Η Εκδίκηση της Ηλιθιότητας

...οι εκπρόσωποι στη Βουλή ενδέχεται να αντανακλούν πλήρως το επίπεδο του λαού που τους εξέλεξε! Αν ισχύη αυτό, τότε δικαιολογημένα η Βουλή έχει γίνει ένα ακόμη τηλεοπτικό πρωινάδικο ή μεσημεριανάδικο. Χρειάζεται, άραγε, άλλη ένδειξη από το επίπεδο του προέδρου της;

Δημήτρης Ρομποτής

του Δημήτρη Ρομποτή

Με αφορμή την πολυβόητον «συζήτησιν» για των αριθμό των καλπών άτινες θα εστήνοντο επί του β(λ)ήματος του ...κυνοβουλίου, εδώθη η ευκαιρία εις το τηλεθεάμον κοινό να δοκιμάση εκ νέου τις αντοχές του στο ξερνοβολητό καθότι υπέστη ...μεγελοιώδη παρέλαση εμμετικών εκπροσώπων του εις τας διαφόρους εκπομπάς. Θα μπορούσε να πη κανείς ότι επρόκειτο για σφυροκόπημα, μία ακόμη εκδοχή της μεταξύ σφύρας και άκμονος θέσεως εις την οποίαν ευρίσκεται ο συνένοχος και καθόλα ένοχος για αυτή την κατάντια, κατ’ευφημισμόν ελληνικός λαός. Ητο καταιγισμός ηλιθιότητος η οποία δεν έφτανε καν το επίπεδον του παιδαριώδους όπως αυτό έχει οριοθετηθεί τα τελευταία χρόνια εις τας εσωκομματικάς συνεδριάσεις όπου ο καθείς γνωρίζει πότε είναι η ώρα του παιδιού (ουδαμώς περιορίζομαι στο ΠΑΣΟΚ επί προεδρίας Γιώργου Παπανδρέου. Ούτε αφορά μόνο στον ΣΥΡΙΖΑ και στον Αλέξη του.)
 

Δεν νομίζω να έχη υπάρξη σε χώρα «πολιτισμένη» παρόμοια περίπτωση πλήρους εξοβελισμού της στοιχειώδους ανθρωπίνης ευφυίας από τον λεγόμενο δημόσιο λόγο. Είναι θλιβερό, προκαλεί οδύνη να διαπιστώνη κανείς πόσο ηλίθιοι είναι αυτοί που το παίζουν νομοθέτες στην κατεστραμμένη (από το κατά-στροφή, αυτός δηλαδή που στρέφεται εναντίον του εαυτού του) Ελλάδα του σήμερα. Αφήστε τα κριτήρια ποιότητας, τη γνώση της ελληνικής γλώσσας, την αξιοπρεπή παρουσία, το επίπεδο «διαλόγου» και όλα τα συναφή: η ηλιθιότητα αυτών των ανθρώπων φαίνεται δια γυμνού οφθαλμού! Οιοσδήποτε με στοιχειώδη κοινωνική εμπειρία, μορφωμένος ή αμόρφωτος, γραμματισμένος ή αγράμματος, χαζός ή και χαζοχαρούμενος μπορεί να διαπιστώση ότι αυτοί οι «βουλευτές» βρίσκονται υπό του μηδενός και στον πλέον ελαστικό δείκτη ευφυίας! Και το χειρότερο: νομίζουν ότι είναι έξυπνοι και το καβαλημένο εγώ τους ξεπερνάει κατά πολύ του Τέρενς Κουίκ και του αρχηγού του, του Καμμένου. Αν η εποχή αυτή μπορεί να χαρακτηριστή συνολικά για τους ιστορικούς του μέλλοντος, θα έλεγα ότι ζούμε την Εκδίκηση της Ηλιθιότητας (παραφράζοντας την Εκδίκηση της Γυφτειάς του Ρασσούλη, χωρίς το θετικό της υπόβαθρο όμως). Οι δε «ξύπνιοι» μεταξύ αυτών είναι απλά θλιβεροί κουτοπόνηροι που προσπαθούν με σλόγκαν, φωνασκίες, υστερίες πατριωτικού μένους και γελάκια που προκαλούν ...γέλιο να δείξουν ανωτερότητα σε σχέση με τους άλλους χωρίς να καταλαβαίνουν ότι επιβεβαιώνουν το γεγονός ότι είναι χειρότεροι! ΕΤο ερώτημα που με βασανίζει εδώ και μερικά χρόνια και στο οποίο ομολογουμένως δεν έχω βρει ικανοποιητική απάντηση (δεν θα ήταν και ερώτημα, άλλωστε) είναι πώς οι Ελληνες που από ό,τι θυμάμαι παιδιόθεν μέχρι και στα καφενεία είχαν υψηλό δείκτη πολιτικής (έστω και εμβαπτισμένης κομματικώς) ευφυίας, ανέχονται όλους αυτούς τους κάφρους! Παλιότερα ήξερες ότι οι πολιτικοί σου κι’αν σε κορόιδευαν, είχαν μια άλφα προσωπικότητα, παρακολουθούσες Βουλή (είχαμε μόνο δυο κανάλια τότε, οπότε αναγκαστικά βλέπαμε τα πάντα) και σου τραβούσε την προσοχή, γνώριζες ότι παρά το θέατρο, τις δραματικές εντάσεις, το ξεκατίνιασμα ενίοτε, υπήρχε ένα άλλο επίπεδο, μια άλλη ποιότητα στους πρωταγωνιστές. Δεν ήταν Αυτιάδες, για να το θέσω με «δημοσιογραφικά» κριτήρια! Βέβαια, αυτοί βάλανε τις βάσεις για το σημερινό ξεχαρβάλωμα κι’από τότε πέσανε οι σπόροι των σημερινών ζιζανίων που έχουνε θεριέψει κι’απειλούν να καταλάβουν όλο το χωράφι, δεν ήταν όμως σαν τους σημερινούς, ούτε κατά προσέγγιση. Ακόμη και οι γραφικοί, όπως ο μακαρίτης ο Γιαννόπουλος, ήταν φωτεινές (από ψυχαγωγικής πλευράς) εξαιρέσεις, όχι ο κανόνας όπως τώρα.
 
Εν τω μεταξύ, η ηλιθιότητα στη λεγομένη Βουλή των Ελλήνων, έχει λάβει τέτοιες διαστάσεις που οι λίγοι εναπομείναντες ευφυείς δεν γίνονται αντιληπτοί, δεν μπορούν να φανούν, δεν τους σηκώνει το κλίμα, ακούγονται και φαίνονται παράταιροι. Ο πλήρης εξοβελισμός τους είναι απλά θέμα χρόνου και προσωπικής αντοχής ενός εκάστου στη συνεχή υποβάθμιση της νοημοσύνης τους. Κάποιοι έχουν συμβιβαστεί και το παίζουν κι’αυτοί ηλίθιοι, θεωρώντας το ...εξυπνάδα. Οπως μερικοί άντρες που το παίζουν πούστηδες για να βγάλουν γκόμενες. Από την άλλη όμως, τί είδους έξυπνος μπορείς να είσαι όταν το παίζης ηλίθιος για να επιβιώσης πολιτικά;
 
Ο μεγάλος φόβος είναι ότι οι εκπρόσωποι ενδέχεται να αντανακλούν πλήρως το επίπεδο του λαού που τους εξέλεξε! Αν ισχύη αυτό, τότε δικαιολογημένα η Βουλή έχει γίνει ένα ακόμη τηλεοπτικό πρωινάδικο ή μεσημεριανάδικο. Χρειάζεται, άραγε, άλλη ένδειξη από το επίπεδο του προέδρου της;

Δημήτρης Ρομποτής D.R.
http://www.neomagazine.com/index.html.