Σκεφτείτε 5 επιχειρήσεις να προσπαθούν να βγουν από μία μεγάλη οικονομική κρίση που τις έχει πλήξει και οι 4 από αυτές να έχουν πρόσβαση σε πολύ φθηνά δανειακά τραπεζικά κεφάλαια ώστε να μπορέσουν να στηρίξουν αυτήν τους την προσπάθεια ενώ η πέμπτη να μην έχει καθόλου πρόσβαση σε αυτά και να αναγκάζεται να δανείζεται με φειδώ και ακριβά από τις τέσσερις άλλες. Προσθέστε στα παραπάνω την ‘ανάγκη’ της συγκεκριμένης επιχείρησης να προβεί σε απόλυση εργατικού δυναμικού, σε περικοπές μισθών, σε κλείσιμο παραρτημάτων της, σε αναδιοργάνωση και εξυγίανση των περισσότερων τομέων της, την ώρα που οι υπόλοιπες ρίχνουν το βάρος στην ανάπτυξη και επέκταση τους και έχουν τα χρήματα για να τα καταφέρουν.
Ακόμη και αν η πέμπτη επιχείρηση καταφέρει, κάποια στιγμή, να αρχίσει και αυτή να αναρρώνει από την οικονομική κρίση, θα προηγηθεί μία μεγάλη καθυστέρηση έναντι των υπόλοιπων οι οποίοι θα έχουν προλάβει να δημιουργήσουν τις υποδομές ώστε να συνεχίσουν να κυριαρχούν έναντι αυτής για πολλά χρόνια μετέπειτα της κρίσης.
Καθώς θα αναπτύσσονται την ώρα που αυτή θα .....συρρικνώνεται, θα φροντίσουν να εκμεταλλευτούν την υπεροχή τους για να αγοράσουν ‘προβληματικά της’ παραρτήματα σε τιμή ευκαιρίας, να της πάρουν μεγάλο μερίδιο αγοράς, να επεκταθούν σε νέες αγορές κλείνοντας της το δρόμο για όταν εκείνη θα αρχίσει να αναρρώνει, να προσελκύσουν δυνατά στελέχη της τα οποία θα φοβηθούν ότι κοντά της δεν έχουν, πια, μέλλον και γενικότερα να εκμεταλλευτούν με κάθε μέσο τις ευκαιρίες που θα έχουν αναδειχθεί γι’ αυτές μέσα από την αδυναμία του ανταγωνιστή τους.Λίγα χρόνια αργότερα και όσο η κρίση θα υποχωρεί, το νέο επιχειρηματικό σκηνικό που θα δημιουργείται θα είναι πολύ διαφορετικό από αυτό προ της κρίσης, καθώς ενώ για την πέμπτη επιχείρηση η ανάρρωση θα μεταφράζεται σε αποφυγή οριστικής πτώχευσης και επιτυχία αποπληρωμής των υπόλοιπων επιχειρήσεων, για αυτές η ανάρρωση θα σημαίνει ουσιαστική ανάπτυξη και άνοιγμα του δρόμου για την κυριαρχία τους και στα επόμενα χρόνια.
Αυτό ακριβώς είναι το φαινόμενο της ‘ασύμμετρης ανάρρωσης’ μεταξύ της Ελλάδας και των υπολοίπων χωρών που αποτελεί το επίκεντρο συζητήσεων διαχειριστών κεφαλαίων στο Λονδίνο, το τελευταίο διάστημα, με τις προβλέψεις να κάνουν λόγο για επιστροφή της Γερμανίας στην προ κρίσης οικονομική της κατάσταση μέχρι το 2011 ενώ η ημερομηνία αυτή τοποθετείται για την Ελλάδα με ερωτηματικό, μετά το 2020.
Αυτό γιατί όσο η Ελλάδα θα συρρικνώνεται και θα προβαίνει στην υλοποίηση των σκληρότερων δημοσιονομικών μέτρων στη μοντέρνα οικονομική ιστορία, τόσο οι υπόλοιπες χώρες θα αναπτύσσονται περισσότερο από αυτήν και θα ισχυροποιούν τη θέση τους απέναντι της, με την Τουρκία να βρίσκεται στην πρώτη θέση στη λίστα των χωρών που έχουν ξεκινήσει την εκμετάλλευση της ελληνικής οικονομικής κρίσης.
Το οικονομικό και διπλωματικό σκηνικό αναμένεται να αλλάξει εντυπωσιακά εξαιτίας της ελληνικής κρίσης, σύμφωνα με διεθνείς εκθέσεις, με τη χώρα μας να βρίσκεται αποδυναμωμένη διπλωματικά και οικονομικά στο μέλλον έναντι χωρών όπως η Τουρκία, η Βουλγαρία, τα Σκόπια, η Ρουμανία και ακόμη και η Ιταλία, πάντα σε σχέση με την κατάσταση που ίσχυσε προ της κρίσης και της αρχής εφαρμογής των μέτρων του πακέτου στήριξης,
Επιβεβαίωση για αυτές τις προβλέψεις έχουν δώσει τα τελευταία οικονομικά στοιχεία για την Ελλάδα και για τις υπόλοιπες χώρες, που δείχνουν τις μεν να αναρρώνουν - με αργότερους ή γρηγορότερους ρυθμούς- την ώρα που η Ελλάδα βυθίζεται στην μεγαλύτερη οικονομική κρίση των τελευταίων 30 ετών.
Επιπρόσθετη επιβεβαίωση αποτελεί και η συμπεριφορά των συμμετεχόντων στην αγορά κεφαλαίων αλλά και των κατόχων ελληνικών ομολόγων καθώς, πέρα από την εξαιρετικά ισχυρή διάθεση και προσπάθεια αποδέσμευσης τους από αυτά και μεταφορά τους στην Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα τους τελευταίους μήνες, τα ελληνικά ομόλογα δέχτηκαν ένα νέο κύμα πωλήσεων την προηγούμενη εβδομάδα με το επιτόκιο του 10ετούς να αναρριχάται κατά 30 μονάδες βάσης φτάνοντας στο 10,55%, κάνοντας το κόστος δανεισμού της Ελλάδας το μεγαλύτερο στην Ευρώπη και το δεύτερο μεγαλύτερο στον κόσμο – μεταξύ των 50 μεγαλύτερων κρατών.
Αντίθετα, το επιτόκιο του 10ετούς ομολόγου της Γερμανίας μειώθηκε στο 2,39%, καταγράφοντας πτώση για 3η διαδοχική εβδομάδα επιτρέποντας στη μεγαλύτερη οικονομία της Ευρώπης να έχει πρόσβαση σε δανειακά κεφάλαια με το χαμηλότερο κόστος, τουλάχιστον, των τελευταίων 15 ετών.
Θυμίζω στους αναγνώστες πως όταν η ‘ελληνική κρίση’ ήταν ακόμη εκκολαπτόμενη είχα παρουσιάσει στοιχεία που έδειχναν ότι οι μεγάλοι κερδισμένοι από αυτήν θα ήταν η Γερμανία και οι ΗΠΑ και ότι χωρίς τη ‘συνεργασία’ και την ανοχή τους η κρίση δε θα είχε υπάρξει ποτέ.
Αρκετούς μήνες αργότερα οι φωνές που ήθελαν την αντικατάσταση του δολαρίου ως το νόμισμα του διεθνούς εμπορίου από ένα νέο διεθνές νόμισμα έχουν κοπάσει ενώ το κόστος δανεισμού των ΗΠΑ έχει μειωθεί από το 4,00% στο 2,58%, ποσοστό που είναι το δεύτερο χαμηλότερο τουλάχιστον των τελευταίων 20 ετών.
Αυτό δίνει τη δυνατότητα στις ΗΠΑ να συνεχίσουν να αναχρηματοδοτούν το χρέος και το έλλειμμα τους παρέχοντας στήριξη στην οικονομία τους, η οποία αναρρώνει με αργούς ρυθμούς, ενώ παράλληλα τους επιτρέπει να διατηρήσουν το διεθνές νομισματικό σύστημα ως έχει, δηλαδή με το δολάριο στην καρδιά του.
Και αν οι Αμερικανοί έχουν πάρει μία βαθιά ανάσα χάρη στην ελληνική κρίση οι Γερμανοί φαίνεται να έχουν πάρει το φιλί της ζωής, καθώς, πέρα από τη θεαματική μείωση του κόστους δανεισμού τους είδαν την οικονομία τους να επεκτείνεται με ρυθμούς της τάξης του 9% στο β΄ τρίμηνο του 2010, ποσοστό που συγκρίνεται ή και ξεπερνά αυτό των μεγαλύτερων αναδυόμενων οικονομιών, όπως της Κίνας και της Ινδίας.
Έτσι οι αγορές δε φαίνεται να επιβραβεύουν αυτούς που περνούν πιο δύσκολα και που υποφέρουν περισσότερο προσπαθώντας να εξυγιάνουν την οικονομία τους αλλά αυτούς που στηρίζουν την οικονομία τους σε αυτή την εξαιρετικά δύσκολη περίοδο και προβλέπεται ότι θα προλάβουν να μπουν στο τρένο της ανάπτυξης αφήνοντας τους υπόλοιπους έξω από αυτό.
Μέσα σε αυτήν τη νέα οικονομική πραγματικότητα διαφαίνεται η δημιουργία μίας Ευρώπης δύο ταχυτήτων, με τις περιφερειακές χώρες όπως η Ισπανία και η Πορτογαλία να χάνουν, επίσης, τμήμα της παλαιότερης οικονομικής και διπλωματικής τους δύναμης αλλά με το μεγαλύτερο χαμένο να φαίνεται, τουλάχιστον με τα μέχρι στιγμής στοιχεία, πως πρόκειται να είναι η Ελλάδα, η οποία κινδυνεύει να προσπαθεί για τα επόμενα 20 χρόνια να καλύψει το δρόμο που θα έχει χάσει μέσα στην τρέχουσα τριετία.
Πάνος Παναγιώτου - Διευθυντής ΕΚΤΑ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου