Η στρατηγική του Βυζαντίου μάθημα για τις ΗΠΑ

Ο ιστορικός Εντουαρντ Λούτβακ προτείνει να διδαχθούν από τη διπλωματία του

Συνέντευξη στον Δημητρη Δεληολανη

Αν οι Ηνωμένες Πολιτείες θέλουν να διατηρήσουν την παγκόσμια ηγεμονία τους, πρέπει να διδαχθούν από το Βυζάντιο. Να χρησιμοποιήσουν με επιδεξιότητα ένα αρτιότατο δίκτυο πληροφοριών σε συνδυασμό με τη διπλωματία και, μόνο σε έσχατες περιπτώσεις, έναν καλά εκπαιδευμένο επαγγελματικό στρατό. Αυτοί οι ευφυείς χειρισμοί, που διατήρησαν κραταιά τη Βυζαντινή Αυτοκρατορία επί μία χιλιετία.

Ο 68χρονος στρατηγικός σύμβουλος και ιστορικός Εντουαρντ Λούτβακ, κορυφαίος εκπρόσωπος του Κέντρου Στρατηγικών Μελετών της Ουάσιγκτον, οχυρού της ρεπουμπλικανικής Δεξιάς, τεκμηριώνει αυτή τη θέση στο ογκώδες βιβλίο «Η Μεγάλη Στρατηγική του Βυζαντίου», που κυκλοφόρησε ταυτόχρονα στις Ηνωμένες Πολιτείες και στην Ιταλία. Ο Λούτβακ κατά καιρούς εργάστηκε ως σύμβουλος των υπουργείων Αμύνης και Εξωτερικών και του Εθνικού Συμβουλίου Ασφαλείας των ΗΠΑ.

«Η Αμερική ποτέ δεν υπήρξε Ρώμη. Και αν σήμερα εφαρμόσει τη στρατηγική της –αμείλικτη επέκταση, κυριαρχία σε ξένους λαούς, το εξοντωτικό πρότυπο ολοκληρωτικού πολέμου–, το μόνο που θα καταφέρει είναι να επισπεύσει την παρακμή της. Είναι πολύ πιο χρήσιμο να μελετήσει τη στρατηγική της ανατολικής πτέρυγας της αυτοκρατορίας, που ξεπέρασε τη δυτική σε διάρκεια κατά 8 αιώνες», συμβουλεύει ο Λούτβακ την κυβέρνηση Ομπάμα. Χωρίς, βεβαίως, να χάσει την ευκαιρία, σε αυτήν τη συνέντευξή του που μας παραχώρησε στη Ρώμη, να εκτοξεύσει και δηλητηριώδεις αιχμές προς την πλευρά των εξτρεμιστών Ρεπουμπλικανών, οι οποίοι επικράτησαν επί Μπους.

Διπλωματία

– Ποιο ήταν το καθοριστικό νεωτεριστικό στοιχείο που διαφοροποιούσε τη στρατηγική της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας σε σχέση με τη Ρωμαϊκή;

– Οι Ρωμαίοι της Κωνσταντινούπολης επινόησαν μια νέα στρατηγική, το απόλυτο δόγμα της οποίας ήταν ότι οι απειλές αντιμετωπίζονται με τη διπλωματία. Αυτό μεταφράζεται σε κάτι το εξαιρετικά απλό: αν ο εχθρός σού επιτίθεται ή σε απειλεί, τότε πρέπει να ψάξεις για κάποιον άλλον εχθρό, ο οποίος θα είναι σε θέση να απειλήσει ή και να επιτεθεί στον πρώτο. Οι Βυζαντινοί χρησιμοποιούσαν τις ένοπλες δυνάμεις τους μόνο για να χειριστούν την απειλή, να καθυστερήσουν τους εισβολείς, να ανακόψουν την προέλασή τους ή για να ενισχύσουν τους νέους συμμάχους. Σε αντίθεση με τους Ρωμαίους, δεν έριχναν τον στρατό τους στην αποφασιστική μάχη, εκείνη που ενδεχομένως να έκρινε την έκβαση του πολέμου. Οι Βυζαντινοί απέφευγαν συστηματικά τις κατά μέτωπον συγκρούσεις. Προτιμούσαν πάντα να μάχονται μέσω τρίτων και μόνον όταν αυτό δεν ήταν δυνατόν, εφάρμοζαν μια τακτική ανταρτοπολέμου, για να φθείρουν και να εξαντλήσουν τους εισβολείς. Πάντα, όμως, έριχναν το κύριο βάρος στη διπλωματική προσπάθεια, που ήταν διαρκής: αναζητούσαν πιθανούς συμμάχους, ακόμη και σε εξαιρετικά απομακρυσμένες περιοχές, και τους έπειθαν να πολεμήσουν για λογαριασμό της Κωνσταντινούπολης.

Η ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΣΤΗΝ ΠΗΓΗ (ΚΛΙΚ)

Συνεχίστε το διάβασμα ΕΔΩ........

ΤΕΛΙΚΑ ΠΟΙΟ ΠΑΣΟΚ ΕΧΕΙ ΔΙΚΗΟ;

Επιστολή Καψή προς Δρούτσα

"Δεν θεωρώ τον εαυτό μου σοφότερο επειδή μια 8ετία χειρίστηκα . . . τα ελληνοτουρκικά. Θέλω να σας πω σε ποιες περιπτώσεις ο Ανδρέας Γ. Παπανδρέου θα με απέλυε αστραπιαία και θα με παρέπεμπε σε εξεταστική επιτροπή για τα περαιτέρω. Και θα υπήρχαν περαιτέρω."

"Ο Ανδρέας Γ. Παπανδρέου θα με απέλυε, αν τολμούσα:

α) Ν'αρχίσω οποιουδήποτε είδους συνομιλίες υπό τη δαμόκλειο σπάθη του casus belli - και χωρίς να αρθεί προηγουμένως-, ευτελίζοντας τη χώρα μου και υποβιβάζοντάς την στην τάξη του Χατζηαβάτη.

β) Να τείνω οποιαδήποτε χείρα βοηθείας (πχ. υποστήριξη στην ΕΕ), πριν δοθούν πληροφορίες, εξηγήσεις, έστω μία συγνώμη για την εν ψυχρώ εκτέλεση 1.450 Ελλήνων αιχμαλώτων στην Κύπρο.

γ) Να αρχίσω συνομιλίες για εμπορικές ή άλλες συμφωνίες "καλής θέλησης" πριν η άλλη πλευρά δεχτεί την άρση των συνεπειών της μυστικής πράξης 66 και την αποζημίωση των θυμάτων, όπως είχαμε συμφωνήσει με το μακαρίτη τον Οζάλ." [...]

"Είναι γνωστό ότι έχετε συμβάλει αποφασιστικά στην κατάρτιση του σχεδίου Ανάν, το οποίο αποδοκίμασαν οι λαοί της Κύπρου και της Ελλάδας. Η προσωπική μου γνώμη είναι για ότι για να υποστηρίξει κανείς ένα τέτοιο σχέδιο θα πρέπει να εμπίπτει σε μία από τις εξής κατηγορίες:

α) Να μην το έχει διαβάσει.

β) Να το έχει διαβάσει αλλά να μην το κατάλαβε.

γ) Να το υποστήριξε εν διατεταγμένη υπηρεσία." ! ! !

ΠΗΓΗ: Περιοδικό Επίκαιρα, 18.03.2010 Συνεχίστε το διάβασμα ΕΔΩ........

Μουσουλμάνοι στην Ευρώπη: "Η δημογραφική ωρολογιακή βόμβα αλλοίωσης των λαών της Ευρώπης"

Ενώ στην Ελλάδα οι πολιτικές ελιτ συγχαίρουν αλλήλους για την ένταξη των μεταναστών στην ελληνική κοινωνία, προσφέροντας μάλιστα αφειδώς νομιμότητα, ιθαγένεια και δικαίωμα ψήφου στους πάλαι ποτέ παράνομους μετανάστες, δημοσιογράφοι, πολιτικοί, καθηγητές αλλά και γιατροί ανά τον κόσμο, κρούουν τον κώδωνα του κινδύνου για τη μουσουλμανική ωρολογιακή βόμβα που θα αλλοιώσει ανεπανόρθωτα τους λαούς της Ευρώπης..

Η ΕΕ αντιμετωπίζει μια εποχή μεγάλης κοινωνικής αλλαγής, αυτά αναφέρει στις εκθέσεις του ο Adrian Michaels, ενώ μέχρι τώρα λίγοι είναι οι πολιτικοί που δείχνουν να κατανοούν αυτή την προειδοποίηση. Στην Βρετανία μα και στην υπόλοιπη Ευρωπαϊκή Ένωση αγνοούν την δημογραφική ωρολογιακή βόμβα: Η πρόσφατη ταχύτατη εισροή μεταναστών στην ΕΕ, συμπεριλαμβανομένων των εκατομμυρίων μουσουλμάνων, θα αλλάξει την ήπειρο μας ολοκληρωτικά κατά τη διάρκεια των επόμενων δύο δεκαετιών, ενώ σχεδόν κανένας από τους υπεύθυνους για την χάραξη πολιτικής, δεν μιλάει για αυτό.

Οι αριθμοί είναι εκπληκτικοί.
Το 1998, μόνο τα 3,2% του πληθυσμού της Ισπανίας ήταν από γεννήσεις αλλοδαπών . Το 2007 το ποσοστό αυτό ανήλθε στο 13,4%. Ο μουσουλμανικός πληθυσμός της Ευρώπης έχει υπερδιπλασιαστεί τα τελευταία 30 χρόνια και θα έχουν υπερδιπλασιαστεί ξανά μέχρι το 2015.Στις Βρυξέλλες, τα επτά συνήθη κορυφαία ονόματα των νεογέννητων πρόσφατα αγοριών, ήταν Mohamed, Adam, Rayan, Ayoub, Mehdi, Amine και Hamza.

Τα χαμηλά ποσοστά γεννήσεων των λευκών ευρωπαίων, σε συνδυασμό με τον ταχύτερο πολλαπλασιασμό των μεταναστών, θα αλλάξουν ριζικά με ότι μπορεί να σημαίνει αυτό, τον ευρωπαϊκό πολιτισμό και την ευρωπαϊκή κοινωνία όπως τη γνωρίσαμε μέχρι σήμερα.

Ευρώπη «Ευρωπαίων» Μουσουλμάνων
Αυτή η ραγδαία εξέλιξη πρόκειται να αλλάξει το πληθυσμιακό μείγμα της Ευρώπης έχοντας εκτεταμένες συνέπειες στην εκπαίδευση, τη στέγαση, την ευημερία, την εργασία, τις τέχνες, στα πάντα. Θα μπορούσε επίσης να έχει αποφασιστική επίδραση στην εξωτερική πολιτική: μια μελέτη που υποβλήθηκε στην Πολεμική Αεροπορία των ΗΠΑ, σχετικά με τη σχέση της Αμερικής και της Ευρώπης, αναφέρει ότι μπορεί από αυτή την εξέλιξη και μόνο να αλλάξουν ριζικά οι μέχρι τώρα παραδοσιακές σχέσεις. Ωστόσο, οι αξιωματούχοι της ΕΕ παραδέχονται ότι το ζήτημα αυτό δεν έχει την προσοχή που του αξίζει.

Ο Jerome Vignon, αρμόδιος για την απασχόληση και τις κοινωνικές υποθέσεις στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή, δήλωσε ότι το επίκεντρο της εν λόγω λειτουργίας στην ΕΕ ήταν για τους αιτούντες άσυλο και για τον έλεγχο της μετανάστευσης. Στην ίδια δήλωση συνεχίζοντας μας λέγει. "Το θέμα έχει στα σίγουρα υποτιμηθεί - υπάρχει μια γενική ρητορική σχετικά με την κοινωνική ένταξη των μεταναστών και πως θα πρέπει να δοθεί μεγαλύτερη σημασία." Τέλος συμπληρώνοντας είπε. «Αυτή η ρητορική σπάνια οδήγησε σε εφαρμογή πολιτικής λύσης».

Οι χώρες της ΕΕ έχουν μακρά ιστορία στην υποδοχή των μεταναστών, αλλά τα τελευταία χρόνια, δύο νέες σημαντικές τάσεις έχουν προκύψει. Οι μετανάστες έρχονται από το εξωτερικό όλο και περισσότερο με επιταχυνόμενους ρυθμούς στις αναπτυγμένες οικονομίες αλλά ο πληθυσμός τους έχει φτάσει πλέον σε υπερβολικούς αριθμούς.

Ο διαρκώς αυξανόμενος μουσουλμανικός πληθυσμός έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον. Αυτό δεν οφείλεται στο γεγονός ότι αυτοί είναι οι μόνοι μετανάστες που εισέρχονται στην ΕΕ σε μεγάλο αριθμό! Υπάρχουν και παρά πολλοί άλλοι προερχόμενοι από κάθε σημείο του ορίζοντα. Πλην όμως οι μουσουλμάνοι είναι γεγονός πως είχαν προκαλέσει στο παρελθόν πληθώρα φρικαλεοτήτων στη Δύση και όλα αυτά στο όνομα του Ισλάμ.

Στο Αμερικάνικο PEW φόρουμ του ερευνητικού ανεξάρτητου κέντρου PEW, που δραστηριοποιείται ως οργανισμός για θέματα Θρησκείας & δημόσιου βίου, στην σχετική έκθεση του αναφέρει: « Οι χώρες της Ε.Ε. διαθέτουν βαθιές ιστορικές, πολιτιστικές, θρησκευτικές και γλωσσικές παραδόσεις. Η εισροή εκατοντάδων χιλιάδων, και σε ορισμένες περιπτώσεις εκατομμύριων, από ανθρώπους που αναζητούν, μιλούν και ενεργούν με διαφορετικό τρόπο, θα οδηγήσει σε ένα δύσκολο και αταίριαστο κοινωνικό περιβάλλον. "

Πώς έχουν μέχρι σήμερα οι δραματικές πληθυσμιακές αλλαγές;
Ο καθένας γνωρίζει ότι σε ορισμένες συνοικίες πόλεων της Ευρώπης, είναι περισσότεροι οι μουσουλμάνοι και ότι αυτή η μεταβολή είναι διαρκώς αυξανόμενη. Ωστόσο οι πρώτες λεπτομερείς διαπιστώσεις είναι δύσκολο να βρεθούν, εφόσον τα προσωπικά δεδομένα θεωρούνται στην Ε.Ε. ευαίσθητα: πολλές χώρες της ΕΕ συστηματικά αποφεύγουν να συλλέγουν στατιστικά πληθυσμιακά στοιχεία με βάση την θρησκεία.

Στην Ευρωπαϊκή Ένωση οι αριθμοί για τη μετανάστευση μας περιγράφουν την πραγματικότητα αν και με «θολές» μεθόδους.
Οι 27 χώρες της Ε.Ε. προσέλκυσαν μισό εκατομμύριο περισσότερους ανθρώπους το χρόνο από ότι την εγκατέλειψαν παντοιοτρόπως. " Ωστόσο, από το 2002, " στην τελευταία έκθεση της η Ε.Ε. αναφέρει ότι , "η καθαρή μετανάστευση στην ΕΕ έχει σχεδόν τριπλασιαστεί ανάμεσα σε 1,6 εκατομμύρια και δύο εκατομμύρια άτομα ετησίως."

Αυτές οι μετρήσεις και οι αναμενόμενοι ρυθμοί αποδεικνύεται πως δεν ήταν τίποτε άλλο παρά αποτέλεσμα προχειρότητας και ανοησίας των προηγούμενων προβλέψεων.
Το 2004 η Ε.Ε. θεωρούσε ότι ο πληθυσμός της θα μειωθεί κατά 16 εκατομμύρια έως το 2050. Τώρα όμως πιστεύει ότι θα αυξηθεί κατά 10 εκατομμύρια μέχρι το 2060. Η Βρετανία βάσει αυτών των προχειροτήτων αναμενόταν να γίνει η πιο πυκνοκατοικημένη χώρα της Ε.Ε. μέχρι το 2060, με 77 εκατομμύρια κατοίκους μόνο. Αυτή τη στιγμή έχει 20 εκατομμύρια λιγότερους ανθρώπους από τη Γερμανία. Ο πληθυσμός της Ιταλίας αναμενόταν να μειωθεί δραστικά! Τώρα προβλέπεται να μείνει σταθερός.

Και από τις ΗΠΑ μας κρούεται ο κώδωνας κινδύνου.
Μία μελέτη για την πολεμική αεροπορία των Ηνωμένων Πολιτειών Αμερικής από τον Leon Perkowski που έγινε το 2006, διαπίστωσε ότι υπήρχαν πλέον των 15 εκατομμυρίων μουσουλμάνων στην Ευρωπαϊκή Ένωση με την ανώτατη εκτίμηση να φτάνει τα 23 εκατομμύρια. Και βεβαίως, αυτός ο πληθυσμός δεν διανέμεται ομοιόμορφα. Σύμφωνα με τη υπηρεσία μετανάστευσης των ΗΠΑ (Policy Institute), οι κάτοικοι μουσουλμανικής πίστης θα αντιστοιχούν σε περισσότερο από το 20% του πληθυσμού της ΕΕ έως το 2050, όμως ήδη αυτό είναι γεγονός τώρα σε αρκετές Ευρωπαϊκές πόλεις. Ένας έγκριτος Αμερικανός δημοσιογράφος, ο Christopher Caldwell μας ενημερώνει ότι οι λευκοί Ευρωπαίοι θα αποτελούν μειοψηφία στο Μπέρμιγχαμ από το 2026 και νωρίτερα στο Λέστερ. Μια άλλη πρόβλεψη υποστηρίζει ότι οι μουσουλμάνοι θα μπορούσε να υπερτερούν αριθμητικά των μη μουσουλμάνων στη Γαλλία και ίσως σε όλη την Δυτική Ευρώπη από τα μέσα του αιώνα μας (2050). Στην Αυστρία στον 20ο αιώνα οι κάτοικοι ήσαν κατά 90% καθολικοί στο θρήσκευμα, πλην όμως οι Ισλαμιστές, θα είναι η πλειοψηφία των Αυστριακών κάτω των 15 ετών μέχρι το 2050, μας λέει ο Κάλντγουελ.

Τα προβλεπόμενα ποσοστά αύξησης είναι αμφιλεγόμενα. Τα ποσοστά των γεννήσεων μπορεί να είναι δύσκολο να προβλεφθούν και οι αριθμοί των μεταναστών μπορεί να μοιάζουν σαν την παλίρροια. Αλλά ο Karoly Lorant, Ούγγρος οικονομολόγος ο οποίος συνέγραψε ένα έγγραφο για το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, υπολογίζει ότι οι μουσουλμάνοι έχουν ήδη ξεπεράσει το 25% του πληθυσμού στη Μασσαλία και το Ρότερνταμ, 20% στο Μάλμε, 15% στις Βρυξέλλες και το Μπέρμιγχαμ και το 10% στο Λονδίνο, το Παρίσι και την Κοπεγχάγη.


Οι περίφημες δεύτερες και τρίτες γενιές αποδεικνύονται χειρότερες στην ένταξη τους
Οι πρόσφατες δημοσκοπήσεις έτειναν να δείχνουν ότι η επικίνδυνη ριζοσπαστικοποίηση των μουσουλμάνων της Ευρώπης δεν έχει ακόμη συμβεί. Αυτό δίνει την ελπίδα ότι αυτοί θα ενταχθούν με επιτυχία. Παρ 'όλα αυτά, οι δεύτερης και τρίτης γενεάς των μουσουλμάνων δείχνουν σημάδια ότι είναι πιο δύσκολο να ενσωματωθούν από ότι οι γονείς τους. Μια βρετανική ομάδα μελέτης, διαπίστωσε ότι πάνω από το 70% των μουσουλμάνων άνω των 55 ετών θεώρησαν ότι είχαν πολλά κοινά με μη-μουσουλμάνους. Ωστόσο αυτό μειώθηκε στο 62% μεταξύ των 16 και 24 ετών.

Οι μεταβολές του πληθυσμού κινούν έντονη ανησυχία σε όλους τους Ευρωπαίους πολίτες με τι συνεχείς δημοσκοπήσεις να δείχνουν ότι η συντριπτική πλειοψηφία είναι αντίθετη στους μετανάστες, ωστόσο οι πολιτικοί αποφεύγουν σε μεγάλο βαθμό αυτή τη συζήτηση.


Ο στρουθοκαμηλισμός των κατεστημένων πολιτικών ελίτ, αναδεικνύει ακροδεξιά πολιτικά σχήματα
Η Γαλλία απαγόρευσε τη χρήση της μαντίλας (χιτζάμπ) στα σχολεία ενώ το ίδιο έκανε και για την αντίστοιχη χρήση των χριστιανικών συμβόλων, καθιστώντας έτσι δυσκολότερη την υποστήριξη ότι ο νόμος απευθυνόταν αποκλειστικά σε μουσουλμάνους. Η Βρετανία έχει ενισχύσει τη νομοθεσία της περί θρησκευτικού μίσους. Αλλά αυτά είναι μεμονωμένα γενικά νομοθετήματα (ευχολόγια).

Στο ενδιάμεσο πολιτικό-ιδεολογικό κενό έχει ενισχυθεί η ανακάμπτουσα ομάδα των ακροδεξιών πολιτικών σχημάτων, μεταξύ των οποίων και το βρετανικό Εθνικό Κόμμα, το οποίο απέκτησε δύο έδρες στις πρόσφατες εκλογές για το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο. Ο Ολλανδός πολιτικός Geert Wilders, μιλάει εναντίον του Ισλάμ και πρόσφατα είχε απαγορευτεί η είσοδος του στην Βρετανία, ωστόσο αυξάνει συνέχεια και σημαντικά τα ποσοστά του στις σφυγμομετρήσεις κοινής γνώμης στην Ολλανδία.

Το PEW Forum προσδιόρισε τα κύρια σημεία για το 2005: "Το γεγονός ότι [ακραία κόμματα] αυξάνουν την επιρροή τους κατέχοντας πλέον σημαντική πολιτική θέση, οφείλεται στην υποκρισία και την έλλειψη ειλικρίνειας από τους κατεστημένους πολιτικούς φορείς στο θέμα της μετανάστευσης. Οι μελετητές υποστηρίζουν ότι η ευρωπαϊκή ελίτ έχει πολύ δρόμο ακόμη να διανύσει σε ότι αφορά τα ευρύτερα κοινωνικά θέματα της φυλής και ταυτότητας γύρω από τους μουσουλμάνους και άλλες ομάδες, και αυτό το σφάλμα το κάνει από φόβο μήπως και θεωρηθεί ως μη πολιτικά ορθό. "

Επιτακτική η ανάγκη οι ελίτ να «ξυπνήσουν» από τον επιτηδευμένο λήθαργο τους
Όμως είναι επιτακτική η ανάγκη να ξεκινήσει μια μεγαλύτερη και ειλικρινής συζήτηση για την λεγόμενη ένταξη των μεταναστών. Έχει σημασία σε όλα; Ναι, υποστηρίζει στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή, ο Vignon. Δεν είναι, πόλωση κάτι τέτοιο και μπορεί να οδηγήσει σε γκέτο. "Είναι κακό γιατί δημιουργεί ανταγωνισμούς. Ανταγωνίζονται μεταξύ τους φτωχοί άνθρωποι ενάντια σε άλλους φτωχούς ανθρώπους: τα άτομα αυτά αισθάνονται ότι απειλούνται," λέει.

Η Ευρωπαϊκή ένωση μας ενημερώνει πως τα ποσοστά απασχόλησης των μη υπηκόων της είναι χαμηλότερα από ό, τι για τους υπηκόους της, πράγμα που όπως λένε, συγκρατεί την οικονομική πρόοδο. Ένας σημαντικός λόγος για αυτό είναι η έλλειψη γλωσσικών δεξιοτήτων. Το Ινστιτούτο Μεταναστευτικής Πολιτικής επίσης αναφέρει ότι το 2007 το 28% των παιδιών που γεννήθηκαν στην Αγγλία και στην Ουαλία είχαν τουλάχιστον έναν αλλοδαπό γονέα. Αυτό το ποσοστό μετρήθηκε στο 54% για το Λονδίνο. Συνολικά το 2008, το 14,4% των παιδιών στα σχολεία της πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης είχε μια γλώσσα και αυτή ήταν διαφορετική από την Αγγλική ως πρώτη γλώσσα τους.

Οι μουσουλμάνοι, οι οποίοι αποτελούν μια εξαιρετικά ανομοιογενή ομάδα, έχουν δείξει μέχρι σήμερα ελάχιστη διάθεση να οργανωθούν πολιτικά σε μαζικές συναθροίσεις φυλής ή θρησκείας. Ωστόσο αυτό δεν σημαίνει ότι παραβλέπονται οι φωνές τους. Η Γερμανία ήδη άρχισε με την μεταρρύθμιση εκλογικών νόμων πριν από 10 χρόνια, χορηγώντας ορισμένα δικαιώματα για το μεγάλο τουρκικό πληθυσμό στην επικράτεια της. Θα ήταν παράξενο αν αυτό δεν μετέβαλε –αρνητικά- τη στάση της χώρας σχετικά με την αίτηση της Τουρκίας για ένταξη στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Μελέτη του Perkowski λέει: "Η αντιμετώπιση του ραγδαία αναπτυσσόμενου φαινομένου , να στερούνται πολιτικών δικαιωμάτων οι μουσουλμανικοί πληθυσμοί εντός των συνόρων της Ε.Ε. που είναι από τους παλαιότερους και ισχυρότερους συμμάχους, οι ΗΠΑ θα μπορούσαν να βρεθούν αντιμέτωπες με όλο και ισχυρότερες προκλήσεις για την εξωτερική πολιτική της Μέσης Ανατολής.."

Η Δημογραφική αλλοίωση θα αναγκάσει τους πολιτικούς να αντιμετωπίσουν αυτά τα ζητήματα το συντομότερο δυνατόν. Πρόσφατα, ορισμένοι έχουν αρχίσει να ωθούν τη συζήτηση ως κεντρικό ζήτημα. Ο Angel Gurría, γραμματέας του ΟΟΣΑ, τον Ιούνιο είπε: «Η μετανάστευση δεν είναι μια βρύση που μπορεί να ενεργοποιηθεί κατά βούληση. Χρειαζόμαστε άμεσα δίκαιες και αποτελεσματικές πολιτικές μετανάστευσης και ένταξης. Οι πολιτικές που θα εφαρμοστούν πρέπει να είναι προς την κατεύθυνση να προσαρμόσουν τόσο την ευνοϊκή πρόσκαιρη οικονομική συγκυρία αλλά και τα κακά που η ίδια η μετανάστευση φέρει.

Μεταφράση: HellasOnTheWeb.com
Πηγη: Telegraph UK,infognomonpolitics

Συνεχίστε το διάβασμα ΕΔΩ........

"Τέλος χρόνου" σημαίνει η Μόσχα για τον Μπουργκάς-Αλεξανδρούπολη

«Τέλος χρόνου» είναι έτοιμη να σημάνει η Μόσχα στην Βουλγαρία και δευτερευόντως στην Ελλάδα, για το θέμα του πετρελαιαγωγού Μπουργκάς-Αλεξανδρούπολης. Ο Νικολάϊ Τοκάρεφ εκπρόσωπος της εταιρείας «Τράνσνεφτ» μιλώντας σε δημοσιογράφους έδειξε ότι η ρωσική εταιρεία είναι έτοιμη να εγκαταλείψει το σχέδιο και να στραφεί αποκλειστικά στην Τουρκία με έναν νέο αγωγό που θα περνάει από το έδαφος της Ανατολικής Θράκης και θα φτάνει μέχρι το Αιγαίο ή να προχωρήσει με έναν ελληνοτουρκικό αγωγό! Εναλλακτικά συζητούν την διαχειριστική ενοποίηση των αγωγών Μπουργκάς-Αλεξανδρούπολης και Σαμψούντα-Τσεϊχάν με τελική λύση, αν η Σόφια εξακολουθήσει να σαμποτάρει το έργο, έναν καθαρά ελληνοτουρκικό πετρελαιαγωγό που θα ξεκινάει από την Α.Θράκη και θα καταλήγει στην Αλεξανδρούπολη αφήνοντας εκτός την Βουλγαρία! Βασικός λόγος η παρελκυστική πολιτική της Σόφιας και του πρωθυπουργόύ της Μ.Μπορίσοφ. Η Μόσχα δεν θέλει με κανένα τρόπο να βγει έξω η Ελλάδα από το πρόγραμμα για λόγους που έχουν σχέση με την γενικότερη πολιτική της Μόσχας έναντι της Αθήνας. Κατ’αυτό τον τρόπο δεν θα πρέπει να αποκλειστεί η δημιουργία πετρελαιαγωγού που θα ξεκινάει από την Ανατολική Θράκη και θα καταλήγει στο λιμάνι της Αλεξανδρούπολης αφήνοντας έξω την Βουλγαρία! Ο εκπρόσωπος του ρωσικού υπουργείου Εξωτερικών Αντρέι Νεστερένκο χαρακτήρισε τον πετρελαιαγωγό Μπουργκάς - Αλεξανδρούπολη “μία από τις ενεργειακές προτεραιότητες της Ρωσίας στη Νοτιοανατολική Ευρώπη στην οποία συνεχίζεται η διαμόρφωση του συγκεκριμένου σχήματος υλοποίησης αυτού του μεγάλου ενεργειακού σχεδίου που αποτελεί μία από τις σημαντικές διαδρομές για την εξαγωγή ενεργειακών πηγών στις διεθνείς αγορές για τα ευρύτερα ενεργειακά δίκτυα της Κασπίας», αλλά κατέληξε λέγοντας: «Από την εποχή της υπογραφής, το 2007, από τη Ρωσία, τη Βουλγαρία και την Ελλάδα της τριμερούς διακυβερνητικής συμφωνίας συνεργασίας για την κατασκευή και εκμετάλλευση του πετρελαιαγωγού, η ρωσική πλευρά επανειλημμένως σε διάφορα επίπεδα επιβεβαίωνε επισήμως το ενδιαφέρον της για την ταχύτερη δυνατή έναρξη των πρακτικών εργασιών για την υλοποίηση του σχεδίου». Που σημαίνει ότι χρόνος εξαντλήθηκε… Σύμφωνα με τον εκπρόσωπο της «Τρανσνεφτ» Ρωσία, Τουρκία και Ιταλία φέρονται να έχουν καταρχήν συμφωνήσει και να προτείνουν σε Ελλάδα και Βουλγαρία τη δημιουργία ενός διεθνούς κονσόρτσιουμ, «το οποίο θα συντονίζει τα φορτία και προς τις δύο κατευθύνσεις των αγωγών μέσω Μπουργκάς - Αλεξανδρούπολη και Σαμψούντα – Τζεϊχάν». Μάλιστα η πρόταση αυτή μελετάται δραστήρια τόσο από τους συμμετέχοντες στα σχέδια αυτά, όσο και από πλευρές που κατά το παρελθόν έχουν εκδηλώσει το ενδιαφέρον τους για συμμετοχή, όπως εταιρείες που εξάγουν πετρέλαιο από το Καζακστάν και η αμερικανική Cevron, που δραστηριοποιείται εδώ και πολλά χρόνια στην ενεργειακή αγορά της Κασπίας. Επί πολλά χρόνια το Κρεμλίνο απέρριπτε τις τουρκικές προτάσεις να συμμετάσχουν ρωσικές εταιρείες στον πετρελαιαγωγό Σαμψούντα - Τζεϊχάν, που διανύει περίπου 550 χλμ. μέσω τουρκικού εδάφους και ενώνοντας τις τουρκικές ακτές της Μαύρης Θάλασσας και της Ανατολικής Μεσογείου, απέναντι από την Κύπρο. Η Μόσχα φάνηκε από πέρυσι να συζητά με όλο και μεγαλύτερο ενδιαφέρον το ιταλοτουρκικό σχέδιο και τελικά εξέφρασε τη συγκατάθεσή της για τη συμμετοχή ρωσικών πετρελαϊκών εταιρειών κατά τις τελευταίες διαδοχικές συναντήσεις των πρωθυπουργών Βλαντίμιρ Πούτιν και Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν. Χωρίς να γίνει επίθεση στην Ελλάδα από τον Νικολάϊ Τοκάρεφ, εν τούτοις περιγράφηκε ως «αδύναμος κρίκος» έρμαιο της βουλγαρικής άρνησης στην υλοποίηση του project. ΠΗΓΗ defencenet

Συνεχίστε το διάβασμα ΕΔΩ........

Και το ανθελληνικό σφυροκόπημα συνεχίζεται...Η μόνη λύση για την Ελλάδα είναι να φύγει από την Ευρωζώνη - Financial Times

Οι Γουλιέλμος Χάινκελ, Γουλιέλμος Νέλινγκ, Καρλ Σατσνάιντερ και Γιοακίμ Σταρμπατί, που είχαν στο παρελθόν σύρει την γερμανική κυβέρνηση στο γερμανικό συνταγματικό δικαστήριο, προειδοποιούν ότι σε περίπτωση που οι χώρες της ευρωζώνης παραβιάσουν τον όρο της "μη διάσωσης" και στηρίξουν οικονομικά την Ελλάδα, θα κάνουν εκ νέου αγωγή στην κυβέρνηση της Μέρκελ ενώ δηλώνουν ότι ο μόνος τρόπος να εξασφαλιστεί το μέλλον της νομισματικής ένωσης, είναι να αποχωρήσει η Ελλάδα. Η Ελλάδα απειλείται με χρεοκοπία. Κανείς δεν πιστεύει πλέον ότι η ερυωπαϊκή οικονομική και νομισματική ένωση αποτελεί "καταφύγιο" για τις χώρες μέλη από τέτοιες δυσκολίες. Από όταν έγινε μέλος της ΟΝΕ το 2001 η Ελλάδα έχει χάσει την ανταγωνιστικότητά της ενώ έχει συγκεντρώσει τεράστια εμπορικά ελλείμματα. Θεωρητικά, για να μπορέσουν να ανακάμψουν μετά τις απώλειες των τελευταίων ετών, οι Έλληνες θα πρέπει να υποτιμήσουν το νόμισμά τους κατά 40%. Κάτι το οποίο είναι αδύνατο, όταν ανήκεις σε μια ένωση με κοινό νόμισμα.


Πολλές προτάσεις έχουν γίνει για το τι θα πρέπει να κάνει η Ελλάδα, συμπεριλαμβανομένης και της βοήθειας από άλλες κυβερνήσεις της Ευρωζώνης. Πρόκειται για μια κίνηση που παραβιάζει τον όρο της «μη διάσωσης» ο οποίος συμπεριλαμβάνεται στη συνθήκη θέσπισης του ευρώ. Δυστυχώς, μόνο ένας τρόπος υπάρχει να βγούμε από τον φαύλο κύκλο. Οι Έλληνες θα πρέπει να αποχωρήσουν από το ευρώ, να ξανακυκλοφορήσουν την δραχμή και να μπουν στον μηχανισμό (που λειτουργεί ακόμα) της προ-ευρώ αίθουσας αναμονής (ERM II).
Η πρότασή μας είναι απόλυτα σοβαρή. Είμαστε οι τέσσερεις καθηγητές που ασκήσαμε αγωγή κατά της γερμανικής κυβέρνησης στο συνταγματικό δικαστήριο της Γερμανίας το 1998 με θέμα την ένταξη της χώρας στο ευρώ. Είμαστε γνωστοί για την καθαρή μας σκέψη και τον άμεσο λόγο μας. Με μια πρωτοφανή απόφαση το 1993 το συνταγματικό δικαστήριο αποφάσισε ότι άπαξ και έπαιρνε σάρκα και οστά η νομισματική ένωση, θα έπρεπε να σέβεται απόλυτα τους όρους του Συμφώνου Σταθερότητας. Σε αντίθετη περίπτωση, το δικαστήριο αποφάσισε, η Γερμανία θα αναγκαζόταν να αποχωρήσει από την ένωση.
Λαμβάνοντας τα παραπάνω υπόψη, θα θέλαμε να δηλώσουμε ξεκάθαρα ότι σε περίπτωση που οι κυβερνήσεις της Ευρωζώνης αποφασίσουν να παρέχουν στήριξη στην Ελλάδα με τρόπο που να παραβιάζει τον όρο της «μη διάσωσης», δεν θα διστάσουμε να κάνουμε καινούρια μήνυση εναντίον της γερμανικής κυβέρνησης με αίτημα την αποχώρησή της από την Ευρωζώνη. Το 1998, καταφύγαμε στο δικαστήριο γιατί πιστεύαμε ότι οι κυβερνήσεις που έμπαιναν στην Ευρωζώνη, δεν πληρούσαν τις προϋποθέσεις, ή τουλάχιστον είχαν σε κάποιο βαθμό μαγειρέψει τα λογιστικά τους στοιχεία για να εξασφαλίσουν την είσοδό τους.
Δεδομένων των συγκεκριμένων όρων και έχοντας υπόψη τις αποφάσεις του 1993, το 1998 ζητήσαμε από το δικαστήριο να αποτρέψει τη Γερμανία από τη συμμετοχή της στην νομισματική ένωση. Τότε, το αίτημά μας είχε απορριφθεί. Με τα σημερινά δεδομένα, όπου τα λογιστικά μαγειρέματα έχουν βγει στη φόρα και με πολλές χώρες να αντιμετωπίζουν προβλήματα, πιστεύουμε ότι η απόφαση θα είναι διαφορετική.
Είναι προφανές, ότι η Ελλάδα δεν έχει επιλογές. Έχει υιοθετήσει κάποια μέτρα λιτότητας πρωτοφανούς σκληρότητας, μειώνοντας τις κρατικές δαπάνες, αυξάνοντας τους φόρους και μειώνοντας τους μισθούς. Είναι ένα πρόγραμμα που αψηφά τις θεωρίες του Κέινς βάσει των οποίων για να αυξηθεί η ζήτηση, οι χώρες που βρίσκονται σε κρίση πρέπει να πάρουν τα αντίθετα μέτρα. Οι κινήσεις της Ελλάδας θυμίζουν τις κινήσεις της γερμανικής κυβέρνησης κατά τη διάρκεια του μεσοπολέμου. Τότε ο κόσμος κατάλαβε ότι η μείωση των προϋπολογισμών για να καθησυχαστούν οι πιστωτές, αυξάνει την ανεργία και αναστατώνει την κοινωνία.
Η ΕΕ συζητάει το πακέτο στήριξης σε συνδυασμό με το ΔΝΤ. Η γερμανική κυβέρνηση έχει προτείνει κάτι ανέφικτο: ένα Ευρωπαϊκό Νομισματικό Ταμείο. Ακόμα και αν θεσπιζόταν κάτι τέτοιο, θα αργούσε τόσο πολύ να συσταθεί που πλέον η Ελλάδα δεν θα το είχε ανάγκη.Είναι έτσι και αλλιώς αντιπαραγωγικό γιατί θα προέτρεπε άλλες χώρες της Ευρώπης αν ποτέ είχαν οικονομικά προβλήματα να μην τα λύσουν αλλά θα περίμεναν από το ΕΝΤ να βγάλει το φίδι από την τρύπα. Κάτι που θα μετέτρεπε την ΟΝΕ σε έναν μηχανισμό που θα διοχέτευε χρήματα που έχουν βγει με κόπο για να σώσει τους σπάταλους που τα ξοδεύουν αλόγιστα.
Ως εκ τούτου, η Ελλάδα δεν έχει άλλη λύση, πρέπει να φύγει από την νομισματική ένωση. Η δραχμή θα αύξανε τις εξαγωγές και θα βοηθούσε τον τουρισμό. Θα έστελνε επίσης ένα μήνυμα στις υπόλοιπες χώρες ότι θα πρέπει να φερθούν υπεύθυνα για να μην έχουν την ίδια μοίρα. Η απώλεια εμπιστοσύνης στα ελληνικά οικονομικά, θέτει σε κίνδυνο ολόκληρη την Ευρώπη. Η απομάκρυνση της Ελλάδας από το ευρώ, είναι ένας τρόπος να αποτρέψουμε αυτό το δράμα από το μετατραπεί σε τραγωδία και να εξασφαλίσουμε την επιβίωση της νομισματικής ένωσης. Συνεχίστε το διάβασμα ΕΔΩ........

Αντι …μνημοσύνου. Για την 25ην ΜΑΡΤΙΟΥ

Αποσπάσματα από τον ΜΑΚΡΥΓΙΑΝΝΗ

"Τότε, εκεί που καθόμουν εις το περιβόλι μου και έτρωγα ψωμί, πονώντας από τις πληγές, όπου έλαβα εις τον αγώνα και περισσότερο πονώντας δια τις μέσα πληγές όπου δέχομαι δια τα σημερινά δεινά της Πατρίδος, ήλθαν δύο επιτήδειοι, άνθρωποι των γραμμάτων, μισομαθείς και άθρησκοι, και μου ξηγώνται έτσι: «Πουλάς Ελλάδα, Μακρυγιάννη».

Εγώ, στην άθλιαν κατάστασίν μου, τους λέγω: «Αδελφοί, με αδικείτε. Ελλάδα δεν πουλάω, νοικοκυραίγοι μου. Τέτοιον αγαθόν πολυτίμητον δεν έχω εις την πραμάτειαν μου. Μα και να τό’ χα, δεν τό’ δινα κανενός. Κι’ αν πουλιέται Ελλάδα, δεν αγοράζεται σήμερις, διότι κάνατε τον κόσμον εσείς λογιώτατοι, να μην θέλει να αγοράσει κάτι τέτοιο».

Θεέ, συχώρεσε τους παντίδους, που θέλουν να μας πάρουν τον αγέρα που αναπνέομεν και την τιμήν που με ντουφέκι και γιαταγάνι πήραμε. Εμείς το χρέος, το κατά δύναμιν, επράξαμεν. Και αυτοί βγήκαν σήμερον να προκόψουν την Πατρίδα. Μας γέμισαν φατρία και διχόνοιαν. Και την Πατρίδα δεν την θέλουν Μητέρα κοινή. Αμορόζα εις τα κρεβάτια τους την θέλουν. Γι’ αυτό περνούν και ρεθίζουν τον κόσμον με τέχνες και καμώματα.

Και καζαντίσαν αυτοί πουγγιά και αγαθά και αφήκαν τους αγωνιστές, τις χήρες και τα ορφανά εις την άκρην. Αυτοί είναι οι ανθρώπινοι λύκοι, που φέραν δυστυχήματα και κίντυνον εις τον τόπον. Ας όψονται.

Και βγήκαν τώρα κάτι δικοί μας κυβερνήτες, Έλληνες, σπορά της εβραιουργιάς, που είπαν να μας σβήσουν την Αγία Πίστη, την Ορθοδοξία, διότι η Φραγκιά δεν μας θέλει με τέτοιο ντύμα Ορθόδοξον. Και εκάθησα και έκλαιγα δια τα νέα παθήματα. Και επήγα πάλιν εις τους φίλους μου τους Αγίους. Άναψα τα καντήλια και ελιβάνισα λιβάνιν καλόν αγιορείτικον.

Συνεχίστε το διάβασμα ΕΔΩ........

Ομιλία φωτισμένου δασκάλου για την 25η Μαρτίου, κι Αφώτιστου Ανωνύμου

Αυτά τα λόγια απηύθυνα στους μαθητές µου (λέει ο Δάσκαλος), στο 2ο ΕΠΑΛ Αχαρνών, για την επέτειο της 25ης Μαρτίου:

«Σκέφτηκα να σου µιλήσω για τον Καραϊσκάκη, αλλά το µυαλό σου θα πάει στο γήπεδο.
Σκέφτηκα να σου µιλήσω για το 21, αλλά ο νους σου θα πάει στην Ορίτζιναλ.
Συλλογίστηκα πολύ για να καταλήξω, αν αξίζει να σε ταλαιπωρήσω για κάτι τόσο µακρινό, τόσο ξένο.
Δύο αιώνες πίσω κάποια γεγονότα, τι να λένε σε σένα; Σε σένα που ßιάζεσαι να φύγεις, να πας για τσιγάρο, για καφέ ή για κάτι άλλο…

Θα σου µιλήσω λοιπόν προσωπικά.
Εγώ, ο δάσκαλος που δούλεψα ένα χρόνο σ’ αυτό το σχολείο και σε δεκαπέντε µέρες φεύγω γι’ αλλού,
σε σένα που είσαι εδώ ένα, δύο, τρία ή και περισσότερα χρόνια, θα σου µιλήσω σταράτα, για να σου εκφράσω δυο σκέψεις µου:

Οι µαθητές που συνάντησα µέσα στις τάξεις, οι µαθητές που δίδαξα φέτος, στη συντριπτική τους πλειονότητα µε σεßάστηκαν, αν και δεν ανταποκρίθηκαν στις απαιτήσεις του µαθήµατος.
Πολλοί όµως από τους υπόλοιπους µαθητές δε µε σεßάστηκαν, µε προσέßαλαν κατ’ επανάληψη. Με έργα, µε λόγια, µε ύßρεις. Δείχνοντας ένα χαρακτήρα κι ένα ήθος που µε σόκαρε, που µ’ έßαλε σε µελαγχολικές σκέψεις.

Αυτό το φαινόµενο αποδεικνύει πως κάτι σάπιο υπάρχει σ’ αυτό το σχολείο, πως, εκτός του γνωστικού ελλείµµατος, το συγκεκριµένο σχολείο χωλαίνει δραµατικά και στο ηθικοπλαστικό του έργο, στη διαµόρφωση δηλαδή των µαθητικών ψυχών και πνευµάτων.
Και η ευθύνη γι’ αυτή την αποτυχία είναι ευθύνη αποκλειστικά δική µας: των δασκάλων σας και των γονιών σας.
Δεν έχουµε κατορθώσει να σας δείξουµε πως, χωρίς αρχές, η ζωή σας αύριο θα είναι µια κόλαση, πως, χωρίς όνειρα και στόχους, θα χρειαστείτε υποκατάστατα, θα καταφύγετε πιθανόν σ’ επιλογές που θα σας ξεφτιλίσουν, θα σας κάνουν να σιχαίνεστε τον εαυτό σας, θα σας γεµίσουν τη ζωή πλήξη και κούραση, θα σας γεράσουν πρόωρα.

Αν όµως θέλετε µια συµßουλή από ένα δάσκαλο, σκεφτείτε το παράδειγµα του Μακρυγιάννη, που έφτασε αγράµµατος µέχρι τα πενήντα σχεδόν, για να καταλάßει τότε, πως η µόρφωση, η καλλιέργεια, ήταν το όπλο που έλειπε απ’ την προσωπική του θήκη. Και κάθισε µε πολλή δυσκολία και χωρίς δάσκαλο κι έµαθε πέντε κολλυßογράµµατα, για να µας πει την ιστορία του ßίου του, το παραµύθι της επανάστασης των υπόδουλων Ρωµιών.
Αυτό το παράδειγµα είναι για σένα το πιο κατάλληλο, και µπορείς τριάντα χρόνια νωρίτερα από το στρατηγό Μακρυγιάννη ν’ ακολουθήσεις το δρόµο που εκείνος έδειξε, το µονοπάτι της καλλιέργειας, το δρόµο της παιδείας, τη λεωφόρο της προσωπικής σου προκοπής.

Δεν είστε σε τίποτε λιγότερο ικανοί από το µπάσταρδο γιο της καλογριάς, τον Αρßανίτη Γιώργη Καραϊσκάκη. Ήταν κι αυτός αθυρόστοµος σαν κι εσάς, αλλά είχε αυτό που από τα’ αλßανικά µάθαµε σαν «µπέσα». Ήταν πάνω απ´ όλα µπεσαλής.
Αυτό θα ‘θελα να έχετε κι εσείς: Υπευθυνότητα, µπέσα, τσίπα. Ν’ αναλαµßάνετε τις ευθύνες σας, ν’ απεχθάνεστε την υποκρισία, να σιχαίνεστε το συµφέρον, να µισείτε το ψέµα και την ευθυνοφοßία.

Η αγάπη για τον τόπο του, η λατρεία για την πατρίδα του, ήταν αυτό που χαρακτήριζε τη ζωή του Νικήτα Σταµατελόπουλου, του Νικηταρά.

Αγωνίστηκε στη διάρκεια της επανάστασης, συνέßαλε στην απελευθέρωση της πατρίδας του κι έπειτα φυλακίστηκε, για να χαθεί σ’ ένα στενοσόκακο του Πειραιά, σχεδόν τυφλωµένος, πάµπτωχος κι εγκαταλειµµένος απ’ όλους. Δε ζήτησε τίποτε από την ελεύθερη Ελλάδα. Κι όταν οι γύρω του τον παρακινούσαν ν’ απαιτήσει από την κυßέρνηση µια πλούσια σύνταξη, απαντούσε πως η πατρίδα τον αµείßει πολύ καλά, λέγοντας ψέµατα, για να µην προσßάλει την πατρίδα του.

Είναι δύσκολο, το κατανοώ, το παράδειγµα του Νικηταρά. Αλλά νοµίζω πως κι εσείς είστε ικανοί για τα δύσκολα. Μπορείτε ν’ ακολουθήσετε το δρόµο της αξιοπρέπειας. Να προσπαθήσετε τίµια και µε αγωνιστικότητα για σας και για το µέλλον της οικογένειας που αύριο θα κάνετε.

Ξέρω, καταλαßαίνω, αντιλαµßάνοµαι πως σας προτείνω µια διαδροµή ζωής δύσκολη και απαιτητική, όταν δίπλα σας κυριαρχεί ο εύκολος δρόµος των γονιών, των δασκάλων, των πολιτικών της εποχής στην οποία µεγαλώνετε.

Όµως κάθε εποχή ελπίζει στους νέους της. Περιµένει απ’ αυτούς να σηκώσουν ψηλά
και µ’ επιτυχία τη σηµαία του αγώνα και να οδηγήσουν την πατρίδα τους, τον τόπο τους, σε καλύτερες µέρες, σε πιο φωτεινές σελίδες.

Κι όταν ßλέπω την εποχή µας να µαραζώνει χωµένη στην αλλοτρίωση, να ξεψυχά από την τηλεοπτική ανία, να µουχλιάζει απ’ το κυνήγι της ευκολίας,

μόνο σε σας ελπίζω, στην ειλικρινή σας διάθεση ν’ αγωνιστείτε, ν’ αντισταθείτε, να πολεµήσετε, να νικήσετε..

Μη µας απογοητεύσετε».

ΑΝΩΝΥΜΟΥ

Δεν είναι η πατρίδα μας
(2010 σατυρικό)

Δεν είν’ οι βίλες στις κορυφογραμμές
οι ιδιωτικές παραλίες στις μπαζωμένες ακτές
τα αξεστα λαμόγια με τις βαμμένες ξανθιές
τα ξέκωλα στην TV και στις φυλλάδες.

Οι λαθρέμποροι που έχουνε ποδοσφαιρικές ομάδες
οι πουλημένοι οι “ταγοί” και οι συνδικαλιστές
” διανοούμενοι” που υμνούν απολύσεις από μικροκαπιταλιστές
” μαικήνες” businessmen επί του ασφαλούς :
αφανείς εταίροι με τους πολιτικούς.

Δεν είναι τα ερειπωμένα αρχαία μέλη μνημείων
τα αγάλματα τα κλασσικά,o εναπομένων κίων
ότι απέμεινε απ’ το ασβεστοκάμινο και την λαθρανασκαφή
καλά που δεν τά ‘ καναν όλα ασβέστη οι χριστιανοί
ή δεν τα’ χτισαν σε εκκλησιές στην βυζαντινή εποχή

Fallmerayer- Παπαρρηγόπουλος 1-1
δεν δίνω δίκιο σε κανένα
Πάντως ο καπιταλισμός μας είναι βαλκανικός
διαφθορά, εγκάθετοι, μετριοκρατία, νεποτισμός
Τα αποτελέσματα γνωστά πριν το σάλπισμα της κρίσης
Φθάνει η ώρα την μάταιη την μάχη ν’ αφήσεις
………………………………………………………..

Χαμένη η παρτίδα της πατρίδας μας

Σαν Σέρβοι επί Milošević να βγάλουν διαβατήρια
οι νέοι των 700 ευρώ , αξιοπρέπειας εισιτήρια
τόσους …έξυπνους δεν τους σηκώνει ο τόπος
οδόφραγμα οι “έξυπνοι”, για πάντα κλειστός ο δρόμος

Κι εμείς μετά την σύνταξη στην πόλη του Καβάφη
θα κοιτάμε προς βορρά : την Κρήτη, τη Ανάφη
κι ας τους “να βράζουν μες το ζουμί τους”
μέχρι να τελειώσει το νερό κι η άθλια ζωή τους.

ΠΗΓΗ poiein.gr

Συνεχίστε το διάβασμα ΕΔΩ........

Έρχεται η ευρωδραχμή;

Αλλαγή νομίσματος από ευρώ σε ευρωδραχμή. Θέσπιση ισοτιμίας 2 ευρωδραχμές προς 1 ευρώ, με υποχρεωτική αναγραφή σε αγαθά και αξίες και των δυο τιμών. Εν συνεχεία υποτίμηση του νομίσματος για να αυξηθεί η ανταγωνιστικότητα της ελληνικής οικονομίας. Λειτουργία της αγοράς με τους παραπάνω όρους για ένα χρονικό διάστημα 2 έως 3 ετών και έπειτα, εάν οι συνθήκες είναι τέτοιες και οι Ευρωπαίοι εταίροι μας το επιτρέψουν, επιστροφή της χώρας μας στην Ευρωζώνη και υιοθέτηση εκ νέου του ευρώ ως εθνικού νομίσματος.

Μερικούς μήνες νωρίτερα το παραπάνω ενδεχόμενο θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως σενάριο επιστημονικής φαντασίας, σήμερα όμως συγκεντρώνει εξαιρετικά καλές πιθανότητες για να γίνει πραγματικότητα. Τo S10 αποκαλύπτει την ύπαρξη μιας σχετικής αναφοράς αμερικανικού think tank, το οποίο συνδέεται στενά με το Eurogroup και οι εισηγήσεις του γίνονται στην πλειονότητά τους δεκτές από διεθνούς οικονομικούς οργανισμούς και μεγάλους χρηματοπιστωτικούς οίκους. Πρόκειται για το International Political Economy, το οποίο σε αναφορά του, που υπογράφεται από τον καθηγητή Οικονομικών και Χρηματοοικονομικών στο Πανεπιστήμιο του Σικάγο Ρόμπερτ Άλιμπερ και φέρει τον εύγλωττο τίτλο «Η υποτίμηση του ελληνικού ευρώ», περιγράφει με ζοφερά χρώματα το νομισματικό μέλλον όχι μόνο της χώρας μας, αλλά και των υπόλοιπων μεσογειακών κρατών της Ζώνης του Ευρώ. Όπως επισημαίνει χαρακτηριστικά στο έγγραφο, σε ενδεχόμενο που η Ελλάδα δεν μπορέσει να μειώσει μισθούς και ημερομίσθια, τότε θα πρέπει να φύγει από το ευρώ για ένα ή δυο χρόνια, παρά το γεγονός ότι «αρκετοί παρατηρητές πιστεύουν ότι αυτό δεν μπορεί να συμβεί, γιατί δεν υπάρχουν τέτοιες προβλέψει στη Συνθήκη του Μάαστριχτ για διαζύγιο ή διάσταση».

Οι συνθήκες αγοράς

Όμως, συνεχίζει η αναφορά, «αυτά είναι ανοησίες. Οι διεθνείς νομισματικές συνθήκες είναι καλές για 15 ή για 20 χρόνια και, όταν οι συνθήκες της αγοράς αλλάζουν, οι χώρες κάνουν αυτό που πιστεύουν ότι πρέπει να κάνουν». Εν συνεχεία, η αναφορά, αφού προηγουμένως επιχειρηματολογεί γιατί είναι αναγκαίο να φύγει η χώρα μας από τη Ζώνη του Ευρώ, σημειώνει ότι τώρα κουμάντο στο παιχνίδι που έχει στηθεί γύρω από της ελληνική οικονομία κάνουν «οι δυνάμεις της αγοράς». Ως εκ τούτου πλέον, σύμφωνα με το έγγραφο, «κανείς ή σχεδόν κανείς, παρά μόνο οι ελεγχόμενες οντότητες από την κυβέρνηση, δεν πρόκειται να αγοράσει το ελληνικό χρέος». Παράλληλα, γίνεται λόγος αφενός στο ενδεχόμενο αδυναμίας του ελληνικού κράτους να πληρώσει κάποια στιγμή ακόμη και τους δημοσίους υπαλλήλους, αφετέρου στην «εξυπνάδα» των πλουσίων Ελλήνων, οι οποίοι θα είναι οι πρώτοι που θα σπεύσουν να βγάλουν στο εξωτερικό τα χρήματά τους, όπως άλλωστε έχουν ήδη κάνει πάρα πολλοί από αυτούς.

Όπως χαρακτηριστικά επισημάνεται, «η ελληνική κυβέρνηση πρέπει να χρηματοδοτήσει ένα έλλειμμα σχεδόν 15% του ΑΕΠ, διαφορετικά οι δημόσιοι υπάλληλοι δεν θα μπορέσουν να πληρωθούν. Για λίγο καιρό η ελληνική οικονομία μπορεί να δανειστεί από τις ελληνικές τράπεζες. Όμως οι πλούσιοι Έλληνες είναι αρκετά έξυπνοι για να κρατήσουν το μεγαλύτερο μέρος του ρευστού τους πλούτου στις τράπεζες στην Ελλάδα. Το επόμενο βήμα θα είναι ένας γύρος στις καταθέσεις των τραπεζών της Αθήνας, συμπεριλαμβανομένων και των υποκαταστημάτων των ξένων τραπεζών στην Ελλάδα. Οι ιδιοκτήτες αυτών των καταθέσεων θα μεταφέρουν τα χρήματά τους σε τράπεζες της Γερμανίας, της Γαλλίας ή της Ιταλίας». Εμμέσως πλην σαφώς, δηλαδή, γίνεται επισήμανση στο ενδεχόμενο κάποια στιγμή οι ελληνικές τράπεζες να αντιμετωπίσουν πρόβλημα ρευστότητας, εξαιτίας της φυγής και τοποθέτησης μεγάλων ελληνικών κεφαλαίων σε τράπεζες του εξωτερικού. Σε ένα τέτοιο ενδεχόμενο, η ελληνική κυβέρνηση δεν θα έχει πλέον από πουθενά αλλού να αντλήσει χρήματα για να χρηματοδοτήσει το χρέος της, αντιμετωπίζοντας για τα καλά πλέον το ενδεχόμενο της χρεοκοπίας.

Υποτίμηση ευρωδραχμής

Ιδιαίτερο ενδιαφέρον έχουν όμως τα όσα αναφέρει το έγγραφο για τον τρόπο με τον οποίο θα μεθοδευθεί τόσο η εναλλαγή του νομίσματος από ευρώ σε ευρωδραχμή, όσο και η εν συνεχεία υποτίμησή του. Πρόκειται για κάτι που τεχνικά εμφανίζεται ως απλό και σχετικά εύκολο να γίνει. Όπως τονίζει η αναφορά, « τα τεχνικά χαρακτηριστικά που σχετίζονται με μια υποτίμηση από την Αθήνα είναι ασήμαντα. Η κυβέρνηση κλείνει τις τράπεζες για αρκετές ημέρες και τους δίνει οδηγίες για να ονομάσουν όλες τις καταθέσεις και δάνεια, καθώς και κάθε άλλο συμβόλαιο, σε ευρωδραχμές. Οι τράπεζες ξανανοίγουν και μια νέα αγορά συναλλάγματος αναπτύσσεται καθώς οι άνθρωποι αγοράζουν και πωλούν το ευρώ με όρους ευρωδραχμής. Τότε πολλά αγαθά και αξίες θα έχουν δυο τιμές. Μία σε όρους ευρώ και μια άλλη σε όρους δραχμής».

Εν συνεχεία, ο συντάκτης του εγγράφου παραδέχεται ότι εξαιτίας αυτής της κατάστασης θα δημιουργηθεί αναταραχή στην αγορά συναλλάγματος, σπεύδει όμως να προσθέσει ότι μετά από κάποιες εβδομάδες οι τιμές θα σταθεροποιηθούν και, σε 8 με 10 μήνες, η ευρωδραχμή θα προσδεθεί στο ευρώ, έως ότου με την παρέλευση δύο ή τριών χρόνων, όπως έχει ήδη προαναφέρει, μετατραπεί και πάλι σε ευρώ. στο πλαίσιο της έκθεσης σημειώνεται ότι εάν τελικά ληφθούν όλα τα παραπάνω, τότε θα δημιουργηθούν μια σειρά από προϋποθέσεις στο τρίγωνο Φρανκφούρτης – Βρυξελλών – Αθήνας, οι οποίες θα βοηθήσουν την Ελλάδα να ξεπεράσει το πρόβλημα της χρηματοδότησης του χρέους της. Πως θα γίνει αυτό; Η αναφορά είναι ξεκάθαρη: «Μηνιαία τσεκ από Βερολίνο και Παρίσι θα διευκολύνουν την ελληνική κυβέρνηση να χρηματοδοτήσει τα ελλείμματά της. Μείωση στα κόστη και στις τιμές στην Ελλάδα που θα οδηγήσει σε μείωση του τρέχοντος ελλείμματος και σε αύξηση των δημοσίων εισοδημάτων. Υποτίμηση της ευρωδραχμής. Στο τέλος και τα τρία θα περάσουν», καταλήγει η αναφορά.

Ένα επιπλέον στοιχείο είναι ότι το συγκεκριμένο σενάριο τρόμου, σύμφωνα με την αναφορά, είναι πολύ πιθανό να λάβει χαρακτήρα ντόμινο το οποίο θα συμπαρασύρει και τις υπόλοιπες μεσογειακές χώρες του ευρώ. οι χώρες αυτές θα ακολουθήσουν το ελληνικό παράδειγμα προκειμένου να αντεπεξέλθουν και αυτές στο δικό τους, ανάλογο, οικονομικό πρόβλημα. Πρόκειται για τις χώρες του Νότου της Ε.Ε., Πορτογαλία, Ιταλία και Ισπανία, στις οποίες, μαζί με την Ελλάδα, τα βρετανικά ΜΜΕ έχουν δώσει την επαίσχυντη συντομογραφία PIGS(«γουρούνια»), από το πρώτο γράμμα των ονομασιών των χωρών στη λατινική γραφή τους. Σύμφωνα με την αναφορά, κάτι ανάλογο θα πρέπει να ισχύσει και για το νόμισμα αυτών των κρατών, το οποίο θα μετονομαστεί σε ευρωεσκούδο, ευρωλιρέτα και ευρωπεσέτα, αντίστοιχα. Ενδεικτικά να επισημάνουμε ότι τα spreads τόσο για τα πορτογαλικά, όσο και τα ισπανικά 5ετή ομόλογα έχουν εκτοξευθεί σε ιστορικό υψηλό.

ΠΗΓΗ sofokleous10

Συνεχίστε το διάβασμα ΕΔΩ........

FED: "Η οικονομική κρίση στην Ελλάδα απειλεί την οικονομία των ΗΠΑ"!

Η οικονομική κρίση στην Ελλάδα μπορεί να «επηρεάσει άμεσα την οικονομία των ΗΠΑ», δήλωσε ο Ντένις Λόκχαρτ, αξιωματούχος της Αμερικανικής Κεντρικής Τράπεζας (Fed). «Βλέπω τρεις τρόπους μέσω των οποίων η κρίση στην Ελλάδα θα μπορούσε να επηρεάσει άμεσα την οικονομία των ΗΠΑ», ανέφερε ο Λόκχαρτ σε ομιλία του στη Φλόριντα στις νοτιοανατολικές ΗΠΑ. «Πρώτον, αν χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης έπρεπε να προβλέψουν προσαρμογές σε προβλήματα δημοσιονομικής τάξης, αυτό θα μπορούσε να εμποδίσει την ανάπτυξη της ζώνης του ευρώ και τις αμερικανικές εξαγωγές προς την περιοχή αυτή», εξήγησε, υπενθυμίζοντας ότι η ΕΕ των 27 είναι η πρώτη αγορά για τα αμερικανικά προϊόντα. «Δεύτερον, αν η κρίση προκαλέσει μια μετακίνηση κεφαλαίων προς το δολάριο σε βάρος του ευρώ, η ανατίμηση του δολαρίου που μπορεί να προκύψει από αυτό, ενδέχεται να βλάψει την ανταγωνιστικότητα των αμερικανικών εξαγωγών», πρόσθεσε, σύμφωνα με το κείμενο της ομιλίας του που διανεμήθηκε στον Τύπο. «Το τρίτο σημείο είναι το ενδεχόμενο η δημοσιονομική κρίση στην Ελλάδα να επιφέρει μεγάλο σοκ στις χρηματαγορές. Αυτό θα μπορούσε να εκδηλωθεί στο τραπεζικό σύστημα ή υπό τη μορφή μιας κίνησης γενικής υποχώρησης (των επενδυτών) από την αγορά του χρέους των κρατών», κατέληξε. ΠΗΓΗ defencenet

Συνεχίστε το διάβασμα ΕΔΩ........

Η απειλή γεωστρατηγικής χρεοκοπίας της Ελλάδας - Ποιοι θέλουν να "σβήσουμε" ως δύναμη και ποιοι όχι

Με γεωπολιτική/γεωστρατηγική «πτώχευση» απειλείται άμεσα η χώρα ως αποτέλεσμα της άθλιας πολιτικής και οικονομικής διαχείρισης που επιφύλασσε στην Ελλάδα η ελίτ που κατέχει την διαχείρισή της. Η Γιουγκοσλαβία - στην καλύτερη περίπτωση η Βουλγαρία - είναι ορισμένα από τα παραδείγματα χωρών που «έδυσαν» γεωστρατηγικά γιατί δεν κατάφεραν να αποτρέψουν τον σχεδιασμό που υπήρχε σε βάρος τους. Από τα οικονομικά προβλήματα μπορείς να ξεφύγεις (ειδικά όταν δεν είναι στον βαθμό που περιγράφονται, τραγικά). Από την "γεωστρατηγική πτώχευση", ποτέ... Πρακτικά ζούμε την «Ώρα Μηδέν» της μεταπολεμικής Ελλάδας: Μία διακριβωμένη συνολική χρεοκοπία του συστήματος, δηλαδή της πολιτικής και οικονομικής ελίτ που κυβερνούσε την χώρα από το 1944 μέχρι σήμερα (με εξαίρεση της επτάχρονη δικτατορία 1967-74), ένα διαρκές πολιτοκοοικονομικό έγκλημα σε βάρος της Ελλάδας που μας οδηγεί σε καταστάσεις για τις οποίες ο μόνος τρόπος να αντιμετωπιστούν είναι η προβολή της πατριωτικής συνείδησης του καθενός, η αντίληψη του καθενός μας για τον ρόλο του ως Έλληνα στην Ιστορία. Όσοι μιλούν για «χρεοκοπία» της χώρας και για απώλεια της εθνικής κυριαρχίας παίζουν, ηθελημένα ή άθελά τους, το παιχνίδι των ξένων συμφερόντων που μοναδικός στόχος τους είναι η εξουδετέρωση της Ελλάδας από το στρατηγικό παίγνιο των Βαλκανίων και της Ανατολικής Μεσογείου. Στην καλύτερη η «βουλγαροποίησή» της, στην χειρότερη η «γιουγκοσλαβοποήσή της»: Η άλλοτε «Πρωσσία των Βαλκανίων», η πανίσχυρη Βουλγαρία της εποχής του Συμφώνου της Βαρσοβίας, σήμερα έχει εξαφανιστεί από τον γεωπολιτικό χάρτη. Ουσιαστικά χωρίς ένοπλες δυνάμεις, με την μισή βιομηχανία από αυτή που είχε πριν από 20 χρόνια, με απώλεια πληθυσμού 30% μέσα σε 20 χρόνια, με το μουσουλμανικό στοιχείο να στηρίζει ή να αποσταθεροποιεί κυβερνήσεις, ανάλογα με τις επιθυμίες της Άγκυρας. Τα κράτη καμιά φορά προσωρινά χρεοκοπούν οικονομικά. Όχι συνολικά. Χρεωκοπούν όμως μόνιμα γεωστρατηγικά-γεωπολιτικά και αυτό είναι που πρέπει να αποφύγουμε πάση θυσία. Η Αργεντινή, η Ισλανδία, η Ουγγαρία, η Ουκρανία, ακόμα και η Τουρκία και πολλές άλλες χώρες έχουν χρεωκοπήσει πρακτικά σε οικονομικό επίπεδο. Η σχέση Τουρκίας και ΔΝΤ είναι μόνιμη εδώ και πολλά χρόνια. Αλλά η χώρα αντί να υποχωρεί έχει ισχυροποιηθεί γεωπολιτικά. Η Σοβιετική Ένωση χρεοκόπησε όχι σε οικονομικό επίπεδο, αλλά σε γεωστρατηγικό, το ίδιο ακριβώς και η πρώην Γιουγκοσλαβία. Από την οικονομική χρεοκοπία διασώζεσαι, από την γεωστρατηγική, ποτέ! Και η Γερμανία αυτή την στιγμή ακολουθεί έναντι της Ελλάδος συνταγή πρώην Γιουγκοσλαβίας. Ένα χαρακτηριστικό στοιχείο που δίνει το μέτρο των κρίσιμων στιγμών, αλλά και εκδικείται την απληστία της εγχώριας οικονομικής ελίτ, είναι η στάση των ελληνικών τραπεζών απέναντι στο ενδεχόμενο της προσφυγής της χώρας στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο: Ο απόλυτος πανικός! Οι ελληνικές τράπεζες, οι οποίες ευθύνονται στο μεγαλύτερο μέρος τους για την διαμόρφωση της οικονομικής κατάστασης στην Ελλάδα σήμερα, δίνουν αγώνα χαρακωμάτων για να ξεφύγουν από το ΔΝΤ, αλλά φαίνεται ότι είναι μάλλον αργά: Πιθανότατα θα ζητηθεί από την Τράπεζα της Ελλάδος να αναλάβει την διοίκηση και τον πλήρη έλεγχο των τραπεζών, όπως έγινε και στην Ουγγαρία, το μοντέλο χρηματοδότησης της οποίας επιλέγεται για να εφαρμοστεί και στην Ελλάδα. Σε ότι αφορά την πολιτική ηγεσία, ουδείς μπορει να ισχυριστεί ότι η κυβέρνηση του Γιώργου Παπανδρέου που ανέλαβε τις τύχες της χώρας τον Οκτώβριο έχει πετύχει στην αποστολή της. Αν μετά από έξι μήνες διακυβέρνησης το μόνο που πετυχαίνει μία κυβέρνηση κράτους-μέλους της ευρωζώνης, είναι να οδηγήσει την χώρα στο ΔΝΤ (έστω και σε «μικτή» λύση με διμερείς συμφωνίες χρηματοδότης με άλλα μέλη της ευρωζώνης), τότε δεν έχει πετύχει την αποστολή της: Όλα δείχνουν ότι το πρώτο μετεκλογικό τρίμηνο της ευφορίας, χάθηκαν όλα. Αλλά ακόμα και τώρα, την ύστατη στιγμή γίνονται τεράστια λάθη: Ο, κατά τεκμήριο σοβαρός, αντιπρόεδρος της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, Λουκάς Παπαδήμος, εξέφρασε την κάθετη αντίρρησή του στην κυβέρνηση για τις «βλακείες που λέγονται για πιστόλια πάνω στο τραπέζι και τις φανφάρες περί ΔΝΤ». Έτσι αναγκάστηκε ο Γιώργος Παπανδρέου την Παρασκευή να πάρει πίσω όσα έλεγε περί ΔΝΤ, αλλά μάλλον είναι αργά. Γενικά στην ΕΚΤ, κανείς δεν θέλει το ΔΝΤ, για έναν απλό λόγο: Είσοδος του ΔΝΤ στην ευρωζώνη σημαίνει αποτυχία της ευρωζώνης. Αυτό θα πιέσει το ευρώ (κάτι που επιθυμεί διακαώς η Γερμανία άσχετα με τις δημόσιες δηλώσεις Μέρκελ, Σόϊμπλε κλπ). Κι εδώ αρχίζει το γεωπολιτικό παιχνίδι: Η Γερμανία σύρει την Ευρώπη σε μία συμπεριφορά έναντι της Ελλάδος, όπως έπραξε και το 1990-1991 με την πρώην Γιουγκοσλαβία. Η Γαλλία, όπως και τότε διαφωνεί, αλλά δεν μπορεί να επιβάλλει την θέση της. Η Ρωσία είναι κάθετα αντίθετη στην πίεση που ασκείται στην Ελλάδα. Ανησυχεί ότι η αποδυνάμωση της Ελλάδας θα ισχυροποιήσει την Τουρκία στο Αιγαίο, αλλά και σε άλλες περιοχές ρωσικού ενδιαφέροντος. Οι ΗΠΑ παρακολουθούν χωρίς να έχουν συγκεκριμένη στρατηγική. Το πλήγμα που δέχθηκαν οι ΗΠΑ με την οικονομική κρίση του 2008-2009 είναι τόσο βαρύ που το «θηρίο» ακόμα δεν έχει σταθεί στα πόδια του. Σε άλλες εποχές το «Ζήτω η Ελλάς» που ανέκραξε ο πρόεδρος των ΗΠΑ, Μπάρακ Ομπάμα θα είχε σεισμικά, θετικά, αποτελέσματα σε όλους τους τομείς. Τώρα ακούστηκε περισσότερο σαν γραφική κορώνα Ελληνοαμερικανού συνταξιούχου γερουσιαστή σε συγκέντρωση επαρχιωτών ομογενών. Σε σύσκεψη που έγινε στις αρχές Φεβρουαρίου στην Μόσχα, εν αναμονή της επίσκεψης του Έλληνα πρωθυπουργού, συζητήθηκε σε υψηλό επίπεδο η πολιτική της Ρωσίας έναντι της Ελλάδος, αλλά και συνολικά στην περιοχή αυτή. Υπήρξαν τεκμηριωμένες εκτιμήσεις ότι «Η Ελλάδα καταρρέει» και όταν λέμε «καταρρέει» δεν εννοούσαν οικονομικά, αλλά γεωστρατηγικά. Αυτές οι εκτιμήσεις ακολουθήθηκαν από σενάρια όπως η απόκτηση του ελέγχου του Α.Αιγαίου από την Τουρκία και η γεωστρατηγική εξουδετέρωση της Ελλάδας. Η απόκτηση του ελέγχου του Α.Αιγαίου από την Τουρκία θα σήμαινε ότι «Ο έλεγχος των Στενών από την Άγκυρα θα επεκταθεί μέχρι την Ανατολική Μεσόγειο». Οι συγκεκριμένες διαπιστώσεις ήταν αρκετές για να καμφθούν οι αντιρρήσεις εκείνων των κύκλων της Μόσχας που ήθελαν το «πάγωμα» των ελληνορωσικων σχέσεων με αφορμή της αναβλητική συμεριφορά των δύο τελευταίων ελληνικών κυβερνήσεων στο θέμα των αγωγών και της διακρατικής συμφωνίας για τα BMP-3HEL. Είναι γεγονός ότι υπάρχουν ισχυροί κύκλοι στη Μόσχα που ευνοούν αρνητικές συμπεριφορές προς την Ελλάδα θεωρώντας την χώρα «αδύναμο κρίκο». Η ρωσική πολιτική σχολή είναι καθαρά «ψυχρή» και πραγματιστική σε αντίθεση π.χ. με την αμερικανική που πολλές φορές κατά την ιστορική διαδρομή αποδείχθηκε ότι επηρεαζόταν από «συναισθηματικούς» παράγοντες. Αποκαλύπτουμε ότι τέθηκε στις αρχές Μαρτίου ακόμα και θέμα ματαίωσης από ρωσικής πλευράς της επίσκεψης του Έλληνα υπουργού Εθνικής Άμυνας στην Μόσχα στις 29-31/03/2010, λόγω «μη ικανοποιητικής εξέλιξης βάσει των υποσχέσεων που δόθηκαν για το πρόγραμμα του BMP-3HEL» του οποίου η διαπραγμάτευση κοντεύει να κλείσει τριετία! Με προσωπική απόφαση του Β.Πούτιν η επίσκεψη τελικά θα πραγματοποιηθεί, όπως και με προσωπική του απόφαση εκδόθηκε η πρωτοφανής ανακοίνωση της Παρασκευής που χαρακτηρίζεται η Ελλάδα «Βασικός οικονομικός και εμπορικός εταίρος της Ρωσίας». Στην Μόσχα κρίθηκε ότι θα έπρεπε άμεσα να υπάρξει ένα αντίβαρο στην γερμανική στάση που απειλεί και στην περίπτωση της Ελλάδας τα πάγια συμφέροντα της Ρωσίας, όπως συνέβη το 1991 και με την πρώην Γιουγκοσλαβία. Οι Ρώσοι δεν είναι αρνητικοί για το ΔΝΤ, για τον λόγο ότι το χρηματοδοτούν και έχουν ισχυρό λόγο στις αποφάσεις του. Την ίδια θέση με αυτή της Ρωσίας έχει και η Γαλλία. Για την κυβέρνηση Σαρκοζί Ελλάδα και Κύπρος είναι τα μοναδικά αναχώματα σε μία Τουρκία που εκτινάσσεται σαν ελαττήριο. Σε αυτή την ιστορική συγκυρία, κατά έναν παράξενο τρόπο, μία χώρα με την οποία μέχρι τις αρχές της δεκαετίας του 1990 δεν είχαμε ούτε διπλωματικές σχέσεις, λόγω μιάς "ανίερης" "συμπαράταξης" συντηρητικών νεοορθόδοξων κύκλων και αριστεράς, αυτή η χώρα, το Ισραήλ, σε αυτή την στιγμή του μείζονος γεωστρατηγικού κινδύνου για την Ελλάδα, έχει συμπήξει μία στενή συμμαχία με την Αθήνα. Για λόγους καθαρού κρατικού συμφέροντος του, το Τελ Αβίβ, στηρίζει την Ελλάδα με διάφορους τρόπους... Το ζήτημα λοιπόν είναι κατά πόσον η χώρα μέσα σε κλίμα οικονομικής χρεοκοπίας θα μπορέσει να αποφύγει την γεωστρατηγική χρεοκοπία. Από τα όσα συμβαίνουν στο Αιγαίο τον τελευταίο μήνα, φαίνεται ότι η Άγκυρα εκτιμά ότι τώρα είναι η ώρα να προωθήσει τις επιδιώξεις της. Εντελώς ψυχρά, μπορούμε να πούμε ότι δεν υπάρχει καταλληλότερη στιγμή από το 1974 και μετά για την Τουρκία από την σημερινή. Απλώς περιμένουν τα χειροτερεύσουν τα πράγματα. Για την ώρα η ελληνική στρατιωτική ισχύς δεν τους επιτρέπει να έχουν την «σιγουριά» που θα ήθελαν στην επίτευξη των στόχων τους. Θα περιμένουν την κατάλληλη ευκαιρία... Θα τους την δώσουμε; ΠΗΓΗ defenenet.

Συνεχίστε το διάβασμα ΕΔΩ........

Το έλλειμμα της "Ενωμένης Ευρώπης"

της Ελίνας Γαληνού
Κάποτε ο τίτλος "Ευρωπαική Ενωση" παρέπεμπε στα ωραία οράματα του Ρομπέρ Σουμάν. Τα μυαλά των ρομαντικών φούσκωναν πιστεύοντας ότι με την καλή θέληση των ανθρώπων, τίποτα δεν είναι ακατόρθωτο. " Τα κράτη-μέλη θα ενώσουν τις τύχες τους και θα πορευτούν αδελφωμένα στο κοινό τους μέλλον, ανατρέποντας τις ζοφερές εντυπώσεις των δύο Παγκοσμίων Πολέμων... Η μεγάλη αυτή ευρωπαική οικογένεια, θα βασίζεται στην αλληλουποστήριξη ώστε κανένας να μην βρεθεί στο εξής, μόνος και αβοήθητος αν τύχουν δύσκολες συγκυρίες..."
Τα χρόνια πέρασαν και η Ενωμένη Ευρώπη μεγάλωσε και απέκτησε κοινό νόμισμα, το ευρώ. Και ήρθε η οικονομική κρίση να δοκιμάσει τις αντοχές της. Κάποιες χώρες με περισσότερες αδυναμίες-όπως ήταν φυσικό, βρέθηκαν στο χείλος του γκρεμού. Μια απ΄αυτές, είναι η Ελλάδα που άθελά της, έδωσε το έναυσμα να αποκαλυφθεί πόσο ουσιαστική είναι τελικά η "ένωση" αυτής της Ευρώπης...
Η κρίση στην οικονομία μας, αποκάλυψε την αδυναμία του ευρωπαικού συντονισμού στην αλληλουποστήριξη των μελών της ΕΕ. Μια αδυναμία που δεν μεταφράζεται μονάχα σε πολιτικό επίπεδο.
 Διότι το να δηλώνει μια χώρα προς την άλλη "σας στηρίζουμε πολιτικά", δεν είναι δα και τόσο δύσκολο. Το δύσκολο είναι να υπάρξει ένας συντονισμένος μηχανισμός στήριξης σε περίπτωση που ένα κράτος βρεθεί σε θέση παρόμοια με την δική μας. Τότε αρχίζουν να βγαίνουν τα αγκάθια του διχασμού ανάμεσα στους "εταίρους". "Ποιός θα βοηθήσει την χώρα που κινδυνεύει και πώς;" 
Το ζούμε καθημερινά το σκηνικό και δεν χρειάζονται επαναλήψεις...
Αλλοι δηλώνουν προθυμία προς την βοήθεια ενώ άλλοι δηλώνουν κατηγορηματική άρνηση, είτε για λόγους προσωπικού συμφέροντος (ενίσχυση της πλεονεκτικής τους θέσης στις εμπορικές και οικονομικές συναλλαγές) είτε γιατί δεν έχουν συνειδητοποιήσει τι θα συμβεί στην ΕΕ αν μια χώρα της Ευρωζώνης, χρεωκοπήσει. Εύκολα διατυπώνεται η άρνηση στην βοήθεια και άλλο τόσο εύκολα η υπόδειξη προσφυγής της προβληματικής χώρας στο ΔΝΤ. Τι θα συμβεί όμως μετά και ποιό θα είναι το μέλλον της ΕΕ;
 Η περίπτωση της χώρας μας, έφερε την Ευρώπη αντιμέτωπη με ένα από τα σοβαρότερα προβλήματά της που έπρεπε ήδη να έχει προβλέψει πριν θεσπιστεί το Ευρώ. Δεν υπάρχει κανένα σχέδιο στήριξης ή προστασίας αν ένα κράτος-μέλος της ευρωζώνης, αδυνατεί να καλύψει τις δανειακές του υποχρεώσεις. Υποτίθεται ότι μέχρι τώρα, τα κράτη φρόντιζαν μόνα τους τους οικονομικούς τους πόρους. 
Τι γίνεται όμως αν κάποια στιγμή οι πόροι σε κάποιο κράτος, δεν επαρκούν; Θα μου πείτε τώρα, "ας αναλάβει αυτό το κράτος τις διαχειριστικές του ευθύνες" και ως ένα σημείο, αυτό είναι ορθό. Ομως υπάρχουν και αστάθμητοι παράγοντες που μπορεί να επιδεινώσουν απρόβλεπτα μια οικονομία και απ΄αυτήν την αλήθεια, δεν εξαιρείται κανένας...Οπως δεν θα εξαιρείται κανένας και από τις συνέπειες μιας κρίσης που μετακυλίεται σαν ντόμινο από χώρα σε χώρα...
Ακούσαμε αυτές τις ημέρες να μιλούν για την αναγκαιότητα ενός Ευρωπαικού Νομισματικού Ταμείου. Και το ακούμε αυτό, σχεδόν μια δεκαετία από την θέσπιση του Ευρώ! Αν αυτό το Ταμείο υπήρχε τώρα, ίσως να μην είχαμε το φαινόμενο διχασμού της ΕΕ όσον αφορά τη βοήθεια προς τη χώρα μας. 
Διότι η ΕΕ θα είχε την δυνατότητα να δανείσει τα κράτη που αντιμετωπίζουν δυσκολίες και μάλιστα, με όρους που θα τις βοηθούσαν να ξεπεράσουν την κρίση, καθώς το συμφέρον θα ήταν κοινό. Οπως κοινή θα ήταν και η ανάγκη προστασίας από τους διάφορους κερδοσκόπους.
 Τα ανεβοκατεβάσματα των spreads των ελληνικών ομολόγων σε σχέση με τα γερμανικά, έδειξαν καθαρά το πραγματικό ευρωπαικό έλλειμμα. Ενα έλλειμμα, που θέτει υπό αμφισβήτηση το μέλλον της "ευρωπαικής οικογένειας".

ΠΗΓΗ infognomonpolitics

Συνεχίστε το διάβασμα ΕΔΩ........

ΕΛΛΑΔΑ, ΕΥΡΩΠΗ ΚΑΙ ΓΕΡΜΑΝΙΑ

.O φιλελεύθερος οικονομολόγος Μωρίς Αλλέ, βραβείο Νόμπελ Οικονομίας, τονίζει ότι η Ευρώπη οδηγείται σε καταστροφή με το υπερφιλελεύθερο σύστημα ανταλλαγών και την κατάργηση της κοινοτικής προτίμησης από τις Βρυξέλλες.

Πριν από είκοσι χρόνια, άρτι ενοποιηθείσα, η Γερμανία, στην πρώτη πράξη “στρατηγικής ενηλικίωσής” της, “αποτέλειωσε” την πολυεθνική, ομοσπονδιακή Γιουγκοσλαβία, επιβάλλοντας στους εταίρους της την αναγνώριση των Δημοκρατιών. Το αποτέλεσμα ήταν, πρώτον, μια αλυσσίδα πολέμων που κατέστρεψαν τη Βαλκανική, χωρίς να λύσουν κανένα της πρόβλημα, δεύτερο, ο θάνατος, εν τη γενέσει της, της κοινής εξωτερικής-αμυντικής πολιτικής της Ευρώπης και, τρίτο, η πανηγυρική επιστροφή των ΗΠΑ σε ρόλο απολύτου κυρίαρχου στη ΝΑ Ευρώπη.

‘Όλα αυτά όμως θα μοιάζουν με απλό πταίσμα, συγκρινόμενα με όσα μπορεί να συμβούν τώρα, ως αποτέλεσμα του δογματικού και ακραία εγωϊστικού και κοντόφθαλμου τρόπου με τον οποίο το Βερολίνο, υπερασπίζεται τους κανόνες του Μάαστριχτ, διατεθειμένο, κατά τα φαινόμενα, να ρίξει έναν ή περισσότερους εταίρους του, και μάλιστα του “σκληρού πυρήνα”, της Ευρωζώνης, στον “Καιάδα” μιας οικονομικής και κοινωνικής καταστροφής.

Τώρα, με την “ελληνική”, αύριο με την “ισπανική”, “πορτογαλλική” ή κάποια άλλη κρίση, το διακύβευμα δεν είναι απλώς η κοινή ευρωπαϊκή πολιτική και η μοίρα των Βαλκανίων, αλλά η ίδια η ιδέα της ενωμένης Ευρώπης που κινδυνεύει να πεθάνει, μαζί με το κοινό νόμισμά της, όπως ήδη σημειώνουν οι πιο οξυδερκείς πολιτικοί και οικονομικοί αναλυτές στην Ευρώπη και διεθνώς. Αν το 1990-91, η γερμανική πολιτική εδραίωσε τον… ρόλο των ΗΠΑ στην ΝΑ Ευρώπη, η σημερινή γερμανική πολιτική οδηγεί στην σταθεροποίηση για δεκαετίες του κλονιζόμενου σήμερα ηγεμονικού τους ρόλου στα ευρωπαϊκά, αν όχι παγκόσμια πράγματα Τέτοια κολοσσιαία, ιστορικά σφάλματα δεν είναι πρωτόγνωρα στη γερμανική ιστορία: σήμερα το Βερολίνο υπερεκτιμά την οικονομική του δύναμη, όπως υπερτίμησε τη στρατιωτική του στις δεκαετίες του 1910 και 1930, συμβάλλοντας στην καταστροφή της Ευρώπης και της ίδιας της Γερμανίας με τους δύο παγκοσμίους πολέμους.

Το Βερολίνο είναι το κυρίως ωφελημένο από την καθιέρωση του κοινού νομίσματος και τον τρόπο λειτουργίας της ΕΕ, αρνείται όμως τώρα να “βάλει το χέρι στην τσέπη” για να στηρίξει τους πιο αδύναμους. Δεν υπερασπίζεται την Ευρώπη ούτε εξωτερικά, απέναντι στις επιθέσεις των κυριαρχούμενων από τους Αγγλοαμερικανούς διεθνών τραπεζών και του χρηματιστικού κεφαλαίου, που ονομάζονται ευσχήμως “αγορές”. Δεν την υπερασπίζεται ούτε εσωτερικά, όχι μόνο αρνούμενη να συμπαρασταθεί, αλλά και λοιδορώντας, έναν υποτιθέμενο εταίρο της, την Ελλάδα, τη στιγμή που αντιμετωπίζει πρόβλημα επιβίωσης.

Η Γερμανία έχει δίκηο όταν υποστηρίζει ότι, ενεργώντας έτσι, υπερασπίζεται τους κανόνες του Μάαστριχτ, που απαγορεύουν κάθε αλληλεγγύη και αλληλοβοήθεια μεταξύ των μελών της ΕΕ και επιβάλλουν, εις τον αιώνα τον άπαντα, μια νομισματική πολιτική που δεν υπάρχει πουθενά αλλού στον κόσμο. Οι κανόνες αυτοί ανταποκρίνονται στα γερμανικά συμφέροντα, όπως τα αντιλαμβάνονται οι κυρίαρχοι τουλάχιστο κύκλοι του Βερολίνου και, κυρίως, ανταποκρίνονται στα συμφέροντα των τραπεζών και εν γένει κατόχων χρηματιστικού κεφαλαίου. Τα δικά τους κέρδη εγγυάται το Μάαστριχτ, σε συνδυασμό με το οικοδόμημα πλήρους απελευθέρωσης των ανταλλαγών κεφαλαίου και εμπορευμάτων, που απαγορεύουν άμεσα και έμμεσα στους Ευρωπαίους να ασκήσουν πληθωριστική, κεϋνσιανή, αντικυκλική πολιτική όταν χρειάζεται, αλλά και να αμυνθούν απέναντι στον εξωτερικό οικονομικό ανταγωνισμό, από τις ΗΠΑ ή την Κίνα.

Υποστηρίζοντας όμως, ορθώς, ότι τη σημερινή πολιτική της την υπαγορεύει το ίδιο το Μάαστριχτ, που πρέπει να τηρείται ως Ευαγγέλιο, το Βερολίνο αποκαλύπτει άθελά του τον τερατώδη χαρακτήρα του σημερινού ευρωπαϊκού οικοδομήματος. Δεν χρειάζεται να είναι κανείς οικονομολόγος, κοινή λογική φτάνει, για να καταλάβει ότι καμιά ‘Ενωση, κανενός είδους, ανθρώπων, λαών, κρατών, οτιδήποτε, δεν μπορεί να μακροημερεύσει στηριγμένη στην … απαγόρευση της αλληλεγγύης! Οι λαοί της Ευρώπης δεν συγκατατέθηκαν στην ιδέα της ευρωπαϊκής ενοποίησης για να … καταστραφούν, συγκατατέθηκαν για να αποκτήσουν περισσότερη ασφάλεια και ευημερία.

Στέλνοντας τους εταίρους της να … κόψουν το κεφάλι τους στην πρώτη δυσκολία, η γερμανική ηγεσία απονομιμοποιεί η ίδια, σε μεγάλο βαθμό, και την ιδέα της ενωμένης Ευρώπης και την ιδέα του κοινού νομίσματος και τη δική της φιλοδοξία να ηγείται της Ευρώπης. Ο μόνος λόγος που απομένει στα πληττόμενα μέλη της ευρωζώνης να παραμένουν σε αυτή, είναι ο φόβος από τις συνέπειες μιας αποχώρησης (και διάφορα ιδιοτελή συμφέροντα ιθυνόντων κύκλων τους). Για πόσο καιρό όμως θα είναι επαρκής, ιδίως στην πιθανή περίπτωση εμβάθυνσης της οικονομικής κρίσης, που θα οδηγήσει σε “λατινοαμερικανοποίηση” μεγάλων περιοχών της Ευρώπης; ‘Όπως και στον Εικοστό Αιώνα, η Γερμανία θα πληρώσει και η ίδια τελικά το τίμημα του εγωϊσμού της, πολιτικά υπονομεύοντας τον ρόλο της, οικονομικά στραγγαλίζοντας τους αγοραστές των προϊόντων της, αλλά κινδυνεύει να το συνειδητοποιήσει όταν θα είναι πολύ αργά για να επανορθώσει.

Είναι προφανές ότι η ελληνική κρίση δεν έχει να κάνει μόνο ή κύρια με τα καθόλου ασήμαντα εσωτερικά προβλήματα της χώρας και το ίδιο το υπάρχον πολιτικό σύστημα, πηγή απέραντης διαφθοράς και ίσως σημαντικότερη από την Τουρκία απειλή για τη χώρα. Αυτοί είναι παράγοντες που προσδιορίζουν όμως τη μορφή, τον χρόνο εκδήλωσης, τις δυνατότητες απάντησης στην κρίση, δεν είναι εκεί το αίτιό της, όπως αποδεικνύει η εμφάνισή της στην Ισπανία, την Πορτογαλία και αλλού. Στην Ελλάδα μπορεί να εκδηλώνεται ως κρίση δημόσιου χρέους, στην Ισπανία ιδιωτικού, εκδηλώνεται όμως παντού. Αντανακλά την μακροχρόνια αδυναμία των πιο αδύνατων μελών της ‘Ενωσης να ανταπεξέλθουν στο περιβάλλον αφενός μιας νομισματικής πολιτικής κομμένης και ραμμένης στα μέτρα της Γερμανίας και των διεθνών τραπεζών, αφετέρου στην άρση κάθε εξωτερικού προστατευτικού φραγμού της ευρωζώνης.

Η «εσωτερική» λειτουργία του κοινού νομίσματος, ελλείψει αντισταθμιστικών μηχανισμών, οδηγεί σε διαρκή μεταφορά υπεραξίας από τον ευρωπαϊκό νότο στον βορρά. Η «εξωτερική» λειτουργία μιας ευρωζώνης που έχει οικειοθελώς απαγορεύσει στον εαυτό της κάθε προστασία από τον βορειοαμερικανικό και κινεζικό ανταγωνισμό, οδηγεί στην καταστροφή της ευρωπαϊκής παραγωγικής ικανότητας, αρχής γενομένης από τους πιο αδύνατους. Η βιομηχανία μας μεταναστεύει από τη Βόρειο Ελλάδα στα Βαλκάνια, οι τουρίστες αποφεύγουν τη χώρα του ακριβού ευρώ, προτιμώντας τα τουρκικά παράλια. Το πρόβλημα θα επιδεινωθεί με τον τερματισμό οσονούπω των πολιτικών συνοχής. Το δικό μας, εσωτερικό δομικό ζήτημα ασφαλώς παρόξυνε, δεν είναι αυτό όμως που δημιούργησε το ζήτημα.

Τα προβλήματα αυτά δεν τα αντιμετωπίζει μόνο η Νότια Ευρώπη, τα διακρίνει και τα αντιμετωπίζει και η περισσότερο κεντρική, μητροπολιτική Γαλλία. Είναι στη ρίζα της απόρριψης από τον γαλλικό λαό του ευρωσυντάγματος το 2005. Σημαντικοί Γάλλοι διανοούμενοι έκτοτε έχουν επισημάνει το αδέξοδο στο οποίο οδηγείται η ευρωζώνη. Ο δημογράφος Εμανουέλ Τοντ, από τους αρχιτέκτονες της πολιτικής στρατηγικής των γκωλικών τις τελευταίες δύο δεκαετίες, αλλά και ο πρώην διευθυντής της Μοντ Ντιπλοματίκ Μπερνάρ Κασέν για παράδειγμα υπογραμμίζουν ότι είναι αδύνατο στην παραγωγική και κοινωνική Ευρώπη να επιβιώσει χωρίς κάποιας μορφής προστατευτισμό. Η εμμονή στους σημερινούς κανόνες της ευρωζώνης οδηγεί και προϋποθέτει ολοκληρωτισμό, υποστηρίζει ο Τοντ, που προτείνει στο Παρίσι να απαιτήσει από το Βερολίνο τη ριζική μεταρρύθμιση της ευρωζώνης, απειλώντας το με αποχώρηση σε αντίθετη περίπτωση. Ο γνωστός Γάλλος οικονομολόγος Ζακ Σαπίρ υποστηρίζει μια “ημιεπιστροφή” στα εθνικά νομίσματα, με την επιστροφή σε μερικώς μετατρέψιμα, μέσω του ευρώ και, ανά τακτά χρονικά διαστήματα, εθνικά νομίσματα. O φιλελεύθερος οικονομολόγος Μωρίς Αλλέ, βραβείο Νόμπελ Οικονομίας, τονίζει ότι η Ευρώπη οδηγείται σε καταστροφή με το υπερφιλελεύθερο σύστημα ανταλλαγών και την κατάργηση της κοινοτικής προτίμησης από τις Βρυξέλλες.

Μέχρι τώρα, οι ιδέες αυτές δεν μπορούσαν να εφαρμοσθούν, γιατί δεν υπήρχε πίσω τους πολιτική βούληση. Θα είναι μεγάλη κατάρα, τραγωδία για τον ελληνικό λαό αν, εξαιτίας του τρόπου που το πολιτικό σύστημα διαχειρίζεται τη χώρα, πληρώσουμε με το τίμημα της καταστροφής μας την αναγκαία ενέργεια για μια μεταρρύθμιση του ευρώ, που ίσως θα γίνει, αν γίνει, όταν θα είναι πολύ αργά για να επωφεληθούμε από αυτή.
ΠΗΓΗ konstantakopoulos.blogspot Συνεχίστε το διάβασμα ΕΔΩ........

“Στον Χολαργό… τυπώνουν ήδη δραχμές”!

Του Γιώργου Χρηστίδη /Μακεδονία

Επειτα από μία δεκαετία τα μηχανήματα του νομισματοκοπείου στον Χολαργό ξανάπιασαν δουλειά και τυπώνουν πυρετωδώς δραχμές τις νύχτες, ενώ στη Γερμανία πελάτες τραπεζών αρνούνται να δεχθούν χαρτονομίσματα του ευρώ που προδίδουν την ελληνική καταγωγή τους, φοβούμενοι ότι η Ελλάδα θα φύγει από την ευρωζώνη και δεν θα έχουν καμία αξία!

Τέτοιου τύπου “ειδήσεις” κάνουν θραύση τον τελευταίο καιρό, διαδιδόμενες από στόμα σε στόμα και από… μπλογκ σε μπλογκ, αντλώντας ίχνη αξιοπιστίας από εμβριθείς αναλύσεις και επώνυμες δηλώσεις στον εγχώριο και τον διεθνή Τύπο, με αντικείμενο το μέλλον της Ελλάδας στην ευρωζώνη.
“Ναι, τις ξέρω τις φήμες. Με παίρνουν όλη την ώρα τηλέφωνο και μου τα λένε. Μη δίνετε σημασία. Στην Ελλάδα ζούμε, τη χώρα της συνωμοσιολογίας”, λέει στη “Μ” υψηλόβαθμο τραπεζικό στέλεχος, που παραδέχεται ότι το θέμα των… μυστικών δραστηριοτήτων στο νομισματοκοπείο συζητείται έντονα στην πιάτσα, δεν δίνει όμως καμία αξία σε όλη αυτή την παραφιλολογία. Η ιστορία για την τύπωση δραχμών ενόψει της υποτιθέμενης εξόδου μας από την ευρωζώνη επαναλαμβάνεται και διαχέεται στο ίντερνετ με καταιγιστικούς ρυθμούς και αφηγήσεις του τύπου “μου το ’πε ο φίλος της φίλης της γυναίκας του αδελφού μου που δουλεύει στο υπουργείο…” Επισήμως, φυσικά, οι πάντες μιλούν για “ιστορίες για αγρίους”.

Η συνέντευξη Βγενόπουλου
Αφορμή για την κυκλοφορία της συγκεκριμένης φήμης πολλοί θεωρούν ότι στάθηκε η πρόσφατη συνέντευξη του Ανδρέα Βγενόπουλου στον Νίκο Χατζηνικολάου (στον τηλεοπτικό σταθμό Alter στις 22 Φεβρουαρίου). O κ. Βγενόπουλος, ο οποίος στη συνείδηση πολλών εκ φύσεως καχύποπτων Ελλήνων είναι ο ισχυρότερος άνδρας της χώρας, άρα δεν λέει τίποτε τυχαία, είχε αναφερθεί τότε στο ενδεχόμενο προσωρινής εξόδου της Ελλάδας από την ευρωζώνη, άποψη που ακούγεται από πολλούς αναλυτές και ειδικούς. Στις εξωτερικές μας σχέσεις θα συνεχίζαμε να χρησιμοποιούμε το ευρώ, όμως στο εσωτερικό θα κυκλοφορούσε ξανά η δραχμή. “Δεν είναι δυνατόν να αποκλείουμε δογματικά ακόμη και μια προσωρινή έξοδο από την ευρωζώνη, έστω και αν αυτό που λέω τώρα μπορεί να φέρει ρίγη, ταραχή”, είχε πει.

Τα ελληνικά ευρώ
Η Ελλάδα δεν είναι λοιπόν το αγαπημένο θύμα μόνο των απανταχού κερδοσκόπων αλλά και των παντός είδους συνωμοσιολόγων. Όπως διαβάζουμε στον σοβαρό βρετανικό Τύπο, πρόσφατα στέλεχος αγγλικού hedge fund έλεγε στο BBC ότι στη Γερμανία πελάτες τραπεζών δεν δέχονταν ευρώ που τυπώθηκαν στην Ελλάδα ή σε άλλες χώρες του ευρωπαϊκού Νότου, μην τυχόν και αποσυρθούν από την κυκλοφορία σε περίπτωση εξόδου των χωρών αυτών από τη ζώνη του ευρώ. Τα ευρώ πράγματι ξεχωρίζουν ανάλογα με την προέλευσή τους χάρη σε ένα λατινικό γράμμα πριν από τον σειριακό αριθμό του χαρτονομίσματος που δηλώνει την… καταγωγή του. Εάν εκδόθηκε από την κεντρική τράπεζα της Ελλάδας, το γράμμα αυτό είναι το Υ, από τη Γερμανία το Χ, και ούτω καθεξής.
Όπως όμως λένε σοβαρότεροι αναλυτές, ο… ρατσισμός έναντι των ελληνικών ευρώ, αν και στον βαθμό που υπάρχει, είναι εντελώς παράλογος. Όχι μόνο γιατί η Ελλάδα δεν κόβει ευρώ κατά το δοκούν, αλλά και για τον πρακτικό λόγο ότι έπειτα από τόσα χρόνια στα πορτοφόλια των Ευρωπαίων υπάρχει ένα “μιξ γκριλ” χαρτονομισμάτων, που καθιστά πρακτικά αδύνατη τη “γενοκτονία” των ευρώ που προέρχονται από μία μόνο χώρα.
Πράγματι, σε δική μας τυχαία δειγματοληψία με βάση το περιεχόμενο του πορτοφολιού μας, από τα πέντε χαρτονομίσματα το ένα ήταν από την Ελλάδα, το άλλο από την Ισπανία, το τρίτο από την Ιταλία, το τέταρτο από την Πορτογαλία και το πέμπτο από την Ολλανδία.

Τι θα γινόταν αν γυρίζαμε στη δραχμή
Τι θα συνέβαινε όμως αν πράγματι η Ελλάδα εγκατέλειπε το ευρώ και επέστρεφε στη δραχμή; Το αδιανόητο αυτό σενάριο, που δεν προβλέπεται καν από τις συνθήκες, θα ήταν κατά πάσα πιθανότητα καταστροφικό, αν όχι για τη χώρα, σίγουρα για τους Έλληνες. Κατά πάσα πιθανότητα θα ακολουθούσε μια περίοδος καλπάζοντος πληθωρισμού, ενώ η αξία των καταθέσεών μας θα διαγραφόταν μονοκοντυλιά. Κάτι τέτοιο συνέβη για παράδειγμα στη Ρωσία στα τέλη της δεκαετίας του 1990, όταν τα νοικοκυριά είδαν ξαφνικά την αξία των αποταμιεύσεών τους να μηδενίζεται. Πέραν τούτου, οι νοσταλγοί της δραχμής πρέπει να σκεφτούν το εξής: Τι θα συμβεί με τα χρέη νοικοκυριών και επιχειρήσεων που είναι σε ευρώ; Με τη δραχμή υποτιμημένη, η εξυπηρέτησή τους θα ήταν πρακτικά αδύνατη, οδηγώντας σε μπαράζ πτωχεύσεων ακόμη και τις ισχυρότερες τράπεζες.

Ποιος κόβει σήμερα τα ελληνικά ευρώ

Το Ίδρυμα Εκτύπωσης Τραπεζογραμματίων και Αξιών (ΙΕΤΑ) βρίσκεται στον Χολαργό, σε κτίριο που αποπερατώθηκε το 1941. Η λειτουργία του τυπογραφείου άρχισε μετά την απελευθέρωση από τη γερμανική κατοχή, με την εκτύπωση του πρώτου χαρτονομίσματος (το καφέ χιλιόδραχμο Δ΄ έκδοσης του 1947). Παράλληλα άρχισε και η εκτύπωση επιταγών και άλλων αξιών της τράπεζας και του ελληνικού δημοσίου. Η τύπωση κερμάτων άρχισε το 1972, ενώ το ίδιο έτος το ΙΕΤΑ υπάχθηκε στην Τράπεζα της Ελλάδας. Σήμερα είναι αρμόδιο για την εκτύπωση τραπεζογραμματίων ευρώ, σύμφωνα με τα εγκεκριμένα από την ευρωτράπεζα σχέδια, τις προδιαγραφές και τα χαρακτηριστικά ασφαλείας. Οι ποσότητες που κάθε χρόνο ανατίθενται από την ΕΚΤ στην Τράπεζα της Ελλάδας και κατ’ επέκταση στο ΙΕΤΑ για εκτύπωση αποτελούν μέρος του συνολικού αριθμού τραπεζογραμματίων ευρώ που τυπώνονται για την κάλυψη των αναγκών του ευρωσυστήματος.

Τα γράμματα που προδίδουν τη χώρα τύπωσης κάθε ευρώ

Εκδότρια κεντρική τράπεζα / Λατινικός κωδικός
Βέλγιο Ζ
Ελλάδα Υ
Γερμανία Χ
Ισπανία V
Γαλλία U
Ιρλανδία T
Ιταλία S
Ολλανδία P
Αυστρία N
Πορτογαλία M
Φιλανδία L
Σλοβενία H
Σλοβακία E
Κύπρος G
Μάλτα F

Συνεχίστε το διάβασμα ΕΔΩ........

Οι δέκα εντολές του κεφαλαίου

• Σήμερα κι ενώ η χρηματοπιστωτική κρίση εξελίσσεται «απειλητικά» σε δημοσιονομική, με αφετηρία την Ελλάδα, οι «μηχανισμοί» του «αδρανούς» διεθνούς κεφαλαίου φαίνεται να «εποφθαλμιούν» τις ανεπτυγμένες πλέον δυτικές χώρες, ξεκινώντας προφανώς από τις μικρότερες

Ο συχνά άκρατος δανεισμός των κρατών, ο οποίος συνδέθηκε εσφαλμένα με την κατανάλωση στη θέση των παραγωγικών επενδύσεων, η δεδομένη «αναλγησία» κάποιων κυβερνήσεων, οι οποίες σπαταλούσαν αφειδώς δημόσιους πόρους (αντί να διαχειρίζονται ισοσκελισμένα τα υφιστάμενα έσοδα), η ανάληψη πιστώσεων εκ μέρους των κρατών από τους κερδοσκόπους, «εν απουσία» διακρατικών «ταμείων συνοχής» και τόσα άλλα «λάθη» δημιούργησαν, κατά τη διάρκεια των τελευταίων δεκαετιών, έναν εξαιρετικά επικίνδυνο, απρόσωπο εχθρό - το διεθνές κεφάλαιο, το οποίο απειλεί να τις καταστρέψει ολοσχερώς.
Το κεφάλαιο, έχει σαφείς και απαράβατους μηχανισμούς και "εντολές". Η όποια παραβατικότητα "τιμωρείται" σοβαρά, στην δε περίπτωση της Ελλάδας, παραδειγματικά...
(1) Σε κάθε «χρεωστικό» (λαμβάνων πιστώσεις ή επιχορηγήσεις) κράτος, είναι απαραίτητη μία αναμόρφωση του φορολογικού συστήματος, κάτω από δύο βασικές συνιστώσες:
α. Μείωση της φορολογικής επιβάρυνσης των ανώτατων εισοδημάτων (έτσι ώστε να υποκινηθούν οι πλουσιότεροι στη διενέργεια παραγωγικών επενδύσεων) και
β. επέκταση της φορολογικής βάσης, με την έννοια της κατάργησης των φορολογικών ελαφρύνσεων (απαλλαγών) των χαμηλών εισοδημάτων, με στόχο την μέσω αυτών αύξηση των φόρων που εισπράττουν οι μικρές (χρεωστικές) Οικονομίες.
(2) Γρήγορη και ολοκληρωμένη απελευθέρωση των χρηματοπιστωτικών αγορών.
(3) Εξασφαλισμένη ίση μεταχείριση των εσωτερικών με τις εξωτερικές (ξένες) επενδύσεις, με σκοπό την ασφάλεια των τελευταίων και επομένως την αύξηση τους.
(4) Όσο το δυνατόν «βαθύτερη» διάσπαση (κατάτμηση, διαίρεση) του Δημοσίου τομέα, με την ιδιωτικοποίηση όλων των επιχειρήσεων που βρίσκονται άμεσα ή έμμεσα στην ιδιοκτησία του κράτους.
(5) Ευρύτερη αναδιάρθρωση των μικρομεσαίων Οικονομιών, με στόχο την εξασφάλιση του ελεύθερου ανταγωνισμού μεταξύ των διαφόρων επιχειρηματικών δυνάμεων που δραστηριοποιούνται σε αυτές.
(6) Ενδυνάμωση των μεθόδων προστασίας της ιδιωτικής περιουσίας (των ξένων).
(7) Προώθηση της απελευθέρωσης των εμπορικών συναλλαγών με τον υψηλότερο δυνατόν ρυθμό, με ελάχιστο στόχο την ετήσια μείωση κατά 10% των μέσων τελωνειακών επιβαρύνσεων.
(8) Προτεραιότητα των επενδύσεων και των «επιδοτήσεων» στις εξαγωγικές επιχειρήσεις, επειδή το ελεύθερο εμπόριο «προωθείται» κυρίως μέσω των εξαγωγών. Όσον αφορά τις κρατικές δαπάνες, οφείλουν να προτιμηθούν εν πρώτοις τα έργα υποδομής (αυτές δηλαδή που έχουν σχέση με την γρήγορη και ασφαλή διακίνηση των προϊόντων των ξένων «κατακτητών» - δρόμοι, αεροδρόμια, λιμάνια κ.α.).
(9) Μείωση ή σταθεροποίηση των κρατικών ελλειμμάτων των μικρομεσαίων Οικονομιών.
(10) Επίτευξη διαφάνειας στην αγορά: Οι κρατικές επιχορηγήσεις των ιδιωτικών και λοιπών επιχειρήσεων δεν επιτρέπονται, ενώ τα κράτη του «τρίτου κόσμου», τα οποία επιδοτούν τα καθημερινά είδη πρώτης ανάγκης, έτσι ώστε να διατηρήσουν χαμηλές τις τιμές τους για τους πολίτες τους, υποχρεώνονται να σταματήσουν την εφαρμογή της συγκεκριμένης πολιτικής”.

Συνεχίστε το διάβασμα ΕΔΩ........

Η γερμανική Βούληση για Δύναμη,το ευρώ και η Ελλάδα.

Aνάλυση του Stratfor Global Intelligence:


Η ευρωπαϊκή ιστορία είναι το χρονικό της προσπάθειας των ευρωπαϊκών δυνάμεων να περιορίσουν την επέκταση της Γερμανίας, ειδικά μετά την ενοποίησή της το 1871.
Το πρόβλημα ήταν πάντοτε γεωπολιτικής φύσης.
Καθώς η χώρα γειτόνευε με τη Ρωσία εξ Ανατολών και τη Γαλλία εκ Δυσμάς, ο φόβος της ήταν πάντα μηπως αναγκαζόταν να πολεμήσει διμέτωπο πόλεμο εναντίον και των δύο αυτών χωρών, με αποτέλεσμα την ήττα της.
Η γερμανική στρατηγική το...1871, το 1914 και το 1939 ήταν να εξαπολύσει προληπτικά πλήγματα στη Γαλλία για να αποφύγει το διμέτωπο αγώνα. Οι δύο τελευταίες προσπάθειές της βέβαια είχαν καταστροφικά αποτελέσματα.

Οσο κι αν η στρατηγική της Γερμανίας δημιουργούσε έλλειψη εμπιστοσύνης στους γείτονές της, αυτοί σαφώς κατάλαβαν την ανάγκη- ειδικά μετά το Β' Παγκόσμιο Πόλεμο- να μεταμορφώσουν τη δυναμική της χώρας, ώστε να μην ξαναγίνει στρατιωτικά ισχυρή και αυτοί να μην χρειαστεί να αντιμετωπίσουν εκ νέου το φάσμα της γερμανικής πολεμικής απειλής. Η Γερμανία μπήκε στην στρατιωτική κηδεμονία του ΝΑΤΟ και η οικονομική της πολιτική εντάχθηκε στην τότε ΕΟΚ- Ε.Ε. σήμερα.

Το ΝΑΤΟ φάνηκε να επιλύει προσωρινά τα προβλήματα ασφάλειας της Γερμανίας, ενώ η Ε.Ε. υποτίθεται ότι θα έλυνε το μακροπρόθεσμο πρόβλημα της Γερμανίας που ήταν να δημιουργήσει μια γερμανική Ευρώπη. Για τους Ευρωπαίους - και για τους Γερμανούς φυσικά- οι οργανισμοί αυτοί αντιπροσώπευαν τα καλύτερα στοιχεία των δύο κόσμων. Ενσωμάτωναν την παραγωγική και οικονομική δυναμική της Γερμανίας, ενσωμάτωναν το ισχυρότερο ευρωπαϊκό κράτος σε μια ευρύτερη οικονομική οντότητα και παρείχαν στους Γερμανούς οικονομικά ότι αυτοί χρειάζονταν για να μην το αναζητούν πλέον μέσω της πολεμικής οδού, διασφαλίζοντας ότι οι Γερμανοί δεν είχαν κανένα λόγο- ούτε και την ικανότητα- να κυνηγήσουν εκ νέου την ευρωπαϊκή κυριαρχία.

Το σύστημα αυτό λειτούργησε εξαιρετικά μετά το τέλος του Ψυχρού Πολέμου. Οι απειλές στην ασφάλεια της χώρας και τα σχετικά κόστη μειώθηκαν. Υπήρχαν βέβαια υποβόσκοντα θέματα κυριαρχίας, αλλά αυτά δεν ήταν προτεραιότητα την εποχή εκείνη. Τα προβλήματα αυτά μπορούσαν να επιλυθούν μέσω της ροής κεφαλαίων. Το παράδειγμα της ευρωπαϊκής ανάπτυξης που αντιπροσώπευε αυτό το παράδειγμα της υπερίσχυσης της οικονομίας επί της εθνικής κυριαρχίας ήταν η ίδια η Ευρωπαϊκή Ένωση, όπως αντιπροσωπέυεται από την Ευρωζώνη και το Κοινό Ευρωπαϊκό Νόμισμα, το ευρώ.

Οι αναλυτές είχαν πάντοτε αμφιβολίες για το κατά πόσο θα αντέξει το οικοδόμημα του ευρώ. Το να έχουν το ίδιο νόμισμα και την ίδια νομισματική πολιτική, οικονομικά πλούσιες και τεχνολογικά προηγμένες χώρες όπως η Γερμανία και φτωχότερες, αγροτικές και μεταποιητικές οικονομίες, όπως η Ισπανία προοιώνιζε τη δημιουργία προβλημάτων. Χώρες όπως η Γερμανία τείνουν να ευνοούν υψηλά επιτόκια προκειμένου να προσελκύσουν κεφάλαιο για επενδύσεις. Δεν τους ενδιαφέρει το ισχυρό νόμισμα, καθώς το παραγώμενο προϊόν τους είναι τόσο υψηλής προστιθέμενης αξίας που είναι ανταγωνιστικό ανεξάρητα από την τιμή του.

Από την άλλη, χώρες όπως η Ισπανία χρειάζονται ένα πιο ανίσχυρο νόμισμα, καθώς στις εξαγωγές τους δεν περιλαμβάνουν υψηλής ποιότητας προϊόντα. Κράτη όπως αυτή πρέπει να βρίσκουν τρόπους να γίνονται τα προϊόντα τους ανταγωνιστικά στην τιμή. Η ικανότητά τους να αναπτύσσονται βασίζεται κυρίως στην πρόσβασή τους σε φτηνό χρήμα το οποίο μπορούν να κατευθύνουν σε τομείς που η αγορά ενδέχεται να μην εκτιμήσει.

Ο κίνδυνος ήταν η δημιουργία ενός ενιαίου νομίσματος να δημιουργήσει υψηλό πληθωρισμό στα φτωχότερα κράτη, καθώς αυτά θα αποκτούσαν πρόσβαση σε κεφάλαιο που δεν θα μπορούσαν να αξιοποιήσουν προς όφελός τους. Η πρόσβαση αυτή θα δημιουργήσει τεράστια χρέη σε αυτές τις χώρες. Και τα χρεή αυτά θα συμβάλουν στη δημιουργία δυσαρέσκειας στην Ευρωζώνη καθώς η ΕΚΤ φαίνεται να φροντίζει περισσότερες μερικές οικονομίες απο άλλες.
Και αυτό έγινε. Την περίοδο 2008-2009 η οικονομική κρίση στην Ανατολική Ευρώπη έδειξε ότι τα μέλη από τη Δυτική Ευρώπη με βαριά καρδιά βοήθησαν τους εταίρους τους από την Ανατολή, και έτσι οι αναλυτές της Stratfor πείστηκαν ότι αυτές οι κινήσεις θα οδηγήσουν στη σταδιακή διάλυση του ευρώ και εν συνεχεία της Ε.Ε. Τώρα όμως δεν είναι τόσο σίγουροι.
Διότι το πιο πιθανό σενάριο είναι ότι οι Γερμανοί χρησιμοποιούν το ευρώ- που δημιουργήθηκε για να κρατήσει περιορισμένη τη Γερμανία, θα αποτελέσει το εργαλείο με το οποίο η Γερμανία θα αναπροσαρμόσει ολόκληρη την Ένωση για ίδιον όφελος.

Η διαρκής δημοσιονομική απειθαρχία της Ελλάδας, της Πορτογαλία, της Ισπανίας και της Ιταλίας τις έχει φέρει στα πρόθυρα της χρεοκοπίας. Και αυτό εξαιτίας του φθηνού χρήματος που τους έφερε το ευρώ. Αντί να χρησιμοποιήσουν τα χρήματα αυτά για να δημιουργήσουν βιώσιμη ανάπτυξη, το χρησιμοποίησαν για πρόωρο πλουτισμό με αποτέλεσμα την εκρηκτική αύξηση του χρέους. Για την Ελλάδα συγκεκριμένα, το υπερβολικό χρέος θα οδηγήσει είτε σε χρεοκοπία ή σε κοινωνική επανάσταση χωρίς να αποκλείεται να συμβούν και τα δύο.
Η συνέντευξη του Γερμανού Υπ.Οικονομικών Wolfgang Schauble στην οποία τόνισε ότι όποιο κράτος-μέλος δεν πληροί τις οικονομικές προϋποθέσεις του ευρώ, θα πρέπει να αποβάλλεται από την Ευρωζώνη. Δεν λέει τόποτα το ότι δεν υπάρχει νομικός τρόπος να επιτευχθεί αυτό. Αυτό που είναι πολύ σοβαρό είναι ότι άτομα της βαρύτητας του Schauble δεν συνηθίζουν να προχωρούν σε τέτοιες απειλές. Και το γεγονός ότι η δήλωση αυτή έρχεται από τη Γερμανία που είνα το πιο κρίσιμο μέλος της Ενωσης δείχνει ότι η τελευταία είναι έτοιμη να ανα-διαμορφώσει την ευρωζώνη για να καλύπτει τα δικά της συμφέροντα. Μπορεί να μην το πράξει τελικά, ή μπορεί να το κάνει άμεσα, αλλά αφού η πρόθεσή της έχει ειπωθεί οπωσδήποτε θα αλλάξει τη σχέση της Γερμανίας με την υπόλοιπη Ευρώπη, ηρεάζοντας το μέλλον και του ευρώ.
Το "παράδειγμα" πάνω στο οποίο χτίστηκε η Ε.Ε.- ότι δηλαδή θα κρατούσε τη Γερμανία περιορισμένη- αλλάζει. Η Γερμανία σήμερα όχι μόνο βρήκε τη δική της φωνή και αρχίζει να την εκφράζει με σκοπό να προασπίσει τα εθνικά της συμφέροντα. Στη Γερμανία έχει αναδυθεί μια πολιτική ομοφωνία που είναι εντελώς αντίθετη με τη βοήθεια προς την Ελλάδα αλλά και στο να αλλάξουν οι κανόνες της Ε.Ε. προςόφελος της Γερμανίας. Όμως αυτή δεν ήταν η Ένωση στη οποία εισήλθαν οι υλόποιποι Ευρωπαίοι. Αυτή είναι η γερμανική Ευρώπη που θυμίζει άλλες εποχές...

ΠΗΓΗ greece.salonika.blog

Συνεχίστε το διάβασμα ΕΔΩ........