(ή όπως οι Ισλανδοί και οι Αιγύπτιοι) / του Απόλλωνα Μπαζάντε
Αναδημοσίευση από το «αντίφωνο»
Τὸ Πρόβλημα:
1. Ὅλα τὰ προβλήματα τῆς χώρας προέρχονται ἀπὸ Τὸ Πρόβλημα: τὴν ἀπουσία Δημοκρατίας.
2. Ἡ λεγομένη «(Προεδρευομένη) Κοινοβουλευτικὴ Δημοκρατία» (1§1 τοῦ Συντάγματος1975) ἔχει ἀντικατασταθῇ ἀπὸ τὴν Κομματοκρατία καὶ τὴν Μηντιοκρατία: Κομματοκρατία+Μηντιοκρατία≠Δημοκρατία
3. Κομματοκρατία και Μηντιοκρατία ἀδιαφοροῦν ἢ καὶ ἀδυνατοῦν νὰ λύσουν ὁποιοδήποτε πρόβλημα, ἀπὸ τὸ ἁπλούστερο (λ.χ. σκουπίδια) μέχρι τὸ συνθετώτερο (λ.χ. οἰκονομία).
4. Κόμματα και ΜΜΕ παρουσιάζουν τὴν χειρότερη λύση ἢ τὴν μή-λύση ὡς τὴν μοναδικὴ λύση. Κόμματα και ΜΜΕ ἀναδεικνύουν τοὺς χειρότερους ἐκπροσώπους (Mετριοκρατία). Τὰ Κόμματα κατέλαβαν τὰ πάντα (Πανεπιστήμια, συνδικαλισμό, αγροτικοὺς συνεταιρισμούς) καὶ τὰ κατέστρεψαν, μαζὶ μὲ τὸ Παρὸν καὶ τὸ Μέλλον τῆς χώρας. Τὰ ΜΜΕ τοὺς ἔκαναν πλάτες (καὶ συνεχίζουν).
5. Ἐνῷ, ἀντίθετα, ἡ Δημοκρατία -στὸν ὀργανισμὸ τοῦ Κράτους/Κοινωνίας καὶ στὸν ὀργανισμὸ τῶν Κομμάτων (ἐσωκομματικὴ δημοκρατία)- θὰ ὁδηγοῦσε στὶς καλύτερες λύσεις καὶ στοὺς ἄριστους ἐκπροσώπους, ἀναδεικνύοντας τὸ (θαμμένο σήμερα) δυναμικὸ τοῦ Λαοῦ.
6. Μὲ λίγα λόγια, τὸ Πολίτευμα ἔχει ἐκτραπῇ σὲ Κομματοκρατία, «Mηντιοκρατία», Μοναρχία Πρωθυπουργοῦ, Ὀλιγαρχία (ἐντοπίων καὶ ξένων ἰσχυρῶν), σὲ Φαυλοκρατία (καὶ αὐτὸ εἶναι κάτι πού, προφανῶς, δὲν ἤθελαν οἱ Πατέρες τοῦ νεοελληνικοῦ Κράτους, οἱ Ἀγωνιστὲς καὶ οἱ πρῶτες Συντακτικὲς Ἐθνοσυνελεύσεις...)
Ἡ Λύση....................
7. Μόνο τὸ Σύνταγμα (Σ) προστατεύει τὸν Λαὸ ἀπὸ τὶς Ἐκτροπές τοῦ Πολιτεύματος! Τὸ παρὸν Σ.1975(/86/01/08) ἀδυνατεῖ νὰ μᾶς προστατεύσῃ, ἄρα πρέπει νὰ ἀλλάξῃ!
8. Ἡ ἀλλαγὴ τοῦ Συντάγματος θὰ πρέπῃ νὰ γίνῃ σὲ 2 στάδια:
Πρῷτο στάδιο (ἄμεσα ὑλοποιήσιμο, μὲ ἁπλὴ ἀναθεώρηση): γιὰ νὰ ξαναγίνῃ τὸ Πολίτευμα Κοινοβουλευτικὴ Δημοκρατία, πρέπει νὰ γίνῃ καὶ πάλι Προεδρευομένη. Διότι:
Ὁ Πρόεδρος τῆς Δημοκρατίας (ΠτΔ) εἶναι ρυθμιστὴς (ἐκ τοῦ Σ., ἄ.30§1) καὶ ἐγγυητὴς τῆς Κοινοβουλευτικῆς Δημοκρατίας , ὥστε αὐτὴ νὰ μὴν ἐκτρέπεται (ὅπως ἔχει συμβῇ σήμερα, βλ. ἄνω).
Στὴν ἑλληνικὴ γλῶσσα «προεδρ-εύ-ομαι» σημαίνει: ἐλέγχομαι ἀπὸ πρόεδρο.
Ἀπὸ ἀμέλεια(;), οἱ διατάξεις τοῦ Σ.1975 γιὰ τὸν ΠτΔ ἦσαν ἐλλιπέστατες (λ.χ. ἐκλέγεται ἀπὸ τὰ Κόμματα! Ὁ ἐλέγχων ἐκλέγεται ἀπὸ... τοὺς ἐλεγχόμενους!)
Ἀπὸ δόλο τῶν κομματικῶν παικτῶν, ὁ ΠτΔ ἀποψιλώθηκε καὶ ἀπὸ τὶς λίγες ἐξουσίες ποὺ εἶχε, μὲ τὴν ἀναθεώρηση τοῦ 1986.
9. Ἄρα, μὲ νέα συνταγματικὴ ἀναθεώρηση, μπορεῖ καὶ πρέπει νὰ ἀποκατασταθῇ ὁ ΠτΔ, ὥστε:
νὰ ἐκλέγεται ἀπὸ τὸν Λαὸ καὶ
νὰ ἔχῃ τὶς βασικὲς ἁρμοδιότητες τοῦ ρυθμιστῆ (ὅπως καὶ κατὰ τὸ γράμμα τοῦ παρόντος Σ.), καὶ ἐγγυητῆ, δηλαδή νὰ ἔχῃ:
διαχείριση τῶν δημοψηφισμάτων,
veto λόγῳ προφανοῦς ἀντισυνταγματικότητας νόμου,
τὶς ἀνεξάρτητες ἀρχές ὑπὸ τὴν αἰγίδα του (ΕΣΡ, Ἐθνικὴ Στατιστικὴ Ὑπηρεσία, Συνήγορο τοῦ Πολίτη, ΑΣΕΠ κ.λπ.), ἡ ἐκλογὴ τῆς ἡγεσίας τῶν ὁποίων νὰ ἀφαιρεθῇ ἀπὸ τὰ Κόμματα,
τὸν ἔλεγχο τῆς ἀξιοκρατικῆς ἐκλογῆς τῆς ἡγεσίας τοῦ Στρατοῦ (τὴν ἐγγύηση ὅτι δὲν θὰ κομματικοποιῆται καὶ τὸ στράτευμα...!).
10. Οἱ αὐτονόητες (σὲ πολλὰ ἄλλα κράτη) ἁρμοδιότητες αὐτὲς τοῦ ΠτΔ δὲν μετατρέπουν τὸ Πολίτευμα σὲ Προεδρικό, ἀλλὰ συγκροτοῦν τὴν ἔννοια «προεδρευομένη» (βλ. 10. καὶ Ἐπίμετρο), ἄρα μποροῦν νὰ τεθοῦν καὶ μὲ Ἀναθεώρηση (ἐνῷ ἡ διάταξη γιὰ τὸ Πολίτευμα δὲν εἶναι ἀναθεωρήσιμη).
11. Γιὰ νὰ γίνῃ κατανοητὸς ὁ ρόλος τοῦ Προέδρου, χρήσιμο εἶναι νὰ παραβληθῇ πρὸς τὸν ρυθμιστικὸ ρόλο τῆς Ἐπιτροπῆς Ἀνταγωνισμοῦ, μὲ παράθεση τῶν προβλημάτων ἔνθεν κακεῖθε: μονοπώλια/καρτέλ/ὀλιγοπώλια ἐκεῖ, δικομματισμὸς μονοκομματικοῦ τύπου ἐδῶ· καταχρηστικὲς πρακτικὲς ἐκεῖ, ὑφαρπαγὴ ψήφου/προεκλογικὴ ἐξαπάτηση ἐδῶ· παραπλανητική, μαύρη διαφήμιση ἐκεῖ, ἀπουσία προεκλογικοῦ διαλόγου ἐδῶ· νόθευση ἀνταγωνισμοῦ ἐκεῖ, μονοπώληση τῆς προσβάσεως στὰ ΜΜΕ, φίμωση/ περιθωριοποίηση τῶν νέων κομμάτων, ἐδῶ...
12. Μετὰ τὴν ἐπαναφορὰ τῆς Προεδρευομένης, θὰ μποροῦμε νὰ περάσουμε στὸ δεύτερο στάδιο (πιὸ μακροχρόνιο καὶ ἐπίπονο): σὲ Νέο Σύνταγμα, κατόπιν Δημοψηφίσματος ποὺ θὰ διεξαγάγῃ ὁ ΠτΔ, μὲ 3 ἐπιλογές:
ἀλλαγὴ τοῦ Συντάγματος (δηλ. Συντακτικὴ Ἐθνοσυνέλευση),
ἀναθεώρηση τοῦ Συντάγματος ἢ
καμμίαν ἀλλαγή.
13. Τὸ Νέο Σύνταγμα (ἐὰν αὐτό διαλέξῃ ὁ Λαός) θὰ πρέπῃ νὰ ἐγγυᾶται τὴν δημοκρατικότητα τῶν Κομμάτων καὶ τὸν ἔλεγχο τῶν ΜΜΕ, ὥστε νὰ μὴν ὑπάρξουν πάλι τόσο στυγνὴ Κομματοκρατία καὶ Μηντιοκρατία. Μὲ θεσμικὲς πρόνοιες & δικλεῖδες, καὶ ὄχι μὲ εὐχολόγια. Ἁπλὸ παράδειγμα: μὲ συνταγματικὴ ἀπαγόρευση τῆς συμμετοχῆς ἀνηλίκων σὲ κομματικὲς νεολαῖες. Σήμερα ἡ στρατολόγηση στὰ κομματικὰ φυτώρια ἐπιτρέπεται συνταγματικά (!), ἐνῷ ἀντίκειται καταφανῶς στὴν προστασία τῆς παιδικῆς ἡλικίας καὶ ἔχει καταστρέψει ἄπειρες ζωὲς νέων ἀνθρώπων, εὐνοῶντας καίρια τὴν Κομματοκρατία... Ὁ ἐκλεγμένος ἀπὸ τὸν Λαὸ ΠτΔ θὰ ἐγγυηθῇ ὅτι ἡ σύνθεση τῆς Συντακτικῆς Ἐθνοσυνέλευσης θὰ εἶναι ἀντιπροσωπευτικὴ τοῦ Λαοῦ καὶ ὄχι κομματική...
Ὡραῖα ὅλα αὐτά... Πῶς, ὅμως, θὰ δεχτῇ τὸ Κατεστημένο τὴν διόρθωσή του;! Μόνον ἐὰν τὸ αἴτημα γιὰ Συνταγματικὲς Ἀλλαγὲς (1ον. Ἀναθεώρηση, 2ον. Νέο Σύνταγμα) γίνῃ Παλλαϊκὸ (ἐπ' οὐδενὶ κομματικό), ὅπως παλλαϊκὸ ἦταν στὴν Ἰσλανδία καὶ τὴν Αἴγυπτο. Τότε τὸ Κατεστημένο θὰ πιεστῇ ἀπὸ μία κρίσιμη μάζα, ἐπίμονη, μὲ στοχοπροσήλωση καὶ διαρκῶς ὀγκούμενη.
Καὶ πῶς θὰ γίνῃ παλλαϊκὸ ἕνα τέτοιο αἴτημα, ὅταν ὁ κόσμος ἀγνοεῖ τὴν ἀποστολὴ καὶ τὴν ἀξία τοῦ Συντάγματος (ἐνίοτε κι αὐτὴν τὴν ἴδια τὴν ὕπαρξή του); Ἐνῷ ὁ ὑπερπληθυσμὸς τῶν δικηγόρων (ἀναλογικὰ μὲ τὸν πληθυσμὸ τῆς χώρας) ἔχει πολλὰ ἀρνητικά, νά ποὺ ἔχει καὶ ἕνα θετικό! Στὴν Ἀθῆνα ὑπάρχουν περίπου 8,000 νέοι (25 μὲ 35 ἐτῶν) δικηγόροι. Οἱ νέοι δικηγόροι εἶναι πολίτες μὲ νομικές-πολιτειακὲς προσλαμβάνουσες καὶ γι' αὐτὸ μποροῦν νὰ ἀποτελέσουν τὸν πυρῆνα τῆς ἐνημέρωσης και κινητοποίησης τοῦ κόσμου σχετικὰ μὲ τὴν ἀξία τοῦ Συντάγματος. Λόγῳ ἐπαγγέλματος δε, γνωρίζονται μεταξύ τους καὶ ἔχουν εὐρὺ κοινωνικὸ κύκλο...
Γιατί ἔλαχε σὲ μᾶς; Γιατὶ τώρα ὡρίμασαν οἱ συνθῆκες (βλέπε Κρίση, Μνημόνιο, 50-60% ἐκλογικὴ ἀποχή).
Γιατί θεωρεῖς (ἢ πιθανολογεῖς) ὅτι θὰ πετύχῃ; Γιατὶ οἱ νέοι δὲν ἔχουν νὰ χάσουν κάτι... Πιὸ πιθανὸ εἶναι νὰ βελτιώσουν, κατὰ τὰ περιγραφόμενα, τὸ ζοφερὸ παρὸν καὶ τὸ κατάμαυρο μέλλον τους. Διότι οἱ νέοι ἔχουν παρέες, γνωρίζουν τὸ Διαδίκτυο κι ἔχουν φτύσει τὰ Κόμματα. Γιατί, ἂν εἶναι παλλαϊκό (καὶ ὄχι κομματικό) αἴτημα/κίνημα, θὰ εἶναι καὶ ἀνιδιοτελές! Γι' αὐτὸ θὰ πετύχῃ! Παλλαϊκό=Ἀνιδιοτελές
Μιὰ ποὺ τὸ ἔθιξες: γιατὶ νὰ μὴ τὸ ἀναλάβῃ ὅλο αὐτὸ ἕνα Κόμμα;... Ἡ θεμιτή/εὐκταία προώθηση ἰδεῶν/λύσεων/θέσεων ἀπὸ κόμματα, θὰ ἦταν πρωθ-ύστερο στὴν παροῦσα φάση. Πρῶτα ἡ ἐπαναφορά/ἑδραίωση τῆς Δημοκρατίας καὶ ὕστερα ὁ κομματικὸς ἀγῶνας και διάλογος (γιὰ τοὺς λόγους ποὺ ἀναλύθηκαν)! Ἐξάλλου, 50% ἀποχή =ἀπόρριψη τῶν Κομμάτων. Κάτι λέει...
Ὅμως..., ἀξίζει τὸν κόπο τελικά; Μία εἰρηνικὴ Ἐπ-Ανάσταση ἀνατρέπει τὸν παραλογισμὸ ἑνὸς παρατεταμένου (τρεισήμιση δεκαετιῶν!) συλλογικοῦ Θανάτου καὶ δίνει Νόημα στὴν Ζωή. Ἀξίζει τὸν κόπο, ἐὰν ἀξίζῃ νὰ σωθῇ αὐτὸς ὁ πανέμορφος τόπος, μὲ τὴν μοναδικὴ γεωστρατηγικὴ θέση, μὲ τοὺς ὄμορφους ἀνθρώπους (παρὰ τὴν χρόνι-α σπίλωση καὶ αὐτοαμαύρωσή τους) καὶ μὲ τὴν οἰκουμενικῆς ἀξίας Πρότασή τους γιὰ τὴν Ζωή. Δὲν ἀξίζει;
Ἐπίμετρο
Τὸ παράδειγμα τῆς Ἰσλανδίας: Ὀκτώβριος 2008: Καταρρέει μὲ πάταγο τὸ τραπεζικὸ σύστημα τῆς Ἰσλανδίας, λόγῳ μίας ἐξωφρενικῆς φοῦσκας ποὺ εἶχαν δημιουργήσει Ἰσλανδοὶ τραπεζίτες ἐκμεταλλευόμενοι τὴν ἕως τότε εὐφορία («πάρτυ») τοῦ παγκοσμιοποιημένου χρηματιστηριακοῦ καπιταλισμοῦ. Ἡ «κορῶνα» (νόμισμα) ἔπεσε στὰ τάρταρα, οἱ τραπεζικὲς καταθέσεις δεσμεύτηκαν, οἱ Ἰσλανδοὶ βγῆκαν στοὺς δρόμους μὲ ἄγριες διαθέσεις...
2009: Πρόωρες ἐκλογές, σάρωση τῆς δεξιᾶς κυβέρνησης καὶ ἀνάδειξη σοσιαλιστικῆς λόγῳ καὶ τῆς ὑπόσχεσης ὅτι θὰ προχωροῦσε σὲ σύγκληση συντακτικῆς ἐθνοσυνέλευσης γιὰ σύνταξη Νέου Συντάγματος, προκειμένου νὰ μὴν ἐπαναληφθῇ στὸ μέλλον παρόμοιο «κράχ» (θεωρήθηκε ὅτι τὸ πολιτικὸ σύστημα «ἔκανε πλάτες» στοὺς τραπεζίτες, ἀδιαφορώντας γιὰ τὸν ρόλο του, νὰ ρυθμίζῃ καὶ ἐλέγχῃ τὴν οἰκονομία). Πείσθηκαν οἱ Ἰσλανδοί, ἴσως, διότι τὸ «crash» (τὸ «κρὰχ» στ' ἀγγλικά) μίας ἐθνικῆς οἰκονομίας ὁμοιάζει μὲ τὸ crash ἑνὸς ὑπολογιστῆ: ἡ πρώτη λογικὴ ἀντίδραση τοῦ χρήστη εἶναι ἡ ἐπανεκκίνηση (restart), πιὸ δυναμικὴ ἀντίδραση εἶναι τὸ format (ἂν τὸ πρόβλημα ἐπιμένει καὶ τὸ μηχάνημα σέρνεται), ἡ πλέον δραστικὴ καὶ μόνιμη εἶναι ἡ ἀλλαγὴ λειτουργικοῦ συστήματος -ὄχι ἁπλὸ update, ἀλλὰ καινούργιο λειτουργικὸ σύστημα (OS).
Αὐτὴν τὴν λύση ἐπέλεξαν οἱ Ἰσλανδοί, τὴν δραστικὴ καὶ μόνιμη: καινούργιο Σύνταγμα, καινούργιο Λειτουργικὸ Σύστημα.
Ὅμως, ἡ νέα κυβέρνηση δὲν προχωροῦσε στὴν προεκλογική της ὑπόσχεση. Ἀντιθέτως, πιεζόμενη ἀπὸ ξένους (Ἀγγλία, Ὁλλανδία, ΕΕ), κατέθεσε νομοσχέδιο γιὰ τὴν ἐπιβάρυνση τῶν φορολογούμενων Ἰσλανδῶν μὲ τὸ χρέος τῶν ἰσλανδικῶν Τραπεζῶν πρὸς Ἄγγλους καὶ Ὁλλανδοὺς καταθέτες... Ἡ πρόταση τῶν «δανειστῶν» τους: ἀποπληρωμὴ σὲ 13 χρόνια μὲ 5.5% ἐπιτόκιο (σᾶς θυμίζει κάτι;).
Καὶ πάλι στοὺς δρόμους οἱ Ἰσλανδοί, ἐξοργισμένοι, ὠθοῦν τὸν Πρόεδρο τῆς Δημοκρατίας τους νὰ θέσῃ βέτο(!) καὶ νὰ προκηρύξῃ Δημοψήφισμα ἐπὶ τοῦ κυβερνητικοῦ νομοσχεδίου: 93,5%(!!!) τῶν Ἰσλανδῶν λέει βροντερὸ «όχι» στὸ νομοσχέδιο καὶ ρίχνει βροντερὸ χαστούκι σὲ κυβέρνηση ἑνὸς ἔτους (προφανῶς ἐπειδὴ ἀθετοῦσε προκλητικὰ τὶς προεκλογικές της ὑποσχέσεις)! Ἕνας Λαὸς διαπραγματεύεται ὁ ἴδιος μὲ τοὺς «δανειστές» του χάρη στὶς πρόνοιες ἑνὸς Συντάγματος, ποὺ χρονολογεῖτο στὰ 1944 καὶ θεωρεῖτο καὶ ἀνεπαρκές!...
Πείθεται ἡ κυβέρνηση, γιὰ λόγους πολιτικῆς ἐπιβίωσης (καὶ «ἐθνικῆς συμφιλίωσης»-αὐτολεξεί), νὰ ὑλοποίησῃ τὴν ὑπόσχεσή της γιὰ Νέο Σύνταγμα.
2010: ἐπιλέγεται μὲ κλήρο (ὅπως στὴν ἀρχαία Ἀθῆνα!) ἀντιπροσωπευτικὸ δεῖγμα 1,300 Ἰσλανδῶν (ἀπὸ πληθυσμὸ 350.000!) γιὰ νὰ προτείνουν τὶς ὑποψήφιες πρὸς ἔνταξη στὸ Νέο Ἰσλανδικὸ Σύνταγμα διατάξεις! Ἐν συνεχείᾳ, ἐπιλέγεται καὶ πάλι ἀντιπροσωπευτικὸ δεῖγμα 500 Ἰσλανδῶν ὑποψηφίων γιὰ 30 θέσεις στὴν Συντακτικὴ Ἐθνοσυνέλευση. Ὅλοι διαθέτουν ἴσο χρόνο στὰ κρατικὰ ΜΜΕ! Οἱ Ἰσλανδοὶ ἐπέλεξαν τὸ νέο Λειτουργικό τους νὰ εἶναι «Ἀνοιχτό» (Open Source)!..
Φεβρουάριος 2011: ξεκινᾷ τὶς ἐργασίες της ἡ Συντακτικὴ Ἐθνοσυνέλευση τῆς Ἰσλανδίας, ἡ ὁποία ἔχει ἐξέλθει τῆς ὕφεσης καὶ δέχεται νέα πρόταση ἀπὸ τοὺς «δανειστές» της: νὰ τοὺς «ξεχρεώσῃ» σὲ 35 χρόνια μὲ 3.3% ἐπιτόκιο (κι ἕπεται νέο Δημοψήφισμα)!.. Ὅ,τι ἀκριβῶς δὲν κάναμε ἐμεῖς μὲ τοὺς «δανειστές» μας...
Ὅπως οἱ Αἰγύπτιοι: Μὲ ὑπομονή, ἐπιμονή, λαϊκότητα, ἰσχὺ ἐν τῇ ἑνώσει, φιλειρηνικὸ τρόπο, ἐπαναλαμβανόμενες συναντήσεις (ραντεβού) στὴν Πλατεία, ἰδίως μετὰ τὴν προσευχὴ τῆς Παρασκευῆς (ἐμεῖς ἐδῶ: τὴν Κυριακή), ὁδηγήθηκαν σὲ ἀνατροπὴ τοῦ Τυράννου, Δημοψήφισμα προσφάτως καὶ διαδικασίες καταρτίσεως Συντάγματος.
Ο Απόλλων Μπαζάντες είναι νέος δικηγόρος
Αναδημοσίευση από το «αντίφωνο»
Τὸ Πρόβλημα:
1. Ὅλα τὰ προβλήματα τῆς χώρας προέρχονται ἀπὸ Τὸ Πρόβλημα: τὴν ἀπουσία Δημοκρατίας.
2. Ἡ λεγομένη «(Προεδρευομένη) Κοινοβουλευτικὴ Δημοκρατία» (1§1 τοῦ Συντάγματος1975) ἔχει ἀντικατασταθῇ ἀπὸ τὴν Κομματοκρατία καὶ τὴν Μηντιοκρατία: Κομματοκρατία+Μηντιοκρατία≠Δημοκρατία
3. Κομματοκρατία και Μηντιοκρατία ἀδιαφοροῦν ἢ καὶ ἀδυνατοῦν νὰ λύσουν ὁποιοδήποτε πρόβλημα, ἀπὸ τὸ ἁπλούστερο (λ.χ. σκουπίδια) μέχρι τὸ συνθετώτερο (λ.χ. οἰκονομία).
4. Κόμματα και ΜΜΕ παρουσιάζουν τὴν χειρότερη λύση ἢ τὴν μή-λύση ὡς τὴν μοναδικὴ λύση. Κόμματα και ΜΜΕ ἀναδεικνύουν τοὺς χειρότερους ἐκπροσώπους (Mετριοκρατία). Τὰ Κόμματα κατέλαβαν τὰ πάντα (Πανεπιστήμια, συνδικαλισμό, αγροτικοὺς συνεταιρισμούς) καὶ τὰ κατέστρεψαν, μαζὶ μὲ τὸ Παρὸν καὶ τὸ Μέλλον τῆς χώρας. Τὰ ΜΜΕ τοὺς ἔκαναν πλάτες (καὶ συνεχίζουν).
5. Ἐνῷ, ἀντίθετα, ἡ Δημοκρατία -στὸν ὀργανισμὸ τοῦ Κράτους/Κοινωνίας καὶ στὸν ὀργανισμὸ τῶν Κομμάτων (ἐσωκομματικὴ δημοκρατία)- θὰ ὁδηγοῦσε στὶς καλύτερες λύσεις καὶ στοὺς ἄριστους ἐκπροσώπους, ἀναδεικνύοντας τὸ (θαμμένο σήμερα) δυναμικὸ τοῦ Λαοῦ.
6. Μὲ λίγα λόγια, τὸ Πολίτευμα ἔχει ἐκτραπῇ σὲ Κομματοκρατία, «Mηντιοκρατία», Μοναρχία Πρωθυπουργοῦ, Ὀλιγαρχία (ἐντοπίων καὶ ξένων ἰσχυρῶν), σὲ Φαυλοκρατία (καὶ αὐτὸ εἶναι κάτι πού, προφανῶς, δὲν ἤθελαν οἱ Πατέρες τοῦ νεοελληνικοῦ Κράτους, οἱ Ἀγωνιστὲς καὶ οἱ πρῶτες Συντακτικὲς Ἐθνοσυνελεύσεις...)
Ἡ Λύση....................
7. Μόνο τὸ Σύνταγμα (Σ) προστατεύει τὸν Λαὸ ἀπὸ τὶς Ἐκτροπές τοῦ Πολιτεύματος! Τὸ παρὸν Σ.1975(/86/01/08) ἀδυνατεῖ νὰ μᾶς προστατεύσῃ, ἄρα πρέπει νὰ ἀλλάξῃ!
8. Ἡ ἀλλαγὴ τοῦ Συντάγματος θὰ πρέπῃ νὰ γίνῃ σὲ 2 στάδια:
Πρῷτο στάδιο (ἄμεσα ὑλοποιήσιμο, μὲ ἁπλὴ ἀναθεώρηση): γιὰ νὰ ξαναγίνῃ τὸ Πολίτευμα Κοινοβουλευτικὴ Δημοκρατία, πρέπει νὰ γίνῃ καὶ πάλι Προεδρευομένη. Διότι:
Ὁ Πρόεδρος τῆς Δημοκρατίας (ΠτΔ) εἶναι ρυθμιστὴς (ἐκ τοῦ Σ., ἄ.30§1) καὶ ἐγγυητὴς τῆς Κοινοβουλευτικῆς Δημοκρατίας , ὥστε αὐτὴ νὰ μὴν ἐκτρέπεται (ὅπως ἔχει συμβῇ σήμερα, βλ. ἄνω).
Στὴν ἑλληνικὴ γλῶσσα «προεδρ-εύ-ομαι» σημαίνει: ἐλέγχομαι ἀπὸ πρόεδρο.
Ἀπὸ ἀμέλεια(;), οἱ διατάξεις τοῦ Σ.1975 γιὰ τὸν ΠτΔ ἦσαν ἐλλιπέστατες (λ.χ. ἐκλέγεται ἀπὸ τὰ Κόμματα! Ὁ ἐλέγχων ἐκλέγεται ἀπὸ... τοὺς ἐλεγχόμενους!)
Ἀπὸ δόλο τῶν κομματικῶν παικτῶν, ὁ ΠτΔ ἀποψιλώθηκε καὶ ἀπὸ τὶς λίγες ἐξουσίες ποὺ εἶχε, μὲ τὴν ἀναθεώρηση τοῦ 1986.
9. Ἄρα, μὲ νέα συνταγματικὴ ἀναθεώρηση, μπορεῖ καὶ πρέπει νὰ ἀποκατασταθῇ ὁ ΠτΔ, ὥστε:
νὰ ἐκλέγεται ἀπὸ τὸν Λαὸ καὶ
νὰ ἔχῃ τὶς βασικὲς ἁρμοδιότητες τοῦ ρυθμιστῆ (ὅπως καὶ κατὰ τὸ γράμμα τοῦ παρόντος Σ.), καὶ ἐγγυητῆ, δηλαδή νὰ ἔχῃ:
διαχείριση τῶν δημοψηφισμάτων,
veto λόγῳ προφανοῦς ἀντισυνταγματικότητας νόμου,
τὶς ἀνεξάρτητες ἀρχές ὑπὸ τὴν αἰγίδα του (ΕΣΡ, Ἐθνικὴ Στατιστικὴ Ὑπηρεσία, Συνήγορο τοῦ Πολίτη, ΑΣΕΠ κ.λπ.), ἡ ἐκλογὴ τῆς ἡγεσίας τῶν ὁποίων νὰ ἀφαιρεθῇ ἀπὸ τὰ Κόμματα,
τὸν ἔλεγχο τῆς ἀξιοκρατικῆς ἐκλογῆς τῆς ἡγεσίας τοῦ Στρατοῦ (τὴν ἐγγύηση ὅτι δὲν θὰ κομματικοποιῆται καὶ τὸ στράτευμα...!).
10. Οἱ αὐτονόητες (σὲ πολλὰ ἄλλα κράτη) ἁρμοδιότητες αὐτὲς τοῦ ΠτΔ δὲν μετατρέπουν τὸ Πολίτευμα σὲ Προεδρικό, ἀλλὰ συγκροτοῦν τὴν ἔννοια «προεδρευομένη» (βλ. 10. καὶ Ἐπίμετρο), ἄρα μποροῦν νὰ τεθοῦν καὶ μὲ Ἀναθεώρηση (ἐνῷ ἡ διάταξη γιὰ τὸ Πολίτευμα δὲν εἶναι ἀναθεωρήσιμη).
11. Γιὰ νὰ γίνῃ κατανοητὸς ὁ ρόλος τοῦ Προέδρου, χρήσιμο εἶναι νὰ παραβληθῇ πρὸς τὸν ρυθμιστικὸ ρόλο τῆς Ἐπιτροπῆς Ἀνταγωνισμοῦ, μὲ παράθεση τῶν προβλημάτων ἔνθεν κακεῖθε: μονοπώλια/καρτέλ/ὀλιγοπώλια ἐκεῖ, δικομματισμὸς μονοκομματικοῦ τύπου ἐδῶ· καταχρηστικὲς πρακτικὲς ἐκεῖ, ὑφαρπαγὴ ψήφου/προεκλογικὴ ἐξαπάτηση ἐδῶ· παραπλανητική, μαύρη διαφήμιση ἐκεῖ, ἀπουσία προεκλογικοῦ διαλόγου ἐδῶ· νόθευση ἀνταγωνισμοῦ ἐκεῖ, μονοπώληση τῆς προσβάσεως στὰ ΜΜΕ, φίμωση/ περιθωριοποίηση τῶν νέων κομμάτων, ἐδῶ...
12. Μετὰ τὴν ἐπαναφορὰ τῆς Προεδρευομένης, θὰ μποροῦμε νὰ περάσουμε στὸ δεύτερο στάδιο (πιὸ μακροχρόνιο καὶ ἐπίπονο): σὲ Νέο Σύνταγμα, κατόπιν Δημοψηφίσματος ποὺ θὰ διεξαγάγῃ ὁ ΠτΔ, μὲ 3 ἐπιλογές:
ἀλλαγὴ τοῦ Συντάγματος (δηλ. Συντακτικὴ Ἐθνοσυνέλευση),
ἀναθεώρηση τοῦ Συντάγματος ἢ
καμμίαν ἀλλαγή.
13. Τὸ Νέο Σύνταγμα (ἐὰν αὐτό διαλέξῃ ὁ Λαός) θὰ πρέπῃ νὰ ἐγγυᾶται τὴν δημοκρατικότητα τῶν Κομμάτων καὶ τὸν ἔλεγχο τῶν ΜΜΕ, ὥστε νὰ μὴν ὑπάρξουν πάλι τόσο στυγνὴ Κομματοκρατία καὶ Μηντιοκρατία. Μὲ θεσμικὲς πρόνοιες & δικλεῖδες, καὶ ὄχι μὲ εὐχολόγια. Ἁπλὸ παράδειγμα: μὲ συνταγματικὴ ἀπαγόρευση τῆς συμμετοχῆς ἀνηλίκων σὲ κομματικὲς νεολαῖες. Σήμερα ἡ στρατολόγηση στὰ κομματικὰ φυτώρια ἐπιτρέπεται συνταγματικά (!), ἐνῷ ἀντίκειται καταφανῶς στὴν προστασία τῆς παιδικῆς ἡλικίας καὶ ἔχει καταστρέψει ἄπειρες ζωὲς νέων ἀνθρώπων, εὐνοῶντας καίρια τὴν Κομματοκρατία... Ὁ ἐκλεγμένος ἀπὸ τὸν Λαὸ ΠτΔ θὰ ἐγγυηθῇ ὅτι ἡ σύνθεση τῆς Συντακτικῆς Ἐθνοσυνέλευσης θὰ εἶναι ἀντιπροσωπευτικὴ τοῦ Λαοῦ καὶ ὄχι κομματική...
Ὡραῖα ὅλα αὐτά... Πῶς, ὅμως, θὰ δεχτῇ τὸ Κατεστημένο τὴν διόρθωσή του;! Μόνον ἐὰν τὸ αἴτημα γιὰ Συνταγματικὲς Ἀλλαγὲς (1ον. Ἀναθεώρηση, 2ον. Νέο Σύνταγμα) γίνῃ Παλλαϊκὸ (ἐπ' οὐδενὶ κομματικό), ὅπως παλλαϊκὸ ἦταν στὴν Ἰσλανδία καὶ τὴν Αἴγυπτο. Τότε τὸ Κατεστημένο θὰ πιεστῇ ἀπὸ μία κρίσιμη μάζα, ἐπίμονη, μὲ στοχοπροσήλωση καὶ διαρκῶς ὀγκούμενη.
Καὶ πῶς θὰ γίνῃ παλλαϊκὸ ἕνα τέτοιο αἴτημα, ὅταν ὁ κόσμος ἀγνοεῖ τὴν ἀποστολὴ καὶ τὴν ἀξία τοῦ Συντάγματος (ἐνίοτε κι αὐτὴν τὴν ἴδια τὴν ὕπαρξή του); Ἐνῷ ὁ ὑπερπληθυσμὸς τῶν δικηγόρων (ἀναλογικὰ μὲ τὸν πληθυσμὸ τῆς χώρας) ἔχει πολλὰ ἀρνητικά, νά ποὺ ἔχει καὶ ἕνα θετικό! Στὴν Ἀθῆνα ὑπάρχουν περίπου 8,000 νέοι (25 μὲ 35 ἐτῶν) δικηγόροι. Οἱ νέοι δικηγόροι εἶναι πολίτες μὲ νομικές-πολιτειακὲς προσλαμβάνουσες καὶ γι' αὐτὸ μποροῦν νὰ ἀποτελέσουν τὸν πυρῆνα τῆς ἐνημέρωσης και κινητοποίησης τοῦ κόσμου σχετικὰ μὲ τὴν ἀξία τοῦ Συντάγματος. Λόγῳ ἐπαγγέλματος δε, γνωρίζονται μεταξύ τους καὶ ἔχουν εὐρὺ κοινωνικὸ κύκλο...
Γιατί ἔλαχε σὲ μᾶς; Γιατὶ τώρα ὡρίμασαν οἱ συνθῆκες (βλέπε Κρίση, Μνημόνιο, 50-60% ἐκλογικὴ ἀποχή).
Γιατί θεωρεῖς (ἢ πιθανολογεῖς) ὅτι θὰ πετύχῃ; Γιατὶ οἱ νέοι δὲν ἔχουν νὰ χάσουν κάτι... Πιὸ πιθανὸ εἶναι νὰ βελτιώσουν, κατὰ τὰ περιγραφόμενα, τὸ ζοφερὸ παρὸν καὶ τὸ κατάμαυρο μέλλον τους. Διότι οἱ νέοι ἔχουν παρέες, γνωρίζουν τὸ Διαδίκτυο κι ἔχουν φτύσει τὰ Κόμματα. Γιατί, ἂν εἶναι παλλαϊκό (καὶ ὄχι κομματικό) αἴτημα/κίνημα, θὰ εἶναι καὶ ἀνιδιοτελές! Γι' αὐτὸ θὰ πετύχῃ! Παλλαϊκό=Ἀνιδιοτελές
Μιὰ ποὺ τὸ ἔθιξες: γιατὶ νὰ μὴ τὸ ἀναλάβῃ ὅλο αὐτὸ ἕνα Κόμμα;... Ἡ θεμιτή/εὐκταία προώθηση ἰδεῶν/λύσεων/θέσεων ἀπὸ κόμματα, θὰ ἦταν πρωθ-ύστερο στὴν παροῦσα φάση. Πρῶτα ἡ ἐπαναφορά/ἑδραίωση τῆς Δημοκρατίας καὶ ὕστερα ὁ κομματικὸς ἀγῶνας και διάλογος (γιὰ τοὺς λόγους ποὺ ἀναλύθηκαν)! Ἐξάλλου, 50% ἀποχή =ἀπόρριψη τῶν Κομμάτων. Κάτι λέει...
Ὅμως..., ἀξίζει τὸν κόπο τελικά; Μία εἰρηνικὴ Ἐπ-Ανάσταση ἀνατρέπει τὸν παραλογισμὸ ἑνὸς παρατεταμένου (τρεισήμιση δεκαετιῶν!) συλλογικοῦ Θανάτου καὶ δίνει Νόημα στὴν Ζωή. Ἀξίζει τὸν κόπο, ἐὰν ἀξίζῃ νὰ σωθῇ αὐτὸς ὁ πανέμορφος τόπος, μὲ τὴν μοναδικὴ γεωστρατηγικὴ θέση, μὲ τοὺς ὄμορφους ἀνθρώπους (παρὰ τὴν χρόνι-α σπίλωση καὶ αὐτοαμαύρωσή τους) καὶ μὲ τὴν οἰκουμενικῆς ἀξίας Πρότασή τους γιὰ τὴν Ζωή. Δὲν ἀξίζει;
Ἐπίμετρο
Τὸ παράδειγμα τῆς Ἰσλανδίας: Ὀκτώβριος 2008: Καταρρέει μὲ πάταγο τὸ τραπεζικὸ σύστημα τῆς Ἰσλανδίας, λόγῳ μίας ἐξωφρενικῆς φοῦσκας ποὺ εἶχαν δημιουργήσει Ἰσλανδοὶ τραπεζίτες ἐκμεταλλευόμενοι τὴν ἕως τότε εὐφορία («πάρτυ») τοῦ παγκοσμιοποιημένου χρηματιστηριακοῦ καπιταλισμοῦ. Ἡ «κορῶνα» (νόμισμα) ἔπεσε στὰ τάρταρα, οἱ τραπεζικὲς καταθέσεις δεσμεύτηκαν, οἱ Ἰσλανδοὶ βγῆκαν στοὺς δρόμους μὲ ἄγριες διαθέσεις...
2009: Πρόωρες ἐκλογές, σάρωση τῆς δεξιᾶς κυβέρνησης καὶ ἀνάδειξη σοσιαλιστικῆς λόγῳ καὶ τῆς ὑπόσχεσης ὅτι θὰ προχωροῦσε σὲ σύγκληση συντακτικῆς ἐθνοσυνέλευσης γιὰ σύνταξη Νέου Συντάγματος, προκειμένου νὰ μὴν ἐπαναληφθῇ στὸ μέλλον παρόμοιο «κράχ» (θεωρήθηκε ὅτι τὸ πολιτικὸ σύστημα «ἔκανε πλάτες» στοὺς τραπεζίτες, ἀδιαφορώντας γιὰ τὸν ρόλο του, νὰ ρυθμίζῃ καὶ ἐλέγχῃ τὴν οἰκονομία). Πείσθηκαν οἱ Ἰσλανδοί, ἴσως, διότι τὸ «crash» (τὸ «κρὰχ» στ' ἀγγλικά) μίας ἐθνικῆς οἰκονομίας ὁμοιάζει μὲ τὸ crash ἑνὸς ὑπολογιστῆ: ἡ πρώτη λογικὴ ἀντίδραση τοῦ χρήστη εἶναι ἡ ἐπανεκκίνηση (restart), πιὸ δυναμικὴ ἀντίδραση εἶναι τὸ format (ἂν τὸ πρόβλημα ἐπιμένει καὶ τὸ μηχάνημα σέρνεται), ἡ πλέον δραστικὴ καὶ μόνιμη εἶναι ἡ ἀλλαγὴ λειτουργικοῦ συστήματος -ὄχι ἁπλὸ update, ἀλλὰ καινούργιο λειτουργικὸ σύστημα (OS).
Αὐτὴν τὴν λύση ἐπέλεξαν οἱ Ἰσλανδοί, τὴν δραστικὴ καὶ μόνιμη: καινούργιο Σύνταγμα, καινούργιο Λειτουργικὸ Σύστημα.
Ὅμως, ἡ νέα κυβέρνηση δὲν προχωροῦσε στὴν προεκλογική της ὑπόσχεση. Ἀντιθέτως, πιεζόμενη ἀπὸ ξένους (Ἀγγλία, Ὁλλανδία, ΕΕ), κατέθεσε νομοσχέδιο γιὰ τὴν ἐπιβάρυνση τῶν φορολογούμενων Ἰσλανδῶν μὲ τὸ χρέος τῶν ἰσλανδικῶν Τραπεζῶν πρὸς Ἄγγλους καὶ Ὁλλανδοὺς καταθέτες... Ἡ πρόταση τῶν «δανειστῶν» τους: ἀποπληρωμὴ σὲ 13 χρόνια μὲ 5.5% ἐπιτόκιο (σᾶς θυμίζει κάτι;).
Καὶ πάλι στοὺς δρόμους οἱ Ἰσλανδοί, ἐξοργισμένοι, ὠθοῦν τὸν Πρόεδρο τῆς Δημοκρατίας τους νὰ θέσῃ βέτο(!) καὶ νὰ προκηρύξῃ Δημοψήφισμα ἐπὶ τοῦ κυβερνητικοῦ νομοσχεδίου: 93,5%(!!!) τῶν Ἰσλανδῶν λέει βροντερὸ «όχι» στὸ νομοσχέδιο καὶ ρίχνει βροντερὸ χαστούκι σὲ κυβέρνηση ἑνὸς ἔτους (προφανῶς ἐπειδὴ ἀθετοῦσε προκλητικὰ τὶς προεκλογικές της ὑποσχέσεις)! Ἕνας Λαὸς διαπραγματεύεται ὁ ἴδιος μὲ τοὺς «δανειστές» του χάρη στὶς πρόνοιες ἑνὸς Συντάγματος, ποὺ χρονολογεῖτο στὰ 1944 καὶ θεωρεῖτο καὶ ἀνεπαρκές!...
Πείθεται ἡ κυβέρνηση, γιὰ λόγους πολιτικῆς ἐπιβίωσης (καὶ «ἐθνικῆς συμφιλίωσης»-αὐτολεξεί), νὰ ὑλοποίησῃ τὴν ὑπόσχεσή της γιὰ Νέο Σύνταγμα.
2010: ἐπιλέγεται μὲ κλήρο (ὅπως στὴν ἀρχαία Ἀθῆνα!) ἀντιπροσωπευτικὸ δεῖγμα 1,300 Ἰσλανδῶν (ἀπὸ πληθυσμὸ 350.000!) γιὰ νὰ προτείνουν τὶς ὑποψήφιες πρὸς ἔνταξη στὸ Νέο Ἰσλανδικὸ Σύνταγμα διατάξεις! Ἐν συνεχείᾳ, ἐπιλέγεται καὶ πάλι ἀντιπροσωπευτικὸ δεῖγμα 500 Ἰσλανδῶν ὑποψηφίων γιὰ 30 θέσεις στὴν Συντακτικὴ Ἐθνοσυνέλευση. Ὅλοι διαθέτουν ἴσο χρόνο στὰ κρατικὰ ΜΜΕ! Οἱ Ἰσλανδοὶ ἐπέλεξαν τὸ νέο Λειτουργικό τους νὰ εἶναι «Ἀνοιχτό» (Open Source)!..
Φεβρουάριος 2011: ξεκινᾷ τὶς ἐργασίες της ἡ Συντακτικὴ Ἐθνοσυνέλευση τῆς Ἰσλανδίας, ἡ ὁποία ἔχει ἐξέλθει τῆς ὕφεσης καὶ δέχεται νέα πρόταση ἀπὸ τοὺς «δανειστές» της: νὰ τοὺς «ξεχρεώσῃ» σὲ 35 χρόνια μὲ 3.3% ἐπιτόκιο (κι ἕπεται νέο Δημοψήφισμα)!.. Ὅ,τι ἀκριβῶς δὲν κάναμε ἐμεῖς μὲ τοὺς «δανειστές» μας...
Ὅπως οἱ Αἰγύπτιοι: Μὲ ὑπομονή, ἐπιμονή, λαϊκότητα, ἰσχὺ ἐν τῇ ἑνώσει, φιλειρηνικὸ τρόπο, ἐπαναλαμβανόμενες συναντήσεις (ραντεβού) στὴν Πλατεία, ἰδίως μετὰ τὴν προσευχὴ τῆς Παρασκευῆς (ἐμεῖς ἐδῶ: τὴν Κυριακή), ὁδηγήθηκαν σὲ ἀνατροπὴ τοῦ Τυράννου, Δημοψήφισμα προσφάτως καὶ διαδικασίες καταρτίσεως Συντάγματος.
Ο Απόλλων Μπαζάντες είναι νέος δικηγόρος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου