Γράφει ο Κατά τον Samuel Totten (Teaching about Genocide, Social Science Record 1987) και τον G.S.Graber (The Armenian Genocide 1915, έκδοση 1996, σελίδα 175), οι περισσότεροι νεκροί και θύματα τον 20 αιώνα δεν προκλήθηκαν από πολέμους, αλλά από Γενοκτονίες από τις οποίες εξοντώθηκαν περί τα 120.000.000 άτομα, ήτοι περί τα 85.000.000 περισσότερα από τους νεκρούς όλων των πολέμων του ιδίου αιώνα.
Κατά την Encyclopaedia Britannica (έκδοση 1998), οι νεκροί όλων των εμπολέμων στον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο (Β΄ ΠΠ), ήταν αθροιστικά της τάξεως των 35.000.000. Οι υπολογισμοί βασίζονται κατ΄ ανάγκη και σε εκτιμήσεις. Στις περιπτώσεις Γενοκτονιών γίνονται συστηματικές προσπάθειες από τους γενοκτόνους να εξαφανίσουν κάθε στοιχείο και ίχνος των εγκληματικών και αποτρόπαιων πράξεών τους, ώστε να καθίσταται δύσκολη έως αδύνατη η τεκμηρίωση των εγκλημάτων τους, τα οποία άλλωστε αρνούνται και αποκρύπτουν συστηματικά. Στα θύματα των Γενοκτονιών πρέπει να προστεθούν αμέτρητα άλλα, που επέζησαν μεν, αλλά ξεριζώθηκαν από τις εστίες τους, εκπατρίστηκαν, υποχρεώθηκαν να αλλάξουν θρησκευτικές πεποιθήσεις, κλονίσθηκε σοβαρότατα η υγεία τους και έχασαν τις περιουσίες τους και τους συγγενείς τους.
Το 1948 η Γενική Συνέλευση των Ηνωμένων Εθνών πήρε......... απόφαση, που τέθηκε σε εφαρμογή από το 1951, βάσει της οποίας η Γενοκτονία χαρακτηρίζεται ως τιμωρούμενο έγκλημα, που αφορά σε πληθυσμιακές ομάδες και περιλαμβάνει ηθελημένη θανάτωση, πρόκληση σοβαρών σωματικών ή πνευματικών κακώσεων, δημιουργία συνθηκών διαβιώσεως που αποβλέπουν στην εξόντωση, απαγόρευση της αναπαραγωγής του ανθρωπίνου είδους και παιδομάζωμα.
Οι Γενοκτονίες είναι εγκλήματα που οργανώθηκαν συστηματικά από κεντρικές εξουσίες και όχι περιστασιακά από μεμονωμένες ομάδες ατόμων. Η Γενοκτονία η οποία έχει ξεσηκώσει τη μεγαλύτερη κατακραυγή και έγινε περισσότερο γνωστή, είναι αυτή εις βάρος των Εβραίων, κατά το Β΄ ΠΠ, που απετέλεσε πολιτική του κυβερνώντος Εθνικοσοσιαλιστικού κόμματος της Γερμανίας. Θύματά της υπήρξαν δυστυχώς και άλλες μειονότητες, όπως οι Αθίγγανοι, που όμως δεν τους επιφυλάχθηκε μεταπολεμικά ανάλογη αναγνώριση και δεν δόθηκε ιδιαίτερη δημοσιότητα στην συστηματική τους εξόντωση.
Κατά την Encyclopaedia Britannica (έκδοση 1998), ο Ρώσος ιστορικός Roy Medvedev υπελόγισε το 1989 ότι από τους λαούς της Σοβιετικής Ενώσεως, ο Στάλιν, απόλυτος άρχοντας ως Γενικός Γραμματέας του Κομμουνιστικού Κόμματος γιά 30 και πλέον χρόνια, από το 1922 μέχρι τον θάνατό του το 1953, εξολόθρευσε περί τα 20.000.000 Σοβιετικούς πολίτες. Αυτοί εξοντώθηκαν σε στρατόπεδα καταναγκαστικής εργασίας, και υποχρεωτικής κολεκτιβοποιήσεως, καθώς και με εκτελέσεις ή με αναγκαστική ασιτία (π.χ. Ουκρανία 1932-33), ενώ ακόμη 20.000.000 άτομα, περισσοτέρων των 50 μη Ρωσικών ως επί το πολύ εθνικών μειονοτήτων, μεταξύ των οποίων περιλαμβάνονταν και Έλληνες, ήταν θύματα φυλακίσεων, εξοριών και αναγκαστικών εκτοπίσεων, κυρίως στη Σιβηρία και την κεντρική Ασία. Κατά προσεγγιστικούς υπολογισμούς της Encyclopaedia Britannica, οι ολικές απώλειες της Σοβιετικής Ενώσεως σε νεκρούς μαχητές, λόγω του Β΄ ΠΠ, ήταν μικρότερες από τις εκκαθαρίσεις του Στάλιν, ανερχόμενες σε περίπου 18.000.000 στρατιωτικούς.
Εκτεταμένες Γενοκτονίες έγιναν σε πολλές περιπτώσεις παλαιότερα από το Οθωμανικό και μετέπειτα από το Τουρκικό κράτος, ενώ ακόμη και στον 20 αιώνα συνεχίστηκαν οργανωμένες Γενοκτονίες, που μεθοδεύτηκαν από το κόμμα των Νεοτούρκων, το οποίο σχηματίστηκε από το 1908, όπως και από τις μετεξελίξεις του. Θύματα κατά τον περασμένο αιώνα των Γενοκτονιών των Νεοτούρκων, που επικρατεί ακόμη στη σημερινή Τουρκία, υπήρξαν οι εντόπιοι χριστιανικοί κυρίως πληθυσμοί, όπως οι Αρμένιοι, οι Ασσύριοι και οι Έλληνες την περίοδο του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου (Α΄ ΠΠ) 1914-18, αλλά και τα έτη 1922, 1955 και 1974. Την τελευταία δεκαπενταετία οι Κούρδοι, που είχαν χρησιμοποιηθεί στη Γενοκτονία εις βάρος των χριστιανικών πληθυσμών της Τουρκίας, έγιναν οι ίδιοι θύματα Γενοκτονίας εκ μέρους των Τούρκων. Σε ότι αφορά τους Ελληνικούς πληθυσμούς της Τουρκίας, υπενθυμίζεται ότι ξεριζώθηκαν οριστικά και ολοκληρωτικά από τις πατροπαράδοτες εστίες τους οι Πόντιοι και Ίωνες, που είχαν εγκατασταθεί εκεί από 3.000 περίπου χρόνια, καθώς και πλέον πρόσφατα, οι Έλληνες της Κωνσταντινουπόλεως το 1955.
Είναι αξιοσημείωτο ότι η παγκόσμια κατακραυγή και καταδίκη γιά τις Γενοκτονίες περιορίζεται μόνο σε εκείνες των Εθνικοσοσιαλιστών Γερμανών κατά των Εβραίων, ενώ όλες οι άλλες του 20 αιώνα, περνούν αδιαμαρτύρητα και χωρίς συνέπειες. Όπως είναι γνωστό, η επίσημη Τουρκική θέση είναι ότι δεν υπήρξε καμία Γενοκτονία, είτε Αρμενική, είτε Ασσυριακή, είτε Ελληνική. Τα τελευταία χρόνια ακόμη και ορισμένοι Τούρκοι Ακαδημαϊκοί όπως ο Τανέρ Ακτσάμ (Taner Akçam) έχουν αναγνωρίσει τον ρόλο που έχει παίξει η «Ειδική Οργάνωση» (Teşkilat-Mahsusa), η πρώτη Τουρκική μυστική υπηρεσία πληροφοριών στον 20 αιώνα, στη Γενοκτονία του χριστιανικού πληθυσμού. Η «Ειδική Οργάνωση» είναι ή μητρική οργάνωση της Τουρκικής μυστικής υπηρεσίας (MİT). Οι Νεότουρκοι επίσης είχαν αποφασίσει να βγάλουν από τις φυλακές εγκληματίες και να τους οργανώσουν κάτω από την επίβλεψη της «Ειδικής Οργάνωσης».
Πως αντιμετωπίζει η σημερινή Ελληνική Πολιτεία τις Γενοκτονίες
Η Ελληνική Βουλή με το Νόμο 3218/2004 έχει καθιερώσει την 27 Ιανουαρίου κάθε έτους, ως ημέρα μνήμης όλων των Ελλήνων Εβραίων μαρτύρων του Ολοκαυτώματος του Β΄ ΠΠ και η Ελληνική Πολιτεία έχει αναγείρει γιά όλα αυτά τα θύματα ανάλογο Μνημείο. Η Ελλάδα δεν έχει ακόμη αναγνωρίσει επίσημα την Ελληνική Γενοκτονία, δεν έχει καθορίσει ενιαία ημέρα ετήσιας μνήμης του συνόλου των θυμάτων της Ελληνικής Γενοκτονίας και δεν έχει αναγείρει κοινό Μνημείο γιά όλα ανεξαρτήτως τα θύματα της Ελληνικής Γενοκτονίας, ήτοι των Ελλήνων του Πόντου, της Θράκης της Μικράς Ασίας κτλ.
Προεδρικό Διάταγμα, το οποίο μετά τριετείς δισταγμούς και καθυστερήσεις εκδόθηκε το 2001, σε εφαρμογή του Νόμου 2645 του 1998, ορίζει την 14η Σεπτεμβρίου κάθε έτους ως ημέρα εθνικής μνήμης της Γενοκτονίας από το Τουρκικό Κράτος μόνο των Ελλήνων της Μικράς Ασίας και υποβαθμίζει τις εκδηλώσεις σε επίπεδο Νομαρχιών. Ανάλογο Διάταγμα ορίζει διαφορετική ημερομηνία στη μνήμη της Γενοκτονίας των Ελλήνων του Πόντου.
Σε πρόσφατο συγκινητικό μνημόσυνο του Εβραϊκού Ολοκαυτώματος, για τα θύματα της Γερμανικής θηριωδίας κατά τον Β΄ ΠΠ, παρέστησαν, ως όφειλαν, πολλοί υψηλόβαθμοι εκπρόσωποι της Κυβερνήσεως και των Κομμάτων, οι οποίοι λάμπουν συνήθως διά της απουσίας τους από ανάλογες εκδηλώσεις μνήμης για τα αμέτρητα θύματα της Ελληνικής Γενοκτονίας, που έχει συντελεσθεί πολλές φορές τους περασμένους αιώνες μέχρι και το 1974, σε γηγενείς Ελληνικούς πληθυσμούς εδαφών ελεγχομένων από την Οθωμανική Αυτοκρατορία παλαιότερα, στη συνέχεια δε από την Τουρκία και πάντοτε υπό τη διοργάνωση, τον έλεγχο και την καθοδήγηση της εκάστοτε κεντρικής Οθωμανικής ή Τουρκικής εξουσίας.
Το Ελληνικό Υπουργείο Εξωτερικών ακολουθώντας το ευρύτερο ρεύμα έχει και αυτό επιδείξει επιλεκτική ευαισθησία στη Γενοκτονία των Εβραίων, γνωστότερη ως Ολοκαύτωμα. Έτσι επιμελήθηκε και χρηματοδότησε την συγγραφή και έκδοση βιβλίου με τίτλο “Documents on the History of Greek Jews”. Εν τούτοις παραμέλησε και δεν ασχολείται με την διάδοση στοιχείων που αναφέρονται στις κατά καιρούς Γενοκτονίες χριστιανικών και Ελληνικών πληθυσμών, τα οποία σπανίζουν στις Βιβλιοθήκες των ανά την Ελλάδα και τον κόσμο εκπαιδευτικών Ιδρυμάτων και Διπλωματικών Αποστολών, ενώ αποκρύπτονται και διαστρεβλώνονται συστηματικά με Τουρκικές μεθοδεύσεις.
Αυτά συμβαίνουν στη σημερινή Ελλάδα που παραβλέπει και υποβαθμίζει την Ελληνική Γενοκτονία, όταν το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο τον Νοέμβριο του 2000 με Ψήφισμά του, αλλά και η Γαλλία με τον Νόμο 2001-70, που δημοσιεύτηκε στην αρχή του 2001, αναγνώρισαν την Γενοκτονία των Αρμενίων, χάρις στις συστηματικές ενέργειες και την ενημέρωση της κοινής γνώμης σε Ευρωπαϊκή και παγκόσμια κλίμακα, που κάνουν επιτυχώς οι Αρμένιοι.
Στοιχεία για την Ελληνική Γενοκτονία
Υπάρχουν πολλά σκόρπια ιστορικά στοιχεία για την Ελληνική Γενοκτονία. Μερικά από τα σημαντικότερα παρουσιάζονται συγκεντρωμένα στο Internet Site του Βραζιλιάνου Roberto Lopes, που δεν έχει Ελληνικές ρίζες, και βρίσκονται στη διεύθυνση http://www.HellenicGenocide.org καθώς επίσης και στο Internet Site του Αμερικανικού Πανεπιστημίου του Michigan: "Before the Silence" Archival news reports Series: http://www.umd.umich.edu/dept/armenian/bts, στο οποίο συμπράττει ενεργά και η Ελληνικής καταγωγής Αμερικανίδα Σοφία Κόστος, αφορά στις Γενοκτονίες Αρμενίων και Ελλήνων και παρουσιάζει συναφή δημοσιεύματα του διεθνούς Τύπου, της περιόδου που συνέβησαν. Το Ελληνικό Υπουργείο Εξωτερικών δεν συμβάλλει στην προβολή των στοιχείων αυτών.
Ενδεικτικά παρατίθενται ακολούθως μερικά τελείως άγνωστα μέχρι τώρα στο ευρύτερο κοινό αλλά πολύ χαρακτηριστικά στοιχεία για την Ελληνική Γενοκτονία από τα Αρχεία της Δανίας, όπως τα παρουσιάζει ο Δρ Ράτσος Άγγελος Ντόνεφ ( rdonef@optusnet.com.auΑυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από κακόβουλη χρήση. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε την Javascript για να τη δείτε. ). Οι παρακάτω επιστολές συντάχθηκαν στα Αγγλικά από τον Δανό Πρόξενο στη Σμύρνη το 1914, πριν από τον Α΄ ΠΠ και πολύ πριν από την καταστροφή της Σμύρνης από τα Τουρκικά στρατεύματα και τον εξανδραποδισμό των Ελλήνων κατοίκων της το 1922. Παρατίθεται η μεν πρώτη επιστολή πλήρης και για οικονομία χώρου οι άλλες δυο περιληπτικά.
Πρώτη Επιστολή
Βασιλικό Προξενείο Δανίας
19 Ιουνίου 1914
Σμύρνη
Ημερολόγιο Τόμ. 72 – Αρ. 5
Ταραχές στην πόλη Αϊδιν [Τραλλέων]
Αξιότιμε Κύριε,
Έχω την τιμή να επιβεβαιώσω την επιστολή μου της 16 του τρέχοντος και να αναφέρω στην Εξοχότητα σας τα ακόλουθα.
Περίπου πριν 3 μήνες ο Γενικός Κυβερνήτης της Σμύρνης εκτελώντας, όπως καταλαβαίνω, οδηγίες του Υπουργείου [Εσωτερικών], επιθεώρησε κωμοπόλεις που βρίσκονται στις ακτές αυτής της περιοχής. Φαίνεται ότι κατά τη διάρκεια αυτής της διοικητικής περιοδείας έδωσε ημιεπίσημες εντολές στον κυβερνήτη [kaymakam] της επαρχίας να αναγκάσει τους Έλληνες κάτοικους να εκκενώσουν την περιοχή. Δεν υπήρξε διαταγή για την απέλαση, αλλά οι Τούρκοι κρατικοί λειτουργοί αναμενόταν να χρησιμοποιήσουν υποχθόνια καταπιεστικά μέτρα, που είναι τόσο γνωστά σε αυτούς.
Παρόμοιες οδηγίες, όπως καταλαβαίνω, δόθηκαν τους κυβερνήτες των άλλων παραθαλάσσιων επαρχιών.
Αφορμή για αυτά τα μέτρα ήταν, εξ όσων συμπεραίνω, ότι όσο καιρό οι Έλληνες έχουν στην κατοχή τους τη Χίο και τη Μυτιλήνη, η παρουσία ομοεθνούς πληθυσμού στην αντίπερα παραλία, αποτελεί πηγή κινδύνου για την Αυτοκρατορία. Ως αποτέλεσμα αυτών των οδηγιών, κηρύχτηκε αμέσως αυστηρός αποκλεισμός και πάρθηκαν πολλά και διάφορα μέτρα, τα οποία υποχρέωσαν τον πληθυσμό να εγκαταλείψει τις περιοχές του και τα σπίτια του.
Καθώς οι ραγιάδες Έλληνες μαζεύτηκαν στα χωράφια τους, αποφασίστηκε να ληφθούν πιο αυστηρά μέτρα.
Η μετανάστευση Θρακιωτών και Μακεδόνων [τούρκων] προσφύγων, έδωσε την ευκαιρία στους τοπικούς κρατικούς λειτουργούς για πιο σκληρά μέτρα.
Ένα από τα μέτρα προσδιόριζε μια ανακοίνωση, που εκδόθηκε σχετικά με την στέγαση των μουχατζίριδων [τούρκων προσφύγων] και όριζε ότι ένα δωμάτιο από κάθε τρία που ανήκαν στους ραγιάδες Έλληνες, πρέπει να δοθεί στους Τούρκους πρόσφυγες. Επί πλέον οι τοπικές κρατικές αρχές είχαν την υποχρέωση να εξασφαλίσουν ότι θα τηρηθούν αυτές τις διαταγές.
Τα αποτελέσματα εύκολα γίνονται αντιληπτά. Οι Έλληνες ραγιάδες αδυνατώντας να ζήσουν με τους «επισκέπτες» [δική μου έμφαση], άρχισαν να μεταναστεύουν, πουλώντας τις περιουσίες τους όσο, όσο, και ψάχνοντας για καινούργια γη προς χρήση τους. Ασφαλώς η διαδικασία ήταν αργή και σε μια περιοχή όπου οι χωρικοί έχουν λίγα χρήματα, ήταν φυσικά δύσκολη η ρευστοποίηση περιουσιών από την μια μέρα στην άλλη.
Οι τοπικές αρχές τότε αποφάσισαν να δράσουν και από τη Διοίκηση στάλθηκαν πιο αυταρχικές διαταγές.
Ως άμεσο αποτέλεσμα αυτών των διαταγών ήταν να σημειωθούν ταραχές στην περιοχή Έδρεμιτ, στην παραλία απέναντι από το βόρειο τμήμα της Μυτιλήνης.
Μετά από φανερούς υπαινιγμούς ότι θα ήταν σκόπιμο να φύγουν [οι Έλληνες] από τον τόπο τους και μετά από απειλές ότι θα φονευθούν εάν δεν φύγουν, οι απειλές άρχισαν να πραγματοποιούνται με την δολοφονία των χωρικών που γυρνούσαν από τα χωράφια τους και με ενέδρες εναντίον των κατοίκων των πόλεων.
Επικράτησε βασίλειο τρόμου και οι πανικοβλημένοι Έλληνες διεύφευγαν όσο γρήγορα μπορούσαν στο γειτονικό νησί, τη Μυτιλήνη.
Σύντομα η διαφυγή εξαπλώθηκε στις περιοχές Κεμέρ, Κιλισέκιοϊ, Κινίκ, Πέργαμος και Σόμα. Εξοπλισμένες συμμορίες βασιβοζούκιδων επιτέθηκαν στους κάτοικους, έκλεψαν τα ζωντανά τους, τους έδιωξαν από τα αγροκτήματά τους και τους τα πήραν βίαια.
Επακολούθησε λεηλασία, γυναίκες και κορίτσια βιάσθηκαν, μερικά πέθαναν από την κακομεταχείριση, παιδιά που ακόμα βύζαιναν εκτελέστηκαν ή σφαγιάσθηκαν με τις μάνες τους.
Αυτοί οι αιμοσταγείς απεσταλμένοι της «δήθεν συνταγματικής κυβέρνησης» που δεν αρκέστηκαν στον διωγμό των ραγιάδων, επιτέθηκαν τις περιουσίες των ξένων, έδιωξαν τους εργαζόμενους τους, έκλεψαν τα ζωντανά τους και λεηλάτησαν τα αγροκτήματα τους. Η απάντηση στα παράπονα που υποβλήθηκαν στις Αρχές, ήταν: «αφήστε τους ξένους να φύγουν και αγοράστε αγροκτήματα στη δική τους γη».
Από την Πέργαμο οι συμμορίες προχώρησαν στην περιοχή Ντίκιλι εκδιώκοντας τους κάτοικους και λεηλατώντας την πόλη. Μετά διασπάστηκαν και μερικές συμμορίες κατευθύνθηκαν προς τη Μενεμένη και άλλες πήγαν προς το νότο στην περιοχή Φωκαίων.
Στην περιοχή της Μενεμένης, λεηλάτησαν τα χωριά του Αλιαγά και Γκερένκιοϊ και οι φοβισμένοι κάτοικοι διέφυγαν προς κάθε κατεύθυνση.
Στο χωριό Σερένκιοϊ της ίδια περιοχής οι κάτοικοι ήταν αποφασισμένοι να αντισταθούν και μια γερή μάχη έλαβε χώρα, η οποία κράτησε από τις 08.30 το βράδυ μέχρι τις 01.00 το πρωί, όταν τα πυρομαχικά των χωρικών τελείωσαν. Μια σκληρή σωματική μάχη ακολούθησε, όπου οι αμυνόμενοι - μικρή μειοψηφία - έπεσαν υπερασπίζοντας ηρωικά τη ζωή τους και την τιμή των γυναικών τους.
Οι λίγοι επιζώντες που ξέφυγαν, αναζήτησαν άσυλο στην Μενεμένη, την οποία την απειλούσαν οι συμμορίες, αλλά καθώς αυτή η πόλη είχε περίπου 20.000 κάτοικους, δεν τόλμησαν να της επιτεθούν. Πάντως ικανοποιήθηκαν, πυροβολώντας τους κάτοικους που προσπάθησαν να ξεφύγουν από την πόλη. Έτσι οι κάτοικοι αποφάσισαν να διαφύγουν, αλλά πριν φύγουν, ελπίζοντας ίσως ακόμη σε μια λύση, αποφάσισαν να διώξουν πρώτα τις γυναίκες και τις κόρες τους.
Στις 13 του τρέχοντος μηνός, περίπου 700 γυναίκες και 300-400 παιδιά ήλθαν στον σιδηροδρομικό σταθμό με σκοπό να πάρουν το τρένο για τη Σμύρνη, αλλά η κυβέρνηση έδωσε εντολή να μην τους δοθούν εισιτήρια και το τρένο πέρασε χωρίς να σταματήσει.
Οι σκηνές που ακολούθησαν είναι απερίγραπτες τα δάκρυα και οι κραυγές των γυναικών, τα κλάματα των παιδιών, οι προσπάθειες των ανδρών να προσπαθούν να σταματήσουν το τρένο όλα αποδείχθηκαν μάταια. Η χωροφυλακή τους ανάγκασε να απομακρυνθούν και με μαύρη απόγνωση στην καρδιά τους και λύπη για μια ακόμη φορά κατευθύνθηκαν προς το σπίτια που είχαν εγκαταλείψει.
Λίγα μίλια πιο κάτω στο χωριό Ουλουτζάκ οι βασιβοζούκηδες απομάκρυναν όλα τα ζωντανά που άνηκαν στους Έλληνες και με την απειλή θανάτου τους διέταξαν να εγκαταλήψουν το χωριό. Οι άτυχοι χωρικοί ήταν διατεθειμένοι να συμμορφωθούν με τις αυθαίρετες διαταγές, όμως για μια ακόμη φορά, με εντολή του Νομάρχη (Βαλί), απαγορεύτηκε στο σταθμάρχης να εκδώσει εισιτήρια και τα τρένα πέρασαν χωρίς να σταματήσουν.
Φοβισμένοι να επιστρέψουν, στριμώχτηκαν για δυό μέρες και νύχτες στην περιοχή του σταθμού, μάταια καλώντας τους επιβάτες των τρένων που περνούσαν να τους σταλθεί βοήθεια.
Θα πάρω το θάρρος να συνεχίσω την αναφορά μου σε μερικές ημέρες, μόλις φθάσουν αξιόπιστες λεπτομέρειες από την περιοχή.
Εν τω μεταξύ, παραμένω πιστός υπηρέτης της Εξοχότητάς σας.
Υπογραφή
Δεύτερη Επιστολή (Περίληψη)
Βασιλικό Προξενείο Δανίας
Σμύρνη 25 Ιουνίου 1914
Στην δεύτερη επιστολή ο Δανός Πρόξενος συνεχίζει την αφήγηση των γεγονότων. Μεταξύ άλλων αναφέρει ότι οι βιαιότητες απλώθηκαν και νοτιότερα της Μενεμένης και ότι ο ίδιος είδε 11 πτώματα ανδρών και γυναικών στην παραλία, ότι όλα τα Ελληνικά μαγαζιά λεηλατήθηκαν και ότι δεν είναι σε θέση να προσδιορίσει των ακριβή αριθμό των νεκρών.
Ο Δανός Πρόξενος επίσης αναφέρεται στη δύσκολη κατάσταση που επικρατεί στις περιοχές Φωκαίων, Καρα-Μπουρνού, Κάτω Παναγιά, Τσέσμε [Ερυθρών] και Αλάτσατα. 13.000 Έλληνες ήδη εκδιώχθηκαν από τον Τσέσμε, όπου παρέμεναν 300 Έλληνες μόνο. Κανένας Έλληνας δεν είχε μείνει στην Αλάτσατα από τις 13.500 Έλληνες εκεί [που ζούσαν πριν τις αναταραχές].
Εκτός από τις δολοφονίες, ο Πρόξενος υπολόγισε ότι γύρω στους 70 με 80.000 Έλληνες εκδιώχθηκαν από την περιοχή. Υπολογίζει τις ζημιές στο Ελληνικό στοιχείο γύρω στις 2 εκατομμύρια Αγγλικές λίρες.
Η ενδιαφέρουσα πληροφορία σε αυτήν την επιστολή είναι ότι ο Ταλαάτ Πασάς, ο παντοδύναμος Υπουργός Εσωτερικών και μέλος της διοικούσας τριανδρίας της νεοτουρκικής κυβέρνησης, περιόδευσε στην περιοχή και έκανε ομιλίες. Στις ομιλίες του υποσχέθηκε επανόρθωση και ασφάλεια. Ο Δανός Πρόξενος λέει χαρακτηριστικά ότι οι υποσχέσεις του Ταλαάτ Πασά είναι μια φάρσα, γιατί οι εναπομείναντες Έλληνες δεν τολμούν να ξεμυτίσουν από τα σπίτια τους.
Τρίτη Επιστολή (Περίληψη)
Βασιλικό Προξενείο Δανίας
Σμύρνη 26 Μαΐου 1915
11 μήνες μετά από τη δεύτερη επιστολή στο θέμα αυτό, ο Δανός Πρόξενος περιγράφει ότι η κατάσταση δεν έχει αλλάξει για τους Έλληνες και προμηνύει δυσάρεστες εξελίξεις. Ο Πρόξενος διέβλεψε λιμοκτονία μέσα σε 3-4 μήνες, όμως με κανέναν τρόπο δε θα μπορούσε να προβλέψει το τέλος της Ελληνικής παρουσίας στην Μικρά Ασία, μετά από παρουσία χιλιετηρίδων.
Επίλογος
Εάν η Γενοκτονία των Αρμενίων είχε αναγνωρισθεί και καταδικαστεί από την παγκόσμια κοινότητα όταν συνέβη, δεν θα διέθετε αργότερα το γνωστό επιχείρημα ο Χίτλερ, που μεταχειρίστηκε ισχυριζόμενος «Ποίος θυμάται την εξόντωση των Αρμενίων», όταν στον Β΄ ΠΠ αποφάσιζε να πραγματοποιήσει το Ολοκαύτωμα των Εβραίων και ίσως η Γενοκτονία των Εβραίων να είχε αποτραπεί.
Η αναγνώριση των Γενοκτονιών και ο σεβασμός προς τις μνήμες των θυμάτων του Ολοκαυτώματος και των λοιπών Γενοκτονιών του παρελθόντος, δεν είναι εμπόδιο στη ανάπτυξη φιλικών σχέσεων μεταξύ των σημερινών λαών. Άριστο παράδειγμα αποτελούν οι τωρινές ομαλότατες σχέσεις Ισραήλ-Γερμανίας.
Οι κατά καιρούς κεντρικές Οθωμανικές και Τουρκικές Αρχές, με την ανοχή της παγκόσμιας κοινότητας, μεθόδευσαν όχι μία Γενοκτονία, όπως οι Γερμανοί κατά το Ολοκαύτωμα στον Β΄ ΠΠ, αλλά επανειλημμένες μέχρι το 1974 Γενοκτονίες, εις βάρος τοπικών Ελληνικών πληθυσμών, σε περιοχές υπό την κυριαρχία τους, με πάμπολλα αθώα θύματα.
Ελπίζεται ότι η σημερινή Ελληνική Κυβέρνηση θα φροντίσει επί τέλους για την οφειλόμενη αναγνώριση της Ελληνικής Γενοκτονίας και την ανέγερση κοινού Μνημείου για το σύνολο των θυμάτων της, που εκτός των Μικρασιατών περιλαμβάνει, Ποντίους, Θράκες και άλλους.ΠΗΓΗ diplomatikoperiskopio
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου