Πικρές Αλήθειες

Συντάκτης: Κωνσταντίνος Βλαχοδήμος

Τις τελευταίες εβδομάδες τα γεγονότα, τόσο τραγικά αποκαλυπτικά, ξεπέρασαν τα φράγματα των τάχα κακών φημών και του κλίματος της δήθεν στραβής εκτίμησης για την οικονομική αλλά και κυρίως πολιτική κατάσταση στην Ελλάδα  και ανέδειξαν την ηθική καταρράκωση της ελίτ που οδηγεί την χώρα τα περασμένα τριάντα χρόνια. Κατέδειξαν, παρά τις διαμαρτυρίες της, ότι διαπλεκόμενα συμφέροντα υπάρχουν και ότι πολλοί και σημαντικοί πολιτικοί δρουν σαν μαριονέτες με νήματα από σκοτεινά κέντρα. Βροχή από πικρές αλήθειες κατέκλυσαν την κοινωνία με γεγονότα που τα επίσημα ΜΜΕ στην αρχή προσπάθησαν να συγκαλύψουν μέχρι που κατάλαβαν ότι το τζίνι είχε πλέον βγει από το μπουκάλι και τότε άρχισαν να γίνονται βασιλικότεροι του Βασιλέως. Ο εκτροχιασμός της επίσημης επικοινωνιακής καμπάνιας συντελέσθηκε από μικρά και μεγάλα γεγονότα. Ας δούμε πως δημιουργήθηκε η χιονοστιβάδα με τα  γεγονότα όχι απαραίτητα χρονικά τεθειμένα.

 ΕΗ πρώτη πικρή αλήθεια προεβλήθη με την βροχή των μηνυμάτων περί την λίστα των τριάντα δύο που δεν ήταν τριάντα δύο και που γρήγορα ξεσκεπάστηκε σαν ένα συνηθισμένο επικοινωνιακό παίγνιο για να αποπροσανατολίσει την δεινοπαθούσα κοινή γνώμη καθώς η λαίλαπα των νέων μέτρων προχωρούσε προς αποδοχή. Όταν ηγέρθησαν ερωτήσεις σοβαρών ανθρώπων για την σύσταση αυτής της λίστας με λεπτομέρειες για την δικογραφία κάθε μέλους της οι ελεγκτικοί μηχανισμοί βρέθηκαν ακάλυπτοί, διαμπερείς και απροετοίμαστοι ενώ οι πολιτικοί όλου του φάσματος άρχισαν να τραυλίζουν. Σήμερα ο πολίτης βλέπει την αυλαία γύρω από αυτό το θέμα να πέφτει βαρύγδουπα με δηλώσεις επανεκκίνησης της παραστάσεως όταν η δικαιοσύνη θα είναι έτοιμη. Αλλά το μήνυμα είναι καθαρό. Ένα επείγον κουκούλωμα. Και αυτή η ρωγμή στο τείχος άμυνας του κατεστημένου ήταν η αρχή του τέλους του.

Η δεύτερη πικρή αλήθεια ξεπήδησε από την σύγκρουση του προέδρου της Βουλής και των δύο συναδέλφων του με έναν πανίσχυρο δημοσιογράφο παρουσιαστή συνδεδεμένο με κανάλι τηλεόρασης και εφημερίδες υπό διερεύνηση από την δικαιοσύνη. Πέρα από την απαράδεκτη γλώσσα ανταλλαγής των ύβρεων και απειλών η τρομερή αλήθεια βγήκε από το στόμα του προέδρου της Βουλής όταν παραδέχτηκε ότι ξέρει ποιοι υπάρχουν πίσω από τον δημοσιογράφο. Δηλαδή επιβεβαίωσε ότι υπήρχε και υπάρχει πολιτικός υπόκοσμος διαπλοκής με αντιτιθέμενα συμφέροντα και ότι αυτός τουλάχιστον τον γνωρίζει. Αν είναι έτσι διερωτάται κάνεις αν υπάρχει ποιό πικρό μήνυμα για την κοινωνία όσον αφορά την ηγετική της ελίτ. Και όμως υπάρχει.

Είναι η αλήθεια που πηγάζει από την περίφημη λίστα Λαγκάρντ και της τύχης της από πολιτικούς επιπέδων υπουργού και αρχηγού σημαντικού κομματικού σχηματισμού. Μια πολιτική χειρονομία διερεύνησης των προθέσεων του Ελληνικού πολιτικού κατεστημένου να διαχειριστεί κοινωνικά δίκαια την κρίση κατέληξε σε παιχνίδι εκβιασμών ανάμεσα σε αλληλοσπαραζόμενες φατρίες με μαφιόζικες τακτικές και βεβαίως καταστροφικές επιπτώσεις στην πολιτικοοικονομική κρίση της χώρας.

Θα περίμενε κανείς ότι τέτοιες αποκαλύψεις θα έβαζαν την κοινωνία επί ποδός αλλά φαίνεται ότι η βουβή οργή πνίγεται από τον φόβο και τη  απογοήτευση.

Υπάρχουν και άλλες πολλές τέτοιες αλήθειες από τα γεγονότα γύρω μας, καθώς το ηγετικό κατεστημένο συντρίβεται και το κράτος αποσυντίθεται. Αλλά υπάρχουν και άλλες, συνακόλουθες και ίσως ποιο σημαντικές που αφορούν τον καθένα από εμάς.

Στο άρθρο μου για το αντίπαλο δέος (1) έγραφα ` Για τον πολίτη αυτής της χώραςτα περιθώρια για πορεία έξω από τον βούρκο για αυτόν αλλά κυρίως για τουςαπογόνους του χωρίς εμφύλιους σπαραγμούς έχουν απελπιστικά στενέψει.Επειδή το πολιτικό κατεστημένο περιλαμβάνει ουσιαστικά όλο το κομματικό φάσμααπομένει μόνον στον ίδιο να δραστηριοποιηθεί πολιτικά, αποφεύγοντας στο μέτροτου δυνατού τη χρήση βίας, για να δημιουργήσει το αντίπαλο δέος. Μπορεί ναφαίνεται εξωπραγματικό, μια καθαρή ουτοπία, αλλά δεν πρέπει να είναι. Σίγουραείναι μια καινούργια εμπειρία για πολλούς από εμάς, ίσως και ξένη για τηνκουλτούρα μας αλλά μόνο μια συλλογική προσπάθεια με επιμονή,αυτοσυγκράτηση και θάρρος μπορεί να φέρει αποτελέσματα. Κάθε άτομο πρέπεινα προσπαθήσει με την βοήθεια της νέα τεχνολογίας επικοινωνιών που έχειαποδείξει την τρομερή της δύναμη, να συμμετάσχει άμεσα στη δημιουργίαπολιτικών ομάδων της γειτονίας, του χωριού, της πόλης σε μια διαδικασία που θαέχει σαν μοναδικό σκοπό να αναδείξει την νέα γενιά του πολίτικου, εκπαιδευτικού,συνδικαλιστικού και επικοινωνιακού κόσμου.`

Έτσι η μόνη απομένουσα ελπίδα για το μέλλον του έθνους είναι για τον καθένα μας να δραστηριοποιηθεί και να συμμετάσχει. Και η πικρότερη ίσως αλήθεια είναι ότι τρία χρόνια τώρα μέσα σε ένα κατασκευασμένο κλίμα νευρικής κατάπτωσης η κινητοποίηση των πολιτών είναι πολύ περιορισμένη και ασυντόνιστη. Κανείς δεν υποτιμά μερικές δραστήριες πρωτοβουλίες προς αυτή την κατεύθυνση αλλά είναι λίγες και μικρές. Όλοι μας πρέπει να δράσουμε. Ο χρόνος στερεύει και η λογοδοσία στα παιδιά μας για την καταστροφή θα είναι τρομερή..