Αναδ/γμάτευση: Λύση ή κατάρα

Ένας στους τρεις αναλυτές εκτιμά ότι η Ελλάδα θα προχωρήσει σε αναδιαπραγμάτευση του χρέους της στα επόμενα πέντε χρόνια σύμφωνα με δημοσκόπηση ειδησεογραφικού πρακτορείου.
Καλώς ή κακώς όπως βλέπουμε οι αναλυτές δίνουν αυξημένες πιθανότητες στο σενάριο μιας πιθανής αναδιαπραγμάτευσης –ένας πιο ευγενικός τρόπος για να πει κανείς «χρεωκοπία»- του δημόσιου χρέους από τη χώρα μας.

Σε μια κανονική χρεωκοπία όπως ανέφερε η ΝΥΤ, όπως αυτή που έζησε η Αργεντινή, οι επενδυτές θα χάσουν πάνω από τα μισά τους χρήματα-μια πιθανότητα που μπορεί να είναι τρομερά επώδυνη για την περίπτωση της Ελλάδας. Όμως ακόμα και ένα λεγόμενο haircut-όπου οι επενδυτές θα έπρεπε να δεχτούν μια............σχετικά μικρή μείωση στην ονομαστική αξία των ομολόγων που έχουν στην κατοχή τους, θα είχε ανεπανόρθωτες συνέπειες για την ευρωζώνη αλλά και για τις τράπεζες της περιοχής που έχουν στην κατοχή τους μεγάλο μέρος του χρέους.

Μια πιο μετριοπαθής προσέγγιση θα ήταν η επιμήκυνση της περιόδου αποπληρωμής όπου οι επενδυτές θα πρέπει να δεχτούν μια μείωση της τωρινής αξίας των επενδύσεών τους. Η λύση αυτή φαίνεται να είναι η προτιμότερη από μια σειρά κακών επιλογών.

Θα μπορούσαν όλα τα ομόλογα με ημερομηνία λήξης μέχρι το 2019 να αναχρηματοδοτηθούν με ομόλογα 25ετίας. Με επιτόκιο της τάξεως του 4.5%, αυτό θα μείωνε τις υποχρεώσεις της χώρας κατά 60% . Η απόδοση των δεκαετών ομολόγων είναι 8%-10% αυτή τη στιγμή οπότε όσοι αγόρασαν πρόσφατα θα έχουν σημαντικές απώλειες.

Ή θα μπορούσε να παραταθεί ο χρόνος ωρίμανσης των ομολόγων για πέντε χρόνια επιπλέον με τα ίδια επιτόκια. Οπότε, ένα πενταετές ομόλογο με 6% επιτόκιο, θα γίνει δεκαετές αλλά το επιτόκιο θα παραμείνει σταθερό.

Οι δυο αυτές προτάσεις θα δώσουν μια ανάσα στην Ελλάδα που αναγκάζεται να δανειστεί από τις…εχθρικές κεφαλαιαγορές με πολύ δυσμενείς όρους λόγω των αυξημένων αναγκών της. Οπότε θα μπορούσε η χώρα να συγκεντρωθεί στο πως θα μειώσει το έλλειμμα, το οποίο έχει αγγίξει το 13.6% του ΑΕΠ. Με άλλα λόγια, θα κέρδιζε χρόνο ώστε να μπορέσει να στραφεί στον δρόμο προς την ανταγωνιστικότητά της.

Οι επενδυτές, έχουν κάθε λόγο να φοβούνται για τις επενδύσεις τους, αν ρίξουν μια γρήγορη ματιά στην ιστορία των πτωχεύσεων. Για παράδειγμα, όσοι είχαν στην κατοχή τους μέρος του αργεντίνικου χρέους δέχτηκαν «κούρεμα» της τάξεως του 67% το 2005, όπως διαπιστώνει έκθεση της Commerzbank. Η απειλή λοιπόν μιας τέτοιας απώλειας μπορεί να είναι αρκετή για να οδηγήσει τους επενδυτές να υποστηρίξουν την αναδιάρθρωση.

Φυσικά υπάρχει και η αντίθετη άποψη όπως την παρέθετε τις προάλλες ο Δ. Κοντογιάννης και η οποία λέει ότι ναι μεν είναι αλήθεια ότι από τη μια πλευρά η αναδιαπραγμάτευση μπορεί να οδηγήσει σε μείωση του δημόσιου χρέους ως ποσοστού του ΑΕΠ ανάλογα με τη μορφή που θα πάρει, από την άλλη πλευρά όμως, οι αγορές θα σταματήσουν να δανείζουν στο κράτος, τις τράπεζες και τις ελληνικές επιχειρήσεις.

Και όταν ξαναρχίσουν να δανείζουν ύστερα από χρόνια θα το κάνουν με φειδώ. Αυτό πρακτικά σημαίνει ότι οι δαπάνες του κρατικού προϋπολογισμού θα πρέπει να μειωθούν άμεσα και πολύ για να έλθουν ίσα βάρκα – ίσα νερά με τα έσοδα. Οι συνέπειες είναι προφανείς. Αν δεν υπάρχουν λεφτά κάποιο μήνα δεν θα πληρώνονται μισθοί και συντάξεις.

Δεν είναι ίσως το καλύτερο παράδειγμα, αλλά η ρωσική Δημοκρατία εξέδωσε πολυετές ομόλογο πριν από μερικές μέρες για πρώτη φορά από το 1998 που χρεοκόπησε. Φυσικά, μεγάλες ρωσικές εταιρείες που ελέγχονται από το κράτος, όπως η Gazprom, το έχουν πράξει νωρίτερα. Όμως, η Ρωσία είναι μεγάλη πετρελαιοπαραγωγός χώρα και έχει τη δυνατότητα να αποκτήσει συνάλλαγμα εξάγοντας πετρέλαιο και αέριο. Εμείς τι έχουμε;

Ότι από τα δύο και να υποστηρίζει κανείς, ένα είναι σίγουρο .Η Ελλάδα είναι αντιμέτωπη με ένα μακρύ και επώδυνο δρόμο……πηγη Politis-gr blog