Οι αλήθειες, που προσπαθούν να μας κρύψουν…

κάντε κλικ στην φώτο για το video

Ο πρόεδρος της Ισλανδίας Ολαφουρ Ράγκναρ Γκρίμσον μίλησε για τον τρόπο με τον οποίο η χώρα του ξέφυγε από τις δαγκάνες του ΔΝΤ και ξεκαθάρισε για μία ακόμη φορά πως οι τράπεζες θα πρέπει να πτωχεύουν αν δεν λειτουργούν σωστά και όχι να σώζονται από τους λαούς.

Αρχικά στην τοποθέτησή του, ο πρόεδρος της Ισλανδίας, φρόντισε να πλέξει το εγκώμιο της πολιτικής της χώρας του η οποία έκανε… το αντίθετο από όσα προτείνει το ΔΝΤ και κατάφερε μέσα σε σύντομο χρονικό διάστημα να πετύχει την ανάκαμψη της οικονομίας της: Ε«Πιστεύω ότι εκπλήσσει τον περισσότερο κόσμο το ότι πριν τέσσερα χρόνια κάναμε κάτι που φαινόταν λάθος, να αφήσουμε το οικονομικό σύστημα να καταρρεύσει. Τώρα είμαστε πάλι σε ανάκαμψη, οικονομική ανάκαμψη, πολύ μικρή ανεργία και πιστεύω ο κύριος λόγος είναι ότι σωστά αντιληφθήκαμε ότι ήταν επίσης βασικά κοινωνική και πολιτική κρίση, αλλά πάνω απ’ όλα δεν ακολουθήσαμε τα… παραδοσιακά επικρατούμε να “ορθά δόγματα” του Δυτικού κόσμου τα τελευταία τριάντα χρόνια. Εισαγάγαμε νομισματικούς ελέγχους, αφήσαμε τις τράπεζες να χρεοκοπήσουν, παρείχαμε υποστήριξη στους φτωχούς, δεν εφαρμόσαμε μέτρα λιτότητας στον βαθμό που βλέπετε εδώ στην Ευρώπη και το τελικό αποτέλεσμα μετά από τέσσερα χρόνια είναι ότι οι Ισλανδοί απολαμβάνουν πρόοδο και ανάκαμψη πολύ διαφορετική από τις υπόλοιπες ευρωπαϊκές χώρες που υπέφεραν από την οικονομική κρίση».

Όσο για την θέση του κυρίου Γκρίμσον για τις τράπεζες και την σωτηρία τους; Αυτή είναι σαφέστατη:

«Πολλές φορές ρωτάω τους συνομιλητές μου γιατί θεωρούν τις τράπεζες σαν τις Άγιες Εκκλησίες της μοντέρνας οικονομίας; Γιατί οι ιδιωτικές μας τράπεζες σαν την Aliance και οι εταιρείες τηλεπικοινωνιών να μην αφήνονται να χρεοκοπήσουν αν έχουν ενεργήσει με ανεύθυνο τρόπο; Η θεωρία ότι πρέπει να διασώζουμε τις τράπεζες, είναι μια θεωρία που θέλει τους τραπεζίτες από τη μία να απολαμβάνουν την επιτυχία της διάσωσής τους και από την άλλη να αφήνουμε τον απλό κόσμο να καταστρέφεται δια μέσω φορολογίας και λιτότητας. Ο κόσμος στις σύγχρονες δημοκρατίες δεν πρόκειται να το δεχθεί για πολύ».

Συνεχίστε το διάβασμα ΕΔΩ........

World Economic Forum 2013> Η καρδιά της παγκόσμιας οικονομίας στο Νταβός (ΕΙΚΟΝΕΣ)

Καθώς η παγκόσμια οικονομική ελίτ συναντάται στο Νταβός, ο συντάκτης του Independent, Ben Chu, αναρωτιέται: «Τι θα κερδίσει ο κόσμος απ’ αυτό;»
Ξεχάστε το «1%». Αυτό το club είναι πολύ πιο αποκλειστικό. Τα 2.500 άτομα που  συναντιούνται στο Νταβός αυτή την εβδομάδα για το ετήσιο Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ αποτελούν μια οικονομική ελίτ που κάνει τους εκφραζόμενους από τους διαδηλωτές του Λονδίνου και του Μανχάταν στόχους να μοιάζουν με τίποτα. Εταιρικοί τιτάνες, ανώτεροι τραπεζίτες, πλούσιοι επιχειρηματίες και κορυφαίοι πολιτικοί από σχεδόν 100 χώρες συγκεντρώνονται, για μια ακόμη φορά, σε ένα χιονοδρομικό θέρετρο στην Ελβετία. Όπως πάντα, το Νταβός έχει προσελκύσει μια εντυπωσιακή λίστα συνέδρων –από την Άνγκελα Μέρκελ, τον Ντέιβιντ Κάμερον και τον κεντρικό τραπεζίτη της Κίνας, ως την Κριστίν Λαγκάρντ και τον Τόνι Μπλερ , αλλά και επιχειρηματίες όπως ο Ερικ Σμιντ της Google, ή ο Μαρκ Μπόλαντ της Mark and Spencer, καθώς και τραπεζίτες όπως ο Μπομ Ντάιμοντ και ο Νατ Ρόθτσαϊλντ. Και η λίστα συνεχίζεται: Τζορτζ Σόρος, Άντσου Τζέιν, Φελίπε Καλντερόν κλπ. Οι διευθύνοντες σύμβουλοι της Coca-Cola, του eBay, της Petrobras και της China Mobile Communications (της μεγαλύτερη εταιρείας τηλεπικοινωνικών του κόσμου) είναι παρόντες. Αυτές οι παρουσίες μπορούν να κάνουν το Νταβός –κάθε Ιανουάριο και για πέντε μέρες- το μέρος με τη μεγαλύτερη συγκέντρωση πλούτου και εξουσίας.

Κυνισμός και υψηλά ιδανικά Ε
Έχει περάσει πολύ καιρός από το «Ευρωπαϊκό Συμπόσιο Διαχείρισης» του 1971, το οποίο σχεδιάστηκε από έναν γερμανό ακαδημαϊκό, τον Klaus Schwab, για να προσφέρει στα  ευρωπαϊκά στελέχη την ευκαιρία να κάνουν εισηγήσεις παράλληλα με μια ευχάριστη απόδραση στις Άλπεις. Από τότε, σαν ένα μικρό κομμάτι που έπεσε από την κοντινή κορυφή του βουνού Jackobshorn, το Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ έχει γίνει χιονοστιβάδα. Τώρα, τα μέλη του αριθμούν περίπου 1.200 επιχειρήσεις, οι περισσότερες με κύκλο εργασιών που μετριέται σε δισεκατομμύρια δολάρια. Απασχολεί 750 άτομα. Τα συνολικά έσοδα για το 2011 ήταν 157 εκατ. δολάρια, αν και ως ένας μη-κερδοσκοπικός οργανισμός επανεπενδύει κάθε πλεόνασμα.
Το φετινό φόρουμ περιλαμβάνει 230 εργαστήρια με θέματα που κυμαίνονται από την κλιματική αλλαγή, ως την άνοδο της Ασίας και τη χρήση της μουσικής για τη σύνδεση των κοινοτήτων. Αλλά γιατί γίνεται πραγματικά το Νταβός; Το WEF περιγράφει ότι αποστολή του είναι να «βελτιωθεί η κατάσταση του κόσμου». 


Ωστόσο, ο κόσμος δεν είναι καθόλου καλύτερα από την ύπαρξή του. Οι διαδηλωτές του «Καταλάβετε το Νταβός», που έχουν κατασκηνώσει σε ένα ιγκλού λίγο έξω από την κορδέλα ασφαλείας, δεν το πιστεύουν αυτό. «Οι αποφάσεις της μειοψηφίας μας οδήγησαν στην κρίση των τελευταίων ετών και τώρα οι ίδιοι άνθρωποι παρουσιάζονται ως η λύση στο πρόβλημα» δήλωσε ο David Roth των ελβετών Σοσιαλδημοκρατών αυτή την εβδομάδα.
Και σίγουρα υπάρχουν λόγοι για κάποιον κυνισμό. Οι διοργανωτές του WEF επιλέγουν νεφελώδη «θέματα» για τις ετήσιες συναντήσεις που θα μπορούσαν να έχουν βγει τυχαία από λεξικό της μανατζερίστικης αργκό. Το 2011 ήταν «Κοινοί κανόνες για τη νέα πραγματικότητα».Φέτος είναι «Η μεγάλη μεταμόρφωση: διαμόρφωση νέων μοντέλων». Δεν θα ήταν έκπληξη αν το φόρουμ του επόμενου έτους θα ήταν αφιερωμένο στους «Μεγάλους κοινούς κανόνας: η διαμόρφωση μια νέας πραγματικότητας». Ορισμένοι αντιπρόσωποι δεν παρακολουθούν καν τις συνεδρίες, προτιμώντας να πίνουν καφέ τους πελάτες. Ο James Quigley, διευθύνων σύμβουλος της Deloitte, δήλωσε ότι χάρη στο Νταβός γλιτώνει τουλάχιστον 50 ταξίδια κάθε χρόνο.


Όσοι έχουν βαρεθεί, θα ρίξουν μια ματιά και στους εκατοντάδες καλλιτέχνες, εργαζόμενους στη φιλανθρωπία και ακαδημαϊκούς, οι οποίοι παρακολουθούν – τα έξοδα τους καλύπτονται από τις εταιρείες- και θα δουν ένα φύλλο συκής για αυτό που είναι ουσιαστικά μια εκδήλωση δικτύωσης για τους πλούσιους και ισχυρούς. Το στερεότυπο του «ανθρώπου του Νταβός» – η υλιστική, ατομική, χωρίς εθνικές πίστεις και γιγάντια αίσθηση του δικαιώματος – δεν έχει αποκοπεί από όλη την ευγενή ρητορική του WEF για την εξεύρεση λύσεων σε πολλά δεινά του πλανήτη. «Πολλοί από τους παρευρισκόμενους που πραγματικά είναι σημαντικοί δεν ενδιαφέρονται για τις υψηλότερες φιλοδοξίες των διοργανωτών και μερικοί είναι ακόμα και καχύποπτοι», δήλωσε ο Mohamed El-Erian, διευθύνων σύμβουλος του επενδυτικού κολοσσού Pimco.

Υπάρχουν ελπίδες…
Είναι σίγουρα δύσκολο να φανταστεί κανείς ότι πολλοί από τα κορυφαία στελέχη και τους ανώτερους τραπεζίτες συμφώνησαν με την άποψη της πρόσφατης Παγκόσμιας Έκθεσης Κινδύνων του WEF, η οποία διαπίστωσε ότι η αύξηση των ανισοτήτων είναι μια από τις μεγαλύτερες απειλές για την παγκόσμια οικονομία τα επόμενα χρόνια. Οι γαλοπούλες δεν πρόκειται να πειστούν να υποστηρίξουν τα Χριστούγεννα (αύξηση των φόρων), ακόμη και αν έχουν τους έχουν κάνει διάλεξη για τα θαύματα της εορταστικής περιόδου. Ούτε και οι δισεκατομμυριούχοι που ταξιδεύουν είναι πιθανό να λάβουν σοβαρά υπόψη το αίτημα των διοργανωτών να περιορίσουν το αποτύπωμα του άνθρακα, καθώς ετοιμάζουν τα ιδιωτικά τζετ, τα ελικόπτερα και τις λιμουζίνες τους για να τους μεταφέρουν στη διάσκεψη.


Ωστόσο, για όλα αυτά, μια υπεράσπιση τους δημοσίου συμφέροντος είναι δυνατή στο Νταβός. Όλοι οι ακαδημαϊκοί και οι «σκεπτόμενοι ηγέτες» δεν ρουφάνε μια γουλιά σαμπάνιας και μια τζούρα αέρα των Άλπεων και μαγικά αρχίζουν να βλέπουν τον κόσμο μέσα από τα μάτια των πλουσίων και ισχυρών. Μπορεί να υπάρξουν και κάποιοι που στηρίζουν τη σύγκρουση. Οι οικονομολόγοι Νουριέλ Ρουμπινί και Γιόζεφ Στίγκλιτς έχουν «επιτεθεί» ανελέητα σε κορυφαίους τραπεζίτες του κόσμου κατά καικρούς- ίσως ένας από τους λόγους που το 2009, οι επικεφαλής της Bank of America, Citigroup και Morgan Stanley θεώρησαν πιο συνετό να απέχουν.


Το Νταβός ισχυρίζεται, επίσης, ότι έχει μεσολαβήσει σε διάφορα προοδευτικά σχέδια και ιστορικές διεθνείς επαναπροσεγγίσεις. Η Βορειοαμερικανική Συμφωνία Ελεύθερων Συναλλαγών προτάθηκε για πρώτη φορά σε μια άτυπη συνάντηση στο Νταβός. Ο πρώην Τούρκος πρωθυπουργός, Τουργκούτ Οζάλ, λέει ότι η συνάντηση με τον Έλληνα ομόλογό του, Ανδρέα Παπανδρέου, στο Νταβός απέτρεψε τον πόλεμο το 1987. Ένα χρόνο αργότερα οι δύο άνδρες υπέγραψαν μια συμφωνία που έγινε γνωστή ως «Διακήρυξη του Νταβός». Το 1989, η Βόρεια και η Νότια Κορέα πραγματοποίησε την πρώτη σε υπουργικό επίπεδο συνάντησή τους στο συνέδριο. Και την ίδια χρονιά, ο πρώην καγκελάριος της Δυτικής Γερμανίας, Χέλμουτ Κολ, συναντήθηκε με τον ομόλογό του από την Ανατολική Γερμανία για να συζητήσουν την επανένωση. Το 1992, ο Πρόεδρος της Νότιας Αφρικής FW de Klerk και ο πρόσφατα απελευθερωμένος Νέλσον Μαντέλα εμφανίστηκαν σε ένα βάθρο μαζί, για πρώτη φορά.
Οι υπερασπιστές λένε ότι το Νταβός είναι ο ιδανικός χώρος για τις συναντήσεις που σπάνε τον πάγο και πετυχαίνουν συμφωνίες, επειδή η κατάσταση είναι οικεία και άτυπα. Οι πολιτικοί εμφανίζονται χωρίς τις συνήθεις συνοδείες τους. Δεν υπάρχουν κουστωδίες και ανακοινωθέντα. Ο Klaus Schwab το θέτει ως εξής: «Το Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ δεν είναι ένα όργανο λήψης αποφάσεων. Προωθεί τον διάλογο και ενισχύει την κατανόηση».


Υπάρχουν, όμως, αναπόφευκτα όρια ως προς την προσέγγιση του Νταβός. Η συνάντηση της περασμένης χρονιάς συνέπεσε με το ξέσπασμα της μαζικής διαδήλωσης στην πλατεία Ταχρίρ της Αιγύπτου, την άνθηση της Αραβικής Άνοιξης. Ήταν μια επίκαιρη υπενθύμιση ότι, ενώ η εξουσία έχει κάτι να πει για αυτό, η θεμελιώδης αλλαγή έρχεται συχνά, εντελώς απροσδόκητα, από κάτω προς τα πάνω. Η οικονομική και πολιτική ελίτ του κόσμου μπορεί να συγκεντρώνεται σε μία ελβετική πόλη, αλλά η πραγματική δράση πιθανόν να εξακολουθεί να είναι κάπου αλλού.

Το πάρτι του Νταβός
Το Νταβός έχει αναπτυχθεί σταθερά τα τελευταία χρόνια. Το ίδιο και τα πάρτι. Η Google, η KPMG, η Microsoft και η McKinsey είναι φημισμένες για τα πάρτι που κάνουν στις πλαγιές. Αλλά, όπως και στην πραγματική οικονομία, ο αναπτυσσόμενος κόσμος πλησιάζει γρήγορα. Τα τελευταία χρόνια η ινδική Wipro κλείνει ένα ολόκληρο νυχτερινό κέντρο διασκέδασης στο Νταβός για βραδιά Μπόλιγουντ.


Το πιο  επιθυμητό ξενοδοχείο είναι το πέντε αστέρων Steigenberger Grandhotel Belvedere, όπου γίνονται πολλές από τις συναθροίσεις. Για κάποιους από τους οικοδεσπότες, τα χρήματα δεν έχουν καμιά σημασία όταν πρόκειται για διασκέδαση. Το 2009, ο ινδός επιχειρηματίας του χάλυβα Lakshmi Mittal, έφερε τον τραγουδιστή της τζαζ Jamie Cullum για να παίξει στην υποδοχή του.
Οι διασημότητες που εμφανίζονται στο Νταβός κάθε χρόνο προσθέτουν, επίσης, στον γενικότερο ενθουσιασμό. Τα τελευταία χρόνια το έχουν επισκεφθεί ο Ρόμπερτ Ντε Νίρο, η Κλόντια Σίφερ και η Σάρον Στόουν. Φέτος, η Σαρλίζ Θερόν και η Μισέλ Γεό είναι παρούσες. Δεν καλούν τον καθένα στα λαμπερά πάρτι. Αλλά όποιος έχει το πολυπόθητο «λευκό σήμα» που του επιτρέπει την πλήρη πρόσβαση στο συνεδριακό κέντρο τυχαίνει καλής μεταχείρισης. Το δωρεάν σούσι στην περσινή Ιαπωνική Νύχτα ήταν μεγάλη επιτυχία.
Ενδεικτικά; 820 ευρώ στοιχίζει μια λιμουζίνα από τη Ζυρίχη στο Νταβός. 10.700 ευρώ είναι η τιμή αλέ-ρτούρ με ελικόπτερο. Το κρασί που σερβιρίστηκε στα πάρτι του WEF πέρυσι εκτιμάται στις 19.000 ευρώ.










.ΠΗΓΗ kourdistoportocali

Συνεχίστε το διάβασμα ΕΔΩ........

Η Εκδίκηση της Ηλιθιότητας

...οι εκπρόσωποι στη Βουλή ενδέχεται να αντανακλούν πλήρως το επίπεδο του λαού που τους εξέλεξε! Αν ισχύη αυτό, τότε δικαιολογημένα η Βουλή έχει γίνει ένα ακόμη τηλεοπτικό πρωινάδικο ή μεσημεριανάδικο. Χρειάζεται, άραγε, άλλη ένδειξη από το επίπεδο του προέδρου της;

Δημήτρης Ρομποτής

του Δημήτρη Ρομποτή

Με αφορμή την πολυβόητον «συζήτησιν» για των αριθμό των καλπών άτινες θα εστήνοντο επί του β(λ)ήματος του ...κυνοβουλίου, εδώθη η ευκαιρία εις το τηλεθεάμον κοινό να δοκιμάση εκ νέου τις αντοχές του στο ξερνοβολητό καθότι υπέστη ...μεγελοιώδη παρέλαση εμμετικών εκπροσώπων του εις τας διαφόρους εκπομπάς. Θα μπορούσε να πη κανείς ότι επρόκειτο για σφυροκόπημα, μία ακόμη εκδοχή της μεταξύ σφύρας και άκμονος θέσεως εις την οποίαν ευρίσκεται ο συνένοχος και καθόλα ένοχος για αυτή την κατάντια, κατ’ευφημισμόν ελληνικός λαός. Ητο καταιγισμός ηλιθιότητος η οποία δεν έφτανε καν το επίπεδον του παιδαριώδους όπως αυτό έχει οριοθετηθεί τα τελευταία χρόνια εις τας εσωκομματικάς συνεδριάσεις όπου ο καθείς γνωρίζει πότε είναι η ώρα του παιδιού (ουδαμώς περιορίζομαι στο ΠΑΣΟΚ επί προεδρίας Γιώργου Παπανδρέου. Ούτε αφορά μόνο στον ΣΥΡΙΖΑ και στον Αλέξη του.)
 

Δεν νομίζω να έχη υπάρξη σε χώρα «πολιτισμένη» παρόμοια περίπτωση πλήρους εξοβελισμού της στοιχειώδους ανθρωπίνης ευφυίας από τον λεγόμενο δημόσιο λόγο. Είναι θλιβερό, προκαλεί οδύνη να διαπιστώνη κανείς πόσο ηλίθιοι είναι αυτοί που το παίζουν νομοθέτες στην κατεστραμμένη (από το κατά-στροφή, αυτός δηλαδή που στρέφεται εναντίον του εαυτού του) Ελλάδα του σήμερα. Αφήστε τα κριτήρια ποιότητας, τη γνώση της ελληνικής γλώσσας, την αξιοπρεπή παρουσία, το επίπεδο «διαλόγου» και όλα τα συναφή: η ηλιθιότητα αυτών των ανθρώπων φαίνεται δια γυμνού οφθαλμού! Οιοσδήποτε με στοιχειώδη κοινωνική εμπειρία, μορφωμένος ή αμόρφωτος, γραμματισμένος ή αγράμματος, χαζός ή και χαζοχαρούμενος μπορεί να διαπιστώση ότι αυτοί οι «βουλευτές» βρίσκονται υπό του μηδενός και στον πλέον ελαστικό δείκτη ευφυίας! Και το χειρότερο: νομίζουν ότι είναι έξυπνοι και το καβαλημένο εγώ τους ξεπερνάει κατά πολύ του Τέρενς Κουίκ και του αρχηγού του, του Καμμένου. Αν η εποχή αυτή μπορεί να χαρακτηριστή συνολικά για τους ιστορικούς του μέλλοντος, θα έλεγα ότι ζούμε την Εκδίκηση της Ηλιθιότητας (παραφράζοντας την Εκδίκηση της Γυφτειάς του Ρασσούλη, χωρίς το θετικό της υπόβαθρο όμως). Οι δε «ξύπνιοι» μεταξύ αυτών είναι απλά θλιβεροί κουτοπόνηροι που προσπαθούν με σλόγκαν, φωνασκίες, υστερίες πατριωτικού μένους και γελάκια που προκαλούν ...γέλιο να δείξουν ανωτερότητα σε σχέση με τους άλλους χωρίς να καταλαβαίνουν ότι επιβεβαιώνουν το γεγονός ότι είναι χειρότεροι! ΕΤο ερώτημα που με βασανίζει εδώ και μερικά χρόνια και στο οποίο ομολογουμένως δεν έχω βρει ικανοποιητική απάντηση (δεν θα ήταν και ερώτημα, άλλωστε) είναι πώς οι Ελληνες που από ό,τι θυμάμαι παιδιόθεν μέχρι και στα καφενεία είχαν υψηλό δείκτη πολιτικής (έστω και εμβαπτισμένης κομματικώς) ευφυίας, ανέχονται όλους αυτούς τους κάφρους! Παλιότερα ήξερες ότι οι πολιτικοί σου κι’αν σε κορόιδευαν, είχαν μια άλφα προσωπικότητα, παρακολουθούσες Βουλή (είχαμε μόνο δυο κανάλια τότε, οπότε αναγκαστικά βλέπαμε τα πάντα) και σου τραβούσε την προσοχή, γνώριζες ότι παρά το θέατρο, τις δραματικές εντάσεις, το ξεκατίνιασμα ενίοτε, υπήρχε ένα άλλο επίπεδο, μια άλλη ποιότητα στους πρωταγωνιστές. Δεν ήταν Αυτιάδες, για να το θέσω με «δημοσιογραφικά» κριτήρια! Βέβαια, αυτοί βάλανε τις βάσεις για το σημερινό ξεχαρβάλωμα κι’από τότε πέσανε οι σπόροι των σημερινών ζιζανίων που έχουνε θεριέψει κι’απειλούν να καταλάβουν όλο το χωράφι, δεν ήταν όμως σαν τους σημερινούς, ούτε κατά προσέγγιση. Ακόμη και οι γραφικοί, όπως ο μακαρίτης ο Γιαννόπουλος, ήταν φωτεινές (από ψυχαγωγικής πλευράς) εξαιρέσεις, όχι ο κανόνας όπως τώρα.
 
Εν τω μεταξύ, η ηλιθιότητα στη λεγομένη Βουλή των Ελλήνων, έχει λάβει τέτοιες διαστάσεις που οι λίγοι εναπομείναντες ευφυείς δεν γίνονται αντιληπτοί, δεν μπορούν να φανούν, δεν τους σηκώνει το κλίμα, ακούγονται και φαίνονται παράταιροι. Ο πλήρης εξοβελισμός τους είναι απλά θέμα χρόνου και προσωπικής αντοχής ενός εκάστου στη συνεχή υποβάθμιση της νοημοσύνης τους. Κάποιοι έχουν συμβιβαστεί και το παίζουν κι’αυτοί ηλίθιοι, θεωρώντας το ...εξυπνάδα. Οπως μερικοί άντρες που το παίζουν πούστηδες για να βγάλουν γκόμενες. Από την άλλη όμως, τί είδους έξυπνος μπορείς να είσαι όταν το παίζης ηλίθιος για να επιβιώσης πολιτικά;
 
Ο μεγάλος φόβος είναι ότι οι εκπρόσωποι ενδέχεται να αντανακλούν πλήρως το επίπεδο του λαού που τους εξέλεξε! Αν ισχύη αυτό, τότε δικαιολογημένα η Βουλή έχει γίνει ένα ακόμη τηλεοπτικό πρωινάδικο ή μεσημεριανάδικο. Χρειάζεται, άραγε, άλλη ένδειξη από το επίπεδο του προέδρου της;

Δημήτρης Ρομποτής D.R.
http://www.neomagazine.com/index.html.

Συνεχίστε το διάβασμα ΕΔΩ........

Ο ΕΜΠΙΣΤΟΣ ΤΟΥ ΓΙΩΡΓΟΥ ΠΟΥ ΑΠΟΦΑΣΙΖΕΙ ΑΠΟ ΤΟ 2010 ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΦΟΡΟΥΣ

Ανθρωπος πολλών ταυτοτήτων μέσα στον κρατικό μηχανισμό, από την εγκαθίδρυση του ΔΝΤ στην Ελλάδα και έπειτα, και «ψαλιδοχέρης» όλων των κυβερνήσεων από το 2010 έως σήμερα αποδεικνύεται από τις κατά καιρούς μετακινήσεις του στη διαστρωμάτωση της εξουσίας ο γνωστός και μη εξαιρετέος σύμβουλος του υπουργού Οικονομικών Γιάννη Στουρνάρα, οικονομολόγος Παναγιώτης Τσακλόγου.

Ο κ. Τσακλόγλου, ο οποίος εισηγήθηκε την κατάργηση του αφορολογήτου για τα παιδιά και έπεισε τον πρωθυπουργό να υιοθετήσει η κυβέρνηση την πρόταση που ουσιαστικά καθιστά τα γεννηθέντα τέκνα τεκμήριο διαβίωσης στο όνομα της εύρεσης εσόδων για την παραγωγή πρωτογενών πλεονασμάτων, μυήθηκε στα μυστικά της αφαίμαξης και καταρράκωσης του πληθυσμού προφανώς από τότε που διορίστηκε στη θέση του ειδικού συμβούλου του πολιτικού που άνοιξε τις πύλες στον «δράκο» της τρόικας: του Γιώργου Παπανδρέου. Οπως αποκαλύπτει η «κυριακάτικη δημοκρατία», με την αριθμ. Υ.189/8-2-2010 απόφαση του τότε πρωθυπουργού (που εκδόθηκε σύμφωνα με τις διατάξεις των άρθρων 30-34 του Π.Δ. 63/2005, ΦΕΚ Α' 98), ο σημερινός σύμβουλος του νεοφιλελεύθερου κ. Στουρνάρα (καθηγητής του τμήματος Διεθνών και Ευρωπαϊκών Οικονομικών Σπουδών του Οικονομικού Πανεπιστημίου Αθηνών) διορίζεται «από τις 3-2-2010 σε θέση ειδικού συμβούλου του πρωθυπουργού, στο Πολιτικό Γραφείο Πρωθυπουργού, με Επαράλληλη άσκηση των κυρίων καθηκόντων του.

Οι αποδοχές του καθορίζονται σε ποσοστό 30% του συνόλου των αποδοχών της κυρίας θέσης του» αναγραφόταν στην απόφαση. Σε απλά ελληνικά, η συνταγή που ακολουθείται τα τελευταία τρία χρόνια για την πλήρη αφαίμαξη των εισοδηματικών τάξεων φέρει την ίδια υπογραφή: Παναγιώτης Τσακλόγλου.

Για τους τέσσερις καθηγητές του υπουργείου Οικονομικών, που ευθύνονται για την κοινωνικά απάνθρωπη λογική της ευθείας επίθεσης σε μισθωτούς, συνταξιούχους και ανέργους, έχουν γραφεί ουκ ολίγα επικριτικά δημοσιεύματα. Πλην του Γιάννη Στουρνάρα, η παρέα των τριών είναι ο Μάνος Ματσαγγάνης, ο οποίος έχει θητεύσει στο Οικονομικό Πανεπιστήμιο, ο Νίκος Καραβίτης (ο επονομαζόμενος και Γιουλ Μπρίνερ), επίκουρος καθηγητής του τμήματος Δημόσιας Διοίκησης του Πάντειου Πανεπιστημίου, και φυσικά ο Παναγιώτης Τσακλόγλου. Οι παραπάνω κύριοι καθηγητές είναι γνωστοί από παλιά μεταξύ τους, από τα χρόνια της διακυβέρνησης Σημίτη. Σύμφωνα με πηγές από την ΑΣΟΕΕ, που έχουν καλή μνήμη του παρελθόντος, ο κ. Τσακλόγλου στα φοιτητικά του χρόνια συμμετείχε σε αγώνες και εξορμήσεις της Άκρας Αριστεράς ώσπου «νέρωσε» το κρασί του και από τις παρυφές της ρεβιζιονιστικής Αριστεράς και των κομμουνιστών του ευρωπαϊκού οράματος μεταπήδησε στα χαρακώματα της παρέας του ενοίκου της Αναγνωστοπούλου μαζί με τους καθηγητές Παγουλάτο και Ζανιά καθώς και την εμπροσθοφυλακή της αυλής Σημίτη (Ράπανος, Στουρνάρας, Γιαννίτσης κ.ά.). Στη μεγάλη παρέα των κρατικοδίαιτων οραματιστών, που πειραματίζονται στην πλάτη του λαού, συμμετέχει τα τελευταία χρόνια και η καθηγήτρια Ελένη Λουρή - Δενδρινού, εκ των εξ απορρήτων κάποτε του πρώην υπουργού Οικονομίας και Οικονομικών Γιώργου Αλογοσκούφη, η οποία είχε θητεύσει διευθύντρια του οικονομικού γραφείου του τότε πρωθυπουργού Κώστα Καραμανλή. Η κυρία Λουρή εξακολουθεί να διατηρεί τη θέση της ως υποδιοικήτρια της Τραπέζης της Ελλάδος, αξίωμα δίπλα στον Γιώργο Προβόπουλο με μηνιαίο μισθό (όπως δημοσιεύτηκε πρόσφατα) στα 8.500 ευρώ.

Ολοι αυτοί (οι θεωρούμενοι πρώην αριστεροί και πολιτικά αλληθωρίζοντες στα χαρακώματα του σημερινού ΣΥΡΙΖΑ) λογίζονται ως εκσυγχρονιστές. Απαύγασμα των δυνατοτήτων τους, που δεν έχει καμία νομοτελειακή σχέση και επαφή με τις ανάγκες του κοινωνικού συνόλου, αποτελεί η πρόταση για εφαρμογή συντελεστή 45% για εισοδήματα πάνω από 26.000 ευρώ, την οποία πήρε πίσω (ευτυχώς) ο Αντώνης Σαμαράς.

Την ίδια πορεία βολέματος στον κρατικό μηχανισμό ακολουθεί και ο κάποτε ιδεολόγος και «επαναστάτης» Τσακλόγλου (μέρος ενός ολόκληρου συστήματος επαφών και ισχυρών δικτυώσεων με την προνομιούχα καθηγητική κοινότητα). Τα τελευταία τρία χρόνια έχει αγκιστρωθεί και σιτίζεται από τα ταμεία του κράτους, όπως δείχνουν συγκεκριμένες αποφάσεις. Πλην της έμμισθης θέσης του ως ειδικός σύμβουλος του Γιώργου Παπανδρέου, ο κ. Τσακλόγλου στις 7 Ιουνίου 2012 παραιτείται με απόφαση του τότε υπηρεσιακού πρωθυπουργού Παναγιώτη Πικραμμένου από τη θέση που διατηρούσε μήνες ενωρίτερα ως ειδικός σύμβουλος στο Γραφείο Ειδικών Πολιτικών της Γενικής Γραμματείας του πρωθυπουργού. Επίσης ο κ. Τσακλόγλου είχε θητεύσει έως τις 10 Μαρτίου 2011 στο διοικητικό συμβούλιο του ΟΠΑΔ (παραιτήθηκε με απόφαση των Ραγκούση - Κουτρουμάνη), θέση που κατείχε από τις 26 Μαΐου 2010 με απόφαση της τότε υπουργού Υγείας Μαρίας - Ελίζας Ξενογιαννακοπούλου. Ως γνωστόν, βέβαια, με απόφαση του υπουργού Οικονομικών Γιάννη Στουρνάρα στις 11 Ιουλίου 2012 διορίστηκε πρόεδρος του Σώματος Οικονομικών Εμπειρογνωμόνων (ΣΟΕ) του υπουργείου Οικονομικών. Τον κ. Τσακλόγλου βέβαια τον έχουμε συναντήσει πολλές φορές νωρίτερα ως ειδήμονα σε επιτροπές της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ, όπως στις 3 Αυγούστου του 2010, όταν παραιτείται από μία ακόμα επιτροπή της Αννας Διαμαντοπούλου με την επωνυμία Ανεξάρτητη Διοικητική Αρχή Διασφάλισης της Ποιότητας στην Ανώτατη Εκπαίδευση».

Η δήλωσή του και οι αμοιβές από τα κρατικά ταμεία

Πάντως και σύμφωνα με τις πληροφορίες της «κυριακάτικης δημοκρατίας» ο ιδεολόγος πρώην αριστερός Παναγιώτης Τσακλόγλου το 2012 φέρεται ότι έχει εισπράξει περίπου 25.000 ευρώ για τη σύνταξη του φορολογικού νομοσχεδίου, που ξεσήκωσε θύελλα αντιδράσεων, ενώ κατά το 2011 ως πηγές εσόδων στη φορολογική δήλωση που από κοινού υποβάλλει φέρεται ότι συγκεντρώνονται πάνω από 230.000 ευρώ.

Κάποια από τα εισοδήματα αφορούν την αμοιβή του από το Οικονομικό Πανεπιστήμιο (σύμφωνα με πληροφορίες πάνω από 37.000 ευρώ), αμοιβή από τη Βουλή των Ελλήνων (πάνω από 8.000 ευρώ), από τη Γενική Γραμματεία της Κυβέρνησης (πάνω από 11.000 ευρώ) και χρήματα από εγχώριο τραπεζοπιστωτικό ίδρυμα (γύρω στα 42.000 ευρώ).

Πρέπει να σημειωθεί ότι σύμφωνα με στοιχεία που υπάρχουν τα τελευταία τρία χρόνια ο Παναγιώτης Τσακλόγλου είχε ένα πανεπιστημιακό έργο ανά έτος με χρηματοδότη την Τράπεζα της Ελλάδος, προϋπολογισμού 12.000 έκαστο και με τίτλο τον ίδιο και στα τρία έργα: «Ανάλυση πρόσφατων εξελίξεων σε ζητήματα κοινωνικής πολιτικής και Αγοράς Εργασίας στην Ελλάδα». Οπως προκύπτει λ.χ. από τον κωδικό έργου ΕΡ-1808-01 με έναρξη την 1η Απριλίου 2011, η Τράπεζα της Ελλάδος χρηματοδοτεί με το ποσό των 12.000 ευρώ τον επιστημονικό υπεύθυνο Παναγιώτη Τσακλόγλου με ανάδοχο φορέα το Οικονομικό Πανεπιστήμιο της Αθήνας (Ειδικός Λογαριασμός Πανεπιστημίου) για ειδικές πανεπιστημιακές μελέτες.

Φαίνεται ότι οι καλές γνωριμίες με Προβόπουλο και Λουρή έχουν πιάσει για τα καλά τόπο για «ευγενείς χορηγίες» στο πανεπιστήμιο, την ώρα που ο κ. Τσακλόγλου εισηγείται την περικοπή συντάξεων από τους πένητες ηλικιωμένους, τους πολύτεκνους, τους ανθρώπους της βιοπάλης και της ανάγκης.

dimokratianews.gr.

Συνεχίστε το διάβασμα ΕΔΩ........

Η ΡΩΣΙΑ ΣΤΟΝ ΑΝΤΙΠΟΔΑ ΤΗΣ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΠΟΙΗΣΗΣ

Του Ηλία Γ. Σχορετσανίτη,

Οικονομολόγου MSc

                Ισχυρότερος άνδρας του παγκόσμιου πολιτικού προσκηνίου μετά τον «κανένα» -σύμφωνα με το αμερικανικό περιοδικό Foreign Policy- είναι ο Βλαντιμίρ Πούτιν. Πόσοι, όμως, δίνουμε τη δέουσα προσοχή στις δηλώσεις του και προσπαθούμε να αποκρυπτογραφήσουμε όχι μόνον τη σημασία τους, αλλά και να τις ταιριάσουμε στο γενικότερο πολιτικοοικονομικό ψηφιδωτό; Όντας σε ένα κόσμο που βρίσκεται σε ιδεολογική σύγχυση, κοινωνική αναστάτωση και οικονομική κρίση, η δήλωση του ισχυρού αναβαθμίζεται σε παγκόσμιο διάγγελμα. Είναι.......

γεγονός ότι οι γεωπολιτικές τεκτονικές πλάκες έχουν αρχίσει να επιταχύνουν την κίνησή τους με απρόβλεπτες συνέπειες για την αυριανή καθημερινότητα. «Κανείς δεν είναι ασφαλής», έχει δηλώσει ο Βλαντιμίρ Πούτιν. Τα δικά μας εθνικά μέσα ενημέρωσης κρατούν προσηλωμένο τον μέσο πολίτη στον πολιτικό μικρόκοσμο της Ελλάδας. Οι φοβίες είναι αυτές που πρέπει να παραμείνουν και να ενταθούν στην εικονική πραγματικότητα του μυαλού μας. Αυτό ήταν το ζητούμενο μέχρι πρότινος. Κανείς δεν πρέπει να μας αφυπνίσει στο στραβό αρμένισμα της κεϋνσιανής παραδοξότητας και παράλληλα κανείς δεν πρέπει να μας αποκαλύψει την απλότητα του προβλήματος. Η χώρα μας ήδη σέρνεται και γδέρνεται στο άρμα της παγκοσμιοποίησης σφίγγοντας τα δόντια. Της παγκοσμιοποίησης του κεφαλαίου, της πολτοποίησης των εθνών και του αφανισμού της πίστης. Μια κεντρική παγκόσμια διακυβέρνηση. Αυτός είναι ο στόχος. Μας το επιβεβαιώνουν όλες οι μαριονέτες της Δύσης, που μας προβάλλουν ως ηγέτες κρατών. Ακόμη και ο Γ. Παπανδρέου ως Πρωθυπουργός το δήλωσε σε φόρουμ στοLondon School of Economics, αλλά και ο Ε. Βενιζέλος, όπως και ο σημερινός πρωθυπουργός Α. Σαμαράς μίλησε για «Νέα Εποχή». Οι όροι «Νέα Τάξη Πραγμάτων», «Νέα Εποχή», «Παγκοσμιοποίηση», «Κεντρική Οικονομική Διακυβέρνηση», όλοι συνομολογούν το ένα και το αυτό: Την παγκόσμια διακυβέρνηση, για τις προϋποθέσεις δημιουργίας της οποίας εργάζονται ακατάπαυστα για δεκάδες χρόνια πίσω από την κουρτίνα. Είναι εντυπωσιακό πως τον όρο «Νέα Τάξη Πραγμάτων» χρησιμοποιούσε και ο ίδιος ο Α. Χίτλερ για το καθεστώς του, τα κατορθώματα του οποίου έχουν αφήσει νωπή τη μυρωδιά του αίματος στην ανθρωπότητα μέχρι τις μέρες μας. ΕΣτις 7 φεβρουαρίου 1950 ο τραπεζίτης Τζέιμς Βάρμπουργκ (γιος του Πολ Βάρμπουργκ που συνέταξε το νομικό πλαίσιο λειτουργίας που διέπει σήμερα την ομοσπονδιακή τράπεζα –FED- των ΗΠΑ!) δήλωνε στην αμερικανική βουλή: «Θα έχουμε παγκόσμια διακυβέρνηση είτε μας αρέσει είτε όχι. Το θέμα είναι εάν θα γίνει με κατάκτηση ή με συναίνεση!». Ακολούθησαν δεκάδες δημόσιες δηλώσεις που παραπέμπουν σε παγκόσμια διακυβέρνηση των Νέλσον Ροκεφέλερ (περιοδικό NY Times, Φεβρ. 1962), Ρίτσαρντ Νίξον (Πεκίνο, 25 Φεβρ. 1972), Μιχαήλ Γκορμπατσόφ (Σικάγο, 30 Νοεμβρίου 1989), Τζόρτζ Μπους (Κονγκρέσο, 16 Ιαν. 1991), Ντέιβιντ Ροκεφέλλερ (Τριμερής Επιτροπή, Ιούν. 1991), Χένρι Κίσσινγκερ (Εβιάν, 21 Μαΐου 1992), Μπιλ Κλίντον (10 Ιουλίου 1992), Χίλαρυ Κλίντον (ΗΠΑ, 19 Οκτ. 1999), Τόνυ Μπλερ (Λονδίνο, 2 Οκτ 2001), Γκόρντον Μπράουν (The London Paper, 12 Μαρτ. 2007), Μανουέλ Μπαρόζο (Στρασβούργο, 10 Ιουλ. 2007). Επίσης, στην ανάγκη παγκόσμιας διακυβέρνησης έχουν αναφερθεί δεκάδες άλλοι όπως ο πάπας Βενέδικτος 16^ος, ο Νέλσον Μαντέλα, ο Μπάρακ Ομπάμα, ο Ζακ Σιράκ, ο Μ. Σακασβίλι (πρόεδρος της Γεωργίας κατά τον πόλεμο της Οσσετίας), ο Νικολά Σαρκοζί, ο Γκάι Φερχόφστατ (Πρωθυπουργός Βελγίου), ο Γιόσκα Φίσερ (πρ. Υπ. Εξωτερικών Γερμανίας), ο Ρικάρντο Εσκομπάρ (πρ. Πρόεδρος Χιλής), ο Αλ Γκορ, ο Στέφεν Χάρπερ (Πρωθυπουργός Καναδά) κα. Ο σώφρων άνθρωπος αντιλαμβάνεται πως δεν είναι δυνατόν να προβάλλουν όλοι οι προαναφερθέντες τη συγκεκριμένη αναγκαιότητα συμπτωματικά. Ο θεσμικός ρόλος των προσώπων αυτών είναι κορυφαίος, με επιρροή σε μεγάλες μάζες ανθρώπων. Μάζες που αντιστοιχίζονται σε αρνιά που πρέπει να στρατιωτικοποιηθούν προς αυτή την κατεύθυνση με εναλλακτική το σφαγιασμό. Αμφιβάλλεις αγαπητέ αναγνώστη; Αν ναι, κάνε μια νοητή ανασκόπηση του τι έγινε στο Ιράκ, στη Σερβία, στη Λιβύη, στο Αφγανιστάν, στην Αίγυπτο, στη Συρία την ώρα που διαβάζεις τούτες τις γραμμές.  Δε νομίζω ότι έδειξαν πουθενά οίκτο μέχρι να επιτύχουν το στόχο τους!

            Το ερώτημα που προκύπτει είναι αν υπάρχει ελπίδα, αν υπάρχει αντίποδας που μπορεί να ισορροπήσει τον πόλο του κακού, γιατί μόνον δημοκρατική, ευγενική και ανθρωποκεντρική δεν είναι η πλατφόρμα παγκοσμιοποίησης που επιβάλλεται και αυτό το ζούμε ως έλληνες σήμερα στο πετσί μας. Την απάντηση μάς την έδωσε ξεκάθαρα ο Βλαντιμίρ Πούτιν στις 10 Φεβρουαρίου 2007 στο Συμβούλιο Ασφαλείας που πραγματοποιήθηκε στο Μόναχο παρουσία αρχηγών κρατών, κυβερνήσεων και οργανισμών, υπουργών, μελών κοινοβουλίων, υψηλόβαθμων στελεχών ενόπλων δυνάμεων, επιστημόνων, εκπροσώπων ΜΜΕ και επιχειρηματιών από 40 έθνη. Μελετώντας την ομιλία του Βλαντιμίρ Πούτιν από τα αρχεία του Κρεμλίνου, θα σας παραθέσω ένα απόσπασμα που εκθέτει την Νέα Τάξη Πραγμάτων της παγκοσμιοποίησης: «Ο μονοπολικός κόσμος που προτάθηκε μετά τον Ψυχρό Πόλεμο δεν έλαβε ποτέ χώρα. … Ωστόσο τί είναι ένας μονοπολικός κόσμος; Όσο και να μπορούσε κανείς να στολίσει τον όρο αυτό, στο τέλος αναφέρεται σε ένα τύπο κατάστασης, δηλαδή σε ένα κέντρο εξουσίας, ένα κέντρο δύναμης, ένα κέντρο λήψης αποφάσεων. Ένας κόσμος στον οποίο υπάρχειΕΝΑΣ άρχοντας, ΕΝΑΣ κυρίαρχος. Και τελικά αυτό είναι ΟΛΕΘΡΙΟ, όχι μόνο για εκείνους μέσα στο σύστημα, αλλά και για τον ίδιο τον κυρίαρχο, διότι καταστρέφει τον εαυτό του εκ των έσω. Και αυτό βεβαίως δεν έχει τίποτε κοινό με τη δημοκρατία. Διότι, όπως γνωρίζετε, η δημοκρατία είναι η δύναμη της πλειοψηφίας υπό το πρίσμα των συμφερόντων της μειοψηφίας! Παρεμπιπτόντως, στη Ρωσία μας διδάσκουν συνεχώς για τη δημοκρατία, αλλά για κάποιο λόγο αυτοί που μας διδάσκουν δε θέλουν να μάθουν οι ίδιοι. Θεωρώ ότι το μονοπολικό μοντέλο δεν είναι μόνο απαράδεκτο, αλλά και αδύνατο στο σημερινό κόσμο. Αυτό συμβαίνει όχι μόνο γιατί εάν υπάρξει μία ηγεσία στο σημερινό –ειδικά στο σημερινό- κόσμο, τότε οι στρατιωτικοί, πολιτικοί και οικονομικοί πόροι δε θα επαρκέσουν. Αυτό που είναι πιο σημαντικό είναι ότι το μοντέλο το ίδιο είναι ελαττωματικό, γιατί  στη βάση του δεν υπάρχουν ΗΘΙΚΑ ΘΕΜΕΛΙΑ για τον μοντέρνο πολιτισμό». Αντικαταστήστε τον όρο «μονοπολικός» με τον όρο «παγκοσμιοποίηση» και έχετε ξεκάθαρη την άποψη του ισχυρότερου άνδρα του πλανήτη.

            Ο Βλαντιμίρ Πούτιν δήλωσε μπροστά στα μάτια της παγκόσμιας θεσμικής ελίτ ότι γνωρίζει πολύ καλά τι συμβαίνει. Όχι μόνο γνωρίζει τους ανθρώπους πίσω από την κουρτίνα που την έχουν στοχοποιήσει οικονομικά, πολιτικά και στρατιωτικά, γιατί είναι ο ισχυρότερος αντίπαλος της παγκοσμιοποίησης του κεφαλαίου, αλλά δεν είναι διατεθειμένη να υποχωρήσει ούτε χιλιοστό απέναντι στη Νέα Τάξη. Μάλλον το αντίθετο επιθυμούν. Οι έλληνες τι γνώμη έχουν; Το φάντασμα του κομμουνισμού και τα κατάλοιπά του ακόμη πλανώνται στην πατρίδα μας και θολώνουν τα μάτια μας. Ας ξυπνήσουμε επιτέλους! Η Ρωσική Ομοσπονδία είναι ο μόνος ισχυρός σύμμαχος που μπορούμε να έχουμε στο πλευρό μας για να αποφύγουμε τον αφανισμό του ελληνισμού.

Επικουρικά, σταχυολογώ τα λόγια του Ντιμίτρι Μεντβέντεφ στον πρόσφατο εκλογικό του θρίαμβο του συνδυασμού του «Ενωμένη Ρωσία» με επικεφαλής το Βλαντιμίρ Πούτιν, το Μάιο του 2012, παρουσία 110.000 ρώσων πολιτών: «Αυτή η νίκη είναι πολύ αναγκαία για όλους μας… Δε θα παραδώσουμε αυτή τη νίκη. Δεν θα την παραδώσουμε!… Χρειαζόμαστε αυτή τη νίκη για να είναι η χώρα μας μοντέρνα, δυνατή και ανεξάρτητη…». Αποκωδικοποιώντας τα λόγια του Ντ. Μεντβέντεφ, όντως η νίκη του Βλ. Πούτιν ήταν αναγκαία για όλο τον κόσμο, ακόμη και για αυτούς που δεν το κατάλαβαν ή που ζούνε στην άλλη γωνιά της γης. Αν δεν εκλεγόταν, η Ρωσία θα είχε πέσει στα νύχια των παγκοσμιοποιητών, γι’ αυτό και η Χίλαρυ Κλίντον είχε το θράσος να μιλήσει για εκλογική νοθεία! Η φράση «δε θα παραδώσουμε αυτή τη νίκη» ειπωμένη δις, υπογραμμίζει φαινομενικά ότι δε θα προδώσουν την εμπιστοσύνη του λαού της Ρωσίας, αλλά ουσιαστικά δίνει ηχηρό κόλαφο στο αντίπαλο δέος της Δύσης ότι δεν πρόκειται να υποχωρήσουν σπιθαμή από την πολιτική ενάντια στη μονοπολική λαίλαπα. Η νίκη της «Ενωμένης Ρωσίας» δε θα επιτρέψει μια οπισθοδρομική, ασθενική και εξαρτημένη Ρωσία. Ήταν η νίκη απέναντι στην παγκόσμια διακυβέρνηση.

Στην ίδια εκλογική πανηγυρική εκδήλωση μίλησε και ο Βλαντιμίρ Πούτιν: «Ήταν μια δοκιμασία για την πολιτική ωριμότητά μας, για την αυτάρκεια και ανεξαρτησία μας… Δείξαμε ότι κανείς δεν μπορεί να επιβάλλει τη βούλησή του επάνω μας. Κανείς και τίποτε! Δείξαμε ότι οι πολίτες μας είναι ικανοί να διακρίνουν την ώθηση για το καινούργιο από την πολιτική προβοκάτσια, που έχει ένα και μόνο στόχο: Να ισοπεδώσει την ικανότητα της Ρωσίας να αυτοκυβερνάται και να σφετερίζεται την δύναμή της. Ο ρωσικός λαός κήρυξε σήμερα ότι τέτοιες επιλογές και τέτοια σενάρια στα εδάφη μας δε θα πετύχουν! Δε θα τα καταφέρουν! Ζήτω η Ρωσία!». Ποιοι είναι αυτοί που θέλουν να επιβάλλουν τη βούλησή τους στη Ρωσία; Ποιοι είναι αυτοί που θέλουν να ισοπεδώσουν την ικανότητα της Ρωσίας να αυτοκυβερνάται και να σφετερίζεται τη δύναμή της;  

Διαπίστωσε κάποιος στα ελληνικά ΜΜΕ ανάλυση των δηλώσεων Πούτιν; Όχι, γιατί η αλήθεια είναι σκληρή και ανησυχητική; Βροντήξανε οι αστραπές του Διός στη Μόσχα και η Δύση συγκάλυψε για ακόμη μια φορά το γεγονός! Όπως δεν πήραν έκταση και οι δηλώσεις Πούτιν που εκθέτουν όλες τις ελληνικές κυβερνήσεις που εμμένουν να είναι προσκολλημένες στην Ευρωπαϊκή Ένωση και κινδυνολογούν μιλώντας για «Αργεντινή», «δε θα έχουμε λεφτά για μισθούς και συντάξεις», «η Ελλάδα θα πεινάσει». Ξεσκεπάζοντας την παγίδα που πέσαμε με το ευρώ ο Πρόεδρος Βλαντιμίρ Πούτιν δήλωσε στο οικονομικό φόρουμ «Ρωσία 2012» το Φεβρουάριο του 2012: «Το ευρώ ήταν "βαρίδι" στα πόδια της Ελλάδας. Της στέρησαν τη δυνατότητα να υποτιμήσει το εθνικό της νόμισμα, άρα της στέρησαν τη δυνατότητα αύξησης της ρευστότητας, εφόσον δεν διέθετε δικό της νομισματικό κέντρο. Ευθύνεται η κυβέρνηση, το κόμμα, που κέρδισε στις εκλογές (του 2009). Είναι αδύνατο να λάβεις αποφάσεις υπό αυτές τις συνθήκες και το εργαλείο, που θα επέτρεπε να λυθεί το πρόβλημα, το προσεκτικό εργαλείο, τους το αφαίρεσαν… (εννοεί τη δραχμή). Πρόκειται για μια μεγάλη τραγωδία. Πρώτα της στέρησαν την βιομηχανική βάση και μετά την καλούν να παράγει από ανύπαρκτες βιομηχανίες και χωρίς να έχει λεφτά.». Ο ισχυρότερος άνδρας του πλανήτη έχει την άποψη ότι οι σύμμαχοί μας ευρωπαίοι (και αμερικανοί) επιτηδευμένα μας βάλανε στο ευρώ και ότι η τότε κυβέρνηση φταίει για τη σημερινή τραγωδία. Μας λέει ότι όλα ήταν ένα σχέδιο!  Και φυσικά τα δηλώνει όλα αυτά γνωρίζοντας πως δε συμφέρει τη Ρωσία να βγει η Ελλάδα από το ευρώ, καθώς το ωστικό κύμα θα ταράξει και τη ρωσική οικονομία!

Προ λίγων ημερών ο Πρόεδρος της Ρωσικής Ομοσπονδίας ξαναμίλησε για την υπερχρεωμένη Ελλάδα λέγοντας τα εξής: «Η Ελλάδα θα πάρει όσο φυσικό αέριο χρειάζεται από την Ρωσία. Δεν τίθεται θέμα κόστους ούτε πίστωσης. Είναι απεριόριστη. Ο,τι ποσότητες χρειαστούν θα τις δώσουμε». Ποιοί σύμμαχοι της ΕΕ ή του ΝΑΤΟ έκαμαν αντίστοιχες χειρονομίες; Ποιοί; Αυτοί που ψάχνουν αφορμή να μας στραγγαλίσουν αιώνες τώρα; Αυτοί που ποτέ δεν ήθελαν ελληνικό κράτος; Αυτοί που μας θέλουν υποτελείς και έρμαια των διαθέσεών τους;

Το κείμενο αυτό δεν έχει σκοπό ούτε το προφίλ του Πούτιν να βελτιώσει, ούτε ρωσική προπαγάνδα εν Ελλάδι να πραγματοποιήσει. Είναι η αλήθεια βάσει δηλώσεων που μπορεί ο καθένας εύκολα να ερευνήσει. Η αλήθεια που φροντίζουν επιμελώς ποτέ να μη φτάσει στα αυτιά του μέσου έλληνα. Η αλήθεια που η κυβέρνηση της Ρωσικής Ομοσπονδίας προσπαθεί να προωθήσει ως πάγια τακτική της, αποκαλύπτοντας τα εγκλήματα, είτε αφορούν την Ελλάδα, είτε τη Συρία, είτε τους Ορθοδόξους και τα ανθρώπινα δικαιώματα, που εκατοντάδες ΜΚΟ ανά τον κόσμο υποκρίνονται πως υπερασπίζονται. Όταν ο ΟΗΕ επιδιώκεται να υποκατασταθεί από το ΝΑΤΟ και την ΕΕ, η δημοκρατία, η νομιμότητα και το δίκαιο των λαών υφίστανται μόνο ως όροι στο λεξικό. Η Ρωσική Ομοσπονδία κραυγάζει. Όπου δεν πίπτει λόγος, όμως, πίπτει ράβδος και αλλοίμονο όταν είναι η σιδηρά ράβδος του ισχυρού!

Ολοκληρώνοντας το κείμενο θα ήθελα να σας επιστήσω ότι πιο ισχυρός ακόμη και από τον Βλαντιμίρ Πούτιν είναι ο ΚΑΝΕΝΑΣ, σύμφωνα με το αμερικανικό περιοδικό Foreign Policy. Ο κανένας, ένας σύγχρονος Οδυσσέας που ο Θεός θα αποκαλύψει στην ανθρωπότητα όταν έρθει η ώρα. Ο κανένας που ταπεινώνει τους «κάποιους» στο όνομα της Ελευθερώτριας Αλήθειας. Έσσεται ήμαρ!.

Συνεχίστε το διάβασμα ΕΔΩ........

Η Task Force μέσω του ΤΑΙΠΕΔ παίρνει τα κοιτάσματα

Μπλόκαρε γεωτρήσεις στο Β.Αιγαίο

Το άκρως αναμενόμενο, κάτι για το οποίο το defencenet.gr είχε προειδοποιήσει ότι θα συμβεί και οι κυβερνητικοί από την εποχή του Ε.Βενιζέλου μέχρι σήμερα αρνούνται ότι μπορεί να συμβεί, δυστυχώς για την χώρα, ολοκληρώνεται με ταχύταττους ρυθμούς: Η υποθήκευση των κοιτασμάτων υδρογονανθράκων και ο έλεγχός τους από την τρόϊκα.

Όχημα για να συμβεί αυτό είναι το Ταμείο για την Αξιοποίηση Ιδιωτικής Περιουσίας του Δημοσίου (ΤΑΙΠΕΔ) στο οποίο θα υπαχθεί η διαμεσολάβηση μεταξύ ΥΠΕΚΑ και εταιρειών ώστε τ’ αναμενόμενα έσοδα από την εκμετάλλευση κοιτασμάτων πετρελαίου και φυσικού αερίου να καταλήγουν απευθείας στα ταμεία του ΤΑΙΠΕΔ.

Το ΤΑΙΠΕΔ το οποίο ελέγχεται φυσικά 100% από την Task Force του Χορστ Ράϊχενμπαχ και κατ'επέκταση την Γερμανία!

Πρώτη κίνηση, μάλιστα, ήταν το μπλοκάρισμα της γεώτρησης στον Πρίνο της Καβάλας η οποία και έχει ήδη εγκριθεί, όπως προβλέπει ο Ν. 4001/ 2011, από την κυβερνητική επιτροπή έχει υπογραφεί από τον Υπουργό ΠΕΚΑ Καθηγητή Παναγιώτη Λιβιεράτο και επρόκειτο να σταλεί για επικύρωση στην Βουλή πριν τα Χριστούγεννα. Η γεώτρηση αφορούσε μεταξύ αλλων το κοίτασμα "Ε" το οποίο είναι πολλά υποσχόμενο και μπορεί να αλλάξει πριν από το Ιόνιο τον χαρτη των ενεργειακών πεδίων της χώρας! ΕΗ διοίκηση του ΤΑΙΠΕΔ κατ'εντολή των Γερμανών ετοίμασε πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου, έτσι ώστε αυτό και όχι το ΥΠΕΚΑ ή ο υπό ίδρυση φορέας υδρογονανθράκων, αναλάβει την διαχείριση των κατά τόπους κοιτασμάτων, όπως αυτό του Πρίνου.

Δηλαδή, το ΤΑΙΠΕΔ που ελέγχεται ουσιαστικά άμεσα από το Βερολίνο θα είναι ο αντισυμβαλλόμενος κρατικός φορέας με τις εταιρείες, που θα επιλεγούν να οργανώσουν τις έρευνες, επενδύοντας σημαντικά ποσά με σκοπό την παραγωγή πετρελαίου και φυσικού αερίου.

Έτσι η Task Force διά της διοίκησης του ΤΑΙΠΕΔ, εζήτησε και επέτυχε να καθυστερήσει η υπογραφή της τροποποιητικής σύμβασης για την παραχώρηση του Πρίνου, η οποία και έχει ήδη εγκριθεί, όπως προβλέπει ο Ν. 4001/ 2011, από την κυβερνητική επιτροπή έχει υπογραφεί από τον Υπουργό ΠΕΚΑ Καθηγητή Παναγιώτη Λιβιεράτο και επρόκειτο να σταλεί για επικύρωση στην Βουλή πριν τα Χριστούγεννα.

Τελικά το κείμενο της σύμβασης αντί να κατατεθεί προ των Χριστουγέννων στην νομοπαρασκευαστική επιτροπή της Βουλής βρέθηκε στο ... γραφείο του προέδρου του ΤΑΙΠΕΔ,Τάκη Αθανασόπουλου!

Σε ανακοίνωση της η “Energean Oil & Gas” στις 20 Δεκεμβρίου προειδοποιεί για «τον κίνδυνο άμεσης αναστολής του συνόλου των εργασιών σε ότι αφορά τις άδειες εκμετάλλευσης Πρίνου και Ν. Καβάλας μέχρι την οριστική επίλυση του ζητήματος της εναρμόνισης της σύμβασης μεταξύ αυτής, της θυγατρικής της Καβάλα Oil και του Ελληνικού Δημοσίου (Ν. 2779/1999), με την ισχύουσα εθνική νομοθεσία περί Υδρογονανθράκων όπως αυτή ψηφίστηκε και βρίσκεται σε ισχύ με τους Ν. 2289/1995 και 4001/2011".

Στην ίδια ανακοίνωση της η Energean Oil & Gas,της μοναδικής σήμερα εταιρείας που παράγει πετρέλαιο στην Ελλάδα, διευκρίνιζε ότι. "η διαδικασία της εναρμόνισης κρίθηκε εκατέρωθεν απολύτως απαραίτητη για την συνέχιση των επενδύσεων, την διατήρηση και εν συνεχεία αύξηση της παραγωγής και κατ’ επέκταση τη διατήρηση των θέσεων εργασίας".

Εξάλλου η ίδια η εταιρεία έχει προγραμματίσει επενδύσεις €40 εκατ. το 2013 και €100 εκατ. το 2014 σε συμπληρωματικές και νέες γεωτρήσεις για την αύξηση της παραγωγής του Πρίνου.

Όμως το δικαίωμα για την εμπλοκή του Ταμείου στο όλο θέμα της εκμετάλλευσης των υδρογονανθράκων του το έδωσε η ίδια η κυβέρνηση, κατόπιν εντολής των δανειστών, όπως καταδεικνύεται από τα γεγονότα, αφού προκειμένου να αξιοποιήσει το εξαντληθέν κοίτασμα φυσικού αερίου της Νοτίου Καβάλας (που ευρίσκεται εντός της παραχώρησης της Energean Oil & Gas δυτικά της Θάσου) με την μετατροπή του σε υπόγεια δεξαμενή φυσικού αερίου, συνδεδεμένη με το εθνικό σύστημα φυσικού αερίου, εζήτησε την συνδρομή του ... ΤΑΙΠΕΔ, λόγω της υποτιθέμενης τεχνογνωσίας του, στις διαπραγματεύσεις του με την παραχωρησιούχο εταιρεία!

Να υπενθυμίσουμε ότι στο πλαίσιο των συμβατικών υποχρεώσεων της «Energean Oil & Gas» για αξιοποίηση των υποθαλάσσιων κοιτασμάτων στον Πρίνο και της άδειας λειτουργίας της ως παραχωρησιούχου, τον Ιανουάριο του 2010 κατάθεσε επενδυτική πρόταση στο ΥΠΕΚΑ για την δημιουργία μεγάλης αποθήκης φυσικού αερίου αφού η χώρα δεν διαθέτει επαρκείς αποθηκευτικούς χώρους.

Με εξαίρεση τις πολύ περιορισμένες δυνατότητες του τέρμιναλ LNG της Ρεβυθούσας, το εθνικό σύστημα αερίου αποδεδειγμένα δεν διαθέτει τους απαιτούμενους – για ένα τόσο εκτεταμένο σύστημα – αποθηκευτικούς χώρους. Περιληπτικά η πρόταση της «Ενεργειακής Αιγαίου» έχει ως εξής:

Μετατροπή του υπό εξάντληση κοιτάσματος ‘Νότια Καβάλα’ σε χώρο αποθήκευσης φυσικού αερίου, δημιουργώντας «συνέχεια» και στηρίζοντας την απασχόληση και την περιφερειακή ανάπτυξη.

Το έργο είναι άμεσης υλοποίησης με αποκλειστικά ιδιωτικά κεφάλαια, με μηδενική περιβαλλοντική επιβάρυνση της περιοχής και με αξιοποίηση υφιστάμενων υποδομών και μοναδικής τεχνογνωσίας.

Το έργο αφορά μια επένδυση ύψους 400 εκατ. ευρώ και την παράλληλη δημιουργία εγχώριας τεχνογνωσίας.

Τελικά το ΤΑΙΠΕΔ ανέλαβε την διενέργεια διεθνούς διαγωνισμού χωρίς όμως να γνωρίζει καθόλου το αντικείμενο, αλλά αυτό έχει μικρή σημασία, φαίνεται: Το ζήτημα είναι να ελεγχθούν τα κοιτάσματα από την τρόικα και ειδικότερα από την Γερμανία.

Να πούμε ότι πάντως ότι στην κυβέρνηση δεν έχουν δώσει όλοι "γη και ύδωρ": Τόσο ο υπουργός ΠΕΚΑ, Π.Λιβιέράτος, όσο και ο υφυπουργός αρμόδιος για τα Ενεργειακά Μάκης Παπαγεωργίου, έθεσαν το όλο ζήτημα σε ανώτατο κυβερνητικό επίπεδο και εν τέλει μετά από επαφές με την Task Force η διοίκηση του ΤΑΙΠΕΔ ήρε τελικά τις επιφυλάξεις της και προχώρησε στις απαραίτητες τροποποιήσεις στο κείμενο της προκήρυξης του διαγωνισμού για την αποθήκη της Ν. Καβάλας και έτσι το νομοσχέδιο που προβλέπει την επικύρωση της τροποποιητικής σύμβασης της παραχώρησης της Energean Oil & Gas στον Πρίνο εστάλη τελικά στη Βουλή.

Ακόμα και ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του ΠΑΣΟΚ και πρώην υφυπουργός ΥΠΕΚΑ Γιάννης Μανιάτης, που έως πρόσφατα είχε την ευθύνη του τομέα των υδρογονανθράκων και εξακολουθεί να είναι ο καθ’ όλα υπεύθυνος κοινοβουλευτικός παράγων από πλευράς ΠΑΣΟΚ, παρενέβη για να υπάρξει άμεση απεμπλοκή του ΤΑΙΠΕΔ από τον τομέα υδρογονανθράκων είναι αποφασισμένος να φέρει το όλο θέμα προς συζήτηση στη Βουλή καλώντας την διοίκηση του ΤΑΙΠΕΔ να δώσει τις απαραίτητες εξηγήσεις στην αρμόδια επιτροπή.

Η ουσία είναι ότι πλέον το ΤΑΙΠΕΔ, δηλαδή η Task Force, δηλαδή η Γερμανία, ελέγχουν πλέον πλήρως την διαδικασία παραχωρήσεων και ακολούθως της παραγωγής πετρελαίου και φυσικού αερίου στην χώρα. Κάτι που έρχεται σε άμεση αντίθεση με τις ρητές προβλέψεις του Ν. 4001/ 2011 βάσει τον οποίων το ΥΠΕΚΑ, και οι επιβλεπόμενοι από αυτό φορείς, έχουν τον αποκλειστικό έλεγχο της όλης διαδικασίας στην αξιοποίηση υδρογονανθράκων.

Τμήμα ειδήσεων defencenet.gr.

Συνεχίστε το διάβασμα ΕΔΩ........

Ο Tαραντίνo και η κρίση του Νότου...

Ο αμερικανικός Νότος του 1837 είχε περισσότερες ομοιότητες με την Ευρώπη του σήμερα απ’ ό,τι νομίζουμε.
Όταν δείτε το Django Unchained, τη νέα ταινία του Κουέντιν Ταραντίνο (την οποία, παρεμπιπτόντως, συνιστώ ανεπιφύλακτα), ίσως να μη διακρίνετε τη... σχέση της με την κρίση μας. Τι σχέση, θα αναρωτηθείτε, έχει η δραματική ιστορία ενός σκλάβου στον αμερικανικό Νότο με την τραγωδία του δικού μας ευρωπαϊκού Νότου; Κι όμως, έχει.

Στο πρώτο μισό του 19ου αιώνα ο Νότος ήταν πιο πλούσιος από τον Βορρά, που δεν είχε ακόμη εκβιομηχανιστεί. Ο λόγος
συνοψίζεται σε δύο λέξεις: βαμβάκι και σκλάβοι. Στη βάση του πλούτου των Νοτίων, επιχειρηματίες από τη Βόρεια Αγγλία, η οποία τότε ήταν πολύ πλουσιότερη από τον αγγλικό Νότο (καθώς η βιομηχανική επανάσταση έλαβε χώρα στα Midlands και βορειότερα), αποφάσισαν να επενδύσουν τα συσσωρευόμενα κέρδη τους δανείζοντας τις τράπεζες του αμερικανικού Νότου. Ως εχέγγυα γι' αυτά τα δάνεια έπαιρναν
τα λεγόμενα cotton-credits, βαμβακο-ομόλογα επί το ελληνικότερον. Για να το πω απλά, οι τράπεζες των νότιων πολιτειών της Αμερικής δάνειζαν τους βαμβακοπαραγωγούς, κρατώντας ως εχέγγυο ομόλογα που τους έδιναν ιδιοκτησιακά δικαιώματα στη μελλοντική παραγωγή βαμβακιού, και τα οποία προωθούσαν στους Άγγλους επενδυτές ως εχέγγυα για τα χρήματα που δανείζονταν, σε αγγλικές λίρες, που κατόπιν δάνειζαν στους ντόπιους βαμβακοπαραγωγούς, σε δολάρια. Εκείνοι χρησιμοποίησαν αυτά τα δανεικά για να αγοράζουν εισαγόμενα από την Ευρώπη, και ιδίως από τη Βρετανία, καταναλωτικά αγαθά. Λέγεται ότι τα μαγαζιά του αμερικανικού Νότου ήταν γεμάτα με πορσελάνες και υφάσματα από την Αγγλία, ακριβά γαλλικά κρασιά, δερμάτινα από τη Βόρεια Ιταλία κ.ο.κ.


Το επιτόκιο με το οποίο δανείζονταν οι νότιοι Αμερικανοί από τους βόρειους Άγγλους, ώστε να επιδοθούν στον πρωτόγνωρο καταναλωτισμό τους, προσδιοριζόταν από τις βρετανικές τράπεζες (το λεγόμενο Libor, που μόλις τώρα, εν έτει 2013, καταργείται λόγω πρόσφατου σκανδάλου) και για χρόνια ήταν σταθερό, γύρω στο 4%. Με άλλα λόγια έφτανε να πιάσει βήχας το τραπεζικό σύστημα της Βρετανίας για να αρπάξει πνευμονία ο Νότος της Αμερικής ΕΤο 1837 ήταν για τη γενιά εκείνη ό,τι το 2008 για τη δική μας: η χρονιά ενός μεγάλου Κραχ. Όπως συμβαίνει σε κάθε παγκόσμιο Κραχ, η ρευστότητα εξαφανίστηκε και οι τράπεζες άρχισαν να ζητούν όλο και υψηλότερο επιτόκιο για να συνεχίσουν να δανείζουν τους πελάτες τους. Αργά, αλλά σταθερά, το Libοr αυξήθηκε από 4% σε 5%, κατόπιν σε 6%, έως ότου, κάποια στιγμή, έφτασε το 9%. Παράλληλα, η ζήτηση για αμερικανικό βαμβάκι στην Ευρώπη μειώθηκε λόγω της ύφεσης που πάντα ακολουθεί ένα Κραχ. Έτσι, οι Αμερικανοί βαμβακοπαραγωγοί ξάφνου φαλίρισαν: τα δάνεια που είχαν συνάψει έγιναν απαγορευτικά ακριβά, ενώ τα έσοδά τους κατέρρεαν. Μαζί τους πτώχευσαν και οι τράπεζες που τους είχαν δανείσει. 



Αντιμέτωπες με το φάσμα της πτώχευσης μεγαλοαγροτών και τραπεζών, οι κυβερνήσεις των πολιτειών άρχισαν να εκδίδουν πολιτειακά ομόλογα ώστε να τους στηρίξουν – ακριβώς όπως τα κράτη της Ευρωζώνης (μαζί τους και το δικό μας) σήμερα δανείζονται για να στηρίξουν το καταρρέον τραπεζικό σύστημα. Για τρία χρόνια, η μεταβίβαση των ιδιωτικών ζημιών στις πλάτες των πολιτειών (δηλαδή των φορολογούμενων) απέδωσε. Αυτό που συνέβη ήταν ότι οι επενδυτές της Βόρειας Αγγλίας δάνειζαν τις πολιτείες ώστε εκείνες να αποπληρώνουν τα δάνεια των τραπεζών προς... αυτούς. Σύντομα, όμως, οι Άγγλοι δανειστές άρχισαν να ανησυχούν ότι, κάποια στιγμή, οι πολιτείες δεν θα μπορούσαν να αποπληρώσουν τα ομολογιακά δάνεια που τους είχαν δώσει. 



Πράγματι, πολύ γρήγορα ο κύκλος της δυστυχίας έκλεισε, καθώς έφτασαν στη Βόρεια Αγγλία τα φρικτά μαντάτα: πρώτη πτώχευσε η πολιτεία του Μισισίπι. Ακολούθησαν η Aλαμπάμα, το Iλινόις, η Iντιάνα, το Mίσιγκαν. Ξάφνου, ένα τοπικό «πρόβλημα» του αμερικανικού Νότου μετετράπη σε εθνική και παγκόσμια κρίση χρέους. Ο Πρόεδρος των ΗΠΑ, ο Τζον Κουίνσι Άνταμς, έγινε έξαλλος με τους Νότιους συμπατριώτες του και, πεπεισμένος ότι οι νότιες πολιτείες των ΗΠΑ δεν δικαιούνταν να ζητήσουν «κούρεμα» των χρεών τους στους ξένους δανειστές, διέταξε το Αμερικανικό Ναυτικό να αποσύρει τις κανονιοφόρους του από τον ποταμό Mισισιπή. Γιατί; Για να επιτραπεί, άκουσον-άκουσον, στο Βρετανικό Βασιλικό Ναυτικό να πλεύσει προς τις πρωτεύσουσες των πτωχευμένων πολιτειών και, υπό την απειλή των κανονιών, να επιβάλει το «δίκαιο του δανειστή», να απαιτήσει δηλαδή και να λάβει ό,τι περιουσιακό στοιχείο υπήρχε έναντι των δανείων των Άγγλων επενδυτών. Ούτε την Τρόικα να καλούσε δεν θα έσπερνε τέτοιο πανικό στις νότιες πολιτείες! 



Φανταστείτε τον θυμό των Άγγλων όταν συνειδητοποίησαν ότι το μόνο περιουσιακό στοιχείο που τους εξασφάλιζαν τα εχέγγυα που είχαν στα χέρια τους, τα βαμβακο-ομόλογα που προανέφερα, ήταν οι σκλάβοι – οι μαύροι δούλοι εξ Αφρικής που εργάζονταν στις βαμβακοφυτείες υπό τις συνθήκες που αποτυπώνει επακριβώς ο Tαραντίνο στην ταινία του. Βλέπετε, το Βρετανικό Ναυτικό δεν βρήκε σοβαρές ποσότητες βαμβακιού για να κατασχέσει, καθώς η παραγωγή είχε μειωθεί ιδιαίτερα λόγω της πτώχευσης των λευκών αφεντικών. Μπορεί η εργασία να ήταν δωρεάν (να ένα τέλειο παράδειγμα «ελαστικής αγοράς εργασίας»), όμως οι σκλάβοι έπρεπε να τρώνε, οι φυτείες είχαν μη εργασιακό κόστος και, σε τελική ανάλυση, η ζήτηση για βαμβάκι είχε εκλείψει. Να γιατί η παραγωγή έπεσε τόσο που οι Άγγλοι ανακάλυψαν ότι το μοναδικό περιουσιακό στοιχείο που μπορούσε να φέρει πίσω στην Αγγλία το Ναυτικό τους ήταν οι... δούλοι. Έλα, όμως, που στο μεταξύ η δουλεία είχε απαγορευτεί στη Βρετανία! Το αποτέλεσμα ήταν οι Άγγλοι να πουλήσουν σε ντόπιους δουλεμπόρους, βεβαίως σε εξευτελιστικές τιμές, το δικαίωμα να «κατάσχουν» δούλους, των οποίων τα αφεντικά χρώσταγαν στις τράπεζες. 



Αυτές ήταν οι συνθήκες υπό τις οποίες ο αμερικανικός Νότος πήρε φωτιά μετά το 1840. Η βία εναντίον των μαύρων σκλάβων κορυφώθηκε και οι ΗΠΑ εισήλθαν σε μία μεγάλη κρίση που δημιούργησε το παρασκήνιο μέσα στο οποίο έστησε την τελευταία του ταινία ο Tαραντίνo (η οποία διαδραματίζεται τη δεκαετία του 1850). 



Πολλοί θα πουν ότι, όπως εκείνη η κρίση έφερε την πραγματική ενοποίηση της Αμερικής, έτσι και η σημερινή κρίση της Ευρωζώνης μας ωθεί, αργά αλλά σταθερά, προς την Ομόσπονδη Ευρώπη. Μακάρι! Τους θυμίζω, όμως, ότι για να ενοποιηθεί η Αμερική μετά το Κραχ του 1837 έπρεπε πρώτα να ξεσπάσει ένας απάνθρωπος εμφύλιος (το 1861), στον οποίο ξεκληρίστηκε μεγαλύτερο ποσοστό του πληθυσμού απ' ό,τι στον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο στην Ευρώπη. 



Σήμερα, στις αρχές του 2013, στην Ευρωζώνη μπορεί να έχουμε πολιτικούς όπως ο Τζον Κουίνσι Άνταμς, που προσκαλούν στα μέρη μας το «βαρύ πυροβολικό» των δανειστών μας, και σκλάβους του χρέους που δημιούργησαν άλλοι. Έναν Αβραάμ Λίνκολν που θα καταργήσει τη δουλεία και θα ενοποιήσει την ήπειρό μας, δυστυχώς, δεν φαίνεται να διαθέτουμε.

Γιάννης Βαρουφάκης

lifo .

Συνεχίστε το διάβασμα ΕΔΩ........

OΠΑΠ>Ο Σαμαράς ανάμεσα στην Τρόικα και το εγχώριο παρακράτος!

Από τον Αλ Καπόνε

Αυτή τη φορά ο αποστολέας του περίφημου CD ήταν,γνωστό σε μυημένους, δικηγορικό γραφείο της Αθήνας. Mάλιστα ως «διπλωματικός σάκος» χρησιμοποιήθηκε ο οδηγός της δικηγορικής εταιρείας, ο οποίος είχε εντολή να παραδώσει στον συνεργάτη του Μπόμπ Τρα το πολύτιμο Αρχείο. Έτσι και έγινε. Μερικές μέρες αργότερα θα σήμαινε συναγερμός στο υπ. Οικονομικών αλλά και στο Μέγαρο Μαξίμου.

Τα μπινελίκια της τρόικας στα αυτιά του Στουρνάρα ακουγόντουσαν κατά ριπάς. Ο υπ. Οικονομικών θα δεχόταν στο γραφείο του εκπροσώπους της Τρόικας και παρουσία τους ζήτησε να καλέσουν τον επικεφαλής του ΤΑΙΠΕΔ Αθανασόπουλο αλλά και τον πρόεδρο του ΟΠΑΠ Λουρόπουλο. Οι Τροικανοί ζήτησαν οι συνομιλίες να γίνουν στα αγγλικά ώστε να είναι αυτήκοοι μάρτυρες των διαλόγων. Αθανασόπουλος και Λουρόπουλος θα γινόντουσαν αποδέκτες της οργής της Τρόικας αλλά και του Σαμαρά, ο οποίος διαισθάνθηκε ότι η παρουσία του στην εκδήλωση του εκδοτικού οργανισμού Die Welt  κινδύνευε να εξελιχθεί σε περιπέτεια. ΕΤο το ακριβώς άκουσε από την Γερμανίδα καγκελάριο θα το πούμε στη συνέχεια.

Τι είχε συμβεί στο μεταξύ; Στο περίφημο  CD που παρέλαβε η Τρόικα από το δικηγορικό γραφείο ήταν όλες οι αποφάσεις του ΔΣ του ΟΠΑΠ για ποσά διαφημιστικών καταχωρήσεων σε πάσης φύσεως (στην κυριολεξία ΜΜΕ), σε κάτι απίθανα σωματεία και συλλόγους ανά την Ελλάδα, αλλά και τα ποσά που εισπράτουν οι ομάδες. Κοντά στα 180 εκατομμύρια ευρώ πηγαίνουν στα ΜΜΕ. Η συγκεκριμένη λίστα έκανε τον Μπομπ Τρα να  επικοινωνήσει αμέσως με τα «αφεντικά» στα οποία ως τώρα οι δικοί μας έριχαν το παρπαμύθι ότι ο ΟΠΑΠ είναι ιδιωτική εταιρεία εισηγμένη στο Χρηματιστήριο και πως το Δημόσιο έχει μόνο 34%. Φυσικά κανείς δεν τους έλεγε ότι αυτό το 34% μοιράζει το χρήμα το οποίο θα έκανε ακόμη και τις περίφημες ΜΚΟ να ωχριούν.

-Αντώνη, μας κοροιδεύεις με τον ΟΠΑΠ και τις αποκρατικοπιήσεις;

Μ αυτή την ατάκα υποδέχθηκε η Μέρκελ τον Σαμαρά στην πρόσφατη συνάντησή τους. Ο Σαμαράς προσπάθησε να ψελλίσει κάτι δικαιολογίες για συμφέροντα που τον πιέζουν και τους φόβους του μην πέσει η κυβέρνηση.

-Δεν υπάρχει μεγαλύτερο συμφέρον από αυτό των λαών της Ευρώπης οι οποίοι συμμετέχουν στην βοήθεια των δις που έχει πάρει η χώρα σου. Σύνελθε επιτέλους και προχώρα σε όσα οφείλεις να κάνεις σαν πρωθυπουργός για την πατρίδα σου. Δεν μπορώ να δεχθώ ότι Γερμανοί επιχειρηματίες που επιθυμούν να επενδύσουν στη χώρα σας συναντούν γραφειοκρατικά εμπόδια. Αυτές οι αναφορές έχουν φτάσει στο γραφείο μου. Αν υπάρχουν υπουργοί οι οποίοι δεν είναι αποτελεσματικοί, άλλαξέ τους χθες. Δεν είναι δυνατόν 3 χρόνια η Ευρώπη να βρίσκεται στην κόψη του ξυραφιού εξαιτίας της Ελλάδας...

Αυτά ακόμη και σε πιο επιθετικούς τόνους άκουσε ο Σαμαράς από την Μέρκελ. Κι αν αμφιβάλλετε για τις πιέσεις των Γερμανών στους δικούς μας ρωτήστε τον Βενιζέλο τι άκουγε από τον Σόιμπλε για συγκεκριμένο επιχειρηματία ο οποίος σήμερα βρίσκεται στην φυλακή. Ο Σόιμπλε ρωτούσε κάθε φορά τον Βενιζέλο «πότε θα μπει φυλακή ο τάδε»;

Έτσι λοιπόν  αμέσως μετά την επιστροφή του από την Γερμανία ο Σαμαράς επισκέφθηκε το υπ. Ανάπτυξης του Κωστή Χατζηδάκη, ο ο οποίος από ισχυρό χαρτί του Σαμαρά κινδυνεύει να εξελιχθεί σε μαύρο πρόβατο. Αντί για ανάπτυξη, γραφειοκρατία και δυσκαμψία. Ο Χατζηδάκης δείχνει να μην μπορεί να επιβληθεί στο σύστημα του υπουργείου του ενώ πολλές αποφάσεις του βρίσκονται  στο κόκκινο, όπως εκείνη να νοικιάσουν η ΔΕΠΑ τάνκερ με 150.000 ευρώ την μέρα για να αποθηκεύσουν φυσικό αέριο επειδή οι αποθήκες της Ρεβυθούσας δεν αρκούν!

Ο Χατζηδάκης είναι εικόνα της έλλειψης στελεχών της ΝΔ στο Οικονομικό επιτελείο το οποίο ελέγχει απόλυτα το σύστημα ΠΑΣΟΚ με τους Στουρνάρα-Θεοχάρη-νέος Γραμματέας Εσόδων και φυσικά τον ΣΔΟΕ.

Την ίδια ώρα που ο Χατζηδάκης άκουγε τα μπινελίκια του Σαμαρά, στο ΤΑΙΠΕΔ οΑθανασόπουλος έδινε καταληκτική ημερομηνία για την υποβολή των τελικών δεσμευτικών προσφορών από τους μνηστήρες του Οργανισμού. Αυτή είναι η 27^η Μαρτίου του 2013.

Ως τότε η βίλα Αμαλίας θα μοιάζει με tea time για καλοβαλμένες γιαγιάδες της Φιλοθέης. Ο Σαμαράς που γνωρίζει πως λειτουργεί το παρακράτος των συμφερόντων φοβάται ακόμη και την πτώση της κυβέρνησής του αλλά πλέον περισσότερο και από την πτώση φοβάται την οργή της Μέρκελ και των δανειστών μας, οι οποίοι μαθαίνουν ελληνικά με το σύστημα «χορηγίες του ΟΠΑΠ».

Στους δύο μήνες που ακολουθούν παίζονται να πάντα όλα για το μεγαλύτερο σύστημα διαφθοράς που έχει εμφανισθεί στη χώρα από την πτώση της χούντας. Πολιτικοί, μηντιάρχες,  δημοσιογράφοι, επιχειρηματίες και συμμορίες του κοινού ποινικού δικαίου εμπλέκονται σ΄αυτό το κολομβιάνικο πάρτυ με τα έσοδα των τζάνκις του τζόγου να καταλήγουν σε κάθε είδους συμμορίες. Το φιλανθρωπικό έργο το οποίο προτάσσει επικοινωνιακά ο ΟΠΑΠ δεν είναι ασήμαντο αλλά για όλον αυτό τον συρφετό δεν είναι παρά βιτρίνα του πιο διεφθαρμένου συστήματος το οποίο ανεβοκατεβάζει κυβερνήσεις και MME και με μπόλικο θράσος απειλεί και την σημερινή.

Στο παγνίδι φυσικά έχουν μπει και όλα σχεδόν τα «έντιμα και ηθικά» κόμματα της μεταπολίτευσης τα οποία σκίζουν τα ιμάτιά τους να μην πουληθεί ο ΟΠΑΠ γιατί θα έχουμε απώλεια εσόδων. Προφανώς εννοούν απώλεια των δικών τους εσόδων μια και οι απλοί και ανίσχυροι πολίτες, οι άνεργοι και οι άστεγοι που ξεπαγιάζουν στους δρόμους, οι μισθωτοί και οι συνταξιούχοι και τα παιδιά των ιδρυμάτων που τους κόβει η ΔΕΗ το ρεύμα δεν είδαν τα έσοδα του ΟΠΑΠ-εκτός από τις φιλανθρωπίες του-να βελτιώνουν τις ζωές τους. 

Αντίθετα σ΄αυτόν τον Οργανισμό που υπάρχουν υπάλληλοι οι οποίοι παίρνουν 272.000 ευρώ μισθό το χρόνο, που υπάρχουν βολεμένα στελέχη όλων των κομμάτων, που καταλήγουν τα πάσης φύσεως ρουσφέτια του πολιτικού κόσμου και υποκόσμου έχει αναπτυχθεί το τελευταίο διάστημα ένα κίνημα αντίστασης στην πώληση. Απεργίες των πρακτόρων, ακριβοπληρωμένες διαφημίσεις του συλλόγου των εργαζομένων και πάει λέγοντας.

Το παρακράτος που έχει στηθεί με επίκεντρο τον ΟΠΑΠ ετοιμάζεται να δώσει την τελική μάχη για να κρατηθεί στη ζωή. Από αυτή την άποψη ο Δένδιας καλά κάνει και μαζεύει τις διάσπαρτες αποθήκες των πυρομαχικών που υπάρχουν στην Αθήνα. 

Ελπίζουμε να μπορέσει να ελέγξει και το διεφθαρμένο κομμάτι του αστυνομικού παρακράτουςγια να μην έχουμε νέες Μαρφίν ως τις 17 Μαρτίου. Η ώρα της αλήθειας πλησιάζει. Ηαλλαγή της Ελλάδας και η μετατροπή της σε ένα σύγχρονο κράτος περνάει μέσα από την απεμπλοκή του διεφθαρμένου δημοσίου από τον ΟΠΑΠ. Οι Τροικανοί και η Μέρκελ άργησαν αλλά το κατάλαβαν. 

Όταν σε ένα από τα δύο μεγάλα γερμανικά περιοδικά βγουν και οι «λίστες Λαγκάρντ» του ΟΠΑΠ-ρεπόρτερς του βρίσκονται στην Αθήνα γι αυτόν ακριβώς τον λόγο-η λέξη έκφραση «έμεινα Παυλόπουλος» θα χάσει τη δυναμική της...πηγη kourdistoportocali.

Συνεχίστε το διάβασμα ΕΔΩ........