τα οποία δημιούργησαν σοβαρά προβλήματα στην νομισματική πολιτική της ΕΚΤ κατά τη διάρκεια τέτοιου είδους υφέσεων.

Οι χώρες της νότιας Ευρώπης δεν είναι υπεύθυνες για αυτά τα προβλήματα και είναι καιρός πλέον να γίνει αυτό ευρέως κατανοητό.


2

Συνεχίστε το διάβασμα ΕΔΩ........

Χρηματιστηριακός Καπιταλισμός και Παγκοσμιοποίηση της φτώχειας

Γράφει  ο Ελευθέριος Καραγιάννης  *

H παγκόσμια οικονομία έχει υποστεί, κατά καιρούς, διάφορες οικονομικές κρίσεις, άλλοτε μεγάλες και άλλοτε μικρές. Η πλέον μεγάλη οικονομική κρίση που διήλθε η παγκόσμια οικονομία  από τις αρχές του περασμένου αιώνα, ήταν αυτή του μεσοπολέμου η οποία όμως λόγω των τότε εθνικών δομών οικονομικής προστασίας  αντιμετωπίστηκε σε σύντομο σχετικά χρονικό διάστημα. Η σημερινή κρίση διαφέρει ουσιαστικά λόγω της κατάργησης των εθνικών προστατευτικών οικονομικών δομών  που επέτρεψαν την ευρύτερη διάδοση της. Δεν αφορά μία συγκεκριμένη οικονομική περιοχή αλλά λόγω της ενοποίησης τόσο των αγορών όσο και των χρηματιστηριακών αγορών έχει μετατραπεί σε παγκόσμια κρίση διότι συσσωρεύει τα χρέη κατά τρόπο που τα τελευταία  να αποτελούν τον ρυθμιστικό παράγοντα της παγκόσμιας οικονομίας , εκμηδενίζοντας τους εθνικούς θεσμούς και καταστρέφοντας ουσιαστικά τις πραγματικές οικονομίες μέσα από την αρνητική επίδραση στους  τομείς  της εργασίας και της οικονομικής δραστηριότητας των κρατών.

Ο χρηματιστηριακός καπιταλισμός ,ο οποίος από την δεκαετία του 1980 άρχισε να αντικαθιστά τον βιομηχανικό καπιταλισμό, έχει ως στόχο  να θέσει τα κράτη υπό οικονομική κηδεμονία δημιουργώντας μία μορφή παράλληλης διακυβέρνησης η οποία δημιουργείται από τους  Διεθνείς  Οικονομικούς Οργανισμούς και δεν είναι υπόλογος  στον λαό. Αποτέλεσμα αυτού είναι τα υπό οικονομική κηδεμονία κράτη να μην ελέγχουν την οικονομική και φορολογική τους πολιτική και να τίθενται οι λαοί και οι κυβερνήσεις τους υπό τον έλεγχο του χρηματιστηριακού κεφαλαίου το οποίο είναι βασικά ανώνυμο . Η πολιτική αυτή επαυξάνει την κοινωνική ανισότητα όχι μόνο μεταξύ  κρατών αλλά και  μεταξύ των κοινωνικών στρωμάτων του ίδιου του κράτους με αποτέλεσμα μια οικονομική μειοψηφία να πλουτίζει εις βάρος της συντριπτικής πλειοψηφίας των  λαών, προκαλώντας μία παγκοσμιοποίηση της φτώχειας............... 1Βασική προϋπόθεση για να επιτευχθεί  ο στόχος της παγκόσμιας οικονομικής κηδεμονίας από το χρηματιστηριακό κεφάλαιο είναι η αποσύνθεση –αποδόμηση των εθνικών οικονομιών των κρατών μέσω  του δανεισμού. Για να επιτευχθεί ο στόχος αυτός ακολουθούνται οι κατωτέρω μέθοδοι που καταγράφονται ενδεικτικά και που έχουν εφαρμοστεί σε σειρά κρατών που βρέθηκαν υπό την κηδεμονία του  χρηματιστηριακού κεφαλαίου δια μέσου του ΔΝΤ.

Κλείσιμο των βιομηχανικών μονάδων δια της μεταφοράς τους σε χώρες χαμηλού εργατικού κόστους . Την δεκαετία του 1960 υπήρξε μετακίνηση της ελαφράς βιομηχανίας  προς τις ασιατικές χώρες . Με την ανάπτυξη της  τεχνολογίας ,από την δεκαετία του 1980 κατέστη δυνατή  και  η μεταφορά  των  πλέον ειδικευμένων βιομηχανικών μονάδων ακόμη και σε γειτονικές χώρες  χαμηλού κόστους, με αποτέλεσμα η εθνική βιομηχανία που προοριζόταν στην εσωτερική αγορά να υπονομευθεί και να οδηγηθεί στην πτώχευση αποδυναμώνοντας το κράτος οικονομικά. Όσες από τις εθνικές βιομηχανίες επέζησαν ευρίσκονται υπό καθεστώς ανταγωνισμού ενώ οι μεγάλες παγκόσμιες εταιρείες έχουν εξασφαλίσει ουσιαστικά καθεστώς μονοπωλίου.

Απελευθέρωση της αγοράς εργασίας  με την κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων και  προοδευτική κατάργηση των νόμων που εγγυώνται τον κατώτατο μισθό. Γενίκευση  της εργασίας περιορισμένου ωραρίου και εισαγωγή της δυνατότητας  νόμιμης χρήσης της εποχιακής εργασίας, καθώς και την εθελουσία συνταξιοδότηση ως και την «εθελοντική» μείωση μισθού.

Ιδιωτικοποίηση των κρατικών επιχειρήσεων με το επιχείρημα της  βελτίωσης των δημόσιων οικονομικών. Οι  προβληματικές δημόσιες επιχειρήσεις εντάσσονται σε πρόγραμμα εξυγίανσης υπό την επίβλεψη των εκπροσώπων των δανειστών . Η ιδιωτικοποίηση συνήθως δεν καταλήγει σε ιδιώτες αλλά σε κρατικούς φορείς  άλλων κρατών σε τιμές κατώτερες της αξίας των ιδιωτικοποιημένων αυτών επιχειρήσεων  και ενώ τα έσοδα καταλήγουν στην εξυπηρέτηση του χρέους ,το χρηματιστηριακό κεφάλαιο αποκτά τον έλεγχο και την ιδιοκτησία εθνικών πόρων  σε εξευτελιστικές τιμές .

Τροποποίηση του φορολογικού συστήματος δια της αυξήσεως των φορολογικών συντελεστών με το επιχείρημα της ενδυνάμωσης των κρατικών εσόδων. Αποτέλεσμα του μέτρου αυτού είναι η εξασθένηση της εσωτερικής παραγωγής  , η αποδυνάμωση της αγοραστικής ικανότητας  και η δυσβάσταχτη οικονομική επιβάρυνση των κοινωνικών ομάδων που ανήκουν στα μεσαία εισοδήματα με αποτέλεσμα να αυξάνεται το ποσοστό της φτώχειας.

Μείωση των κοινωνικών δαπανών στην εκπαίδευση και  την υγεία, για την εξοικονόμηση πόρων για την εξόφληση του χρέους. Η δημόσια εκπαίδευση στερείται οικονομικών πόρων για την κάλυψη βασικών λειτουργικών αναγκών  με ταυτόχρονη μείωση αποδοχών του διδακτικού προσωπικού με συνέπεια εκπαιδευτικά ιδρύματα να παύουν την λειτουργία τους ή να συγχωνεύονται , εκπαιδευτικοί να απολύονται. Στον τομέα της υγείας μέσω της υποβάθμισης των παρεχομένων υπηρεσιών στον τομέα της δημόσιας υγείας ,η τελευταία οδηγείται στην ιδιωτικοποίηση. Για την εναπομένουσα δημόσια υγεία επιβάλλονται μέτρα οικονομικής συμμετοχής του ασφαλισμένου στη δαπάνη κάλυψης είτε των φαρμάκων είτε των παρεχομένων ιατρικών υπηρεσιών ακόμη και από τις κοινωνικές ομάδες που αδυνατούν να ανταπεξέλθουν στην επιβάρυνση αυτή. Μεταξύ των αποτελεσμάτων  της πολιτικής  υγείας χωρίς ανθρώπινο πρόσωπο ( όρο που χρησιμοποίησε η UNICEF) είναι η εξάπλωση των μεταδοτικών νόσων, η αύξηση της παιδικής θνησιμότητας και  κακής διατροφής των παιδιών, η αύξηση της θνησιμότητας του πληθυσμού.

Η αύξηση της τιμής των καυσίμων ,συνήθως σε υψηλότερα επίπεδα του μέσου όρου σε συνδυασμό με την αύξηση οδικών διοδίων επιδρά αρνητικά στο κόστος παραγωγής της εθνικής βιομηχανίας και γεωργίας με συνέπεια να αποκόπτονται οι παραγωγοί από την εσωτερική τους αγορά προς όφελος των εισαγωγών που καλύπτονται από τον δανεισμό και αυξάνουν το δημόσιο χρέος.

Από τις αρχές της δεκαετίας του 1980  μεγάλο τμήμα των χρεών μεγάλων επιχειρήσεων και Τραπεζών μεταφέρονταν συστηματικά στην επιβάρυνση του Κράτους  στο οποίο ανήκαν και μετατρεπόντουσαν σε δημόσιο χρέος το οποίο επιβάρυνε τον φορολογούμενο.  Το στοιχείο αυτό μαζί με την αναπτυξιακή πολιτική που εφαρμόσθηκε και που αντί να δημιουργεί νέες θέσεις εργασίας απέβλεπε στην χρηματοδότηση της συγχώνευσης μεγάλων εταιριών ή την δημιουργία τεχνολογιών που η εφαρμογή τους μείωνε την ανάγκη σε εργατικό δυναμικό, αποτέλεσαν την βασική αιτία της οικονομικής κρίσης που διέρχονται σήμερα τα κράτη.

Η παγκοσμιοποίηση της φτώχειας  συμβάλει στην ελαχιστοποίηση του κόστους παραγωγής σε παγκόσμιο επίπεδο  και  η παγκόσμια ανεργία αποτελεί τον μοχλό αύξησης πλουτισμού του χρηματιστηριακού κεφαλαίου σε παγκόσμιο επίπεδο, επιτρέποντας το να μετακινείται από χώρα σε χώρα. Οι δανειστές των Κρατών κατέχουν πλέον την πραγματική εξουσία να καθορίζουν  την οικονομική και κοινωνική πολιτική των κρατών αυτών των οποίων η Κοινοβουλευτική Δημοκρατία αποτελεί παρωδία εξουσίας  καθ’ όσον της στερεί την δυνατότητα άσκησης εθνικής πολιτικής στα θέματα αυτά.

Ο χρηματιστηριακός καπιταλισμός μέσω των διεθνών οργανισμών που τον εκπροσωπούν  παρέχει τα δάνεια στα κράτη εφ’ όσον τα τελευταία αποδέχονται ένα πρόγραμμα οικονομικής σταθερότητας και δομικών αλλαγών. Οι δανειακές συμφωνίες(μνημόνια)  εμπεριέχουν κατευθυντήριες γραμμές και τεχνικές συμβουλές τις οποίες είναι υποχρεωμένη  η κυβέρνηση του κράτους  να εφαρμόσει. Οι επιδόσεις του τελευταίου παρακολουθούνται τριμηνιαία από τους Οργανισμούς του Χρηματοπιστωτικού κεφαλαίου και το δάνειο καταβάλλεται σε πολλές δόσεις  οι οποίες μπορεί να ανασταλούν αν το κράτος δεν εφάρμοσε τις εκάστοτε  ζητηθείσες μεταρρυθμίσεις. Πολλά  κράτη υποχρεώθηκαν να στείλουν επιστολές προθέσεων ή πλαίσιο  προγραμματικών πολιτικών , κείμενα τα οποία συνήθως έχουν συνταχθεί από τους επιβλέποντες την δανειακή σύμβαση  Οργανισμούς  και ενδύονται με κυβερνητική υπογραφή του αιτούντος το δάνειο κράτους. Οι συμφωνίες αυτές αποκλειστικό σκοπό  έχουν να εξασφαλίσουν την  καταβολή του χρέους στου δανειστές  και στόχο να κρατήσουν το χρεωμένο κράτος μέσα στον δανειακό «κλοιό»  υπό την επίβλεψη των δανειστών. Στην περίπτωση ασυνέπειας του κράτους οι Διεθνείς Οργανισμοί  που εξυπηρετούν το χρηματιστηριακό κεφάλαιο διαθέτουν τα μέσα

σοβαρής  οικονομικής αναταραχής της εθνικής του οικονομίας. Τέτοια μέσα είναι το πάγωμα κάθε δυνατότητας διεθνούς δανεισμού του κράτους «ταραξία»,  προκαλώντας ταυτόχρονα πάγωμα του διεθνούς του εμπορίου.

Από τα ανωτέρω συνοπτικώς αναφερθέντα προκύπτει το ερώτημα αν καθίσταται δυνατόν να αποτραπεί το μοντέλο διακυβέρνησης που προσπαθεί να επιβάλει ο χρηματιστηριακός καπιταλισμός  στα κράτη.

Η απάντηση είναι ότι απαιτείται η επιβολή κανονισμού λειτουργίας του χρηματοπιστωτικού συστήματος   καθ’ όσον μέχρι σήμερα είναι αρρύθμιστο. Θα πρέπει επίσης να υπάρξει μείωση του εξωτερικού χρέους των ανεπτυγμένων οικονομικά κρατών και απόσβεση αυτού των υπό ανάπτυξη.  Επίσης,  θα πρέπει να υπάρχει  διαφάνεια στο Τραπεζικό σύστημα με κατάργηση της υποχρέωσης ανάληψης από το κράτος των τραπεζικών χρεών με επιβολή ελέγχου των ιδιωτικών τραπεζών για τις χρηματιστηριακές τους συναλλαγές ώστε να διασφαλίζονται οι καταθέτες.
*Πρέσβυς ε.τ.   Υπηρέτησε την Διπλωματική Υπηρεσία επί 37 έτη. Πρέσβυς στην Ο.Δ.Γιουγκοσλαβίας, στο Πακιστάν και Αφγανιστάν, στην Τσεχική Δημοκρατία και Μόνιμος Αντιπρόσωπος στο Συμβούλιο της Ευρώπης και στον Διεθνή Οργανισμό Πολιτικής Αεροπορίας. Το 1990-93 ήταν ο διμερής διαμεσολαβητής της χώρας μας για την επίλυση της Σλαβικής επιβουλής, εκ μέρους των Σκοπίων, κατά της Μακεδονίας και ο πρώτος Αρχηγός της Ελληνικής Αντιπροσωπείας για την ελεύθερη κυκλοφορία ατόμων, αγαθών και υπηρεσιών στην Ευρωπαϊκή Κοινότητα.2

Συνεχίστε το διάβασμα ΕΔΩ........

Αθλιότητα πολιτικής σκέψης

Ν. Λυγερός Όταν υπάρχουν σοβαρά εθνικά θέματα, εμφανίζεται η αθλιότητα της πολιτικής σκέψης. Είχαμε και στο παρελθόν τουλάχιστον στην Κύπρο ένα τετραπέρατο παράδειγμα με τις αντιδράσεις ενάντια στον Τάσσο Παπαδόπουλο. Ενώ ήταν ο Πρόεδρος της Κύπρου που πέτυχε την ένταξή της στην Ευρωπαϊκή Ένωση και στην Ευρωζώνη μετά την απόρριψη του Σχεδίου Ανάν, ενώ πέτυχε τη θέσπιση της κυπριακής ΑΟΖ και τη συμφωνία με τον Λίβανο, αλλά και την γαλλοκυπριακή συμμαχία, στις επόμενες εκλογές δεν κατάφερε να περάσει το δεύτερο γύρο. Η αθλιότητα της κυπριακής πολιτικής σκέψης εστιάστηκε αποκλειστικά σε εσωτερικά προβλήματα που βέβαια δεν είχαν καμία σχέση με τα κατεχόμενα, τους αγνοούμενους, τους εγκλωβισμένους και τους πρόσφυγες. Έτσι η κομματική προσέγγιση κατάφερε να εξουδετερώσει τον Τάσσο Παπαδόπουλο. Τώρα στην Ελλάδα βλέπουμε συζητήσεις που αφορούν κυριολεκτικά πολιτικάντικες λεπτομέρειες να μετατρέπονται σε κυρίαρχες συζητήσεις, λες και δεν υπάρχουν σοβαρά εθνικά θέματα.....................

 1  Σε αυτές τις εκλογές, το μοναδικό κριτήριο που έχει νόημα είναι το θέμα της Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης. Και αν δεν το προσέξουμε με επιμονή θα καταφέρουμε τεχνητά να μετατρέψουμε ασήμαντα ζητήματα σε ουσιαστικά. Ένα απλό παράδειγμα είναι το θέμα του Ευρώ. Δεν έχουμε καμία διάθεση να βγούμε από την Ευρωζώνη και βέβαια το ίδιο ισχύει και για τους Ευρωπαίους Εταίρους. Πράγμα που σημαίνει ότι επί του πρακτέου δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα με αυτό το θέμα. Επιπλέον δεν υπάρχει καν νομοθεσία που επιτρέπει την αποχώρηση από την Ευρωζώνη, δίχως την αποχώρηση από την Ευρωπαϊκή Ένωση. Και όμως έχουν άτομα και μάλιστα ειδικούς που συζητούν αυτό το θέμα λες και είναι όντως ουσιαστικό. Σε ένα πλαίσιο που δεν προβλέπει καν την αυτοδυναμία ως σενάριο, θα ήταν πιο αποτελεσματικό, σε στρατηγικό επίπεδο ποια κόμματα θέλουν όντως να θεσπίσουν την Ελληνική ΑΟΖ και να μπουν στη διαδικασία της εκμετάλλευσης για να ξέρουμε ποια μπορεί να είναι με ορθολογική πολιτική συμμαχία εθνικής εμβέλειας. Αλλιώς τα άλλα είναι απλώς και μόνο για τις εκλογές. Πρέπει να ξεπεράσουμε αυτή την αθλιότητα της πολιτικής σκέψης αν θέλουμε πραγματικά να βοηθήσουμε την πατρίδα μας να αναπτυχθεί και να γίνει ένας σημαντικός γεωπολιτικός παίκτης, για να βγούμε από αυτή την οικονομική κρίση όσο πιο γρήγορα γίνεται. lygeros.org2

Συνεχίστε το διάβασμα ΕΔΩ........

ROTHSCHILDS & ROCKEFELLERS: Η ηγεσία της Παγκόσμιας Διακυβέρνησης

Του Αντώνη Γρυπαίου. 

Συγκλονιστικά γεγονότα συμβαίνουν σήμερα στο πλανήτη μας, με την οικονομική κρίση στην Ευρώπη, η οποία τείνει να εξελιχθεί σε παγκόσμια οικονομική ύφεση, όμοια με εκείνη του 1929 στις ΗΠΑ, και η οποία συνήθως είναι πρόδρομος παγκόσμιου πολέμου.
Θυμηθείτε το οικονομικό Κράχ του 1929 στην Αμερική που οδήγησε εν συνεχεία την υφήλιο στο Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο.

Για να κατανοήσουμε τι συμβαίνει σήμερα στο πλανήτη μας, παραθέτουμε την κάτωθι ανάλυση.

ROTHSCHILDS  &  ROCKEFELLERS:

————————————————-
Aυτοί είναι οι δύο συμπρόεδροι της Παγκόσμιας Διακυβέρνησης, και δημιουργοί οικονομικών κρίσεων. H οικογένεια ROTHSCHILD ελέγχει όλες τις τράπεζες του κόσμου, και η οικογένεια ROCKEFELLER  ελέγχει όλη την ενέργεια παγκοσμίως, δηλαδή πηγές και κοιτάσματα πετρελαίων και φυσικού αερίου, διϋλιστήρια, εγκαταστάσεις, δεξαμενόπλοια, μεταφορές προϊόντων, εμπορία και εκμετάλλευση προϊόντων πετρελαίου, κλπ.

Οι Ρότσιλντ δραστηριοποιούνται στην Ευρώπη, και οι Ροκφέλερ στην Αμερική. Αυτές οι δύο δυναστείες είναι η ηγεσία σε όλες τις παγκόσμιες σκοτεινές δυνάμεις, μυστικές οργανώσεις και λέσχες, όπως π.χ. λέσχη Bilderberg, Στοές Μασονίας-Τεκτονισμού, οργάνωση Πεφωτισμένων (Illuminati), Τριμερή Επιτροπή (Ροκφέλερ, Κίσινγκερ, Μπρεζίνσκυ), οργάνωση Μορμόνων, οργάνωση Κρανίο & Οστά (Μπούς), OPUS  DEI (Βατικανό),  Ναϊτες -Ιππότες, Τοξότες, Ροδόσταυροι, Μασόνοι με τις ποδίτσες στη κοιλιά, και άλλα φαιδρά.

Όποια παγκόσμια μυστική οργάνωση, και παγκόσμια σκοτεινή λέσχη και αν ανασύρεις, θα τους βρείς από κάτω.

Όλες αυτές οι.............................. 1μυστικές, σκοτεινές, Σατανιστικές, οργανώσεις και λέσχες, είναι συνιστώσες της παγκόσμιας Δικτατορίας. Αυτοί διαφθείρουν τους πολιτικούς κάθε χώρας με το χρήμα και την εξουσία, και τους κάνουν πιόνια και μαριονέτες των, (βλέπε Jeffrey κλπ.). Από παντού αντλούν δύναμη, φτάνει οι σκοτεινές μυστικές αυτές δυνάμεις, οργανώσεις, και λέσχες, να προωθούν τη παγκόσμια κυριαρχία τους. Πληροφοριακώς αναφέρουμε ότι ο σημερινός ηγέτης Jacob Rothschild, είχε επισκεφθεί το 2009 τον τότε πρωθυπουργό Κώστα Καραμανλή στο μέγαρο Μαξίμου, κατόπιν των συμφωνιών των αγωγών του Καραμανλή με τους Ρώσους, και ύστερα από μερικούς μήνες ο Καραμανλής έπεσε… Τον Καραμανλή θεωρώ υπεύθυνο για την άνοδο του ΓΑΠ στην εξουσία με μεγάλη πλειοψηφία, και την εν συνεχεία καταστροφή της Ελλάδος. Όλους τους γόνους Καραμανλήδες –λόγω Ν.Δ.- δυστυχώς «θα τους φάμε στη μάπα», όπως λέει ο λαός. Η  Ν.Δ. έγινε φωλεά γόνων αποτυχημένων πολιτικών «τζακιών».

Οι πολιτικοί Αμερικής-Ευρώπης που βλέπετε και ακούτε στα ΜΜΕ, δηλαδή οι Ομπάμα, Μέρκελ, Σαρκοζί,Ολάντ, Μόντι, Ντράγκι, Μπαρόζο, Ραχόϊ, Ραμπάϊ, Σαμαράς, Βενιζέλος, Γιούνκερ, Όλι Ρεν, Σόϊμπλε, Λαγκάρντ, κλπ, είναι όλοι τους πιόνια και μαριονέτες των δύο αυτών ηγετών της παγκόσμιας Δικτατορίας. Από τα ΜΜΕ πληροφορούμεθα, κάτι «παίζει»… διεθνώς.

Καταρρέουν χρηματιστήρια, καταρρέουν νομίσματα, χρεοκοπούν κράτη, η Νέα Τάξη Πραγμάτων, και η Παγκοσμιοποίηση είναι σε συναγερμό…Παντού οικονομική κινδυνολογία και τρομοκρατία…

Η Ισπανία έχει ζητήσει βοήθεια από τη τρόικα (ΔΝΤ+ΕΚΤ+Μηχανισμό στήριξης Ε.Ε.). Ο Ιταλός Πρωθυπουργός Μάριο Μόντι, παρενέβη στα εσωτερικά της Ελλάδος, και ζήτησε από τους Έλληνες ψηφοφόρους να ψηφίσουν τα μνημονιακά κόμματα (ΠΑΣΟΚ  & Ν.Δ.) διότι γνωρίζει ότι εάν η Ελλάς βγεί από την Ευρωζώνη, τότε θα καταρρεύσει όλος ο Ευρωπαϊκός Νότος, και συνεπώς η Ευρωζώνη, και εν συνεχεία οι άλλες οικονομικές δυνάμεις του πλανήτη. Η πολιτική ηγεσία της Γερμανίας συνεχώς κινδυνολογεί παρεμβαίνοντας έτσι στα εσωτερικά της Ελλάδας
Κάτι συμβαίνει στη παγκόσμιο οικονομία… Είναι το μόνο σίγουρο.

Εάν η ηγεσία της παγκόσμιας διακυβέρνησης έχει αποφασίσει να προκαλέσει παγκόσμια οικονομική κρίση, τότε η Ελλάς σαν οικονομικό πειραματόζωο στα χέρια των Ρότσιλντ και Ροκφέλερ, θα βγεί από την Ευρωζώνη, ώστε έτσι να πυροδοτήσει το φαινόμενο του ντόμινο…
Υπάρχει σχέδιο εναντίον της Ελλάδος, και των Ελλήνων. Βλέπε αφελληνισμό της Ελλάδος, με την αθρόα λαθρομετανάστευση.

Α.- ROTHSCHILDS:

Πολύ συχνά ακούμε να μιλούν για τους Ρότσιλντ, όμως οι περισσότεροι δεν γνωρίζουν ούτε ποιοί είναι, ούτε τι είναι. Αναρωτιέται κανείς αν υπάρχει κάποιος μύθος πίσω από το οικόσημο της Κόκκινης Ασπίδας, από το οποίο προέρχεται η ονομασία της οικογένειας. Η ιστορία των Ρότσιλντ αρχίζει από την εποχή των Ναπολεόντιων πολέμων, τότε που ο πρώτος Ρότσιλντ χρηματοδότησε το Ναπολέοντα, γεγονός που καθιστούσε τους Ρότσιλντ επικυρίαρχους, και Εξουσιαστές της Ευρώπης, ασχέτως της έκβασης των πολέμων.

Για ενημέρωση των αναγνωστών μας αναλύουμε το παγκόσμιο οικονομικό φαινόμενο που λέγεται Ρότσιλντ και Ροκφέλερ, οι δημιουργοί παγκόσμιων οικονομικών κρίσεων και χρεοκοπιών κρατών.

Από τη Βικιπαίδεια μαθαίνουμε, οι Rothschilds είναι η, Διακεκριμένη οικογένεια ΓερμανοΕβραίων τραπεζιτών, με σημαντική επιρροή στην οικονομική και πολιτική ιστορία της Ευρώπης. Η  Οικογένεια έχει ιστορία από το 1743. Γενάρχης της δυναστείας θεωρείται ο Μάγερ Μπάουερ (1743), ο οποίος έλαβε το επίθετο Ρότσιλντ, στα Γερμανικά σημαίνει «κόκκινη ασπίδα».

Ο Πατέρας του Μάγερ διατηρούσε ενεχυροδανειστήριο στη Φρανγκφούρτη. Ως γνωστόν τα αγαπημένα επαγγέλματα των ανθρώπων αυτής της εθνότητος της διασποράς είναι σαράφηδες, ενεχυροδανειστές, Τραπεζίτες, casino, οικονομικοί σύμβουλοι, επενδυτικά κεφάλαια, χρηματιστές, χρηματιστηριακές εταιρίες και εργασίες, αμοιβαία κεφάλαια, (MUTUAL FUNDS), (HEDGE FUNDS), μετοχές, χρηματιστήρια, ομόλογα, τόκους, επιτόκια, CDS, SPREADS, SWAPS, και άλλα τραπεζικά προϊόντα, με τα οποία οδηγούν τους αφελείς επενδυτές της ανθρωπότητας στον οικονομικό όλεθρο, και τη καταστροφή, και συσσωρεύουν όλο το χρυσάφι της Γης.

Ο Μάγερ Ρότσιλντ έστησε τη πρώτη του επενδυτική τράπεζα στη Φραγκφούρτη το 1790. Πολύ γρήγορα επεκτάθηκε και ίδρυσε υποκαταστήματα στα μεγάλα εμπορικά κέντρα της Ευρώπης, με επικεφαλής τους πέντε υιούς του. Τον Άμσελ Ρότσιλντ στη Φραγκφούρτη, τον Σάλομον Ρότσιλντ στη Βιέννη, τον Νάθαν Ρότσιλντ στο Λονδίνο, τον Κάλμαν Ρότσιλντ στη Νάπολη, και τον Τζέιμς Ρότσιλντ στο Παρίσι. Έπιασε όλα τα πόστα…

Βασικός κανόνας του πατρός Ρότσιλντ ήταν ότι οι επιχειρήσεις δεν θα έπρεπε να ξεφύγουν από τα χέρια της οικογένειας, που θα τους επέτρεπε να κρατήσουν σε πέπλο μυστικότητας το μέγεθος του πλούτου. Χρηματοδοτούσαν με δάνεια όλα τα εμπόλεμα κράτη στην Ευρώπη από την εποχή του Μεγάλου Ναπολέοντα, και κέρδιζαν αμύθητα πλούτη. Η ιστορία λέει ότι χρηματοδοτούσαν το Μέγα Ναπολέοντα, και όχι μόνον, αλλά και τους αντιπάλους του τη Βρετανία-Γερμανία, γεγονός που τους καθιστούσε επικυρίαρχους του τότε κόσμου. Από τότε είχαν στα σκαριά τη παγκόσμια διακυβέρνηση!!!

Οι Ρότσιλντ συμμετείχαν σε κονσόρτσιουμ που χορήγησε τα δύο δάνεια στην επαναστατημένη Ελλάδα το 1824, ενώ ήταν και από τους ιδρυτικούς μετόχους της Εθνικής Τράπεζας (ΕΤΕ) το 1841. Σήμερα είναι ιδιοκτήτες της Τράπεζας της Ελλάδος κατά 94%.

Πραγματοποίησαν σημαντικές επενδύσεις στη Βιομηχανική επανάσταση στην Ευρώπη, στους σιδηροδρόμους, σε ανθρακωρυχεία,
σιδηρουργία, μεταλλουργία, ενώ κατέκτησαν σημαντική θέση στο εμπόριο πετρελαίου. Μέχρι σήμερα παραμένουν από τους μεγαλύτερους παίκτες στη παγκόσμια τραπεζική αγορά. Με τη δύναμη πλούτου που συγκέντρωσαν αποφάσισαν να ασχοληθούν και με τη πολιτική, έτσι έγιναν πρόεδροι της παγκόσμιας Σιωνιστικής Διακυβέρνησης-Δικτατορίας, που αποβλέπει στη παγκόσμια κυριαρχία, μία κυβέρνηση σε όλο το πλανήτη, με πρόεδρο και πρωθυπουργό τους Ρότσιλντ-Ροκφέλερ. Το γνωστό δίδυμο της συμφοράς του πλανήτη Γη!!

Οι Ρότσιλντ χρηματοδότησαν τη μετοικεσία και επανεγκατάσταση των Εβραίων από τη διασπορά, στη Γη της επαγγελίας το 1943 κατά τη διάρκεια του μεσοπολέμου, και υπήρξαν θερμοί υποστηρικτές της ίδρυσης του κράτους του Ισραήλ.

Τη δυναστεία Ρότσιλντ, τους έχουν κατατάξει στους «Πεφωτισμένους», (ILLUMINATI), στις 13 οικογενειακές δυναστείες που κυβερνούν τον κόσμο, μαζί με τους Ροκφέλερ, Μόργκαν, Μπούς, Σόρος, Ντιπόν, Βάντερμπιλντ, κ.λ.π. Ο  Jacob Rothschild, φέρει το τίτλο του λόρδου, και είναι Άγγλος υπήκοος. Όλοι αυτοί είναι Λόρδοι και Βαρώνοι. Πολλοί θεωρητικοί της συνωμοσιολογίας λέγουν ότι οι Ρότσιλντ χρηματοδότησαν το 1770 τον Άνταμ Βάϊσχαουπτ, για να ιδρύσει τη μυστική εταιρία των Illuminati-Πεφωτισμένων.

Πολλά ΜΜΕ υποστηρίζουν ότι οι Ρότσιλντ συμμετείχαν σε μια κλίκα τραπεζιτών που προκάλεσαν τους δύο παγκόσμιους πολέμους, για να αποκομίσουν μεγαλύτερα κέρδη. Φήμες και ψίθυροι λέγουν ότι χρηματοδοτούσαν το Χίτλερ, και ότι αυτός ήταν όργανό τους.

Χρηματοδοτούσαν και τις δύο πλευρές των εμπολέμων, δηλαδή έπαιζαν διπλό παιχνίδι, εκ του ασφαλούς. Ο σημερινός αρχηγός της οικογένειας λέγεται Jacob (Ιακώβ) Ρότσιλντ. Oι οικογένειες Ρότσιλντ και Ροκφέλερ, μπροστά στον πυρηνικό όλεθρο που έρχεται στη παγκόσμιο οικονομία, ενώνουν τις δυνάμεις τους. Δύο δυναστείες στην ίδια στέγη. Από τα ΜΜΕ πληροφορούμεθα ότι, ο Βρετανικός όμιλος RIT  Capital (Ρότσιλντ) , εξαγοράζει το 37% του χρηματοπιστωτικού ομίλου Rockefeller Financial Services (Chase Manhattan Bank, ExxonMobil) κ.λ.π. Οι Jacob (Ιακώβ) Ρότσιλντ, και David (Δαυϊδ) Ροκφέλερ, αποφάσισαν ότι τα συμφέροντά τους δεν είναι ανταγωνιστικά, κοινοποιώντας τη συμφωνία μεταξύ των φερώνυμων επιχειρηματικών ομίλων. Γνωρίζουν ότι έρχεται το τέλος της Ευρωζώνης, αφού αυτοί το σχεδίασαν, και συγχωνεύονται για να περάσει η κρίση «αβρόχοις ποσί» γιαυτούς. Έχουν συγκεντρώσει στις τράπεζές τους, όλο το χρυσό της Γης, και ανέβασαν τη τιμή του στα ύψη.

Ο τύπος γράφει, «Προ των πυλών η παγκόσμια ύφεση» και πάλιν, «Η Ευρώπη κινείται προς μια δικτατορία των τραπεζών». Ο Τζέϊκομπ Ρότσιλντ δεν έκρυψε τον ενθουσιασμό του για τη σύμπραξη με τον οίκο των Ροκφέλερ. «H συμφωνία είναι ιστορική και δημιουργεί προοπτικές μακροπρόθεσμης συνεργασίας για τις δύο οντότητες» δήλωσε ο Άγγλος Λόρδος Rothschild.

Το τίμημα που θα καταβληθεί από την RIT Capital του Ρότσιλντ για την εξαγορά των μετοχών της εταιρίας του Ροκφέλερ παραμένει άγνωστο.
Έτσι οι δύο όμιλοι αποκτούν πλέον υπερατλαντικό χαρακτήρα. Κατά τη τελετή της συγχωνεύσεως των δύο κολοσσών, ο ένας προσφώνησε τον άλλον με τους εξής χαρακτηριστικούς λόγους.

Ο David Rockefeller  είπε, «Κύριε Rothschild, γνωρίζει ο ένας τον άλλον για πέντε δεκαετίες, η σύνδεση μεταξύ των δύο οικογενειών μας παραμένει πολύ ισχυρή. Είμαι στην ευχάριστη θέση να καλωσορίσω τον Jacob Rothschild και την RIT ως μετόχους και εταίρους στη συνεχιζόμενη ανάπτυξη της διαχείρισης των επενδύσεών μας και το πλούτο των συμβουλευτικών μας επιχειρήσεων».

Ο δε πρόεδρος Rothschild  απάντησε, «Είμαστε ενθουσιασμένοι με τη προοπτική που φέρνει κοντά αυτές τις δύο οντότητες σε μια μακροπρόθεσμη εταιρική σχέση. Όπως τόσοι σε όλο το κόσμο, έχω παρακολουθήσει την ανάπτυξη της Rockefeller & Co με μεγάλο θαυμασμό. Η δημιουργία αυτής της εταιρικής σχέσης με την οικογένεια Rockefeller είναι πραγματικά ιστορική. Ανυπομονούμε για την ανάπτυξη κοινών επενδυτικών δραστηριοτήτων μας σε όλες τις παγκόσμιες αγορές κεφαλαίου.»

Είναι όντως τα μεγαλύτερα μυαλά του κόσμου στις επιχειρήσεις.  Ο γνωστός και αγαπητός στους Έλληνες οικονομικός αναλυτής Max Keiser όταν ρωτήθηκε για το αν θα πρέπει να πιστέψουμε στις θεωρίες συνωμοσίας για τους Rothschilds, & Rockefellers , σε συνδυασμό με τη χρεοκοπία της Ελλάδος, απάντησε: «Δεν έχει σημασία το αν θα τις πιστέψουμε, αλλά το αν θα συνειδητοποιήσουμε  πως η ύπαρξη αυτών των τραπεζών, είναι συνώνυμη με την απόλυτη ανομία. Το είδαμε αυτό στη πράξη όταν, από τη τράπεζα MF Global  των ΗΠΑ, έκαναν φτερά ένα δισεκατομμύριο δολάρια, και δεν έγινε ούτε μια εισαγγελική έρευνα για την υπόθεση! Δεν υπάρχουν νόμοι. Οι διωκτικοί νόμοι καταργήθηκαν με εντολή της παγκόσμιας διακυβέρνησης, και έχουν όλοι αρπάξει μια καραμπίνα και λεηλατούν. Η Γερμανία το ξέρει αυτό καλά και το απολαμβάνει. Στα χέρια της θα καταλήξει σε λίγο όλη η δημόσια περιουσία της Ελλάδας, Πορτογαλίας, και της Ισπανίας.

Η Γερμανία –όπως όλη η Ε.Ε.- είναι υπό τον έλεγχο των Rothschilds.

Β.- ROCKEFELLERS:

Ο Τζον Ροκφέλερ (1839-1937) ήταν Αμερικανός βιομήχανος, και ένας από τους ισχυρότερους και πλουσιότερους ανθρώπους στο κόσμο.
Γεννήθηκε στη Νέα Υόρκη, και η οικογένειά του ήταν ΓερμανοΕβραϊκής καταγωγής. Το 1863 ο οίκος Rockefellers έκανε γεωτρήσεις στις ΗΠΑ, ανακάλυψε κοιτάσματα και πηγές πετρελαίου, και ίδρυσε το πρώτο διϋλιστήριο πετρελαίου στις ΗΠΑ , και το 1870 ίδρυσε τη Στάνταρτ Οϊλ Κόμπανυ (Standard Oil Company), τη γνωστή ESSO. Σταδιακά η εταιρία του απέκτησε τον έλεγχο όλων των διϋλιστηρίων στις ΗΠΑ, έχοντας στα ταμεία της σε ρευστό περισσότερα από 40 εκ.δολάρια, ποσόν ιλιγγιώδες για την εποχή εκείνη. Μέχρι το 1882 είχε καταφέρει να δημιουργήσει ένα από τα ισχυρότερα τράστ ενέργειας του κόσμου.

Το 1913 αποσύρθηκε από τις επιχειρήσεις του και ίδρυσε με αρχικό κεφάλαιο 500 εκ.δολάρια, το ίδρυμα Ροκφέλερ, (Rockefeller Foundation) με σκοπό τη προαγωγή της ευημερίας της ανθρωπότητας στο κόσμο. Σήμερα το ίδρυμα Ροκφέλερ είναι ένα από τα πλουσιότερα στο κόσμο, με περιουσία άνω των 2 δις.δολαρίων.(Mόνο το ίδρυμα…)

Ο μετέπειτα κυβερνήτης της πολιτείας της Ν.Υ. και αντιπρόεδρος των ΗΠΑ , Νέλσον Ροκφέλερ ήταν έγγονός του.  Σήμερα ο πετρελαϊκός γίγαντας ESSO  λέγεται EXXON ιδιοκτησία της δυναστείας Ροκφέλερ. Από το διαδίκτυο πληροφορούμεθα ότι ο Ροκφέλερ ίδρυσε το ΠΑΣΟΚ
και αυτός ήταν ο βασικός χρηματοδότης του Ανδρέα Παπανδρέου. Το μεταπολιτευτικό σκηνικό στην Ελλάδα, ούτε διαυγές είναι, ούτε εμπνέει εμπιστοσύνη. Ο παλαιός πολιτικός κόσμος έσβησε, και ο καινούργιος που εμφανίστηκε, δεν είχε καμία σχέση με τους παλαιούς Άρχοντες και πατριώτες της πολιτικής ζωής.

Σύμφωνα με τα ΜΜΕ, ο πρώην πρωθυπουργός Λουκάς Παπαδήμος ήταν υπάλληλος των Rockefellers, και της τριμερούς επιτροπής των Rockefelleres, ο οποίος έσπευσε να πληρώσει εις το ακέραιο τα ομόλογα του Ελληνικού δημοσίου, αξίας 436 εκ.δολαρίων, στον άλλο υπάλληλο τον Rockefellers, τον κύριο DART των νήσων CAYMAN…ενώ το δημόσιο ταμείο δεν έχει να πληρώσει συντάξεις…

Τον Αμερικάνικο πολιτικό τυχοδιωκτισμό έφερε στην Ελλάδα το ΠΑΣΟΚ, που μετέτρεψε τη πατρίδα μας σε προτεκτοράτο και αποικία
των διαφόρων Ρότσιλντ και Ροκφέλερ. Τα σκάνδαλα πήγαιναν σύννεφο Διάφορα σκοτεινά κέντρα-εντός και εκτός Ελλάδος- είχαν εργασθεί από
μακρού ώστε να κυριαρχήσουν στο προσκήνιο πρόσωπα και κόμματα πρόθυμα για συνεργασία με τη «Νέα Τάξη Πραγμάτων» των Ροκφέλερ
και Ρότσιλντ. Πολιτικά πρόσωπα πρόθυμα για εθνική προδοσία, ώστε να ευοδωθούν τα σχέδια της παγκόσμιας Σιωνιστικής δικτατορίας.
Ο Αρχηγός της σημερινής δυναστείας Ροκφέλερ, ο Δαυϊδ Ροκφέλερ είναι 86 ετών, «and still going strong», λένε οι Αμερικανοί.

Ο επιχειρηματικός όμιλος Ροκφέλερ αντιστοιχεί στο «Αμερικανικό ισοδύναμο», της Ευρωπαϊκής δυναστείας των Ρότσιλντ. Στη πραγματικότητα ο όμιλος-κολοσσός των Ροκφέλερ μονοπωλούσε επί χρόνια την Αμερικανική και παγκόσμια αγορά. Οι ομοσπονδιακές αρχές των ΗΠΑ υποχρέωσαν τον ΑμερικανοΕβραίο μεγιστάνα να «σπάσει» τον όμιλο σε μικρότερες επιχειρήσεις, μεταξύ των οποίων οι γίγαντες των πετρελαίων EXXONMOBIL & CHEVRON.

Σήμερα η τράπεζά του Chase Manhattan Bank έχει απορροφηθεί από την JP Morgan Chase. Έτσι για να θολώνουμε τα νερά…

αφού το τρίο Rothschild-Rockefeller-Morgan είναι της γνωστής παρέας. Ο David Rockefeller σε μια κυνική ομολογία δήλωσε, «Ναι, συνωμοτούμε κατά της ανθρωπότητας, και είμαι περήφανος γιαυτό!!!» Ο David Rockefeller που συμμετέχει συνεχώς στις διασκέψεις της λέσχης Bilterberg, έγραψε τα εξής σε ένα βιβλίο το 2003 με τίτλο «Απομνημονεύματα», «Ορισμένοι μάλιστα πιστεύουν ότι είμαστε μέρος μιας μυστικής κλίκας που δουλεύουμε εναντίον των συμφερόντων των ΗΠΑ, χαρακτηρίζοντάς μας σαν διεθνιστές, και ότι συνωμοτούμε με άλλους ανά τον κόσμο, για να οικοδομήσουμε ένα πιο ολοκληρωμένο παγκόσμιο πολιτικό και οικονομικό οικοδόμημα.

Αν αυτή είναι η κατηγορία, δηλώνω ένοχος, και είμαι υπερήφανος γι’ αυτό.» Εμείς λέμε,  «Ποίαν έτι χρείαν έχομεν μαρτύρων;;;» O David Rockefeller πρόεδρος της τριμερούς επιτροπής, δήλωσε, «Η παρούσα ευκαιρία μιας ειρηνικής και αλληλεξαρτώμενης παγκόσμιας τάξης, δεν θα είναι ανοιχτή για μεγάλο χρονικό διάστημα. Βρισκόμαστε στα πρόθυρα της παγκόσμιας μεταμόρφωσης. Το μόνο που χρειαζόμαστε είναι η κατάλληλη μεγάλη κρίση, και τα έθνη θα αποδεχτούν τη Νέα Τάξη Πραγμάτων». Ο  Νοών  Νοείτω…

Πρέπει όλοι να σταματήσουμε να μιλάμε για κυριαρχία κρατών. Δεν υπάρχει πια σήμερα, παρά ΜΟΝΟ η κυριαρχία της Παγκόσμιας Σιωνιστικής Δικτατορίας, η οποία κυριαρχεί υπό δημοκρατικό μανδύα σε ΗΠΑ & Ευρώπη, πλην Ρωσίας –Κίνας, και στο τρίτο και τέταρτο κόσμο. Όλους τους πολιτικούς ηγέτες των κρατών, τους έχουν καταστήσει πιόνια και μαριονέτες για τη δική τους δούλεψη.

Ο στρατός της παγκόσμιας δικτατορίας είναι το ΝΑΤΟ. Αντλούν τη δύναμή τους από το χρυσό όλης της Γης, που έχουν συγκεντρώσει στις τράπεζές τους. Όπου ορυκτός πλούτος εκεί και αυτοί, λειτουργούν σαν αρπακτικά, αετοί και γύπες.

Όλα αυτά τα συμβαίνοντα σήμερον εναρμονίζονται πλήρως με τα Πρωτόκολλα των Σοφών της Σιών. Αναφέρουμε κάποια από αυτά, τα οποία έχουν ανησυχητικές ομοιότητες με τα γεγονότα που τρέχουν. Τα πρωτόκολλα στο σύνολό τους είναι 24, όποιος ενδιαφέρεται να τα διαβάσει ας ψάξει στο διαδίκτυο, αλλά και σε πολλές εκδόσεις. Το Πρωτόκολλο 21ο  λέει,

«Επωφεληθήκαμε από τη διαφθορά και αμέλεια των πολιτικών, για να εισπράξουμε ποσά διπλάσια, τριπλάσια, και ακόμη μεγαλύτερα, δανείζοντας στις κυβερνήσεις των Χριστιανών, χρήμα που δεν ήταν καθόλου αναγκαίο στο Κράτος. Έτσι χρεώσαμε το κράτος αυτό!!!»

Σας θυμίζει κάτι αυτό με τον περιττό δανεισμό της Ελλάδος; Το 7ο Πρωτόκολλο λέει,

«Η αύξηση των εξοπλισμών είναι αναγκαίο συμπλήρωμα του σχεδίου για τη χρεοκοπία των κρατών. Πρέπει να μη υπάρχουν πια τα κράτη, παρά μόνο μάζες απόρων, κάποιοι εκατομμυριούχοι αφοσιωμένοι σε μας, αστυνομικοί και στρατιώτες, για τον έλεγχο των απόρων μαζών.»

Σας θυμίζουν κάτι όλα αυτά;

Oι εφιάλτες και προδότες πολιτικοί μας του δικομματισμού, εκτελώντας εντολές των Επικυρίαρχων, όχι μόνο χρεοκόπησαν την Ελλάδα, αλλά στέρησαν από το λαό μας όλα τα αναγκαία φάρμακα για τη θεραπεία του καρκίνου, για να πληρώνουν τα τοκοχρεολύσια στους κ.κ. Rothschild & Rockefeller. Tέτοια πιόνια και μαριονέτες είναι. Έχουν το θράσος και την αναίδεια να ζητούν τη ψήφο μας στις προσεχείς εκλογές. Οφείλουμε όλοι οι Έλληνες να ενεργοποιηθούμε για να σώσουμε την Ελλάδα μας, και όχι να ψηφίζουμε τους αχυρανθρώπους Βουβουζέλους υπηρέτες και πιόνια των Εξουσιαστών του πλανήτη.

Σήμερα έχουμε Γερμανική κυβέρνηση υπό τον χερ Ράϊχενμπαχ και υπουργούς τους Γερμανούς λογιστάκους της τρόϊκα που μπαινοβγαίνουν στα υπουργεία. Ζούμε τη Γερμανική κατοχή του 1940-1945. Αυτά είναι τα αποτελέσματα της διακυβέρνησης της χώρας από τον υποτελή δικομματισμό του δοσιλογισμού!!!

Οι κ.κ. Rothschild & Rockefellers με τις μεθόδους διακυβερνήσεως των λαών που εφαρμόζουν, προκαλούν «Σόκ και Δέος» στην ανθρωπότητα,
για να υφαρπάξουν το πλούτο όλων των κρατών, με τελικό στόχο την εγκαθίδρυση παγκόσμιας δικτατορίας υπό τον δικό τους έλεγχο. Όλοι οι πόλεμοι στο πλανήτη ήταν δικό τους έργο.

Ο  Ο.Η.Ε., το ΝΑΤΟ, η Ε.Ε., το ΔΝΤ, το Διεθνές δικαστήριο, κ.λ.π. είναι δικά τους όργανα, και με αυτά υποτάσσουν τους ανυπότακτους λαούς. Ο ορυκτός μας πλούτος είναι η αιτία της χρεοκοπίας της Ελλάδος, για να μας τον αρπάξουν οι γύπες. Οι ανάξιοι και ανίκανοι πολιτικοί, αντί να τον εκμεταλλευθούν και να γεμίσουν τα δημόσια ταμεία, τον παρεχώρησαν στα μεγάλα αφεντικά.

Έτσι δεν θα υπήρχε οικονομικό πρόβλημα για την Ελλάδα, αλλά από αχυρανθρώπους, πιόνια και μαριονέτες πολιτικούς, είναι δυνατόν να περιμένει κανείς κάτι καλό για το τόπο;

Είναι τόσο προδότες και δοσίλογοι που ακόμη και ο Ερντογάν μας ξεφτίλισε λέγοντας ότι πουλάμε τα νησιά μας για να επιβιώσουμε!!!
Πουλάμε εθνική κυριαρχία. Πουλάμε νησιά με υφαλοκρηπίδα και Α.Ο.Ζ.  με ορυκτό υποθαλάσσιο πλούτο. Τόσο ξεφτίλα.

Ενώπιον αυτής της καταστάσεως ευρισκόμενοι, οι αχυράνθρωποι και δοσίλογοι πολιτικοί του δικομματισμού, έχουν στήσει πανηγύρι καταχραστών του δημοσίου χρήματος, και εμείς τρέχουμε να τους ξαναψηφίσουμε στα πολιτικά πανηγύρια των συνεχών εκλογών, συνοδεία οργάνων και τυμπάνων μουσικής των ΜΜΕ, αντί να τους δικάζουμε, και να τους φυλακίζουμε.

Εδώ ισχύει το αρχαίο ρητό, «Των οικιών ημών φλεγομένων, ημείς άδωμεν…»

ΑΝΤΩΝΗΣ  Ι.  ΓΡΥΠΑΙΟΣ
Διεθνολόγος

Πηγές
1.- Blog: ATTIKA NEA  2.- Blog: Ξυπνήστε Ρε

3.- Blog: Κουρδιστό  πορτοκάλι  4.- Το όλον διαδίκτυο2

Συνεχίστε το διάβασμα ΕΔΩ........