Τρίτη 30 Νοεμβρίου 2010

Γκρίζα ζώνη όλο το Αιγαίο!

Στον αέρα μένει πλέον ο επιχειρησιακός έλεγχος στο Αιγαίο, αφού και με την επίσημη υιοθέτηση του νέου δόγματος του ΝΑΤΟ στη Σύνοδο Κορυφής της Συμμαχίας στη Λισσαβώνα η Ελλάδα μένει μετέωρη και το Αιγαίο, για την ώρα, επιχειρησιακά τουλάχιστον μετατρέπεται ολόκληρο σε μια αμφισβητούμενη «γκρίζα ζώνη».
Η Τουρκία έχει μπει δυναμικά στο παιχνίδι για να έχει ισχυρή παρουσία και επιρροή στη νέα δομή του ΝΑΤΟ παίζοντας δυνατά σε όλα τα μέτωπα, από την αντιπυραυλική ασπίδα μέχρι και τον αριθμό και τη δομή των νέων στρατηγείων της συμμαχίας.
Η Ελλάδα ουσιαστικά μετείχε στη Σύνοδο Κορυφής του ΝΑΤΟ ως «παρατηρητής», παρά το γεγονός ότι ήταν εκεί και ο πρωθυπουργός και οι υπουργοί Εξωτερικών και Άμυνας.

Καίριο ζήτημα για την Ελλάδα, που έμεινε μετέωρο και που η ελληνική πλευρά δεν..........
 έδωσε καμία σοβαρή μάχη έστω για να δημιουργήσει και θετικές προϋποθέσεις για την συνέχεια, είναι αυτό των στρατηγείων και των επιπτώσεών τους στον επιχειρησιακό έλεγχο του Αιγαίου.

Τόσο ο πρωθυπουργός όσο και οι αρμόδιοι υπουργοί (Εξωτερικών και Άμυνας) άκουσαν σε πρώτη φάση από τον γενικό γραμματέα του ΝΑΤΟ κ. Ράσμουσεν το νέο αμυντικό δόγμα του ΝΑΤΟ και στη συνέχεια αποδέχτηκαν το «πακέτο» στη Λισσαβώνα.

Το μεγάλο πρόβλημα όμως είναι πως ενώ όλοι, και ιδιαίτερα η Τουρκία, εξαρχής μπήκαν σε σκληρά παζάρια με τη Συμμαχία απαιτώντας τους καλύτερους δυνατούς όρους, η ελληνική πλευρά απλώς παρακολούθησε, δεν έθεσε τον παραμικρό όρο και... περιορίσθηκε στο να διαπραγματευτεί στη συνέχεια. Μια διαπραγμάτευση που για πολλούς περνάει μέσα από το συνολικό πακέτο των ελληνοτουρκικών σχέσεων και των συζητήσεων που γίνονται ανάμεσα σε Αθήνα και Άγκυρα για το Αιγαίο.

Η νέα δομή του ΝΑΤΟ με τις μειώσεις προσωπικού αλλά και υποδομών - στρατηγείων έχει σημαντικές επιπτώσεις στο καθεστώς του Αιγαίου. Πρωτίστως γιατί φαίνεται πως η Ελλάδα χάνει τον επιχειρησιακό έλεγχο του αρχιπελάγους, που με σοβαρές προσπάθειες είχε κατορθώσει να κατοχυρώσει εδώ και χρόνια παρά τις τουρκικές αντιδράσεις και αμφισβητήσεις. Ουσιαστικά αυτό που στα λόγια τουλάχιστον φαίνεται ότι «ψιθύρισε» η Ελλάδα στο ΝΑΤΟ είναι πως αν καταργηθεί το Υποστρατηγείο στη Λάρισα, θα πρέπει να καταργηθεί και το Στρατηγείο της Σμύρνης στη Τουρκία. Μένει όμως ανοικτό το ερώτημα: Συμφέρει σε αυτήν τη δύσκολη στιγμή και με ανοικτές τις πιο προχωρημένες συνομιλίες με την Τουρκία για το Αιγαίο, να μείνει ανενεργό επιχειρησιακά το Υποστρατηγείο της Λάρισας; Ωστόσο φαίνεται πως με το νέο δόγμα και τη νέα δομή του

ΝΑΤΟ, η Ελλάδα χάνει (λόγω αδυναμίας να επιβάλει τις θέσεις της και να διαπραγματευτεί) τον επιχειρησιακό έλεγχο του Αιγαίου, αφού δεν μπόρεσε να περάσει τη θέση της για έλεγχό του μέσω των ελληνικών ραντάρ. Κι αυτό γιατί υπήρξαν μέχρι τέλους ισχυρές αντιδράσεις από την Τουρκία, η οποία από την πλευρά της διεκδικούσε με κάθε τρόπο επιχειρησιακό έλεγχο σε σημαντικό τμήμα του Αιγαίου. Ουσιαστικά η Άγκυρα ζητούσε επιτακτικά να «κοπεί» στα δύο ο έλεγχος του Αιγαίου, κάτι το οποίο αποτελούσε «κόκκινη γραμμή» για την Αθήνα.

Όμως, ουσιαστικά, με τη στάση της η Τουρκία, σε συνδυασμό με τη «νωθρότητα» που επέδειξε η ελληνική πλευρά, «αφαίρεσε» από την Αθήνα ακόμα και τα «κεκτημένα» στο πλαίσιο του ΝΑΤΟ, δηλαδή τον επιχειρησιακό έλεγχο μέσω των ραντάρ στο μεγαλύτερο μέρος του Αιγαίου.

Στη νέα δομή ουσιαστικά υπάρχει «ΝΑΤΟϊκή επιδιαιτησία» για τον επιχειρησιακό έλεγχο στο Αιγαίο. Και αυτό θα επιτευχθεί με την ταυτόχρονη κατάργηση του Υποστρατηγείου της Λάρισας και του Στρατηγείου της Σμύρνης. Με αυτόν τον τρόπο ο έλεγχος στο Αιγαίο φεύγει από την Ελλάδα και περνάει στο στρατηγείο του Ραμστάιν στη Γερμανία. Οι ΝΑΤΟϊκοί και οι Αμερικάνοι εκτιμούν ότι με αυτόν τον τρόπο θα ξεπεράσουν τους «ελληνοτουρκικούς καβγάδες» στο Αιγαίο, που μονίμως δημιουργούσαν πρόβλημα στη νοτιοανατολική πτέρυγα του ΝΑΤΟ.

Τόσο ο υπουργός Άμυνας όσο και ο πρωθυπουργός έκαναν λόγο για διαπραγματεύσεις που θα ακολουθήσουν για τη νέα δομή του ΝΑΤΟ σε ό,τι αφορά τον ρόλο της Ελλάδας και τα στρατηγεία. Αποφεύγουν όμως να διευκρινίσουν επακριβώς γιατί και τι θα διαπραγματευτούμε. Η εξίσου ασαφής δήλωση του υπουργού Άμυνας ότι «θέλουμε μια ευέλικτη δομή του ΝΑΤΟ που δεν θα δημιουργεί τεχνικά και τεχνητά θέματα στο Αιγαίο» προϊδεάζει για το ότι το Αιγαίο πλέον βρίσκεται στο «μάτι του κυκλώνα» και κυρίως σε μια μεγάλη και συνολική διαπραγμάτευση.


Συνεχίστε το διάβασμα ΕΔΩ........

Δευτέρα 29 Νοεμβρίου 2010

ΣΤΟΧΟΠΟΙΗΣΗ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ ΓΙΑ ΕΘΝΙΚΗ ΑΠΟΔΟΜΗΣΗ



Του ΠΕΡΙΚΛΗ ΝΕΑΡΧΟΥ Πρέσβη ε.τ.


 Καταλύτης η ανεξέλεγκτη μαζική λαθρομετανάστευση
«Ακόμη και λαοί με μεγάλη ιστορική πείρα χάνουν το γεωπολιτικό τους ένστικτο, τότε μάλιστα που το χρειάζονται περισσότερο». Τα λόγια αυτά του αείμνηστου Παναγιώτη Κονδύλη στο βιβλίο του «Περί Πολέμου» μοιάζουν να έχουν τέλεια εφαρμογή σ’ αυτά που συμβαίνουν σήμερα στη χώρα μας. Περιέργως, η Ελλάδα, σύνορο της Ευρώπης στη ΝΑ Μεσόγειο, αγωνίζεται, π.χ., να εντάξει τη Μουσουλμανική Τουρκία στην Ευρώπη, όταν είναι ηλίου φαεινότερον ότι μια τέτοια εξέλιξη θα επέφερε γεωπολιτική ανατροπή εις βάρος της Ελλάδος, πέρα από τις επιπτώσεις που θα είχε στο σύνολο της Ευρώπης και της Ευρωπαϊκής Ενώσεως.
Ειδικότερα για την Ελλάδα, η επιστροφή της Τουρκίας στην Ευρώπη θα άλλαζε ριζικά τους συσχετισμούς στα Βαλκάνια και θα ενίσχυε καταλυτικά τη διπλωματική της ισχύ στην Ευρώπη.
Θα μπορούσαμε να ανατρέξουμε ιστορικά στον Μαραθώνα και στο σύμβολό του, του οποίου εορτάζουμε φέτος τα 2.500 χρόνια. Γιατί το εορτάζουμε; Θα μπορούσαμε επίσης να αναφερθούμε στη Βυζαντινή Κωνσταντινούπολη και στο σύμβολό της. Ας περιορισθούμε όμως στην πρόσφατη ιστορία που διεμόρφωσε τη σημερινή Ελλάδα. Μήπως ήταν λάθος οι Βαλκανικοί Πόλεμοι, που οδήγησαν στην ουσιαστική έξωση της κατακτητικής Οθωμανικής Τουρκίας από την Ευρώπη; Μήπως πρέπει να κάνουμε νέες σκέψεις για τα αποτελέσματά τους; Γιατί η Ελλάδα να γίνει γέφυρα για την επιστροφή της Τουρκίας στην Ευρώπη, όταν μάλιστα η τελευταία έχει αναγάγει σε επίσημη διπλωματική θεωρία και πολιτική πρακτική τον νεοοθωμανισμό, που αφορά καίρια και τη χώρα μας;
Υποστηρίζεται ότι ακολουθείται η πολιτική αυτή γιατί υπάρχει η ελπίδα επιλύσεως των εθνικών θεμάτων και εξομαλύνσεως των ελληνοτουρκικών σχέσεων. Υπήρξε όμως αρκετός χρόνος, μια ολόκληρη δεκαετία, για να δοκιμασθεί η πολιτική αυτή. Ποια είναι τα αποτελέσματα; Οι τουρκικές αξιώσεις και προκλήσεις συνεχίσθηκαν και κλιμακώθηκαν.

Αντί λοιπόν με την πείρα αυτή να γίνει μια ουσιαστική αξιολόγηση και επανεξέταση της πολιτικής μας, η ελληνική διπλωματία σπεύδει πάλι να πλειοδοτήσει προς την ίδια κατεύθυνση. Ο έλληνας υπουργός Εξωτερικών Δημήτρης Δρούτσας, μιλώντας λίγες μέρες πριν στις Βρυξέλλες, έριξε την ιδέα ενός νέου Ελσίνκι (Ελσίνκι ΙΙ) για την Τουρκία, που θα είχε άξονα τον καθορισμό ενός «οδικού χάρτη» και ημερομηνίας για την ένταξη της Τουρκίας. Δεν έχει σημασία εάν υπάρχουν οι προϋποθέσεις ή όχι για την υλοποίηση της ιδέας αυτής, η οποία ανατρέπει την αρχή πάνω στην οποία βασίσθηκε το άνοιγμα των διαπραγματεύσεων με την Τουρκία. Ότι δηλαδή θα αποφασισθεί στο τέλος η έκβασή τους (ένταξη ή άλλη σχέση). Το σημαντικό είναι ότι η Ελλάδα προβάλλεται πάλι ως πρωταγωνίστρια της τουρκικής εντάξεως και ταυτόχρονα της αμερικανικής πολιτικής, η οποία έχει αναγάγει σε κορυφαίο στρατηγικό στόχο την ένταξη της Τουρκίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση.


Η Ελλάδα πρωταγωνίστρια
και στη λαθρομετανάστευση

Τα παράδοξα, δυστυχώς, με τις ελληνικές πολιτικές ηγεσίες και κυβερνήσεις δεν σταματούν μόνο στην εξωτερική πολιτική. Η Ελλάδα, που βρίσκεται από γεωγραφική άποψη αλλά και από πολιτική, λόγω του ρόλου που παίζει η γειτονική Τουρκία, στην πιο δύσκολη θέση σε σχέση με τη λαθρομετανάστευση, πρωταγωνιστεί στο άνοιγμα των συνόρων και στην ανοχή της λαθρομεταναστεύσεως.

Είναι ενδεικτικό ότι ακόμη και τώρα, που η χώρα είναι βυθισμένη σε μια τόσο βαθιά οικονομική κρίση, το πρώτο μέτρο που θυμήθηκε να πάρει η νέα κυβέρνηση, σε απόλυτη προτεραιότητα, ήταν η ψήφιση ενός ακόμη νομοσχεδίου που διευκολύνει τη νομιμοποίηση των λαθρομεταναστών και εισάγει το δίκαιο του εδάφους για όλα τα παιδιά που γεννιούνται στην Ελλάδα.

Το μέτρο παρουσιάσθηκε και χαιρετίσθηκε από μεγάλη μερίδα του Τύπου ως «προοδευτική» πολιτική. Σημειωτέον, ο σημερινός πρωθυπουργός, ως αρχηγός της αξιωματικής αντιπολιτεύσεως, είχε μιλήσει επανειλημμένα στην προεκλογική εκστρατεία για «μηδενική μετανάστευση». Τα κυκλώματα όμως των δουλεμπόρων πήραν γρήγορα το μήνυμα που έστειλε η κυβέρνηση με το νέο «προοδευτικό» νομοσχέδιο για τους λαθρομετανάστες. Η επέλαση ξανάρχισε και συνεχίζεται όπως πριν. Επίκεντρο του νέου κύματος λαθρομεταναστών έγινε τώρα ο Έβρος, από τον οποίο υπολογίζεται ότι διέρχονται συστηματικά κάθε μέρα 300 περίπου λαθρομετανάστες.

Η κυβέρνηση, όπως και οι προκάτοχοί της, αρχής γενομένης από την κυβέρνηση Σημίτη, απέσυρε τον Στρατό από τον έλεγχο των συνόρων και έδεσε ταυτόχρονα τα χέρια της Αστυνομίας. Η τελευταία δεν μπορεί να απωθήσει στα σύνορα ή να απελάσει απευθείας τους λαθρομετανάστες γιατί όλοι παρουσιάζονται συστηματικά ως πρόσφυγες και αιτητές πολιτικού ασύλου και επικαλούνται το ευρωπαϊκό ανθρωπιστικό δίκαιο.

Η Αστυνομία, με εντολές της κυβερνήσεως, καταφεύγει έτσι σ’ έναν ουσιαστικό αυτοεμπαιγμό του κράτους. Διανέμει σε όλους τους λαθρομετανάστες έγγραφο, το οποίο τους καλεί να εγκαταλείψουν μόνοι τους τη χώρα μέσα σε 30 ημέρες και τους επιτρέπει μετά να επιβιβασθούν ως τουρίστες στο λεωφορείο του ΚΤΕΛ και να φτάσουν στη «χωματερή λαθρομεταναστών» της Αθήνας. Υπολογίζεται ότι μόνο κατά το τελευταίο τρίμηνο αφίχθησαν με τον τρόπο αυτό στην ελληνική πρωτεύουσα 30.000 περίπου, μουσουλμάνοι κατά το πλείστον, λαθρομετανάστες. Πολλοί απ' αυτούς προέρχονται τώρα και από τη Δυτική Βόρεια Αφρική (Αλγερία, Μαρόκο) και την Υποσαχάρια Αφρική. Έφτασε σε όλους το μήνυμα ότι, μετά το κλείσιμο της πόλης του Γιβραλτάρ από την Ισπανία και της πύλης της Λιβύης προς την Ιταλία (μετά τις συμφωνίες Μπερλουσκόνι - Καντάφι), η μόνη ανοικτή ακόμα οδός προς την Ευρώπη είναι η Ελλάδα και ο Έβρος.


Γιατί οι άλλοι μπορούν να
κλείνουν τα σύνορά τους
και η Ελλάδα δεν μπορεί;

Και μόνο το γεγονός ότι το ρεύμα των λαθρομεταναστών εμπλουτίσθηκε προσφάτως από Μαροκινούς και Αλγερινούς δείχνει το μέγεθος της ευθύνης που έχουν οι διαδοχικές ελληνικές κυβερνήσεις, που άφησαν να καταντήσει η χώρα ξέφραγο αμπέλι. Την ευθύνη δεν την έχουν άλλωστε μόνο οι κυβερνήσεις. Ευθύνονται επίσης, στον βαθμό που τους αναλογεί, οι πολιτικές δυνάμεις και τα ΜΜΕ, που απέτυχαν να δουν από την αρχή τις γεωπολιτικές διαστάσεις που έχει για την Ελλάδα η μαζική λαθρομετανάστευση και εγκατάσταση ξένων πληθυσμών στη χώρα. Σε μια συγκυρία μάλιστα που επικρατεί γεωπολιτική ρευστότητα στα Βαλκάνια, μετά την πτώση της Σοβιετικής Ενώσεως, και που άρχισε να προωθείται η παγκοσμιοποίηση ως όχημα διεθνούς νεοφιλελευθερισμού και αμερικανικής πολιτικής ηγεμονίας.

Προβάλλεται ως άλλοθι σήμερα ο σεβασμός του ευρωπαϊκού ανθρωπιστικού δικαίου για το πολιτικό άσυλο. Πόσους όμως λαθρομετανάστες μπορεί να χωρέσει το ανθρωπιστικό δίκαιο για το άσυλο; Μήπως το πρόσχημα αυτό αναιρεί την εθνική κυριαρχία και την ευθύνη της κυβερνήσεως να προστατεύσει τη χώρα και τα σύνορά της; Εάν η Ευρωπαϊκή Ένωση θέλει να γίνονται δεκτοί αδιακρίτως όλοι όσοι δηλώνουν πρόσφυγες, τότε θα πρέπει να επιμερισθεί αναλόγως το βάρος και η ευθύνη. Κάθε χώρα δηλαδή να αναλάβει τον αριθμό προσφύγων που της αντιστοιχεί, ανάλογα με το μέγεθος και τον πληθυσμό της. Δεν είναι δυνατόν να αφήνονται στην αποκλειστική μέριμνα της Ελλάδος, με την παροχή μόνο κάποιας οικονομικής βοήθειας για προσωρινή στέγαση και σίτιση. Η Ελλάδα δεν μπορεί να γίνει χωματερή λαθρομεταναστών στο όνομα του ευρωπαϊκού ανθρωπιστικού δικαίου.


Η Ελλάδα όμηρος μιας
παράδοξης πρωτοπορίας
στη λαθρομετανάστευση

Οι σημερινές πολιτικές ηγεσίες της χώρας δύσκολα όμως μπορούν να επιρρίψουν ευθύνες στην Ευρώπη γιατί οι ίδιες πρωτοστάτησαν, τόσο σε ευρωπαϊκό όσο και σε εθνικό επίπεδο, στην υιοθέτηση φιλομεταναστευτικών ευρωπαϊκών οδηγιών και εθνικών νομοθεσιών. Υπενθυμίζονται σχετικά:

*
Η πρωτοβουλία της κυβερνήσεως Σημίτη να προωθήσει, επί ελληνικής Προεδρίας, τις πρώτες ευρωπαϊκές οδηγίες 108/2003 και 109/2003, με τις οποίες καθορίσθηκαν αντιστοίχως το καθεστώς τού επί μακρόν διαμένοντος μετανάστη και το δικαίωμα της οικογενειακής επανενώσεως μετά την απόκτηση του καθεστώτος τού επί μακρόν διαμένοντος.
*
Η επιφυλακτική στάση της ελληνικής πλευράς απέναντι στην πρωτοβουλία του γάλλου Προέδρου Σαρκοζί να προωθήσει το Ευρωπαϊκό Σύμφωνο για τη Μετανάστευση επί γαλλικής Προεδρίας. Το πρώτο άρθρο του Συμφώνου αυτού απαγορεύει τις μαζικές νομιμοποιήσεις παρανόμων μεταναστών. Τι έκανε όμως η Ελλάδα; Ήταν αυτή που το παρεβίασε, αμέσως μετά την υιοθέτησή του, με νέες μαζικές νομιμοποιήσεις παρανόμων μεταναστών. Αντί να το κάνει όπλο για ευρωπαϊκή αλληλεγγύη στο πρόβλημα που η ίδια αντιμετώπιζε, έσπευσε πρώτη να το υπονομεύσει και να το απαξιώσει.
*
Τα αλλεπάλληλα νομοσχέδια για τη νομιμοποίηση παρανόμων μεταναστών και η αφαίρεση από τον Στρατό και την Αστυνομία του ελέγχου της λαθρομεταναστεύσεως στα σύνορα.

Στο πνεύμα αυτό, με νέο νομοσχέδιο που εισήγαγε προς ψήφιση ο σημερινός υπουργός Προστασίας του Πολίτη Χρήστος Παπουτσής, συστήνεται Υπηρεσία Ασύλου και αφαιρείται επισήμως από τους ενστόλους κάθε σχετική αρμοδιότητα.

Προδιαγράφεται έτσι το στήσιμο μιας νέας βιομηχανίας παροχών δικαιώματος ασύλου, με τμήματα και εκατοντάδες υπαλλήλους ανά την επικράτεια. Αποκλείονται έτσι οι «κακοί» στρατιωτικοί και αστυνομικοί, που δεν ξέρουν να υποδέχονται ευρωπαϊκά τους «πρόσφυγες», και αντικαθίστανται, μεταξύ άλλων, από «εκπροσώπους κοινωνικών φορέων» (δηλαδή Μη Κυβερνητικών Οργανώσεων), τον Συνήγορο του Πολίτη, το αξίωμα που κατείχε πριν ο σημερινός δήμαρχος Αθηναίων, και από την Ύπατη Αρμοστεία του ΟΗΕ για τους πρόσφυγες. Αυτήν που διαμαρτύρεται συνεχώς και καταγγέλλει, κατ’ επάγγελμα, την Ελλάδα ότι δεν παίρνει αρκετούς πρόσφυγες και ότι πρέπει να παίρνει παραπάνω. Τώρα θα μπορεί να αποφασίζει η ίδια στο όνομα της Ελλάδος.

Αντιλαμβάνεται κανείς γιατί λοιπόν παραμένει ανεξέλεγκτη η λαθρομετανάστευση στην Ελλάδα και εξελίσσεται εκ των πραγμάτων στο μεγαλύτερο πρόβλημα της χώρας, με γεωπολιτικές διαστάσεις, έστω και αν γίνεται συστηματική προσπάθεια να υποβαθμίζεται και να συγκαλύπτεται το μέγεθός του, η δυναμική του και οι συνέπειές του.
Συνεχίστε το διάβασμα ΕΔΩ........

Κυριακή 28 Νοεμβρίου 2010

Μυομοιχίδιον : Κομματόσιτα, παράσιτα, γυνανδρείκελα



Κώστας Ζουράρις
Διαμηνύουν ἀνάστατοι, συνάδελφοι ἐπιστήμονες ἀπὸ τὸ ἐξωτερικό, φίλοι καὶ μή: – Γιατί αὐτοκτονεῖτε; ἐσεῖς οἱ Ἕλληνες, μ’ αὐτὸ τὸ γενοκτονίας Μνημόνιο; Εἴχατε, πέρυσι, στὰ χέρια σας τὸ ἀπόλυτο πυρηνικὸ ὅπλο: τὴν χρεωκοπία! Γιατί δὲν τὸ χρησιμοποιήσατε; Γιατί ἐσεῖς δὲν ἐκβιάσατε τὴν διεθνῆ τοκογλυφία ἀντὶ νὰ σᾶς δέσει χειροπόδαρα αὐτή; Οἱ πανάσχετοι κυβερνῆτες σας δὲν ἤξεραν ὅτι οἱ τοκογλυφοτραπεζίτες ἔτρεμαν, αὐτοί, κι ὄχι ἐσεῖς, γιὰ ἕνα χρεωστάσιο πληρωμῶν τῆς Ἑλλάδας;
Ναί, ἔτσι εἶναι, δηλαδὴ χειρότερα...
 Τὰ κομματοπαράσιτα τοῦ δικομματισμοῦ, ποὺ μᾶς κυβερνοῦν, ἐδῶ καὶ ἄειντε ἀπὸ τὴν Μεταπολίτευση τοῦ ’74, δὲν εἶναι ἁπλῶς πανάσχετα. Εἶναι καὶ ἀνδρείκελα ἀνεπίξεστα. Στὴν δουλοπρέπειά τους καὶ τὴν συνοικιακή τους δειλία... Διότι, τόσο σωτῆρες! Ἔτσι! Ὅσα δισεκατομμύρια ἀπομύζησαν μέχρι τώρα ἀπὸ τὴν φτωχολογιά μας, τὰ δίνουν, ὡς ἀνδράποδα πειθήνια, στοὺς διεθνεῖς τοκογλύφους. Καὶ τὸ χρέος –γιὰ τὰ παιδιά μας– μεγαλώνει μέρα τὴν μέρα.

Γιατί αὐτὰ τὰ παράσιτα-κομματόσιτα τοῦ δικομματισμοῦ δὲν ἔπραξαν τὸ νομισματο-δημοσιονομικῶς αὐτονόητον; Δῆλα δή.

1ον. Ἀμέσως, δηλαδή, πρὶν ἀπὸ δέκα χρόνια, ὅταν εἶδαν πὼς τὸ κηφηνῶδες μιζαδόρικό τους διόγκωνε τὸν «δανεισμὸ» ἀπὸ τοὺς τοκογλύφους, ἔπρεπε νὰ δημιουργήσουν ἕνα δικό μας, ἑλληνικὸ «κυριαρχικὸ ταμεῖο» (sovereighn fund).

Πῶς; Συνενώνοντας τὸ Ταμεῖο Παρακαταθηκῶν καὶ Δανείων, τὸ Ταχυδρομικὸ Ταμιευτήριο (100% ἑλληνικῆς ἰδιοκτησίας) καὶ τὸ ποσοστὸ τοῦ Ἑλληνικοῦ Δημοσίου ἀπὸ τὴν Ἐθνικὴ Τράπεζα καὶ τὴν Ἀγροτικὴ Τράπεζα (50 καὶ ἄνω τοῖς ἑκατό). Ἔτσι, ἡ πρὸς τὰ ἐκεῖ φυσικὴ ροὴ τῶν ἀσφαλιστικῶν μας Ταμείων θὰ ἔδινε – ἀσχέτως τῆς ἐπιβαλλομένης «πατάξεως τῆς διαφθορᾶς» – τὰ δισεκατομμύρια, ποὺ μᾶς «δανείζουν» οἱ ξένοι ἐκδοροσφαγεῖς. Οἱ Ἕλληνες θὰ δάνειζαν στὸ Ἑλληνικὸ Δημόσιο, χωρὶς τοκογλυφικὸ ἐπιτόκιο. Ὅπως ἀκριβῶς κάνουν τόσα ἄλλα κυριαρχικὰ καὶ ὄχι ἀνδραποδώδη κράτη στὸν κόσμο. Ναί, Ἑλληνικὸ Ταμεῖο κυριαρχίας (Fond souverain).

2ον. Δήμευση! Δεκατέσσερα ἢ πόσα δισ. «ληξιπρόθεσμα» χρέη ἀπὸ τὸ ἐγχώριο κεφαλαιοκρατικὸ ἀληταριό; Δήμευση!

3ον. Κομμισσάριοι τοῦ Ἑλληνικοῦ Κράτους, στὶς «ἑλληνικὲς» τραπεζικὲς ληστοσυμμορίες. Στὴν Μέκκα τοῦ καπιταλισμοῦ, ὁ Ὀμπάμα γιατί τόλμησε αὐτὸ ποὺ δὲν τολμᾶ ὁ ἐδῶ «σοσιαλιστής» μας Georgakis; Γιὰ νὰ ὑπάρξει ρευστὸ στὴν ἀγορά;

4ον. Γιατί τὰ ξεφτέρια μας δὲν ἀπαιτοῦν ἀπὸ τὸ ἀνδρείκελο Τρισὲ τῆς ΕΚΤ νὰ ἀγοράζει καὶ νὰ ἐγγυᾶται τὰ ὁμόλογα τοῦ Ἑλληνικοῦ Δημοσίου ἀπ’ εὐθείας κι ὄχι μέσω τῶν ἑλληνοξενικῶν «Τραπεζῶν»;

Καὶ κάτι γιὰ τὴν κυβερνῶσα παρασιτικὴ ἀσχετίλα:

1ον. Ἐκεῖνος ὁ φὸν Σάχλας, ὑπουργὸς ἐπὶ τῶν Ἐξωτερικῶν Τεμενάδων, ποὺ ἔγραφε, τότε, πραγματείαν ὑπὲρ τοῦ Ναὶ στὸ σχέδιο Ἀνάν –συνωδὰ τῷ Ναιναίκῳ Georgakis (τότε)–, γιατί δὲν πάει νὰ μάθει γράμματα; Ἢ γιὰ βλίτα, ὡς γνήσιος φὸν βλιτομάμας;

2ον. Ὁ ἀνεπιξέστως ἄξεστος ἰχθυέμπορος παριστάνει τὸν ὑπουργὸ γιὰ τὸν «Ἑλληνικὸ Πολιτισμό»!!! Ἐρώτηση: Ἀπαγορεύεται; Ἀπάντηση: Βεβαίως ὄχι! Κάθε ἰχθυέμπορος μπορεῖ νὰ γίνεται ὑπουργὸς περὶ τὸν Ἑλληνικὸν Πολιτισμόν. Ὡς ἑξῆς: νὰ ἔχει γράψει τέσσερεις χιλιάδες σελίδες γιὰ τὸν Ἑλληνικὸ Πολιτισμὸ (ὅσες καὶ τὰ χρόνια του) καὶ νὰ διαβάζει στὸ πρωτότυπο, παρακαλῶ, τὴν Ἰλιάδα, τὸν «Ἀκάθιστο Ὕμνο» καὶ τὴν Ὀδύσσεια τοῦ Καζαντζάκη. Ἀλλοιῶς, θυρωρὸς στὴν Ἀμερικάνικη Πρεσβεία. Μπρούμυτα.
Συνεχίστε το διάβασμα ΕΔΩ........

Σάββατο 27 Νοεμβρίου 2010

Ζούμε μια «δικτατορία χωρίς δάκρυα».

Μια δικτατορία , όπου οι άνθρωποι «αγαπούν την δουλεία τους».


«Θα έχουμε μια παγκόσμια κυβέρνηση, είτε σας αρέσει είτε όχι. Το μόνο ζήτημα θα είναι να ξέρουμε αν θα προκύψει απο κατάκτηση ή απο συγκατάθεση».

«...Αλλά ο κόσμος σήμερα είναι πιο σύνθετος και προετοιμασμένος να δεχθεί μια παγκόσμια κυβέρνηση. Η υπερεθνική κυριαρχία μιας πνευματικής ελίτ και των παγκόσμιων τραπεζιτών είναι σίγουρα προτιμητέα σε σχέση με τον εθνικό αυτοπροσδιορισμό που υφίστατο μέχρι τώρα».
(David Rockefeller, πρόεδρος ιδρυτής της Λέσχης Μπίλντερμπεργκ και της Τριμερούς Επιτροπής, πρόεδρος του CFR, του Συμβουλίου Διεθνών Σχέσεων. Εισήγηση που έκανε κατα τη συνάντηση της Λέσχης Μπίλντερμπεργκ στο Μπάντεν Μπάντεν το 1991).

«Θα έχουμε μια παγκόσμια κυβέρνηση, είτε σας αρέσει είτε όχι. Το μόνο ζήτημα θα είναι να ξέρουμε αν θα προκύψει απο κατάκτηση ή απο..........
 συγκατάθεση».
(Paul Warburg, Χρηματιστής, μέλος του CFR, του Συμβουλίου Διεθνών Σχέσεων).

Ο ιστορικός του μέλλοντος είναι πολύ πιθανόν ότι θα γράφει για την εποχή μας:

«Στο ξεκίνημα του 21ου μ.Χ. αιώνα, ένα πανίσχυρο παγκόσμιο καθεστώς άρχισε να αιχμαλωτίζει με τα ορατά και αόρατα πλοκάμια του ολόκληρο τον πλανήτη. Η Γη μεταμορφώθηκε σταδιακά σε μία πλανητικών διαστάσεων αόρατη φυλακή με τις πιο εξελιγμένες και εκλεπτυσμένες μεθόδους καταστολής».

Πράγματι, η αλήθεια είναι ταυτόχρονα απλούστερη αλλά και πιο απίστευτη απ' ό,τι μπορούμε να διανοηθούμε: Οι Επικυρίαρχοι, μία απάνθρωπη υπερεθνική ελίτ, έχουν καταστήσει δέσμια την ανθρωπότητα και επιβάλλουν το σχέδιο της Νέας Τάξης μιλώντας για «ανοχή», «πολυπολιτισμικότητα», «ανθρώπινα δικαιώματα» και «παγκοσμιοποίηση». Αυτά τα Παγκόσμια Αφεντικά προσπαθούν με σατανικές μεθοδεύσεις να ορίσουν ξανά την πραγματικότητα και να εξουσιάσουν τον πλανήτη. Κατέχοντας μία τεράστια μερίδα του παγκόσμιου πλούτου, διαφθείρουν σταδιακά και προετοιμάζουν τις ανύποπτες μάζες να δεχθούν το παγκόσμιο αστυνομικό κράτος (Novus Ordo).

Μας αποκοιμίζουν και μας αποσπούν την προσοχή ενώ αυτοί εξαλείφουν μία μία τις ελευθερίες μας και προετοιμάζονται για γενικευμένη καταστολή, χρησιμοποιώντας την «τρομοκρατία» ως ψευδές πρόσχημα.
Διδάσκουν τις μάζες ότι ο Θεός είναι νεκρός και η Αλήθεια και η Δικαιοσύνη είναι καθαρά υποκειμενικά θέματα, για να αποδείξουν άτι ο άνθρωπος είναι απλώς ένα ζώο προορισμένο να υποδουλωθεί ή να καταστραφεί.
Ελέγχουν όλους τους μοχλούς εξουσίας: το πιστωτικό σύστημα, τα Μέσα Ενημέρωσης, την εκπαίδευση, τις κυβερνήσεις, τους πολιτικούς -νεοφιλελεύθερους, σοσιαλιστές, εκσυγχρονιστές, ροζ κομμουνιστές- ώστε να μπορούν εύκολα να μας εξαπατούν.

Μια φυλακή για το μυαλό μας (Matrix)

Από τη στιγμή που ένας άνθρωπος αφήνει τη μήτρα της μητέρας του, κάθε προσπάθεια του είναι να δημιουργήσει, να διατηρήσει και να αποσυρθεί μέσα σε μία τεχνητή μήτρα, σε διάφορα είδη προστατευτικών «κουκουλιών» - υποκατάστατων. Αντικειμενικός σκοπός αυτής της τεχνητής «μήτρας» είναι να παρέχει ένα σταθερό περιβάλλον για κάθε δραστηριότητα, ασφάλεια για ελευθερία και αμυντική προστασία από την επιθετική δράση.

Μέσα σ' αυτά τα πλαίσια η δημοκρατία, όπως εξελίσσεται, είναι πλέον μία ψευδαίσθηση που λειτουργεί εγκλωβιστικά καθώς οι πολίτες συνεχίζουν να ψηφίζουν, αλλά η ψήφος τους δεν έχει κανένα περιεχόμενο. Ψηφίζουν για εκπροσώπους που δεν έχουν πραγματική εξουσία. Κι αυτό, γιατί το μόνο που έχει μείνει είναι να αποφασίζουν για πολιτικά προγράμματα της «δεξιάς» και της «αριστεράς», που είναι πια ταυτόσημα σε όλες τις δυτικές χώρες.

Οι πραγματικοί κυρίαρχοι του κόσμου δεν είναι πλέον οι εθνικές κυβερνήσεις, αλλά οι επικεφαλής των οικονομικών ή βιομηχανικών πολυεθνικών ομίλων και των αδιαφανών Διεθνών Ιδρυμάτων (Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, Παγκόσμια Τράπεζα, Ευρωπαϊκή Επιτροπή, Οργανισμός Οικονομικής Συνεργασίας και Ανάπτυξης, Παγκόσμιος Οργανισμός Εμπορίου, G8, NATO κ.λπ.)...

Οι υπεύθυνοι των Οργανισμών αυτών -οι οποίοι ασκούν την πραγματική εξουσία δεν είναι εκλεγμένοι, αλλά εκλεκτοί της παγκόσμιας συνωμοτικής ελίτ, και το κοινό δεν ενημερώνεται καν για τις αποφάσεις τους. Σε διεθνές επίπεδο, οι Οργανισμοί αυτοί, που.... είναι πιο πλούσιοι από τα κράτη, αλλά και βασικοί χρηματοδότες πολιτικών κομμάτων όλου του φάσματος στις περισσότερες χώρες, είναι ουσιαστικά υπεράνω νόμων και πολιτικής εξουσίας, υπεράνω και της δημοκρατίας.

Το ότι οι ισχυροί της γης, εκπρόσωποι αυτών των Οργανισμών και Εταιρειών, αισθάνονται τους πολίτες ως εχθρό τους, φαίνεται από τα δρακόντεια μέτρα ασφαλείας που λαμβάνουν για την προστασία τους από αυτούς. Οργανώνουν εναντίον των πολιτών πολεμικά αντίμετρα, όπως έγινε και στη Σύνοδο της G8 στο Heiligendam της Γερμανίας.

Εξάλλου, το περιθώριο δράσης των κρατών μειώνεται όλο και περισσότερο από τις διεθνείς οικονομικές συμφωνίες για τις οποίες κανένας δεν συμβουλεύθηκε ούτε πληροφόρησε τους πολίτες. Όλες οι διεθνείς συνθήκες που υπογράφηκαν τα τελευταία χρόνια (GATT, OMC, ΜΙΑ, ΝΤΜ, NAFTA) έχουν ένα μοναδικό σκοπό: τη με ταφορά της εξουσίας από τα κράτη προς τους μη εκλεγμένους οργανισμούς, μέσω της «παγκοσμιοποίησης».

Αν όμως οι πολίτες υποψιασθούν ότι δεν υπάρχει δημοκρατία, μπορεί να προκληθεί εξέγερση. Γι' αυτό αποφασίστηκε να διατηρηθεί μία βιτρίνα δημοκρατίας και η πραγματική εξουσία να μετατοπισθεί προς νέα υπερεθνικά κέντρα. Στην πραγματικότητα, βιώνουμε μία «νέα σκλαβιά» με δεξιό ή αριστερό προσωπείο.
Σε μία διάλεξη το 1961, ο Άλντους Χάξλεϊ περιέγραψε το αστυνομικό κράτος του μέλλοντος ως την «τελική επανάσταση»: μία «δικτατορία χωρίς δάκρυα» όπου οι άνθρωποι «αγαπούν την δουλεία τους». Ο στόχος, είχε πει, είναι να δημιουργηθεί «ένα είδος ανώδυνων στρατοπέδων συγκέντρωσης για ολόκληρες κοινωνίες έτσι ώστε να χάσουν ουσιαστικά οι άνθρωποι τις ελευθερίες τους... αλλά... δεν θα σκέπτονται σε καμία περίπτωση να εξεγερθούν λόγω της προπαγάνδας ή της πλύσης εγκεφάλου... που θα ενισχύεται με φαρμακευτικές μεθόδους».
Από Amynias
Συνεχίστε το διάβασμα ΕΔΩ........

Παρασκευή 26 Νοεμβρίου 2010

Εάλω η γλώσσα


.
nezeritis

Γράφτηκε απο Δημήτριος Νεζερίτης   

Κάθε λίγο και λιγάκι –γιά την ακρίβεια, μετά κάθε κατά διαστήματα αντικατάσταση του εκάστοτε Υπουργού Παιδείας- ακούγεται με τις συνήθεις πομπώδεις εκφράσεις ότι επίκειται (πολλοστή) αναμόρφωση – βελτίωση- αναθεώρηση – τροποποίηση και ό,τι άλλο θέλετε, του τάλανος εκπαιδευτικού μας συστήματος, συνήθως με μέτρα γιά τη βελτίωση της τριτοβαθμίου εκπαιδεύσεως. Χρόνια ήθελα να ξεσπάσω, αλλά επειδή η προΐούσα ηλικία συνεπάγεται και μείωση της υπομονής, η στιγμή έφθασε . Γιατί το πρόβλημα δεν αρχίζει από τα Α.Ε.Ι. Εκεί καταλήγει. Το πρόβλημα αρχίζει πολύ ενωρίτερα.
 Η Ελλάς είναι η μόνη χώρα στον κόσμο στην οποία η κατά περίπτωσιν Κυβέρνηση αντιμετωπίζει την γλώσσα και την παιδεία σαν να ήταν τσιφλίκι (καταπατηθέν, προφανώς) του παππού του κρατούντος. Η δομή της γλώσσας, οι κανόνες της γραμματικής και της ορθογραφίας ορίζονται με το έτσι θέλω δια διατάγματος. Ετσι, το κατ’ εξοχήν εύπλαστο και ελεύθερα διαμορφούμενο στοιχείο που η είναι η ομιλουμένη γλώσσα, βιάζεται και τοποθετείται σε ένα καλούπι του γούστου τών αρμοδίων.

΄Ισως είναι σκόπιμο να συγκρίνουμε τι γίνεται σε χώρες που σέβονται τον εαυτό τους και την παράδοσή τους σε σχέση με όσα γίνονται στην Ελλάδα. Πριν από λίγα χρόνια αντιμετωπίσθηκε στην Γερμανία η απλοποίηση ωρισμένων ορθογραφικών ιδιοτυπιών. Δεν βγήκε νόμος ή προεδρικό διάταγμα. Κλήθηκαν οι Ακαδημίες της Γερμανίας, της Αυστρίας και της γερμανόφωνης Ελβετίας να συνεργασθούν και να προβούν σε εισηγήσεις. Μετά από μακροχρόνιες εργασίες, από τις προτάσεις τους συνεκρατήθησαν μερικές οι οποίες και υιοθετήθηκαν από την Βίβλο της γερμανικής γλώσσης – το λεξικό Duden- και αποτελούν έκτοτε την ορθή γραφή της γερμανικής –προς μεγάλη δυσφορία πολλών μεταξύ των οποίων και της σοβαρωτέρας γερμανικής εφημερίδος, της Frankfurter Allgemeine, οι οποίοι δεν έβλεπαν τον λόγο να αλλάξουν τα –καλώς ή κακώς, αδιάφορον- κείμενα.

Σε μας, το άκρως αντίθετο.Το μονοτονικό σύστημα εισήχθη στον τύπο από την «Καθημερινή» την δεκαετία του ’70, με την αντικατάσταση των τόνων με κάτι σημαδάκια που έμοιαζαν με καρδούλες. Η επίσημη κατάργηση πνευμάτων και τόνων ακολούθησε τις αρχές της δεκαετίας του ’80, με την παράλληλη κυβερνητική εντολή όπως οι ξενικές λέξεις αποδίδονται ηχητικά με τα φωνήεντα «ε» και «ι» μόνον, καταργουμένων όλων των λοιπών ομοήχων φωνηέντων. Λίγο μετά διάβασα στην εφημερίδα «Μεσημβρινή» τη λέξη «μοτοσικλέτα». Τηλεφώνησα σε ένα γνωστό μου δημοσιογράφο στην εφημερίδα και πήρα την απάντηση ότι η λέξη αποδίδεται έτσι, διότι όλες οι «ξένες» λέξεις γράφονται πλέον με απλοποιημένη γραφή και συνεπώς «μοτοσικλέτα» και όχι «μοτοσυκλέττα». Εξήγησα με απλά ελληνικά ότι η λέξη αυτή έχει ένα δεύτερο συνθετικό από την ελληνική λέξη «κύκλος» και συνεπώς δεν εμπίπτει στην κατηγορία της δήθεν απλουστεύσεως. Εισέπραξα τότε την, μή επιδεχομένη περαιτέρω συζητήσεως, απάντηση ότι «έτσι το θέλει ο ....» (το όνομα του εκδότου ή του Αρχισυντάκτου, δεν θυμάμαι καλά την ιδιότητα).

Και από τότε μας πήρε –δηλαδή πήρε την ελληνική γλώσσα- η κάτω βόλτα. Ο συνδυασμός της κακής εκπαιδεύσεως, του κακού εκπαιδευτικού συστήματος, της αφειδώς χορηγουμένης υψηλής βαθμολογίας στα σχολεία, του «δημοκρατικού πέντε» στα ανώτατα εκπαιδευτικά ιδρύματα ωδήγησαν στον πλήρη ευτελισμό του ελληνικού εκπαιδευτικού «συστήματος». Υπάρχουν βέβαια πάντα λαμπροί φοιτητές. Αυτοί όμως θα ήσαν πάντοτε λαμπροί, ανεξαρτήτως εκπαιδευτικού συστήματος. Οι υπόλοιποι, όμως; Αυτοί τους οποίους ο Δάσκαλος έπρεπε να τους καθοδηγήσει γιά να αποκτήσουν την έφεση πρός την μάθηση, έρχεται ο δάσκαλος και αφήνει να γράψουν ή να πούν ό,τι θέλουν, μιά και η προαγωγή στην επομένη τάξη εξασφαλίζεται από τον αυτόματο πιλότο της αμορφωσιάς. Αγνοούν την ελληνική γλώσα και καταλαμβάνονται μόνον από ιερά αγανάκτηση όταν ένα αλβανόπουλο που έφθασε στην Ελλάδα με πλήρη άγνοια της ελληνικής γλώσσης τολμάει να πρωτεύσει. Και οι ανεκδιήγητοι γονείς τους, αντί να τους ψέξουν –ελλείψει άλλων επιτρεπτών μεθόδων πειθαναγκασμού- γιατί αυτοί, με όλες τις ευκολίες που έχουν, υποσκελίζονται από ένα ξένο παιδί, φοράνε και αυτοί το πατριωτικό τους κράνος και διαμαρτύρονται γιά το ποιός θα υψώσει την σημαία...

Κανείς δεν έχει παρά να ρίξει μιά ματιά γύρω του, στις εφημερίδες, στις διαφημίσεις, οπουδήποτε, γιά να διαπιστώσει το γλωσσικό χάος που ταλανίζει τον τόπο αυτό. Ο καθε ένας γράφει όπως θέλει. Η χρεωκοπία γράφεται τώρα χρεοκοπία. Και υπάρχουν πάντα ειδήμονες που θα δικαιολογήσουν τα αδικαιολόγητα γιά να εξηγήσουν πως και αυτή η γραφή είναι αποδεκτή. Ο,τιδήποτε είναι αποδεκτό φτάνει να μη συνεπάγεται προσπάθεια.

΄Εχω παλαιότερα αναπτύξει πως η πολιτική που ακολουθήθηκε στην Ελλάδα τα τελευταία τριάντα περίπου χρόνια εθώπευσε και καλλιέργησε τις χειρότερες έξεις των ελλήνων: την επιθυμία γιά ήσσονα προσπάθεια, την επιδιώξη της ακόπου επιτυχίας και όλα τα συναφή. Με τη θεωρία ότι δεν πρέπει «να κουράζονται τα παιδιά» επεδίωξαν μία υπεραπλούστευση της ελληνικής, η οποία όχι μόνον οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια στην αμορφωσιά αλλά και καταταλαιπωρεί τους φιλότιμους μαθητές, γιατί αναστρέφει την φυσιολογική αλληλουχία της μαθήσεως. Εξηγούμαι:

Τη λίθινη εποχή, όταν πηγαίναμε δηλαδή οι άνθρωποι της γενιάς μου Σχολείο, ο μαθητής εδιδάσκετο ότι Ουσιαστικά και Επίθετα κατανέμονται σε τρείς κλίσεις. Βάσει αυτής της κατατάξεως –ευκολώτατα αντιληπτής γιατί προέκυπτε από την κατάληξη της λέξεως- ήξερε ο μαθητής πώς να κλίνει τη λέξη. Σήμερα, οι κλίσεις έχουν καταργηθή και μιλάμε γιά ισοσύλλαβα και ανισοσύλλαβα, γιά δικατάληκτα και τρικατάληκτα, δηλαδή προϋποτίθεται ότι ο δυστυχής μαθητής θα ξέρει πως κλίνεται η λέξη γιά να την κατατάξει όπου δει...Και επειδή, με την χειρότερη θέληση, δεν ήταν δυνατόν να διαγραφή και να εξαφανισθή πλήρως η μέχρι τούδε Ελληνική, ο μαθητής ευρίσκεται ενώπιον μιάς ατέρμονος περιπτωσιολογίας υπό μορφήν «εξαιρέσεων», «αρχαϊσμών», «απολιθωμάτων», η οποία είναι ασύγκριτα δυσκολώτερο να συγκρατηθεί από ότι οι δομημένοι κανόνες της άλλοτε Γραμματικής.

Πάλι κατά τη λίθινη εποχή, το φροντιστήριο ήταν άγνωστο. Μόνο στην τελευταία τάξη του Γυμνασίου γινόταν μιά ενισχυτική προετοιμασία γιά τις εισαγωγικές εξετάσεις στα Α.Ε.Ι. Τώρα; Απ’ ότι ακούω, τα παιδιά φροντιστηριάζονται σχεδόν καθ’ όλο το διάστημα της σχολικής τους ζωής. Και αναρωτιέμαι: δεν προβληματίστηκε ποτέ κανένας από τους μεγαλοφυείς διαμορφωτές του εκπαιδευτικού μας «συστήματος» γιατί η Ελλάς είναι, απ’ ότι ξέρω, η μόνη χώρα σον κόσμο όπου ισχύει αυτή η αθλιότης; Δεν ξέρουν ότι στο σοβαρό και αυστηρό γαλλικό εκπαιδευτικό σύστημα, τα παιδιά δεν έχουν παρά ελάχιστα να κάνουν στο σπίτι, ότι όλη η δουλειά γίνεται στο Σχολείο και όπου ο μαθητής ενθουσιάζεται άν στο τέλος της χρονιάς πάρει ένα «15», αλλά το «15» αυτό αντιπροσωπεύει κάτι το πραγματικό ένώ το δικό μας το «18» δεν αντιπροσωπεύει απολύτως τίποτε;

Κανείς δεν δείχνει να συνειδητοποιεί ότι δεν μπορείς να παίζεις με τη γλώσσα (υποθέτω ό,τι το «μη παίζετε εν ου παικτοίς» είναι σήμερα ακατάληπτο). Η –ελαφρά τή καρδία- κατάργηση των πνευμάτων δημιουργεί ένα κενό. Πώς θα εξηγήσει ο δάσκαλος στα παιδιά γιατί λέμε «έφιππος», «καθημερινός», «εφημερίδα» και όχι έπιππος, κατημερινός και επημερίδα; Θα αναφερθεί στην ανύπαρκτη πλέον δασεία;

Το βιβλίο «Γραματική της Νέας Ελληνικής : Δομολειτουργική – Επικοινωνιακή», εκδόσεως 1996 γράφει εν προκειμένω :

«Ενίοτε το α΄συνθετικό εμφανίζεται με διαφορετική μορφή, όταν το β΄συνθετικό ιστορικά δασυνόταν: τα άηχα κλειστά <π>, <τ> και <κ>, στα οποία λήγει το α΄συνθετικό, μετατρέπονται σε άηχα διαρκή <φ>, <θ> και <χ>, που παλαιότερα τα αποκαλούσαν δασέα.»

Ταύτα. Μπορεί γνωσσολογικά τα ανωτέρω να είναι σαφή, είναι όμως υποθέτω αρκούντως δυσνόητα γιά τον μαθητή.

Μπορεί ωρισμένοι να αντιτάξουν ότι την σήμερον ημέρα, με τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουμε και ως έθνος και σαν κράτος και ατομικά, οι γκρίνιες γιά τη γλώσσα είναι περιττή πολυτέλεια.Λάθος. Η γλώσσα και η μόρφωση είνα το πρώτιστον. Και παραπέμπω σε ένα καταπληκτικό άρθρο του Δημήτρη Χορν γιά την κατάντια της γλώσσας που είχε δημοσιευθεί στην «Καθημερινή» το 1982 ή 1983.

«Υπάρχει μία νοοτροπία που θέλει να τα απλοποιήσει όλα. Και αναρωτιέμαι, γιατί; Γιατί οι άνθρωποι δεν πρέπέι να μοχθούν; Γιατί ο καρπός του μόχθου περιφρονείται τόσο πολύ, ενώ τόσο ανάγκη τον έχουμε, τώρα ειδικά που ανήκουμε στην Ευρώπη και χρειαζόμαστε, όσο ποτέ άλλοτε τα πνευματικά όπλα; Αυτή η νοοτροπία της απλοποιήσεως μας έχει οδηγήσει στο σημείο να κακοποιούμε και να εκχυδαϊζουμε τα πάντα.....΄Οπου κι΄άν στραφείς στον δυτικό κόσμο θα δειος παντού ελληνικό σπόρο. Αυτό τον σπόρο τώρα τον έχουμε ονομάσει ηλιθιόσπορο. Επιχειρούμε να φτιάξουμε ανθρώπους ανίκανους να σκέφτονται, να μιλούν, να συνεννοούνται, επομένως να αντιδρούν. Κατασκευάζουμε φυτά,όχι ΄Ελληνες ...». (Η υπογράμμιση δική μου).

Δεν νομίζω ότι χρειάζεται να συμπληρώσω. Εκτός, ίσως, από το ότι η Γραμματική και το Συντακτικό του Αχ. Τζάρτζανου εξακολουθούν να πωλούνται σε καροτσάκια στην οδό Σταδίου και την οδό Πανεπιστημίου.

Ο Δημ. Νεζερίτης γεννήθηκε το 1940. Στο Υπουργείο Εξωτερικών μπήκε το 1966 και υπηρέτησε μεταξύ άλλων σε Λευκωσία, Βόννη και Μ.Α. ΟΗΕ. Ως Πρέσβυς διετέλεσε Διευθυντής Γραφείου Υπουργού, Μον. Αντιπρόσωπος στον ΟΑΣΕ και Πρέσβυς σε Αγκυρα και Βερολίνο. Αφού αφυπηρέτησε διετέλεσε γιά δύο χρόνια Αν. Γεν. Διευθυντής στο ΕΠΥΕΘΑ του Υπουργείου Εθν. Αμύνης.
Συνεχίστε το διάβασμα ΕΔΩ........

Πέμπτη 25 Νοεμβρίου 2010

Η ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΗ ΚΑΡΤΑ ΠΟΛΙΤΗ ΚΑΙ ΟΙ ΚΙΝΔΥΝΟΙ

ΤΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΜΑΣ ΜΠΑΙΝΟΥΝ ΣΕ ΚΑΡΤΑ ΚΑΙ ΠΛΑΣΤΙΚΟΠΟΙΟΥΝΤΑΙ!

Ο εξηντάχρονος Κώστας Χ. παρέλαβε από τη φαρμακοποιό του το σκεύασμα που του συνέστησε ο γιατρός για την υπερπλασία του προστάτη του. Για να πληρώσει, δίνει μια καινούργια κάρτα που έβαλε πρόσφατα στο πορτοφόλι του και παραγγέλνει ένα ειδικό σπρέι για το άσθμα της γυναίκας του.

Λίγα λεπτά μετά δέχεται στο κινητό του ένα sms, όπου από φαρμακευτική εταιρεία τού προτείνουν άλλο φάρμακο από αυτό που του υπέδειξε ο ουρολόγος του. «Δοκιμάστε το τώρα, με έκπτωση 30% στην τιμή του». Επιστρέφοντας στο σπίτι, χτυπά το τηλέφωνο: «Ξέρετε, για τα εισπνεόμενα στεροειδή που ψάχνετε, σας προτείνουμε τη νέα γενιά χρωμογλυκικού νατρίου».

Δεν πρόκειται για ευφάνταστο.............
 σενάριο επιστημονικής φαντασίας ή οργουελικής κοινωνίας, αλλά για μία από τις πιθανές περιπτώσεις που θα κληθούμε να αντιμετωπίσουμε με τη χρήση της ηλεκτρονικής κάρτας, της e-id, με την οποία θα πραγματοποιούμε, σύμφωνα με τις κυβερνητικές εξαγγελίες, τις συναλλαγές μας από τη νέα χρονιά.

Στις αρχές Σεπτεμβρίου στη ΔΕΘ, ο πρωθυπουργός Γιώργος Παπανδρέου είχε εξαγγείλει: «... δικαίωμα στη σύνταξη, δικαίωμα στην εκπαίδευση, δικαίωμα στην επανακατάρτιση, στο επίδομα αναπηρίας, στο βιβλιάριο υγείας. Ολα θα αποτυπώνονται στην Κάρτα του Πολίτη. Σπάζοντας τη δαιδαλώδη γραφειοκρατία, αξιοποιώντας ορθολογικά τα χρήματα αυτά, που υπάρχουν -και ναι, όταν κάνει κανείς ορθολογική διαχείριση χρημάτων, βρίσκει χρήματα και γι' αυτούς τους πολύ σημαντικούς στόχους- προχωράμε στην Κάρτα του Πολίτη». Και πρόσθεσε ότι, ώς το τέλος του 2011, «οι πολίτες θα είναι σε θέση να αντικαταστήσουν την αστυνομική τους ταυτότητα με μια κάρτα, με την οποία θα πραγματοποιείται πλήθος συναλλαγών με τη Δημόσια Διοίκηση, χωρίς να απαιτείται κανένα άλλο έγγραφο».

Στις 28 Σεπτεμβρίου, μετά τη συνάντηση που είχε με τους τραπεζίτες, ο υπουργός Οικονομικών Γιώργος Παπακωνσταντίνου είχε μιλήσει για «μια σειρά από ηλεκτρονικές υπηρεσίες, για τη χρήση μιας κάρτας, η οποία θα δίνει τη δυνατότητα στον πολίτη να καταγράφονται ηλεκτρονικά οι συναλλαγές του και έτσι να μη χρειάζεται να συλλέγει αποδείξεις».

Αγνωστο βέβαια εάν αυτή η φοροκάρτα εμπεριέχεται στην Κάρτα του Πολίτη. Ασαφές επίσης το Σχέδιο Νόμου της κυβέρνησης που θα τεθεί σε δημόσια διαβούλευση και περιμένουμε τον νομικό, τον πνευματικό κόσμο και όλους τους πολίτες να λάβουν τον λόγο με τις θέσεις και τις αντιθέσεις τους, στη συμμετοχική δημοκρατία μας.

Την ώρα που η Γερμανία θα εφαρμόσει την e-id από την 1η Νοεμβρίου, ενώ το Ηνωμένο Βασίλειο επεξεργάζεται νομοσχέδιο για την κατάργησή της, στη χώρα μας ακόμη δεν έχει γνωμοδοτήσει η Αρχή Προστασίας για τα προσωπικά δεδομένα.

Σχετικά με την ενδεχόμενη παραβίαση του απορρήτου των προσωπικών στοιχείων στις συναλλαγές του πολίτη από την εφαρμογή της «πολυκάρτας» φορολόγησης και αγορών, πρόσφατα εξέφρασε τον προβληματισμό του ο πρόεδρος της Αρχής Προστασίας Προσωπικών Δεδομένων, Χρήστος Γεραρής, μιλώντας στην Επιτροπή Θεσμών και Διαφάνειας της Βουλής.

Για τη σχεδιαζόμενη ηλεκτρονική Κάρτα Πολίτη (που όπως έχει εξαγγελθεί θα χρησιμοποιείται στις συναλλαγές με το Δημόσιο, σε σχήμα πιστωτικής, μ' ένα «έξυπνο» τσιπ, στο οποίο θα ενσωματωθούν ο αριθμός δημοτολογίου κάθε πολίτη, ο ΑΦΜ, ο ΑΜΚΑ, καθώς και ο αριθμός της αστυνομικής ταυτότητας, την οποία και πρόκειται να αντικαταστήσει), μιλά στην «Ε» η Αθηνά Μαλαγαρδή, δικηγόρος παρ' Αρείω Πάγω - δρ Νομικής Αθηνών, με εξειδίκευση στα προσωπικά δεδομένα.

*Τι είναι αυτή η ηλεκτρονική Κάρτα Πολίτη;

«Είναι μια ηλεκτρονική-έξυπνη πολυκάρτα με bar code για τις συναλλαγές του πολίτη. Οπως έχει εφαρμοστεί σε άλλα κράτη της Ε.Ε., περιλαμβάνει κυρίως μια ηλεκτρονικά αποθηκευμένη βιομετρική φωτογραφία, τα προσωπικά στοιχεία του πολίτη, τεχνολογία ηλεκτρονικής υπογραφής και ένα ηλεκτρονικό chip».

*Σε ποιες άλλες χώρες της Ε.Ε. έχει εφαρμοστεί μέχρι σήμερα;

«Η Φινλανδία εξέδωσε, ήδη, από το 1999 το πρώτο δελτίο ηλεκτρονικής ταυτότητας (Fine-id). Ακολούθησε η Ιταλία το 2001 με την έκδοση της Carta d' identita Elettronica (CIE) και εν συνεχεία το Βέλγιο (Belpic), το Ηνωμένο Βασίλειο και η Εσθονία (ΗΚΤ). Η δε Αυστρία είναι η πρώτη χώρα παγκοσμίως που έχει δώσει με την κάρτα αυτή (Burgerkarte) στους πολίτες της τη δυνατότητα να ενσωματώσουν την ηλεκτρονική τους υπογραφή σε τραπεζική κάρτα (Maestro), με τη συναίνεσή τους, και να τη χρησιμοποιούν τόσο στις φορολογικές τους συναλλαγές όσο και στον τομέα της υγείας και εν γένει της δημόσιας διοίκησης. Ενδιαφέρον παρουσιάζει η Δανία, όπου δεν έχουν εφαρμοστεί οι ηλεκτρονικές κάρτες αλλά οι ψηφιακές υπογραφές, που επιτρέπουν στους πολίτες, με αποτελεσματικότητα και ευελιξία, να χρησιμοποιούν τις ηλεκτρονικές δημόσιες υπηρεσίες»

*Ποιες υπηρεσίες καλύπτει σ' αυτές τις χώρες;

«Το ζήτημα της ηλεκτρονικής αναγνώρισης των πολιτών (e-Id) δεν περιορίζεται μόνο στην ηλεκτρονική διακυβέρνηση, αλλά και στην ηλεκτρονική υγειονομική περίθαλψη, στις ηλεκτρονικές πληρωμές και μεταφορές, στην ηλεκτρονική υποβολή φορολογικής δήλωσης. Σε ορισμένες δε περιπτώσεις, όπως στην Εσθονία, και στην ηλεκτρονική ψήφο».

*Με το δακτυλικό αποτύπωμα τι γίνεται;

«Το δακτυλικό αποτύπωμα είναι βιομετρικό και άρα προσωπικό δεδομένο».

*Πρέπει να περιέχεται σε μια τέτοια κάρτα;

«Κατηγορηματικά όχι. Ούτε καν με τη συγκατάθεση του πολίτη. Τα βιομετρικά στοιχεία σε προσωπικό έγγραφο αφ' ενός αυξάνουν τον κίνδυνο για την πλαστογράφησή τους, αφ' ετέρου εμπίπτουν στον νόμο για τα προσωπικά δεδομένα. Φανταστείτε τι θα συμβεί σε περίπτωση κλοπής ταυτότητας, όπου τα δακτυλικά αποτυπώματα ενός προσώπου θα συνδέονται με αυτά ενός άλλου και το τελευταίο θα μπορεί να έχει πρόσβαση σε όλες τις υπηρεσίες που είναι διαθέσιμες για τον κάτοχο των δακτυλικών αποτυπωμάτων, χωρίς να έχει το σχετικό δικαίωμα».

*Τι κίνδυνοι δημιουργούνται από τη χρήση της;

«Κίνδυνοι για τον πυρήνα των θεμελιωδών δικαιωμάτων μας, την παραβίαση της ιδιωτικότητας, της προσωπικότητας και των ατομικών ελευθεριών μας με τη συνεχή παρακολούθηση. Με την ηλεκτρονική κάρτα οι δημόσιες Αρχές θα έχουν ως βάση δεδομένων την οικονομική μας δραστηριότητα, το καταναλωτικό μας "προφίλ", τις συνήθειές μας και τις προτιμήσεις μας, την κάθε κίνησή μας, πού βρισκόμαστε ανά πάσα ώρα. Κίνδυνοι να γίνουμε χειραγωγήσιμοι και με βιοπορτρέτα. Κίνδυνοι από τη χρήση των δεδομένων της εκάστοτε εξουσίας ή του εκάστοτε διαχειριστή του ηλεκτρονικού συστήματος. Κίνδυνοι από την τυχόν διαβίβαση των δεδομένων μας σε τρίτους. Κίνδυνοι από τυχόν υποκλοπή των δεδομένων μας, μέσω των hackers. Ας μην ξεχνάμε ότι και ο ίδιος ο πρώην πρωθυπουργός είχε πέσει θύμα ηλεκτρονικής κατασκοπίας μέσω του κινητού του τηλεφώνου. Κίνδυνοι από τυχόν πλαστές κάρτες, κίνδυνοι από την αντιγραφή των σκληρών δίσκων από τις κρατικές βάσεις δεδομένων, όπου θα είναι αποθηκευμένα τα στοιχεία των καρτών των πολιτών».

*Τι θα πρέπει να γνωρίζει ο πολίτης από την εφαρμογή ενός τέτοιου συστήματος;

«Θα πρέπει να γνωρίζει ποια Αρχή θα είναι ο υπεύθυνος επεξεργασίας. Ποιος θα επιβλέπει την Αρχή αυτή; Ποια θα είναι η πολιτική και τα μέτρα ασφαλείας για τη διαδικασία τήρησης των δεδομένων; Με ποιον τρόπο θα παρέχονται εγγυήσεις για τη μη αλλοίωσή τους, τη μη διαβίβασή τους και φυσικά τη μη χρήση τους από τρίτους; Για πόσο χρόνο θα διατηρούνται τα δεδομένα και σε ποια κεντρική βάση; Θα λαμβάνεται υπ' όψιν η συγκατάθεσή τους για τη χρήση της κάρτας; Θα χρησιμοποιούνται τα δεδομένα μόνο για τον σκοπό που συλλέγονται; Τα στοιχεία που συγκεντρώνονται θα είναι κατάλληλα, συναφή και όχι υπερβολικά σε σχέση με τους σκοπούς, για τους οποίους συγκεντρώνονται; Εν τέλει ο σχεδιασμός, η κατασκευή και η χρήση τέτοιων συστημάτων θα συμμορφώνονται πλήρως με τις αρχές της αναλογικότητας, της νομιμότητας και της σκοπιμότητας και με τα δικαιώματα που κατοχυρώνονται στον χάρτη θεμελιωδών δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ενωσης, στην Ευρωπαϊκή Σύμβαση Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, στην Κοινοτική Οδηγία 95/46/ΕΚ για τα προσωπικά δεδομένα και στο Σύνταγμά μας;

*Τελικά είναι καινοτομία ή αγκάθι στις ατομικές ελευθερίες;

«Για να απαντήσουμε σ' αυτό το ερώτημα απαιτείται στάθμιση συμφερόντων. Εδώ έχουμε μάχη-σύγκρουση ανάμεσα σε υλικά και άυλα αγαθά. Από τη μια, η πάταξη της φόροδιαφυγής, της γραφειοκρατίας κ.λπ. και, από την άλλη, η παραβίαση της ιδιωτικότητας, των ατομικών ελευθεριών των πολιτών με τη συνεχή τους παρακολούθηση. Ομως, όλος ο νομικός κόσμος γνωρίζει πολύ καλά ότι στο ανθρωποκεντρικό μας Σύνταγμα υπερτερούν τα άυλα αγαθά, δηλαδή η προστασία της προσωπικότητας και ιδιωτικότητας του πολίτη».

Του ΓΙΩΡΓΟΥ ΚΙΟΥΣΗ
Συνεχίστε το διάβασμα ΕΔΩ........

Τρίτη 23 Νοεμβρίου 2010

Α.Νταβούτογλου: "Ή θα δεχθεί τις τουρκικές θέσεις η Ελλάδα ή θα υποστεί τις συνέπειες"!

Image"Ή η Ελλάδα θα υποχωρήσει στο Αιγαίο ή θα υποστεί τις συνέπειες"! Αυτή είναι η ουσία μιας πρωτοφανούς (ακόμα και για τον εν λόγω πολιτικό) τοποθέτησης του Τούρκου υπουργού Εξωτερικών Α.Νταβούτογλου πριν από λίγο, για το μέλλον των ελληνοτουρκικών σχέσεων. Η ανάπτυξη των ελληνοτουρκικών σχέσεων περνάει μέσα από την ικανοποίηση των τουρκικών απαιτήσεων στο Αιγαίο και «την διασφάλιση εγγυήσεων για τα εν λόγω συμφέροντα» ξεκαθάρισε με τον πλέον ωμό τρόπο με δηλώσεις του ο υπουργός Εξωτερικών της Τουρκίας Αχμέτ Νταβούτογλου σε δηλώσεις του στην Τουρκία πριν από λίγη ώρα.
Οι δηλώσεις του ήρθαν ως απάντηση σε δημοσιεύματα του τουρκικού Τύπου για τις μυστικές διαπραγματεύσεις που διεξάγονται μεταξύ των δύο υπουργείων Εξωτερικών.
Είναι η πρώτη φορά που η Τουρκία δια του υπουργού Εξωτερικών της, θέτει τόσο............
. ξεκάθαρα ότι δεν πρόκειται να υπάρξει βελτίωση των ελληνοτουρκικών σχέσεων αν δεν υπάρξουν ελληνικές υποχωρήσεις στις τουρκικές απαιτήσεις.

Ολόκληρη η δήλωση Α.Νταβούτογλου έχει ως εξής: «Η Ελλάδα είναι γείτονάς μας. Θέλουμε να αναπτύξουμε τις σχέσεις μας. Αλλά στο Αιγαίο η Τουρκία έχει ζωτικά συμφέροντα. Θα συνεχιστούν οι εργασίες για να τεθούν υπό εγγύηση τα εν λόγω συμφέροντα. Οι συνομιλίες είναι μυστικές. Δεν θεωρώ σωστό να κάνω εκτιμήσεις. Αλλά οι δύο πλευρές, τους τελευταίους μήνες, επιδεικνύοντας καλή προσέγγιση, έχουν σημειώσει συγκεκριμένη πρόοδο. Αλλά δεν είναι σωστό να μπούμε σε λεπτομέρειες. Αποδίδουμε σημασία στη συνέχιση των συνομιλιών αυτών, με καλές προθέσεις και αποφασιστικότητα».

Ερωτηθείς για τις δηλώσεις του Έλληνα υπουργού Εξωτερικών Δημήτρη Δρούτσα για την ανάγκη να ανοίξει η Τουρκία τα λιμάνια και τα αεροδρόμιά της στα Κυπριακά πλοία και αεροσκάφη μέχρι το 2011, ο Νταβούτογλου απάντησε πως η θέση της Τουρκίας είναι δεδομένη.

«Πρέπει να υλοποιηθούν και οι δεσμεύσεις της ΕΕ προς τους Τουρκοκύπριους. Θεωρούμε πως το γεγονός ότι οι σχέσεις μας με την ΕΕ, που έχουν τόσο στρατηγική προοπτική, φαίνεται να κολλάνε σε ένα τέτοιο θέμα, σημαίνει μεγάλη έλλειψη στρατηγικού οράματος. Θεωρούμε επίσης λάθος από πλευράς των αρχών και των δεσμεύσεων της ΕΕ, το να μας προβάλλουν το Κυπριακό ως πολιτικό εμπόδιο», κατέληξε.
Αναμένονται κάποιες εξηγήσεις από το ελληνικό ΥΠΕΞ ή εν πάση περιπώσει τοποθέτηση επί των λεγομένων του Τούρκου υπουργού Εξωτερικών...

Τμήμα ειδήσεων defencenet.gr
Συνεχίστε το διάβασμα ΕΔΩ........

Δευτέρα 22 Νοεμβρίου 2010

ΣΟΥ ΘΥΜΙΖΕΙ ΚΑΤΙ ;


Διαβάστε τι έγινε στην ελληνική οικονομία το 1843, συγκρίνετε το με το σήμερα και θα αντιληφθείτε τι συμβαίνει στην παγκόσμια και στην ελληνική ιστορία, ανεξαρτήτως εποχών, προσώπων και ονομάτων. Η σύγκριση, μόνο ανατριχίλα μπορεί να προκαλέσει. Έχουμε και λέμε:
  
Το καλοκαίρι του 1843, η Ελλάδα έπρεπε να καταβάλει στις τράπεζες της Ευρώπης τα τοκοχρεολύσια παλιότερων δανείων που είχε πάρει η χώρα. Δυστυχώς τα λεφτά δεν είχαν πάει σε υποδομές που θα βοηθούσαν την κατεστραμένη ελληνική οικονομία, αλλά είχαν σπαταληθεί στους εμφυλίους της επανάστασης και στα λούσα του παλατιού και των Βαυαρών συμβούλων του στέμματος. (Σας θυμίζει τίποτα;) Οι τόκοι που έπρεπε να καταβάλλονται κάθε χρόνο ήταν 7 εκατομμύρια δραχμές και ισοδυναμούσαν με το μισό τών συνολικών εσόδων του ελληνικού κράτους που έφταναν μετά βίας τα 14 εκατομμύρια ετησίως. Στην πραγματικότητα, με την καταβολή των τόκων δεν περίσσευε τίποτα να επενδυθεί προς όφελος του ελληνικού λαού. (Αυτό μήπως;)
   
Την άνοιξη του 1843, η κυβέρνηση παίρνει μέτρα λιτότητας, τα οποία όμως δεν αποδίδουν τόσο ώστε να συγκεντρωθούν τα απαιτούμενα για την ετήσια δόση χρήματα. Έτσι, τον Ιούνιο του 1843, η ελληνική κυβέρνηση ενημερώνει τις ξένες κυβερνήσεις ότι αδυνατεί να καταβάλει το ποσό που χρωστάει και ζητά............
 νέο δάνειο από τις μεγάλες δυνάμεις, ώστε να αποπληρώσει τα παλιά. Αυτές αρνούνται κατηγορηματικά. (Βρε κάτι συμπτώσεις...)


Αντί να εγκρίνουν νέο δάνειο, εκπρόσωποι των τριών μεγάλων δυνάμεων (Αγγλία-Γαλλία-Ρωσία) κάνουν μια διάσκεψη στο Λονδίνο για το ελληνικό χρέος και καταλήγουν σε καταδικαστικό πρωτόκολλο. Οι πρεσβευτές των μεγάλων δυνάμεων με το πρωτόκολλο στο χέρι, παρουσιάζονται στην ελληνική κυβέρνηση και απαιτούν την ικανοποίηση του. Αρχίζουν διαπραγματεύσεις ανάμεσα στα δύο μέρη και μετά από έναν μήνα υπογράφουν μνημόνιο (!), σύμφωνα με το οποίο η Ελλάδα πρέπει να πάρει μέτρα ώστε να εξοικονομήσει μέσα στους επόμενους μήνες το αστρονομικό επιπλέον ποσό των 3,6 εκατομμυρίων δραχμών, που θα δοθούν στους δανειστές της. (Πάμε πάλι απ' την αρχή. Σας θυμίζει τίποτα;)


Για να είναι σίγουροι ότι το μνημόνιο θα εφαρμοστεί κατά γράμμα, οι πρεσβευτές απαιτούν να παραβρίσκονται στις συνεδριάσεις του Υπουργικού Συμβουλίου που θα εγκρίνει τα μέτρα και να παίρνουν ανά μήνα λεπτομερή κατάσταση της πορείας εφαρμογής τους, αλλά και των ποσών που εισπράττονται. (Τι μου θυμίζει, τι μου θυμίζει...)


Για να μην πολυλογώ, σας αναφέρω τα βασικά μέτρα που επέβαλε η κυβέρνηση μέσα στο 1843 σε εφαρμογή του τότε μνημονίου. Κάθε ομοιότητα με την εποχή μας είναι εντελώς τυχαία και πέραν των προθέσεων του ιστορικού:

1. Απολύθηκε το ένα τρίτο των Δημοσίων υπαλλήλων και μειώθηκαν 20% οι μισθοί όσων παρέμειναν.

2. Σταμάτησε η χορήγηση συντάξεων, που τότε δεν δίνονταν στο σύνολο του πληθυσμού αλλά σε ειδικές κατηγορίες.

3. Μειώθηκαν κατά 60% οι στρατιωτικές δαπάνες, μειώθηκε δραστικά ο αριθμός των ενστόλων και αντί για μισθό οι στρατιωτικοί έπαιρναν χωράφια.

4. Επιβλήθηκε προκαταβολή στην είσπραξη του φόρου εισοδήματος και της "δεκάτης", που ήταν ο φόρος για την αγροτική παραγωγή.

5. Αυξήθηκαν οι δασμοί και οι φόροι χαρτοσήμου.

6. Απολύθηκαν όλοι οι μηχανικοί του Δημοσίου και σταμάτησαν όλα τα δημόσια έργα.

7. Καταργήθηκαν εντελώς όλες οι υγειονομικές υπηρεσίες του κράτους.

8. Απολύθηκαν όλοι οι υπάλληλοι του εθνικού τυπογραφείου, όλοι οι δασονόμοι, οι δασικοί υπάλληλοι και οι μισοί καθηγητές πανεπιστημίου.

9. Καταργήθηκαν όλες οι διπλωματικές αποστολές στο εξωτερικό.

10. Νομιμοποιήθηκαν όλα τα αυθαίρετα κτίσματα και οι καταπατημένες "εθνικές γαίες" με την πληρωμή προστίμων νομιμοποίησης.

11. Περαιώθηκαν συνοπτικά όλες οι εκκρεμείς φορολογικές υποθέσεις με την καταβολή εφάπαξ ποσού.


Δεν είναι ανατριχιαστικά όμοια με την εποχή μας; Είδατε που οι οικονομικές συνταγές λιτότητας είναι σαν το παλιό καλό κρασί; Ίδιες, αιώνιες, ανυπόφορες. Κι επειδή ξέρω ότι θα ρωτήσετε "τι πέτυχαν με όλα αυτά;", σας απαντώ: Ο κόσμος εξαθλιώθηκε για μεγάλο διάστημα, οι ξένοι πήραν ένα μέρος των χρημάτων τους, η χώρα είδε κι έπαθε να συνέλθει, αλλά φαλίρισε ξανά μετά από πενήντα ακριβώς χρόνια, με το "Κύριοι, δυστυχώς επτωχεύσαμεν" του Χαριλάου Τρικούπη το 1893. Πάντως, το συγκεκριμένο μνημόνιο του 1843, από πολλούς ιστορικούς θεωρείται μία από τις σοβαρότερες αφορμές για το ξέσπασμα της επανάστασης της 3ης Σεπτέμβρη 1843, που έφερε Σύνταγμα στη χώρα.

Συνεχίστε το διάβασμα ΕΔΩ........

Σάββατο 20 Νοεμβρίου 2010

Απίστευτο! Χαρίσαμε Ελλάδα στην Τουρκία


Συγκλονιστικές αποκαλύψεις του newsbomb.gr για τον «πόλεμο του πετρελαίου» στην Ελλάδα, συνεχίζεται σήμερα με αποκλειστικές πληροφορίες του Κώστα Χαρδαβέλλα από σουηδικές πηγές με έδρα την Στοκχόλμη. Συνασπισμός επτά σκανδιναβικών χωρών πρότειναν στην ελληνική κυβέρνηση πριν υπογράψει το μνημόνιο με την Τρόικα, χρηματική ενίσχυση 250 δισ. ευρώ σε βάθος 5 ετών με δόσεις, με αντιπαροχή να τους δοθεί η έγκριση έρευνας και εκμετάλλευσης των κοιτασμάτων πετρελαίου και φυσικού αερίου που βρίσκονται στον ελληνικό χώρο (η πρόταση στην ελληνική κυβέρνηση έγινε από τον οργανισμό Scandec Org που είναι μία εμπορική – οικονομική – πολιτική ένωση των επτά σκανδιναβικών χωρών Σουηδίας, Νορβηγίας, Δανίας, Φινλανδίας, Εσθονίας, Λετονίας και Λιθουανίας).
Ο Scandec Org πρότεινε δωρεάν μελέτη έρευνα εξόρυξη και εμπορία των κοιτασμάτων με αναλογία κέρδους 80% προς 20% (το 20% στην Ελλάδα, το 80% στον διεθνή οργανισμό), προκειμένου να αποπληρωθεί σε βάθος χρόνου το ποσό των 250 δισ. ευρώ που θ έδινε στην Ελλάδα.
Παράλληλα δεσμευόταν για μεταφορά κάλυψη του...... 90% των εργασιακών δραστηριοτήτων του μόνο από Έλληνες εργαζόμενους και οποιαδήποτε συμφωνία ναυπήγησης του ορυκτού πλούτου που θα βρίσκονταν να γίνεται αποκλειστικά από την Ελλάδα.

Η κυβέρνηση δεν απάντησε ποτέ στο έγγραφο αυτό του οργανισμού, ενώ λίγο καιρό μετά ο οργανισμός των σκανδιναβικών κρατών έλαβε ειδοποίηση από μια κοινοπραξία ΗΠΑ και Ισραήλ ότι έχουν αναλάβει αυτοί το συγκεκριμένο θέμα.

Τον Ιούνιο του 2010 το Γαλλικό Ινστιτούτο Γεωφυσικών Ερευνών δημοσιοποίησε διεθνώς μια έρευνα – μελέτη του, που αφορά τα κοιτάσματα φυσικού αερίου στην Γαύδο. Η έρευνα έγινε σε συνεργασία με το Πανεπιστήμιο Κρήτης.

Η μελέτη αυτή ανέφερε ότι υπάρχει πλούσιο κοίτασμα μεθανίου καθαρού κατά 99%, δηλαδή δεν χρειάζεται καν επεξεργασία, τονίζοντας ότι το πολύτιμο μεθάνιο ρέει ελεύθερο στη θάλασσα, όπου και χάνεται, εδώ και εκατομμύρια χρόνια και όσοι περνάνε από τα συγκεκριμένα σημεία το βλέπουν και με γυμνό οφθαλμό.
Τον Ιούλιο του 2010 το Γαλλικό Ινστιτούτο ζήτησε και πάλι άδεια από την ελληνική κυβέρνηση για θαλάσσιες έρευνες για πιθανή εξόρυξη κοιτασμάτων φυσικού αερίου στην περιοχή νότια της Πελοποννήσου.

Και πάλι όμως η ελληνική κυβέρνηση ήταν αρνητική τοποθετώντας μάλιστα τις τρεις περιοχές ενδιαφέροντος (Απούλεια Λεκάνη, Λεκάνη Ηροδότου και Λεκάνη Σύρτης) σε γκρίζες ζώνες από μόνη της, βάζοντας όμως έτσι ουσιαστικά χωρίς λόγο στο παιχνίδι εκμετάλλευσης κοιτασμάτων Τούρκους και Λίβυους!
Από όλα αυτά βγαίνει το συμπέρασμα ότι Τούρκοι, Λίβυοι, και Ισραηλινοί κλέβουν φυσικό αέριο από την Ελλάδα, στην οποία ανήκουν μεγάλα κομμάτια των κοιτασμάτων στις Λεκάνες Απούλειας, Ηροδότου και Σύρτης.

Η αναφορά της νορβηγικής εταιρείας TGF-MoR, που κάνει σεισμικές έρευνες για ανεύρεση κοιτασμάτων φυσικού αερίου μιλάει για κοίτασμα 6 δισ. βαρελιών φυσικού αερίου μόνο στην Κρήτη, όσο δηλαδή τρεις φορές της Αλάσκας και μισή φοράς του συνόλου της Σιβηρίας.

Παράλληλα η ίδια εταιρεία μετά από έρευνες που έχει κάνει στο Ιόνιο μιλάει για ύπαρξη 900.000 βαρελιών φυσικού αερίου ετησίως στην περιοχή της Κεφαλονιάς, 1.200.000 βαρελιών ανοικτά του Κατάκολου, 800.000 βαρέλια στη Ζάκυνθο και περίπου 2.500.000 βαρέλια στους Οθωνούς.

Οι αποκαλύψεις αυτές, γνωστές σε ευρωπαϊκές τράπεζες και πετρελαϊκές εταιρείες της Αμερικής δίνουν το προφίλ μιας Ελλάδας, που θα μπορούσε με τον ορυκτό της πλούτο να είναι μια από τις πλουσιότερες χώρες της Ευρώπης.

Οι αποκαλύψεις του newsbomb.gr θα συνεχιστούν για τους υπεύθυνους αυτή της φοβερής ιστορίας με τον ανεκμετάλλευτο ορυκτό πλούτο της Ελλάδας.
Συνεχίστε το διάβασμα ΕΔΩ........

Παρασκευή 19 Νοεμβρίου 2010

Τρομοκρατήστε τους τρομοκράτες!

Του Δαμιανού Βασιλειάδη, εκπαιδευτικού
ιδρυτικού στελέχους του ΠΑΚ και του ΠΑΣΟΚ
Το νόημα του Πολυτεχνείου: Τρομοκρατήστε τους τρομοκράτες!
Ο τίτλος σίγουρα ξενίζει, γιατί δεν αντιλαμβάνεται κανείς, τι εννοεί.
Η εξήγηση.
Επί χουντικής περιόδου 1967 -1974 το άνθος της ελληνικής νεολαίας βρισκόταν στην Γερμανία κυρίως. Οι περισσότεροι από τις αγροτικές περιοχές που πήγαν εκεί με συμβάσεις και όχι ως λαθρομετανάστες, ήταν διαλεγμένοι από τους Γερμανούς, με κριτήρια το νεαρό της ηλικίας, την υγεία και την ευρωστία τους.
Όταν άρχισαν να δρουν οι αντιδικτατορικές οργανώσεις και να μετέχει ένα μεγάλο μέρος σ’ αυτές από τους Έλληνες εργάτες, έστειλε η χούντα στρατιές τραμπούκων από την Ελλάδα, μαζί με ορισμένους, που ήταν δίπλα στα προξενεία Γερμανίας, για να τους τρομοκρατήσουν.
Για να αντιμετωπίσουμε το πρόβλημα αυτό βάλαμε μπρος ένα.......... ένα σχέδιο αντεπίθεσης, με σύνθημα: «Τρομοκρατήστε τους τρομοκράτες», που στέφθηκε με πλήρη επιτυχία.

Σήμερα στην Ελλάδα υπάρχει ένα κλίμα τρομοκράτησης, που αυτή τη φορά δεν ξεκινά από δικτατορικούς ή φασιστικούς κύκλους, αλλά κυρίως ή αποκλειστικώς από κάτι πολυπολιτισμικούς ανθελληνικούς κύκλους, που τάχτηκαν στην υπηρεσία της Νέας Τάξης, για να ξεπουλήσουν την Ελλάδα.

Είναι άτομα, κινήσεις και μερίδες ενός συμπλέγματος εξουσίας, ενός συμπαγούς μπλοκ, που απεργάζεται την καταστροφή της Ελλάδας,μιας νέας μορφής χούντα.
Ένα μπλοκ που ενσωματώθηκε και υπηρετεί με ανταλλάγματα την νεοφιλελεύθερη παγκοσμιοποίηση και την παγκόσμια διακυβέρνηση.

Διακηρύττει μια πολυπολιτισμική και πολυεθνική Ελλάδα, στην οποία οι ΄Ελληνες θα είναι μια μειοψηφία υπό εξαφάνιση.
Όλοι αυτοί επειδή είναι εναντίον του έθνους – κράτους, βλέπουν την Ελλάδα ως χώρο και όχι ως χώρα, ως ένα ξέφραγο αμπέλι.

Αυτή η κατηγορία των «εκσυγχρονιστών» και «ανανεωτών» αριστεροκεντροδεξιών εθνομηδενιστών, όπως τους ονομάζω, γιατί περί αυτού πρόκειται, κατηγορούν τους πατριώτες ΄Ελληνες ως εθνικιστές, σοβινιστές, ρατσιστές κ.λπ. Όμως είναι θρασύδειλοι, γιατί είναι ραγιάδες.

Και στο Πολυτεχνείο το καθεστώς προσπάθησε να τους τρομοκρατήσει. Όμως η νεολαία μας τότε δεν τα έβαλε κάτω. Αγωνίστηκε αψηφώντας του κινδύνους και νίκησε, γιατί είχε οράματα και αξίες.
Με ελληνικές σημαίες φώναζε, ψωμί, παιδεία, ελευθερία. Εθνική Ανεξαρτησία. Κάτω η χούντα! Έξω οι Αμερικάνοι!

Αυτοί αντιστάθηκαν στην κατοχή.

Σήμερα σκύβει η πλειοψηφία της νεολαίας το κεφάλι. Τους περισσότερους ήρωες του Πολυτεχνείου αλλοτρίωσε το σύστημα. Πολλοί δεν άντεξαν τις πιέσεις και εξαργύρωσαν τους αγώνες τους. συμβιβάστηκαν και προσαρμόστηκαν στις καινούργιες συνθήκες.

Όλοι οι θεσμοί έχουν διαφθαρεί. Μηδέ της εκκλησίας και της δικαιοσύνης εξαιρουμένης.

Η οικογένεια ίσως κρατάει κάποιες αξίες. Κι’ εκεί τα πράγματα δεν είναι, όπως πρέπει. Πάντως η μόνη προστασία που απομένει για την νέα γενιά είναι η οικογένεια.

Το σχολείο έχει τελειώσει. Σε λίγο με τη φόρα της αποεθνοποίησής του θα καθιερώσουν τα τουρκικά ως υποχρεωτική γλώσσα και αντί για ελληνική ιστορία θα μαθαίνει η τρυφερή ηλικία τα κατορθώματα του Νέο- Οθωμανισμού. Εκεί μας οδηγούν. Δεν είναι αποκυήματα φαντασίας. Τα δείγματα ήδη υπάρχουν. Οι προσπάθειες γίνονται και θα ενταθούν με τη βοήθεια του Σόρος και κάποιων Ελλήνων Σόρος.

Έτσι όπως φαίνονται τα πράγματα, αν δεν κάνουμε ένα δεύτερο Πολυτεχνείο ενάντια στην κατοχή και τη σημερινή χούντα των εθνομηδενιστών, θα έχουμε εθνικές καταστροφές, όπως είχαμε το 1974 στην Κύπρο.

Ήδη έχουν κάνει και συνεχίζουν να κάνουν τόση ζημιά !
Μη βρίσκοντας αντίδραση, αποθρασύνονται σε τέτοιο βαθμό, που αν δεν τους σταματήσει κανείς, θα προκαλέσουν μεγάλη καταστροφή στον τόπο. Και η καταστροφή θα είναι εθνική.

Η Ελλάδα είχε χρεοκοπήσει με τα ίδια και παρόμοια συμπτώματα αρκετές φορές, όμως δεν υπέστη εθνικό ακρωτηριασμό και εθνική καταστροφή, όπως διαφαίνεται τώρα.

Γι’ αυτό πρέπει αποκαλύπτοντας τα άνομα σχέδιά τους και την υποκρισία τους, όχι μόνο να προβάλουμε αντίσταση, αλλά να οργανώσουμε την εξέγερση σ’ αυτό το διεφθαρμένο και υποτελές καθεστώς.

Εξέγερση πρέπει να είναι το σύνθημα.

Οι 13οοο Μουσουλμάνοι που μαζεύτηκαν «αυθόρμητα!!!» στις πλατείες της Αθήνας, με την καθοδήγηση σκοτεινών θεσμικών και εξωθεσμικών κέντρων, είναι μέγας προάγγελος κακών.

Μας περιμένουν ανεξέλεγκτες και πρωτόγνωρες καταστάσεις, αν δεν αντιδράσουμε.

Πρέπει, αν θέλουμε να τιμήσουμε το Πολυτεχνείο και όσους πολέμησαν την χούντα, να υψώσουμε την ελληνική σημαία, σύμβολο της ελευθερίας και των αγώνων υπέρ των δικαίων του ελληνικού λαού με τη φράση του ακρίτα πατριώτη αγωνιστή του ελληνισμού, Βάσου Λυσσαρίδη:

«Αν εθελούσια δεν γονατίσεις, ούτε νεκρό δεν μπορούν να σε γονατίσουν!»
Ένα είναι το σύνθημα, που πρέπει να ακουστεί απ’ άκρου σε άκρο της Ελλάδας:
Τρομοκρατείστε τους τρομοκράτες!

Έτσι θα τιμήσουμε το Πολυτεχνείο, όπως του αξίζει.
Συνεχίστε το διάβασμα ΕΔΩ........

Πέμπτη 18 Νοεμβρίου 2010

Οι εξεγερμένοι του Πολυτεχνείου ήθελαν άραγε αποκατάσταση της δημοκρατίας;

Όπως είναι γνωστό, το Πολυτεχνείο υπήρξε η κορυφαία εκδήλωση αντίστασης του λαού ενάντια στη Χούντα και ταυτόχρονα το απόλυτο αίτημα για Δημοκρατία. Η Χούντα πράγματι, έπειτα από λίγο χρονικό διάστημα κατέρρευσε και άνοιξε ο δρόμος για τη Δημοκρατία.

Όμως ποια δημοκρατία δημιουργήθηκε μετά το Πολυτεχνείο; Δικαιώθηκαν ή όχι οι αγώνες εκείνων των εξεγερμένων Ελλήνων;

Μέχρι τώρα, στις γραμμές που προηγήθηκαν πιο πάνω, αποφύγαμε σκόπιμα να....
αναφέρουμε το γνωστό μεταπολιτευτικό σύνθημα που έριξε το παλιό πολιτικό κατεστημένο στη λαϊκή συνείδηση και έκτοτε αυτό μας έρχεται αυθόρμητα στο μυαλό.

Το σύνθημα αυτό είναι η φράση:..............  «Η Αποκατάσταση της Δημοκρατίας».

Για σκεφτείτε λοιπόν; Δεν σας έρχεται αυθόρμητα στο μυαλό ότι μετά την κατάρρευση της Χούντας είχαμε αποκατάσταση της Δημοκρατίας; Δεν σας έρχεται αυθόρμητα στο μυαλό ότι το αίτημα του Πολυτεχνείου ήταν η αποκατάσταση της δημοκρατίας;
Και φυσικά σας έρχεται. Είναι τόσο παντοδύναμο σύνθημα που έγινε αυτόματη σκέψη και αυθόρμητη εκφορά λόγου.

Τι σημαίνει όμως αποκατάσταση; Σημαίνει ότι κάτι έχει καταργηθεί ή έχει υποστεί βλάβη και πρέπει να επανέλθει στην προτέρα κατάσταση. Να αποκατασταθεί.

Τι επανήλθε λοιπόν μετά την πτώση της Δικτατορίας;

1) Επανήλθε το ίδιο πολιτικό σύστημα της Βασιλευόμενης Κοινοβουλευτικής Δημοκρατίας, το οποίο απλά άλλαξε με το γνωστό (και μοναδικό στη νεότερη ιστορία) δημοψήφισμα, σε Προεδρευόμενη Κοινοβουλευτική δημοκρατία. Δηλαδή επανήλθε ατόφιο, το ίδιο ολιγαρχικό πολιτικό σύστημα που είχε οδηγήσει σε αδιέξοδο και στη Χούντα.

2) Επανήλθε αυτούσιο και ολόκληρο το υπεύθυνο παλιό πολιτικό προσωπικό της χώρας, δηλαδή οι τρεις γνωστές πολιτικές οικογένειες (Καραμανλικοί, Παπανδρεϊκοί, Μητσοτακικοί), μαζί με άλλες δευτερεύουσες πολιτικές οικογένειες, οι οποίες μας έφτασαν και πάλι σε αδιέξοδο και τη χώρα στη χρεοκοπία.

Σήμερα έχουμε μπει σε μια τεράστια οικονομική, πολιτική και κοινωνική κρίση. Και όμως οι ίδιες οι υπεύθυνες πολιτικές οικογένειες, μαζί με ολόκληρο το κρατικοδίαιτο οικονομικό κατεστημένο και τα καθεστωτικά ΜΜΕ, οχυρωμένοι πίσω από το πολίτευμα της απόλυτα ελέγξιμης από τους ίδιους, Προεδρευόμενης Κοινοβουλευτικής Δημοκρατίας, έχουν το θράσος να επαγγέλλονται ότι οι ίδιοι θα μας βγάλουν από την κρίση.

Σήμερα, ο Αντώνης Σαμαράς μιλάει για Νέα Μεταπολίτευση. Θα πρέπει προφανώς να γνωρίζει και ο ίδιος πως, αν επιδιώξει να κάνει ο,τιδήποτε μέσα από το ίδιο πολιτικό σύστημα, στο τέλος θα γίνει και αυτός ένας απλός συμβιβασμένος διαχειριστής του συστήματος, όπως τόσοι και τόσοι. Γνωρίζει άλλωστε, ότι οι 800.000 Νεοδημοκράτες ψήφισαν επαναστάτη και όχι διαχειριστή.

Σε κάθε περίπτωση, η Πραγματική Μεταπολίτευση, θα πρέπει να πιάσει το μήνυμα του Πολυτεχνείου από εκεί που το άφησε η τότε εξεγερμένη γενιά, της οποίας τον αγώνα εκμεταλλεύτηκε το πολιτικό σύστημα και την ανάγκασε στη συνέχεια να συμβιβαστεί μαζί του.
Και το μήνυμα αυτό δεν ήταν η αποκατάσταση της παλιάς και αποτυχημένης «δημοκρατίας», αλλά η θεμελίωση μιας καινούργιας γνήσιας δημοκρατίας, που δεν θα είχε την κοινωνία στη γωνία, αλλά θα έβαζε την κοινωνία στην πολιτική.

Αυτό το μήνυμα παραμένει και σήμερα, περισσότερο από κάθε άλλη φορά, επίκαιρο.

Συνεχίστε το διάβασμα ΕΔΩ........

Τετάρτη 17 Νοεμβρίου 2010

Υπήρχε λαϊκή αντίδραση κατά της Χούντας;


ΓΙΩΡΓΟΣ ΔΑΜΙΑΝΟΣ
Δύσκολα θα πειστείτε, ιστορικά, για τη λαϊκή κινητοποίηση κατά της Χούντας. Μπορεί να ενοχλούνται ορισμένοι, αλλά η τυραννία παρέμεινε 7 χρόνια, ακριβώς, επειδή απουσίαζε η λαϊκή αντίδραση (τα 3/4 του πληθυσμού μπορεί να είχαν μία θεωρητική δυσαρέσκεια αλλά “σάπιζαν” μπροστά στον “Άγνωστο Πόλεμο”, στο γήπεδο και τα μπουζούκια ή στην υπαρξιακή πραγμάτωση μέσα από ένα παράνομο πανασήκωμα του αυθαιρέτου (όπως ακριβώς, σήμερα, “στενάζουμε” στην τηλεόραση). Να γιατί η χούντα των συνταγματαρχών κράτησε εφτά, ολόκληρα, χρόνια. Να γιατί πρέπει να γιορτάζουμε το Πολυτεχνείο. Για να δείξουμε τις επιπτώσεις της κοινωνικής αποβλάκωσης
Οι αγωνιστές είχαν συγκεκριμένο πολιτικό χρώμα;
Οι εξορισθέντες είχαν......... συγκεκριμένο χρώμα. Ήταν μέλη του ΚΚΕ (Τιμή και Δόξα στους ασυμβίβαστους ήρωες, άσχετα με τη μυωπική ηγεσία τους) αλλά και ενεργά μέλη της ευρύτερης Δημοκρατικής Παράταξης (Χαραλαμπόπουλος, Λιβάνης, Πεπονής κ.α.), που αργότερα θα στελεχώσουν το ΠΑΣΟΚ. Αυτοί, όμως, βρέθηκαν στην εξορία, γιατί εκεί κατέληγαν από το 1936 μέχρι το 1974. Η Χούντα των Συνταγματαρχών δεν έκανε τίποτα περισσότερο από τις νόμιμες και “Δημοκρατικές” προδικτατορικές κυβερνήσεις.

Ο Παναγούλης ήταν “κεντρώος” πολιτικά (βουλευτής της ένωσης Κέντρου) .

Ο Μουστακλής δεν ήταν ένας παθιασμένος φοιτητής, αλλά αξιωματικός του Ελληνικού Στρατού (μάλλον Δεξιός).

Ο Γεωργάκης δεν ήταν πειθαρχημένο κομματικό στρατιωτάκι.

Ο Καράγιωργας, ο Λεντάκης, ο Έλης και πολλοί άλλοι ήταν αγωνιστές στην πράξη. Ήταν παρόντες στα δύσκολα. Ανέβηκαν στο τρένο του Αγώνα ως απλοί επιβάτες και όχι ως εισπράκτορες, όπως πολλοί άλλοι. Όσοι διαφωνούν με το Πολυτεχνείο θεωρούν ότι αυτοί δεν πρέπει να τιμηθούν; Μήπως έχουν κανένα καλύτερο πρότυπο στη μεταπολεμική Ελλάδα για να δώσουν στα παιδιά τους και να τα ξεκουνήσουν από τον καναπέ;
Το υπόλοιπο (υποθετικά 85%) του Ελληνικού Λαού είναι αλήθεια ότι απείχε. Και μη θεωρήσει κανείς ότι, αφού δεν αντιδρούσε, άρα συμφωνούσε με το καθεστώς. Ήταν, απλώς, απαθείς, όπως απαθείς είμαστε και τώρα. Να γιατί χρειάζεται η επέτειος της εξέγερσης του Πολυτεχνείου.

Το πολυτεχνείο είναι σύμβολο (ή πρέπει να γίνει σύμβολο). Σύμβολο σε Τι;

Δεν ξέρω αν η Χούντα ήταν δάκτυλος των Αμερικανών (λες και οι προηγούμενοι ή οι επόμενοι έφεραν ή φέρνουν την οποιαδήποτε αντίδραση στις Υπερδυνάμεις).

Δε με ενδιαφέρει πόσοι και που πέθαναν στο Πολυτεχνείο. Όχι γιατί δε νοιάζομαι, αλλά το θεωρώ αφελές να απαντήσει κάποιος αν είναι τόσοι ή λιγότεροι οι νεκροί του Πολυτεχνείου. Αν πέθαναν τη νύχτα της 17ης Νοέμβρη ή αργότερα. Θεωρώ, επίσης, αφελές να φουσκώσει κάποιος τους αριθμούς των θυμάτων για να παρουσιάσει πιο “τραγικά” τα γεγονότα. Η επέτειος του Πολυτεχνείου δεν είναι το μνημόσυνο μιας τραγικής νύχτας, αλλά η υπενθύμιση για μια διαρκή αναζήτηση των σύγχρονων αυταρχικών μορφών εξουσίας.

Και ενώ τότε οι στρατιωτικοί φόραγαν τη στολή τους και τους αναγνώριζες, σήμερα είναι δύσκολο να εντοπίσεις τι μορφή έχουν οι Δικτάτορες. Και μη θεωρείτε ότι οι σύγχρονες “δικτατορίες” είναι καλύτερες, επειδή δεν χρησιμοποιούν Βία. Η Βία της εξουσίας είναι απάντηση στις λαϊκές αντιδράσεις (που εκδηλώθηκαν ή που που πρόκειται να εκδηλωθούν). Όταν κανείς δεν αντιδρά δε χρειάζεται να είναι βίαιοι. Ο Παπαδόπουλος και η παρέα του φοβόταν τον πολίτη και γι αυτό τον βάραγαν. Σήμερα, αδιαφορούν, πλήρως, για την ύπαρξη του.

Από το ηλεκτρονικό περιοδικό 24grammata.com
Συνεχίστε το διάβασμα ΕΔΩ........

Σάββατο 13 Νοεμβρίου 2010

Αργεντινός Οικονομολόγος Καθηγητής Πανεπιστημίου: Απαλλαγείτε από τους τοκογλύφους!

Συνομιλώντας με τον μελετητή της κρίσης της Αργεντινής, οικονομολόγο και καθηγητή του Πανεπιστημίου του Μπουένος Αϊρες, Κλαούντιο Κατς, αποκομίζει κανείς την πεποίθηση ότι υπάρχει ζωή μετά τον (οικονομικό) θάνατο.
Ο Κατς ήρθε στην Αθήνα της μιζέριας, της οικονομικής ασφυξίας και της ..αυτομαστίγωσης για να μας θυμίσει ότι όσα ζούμε, τα έζησαν κι άλλοι. και επιβίωσαν.
Ότι μπορούμε να βγούμε από το τέλμα πιο γρήγορα από όσο νομίζουμε. Οτι η οικονομία της Αργεντινής είδε άσπρη μέρα μόνον όταν σταμάτησε να κάνει ό,τι της ζητούσαν οι πιστωτές.
Όπως η Ελλάδα σήμερα, έτσι και η...........  Αργεντινή στα τέλη της δεκαετίας του ’90 όφειλε πολύ περισσότερα χρήματα από όσα μπορούσε ποτέ να αποπληρώσει. «Δεν έχετε να πληρώσετε; Δώστε μας τα πετρέλαια.
Πουλήστε τις τηλεπικοινωνίες, την ύδρευση, τις αερογραμμές, τη συγκοινωνία, το φυσικό αέριο.
Η κυβέρνηση Μένεμ τούς τα έδωσε όλα. Και βρέθηκε η Αργεντινή στην παράδοξη κατάσταση να έχει πουλήσει τα πάντα και το χρέος της να αυξάνεται αντί να μειώνεται» λέει, χειρονομώντας ζωηρά.
«Μας έστυψαν όσο μπορούσαν, το ίδιο κάνουν τώρα μ’ εσάς. Ηξεραν ότι η αποπληρωμή είναι αδύνατη, αλλά η στρατηγική τους ήταν μη σκέφτεστε, δώστε». Ο Kατς είναι οικονομολόγος, αλλά θεωρεί ότι σε προβλήματα όπως αυτά, τον πρώτο λόγο έχει η πολιτική.
«Το θέμα είναι καθαρά πολιτικό», επισημαίνει. «Πρέπει πρώτα να ληφθεί μια θεμελιώδης πολιτική απόφαση και εν συνεχεία υπάρχουν δύο – τρεις εναλλακτικές λύσεις στο πεδίο της οικονομίας».
Η απόφαση αυτή είναι ότι η χώρα σταματά να εξοφλεί τους διεθνείς πιστωτές, είτε προχωρώντας σε στάση πληρωμών, όπως η Αργεντινή, είτε αρχίζοντας λογιστικό έλεγχο του χρέους, όπως το Εκουαδόρ.
«Το Εκουαδόρ δημιούργησε διεθνή επιτροπή ειδικών που προχώρησε σε λογιστικό έλεγχο του χρέους και κατέληξε ότι το πραγματικό χρέος ήταν μικρότερο από το ονομαστικό χρέος», υπογραμμίζει.
Ρωτώ πόσο επίπονη ήταν η στάση πληρωμών για την Αργεντινή. «Εκμεταλλευθήκαμε την περίοδο 2002-2005 για την οξυγόνωση της οικονομίας», απαντά.
«Είχαμε χρήματα για τα λογικά πράγματα, για μισθούς, συντάξεις, σχολεία, νοσοκομεία, για κάποιες επενδύσεις». Το λάθος της Αργεντινής είναι ότι περίμενε έως ότου χρεοκοπήσει, δεν προχώρησε στη στάση πληρωμών οργανωμένα και συντεταγμένα.
«Το πρώτο και κύριο πράγμα που θα έπρεπε να είχαμε κάνει θα ήταν να αναλάβει έγκαιρα η κυβέρνηση τον πλήρη έλεγχο του τραπεζικού συστήματος. Δεν μιλώ για εθνικοποίηση, μιλώ για προσωρινό πλήρη έλεγχο.
Αυτό θα εμπόδιζε τη μαζική φυγή κεφαλαίων στο εξωτερικό, που δημιούργησε πολλά προβλήματα», λέει.
«Για να διαπραγματευθεί όμως μια κυβέρνηση με τις τράπεζες σε μια τέτοια στιγμή, πρέπει να βάλει στο τραπέζι το διάταγμα της εθνικοποίησής τους, ως απειλή, προκειμένου αυτές να συμφωνήσουν να δώσουν προσωρινά τον έλεγχο».
Ενώ η στάση πληρωμών ήταν αναπόφευκτη, η κυβέρνηση της Αργεντινής έκανε τα πάντα για να την αποτρέψει , περιλαμβανομένης της δέσμευσης των καταθέσεων της μεσαίας τάξης προκειμένου να πληρωθούν οι πιστωτές.
«Αυτό ήταν το μοιραίο τους λάθος, καθώς η μεσαία τάξη ενώθηκε με τους φτωχούς που είχαν αρχίσει πραγματικά να πεινάνε», λέει. Δέκα μήνες διαδηλώσεων κορυφώθηκαν στην εξέγερση της 19ης και 20ής Δεκεμβρίου 2001, που υποχρέωσε τον πρόεδρο Ντε λα Ρούα να φύγει με ελικόπτερο από το πολιορκούμενο προεδρικό μέγαρο και τον διάδοχό του να κηρύξει στάση πληρωμών και να αποσυνδέσει το πέσο από το δολάριο.
Ελεγχος του ευρώ

«Καμία κυβέρνηση δεν αποφασίζει μόνη της κάτι τέτοιο, πρέπει να υποχρεωθεί από κάτω», επισημαίνει, προσθέτοντας ότι απαιτείται και εθνικός έλεγχος της νομισματικής πολιτικής. «Συνειδητοποιείτε ότι στην περίπτωση της Ελλάδας αυτό σημαίνει έξοδο από το ευρώ;» ερωτώ.
«Μπορείτε να αποφασίσετε να μείνετε στο ευρώ, να φύγετε ή να επιλέξετε μια μέση λύση. Πρώτα οι Ελληνες θα αναλάβουν τον έλεγχο του νομίσματος που κυκλοφορεί στην Ελλάδα. Μετά απ’ αυτό, θα μπορέσετε να συζητήσετε για το μέλλον του ευρώ με άλλους όρους».

Και η άποψή του για τις τρομακτικές αντιδράσεις που θα προέκυπταν; «Αυτή είναι η ιδεολογία του νεοφιλελευθερισμού. Ότι είστε φτωχοί και εκείνοι έχουν όλη την εξουσία.

Ότι εσείς δεν έχετε τίποτα και εκείνοι τα έχουν όλα. Ότι είστε ανάξιοι, διεφθαρμένοι και λοιπά. Πρέπει να συνειδητοποιήσετε τη δύναμή σας και μετά να συζητήσετε μαζί τους με σωστούς όρους.
Το μυστικό στην πολιτική διαμάχη είναι να ξέρεις ποιες είναι οι δυνάμεις σου». Ο Κατς τονίζει ότι η οικονομική διαφορά ανάμεσα στη Γερμανία και την Ελλάδα δεν είναι τόσο μεγάλη όσο η διαφορά ανάμεσα στις ΗΠΑ και την Αργεντινή, τη Βολιβία ή το Εκουαδόρ.

«Όμως, όλες αυτές οι μικρές χώρες μπόρεσαν να διαπραγματευθούν με τη μεγάλη δύναμη. Στη Λατινική Αμερική δεν επαναλαμβάνουμε ό,τι λένε οι νεοφιλελεύθεροι. Είστε Ελληνες», λέει και δείχνει με πάθος την γκραβούρα του Παρθενώνα, που συμπτωματικά κρέμεται πάνω από το τραπέζι μας. Εμείς στην Αργεντινή έχουμε μόνο δύο αιώνες ιστορίας. Η Ελλάδα πρέπει να ανακτήσει τη δύναμη της ιστορίας της.
Συνεχίστε το διάβασμα ΕΔΩ........

Πέμπτη 11 Νοεμβρίου 2010

«Μεθόδους τύπου CIA εφαρμόζει το ΔΝΤ»


Τι μπορεί να συνδέει τη CIA και τις ανακριτικές τεχνικές που χρησιμοποιεί με το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο και την Παγκόσμια Τράπεζα;  Το ερώτημα κατ' αρχήν ακούγεται άτοπο και η άμεση απάντηση είναι τίποτα. Λάθος!!
Στο βιβλίο της «Το Δόγμα του Σοκ», η βραβευμένη καναδή δημοσιογράφος και επίτιμη διδάκτωρ πολιτικού δικαίου στο πανεπιστήμιο King College της Νέας Σκοτίας Ναόμι Κλάιν, αποδεικνύει ότι η «θεραπεία του σοκ» που η CIA εφάρμοζε από τις αρχές της δεκαετίας του '50 βρίσκει άμεση εφαρμογή στις μεθόδους που προτείνει το ΔΝΤ και η Παγκόσμια Τράπεζα για να φέρουν στον «ίσιο δρόμο» παραστρατημένες οικονομίες.

Σύμφωνα με μελέτες που είχαν δημοσιευθεί τις δεκαετίες του '60 και του '70, ο επικεφαλής των πειραμάτων της CIA τη δεκαετία του '50, δόκτωρ.......Γιούεν Κάμερον, πίστευε ότι ο μοναδικός τρόπος για να διδάξει στους «ασθενείς» του νέους, υγιείς, τρόπους συμπεριφοράς ήταν να διεισδύσει στο μυαλό τους και να σπάσει τα παλιά παθολογικά νοητικά σχήματα. Αυτή η μαζική απώλεια όλων των αναμνήσεων ήταν η ουσία της θεραπείας για να ωθηθεί ο ασθενής σε νέο στάδιο ανάπτυξης. Οταν με μια σειρά αλλεπάλληλων ηλεκτροσόκ είχε επιτευχθεί η «πλήρης αποδόμηση» της προσωπικότητας του ασθενούς, μπορούσε πλέον να αρχίσει η ψυχική καθοδήγηση.

Το έργο του Γ. Κάμερον ζήλεψε ο οικονομολόγος καθηγητής στο Πανεπιστήμιο του Σικάγου, ο «πολύς», μακαρίτης πλέον, Μίλτον Φρίντμαν. Αντί για τα ηλεκτροσόκ συνιστούσε πως, όταν η οικονομία υπόκειται σε στρεβλώσεις, μόνο η πρόκληση οδυνηρών σοκ, το «πικρό φάρμακο» όπως το ονόμαζε, μπορούσε να την επαναφέρει στην υγιή κατάσταση. Εγραφε το 1982: «Οταν ξεσπάει μια κρίση, πρέπει να αναπτύσσουμε πολιτικές έως ότου το πολιτικά αδύνατο καταστεί πολιτικά αναπόφευκτο». Δηλαδή «οι ηγέτες είναι ελεύθεροι να κάνουν ό,τι είναι ή ισχυρίζονται ότι είναι αναγκαίο για την αντιμετώπιση της κρίσης, οι περίοδοι κρίσης είναι περίοδοι αναστολής της δημοκρατίας». Αν αυτό σας θυμίζει Ελλάδα και τις διαδικασίες υπερψήφισης του μνημονίου ή της βίαιης ανατροπής των εργασιακών και ασφαλιστικών σχέσεων, μείωσης μισθών και συντάξεων, τότε μάλλον σκέφτεστε ανατρεπτικά...

Οι ιθύνοντες του ΔΝΤ υιοθέτησαν τη θεωρία του σοκ επισημαίνοντας, το 1996: «Οι άνθρωποι μπορεί να προβάλλουν αντίσταση σε τμηματικές αλλαγές (π.χ. περικοπή προγραμμάτων υγείας) αλλά, αν συμβούν ταυτόχρονα δεκάδες αλλαγές προς κάθε κατεύθυνση, τότε εδραιώνεται ένα αίσθημα ματαιότητας και ο πληθυσμός περιέρχεται σε κατάσταση αδράνειας». Οπως ακριβώς στα πειράματα του Κάμερον, που οι «ασθενείς» μετά το ηλεκτροσόκ ήταν «χαμένοι». Και, όπως σημείωναν το 2002 τραπεζίτες της Παγκόσμιας Τράπεζας, «μπορεί το σοκ να εξυμνείται ως δημοκρατική διαδικασία, αφού έχουν προηγηθεί εκλογές, ασχέτως αν αγνοείται ύστερα η βούληση του λαού». Οχι, τότε ακόμα δεν είχαν προκύψει «καλλικράτεια διλήμματα» και συνυπολογισμοί ψήφου κατά Γ. Α. Παπανδρέου...

Και αν στα πειράματά του ο Κάμερον χρησιμοποιούσε και ψυχοτρόπα φάρμακα το οικονομικό σοκ βρήκε άξιο συμπαραστάτη του τη διαφθορά. «Η διαφθορά των πάντων, είτε υπάρχει είτε εφευρίσκεται, ευθύνεται για την όποια αποτυχία» υποστηρίζουν στελέχη του ΔΝΤ, μόνο που ξεχνούν ότι χάριν της «διαφθοράς» και του «εξαιρετικά διογκωμένου και ανίκανου δημόσιου τομέα» άνοιγαν οι αγορές για τα σχέδια του ΔΝΤ και της Παγκόσμιας Τράπεζας. Στα ανακριτικά εγχειρίδια της CIA επισημαίνεται πως οι κρατούμενοι πρέπει να απομονώνονται αμέσως και τονίζεται: «Πρέπει συνεχώς να βρίσκονται υπό καθεστώς σύγχυσης, αποπροσανατολισμού και έκπληξης. Χωρίς αυτά τα στοιχεία δεν υπάρχει σοκ». Το ίδιο ισχύει και για τις κοινωνίες, όταν όμως ο μηχανισμός του δόγματος του σοκ γίνει συλλογικά κατανοητός, είναι δυσκολότερο να αιφνιδιαστούν ολόκληρες κοινότητες, είναι δυσκολότερο να βρεθούν σε μια κατάσταση σύγχυσης, καθώς γίνονται πιο ανθεκτικές στο σοκ. «Η μνήμη, τόσο η ατομική όσο και η συλλογική, είναι ο μεγαλύτερος αποσοβητής των σοκ» υποστηρίζει η Ναόμι Κλάιν και υπενθυμίζει πως όταν ΔΝΤ και Παγκόσμια Τράπεζα έχασαν τις «χώρες-πελάτες» της Λατινικής Αμερικής, τότε στράφηκαν στην Ευρώπη, για να αναζητήσουν χώρες- «λευκές-σελίδες», ώστε να οικοδομηθούν τα κράτη - πρότυπα...



ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ
Συνεχίστε το διάβασμα ΕΔΩ........

Τρίτη 9 Νοεμβρίου 2010

Ο επιθανάτιος ρόγχος της μεταπολίτευσης



Από τη Ρήξη Νοεμβρίου

Του Γιώργου Καραμπελιά

Στον δήμο της Αθήνας η αποχή ξεπέρασε το 55%, στη Θεσσαλονίκη το 46%, στην Αττική το 45% και στο σύνολο της επικράτειας το 40%, ενώ στην περιφέρεια Αττικής οι «εκλεκτοί» των δύο μεγάλων κομμάτων δεν ξεπέρασαν το 45% και οι δύο μαζί. Παράλληλα, τα άκυρα - λευκά – η ενεργός απόρριψη – έφτασαν το ιστορικό ρεκόρ του 9%! Σύνολο απόρριψης 50%!

Αυτά είναι το πρώτο και βασικό δεδομένο. Τα υπόλοιπα έπονται. Το ΚΚΕ ανέβηκε σε ποσοστό, λόγω αποχής, αλλά όχι σε ψήφους. Το πολιτικό κενό διευρύνεται, αρχίζοντας όπως πάντα από τις δύο μεγάλες πόλεις και κατ' εξοχήν από την Αθήνα. Δύο σημαδιακά ποσοστά υποψηφίων στον δήμο της Αθήνας, Αμυράς (!) 7,35% και κυρίως ο χρυσαυγίτης Μιχαλολιάκος 5,3%, λίγο πιο κάτω από την υποψήφια του «ενωμένου» ΣΥΡΙΖΑ! Το.............  μεταναστευτικό, που οι «προοδευτικοί» είχαν εξορίσει στο πυρ το εξώτερο, εισβάλλει με την πιο άσχημη γκριμάτσα του στην κεντρική πολιτική σκηνή.

Η Ελλάδα είναι ώριμη για να δεχτεί κάτι καινούργιο, με τη μόνη διαφορά ότι ακόμα αυτό γίνεται διά του αρνητικού τρόπου, έχει απορρίψει το παλιό ή μάλλον αρχίζει μαζικά να το απορρίπτει, αλλά δεν μπορεί ακόμα να γεννήσει το καινούργιο, και έτσι ψηφίζει αρνητικά.

Η αδυναμία του πολιτικού συστήματος να προτείνει κάτι διαφορετικό έχει ένα όνομα: Κικίλιας! Ο Σαμαράς δεν είχε τίποτε καλύτερο να προτείνει στους κατοίκους της Αττικής! Ενώ κατάφερε σε ένα βαθμό να επανασυσπειρώσει ένα μέρος της εκλογικής βάσης της Νέας Δημοκρατίας, επιμένοντας ορθά σε μια αντιμνημονιακή πολιτική, στη μεγαλύτερη περιφέρεια της χώρας δοκίμασε την... «ανανέωση» με τον Βασίλη Κικίλια! Και έλαβε την απάντηση. (Και πάλι καλά). Αυτά είναι τα όρια ανανέωσης που διαθέτει το σύστημα των κομμάτων εξουσίας;!

Από την άλλη πλευρά το δήθεν «νέο» της Αριστεράς, ο... Αλέκος Αλαβάνος, κατόρθωσε να βγει τελευταίος μεταξύ δέκα υποψηφίων καταδεικνύοντας πως ο πολιτικός τυχοδιωκτισμός και η ανακύκλωση του ψευδοεπαναστατισμού και του εθνομηδενισμού δεν έχουν πλέον κανένα μέλλον. Το ΚΚΕ, που λειτουργεί στοιχειωδώς πατριωτικά και έχει επαναφέρει τις ελληνικές σημαίες στις συγκεντρώσεις του, πάει πολύ καλύτερα από την εθνομηδενιστική Αριστερά.

Ο καταποντισμός του Αλαβάνου και στην πραγματικότητα και του Τσίπρα σηματοδοτεί το τέλος μιας εποχής, το τέλος του αριστερού μηδενισμού ως πολιτικής πρότασης. Στο εξής θα τον εκπροσωπούν μόνο οι «πυρήνες», η «σέχτα» κ.λπ.

Η Ελλάδα μπήκε σε αυτές τις εκλογές φορώντας ακόμα τα κουρέλια της μεταπολίτευσης. Έχασε ορισμένα, θα χάσει και τα υπόλοιπα πολύ σύντομα. Στη χώρα θα αρχίσουν να διαγράφονται δύο στρατόπεδα.

Από τη μια πλευρά το στρατόπεδο των κούισλινγκ, των «γερμανοτσολιάδων», του Giorgos, του Μέγκα, του Πρετεντέρη, του Παπαχελά, του Σκάι, του Καρατζαφέρη, της Ντόρας, του Τρεμόπουλου (θα προσχωρήσει άραγε ανοιχτά και ο Κουβέλης;), οι οποίοι θα επιχειρήσουν τη συσπείρωσή τους, την περιπόθητη «Οικουμενική», δηλαδή μια κυβέρνηση που θα εκπροσωπεί το 30% του εκλογικού σώματος, τα λαμόγια, τους έχοντες, τους τραπεζίτες, τα πασοκόσκυλα, τους διορισμένους και τους φοβιτσιάρηδες.

Και το σενάριο πρόωρων εκλογών δεν ευοδώνεται, διότι οι πρόωρες εκλογές έγιναν και το ΠΑΣΟΚ τις έχασε! Το ΠΑΣΟΚ με 33% πανελλαδικά, σε εκλογές πρωτοφανούς εκβιασμού και ακραία πολιτικοποιημένες, σε συνθήκες νέων πολιτικών εκλογών θα πάρει ίσως και κάτω από 30% και πάντως θα είναι δεύτερο κόμμα.

Εξ άλλου και όλα τα εξαπτέρυγα δεν πήγαν καλά – βλέπε τους ψευδο-οικολόγους, τον Κουβέλη και τον Καρατζαφέρη. Έτσι το σενάριο πρόωρων εκλογών μάλλον ενταφιάζεται. Οι κούισλινγκ θα επιχειρήσουν τώρα τη διάσπαση της Νέας Δημοκρατίας με το υπό δημιουργίαν κόμμα της Ντόρας ή ακόμα και τη ρυμούλκησή της σε «Οικουμενική».

Από την άλλη πλευρά βρίσκεται ένα εξαιρετικά ετερόκλιτο ακόμα «αντιμνημονιακό» στρατόπεδο. Το μεγάλο ερωτηματικό είναι η Νέα Δημοκρατία. Θα μπορέσει άραγε να ξεφορτωθεί ή έστω να περιθωριοποιήσει τα καθεστωτικά, ντορικά και φιλομνημονιακά βαρίδια (Χατζηδάκηδες, Μητσοτάκηδες, Κακλαμάνηδες κ.λπ.), με τα οποία είναι γεμάτη, και να μεταβληθεί σε ένα συντηρητικό μεν αλλά λαϊκό κόμμα ή θα κυριαρχήσουν στο εσωτερικό του η Μύκονος, η Εκάλη και η... Ουάσιγκτον;

Στο Κέντρο και την Αριστερά θα πάρουν άραγε το μήνυμα δυνάμεις Πασοκογενείς ή Αριστερογενείς για να επενδύσουν σε μια πατριωτική λαϊκή κατεύθυνση, έχοντας ξεφορτωθεί δυνάμεις φθαρμένες ή αναξιόπιστες τύπου Αλαβάνου, Μητρόπουλου, Δημαρά, Τσίπρα, ή θα χρειαστούν και άλλα χαστούκια; Και μήπως στο ΚΚΕ – που βγαίνει ενισχυμένο, στο εσωτερικό της Αριστεράς – θα ενισχυθούν οι δυνάμεις που νιώθουν την ανάγκη ενός πραγματικού ανοίγματος στην κοινωνία;

Δύσκολα πράγματα! Διότι η φθορά των πολιτικών σχημάτων, η καθεστωτική τους αγκύλωση, τα πολλά χρόνια της μεταπολίτευσης βαραίνουν πάνω τους, ακόμα και στα γκρουπούσκουλα. Η φθορά τους είναι βαθύτατη και οι περισσότεροι δεν βλέπουν πέρα από τη μύτη τους, από τον Αλαβάνο ή τον... Κικίλια.

Ωστόσο το κύμα της οργής που έρχεται από τα κάτω θα ενισχύεται, καθώς η χώρα θα βυθίζεται στην πτώχευση, την ανεργία, θα αντιμετωπίζει όλο και σοβαρότερους εθνικούς κινδύνους. Πόσο άραγε θα κρατήσει ο επιθανάτιος ρόγχος του μεταπολιτευτικού πολιτικού συστήματος;

Μερικές ακτίδες φωτός, έστω και μικρές ακόμα. Το 5,5% που πήραν στις εκλογές οι συναγωνιστές μας του «Σπάρτακου» στην Κομοτηνή, οι οποίοι κατέβαιναν για πρώτη φορά σε εκλογές, μόλις λίγο λιγότερο από την ψήφο του μουσουλμανικού συνδυασμού, το 26% που πήρε στη Λέσβο ο αγωνιστής Δημήτρης Βουνάτσος, περνώντας στον β' γύρο των εκλογών, τα αυξημένα ποσοστά που έλαβαν σε αρκετούς δήμους άνθρωποι σοβαροί, πατριώτες και αγωνιστές είτε από την Αριστερά είτε από άλλους χώρους.

Αυτές οι θετικές νησίδες θα γίνουν περισσότερες την περίοδο που έρχονται, μέχρι να ενωθούν σε ένα νέο μεγάλο ρεύμα. Έσεται νόστιμον ήμαρ.
Συνεχίστε το διάβασμα ΕΔΩ........

Κυριακή 7 Νοεμβρίου 2010

Η Εξωτερική Πολιτική της Ελλάδας σε μια εποχή αβεβαιότητας

Βασίλειος Δαμηράς

Απόφοιτος του Loyola University του Σικάγο. Σύμβουλος Εθνικής Άμυνας - ΗΠΑ.



Τα τελευταία χρόνια  η κρατική μηχανή έχει δημιουργήσει φαυλοκρατία και διαφθορά

Η Ελληνική εξωτερική πολιτική πάσχει από οραματισμό και ρεαλισμό. Γιαυτό τον λόγο η Ελλάδα και ο ελληνικός πολιτισμός κινδυνεύουν να εκλείψουν από τον παγκόσμια σκηνή. Τα τελευταία χρόνια η κρατική μηχανή έχει δημιουργήσει μια φαυλοκρατία και διαφθορά. Έτσι η Αθήνα δεν μπορεί να βρει λύση για Κύπρο, Αιγαίο, και Μακεδονικό. Η Νέα Δημοκρατία και το ΠΑΣΟΚ ακολουθούν μια λαϊκίστικη συναισθηματική εξωτερική πολιτική. Που δημιουργεί την εικόνα ότι οι Έλληνες είναι θύματα της παγκοσμιοποίησης.

Αυτή η πολιτική κατάστασή έχει περιορίσει την Ελλάδα σε μια κουκκίδα στο παγκόσμιο γεωπολιτικό χώρο. Η Τουρκία παράλληλα εκτελεί το δόγμα του (νεο-Οθωμανισμού), ο πατέρας αυτού του δόγματος ήτανε ο Τουργκούτ Οζάλ. Το νέο τουρκικό δόγμα αποσύρει την Ελλάδα από το Αιγαίο και τον ευρύτερο μεσογειακό χώρο. Η Άγκυρα παρουσιάζεται ο νέος γεωπολιτικός ηγεμόνας ενώ η Ελλάδα ως
 κομπάρσος της περιοχής.

Η ελληνική κυβέρνηση πρέπει να δημιουργήσει την κατάλληλη προετοιμασία σε ανθρώπινους πόρους υψηλής εκπαιδεύσεως, καλές αμυντικές υποδομές, και σωστή τεχνογνωσία για αμυντικά και εξωτερικά θέματα, για να επιτύχει μια καινούργια ρεαλιστική γεωπολιτική και γεωστρατηγική εποχή. Ειδικότερα, τα καινούργια οπλικά συστήματα και οι καινούργιες αμυντικές επιχειρησιάκες δομές και αντιλήψεις θα πρέπει να έχουν σαν στόχο πως να κάνουν τις ένοπλες δυνάμεις σύγχρονες και ικανές για την άμυνα της Ελλάδας. Είναι απαραίτητο οι Έλληνες πολιτικοί να καταλάβουν την γεωπολιτική της Ελλάδας.

Αυτή η νέα εποχή πρέπει να αναδείξει τον ελληνικό, ελληνιστικό, ελληνορωμαϊκό και βυζαντινό πολιτισμό. Ακόμα η Αθήνα πρέπει να εγκαινιάσει μια νέα περίοδο δυνατής συνεργασίας με τις ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ. Εάν η Ελλάδα πράξει τα ανωτέρω μπορεί να αναδειχθεί σε μια γεωπολιτική δύναμη της Μεσογείου και του Βαλκανικού χώρου.

Επίσης, σε αυτήν την νέα εποχή η Ελλάδα πρέπει να προασπίσει τα ανθρώπινα δικαιώματα στα Βαλκάνια. Ακόμα η ελληνική κυβέρνηση είναι απαραίτητο να ακολουθήσει την στρατηγική για την καταπολέμηση των όπλων μαζικής καταστροφής, από τα καθεστώτα του Ιράν και Βόρειας Κορέας. Που αναπτύσσουν έναν σοβαρό και αυξανόμενο κίνδυνο διότι, προωθούν όπλα για Ισλαμιστές τρομοκράτες. Η Ελλάδα έτσι θα εξασκήσει μια ρεαλιστική εξωτερική πολιτική.
Συνεχίστε το διάβασμα ΕΔΩ........