Η Ανατολή και η βραδεία δύση των Ηνωμένων Πολιτειών...

ΓΡΑΦΕΙ Ο ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ ΜΑΡΚΕΖΙΝΗΣ
Ο αμερικανικός ιμπεριαλισμός δεν θέλησε να αντλήσει κανένα δίδαγμα από τα αυτοκρατορικά μοντέλα της Ρώμης, του Βυζαντίου ή της Βρετανίας.Στα μαθήματά μου Ιστορίας του Δικαίου στις ΗΠΑ, πάντοτε λέω στους φοιτητές μου ότι η εξέλιξη του Δικαίου ακολούθησε την πορεία του Hλιου -από την Ανατολή προς τη Δύση-, ιχνηλατώντας τη διαδρομή των πολιτισμών: Βαβυλώνιοι, Αιγύπτιοι, Φοίνικες, Ελληνες, Ρωμαίοι, Δυτικοευρωπαίοι, Αγγλοι - μέχρι τη στιγμή που οι Αμερικανοί κατέστησαν τη χώρα τους επίκεντρο της παγκόσμιας επιχειρηματικής και χρηματοοικονομικής δραστηριότητας.
Το Δίκαιο, λοιπόν, ακολουθεί το χρήμα, το χρήμα ενθαρρύνει την εφευρετικότητα, η τεχνολογική πρόοδος ενισχύει τη δύναμη, και η τελευταία, με τη σειρά της, στηρίζει την καλλιτεχνική δημιουργία. Εντούτοις, είναι γεγονός ότι η μεσημβρία σηματοδοτεί επίσης την απαρχή της δύσης- και η δύση της Αμερικής επισπεύδεται σήμερα τόσο από το διαρκώς διογκούμενο δημόσιο χρέος της (για το οποίο δεν λαμβάνει ακόμη τα δέοντα μέτρα) όσο και από τις πολλαπλές προκλήσεις που αντιμετωπίζει από την Ανατολή. Με άλλα λόγια, και για να επεκτείνω τη μεταφορά μου, μια νέα ημέρα έχει αρχίσει να χαράζει, και, όπως είναι εύλογο, αυτό συμβαίνει στην Ανατολή. Οι μεσανατολικές και απωανατολικές προκλήσεις που αντιμετωπίζει η Αμερική πολλαπλασιάζονται ταχύτατα. Η διάλυση του .............. δικτύου των αυταρχικών συμμάχων στη Βόρειο Αφρική και τη Μέση Ανατολή προκλήθηκε από διάφορους παράγοντες, για πολλούς από τους οποίους ευθύνεται άμεσα η Αμερική. Και εξηγούμαι.

Πρώτον: Η φαρισαϊκή στάση της Αμερικής απέναντι στα ανθρώπινα δικαιώματα την έκανε να παραβλέπει τις κατάφωρες παραβιάσεις που διέπρατταν κάποιοι από τους «δορυφόρους» και τους συμμάχους της, αλλά την ενοχλούσαν εντονότατα όταν διαπράττονταν από αντιπάλους της.

Δεύτερον: Είναι πλέον διαβόητες οι αποτυχίες των πολλαπλών και εσωτερικά διχασμένων μυστικών υπηρεσιών της. Ειδικότερα, καμία από αυτές τις υπηρεσίες δεν μπόρεσε να προβλέψει την πτώση του Τείχους του Βερολίνου, την εισβολή στο Κουβέιτ, την 11η Σεπτεμβρίου και, πολύ πρόσφατα, την πτώση του αιγυπτιακού καθεστώτος, έναν μόλις μήνα έπειτα από μία ακόμη απρόβλεπτη κατάρρευση του καθεστώτος της Τυνησίας.

Τρίτον: Οταν η Αμερική αποφάσισε εντέλει να αντιδράσει στην πρόσφατη κρίση, την είδαμε απλώς να υιοθετεί τη στάση της, μια στάση διγλωσσίας και αμφισημίας. Ας το σκεφτούμε: η Αμερική πήρε άραγε το μέρος του λαού ή το μέρος των αυταρχικών ηγετών; Σε γενικές γραμμές, έχω την αίσθηση ότι η Αμερική επαναλαμβάνει αναφορικά με την Αίγυπτο τα λάθη που είχε κάνει παλαιότερα με τον Σάχη: την εποχή εκείνη, υιοθετώντας αμφίσημη στάση απέναντι σε όλους, το μόνο που κατάφερε ήταν να δει το κύρος της να μειώνεται στα μάτια όλων: φίλων και εχθρών.

Τέταρτον: Η σταδιακή υποβάθμιση του ρόλου της Αμερικής δεν επήλθε μόνον ως αποτέλεσμα της ανοχής που αυτή επέδειξε σε σειρά διεφθαρμένων καθεστώτων- συνδέεται επίσης άμεσα με την απροθυμία της να ασκήσει πιέσεις στο Ισραήλ προκειμένου να επιλύσει, προς κοινό συμφέρον, το παλαιστινιακό ζήτημα. Ποιος όμως θα τολμούσε έστω και να προειδοποιήσει τις δύο αυτές χώρες ότι, χωρίς άμεσο συμβιβασμό, θα πληγούν και οι δύο από έναν αναπόφευκτο σεισμό; Κατά κανόνα, οι άνθρωποι που προειδοποιούν είναι προφήτες. Ολοι όμως γνωρίζουμε ότι οι προφήτες ποτέ δεν εισακούονται. Και εξυπακούεται, ασφαλώς, ότι το μένος των επιθέσεων εναντίον των ανθρώπων που προειδοποιητικά συνιστούσαν την επίτευξη ενός συμβιβασμού προτού να είναι πάρα πολύ αργά για όλους αποκορυφώθηκε στα κείμενα και στις ομιλίες των διανοουμένων λακέδων της Αμερικής!

Πέμπτον: Ο αμερικανικός ιμπεριαλισμός δεν θέλησε να αντλήσει κανένα δίδαγμα από τα αυτοκρατορικά μοντέλα της Ρώμης, του Βυζαντίου ή της Βρετανίας. Πράγματι, οι αυτοκρατορίες αυτές σπανίως παρενέβαιναν στρατιωτικά για να διατηρήσουν τον έλεγχό τους στις επαρχίες τους, αλλά τις εξουσίαζαν μέσω μιας σειράς από τοπικούς διακανονισμούς χάρις στους οποίους τα κράτη (ή οι περιφέρειες) κρατούσαν την ισορροπία. Τα τελευταία χρόνια, τρεις πυλώνες τέτοιας αμερικανικής εξισορρόπησης -Ισραήλ/Αραβες- Ιράκ/Ιράν- Πακιστάν/Ινδία- διαλύθηκαν εν πολλοίς λόγω του απροσχεδίαστου και παρορμητικού μιλιταρισμού της Αμερικής, ο οποίος, με διάφορους τρόπους, οδήγησε στη μείωση της κατά τόπους επιρροής και του γοήτρου της.

Εκτον: Ακόμη και στο ελληνοτουρκικό πλαίσιο, κάποιοι εφήμεροι -και, όπως πλέον αποδεικνύεται, «ημαρτημένοι»- υπολογισμοί ώθησαν την Αμερική να ρίξει όλο της το βάρος στην Τουρκία, υποσκάπτοντας έτσι τις σχέσεις της με την Ελλάδα και αντιμετωπίζοντας τώρα και έναν νέο εφιάλτη: την εύλογη αντιπαλότητα και καχυποψία μεταξύ Τουρκίας και Ισραήλ.

Τέλος, η πιο σοβαρή αστοχία της Αμερικής αφορά τη ραγδαία άνοδο της Κίνας και της τεράστιας οικονομικής δύναμης της Νοτιοανατολικής Ασίας. Στο εξελισσόμενο αυτό πλαίσιο, η Αμερική επέδειξε τη συνήθη αλαζονεία της, συνδυάζοντάς τη με την προθυμία της να αρχίσει διενέξεις για μάχες που είχαν οριστικά χαθεί, όπως στην περίπτωση του Θιβέτ, ή να πιέσει τον αναδυόμενο γίγαντα στον τομέα των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, προκειμένου να ικανοποιήσει μικρή ομάδα φιλελεύθερων ακτιβιστών της. Στην πραγματικότητα, όμως, αδυνατούσε πλήρως να πείσει την Κίνα να ανατιμήσει το νόμισμά της, να επιβραδύνει την τεχνολογική πρόοδό της, γενικά να τη φέρει σε δύσκολη θέση μια και η χώρα αυτή είναι πλέον η βασική δανείστριά της αλλά και είναι και απαραίτητη για να κρατήσει τη Βόρειο Κορέα έστω και υπό υποτυπώδη «έλεγχο».

Καθένα από αυτά τα θέματα θα απαιτούσε μια ξεχωριστή, διεξοδική ανάλυση. Στην παραμικρή απόπειρα, όμως, να πείσει κανείς τους Ελληνες ότι εσφαλμένα εμπιστεύονται μόνο τις ΗΠΑ, η Αμερικανική Πρεσβεία και οι εν Ελλάδι «φίλοι» θα σπεύσουν αμέσως να κατακλύσουν τα ΜΜΕ με την πλέον παρωχημένη προπαγάνδα. Το 1977, ο Ανδρέας Παπανδρέου ορθότατα ισχυρίστηκε ότι η ελληνική εξωτερική πολιτική πρέπει να ασκείται μόνον από τους Ελληνες, υπέρ των Ελλήνων, και χάρη ελληνικών συμφερόντων. Και αν ο Καραμανλής ο πρεσβύτερος επέμενε το 1977 ότι η χώρα μας ανήκει στη Δύση το επιχείρημά του, εκείνη την εποχή, ήταν αρκετά πειστικό, έστω και αν έδειχνε έλλειψη διορατικότητας ως προς την αναφαινόμενη παγκόσμια σκηνή. Εντούτοις, διαβάζοντας τους σημερινούς «ατλαντιστές» να νεκρανασταίνουν αυτό το επιχείρημα μέσα από άρθρα στην αγαπημένη εφημερίδα τους, δεν μπορεί κανείς παρά να διαπιστώσει πόσο παρωχημένη και εξωπραγματική είναι σήμερα αυτή η σχολή σκέψης.

Διότι πώς μπορεί, σήμερα, ο οποιοσδήποτε σκεπτόμενος άνθρωπος να προβάλλει παρόμοιες απόψεις, τη στιγμή που από τη Μέση Ανατολή λαμβάνουμε αδιάσειστες αποδείξεις ότι η Αμερική ούτε να σώσει μπορεί ούτε να προστατεύσει τους «συμμάχους» της και ότι, αντιθέτως, θα τους εγκαταλείψει όταν δει ότι οι πολίτες των κρατών τους τούς έχουν απορρίψει και έχουν μάλιστα εξεγερθεί εναντίον τους οπλισμένοι μόνο... με κινητά τηλέφωνα; Πόσο σημαντική, λοιπόν, είναι η αξία της περίφημης αμερικανικής στρατιωτικής τεχνολογίας, η οποία, ενώ κοστίζει πανάκριβα στον Αμερικανό φορολογούμενο, αδυνατεί να προστατεύσει τους εκδιωκόμενους αυταρχικούς πρίγκιπες;

Η Ελλάδα πρέπει να αναλογιστεί πολύ σοβαρά τα όσα συμβαίνουν γύρω της, να σταματήσει επιτέλους να στρουθοκαμηλίζει διατεινόμενη ότι οι αναταραχές αυτές δεν την αγγίζουν -αμέσως ή εμμέσως-, να αναζητήσει τη βοήθεια πολλαπλών συμμαχιών έναντι του πλέον απαιτητικού γείτονα και να αναπροσανατολίσει την πολιτική της στην Ανατολική Μεσόγειο, αξιοποιώντας τη στήριξη των νεοαποκτηθέντων συμμάχων, που η ιστορία τους -την οποία, αντίθετα με εμάς, οι ίδιοι ουδέποτε απαρνήθηκαν- τους έχει διδάξει ότι ο μόνος τρόπος για να επιβιώνουν είναι, στην κρίσιμη στιγμή, να είναι διατεθειμένοι να πεθάνουν.
ΕΘΝΟΣ

Συνεχίστε το διάβασμα ΕΔΩ........

Για τη Μασονία από Μασόνο 90ού βαθμού!

ΧΩΡΙΣ ΣΧΟΛΙΑ

Συνεχίστε το διάβασμα ΕΔΩ........

Χαμαιλέοντες πολιτικοί σημαιοφόροι του μνημονίου

Γράφει ο Σταύρος Λυγερός
Το γεγονός ότι το προηγούμενο μοντέλο κατέρρευσε δεν είναι από μόνο του επαρκής δικαιολογία για την εφαρμογή της τρέχουσας θεραπείας-σοκ, που αντί να βελτιώνει επιδεινώνει την κατάσταση του «ασθενούς». Ένα άτυπο μέτωπο πολιτικών, επιχειρηματικών κύκλων, ακαδημαϊκών και βεβαίως ΜΜΕ, με σημαία το Μνημόνιο, ευλογεί τα μέτρα, που ευθέως ή εμμέσως πλήττουν τα μικρομεσαία εισοδήματα. Για εισπρακτικούς λόγους, η κυβέρνηση Παπανδρέου πλήττει και τις παραγωγικές επιχειρήσεις. Προς το παρόν, όμως, μόνο ελάχιστα έχει βάλει χέρι στους μεγάλους κλεπτοκράτες, παρ’ ότι το ζητούμενο είναι η αναγκαία δημοσιονομική εξυγίανση αφενός να γίνει με κοινωνικά δίκαιους όρους κι αφετέρου να μην προκαλέσει ανήκεστο βλάβη στο παραγωγικό δυναμικό.
Ουσιαστικά βιώνουμε την κατάρρευση ενός ολόκληρου μοντέλου πλασματικής ανάπτυξης. Οργανικά στοιχεία αυτού του μοντέλου δεν ήταν μόνο ο αναμφισβήτητος λαϊκισμός, οι υπαρκτές συντεχνιακές αγκυλώσεις, η διάχυτη σπατάλη και ο εξίσου διάχυτος ανορθολογισμός, όπως ιδιοτελώς επιχειρούν να μας πείσουν γνωστοί προπαγανδιστές. Το νόμισμα έχει κι άλλη όψη. Αυτή είναι το άτυπο καθεστώς κλεπτοκρατίας, που τροφοδότησε τον παρασιτισμό και, επίσης, παρεμπόδισε τις παραγωγικές δραστηριότητες.
Η διαφθορά των................ δημοσίων υπαλλήλων είναι κι αυτή κλεπτοκρατία, αλλά δεν είναι η κλεπτοκρατία. Κλεπτοκρατία είναι, επίσης και κυρίως, το πολυπλόκαμο σύστημα της διαπλοκής, από την οποία επωφελούνται τα «μεγάλα ψάρια». Η λεηλασία του δημόσιου χρήματος είναι συστημικό φαινόμενο όχι μόνο στη βάση, αλλά και στην κορυφή της πυραμίδας. Το γεγονός ότι οι νοσηρές αυτές νοοτροπίες έχουν διαποτίσει την κοινωνία τις κατέστησε ανθεκτικές, αλλά όχι λιγότερο αντικοινωνικές. Η κρίση, όμως, ξεχείλισε το ποτήρι.
Η Ελλάδα έχει περιέλθει σε κατάσταση εκτάκτου ανάγκης. Αυτό πρακτικά σημαίνει ότι η χρήση των γνωστών πολιτικών εργαλείων δεν επαρκεί. Είχαμε και έχουμε ζωτική ανάγκη από ένα συνεκτικό εθνικό σχέδιο εξυγίανσης και ανασυγκρότησης της οικονομίας και της κοινωνίας. Είχαμε και έχουμε ζωτική ανάγκη από νέα πολιτικά εργαλεία, νέες αποτελεσματικές πρακτικές. Έξυπνοι, ρεαλιστικοί και αποτελεσματικοί τρόποι έχουν κατά καιρούς προταθεί, αλλά παραμένουν στα συρτάρια. Το έλλειμμα ήταν πάντα στην πολιτική βούληση.
Κι όμως, η κρίση διευκολύνει την εφαρμογή τους. Λειτουργεί σαν καταλύτης, αλλάζοντας συμπεριφορές και νοοτροπίες στο επίπεδο της κοινωνίας. Καθιστά εφικτό ό,τι μέχρι πρότινος ήταν σχεδόν ανέφικτο. Μία πολιτική στοχευμένων δραστικών παρεμβάσεων θα μπορούσε να εξοικονομήσει τεράστιους πόρους και να συρρικνώσει σε σύντομο χρόνο το έλλειμμα, λόγω της γιγαντιαίας λεηλασίας και σπατάλης του δημόσιου χρήματος.
Η κριτική ότι αυτά είναι μη ρεαλιστικά υποκρύπτει ιδιοτέλεια ή ανοησία. Είναι αλήθεια ότι η κοινή γνώμη έχει βαρεθεί να ακούει για καταπολέμηση της φοροδιαφυγής, για πάταξη της διαφθοράς, για λειτουργικό εκσυγχρονισμό του κράτους κλπ, επειδή αυτές οι επαγγελίες έμειναν για δεκαετίες συνθήματα. Αυτό, όμως, δεν αλλάζει το γεγονός ότι το ριζικό νοικοκύρεμα αποτελεί ζωτική ανάγκη.
Το ίδιο και για τις λιμνάζουσες αναπτυξιακές δυνατότητες της χώρας. Εάν υπήρχε ένα εθνικό σχέδιο εκμετάλλευσης αυτών των δυνατοτήτων, η ελληνική οικονομία θα μπορούσε να υπερβεί το φαύλο κύκλο της ύφεσης, στον οποίο την έχει εγκλωβίσει το Μνημόνιο και σύντομα να εισέλθει σε θετικούς ρυθμούς ανάπτυξης. Μία τέτοια σφαιρική πολιτική θα έστελνε ένα έμπρακτο μήνυμα ότι η κυβέρνηση δεν μαζεύει απλώς χρήματα, αλλά ότι πραγματικά θεμελιώνει ένα νέο υγειές και παραγωγικό μοντέλο ανάπτυξης.
Κεντρικό στοιχείο αυτής της πολιτικής πρέπει να είναι η δίκαιη κατανομή των βαρών στα κοινωνικά στρώματα. Η άνιση κατανομή τους ακυρώνει το ηθικό υπόβαθρο της συλλογικής προσπάθειας εξόδου από την κρίση, παροξύνει την λαϊκή δυσαρέσκεια και αυξάνει τις πιθανότητες κοινωνικής αναταραχής. Επιππλέον, όπως απέδειξαν τα γεγονότα, η συρρίκνωση της ενεργού ζήτησης των λαϊκών στρωμάτων εγκλωβίζει την οικονομία στο φαύλο κύκλο της ύφεσης, τροφοδοτώντας τη δημοσιονομική κρίση.
Ανίκανοι να κινηθούν προς αυτή την κατεύθυνση, όμως, οι κυβερνώντες αναγόρευσαν το Μνημόνιο σε ευαγγέλιο και αυτόματο πιλότο της πολιτικής τους.
Σε έξαρση χαμαιλεοντισμού, πολιτικοί που εξέθρεψαν την κλεπτοκρατία, τη σπατάλη, τον παρασιτισμό και την ατιμωρησία, μετατράπηκαν σε σημαιοφόρους του Μνημονίου. Οι πιο θρασσείς, μάλιστα, απ’ όσους ευθύνονται για την κατάντια της Ελλάδας, κουνάνε ανερυθρίαστα το δάκτυλο στην κοινωνία. Όχι ότι οι πολίτες είναι αθώοι. Το ψάρι, όμως, πάντα βρωμάει από το κεφάλι.
Στην πραγματικότητα οι κυρίαρχες ελίτ βολεύθηκαν με το καθεστώς ξένης κηδεμονίας. Περιμένουν από την Τρόϊκα να νοικοκυρέψει το δικό τους σπίτι, ενώ το Μνημόνιο είναι μία παραλλαγή της γνωστής συνταγής του ΔΝΤ. Γι’ αυτό η κυβέρνηση δεν διαπραγματεύθηκε επαρκώς τους όρους, ώστε αυτό να είναι όχι μόνο αυστηρό, αλλά και βιώσιμο. Όπως αποκάλυψε ο Ντομινίκ Στρος Κάν, από πολύ νωρίς προσανατολίσθηκε στο ΔΝΤ και στη θεραπεία-σοκ, που αυτό εφαρμόζει.
Στην πραγματικότητα, η κυβέρνηση έχει ατύπως παραχωρήσει στους δανειστές την αρμοδιότητα χάραξης πολιτικής. Αυτό που κάνει η ίδια είναι να σερβίρει τις πολιτικές που της υπαγορεύει η Τρόϊκα. Και πάλι, όμως, ο τρόπος, με τον οποίο χειρίζεται την κοινή γνώμη είναι εισαγόμενος. Η πρόκληση σοκ και τα εκβιαστικά διλήμματα του τύπου «Μνημόνιο ή χρεοκοπία», που έχουν ακινητοποιήσει την ελληνική κοινωνία, δεν είναι τίποτα άλλο από παραλλαγή της τακτικής του σοκ, που έχει ήδη εφαρμοσθεί σε άλλες χώρες.
aixmi.gr

Συνεχίστε το διάβασμα ΕΔΩ........

Μυομοιχίδιον 3: Ἡ ἐσχάτη ἀνοησία κι ἡ ἐσχάτη προδοσία

ΚΩΣΤΑΣ ΖΟΥΡΑΡΙΣ

«Ἐμεῖς κυβερνοῦμε κι ὄχι οἱ τρεῖς ὑπαλληλίσκοι τῆς τρόικας», λένε κάθε τόσο οἱ σημερινοὶ κατοχικοὶ ὑπουργοί, γιὰ νὰ πείσουν καὶ τὸν ρακένδυτο ραγιαδισμό τους καὶ τοὺς κοπρίτες, ποὺ δὲν μποροῦν πιὰ νὰ τοὺς διορίσουν, κάπου, ὡς παράσιτα, δίπλα σὲ ὑπουργικὰ παράσιτα παρασιτοῦντα.

«Ἐμεῖς κυβερνοῦμε…» Ἐσχάτη ἀνοησία τῆς κουβέντας τους αὐτῆς; Μά, ἂν ἔτσι, τότε οἱ κατοχικοὶ ΠΑΣΟΚοι ἔχουν κι ὅλοι τὴν εὐθύνη τῆς ἀβυσσαλέας ἀνοησίας τους. Σωρηδόν.

α΄) Ἐσχάτη, ἀρχικὴ ἀνοησία: δὲν μπόρεσαν νὰ διαπραγματευθοῦν τὸ τίποτα τῆς μηδαμινότητάς τους. Παραδόθηκαν, ὡς κουφάρια προβάτων, στὴν ἀρβύλα τῆς Κομμαντατούρ. Γιὰ πρώτη φορὰ στὴν ἱστορία τῶν διεθνῶν οἰκονομικῶν συνθηκῶν, τὸ Μνημόνιο ἐπιβάλλει τὴν κατάργηση τῆς ἐθνικῆς κυριαρχίας γιὰ τὴν κατεχόμενη Ἑλλάδα ἀπὸ τοὺς Κατοχικοὺς τοκογλύφους. Ἡ «ἡμετέρα» κατοχικὴ κυβέρνηση δέχθηκε νὰ παραχωρήσει ἔδαφος, ὑπέδαφος, θάλασσα, οὐρανό, Παρθενώνα, νησιά, γῆν καὶ ὕδωρ, μόλις οἱ τοκογλύφοι καὶ ἡ τρόικα, τὸ ἀπαιτήσουν. Τὸ γράφει ὁλογράφως καὶ αὐτολεξεὶ τὸ Μνημόνιο… Καὶ οὐδείς, οὔτε κι οἱ ἀγράμματες θεραπαινίδες τῆς κατοχικῆς ὀσφυοκαμψίας, μποροῦν νὰ τὸ ἀμφισβητήσουν. Δεῖξε τὰ συγκεκριμένα ἄρθρα τοῦ Μνημονίου, ρὲ κατοχικὲ καβάση! Ἄρα, παραβιάζεις τὸ Σύνταγμα, τὶς διατάξεις τοῦ ΟΗΕ, ξεκινᾶς ξεπουλώντας τὶς εἰσπράξεις τοῦ Παρθενώνα, ἀμέσως μετὰ τὸν ἴδιο τὸν Παρθενώνα, τὰ ἀέρια τοῦ Αἰγαίου, κι ἄσε τὶς κατοχικές σου ἀερομυθίες… Ἐσχάτη ἀνοησία;

β΄) Ἂν «ἐμεῖς κυβερνοῦμε», τότε, ὡς ΠΑΣΟΚια, ἀσκεῖτε ἀκροδεξιὰ πολιτική, χωρὶς νὰ σᾶς ὑποχρεώνει ἡ τρόικα! Τσακίσατε τὸ εἰσόδημα τῆς φτωχολογιᾶς, ὑπηρετεῖτε τὴν πλουτοκρατικὴ ἰατρική, ἀφοῦ διαλύσατε τὸ ΙΚΑ, καὶ τώρα στέλνετε τὸν διακονιάρη τῶν 572 εὐρώων νὰ διαπραγματευθεῖ ὡς «ἴσος πρὸς ἴσον» μὲ τὸν κάθε Κροῖσο, μέσα ἀπὸ τὶς ἀκροδεξιές σας «ἐπιχειρησιακὲς συμβάσεις ἐργασίας»…

Ἐξατομικευμένες λοιπὸν «ἐπιχειρησιακὲς συμβάσεις», ἀνάμεσα σὲ ἴσης ἰσχύος «κοινωνικοὺς ἑταίρους»… Κι ἐδῶ, ἄραγε, ἐσχάτη ἀνοησία, ἤ, ἁπλούστερα, ἄι σιχτίρ;

γ΄) Ἀκόμη δὲν ἑνώσατε τὴν Ἀποκλειστικὴ Οἰκονομικὴ Ζώνη (ΑΟΖ), ποὺ ἤδη διαθέτει ἡ μικρὴ καὶ ὑπὸ κατοχὴν Κύπρος, μὲ τὴν ἀνύπαρκτη ΑΟΖ τῆς ἡμετέρας Ψωροκόσταινας. Ἐπειδὴ οἱ πασάδες τῆς Ἄγκυρας σᾶς τὸ ἀπαγορεύουν. Κι ἐνῶ, οἱ ἴδιοι θρασύδειλοι πασάδες, δὲν ἔβγαλαν κὶχ ὅταν τὴν ΑΟΖ ἐξήγγειλε ἡ «μικρὴ» Κύπρος. Κι ἐδῶ, ξανά, ΠΑΣΟΚικὴ ἐσχάτη ἀνοησία, ἤ, ἁπλούστερα, «φωτιὰ καὶ τσεκούρι στοὺς προσκυνημένους»;

Βεβαίως, στὴν πολιτική, εἶναι πασίγνωστος ὁ κανὼν τῆς ὁμοιοπαθητικῆς ὁμοιοστασίας: «πάσσαλος πασσάλω ἐκκρούεται», ἢ «κύλισε ὁ τέντζερης καὶ βρῆκε τὸ καπάκι». Ἔτσι λοιπόν, «ἀνάγκῃ», ὅπως παρατηροῦν οἱ Θουκυδίδης καὶ Ἀριστοτέλης, ναί, τὸν κοπρίτη μπορεῖ καὶ τὸν διορίζει μόνον ἕνας ἄλλος κοπρίτης. Ἑπομένως, ὅλη αὐτὴ ἡ κόπρος τοῦ Αὐγείου, ποὺ ὡς κατοχικὴ κυβέρνηση ἐκτελεῖ αὐτὰ ποὺ τῆς λέει ἡ Τρόικα-Κομμαντατούρ, ναί, ὅλη τούτη ἡ μεμαλθακισμένη ὀσφυοκαμψία τοῦ «σοσιαλιστικοῦ» ΠΑΣΟΚ, μόνον ὡς πηχτὴ ἐσχάτη ἀνοησία, μὲ ἐντελῶς διακεκριμένο τὸν δείκτη τῆς νοημοσύνης της, μπορεῖ νὰ καταχωρηθεῖ στὰ Γενικὰ Ἀρχεῖα τοῦ Κράτους καὶ τοῦ Κορυδαλλοῦ, μὲ τὸ καλό!

Διότι!

Ναὶ μὲν βλεπετομάμας, ἀναμφηρίστως, ὁ ἀρχηγὸς Georgaki, ναὶ μὲν ἄσχετος καὶ ἀνετιξέστως ἄξεστος ὁ κάθε σπουδαρχίδης ποὺ παριστάνει, κατὰ Ἀριστοφάνην, τὸν ὑπουργό. Ναί, ἀλλὰ ἐκεῖ, στὴν πολιτικὴ χρεωκοπία τους, στὴν κοινωνικὴ μειοδοσία τους, καὶ στὴν ἐθνικὴ κοπρίαν τῶν τροϊκοπατημένων, ἡ ἐσχάτη ἀνοησία ἰσοδυναμεῖ μὲ ἐσχάτη προδοσία. Λόγω βλακείας, ἀκηράτου καὶ ἀνιάτου. Ἄρα, μετ’ ἐλαφρυντικῶν… λόγω προτέρου παρόντος καὶ μέλλοντος ἠλιθίου βίου… Ποὺ λέει κι ὁ Σεφέρης: «ὅταν ἀρχίζει νὰ κινεῖται ἡ βλακεία ποιός μπορεῖ νὰ τὴ σταματήσει;»
ΤΟ ΠΟΝΤΙΚΙ

Συνεχίστε το διάβασμα ΕΔΩ........

Υπ' αριθμόν ένα δημόσιος κίνδυνος

Του Στάθη από την Ελευθεροτυπία 


Είναι τραγικό όταν ο υπ' αριθμόν 1 πολίτης μιας χώρας συνιστά ταυτοχρόνως τον υπ' αριθμόν 1δημόσιο κίνδυνογια αυτήν τη χώρα.
Μιλώ για τονΠρωθυπουργό. Τον Γιώργο τον Β' Παπανδρέου τον Γ' – κυβερνά ήδη κοντά 16 μήνες και εξακολουθεί να κυβερνά χάριν του ονόματός του. Ένας οποιοσδήποτε άλλος, ένας Σωτηρόπουλος φέρ' ειπείν, στη θέση του «θα είχε δαγκώσει το μαύρο χώμα», που έλεγε και ο Όμηρος.
Το όνομα των Παπανδρέου έχει γίνει κάτι σανθανατερήκαρικατούρα του Ελ Σιντ, και νεκρό νικάει αλλά πλέον δεν φελάει – έχει γίνει κίνδυνος για την πατρίδα.Ο Παπανδρέουεξαπάτησετον λαό (υπάρχουν τα λεφτά) και πήρε την εξουσία. 

Στη συνέχεια διέσυρε τους Έλληνες διεθνώς ως «διεφθαρμένους» και τεμπέληδες, μετέτρεψε το πρόβλημα του δανεισμού σε κρίση χρέους.  Τίναξε τα σπρεντ στον θεό κι άρχισε τα καραγκιοζιλίκια των λεονταρισμών μπροστά στη Μέρκελ και τους λοιπούς Ευρωπαίους με τα ρεβόλβερ και τις μπλόφες.

Ώσπου εν τέλει, με κοινοβουλευτικό πραξικόπημα, κατάφερε να ψηφισθεί αγλεπίς το Μνημόνιο απ' τη Βουλή, να υποκατασταθεί από δαύτο το Σύνταγμα και να αρχίσει η ξενική κατοχή.

Απτόητος ο ποδηλάτης με τα καγιάκ και τα γυμναστήρια έβαλε χέρι στο λαϊκό εισόδημα, ανέτρεψε τις εργασιακές σχέσεις, απελευθέρωσε την ανεργία, συνέχισε τη σπατάλη στις δημόσιες δαπάνες, την υπόθαλψη των φοροεισφοροφυγάδων και το 'ριξε σε ανοησίες όπως η οπενγκαβ(ωμάρα) και άλλες προσφιλείς του ενασχολήσεις, όπως η χρηματοδότηση των μη κυβερνητικών οργανώσεων, οι ανασχηματισμοί, τα επικοινωνιακά παίγνια, η επινόηση νέων επιτροπών, οργάνων, μηχανισμών και σχημάτων – λέγε με Νικολάκη...

Διέλυσε το κόμμα του, το αντικατέστησε με ένα περιβάλλον παρακοιμώμενων και διέπρεψε στις επιλογές τυχάρπαστων, απ' την κυρία Καραχασάν έως τον κ. Ξυνίδη.

Στο ίδιο διάστημα τα στελέχη του, όπως ο κυρ Πάγκαλος, συνέχισαν να βρίζουν τους Έλληνες «κοπρίτες», να τους δουλεύουν περί την Υγεία και την Παιδεία, να τους ληστεύουν από όπου κι όσο μπορούν. Απ' τους έμμεσους φόρους έως τα διόδια.

Κιχ ο Παπανδρέου, μόνον μεγάλες κουβέντες.

Αίφνης για την πατρίδα και τον «νέο (!) πατριωτισμό». Ο άνθρωπος που δεν τολμάει να ανακηρύξει ΑΟΖ και δείχνει ευεπίφορος στη συνεκμετάλλευση στο Αιγαίο, ο άνθρωπος που νομίζει ότι μπορεί να κινείται με προσωπική ατζέντα για ιστορικά προβλήματα, μόνον σε καραγκιοζιλίκια τύπου Κατάρ και Ερζερούμ μπορεί να καταλήξει. Στην καλή περίπτωση – στην κακή ο θεός να βάλει το χέρι του.

Ο Παπανδρέου ψεύδεται στο Κοινοβούλιο όσον ψεύδονται και οι Υπουργοί του. Με ευκολία. Όμως μπροστά στον λαό ψεύδονται ακόμα περισσότερο. Τη μια μέρα πρέπει να μαζέψουμε (να μας ξαφρίσουν) 12 δισ., την άλλη 50!

Ο Παπανδρέου κυβερνάει 16 μήνες, το ΑΕΠ πέφτει σαν μολύβι στο πηγάδι, οι Έλληνες καλούνται και ξανακαλούνται (αφού πρώτα τους στρέφουν τον έναν εναντίον του άλλου) να γεμίσουν στο τέλος όλοι μαζί τον πίθο των Δαναΐδων με τα παιδιά τους, τα όνειρα των παιδιών τους, το σώμα τους και την ψυχή τους.

Για να συνεχίσουν να κονομάνε αυτοί που μας ναυάγησαν. Οι «νταβατζήδες» και οι μιζαδόροι. Και οι οποίοι μένουν στο απυρόβλητο, καρχαρίες και πολιτικοί – φιάσκο οι εξεταστικές επιτροπές και ο Γιωργάκης την ίδια ρητορική, στον ίδιο χαβά, ότι θα τα αλλάξει όλα. Όντως! Προς το χειρότερο.

Ο Παπανδρέου έχει γίνει υπ' αριθμόν 1 δημόσιος κίνδυνος. Υπέταξε την Ελλάδα για τα επόμενα τριάντα χρόνια σε υπαγόρευση πολιτικής (δικτατορία) από τους δανειστές δυνάστες.

Αναγνώρισε ένα χρέος (που εν πολλοίς είναι παράνομο) και συμφώνησε να το πληρώνουμε ώσπου να μην το αποπληρώσουμε ποτέ. Ολα αυτά τα αποφάσισε μόνος του. Σε κρυφές συναντήσεις με Τραπεζίτες στο εξωτερικό και Δυνάστες. Είναι ή βαλτός ή ευήθης – και τα δύο το ίδιο θανατηφόρα.

Επί 16 μήνες ούτε μία ιδέα του ούτε μία πράξη του μάς βγήκε σε καλό, έχει απομείνει να τον επικροτούν μόνον δωσίλογοι όπως το ΛΑΟΣ και πρόθυμοι όπως η Ντόρα.

Η φάρσα αυτή της διαρκούς δίκης του Λαού και της καταδίκης του σε ισόβια κάθειρξη για τα εγκλήματα των Γιωργοκωστάκηδων και των Σημιτοτσουκάτων πρέπει να σταματήσει εδώ και τώρα.

Το Μνημόνιο αποδεικνύεται Συμβόλαιο Θανάτου για την Ελλάδα. Ένα Έδικτο Διαμελισμού...

Συνεχίστε το διάβασμα ΕΔΩ........

ΤΟΥΡΚΙΚΟ ΝΤΟΚΟΥΜΕΝΤΟ

(Επειδή στον κατοχικό σταθμό ΣΚΑΪ αρέσουν τα τουρκικά ντοκουμέντα)

Το Έγγραφο του Σουλτάνου για την εκτέλεση του Πατριάρχου Κωνσταντινουπόλεως Γρηγορίου του Ε'
«Επειδή χρέος των ανωτέρων και των αρχηγών, οιουδήποτε έθνους, είναι το επαγρυπνείν νυχθημερόν επί των εις την επιτήρησιν αυτών εμπεπιστευμένων προσώπων, το πληροφορείσθαι περί πασών των πράξεων αυτών και αναφέρειν εις την κυβέρνησιν πάντα τα μεταξύ αυτών ανακαλυπτόμενα εγκλήματα και οι Πατριάρχαι, όντες επίσης, ως εκ της θέσεως αυτών, ανώτεροι και αρχηγοί των υπηκόων, οίτινες ζώσιν εν ασφαλεία υπό την σκιάν της αυτοκρατορικής εξουσίας, οφείλουσιν, ίνα προ πάντων ώσιν άμωμοι, έντιμοι, χρηστοί και ειλικρινείς κεκτημένοι δε τας ιδιότητας ταύτας, αφ' ου εννοήσωσι τας αγαθάς και κακάς κλίσεις λαού τίνος, οφείλουσιν, ίνα προλαμβάνωσιν εγκαίρως τας κακάς δι' απειλών τε και συμβουλών, εν ανάγκη δια τιμωριών κατά τα παραγγέλματα της θρησκείας αυτών, και πληρούσιν ούτω μέρος της ευγνωμοσύνης ην οφείλουσι τη υψηλή Πύλη δια τας ευεγερσίας και τας ελευθερίας, ην απολαύουσιν υπό την αγοθοεργόν αυτής σκιάν....................

..Αλλ' ο άπιστος Έλλην Πατριάρχης, όστις όμως έδωκε  προηγουμένως τοσαύτα αφοσιώσεως δείγματα, δεν ηδυνήθη να μη συμμεθέξη νυν εις τας στάσεις και την επανάστασιν του έθνους αυτού, επιχειρισθείσαν υπό διαφόρων διεφθαρμένων ανθρώπων, επιλαθομένων εαυτών και παρασυρομένων υπό διαβολικών και χιμαιρικών ιδεών χρέος δε αυτού ην, όπως διδάξη τους αμαθείς, ότι προέκειτο ενταύθα περί επιχειρήσεως ματαίας, ουδέποτε δυναμένης ίνα πραγματοποιηθή, επειδη τα κακα σχέδια ουδέποτε θριαμβεύουσι κατα της μωαμεθανικης ισχύος και θρησκείας, λαβουσών την ύπαρξιν αυτών παρά του θεού από χιλίων και πλέον ετών, και διατηρηθησομένων μέχρι της τελευταίας κρίσεως, ως βεβαιεί ημάς ο ουρανός δια αποκαλύψεων και θαυμάτων. Εν τούτοις ένεκα της διαφθοράς της καρδίας αυτού ου μόνον δεν εγνωστοποίησεν, ουδ' ετιμώρησε τους απλούς ανθρώπους, οίτινες επλανήθησαν, αλλά, κατά πάσαν πιθανότητα, αυτός ο ίδιος μετέσχε κρυφίως ως αρχηγός της επαναστάσεως, ώστε αναποφεύκτως σχεδόν άπαν το Ελληνικόν έθνος, εν υπάρχουσι πολλοί αθώοι και δυστυχείς υπήκοοι, ουδέ την ελαχίστην ταύτης γνώσιν έχοντες, θέλει καταστραφή ίσως εκ θεμελίων και καταστή το αντικείμενον της οργής του Θεού.


Όταν η αστυνομία επληροφορήθη περί της επαναστάσεως, και αφ' ου αυτή εγνώσθη υπό του κοινού, η υψηλή Πύλη, υπό μόνης της συμπαθείας προς τους δυστυχείς αυτής υπηκόους ορμουμένη, εζήτησεν ίνα επαναγάγη αυτούς δια της γλυκύτητος εις την οδόν της σωτηρίας, και διεύθυνεν επί τούτω προς τον Πατριάρχην προσταγήν, διαλαμβάνουσαν διαταγάς και συμβουλάς αναλόγους προς τον σκοπόν τούτον,μετά διαταγής προς τον Πατριάρχην, όπως αναθεματίση πάντα τα μέρη του τόπου, ένθα ο τρόπος ούτος κατέστη αναγκαίος κατά των συμμετασχόντων της επαναστάσεως υπηκόων.

Άλλ' αντί να δαμάση αυτούς, και πρώτος αυτός να επανέλθη εις το χρέος αυτού, αυτός ο άπιστος υπήρξεν υπέρ πάντα άλλον ο άξων πασών των αταξιών, των μέχρι του δεδιαταραξασών την κοινήν ησυχίαν, επείσθημεν, ότι και αυτός εγεννήθη εις Πελοπόννησον, και ότι συμμετέσχε πασών των βιαίων πράξεων, ας τινές υπήκοοι πεπλανημένοι έπραξαν εκεί και εις την επαρχίαν των Καλαβρύτων. Ούτω λοιπόν αυτός ο ίδιος υπήρξεν αίτιος της εξοντώσεως και της απωλείας, ην βεβαίως θέλουσιν υποστεί τη βοήθεια του Θεού.


Επειδή δε επείσθημεν απανταχόθεν περί της προδοσίας αυτού ου μόνον κατά της υψηλής Πύλης, αλλά και κατά του ιδίου αυτού έθνους, αναγκαίον κατέστη, όπως αφαιρεθή το σώμα του από της γης και δια τούτο απηγχονίσθη, ίνα χρησιμεύση εις παράδειγμα δια τους λοιπούς.»


Εξεδόθη την 19 του μηνός Ρετζέπ έτος 1230


(10 Απριλίου 1821)

Η κεντρική πύλη του Πατριαρχείου, όπου απαγχονίστηκε ο Γρηγόριος Ε´, παραμένει κλειστή και σφραγισμένη μέχρι και σήμερα, σε ένδειξη τιμής. Στο Πατριαρχείο εισέρχεται κανείς από τότε μόνο από τις πλάγιες πύλες. 

..

Συνεχίστε το διάβασμα ΕΔΩ........

Η αλήθεια του 1821 και οι απάτες των εθνομηδενιστών

Η νέα σειρά του ΣΚΑΙ 1821 προκάλεσε - και πολύ δικαιολογημένα - αντιδράσεις από κάθε Έλληνα που σέβεται τον εαυτό του και γνωρίζει την ιστορία του έθνους μας. Οι ιστορικές εικασίες των συντελεστών της σειράς, αλλά και η ευκολία με την οποία αποδομούν την ελληνική ιστορική πραγματικότητα, χρησιμοποιώντας μάλιστα τον μέγα συγγραφέα της Ελληνικής Ιστορίας, Κωνσταντίνο Παπαρρηγόπουλο για να στηρίξουν αυτήν την προσπάθεια αποδόμησης, προσβάλει κατ'αρχάς τους ίδιους και τις περγαμηνές τους.

Κύριοι, και ειδικά εσείς πολυ-αργυρώνητε από το ΝΑΤΟ κύριε Βερέμη, που νομίζετε ότι απευθύνεστε σε αγράμματα και ανιστόρητα ζώα, ο Κ. Παπαρρηγόπουλος, τον οποίον θα έπρεπε να ντρέπεστε να επικαλείστε, αναφερόμενος στην Ελληνική φυλή και σε προσπάθειες αλλοίωσης της Ελληνικής ιστορίας από τον 19ο αιώνα ακόμη, συγκεκρίμενα έγραφε:

Δείτε το video

"Το θέαμα είναι άξιον βεβαίως να έλκυση την προσοχήν ημών. Άλλά παρακινούσιν ημάς είς την σπουδήν ταύτην και άλλα αίτια· εσχάτως διεδόθησαν περί τής εποχής εκείνης τής ελληνικής ίστορίας μεγάλαι άπάται."

ΜΕΓΑΛΑΙ ΑΠΑΤΑΙ. Ακούτε κύριε Βερέμη και λοιποί εθνομηδενιστές; Ο Κ. Παπαρρηγόπουλος αναδρομικά χαρακτηρίζει, εσάς και τους ομοίους σας, ως απατεώνες!

Και συνεχίζει:. "Νεώτεροι τινες ισχυρίσθησαν, ώς γνωστόν, οτι, έν μέσω των μεγάλων του μεσαίωνος τρικυμιών, ή αρχαία Έλληνική φυλή έναυάγησεν αύτανδρος και ότι το έθνος το σήμερον φέρον το περικλεές τούτο όνομα είναι γένος νόθον, όχλος συρρευσάντων ενταύθα άπό βορρά, και δύσεως, και μεσημβρίας, και ανατολής.

Ό λαός ό δεκαετίαν άθλήσας ώς 'Ελλήνων απόγονος και αναγνωρισθείς ώς τοιούτος υπό ολοκλήρου του κόσμου, δύναται νά απάντηση είς τους παραδοξολόγους εκείνους, ότι ή 'Ελληνική έθνικότης ομοιάζει τον ήλιον τυφλός όστις δέν την βλέπει. "

Τι είστε λοιπόν κύριε Βερέμη, ΤΥΦΛΟΣ;
Απαντήστε σας παρακαλουμε στον Κωνσταντίνο Παπαρρηγόπουλο.


ΕΛΙΑΜΕΠ, Βερέμης και ΣΙΑ

Αξίζει να υπενθυμίσουμε μια κοινοβουλευτική επερώτηση του 1996, λίγο μετά την κρίση των Ιμίων, του τότε βουλευτή και απερχόμενου σήμερα νομάρχη Δράμας Κώστα Ευμοιρίδη, με την οποία αναφερόταν στη χρηματοδότηση του ΕΛΙΑΜΕΠ από κρατικά κονδύλια, αλλά και στο πρόσωπο του τότε προέδρου του κ. Βερέμη. Μεταξύ άλλων, τονιζόταν στη συγκεκριμένη επερώτηση: «Ο κ. Βερέμης είχε ιδιαίτερες ευαισθησίες στις θεωρίες του ελληνοτουρκισμού και προσβλέπει στο ιδεώδες όχι της απλής ελληνοτουρκικής συνύπαρξης, αλλά της δημιουργίας μιας πολιτικής φόρμουλας ελληνοτουρκικής συνομοσπονδίας. Ο κ. Βερέμης πρεσβεύει πως η ιδέα του έθνους είναι ανύπαρκτη και αποτελεί φανταστικό κατασκεύασμα, πως το σημερινό ελληνικό έθνος είναι αντικειμενικά ανύπαρκτο και δημιούργημα διανοουμένων»!.
.Περισσότερα για τα έργα και τις ημέρες του ΕΛΙΑΜΕΠ εδώ

Παραθέτουμε ορισμένες από τις κατά καιρούς συμμετοχές Βερέμη και των συνεργατών του, κυρίων Κουλουμπή και Κωφού, σε προγράμματα συν-χρηματοδοτούμενα απο το ΝΑΤΟ:

NATO Research Fellowships Programme, NATO Fellowships Winners, Lauréats des Bourses OTAN
Integration of minorities in contemporary Balkan statesGreece/Grece, VEREMIS, Thanos

NATO and the European Union: Confronting the Challenges of European Security Cooperation.
16-18 October 1997
Chair: Thanos Veremis, Hellenic Foundation for European and Foreign Policy, Athens

THE IMPACT OF ETHNIC ISSUES ON THE SECURITY OF SOUTH EASTERN EUROPE
Different Perspectives – in Kosovo: Avoiding Another WarThanos Veremis & Evangelos Kofos (ELIAMEP, University of Athens, 1998), p. 113.

The Fiftieth Anniversary of the Atlantic Alliance: A New NATO for a New EuropeRome, January 25, 1999
Third Session NATO's Enlargement Process
Thanos Veremis, Director, Hellenic Foundation for European and Foreign Policy Eliamep, Athens

Greece and NATO Enlargementby Theodore A. COULOUMBIS
Σε αυτή την έκθεση ο κύριος Κουλουμπής αναφέρει τα εξής (προσέξτε την υποσημείωση):

Numerous revisionist thinkers (4) have suggested that recent Greek history should be revisited to account for acts of comission and ommission by Greek political elites, and avoid the convenient "devil theory approaches" that attribute all misfortune to dark, external forces of some variety.(4). In this category one could list scholars such as John O. Iatrides, Harry Psomiades, Thanos Veremis, Loukas Tsoukalis, Panos Kazakos, Nicos Mouzelis and the author of this essay, among others.

NATO’s MEDITERRANEAN DIALOGUE
“ Prospects and Recommendations”

Τransatlantic Cooperation As a Factor Of Stability in SEE and the wider Region of the Middle EastA seminar organized by: The Hellenic Foundation for European and Foreign Policy (ELIAMEP)
co-sponsored with: The NATO Public Diplomacy Division, Brussels
Halki-Greece, 16-20 June 2004

Οι χρηματοδότες του ΕΛΙΑΜΕΠ  (κλικ εδώ) -παρακαλούμε δείτε προσεκτικά τους ξένους χορηγούς (στην παλιά ιστοσελίδα του ιδρύματος.. στην καινούρια δεν θα τους βρείτε). Αρκετά από τα ιδρύματα Σόρος, αλλά και η Παγκόσμια Τράπεζα!

Ενδεικτικά, με τις ευλογίες και τα χρήματα του Σόρος

From Judgement to Justice
Enhancing the role of the European court of rights in Bulgaria
O κύριος Βερέμης είναι μάλιστα και μη εκτελεστικό ανεξάρτητο μέλος της ALPHA BANK.

Έχει συγγράψει μαζί με την κυρία Φωτεινή Κωνσταντοπούλου το βιβλίο Documents on the history of the Greek Jews (1999), κατ'εντολήν του τότε ΥΠΕΞ Θεόδωρου Πάγκαλου. Το βιβλίο χρηματοδοτήθηκε απο το Υπουργείο Εξωτερικών, ωστόσο έχει ISBN που σημαίνει ότι πωλείται.Ποιός λαμβάνει τα ποσοστά εκ των πωλήσεων; Το Υπουργείο Εξωτερικών ως οργανισμός όπως αναφέρεται στον σχετικό σύνδεσμο;

Επίσης, είναι μέλος και της ΔΡΑΣΗΣ του Στέφανου Μάνου, παρέα με το Γιάννη Μπουτάρη, το Νίκο Δήμου και άλλους..

Όλα τα κατάλληλα άτομα στις κατάλληλες προς αποδόμηση θέσεις.. Τυχαίο; Διόλου δεν το νομίζουμε!...

Συνεχίστε το διάβασμα ΕΔΩ........

Προεξοφλεί αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους ο Σύνδεσμος Γερμανικών Τραπεζών (BdB)

Ο Ομοσπονδιακός Σύνδεσμος γερμανικών Τραπεζών (BdB) προεξοφλεί ότι η Ελλάδα δεν θα αντιμετωπίσει τα προβλήματά της χωρίς αναδιάρθρωση του χρέους της.

Με αυτή την αφετηρία προτείνει μάλιστα στα επικείμενα "stress tests" να συμπεριληφθούν και τα κρατικά ομόλογα που έχουν στα βιβλία τους οι τράπεζες, όπως γράφει σε σημερινό της δημοσίευμα η εφημερίδα Financial Times Deutschland (FTD). Αυτό θα σήμαινε ότι --σε αντίθεση με το τεστ του 2010-- θα τεθεί στα σχέδια επί χάρτου και η εκδοχή αναδιάρθρωσης του χρέους μιας χώρας της ΕΕ.Σύμφωνα με την FTD ο πρόεδρος του Συνδέσμου γερμανικών τραπεζών "ΒdB" Αντρέας Σμιτς είπε την Πέμπτη στις Βρυξέλλες ότι "η αναδιάρθρωση του χρέους της Ελλάδας φαίνεται αναπότρεπτη", σημειώνοντας ότι "δεν μπορεί να παραβλέψει κανείς πως τα ελληνικά ομόλογα στην αγορά βρίσκονται περίπου στο 70% της ονομαστικής τους αξίας". Πάντως δεν περιμένει κάτι τέτοιο πριν το 2013, όταν θα τεθεί σε λειτουργία ο μόνιμος μηχανισμός σταθερότητας του ευρώ. Ο κ. Σμιτς εμφανίστηκε καθησυχαστικός για τις συνέπειες μιας αναδιάρθρωσης του ελληνικού χρέους εκτιμώντας ότι...................... "δεν θα οδηγούσε σε κατάρρευση του γερμανικού τραπεζικού συστήματος, ούτε μεμονωμένης τράπεζας".

Η πρόταση του κ. Σμιτς να συμπεριληφθούν και τα κρατικά ομόλογα στο τεστ αντοχής των τραπεζών προκάλεσε αίσθηση καθώς έρχεται σε αντίθεση με τη σταθερή θέση τόσο της Ομοσπονδιακής Κεντρικής Τράπεζας (Bundesbank), όσο και άλλων συνδέσμων τραπεζών. \

Ο επικεφαλής του Συνδέσμου δημόσιων Τραπεζών Καρλ-Χάιντς Μπόος δήλωσε στην FTD ότι "θα ήταν παράδοξο να συμπεριληφθεί αυτό το ενδεχόμενο, διότι έτσι θα αμφισβητούνταν η αποτελεσματικότητα της ομπρέλας διάσωσης του ευρώ".

Σύμφωνα με την FTD και ο διεθνής σύνδεσμος τραπεζών Institute of International Finance "ΙΙF" απορρίπτει τέτοια συζήτηση. "Προς το παρόν είναι πρόωρο να βγει το συμπέρασμα ότι κάποια χώρα θα χρειαστεί αναδιάρθρωση", είπε ο γενικός διευθυντής του ΙFF Τσαρλς Νταλλάρα στο Παρίσι, προσθέτοντας ότι "πρέπει να δοθεί χρόνος στην Ελλάδα να επανακτήσει την εμπιστοσύνη των αγορών".

Συνεχίστε το διάβασμα ΕΔΩ........

Η Μεσόγειος φλέγεται

 

• Του Σαράντου Ι. Καργάκου

Στίς 20 Ἰανουαρίου ἐ.ἔ. στήν μεγάλη αἴθουσα τοῦ γεραροῦ ἱδρύματος «Παρνασσός» ἔγινε μιά ἡμερίδα μέ θέμα τό ἄν ἐπιβάλλεται τό ξαναγράψιμο τῆς ἱστορίας. Μεταξύ τῶν ἐγκρίτων εἰσηγητῶν περιλαμβανόταν καί ἡ ἡμετέρα φουκαροσύνη. Στήν εἰσήγησή μου εἶπα πολλά, ἀλλά ἐδῶ μᾶς ἐνδιαφέρουν κάποια μερικά. Ἀντιγράφω αὐτά τά «μερικά»:

-Μένω στό κεφάλαιο τῆς θρησκείας γιά νά πῶ κάτι πού ὁμολογουμένως τρέμω νά πῶ: ἡ θρησκεία –ὄχι ἡ δική μας ἀσφαλῶς– ἔχει γίνει γενεσιουργός αἰτία τοῦ νέου παγκοσμίου Ἀρμαγεδδῶνος. Δέν συμμερίστηκα ἀπολύτως τίς ἀπόψεις τοῦ Χάντιγκτον περί μελλοντικῆς συγκρούσεως τῶν πολιτισμῶν. Καί στόν καιρό πού τό βιβλίο αὐτό, μεταφρασμένο, κυκλοφορήθηκε στήν Ἑλλάδα, καί τά πνεύματα εἶχαν ὑπερμέτρως ὀξυνθεῖ, εἶχα γράψει πώς ὅταν ἕνας πολιτισμός εἶναι ὄντως πολιτισμός, δέν χωρίζει· ἀπεναντίας ἑνώνει.
Μέ τό Ἰσλάμ ὅμως εἶναι κάτι διαφορετικό. Πρόσφατα ἤμουν στήν Ἀβησσυνία, ὅπου ἐπισκέφθηκα τό Χαράρ, τήν τέταρτη ἱερή πόλη τοῦ Ἰσλάμ. Σέ κανένα ἀπό τά 100 καί πλέον τεμένη δέν μοῦ ἐπιτράπηκε –οὔτε γυμνόπους– νά εἰσέλθω, διότι δέν ἤμουν «μουσλίμ»· ἤμουν ἄπιστος. Δέν προσκυνοῦσα τόν Ἀλλάχ. Νά γιατί οἱ πρόγονοί μας στά χρόνια τῆς σκλαβιᾶς (ἄν βέβαια θεωρεῖται σκλαβιά ἡ θερμή ἀγκαλιά τῆς Ὀθωμανικῆς αὐτοκρατορίας, σύμφωνα μέ τήν ἐπικρατοῦσα νεο-ιστορία) ὀνόμαζαν τούς προσερχομένους στή νέα θρησκεία «προσκυνημένους». Τήν ἐπαύριο τῆς ἐπιστροφῆς μου ἀπό τό Χαράρ στήν Ἀθήνα ἔγινε ἡ βομβιστική ἐπίθεση κατά τῆς Κοπτικῆς ἐκκλησίας στήν Ἀλεξάνδρεια. Ἡ προειδοποίηση εἶναι σαφής: δέν πρόκειται νά μείνει Χριστιανός στά προσεχῆ χρόνια σέ ἰσλαμική γῆ. Κάποια λείψανα ἴσως. Ἡ σύγκρουση μελλοντικά ἀπό τήν Αἴγυπτο θά μεταφυτευθεῖ στήν..............   Αἰθιοπία ὅπου οἱ Κόπτες Χριστιανοί ἐμφανίζουν μιά ἀριθμητική στατικότητα, ἐνῶ οἱ Μουσουλμάνοι ἐμφανίζουν μιά πληθυσμιακή πληθυντικότητα.

Τί θέλω νά πῶ; Εἶναι ἁπλό: ἄν δέν ξαναδοῦμε μέ νέα ὀπτική τό Ἰσλάμ, ὑπάρχει ἐνδεχόμενο ἐξαφανίσεως τοῦ ἀνθρώπινου εἴδους ἀπό τήν γῆ. Δέν κινδυνολογῶ. Τά Παιδιά τῆς Ἐρήμου, μέ τή φλόγα κάποτε τῆς νέας θρησκείας, ὑπέταξαν καί ἀφομοίωσαν τίς ἐδαφικές ζῶνες, ὅπου κυριαρχοῦσε –ἀνεξάρτητα ἀπό καταγωγή– ἡ ἑλληνική γλώσσα καί ἐπιστήμη. Οἱ Ἄραβες πῆραν ὁ,τι μποροῦσε νά τούς προσφέρει αὐτή ἡ ἐπιστήμη καί σέ χρόνο ρεκόρ μεταποίησαν ὅλον αὐτόν τόν εὐρύ χῶρο σέ ἰσλαμικό: ἀπό τήν Ἐγγύς καί Μέση Ἀνατολή, τό Μαγκρέμπ ὥς τά 4/5 τῆς Ἱσπανίας. Καί ἀσφαλῶς θά γίνονταν κύριοι τῆς Εὐρώπης, ἄν δέν εἶχαν ἀποκρουσθεῖ πρό τῶν τειχῶν τῆς Βασιλεύουσας τό 717 ἀπό τόν Λέοντα Γ᾽ καί στό Πουατιέ (732) ἀπό τόν Κάρολο Μαρτέλ.

Σήμερα τό Ἰσλάμ μέ τόν μαῦρο χρυσό, τά πετρελαιοδολλάρια καί μέ τά πυρηνικά του ὅπλα, φαίνεται πάλι ἀκατανίκητο. Ἀλλά ἡ δύναμή του δέν βρίσκεται σέ αὐτά πού ἀνέφερα παραπάνω. Ἐμεῖς οἱ Δυτικοί (Χριστιανοί παντός δόγματος, ἄθεοι, ἀντίθεοι, παγανιστές, ἀγνωστικιστές ἤ ἄλλο τι) φοβόμαστε τόν θάνατο. Τόν παράδεισο τόν ἔχουμε κατεβάσει στή γῆ. Οἱ Μουσουλμάνοι δέν φοβοῦνται τόν θάνατο. Ἔχουν συνάψει συμμαχία μαζί του. Ζοῦν σέ ποσοστό 80 καί 90% τήν κόλαση ἐπί τῆς γῆς καί πιστεύουν ἀκράδαντα στήν ὕπαρξη ἑνός παραδείσου πού βρίσκεται ἐν τοῖς οὐρανοῖς. Ἤ στά ἐδάφη πού κατέχουμε ἐμεῖς. Ὁ νέος παγκόσμιος πόλεμος ἔχει –μέ ποικίλες μορφές– ἀρχίσει πρό πολλοῦ. Ὅπως διεξάγεται, ὅλα δείχνουν ὄτι τό Ἰσλάμ θά κυριαρχήσει.

Κατά τά τελευταῖα χρόνια ταξιδεύω συνεχῶς στίς χῶρες τοῦ Ἰσλάμ καί μελετῶ τίς κοινωνικές καί πολιτικές ροπές. Στά βιβλία μου «Οἱ Πέρσες κι ἐμεῖς», «Λιβύη» καί «Μεσόγειος: ἡ ὑγρή μοίρα τῆς Ἑλλάδος καί τῆς Εὐρώπης» μέ εὔσχημο τρόπο εἶχα προειδοποιήσει γιά τά ἐξ Ἀνατολῆς ἀλλά καί γιά τά ἐκ Νότου νέφη. Στό βιβλίο μου «Μεσόγειος», πού δυστυχῶς δέν προσέχτηκε ἀπό αὐτούς πού παριστάνουν τούς εἰδικούς, ἤμουν σαφέστατα προειδοποιητικός: «Ὅσο θερμαίνεται ἡ ἀτμόσφαιρα στή Μ. Ἀνατολή, ὅπου ὑπάρχει τό πιό ἐκρηκτικό ὀρυκτό καί ἀνθρώπινο ὑλικό, τόσο ἡ λέξη Ἀρμαγεδδών θά κυκλεῖται στά χείλη τῶν καλλιεργημένων ἀνθρώπων. Ἄς εὐχηθοῦμε καί ἄς ἀγωνιστοῦμε, ὥστε νά μένει ἁπλή λέξη καί νά μή σαρκωθεῖ σέ πραγματικότητα, διότι τότε ὅλες οἱ ἐσχατολογικές θεωρίες καί προφητεῖες θά μοιάζουν μέ ἐλαφρό μυθιστόρημα» (σ.σ. 13-14). Καί στόν πρόλογο πού γράφτηκε τό 2007: «Ἡ Μεσόγειος θά μᾶς πνίξει. Ἤδη ἀρχίζει νά ἀφρίζει. Ἀλλά οἱ πολλοί «δέν ἀκούουν τήν βοήν τῶν πλησιαζόντων γεγονότων», ὅπως λέει ἕνας μεγάλος μεσογειακός ποιητής, ὁ Κωνσταντῖνος Καβάφης. Στό βιβλίο μου γιά τήν Λιβύη κάνω ἀναφορά καί στήν Αἴγυπτο, ὅπου σημειώνω ὅτι ὁ Μουμπάρακ εἶναι ὁ πιό ...φαραώ ἀπό τούς φαραώ πού γνώρισε στήν μακρά ἱστορία της ἡ Αἴγυπτος.

Σέ λίγο ὅλα θά ἀλλάξουν στό χῶρο καί στόν κόσμο τοῦ Ἰσλάμ. Οἱ συγκρούσεις θά εἶναι ἁλυσιδωτές καί οἱ ἐπαναστάσεις ἀπανωτές. Θά ἐκταθοῦν σέ ὅλο τό Μαγκρέμπ, στή Μέση καί στήν Ἄπω Ἀνατολή μέχρι τή γείτονα Τουρκία. Ἀκόμη καί στό Κοσσυφοπέδιο καί τήν Ἀλβανία. Τά κύματα τῶν προσφύγων θά πνίξουν τήν Εὐρώπη καί πρῶτα τήν Ἑλλάδα. Ἄς εἴμαστε προβλεπτικοί καί προσεκτικοί. Ἄς μελετήσουμε καλά τήν ἱστορία τοῦ Ἰσλάμ. Κανείς δέν ξέρει τί μᾶς ἐπιφυλάσσει τό... παρελθόν. Οὔτε φυσικά μποροῦμε νά ἀφήσουμε πίσω μας τό μέλλον. Στό βιβλίο μου γιά τήν Περσία γράφω κάτι πού σέ πρώτη ματιά φαίνεται ἐξωφρενικό: ἡ μεγαλύτερη ἐπανάσταση πού θά γνωρίσει ὁ ἰσλαμικός κόσμος ἐντός τῶν προσεχῶν ἐτῶν εἶναι ἡ ἐπανάσταση τῶν γυναικῶν. Οἱ γυναῖκες κυριαρχοῦν στό χῶρο τῆς παιδείας καί δέν θά ἀνεχθοῦν ἐπί πολύ νά εἶναι πολίτες δεύτερης καί τρίτης κατηγορίας. Τουλάχιστον, γιά μισό καί πλέον αἰώνα ἡ Ἑλλάς θά ἔχει τό θλιβερό προνόμιο νά συνορεύει μέ ἡφαίστεια. Οἱ κάτοικοί της ἄς σωφρονοῦν, γιατί ἡφαίστεια ἔχουμε κι ἐδῶ. Ἄς ἀποφύγουμε τουλάχιστον τά ἡφαίστεια... εἰσαγωγῆς!

Συνεχίστε το διάβασμα ΕΔΩ........