Του Γιώργου Χρηστίδη
Την άνοιξη του 2010 είχε χρειαστεί να παρέμβει προσωπικά ο πρόεδρος Ομπάμα και να ζητήσει από τις κωλυσιεργούσες ηγεσίες της Ευρώπης -και κυρίως από τη γερμανίδα καγκελάριο Άγκελα Μέρκελ- να πάψουν να “σέρνουν τα πόδια τους” και να πάρουν απόφαση να στηρίξουν την Ελλάδα, αποτρέποντας μία άτακτη χρεοκοπία της χώρας μας.
Ο ρόλος του αμερικανικού παράγοντα είχε αποδειχθεί τότε καθοριστικός, ενώ το ίδιο συνέβη και σε άλλα κομβικά σημεία της κρίσης χρέους που ταλανίζει την ευρωζώνη. Πριν από λίγες ημέρες, ο αμερικανός πρόεδρος φιλοξένησε την κ. Μέρκελ στην Ουάσιγκτον και η Ελλάδα ήταν πάλι το κυρίως πιάτο στο μενού των συνομιλιών των δύο ηγετών. Πολλοί εξεπλάγησαν με την ευθύτητα που ο πρόεδρος Ομπάμα διεμήνυσε στην κ. Μέρκελ ότι πρέπει η Ελλάδα να βοηθηθεί για ακόμη μία φορά: “Θα ήταν καταστροφικό να δούμε ένα ανεξέλεγκτο σπιράλ και μια χρεοκοπία στην Ευρώπη, καθώς αυτό θα προκαλούσε αλυσιδωτά γεγονότα”, είπε ο κ. Ομπάμα. “Η οικονομική ανάπτυξη των ΗΠΑ εξαρτάται από μία λογική λύση του προβλήματος”, προσέθεσε, ζητώντας από τις άλλες χώρες της ευρωζώνης και κυρίως από τη Γερμανία "να δώσουν στην Ελλάδα υποστήριξη και ένα δίχτυ ασφαλείας"..........................
Η κ. Μέρκελ, με λιγότερο ενθουσιασμό είναι αλήθεια, δήλωσε στο ίδιο πνεύμα: “Βλέπουμε καθαρά τη σχέση αλληλεξάρτησης που υπάρχει ανάμεσά μας. Και βλέπουμε επίσης καθαρά τις ευθύνες της Ευρώπης, τις οποίες και μοιραζόμαστε με το ΔΝΤ”. Τα αποτελέσματα αυτής της παρέμβασης Ομπάμα ήταν άμεσα: μετά την επιστροφή της από την Ουάσιγκτον, η κ. Μέρκελ και η κυβέρνησή της ταχύτατα πέρασαν από το “εχθρικό” κοινοβούλιο το πακέτο στήριξης της Ελλάδας Νο 2.
“Η οικονομία, ανόητε”
Ο αμερικανός πρόεδρος φυσικά δεν ξοδεύει πολιτικό κεφάλαιο και επιρροή από αλτρουιστικό φιλελληνισμό. Όπως εξηγούν παράγοντες στην Ουάσιγκτον, ο κ. Ομπάμα θεωρεί την επιτυχή αντιμετώπιση της ελληνικής κρίσης ζωτικής σημασίας για την αμερικανική και διεθνή οικονομία, για το πολιτικό μέλλον του ιδίου, ακόμα και για τα γεωστρατηγικά συμφέροντα των ΗΠΑ σε περιοχές όπως η Ασία.
Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. Το 2012 είναι έτος προεδρικών εκλογών στις ΗΠΑ, και οι τελευταίες δημοσκοπήσεις δείχνουν ότι ο ρεπουμπλικάνος Μιτ Ρόμνεϊ, πρώην κυβερνήτης της Μασαχουσέτης, που έχει ανακοινώσει επίσημα ότι θα διεκδικήσει το χρίσμα του κόμματός του, προηγείται του νυν προέδρου με 49% έναντι 46% (η δημοσκόπηση διενεργήθηκε από το τηλεοπτικό δίκτυο ABC και την εφημερίδα “Washington Post”). Γιατί; Διότι ο μέσος Αμερικανός είναι εξαιρετικά δυσαρεστημένος από την πορεία της οικονομίας. Και οι Αμερικανοί ψηφίζουν πρωτίστως με κριτήριο την οικονομία. “It’s the economy, stupid” (είναι η οικονομία, ανόητε!), όπως έλεγε η διάσημη πλέον ατάκα της προεκλογικής εκστρατείας του Μπιλ Κλίντον το 1992.
Και η αμερικανική οικονομία εσχάτως παρουσιάζει ανησυχητικά σημεία κόπωσης, αύξηση της ανεργίας πάνω από το 9%, μεγάλα ελλείμματα, ενώ δέχεται ακόμα και απειλές από τους οίκους αξιολόγησης λόγω της κόντρας Ρεπουμπλικάνων - Δημοκρατικών για τη δημοσιονομική πολιτική, το χρέος, τις κρατικές δαπάνες. Ούτε το αμερικανικό χρηματιστήριο μένει ανεπηρέαστο: Προ ημερών, η Wall Street υπέστη τη μεγαλύτερη ημερήσια πτώση της από τον Φεβρουάριο του 2009, με τους επενδυτές να επικαλούνται ως έναν από τους βασικούς λόγους της “βουτιάς” την αβεβαιότητα για την Ελλάδα.
Οι λόγοι
“Η Ελλάδα και η λύση της κρίσης χρέους στην ευρωζώνη είναι ζήτημα υψίστης σημασίας για τις ΗΠΑ. Τυχόν πτώχευση της Ελλάδας είναι το τελευταίο πράγμα που επιθυμεί η αμερικανική κυβέρνηση για πολλούς λόγους. Καταρχήν διότι θα έβλαπτε τις προσπάθειες της οικονομίας να ανακάμψει μετά την κρίση. Κανείς δεν θέλει μία “double dip” ύφεση στις ΗΠΑ (σ.σ. δηλαδή το φαινόμενο κατά το οποίο μία περίοδο ύφεσης τη διαδέχεται ένα διάλειμμα ανάπτυξης, προτού ενσκήψει νέα ύφεση). Κατά δεύτερον, το 2012 έχουμε προεδρικές εκλογές στις ΗΠΑ. Ο Ομπάμα προφανώς θέλει η οικονομία να βρίσκεται στη σωστή κατεύθυνση όταν θα έρθει η ώρα της κάλπης. Αυτήν τη στιγμή η δημοτικότητά του είναι κάτω από 50%, παρά το γεγονός ότι πριν από λίγο καιρό είχε την επιτυχία με τον Οσάμα μπιν Λάντεν.
Η οικονομία είναι σημαντικότερη για τους Αμερικανούς”, λέει ο δρ. Λάρι Κορμπ, ανώτερο στέλεχος του προοδευτικού θινκ τανκ Center for American Progress, με έδρα την Ουάσιγκτον. Ο δρ. Κορμπ, αν και θήτευσε ως υφυπουργός Άμυνας των ΗΠΑ επί Ρόναλντ Ρέιγκαν στις αρχές της δεκαετίας του 1980, ανήκε στον κλειστό κύκλο συμβούλων του Μπαράκ Ομπάμα και ήταν ο επικεφαλής σε θέματα άμυνας στην προεκλογική εκστρατεία του προέδρου. Θήτευσε επίσης ως διευθυντής του τομέα Μελετών Εθνικής Ασφαλείας του Council on Foreign Relations, του σημαντικότερου θινκ τανκ εξωτερικής πολιτικής των ΗΠΑ.
Ο δρ. Κορμπ φτάνει μάλιστα στο σημείο να συνδέσει ευθέως την έκβαση της ελληνικής κρίσης με τη γεωστρατηγική θέση των ΗΠΑ. “Για να διατηρήσουν οι ΗΠΑ τον ρόλο της παγκόσμιας δύναμης, θα πρέπει να βάλουν σε τάξη τα ελλείμματα και το χρέος τους και να επαναφέρουν στην υγεία την οικονομία. Θα σας φέρω ένα παράδειγμα: Δεδομένου ότι δανειζόμαστε 10 δισ. δολ. τον μήνα από την Κίνα, η διαπραγματευτική μας ισχύς στις σχέσεις με το Πεκίνο εύλογα μειώνεται. Είναι δύσκολο να πιέσεις την Κίνα σε θέματα όπως η Βόρεια Κορέα, όταν το Πεκίνο είναι ο μεγαλύτερος δανειστής σου. Στη Βόρεια και τη ΝΑ Ασία, η Κίνα προσπαθεί να επιβάλει με σθένος την επιρροή της. Οι χώρες της περιοχής έρχονται συχνά σε εμάς και μας ζητούν να κάνουμε κάτι για να αναχαιτίσουμε αυτήν την εξέλιξη, όμως ανησυχούν για την εξάρτησή μας από τα δάνεια της Κίνας και την κατάσταση της οικονομίας. Άρα η δυνατότητα της Αμερικής να προστατευτεί και να προωθεί τα συμφέροντά της συνδέεται άμεσα με την οικονομία της και η υγεία της οικονομίας επηρεάζεται από την κρίση χρέους στην Ευρώπη”, εξηγεί ο κ. Κορμπ.
Προσθέστε σε αυτήν την εξίσωση και την αγωνία των Αμερικανών να μην αποδυναμωθεί το ευρώ έναντι του δολαρίου, κάνοντας δύσκολη τη ζωή των αμερικανών εξαγωγέων, το γεγονός ότι η Ευρώπη είναι ο σημαντικότερος εμπορικός εταίρος τα ΗΠΑ, αλλά και τη θεαματική αναβάθμιση των σχέσεων της Ελλάδας με το Ισραήλ, και το παζλ συμπληρώνεται.
Από τη Μακεδονία της Κυριακής
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου