Ο υπουργός Οικονομικών της Γερμανίας Βόλφγκανγκ Σόιμπλε μπήκε στην καθημερινότητα των Ελλήνων πριν από τρία χρόνια όταν η χώρα μας χρεοκόπησε και ζήτησε την βοήθεια από την Ευρώπη και το ΔΝΤ για να μην καταρρεύσει.
Εως τότε ελάχιστοι στην Ελλάδα γνώριζαν τον Βαυαρό πολιτικό που επηρεάζει όσο κανείς ίσως άλλος τις αποφάσεις της βιομηχανικής αυτής ευρωπαϊκής υπερδύναμης. Λένε στην Γερμανία, ότι αν δεν είχε δεχτεί εκείνη την δολοφονική επίθεση από ένα διαταραγμένο ψυχικά άτομο πριν από χρόνια που τον τραυμάτισε βαριά με αποτέλεσμα να μείνει ανάπηρος, ο Σόιμπλε θα ήταν σίγουρα Καγκελάριος της Γερμανίας.
Χάρη στο ανεξάντλητο σθένος του κατάφερε να ξεπεράσει την τραγωδία αυτή που του άλλαξε για πάντα την ζωή. Σήμερα ο Σόιμπλε είναι ο ισχυρότερος ίσως πολιτικός στην Γερμανία, μετά τη Μέρκελ και η γνώμη του όχι μόνο μετρά στο Βερολίνο, αλλά σχεδόν συγκυβερνά τη Γερμανία μαζί με τη «σιδηρά κυρία».
Το μυστικό σχέδιο «Ελλάδα εκτός ευρώ»
Λένε ότι ο Γερμανός υπουργός Οικονομικών υπήρξε το περασμένο χειμώνα ο αρχιτέκτονας ενός μυστικού σχεδίου που θα οδηγούσε την Ελλάδα εκτός ευρώ. Οχι από ανθελληνισμό, όπως θέλουμε να πιστεύουμε εμείς οι Έλληνες, αλλά γιατί πίστευε (και πιθανότητα πιστεύει ακόμα) ότι το απαξιωμένο ελληνικό πολιτικό σύστημα δεν θέλει, ούτε και μπορεί να εφαρμόσει όλες εκείνες τις αλλαγές στην οικονομία και την κοινωνία που θα αποκαταστήσουν στοιχειωδώς τα ελληνικά δημοσιονομικά βάζοντας την χώρα μελλοντικά σε τροχιά ανάπτυξης πάνω σε υγιείς βάσεις.
ΕΦαίνεται μάλιστα -όπως αποκάλυψε τότε και το περιοδικό Spiegel- ότι ανέθεσε σε ένα στενό επιτελείο συνεργατών του, μεταξύ των οποίων συμπεριλαμβάνονταν και ορισμένοι κορυφαίοι Γερμανοί οικονομολόγοι να σταθμίσουν τις πιθανές συνέπειες για την Ευρωζώνη, από μια ενδεχόμενη αποχώρηση της Ελλάδος από το ευρώ. Μετά από πολλούς μήνες και αφού μεσολάβησε η πυροσβεστική παρέμβαση των αμερικανών και των ηγετών του ευρωπαϊκού νότου, ο Σόιμπλε «πείστηκε» ότι μια πιθανή αποβολή της Ελλάδος από το ευρώ θα δημιουργούσε μεγαλύτερους μπελάδες στην Ευρώπη από αυτούς που πιθανώς θα έλυνε.
Με απλά λόγια οι οικονομολόγοι δεν μπορούσαν να προβλέψουν τις οικονομικές παρενέργειες για το ευρώ και οι πολιτικοί τρόμαζαν με την γεωπολιτική αποσταθεροποίηση που θα προκαλούσε στην γηραιά ήπειρο το ενδεχόμενο να αφεθεί η Ελλάδα στην τύχη της.
Μια χώρα κατεστραμμένη θα μπορούσε εύκολα να οδηγηθεί σε ένα εμφύλιο πόλεμο, η κοινωνία να παραδοθεί στο έλεος κάθε είδους συμμοριών και να περάσει στη σφαίρα επιρροής ανταγωνιστικών προς την Ευρώπη ανερχόμενων υπερδυνάμεων.
Πέρα από τις οικονομικές και γεωπολιτικές παρενέργειες, η Ευρώπη θα είχε υποστεί -αν έδιωχνε την Ελλάδα- και ένα ηθικό στραπάτσο, αφού η έννοια της αλληλεγγύης θα διασυρόταν, δίνοντας την αίσθηση ότι Ευρώπη έγινε αυτό που την κατηγορούν ότι είναι πλέον: Eνα club συμφερόντων που ενδιαφέρεται μόνο για μπίζνες...
Υποχώρησε στις πιέσεις, αλλά
Μολονότι ο Σόιμπλε υποχώρησε τότε κάτω από τις πιέσεις που του ασκήθηκαν εντός και εκτός Γερμανίας, δεν φαίνεται να πείστηκε ότι η Ελλάδα μπορεί να τα καταφέρει. Στην ουσία ο Σόιμπλε εκπροσωπεί τις απόψεις ενός πανίσχυρου τμήματος της γερμανικής ελίτ, που θεωρεί ότι η Ελλάδα θα είναι μια μόνιμη εστία μόλυνσης της Ευρωζώνης και ότι θα ήταν καλύτερο να βγει εκτός ευρώ, ώστε να δοθεί και ένα μάθημα στις ανυπάκουες δημοσιονομικά χώρες.
Ο Σαμαράς και ο Βενιζέλος φαίνεται να μετέφραζαν τότε ως απόδειξη της επιμονής του Σόιμπλε να θεωρεί την Ελλάδα «χαμένη υπόθεση» τις εμπρηστικές δηλώσεις του Γερμανού υπουργού οικονομικών μεσούσης της τελευταίας προεκλογικής εκστρατείας, όταν παρά την πίεση που ασκούσε ο ΣΥΡΙΖΑ στα αστικά κόμματα, αυτός συνέχιζε να ανεβάζει διαρκώς τον πήχη των μετεκλογικών θυσιών για τον ελληνικό λαό. «Σαν να ήθελε να βγει ο ΣΥΡΙΖΑ για να ανοίξουν οι ασκοί του Αιόλου» είπε αργότερα προβληματισμένος, ένας αξιωματούχος του Μαξίμου.
Κανείς δεν μπορεί να ξέρει αν έχει αλλάξει άποψη ο Γερμανός υπουργός Οικονομικών για την Ελλάδα. Όσοι συνομιλούν μαζί του ισχυρίζονται ότι στο βάθος δεν έχει αλλάξει γνώμη δίνοντας ελάχιστες πιθανότητες στην Ελλάδα να τα καταφέρει.
Σε κάθε περίπτωση όμως, λένε όσοι ξέρουν να διαβάζουν τις κατά καιρούς δηλώσεις του, φαίνεται να πιστεύει ότι αν υπάρχει έστω και μια πιθανότητα να σωθεί η Ελλάδα, αυτό μπορεί να γίνει μόνο με την προϋπόθεση ότι η ελληνική κοινωνία θα απαλλαγεί από την πολιτική και επιχειρηματική ελίτ η οποία ευθύνεται για την δημιουργία του μεταπολιτευτικού πελατειακού κράτους, που προκάλεσε τόσες αγκυλώσεις και έφερε την χώρα στο σημερινό αδιέξοδο.
Οι Ελληνες ολιγάρχες
Το είπε μάλιστα προ ημερών σε συνέντευξη Τύπου λίγο πριν το τελευταίο Eurogroup: «Στην Ελλάδα, απέτυχαν οι ελίτ», υποστήριξε ο Σόιμπλε, υπονοώντας ότι η αποτυχία του πολιτικό-επιχειρηματικού συστήματος εξουσίας να διοικήσει ορθολογικά την Ελλάδα οδήγησε στην χρεοκοπία.
Πρόσθεσε, μάλιστα, με νόημα ότι η διαδικασία μετάβασης της Ελλάδας στο καινούριο, γίνεται με όρους μετασοβιετικής Ρωσίας. Κάποιοι πίσω από αυτήν την φράση είδαν μια σαφή αναλογία της ελληνικής ελίτ με τους Ρώσους ολιγάρχες.
Πρόσφατα στέλεχος της ευρωπαϊκής επιτροπής που συμμετέχει στις αποφάσεις της Τρόικα έκανε την επισήμανση ότι οι θέσεις αυτές του Σόιμπλε δεν ειπώθηκαν τυχαία και ότι «τις συμμερίζονται όσοι συνδιαμορφώνουν στην Ευρώπη τις αποφάσεις για το μέλλον της Ελλάδας».
Το σίγουρο είναι αυτή η αντίληψη για τον ρόλο της ελληνικής πολιτικό-επιχειρηματικής ελίτ γίνεται ολοένα και πιο δημοφιλής στα διεθνή ΜΜΕ. Προ ημερών οι New York Times σε άρθρο τους καταφέρονταν κατά της πολιτικής και επιχειρηματικής γραφειοκρατίας που εμποδίζει την ανάπτυξη, νοθεύει το δημοκρατικό πολίτευμα και λειτουργεί με όρους οικογενειοκρατίας και δεν συμμετέχει στην συλλογική θυσία που υποβάλλεται ο ελληνικός λαός.
Το ερώτημα είναι αν οι δανειστές μας έχουν επεξεργαστεί ένα σχέδιο αντικατάστασης της πολιτικής και επιχειρηματικής γραφειοκρατίας της χώρας με μια άλλη(και ποια θα μπορούσε να είναι αυτή) και κυρίως αν έχουν τα μέσα να την επιβάλλουν. Προφανώς αφού είναι αυτοί που δανείζουν, έχουν ενδεχομένως και τους τρόπους για να το επιβάλλουν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου