Έριξαν την Ελλάδα, προς όφελος των τραπεζών

Σύνοψη: Η Ελλάδα διαθέτει ένα πλεονέκτημα που καμία άλλη υπερχρεωμένη χώρα δεν είχε: Το χρέος της διέπεται από το ελληνικό δίκαιο και συνεπώς οι όροι του χρέους μπορούν να αλλάξουν δια νόμου.  Αν όμως, τον Οκτώβριο   εφαρμοστεί η συμφωνία της 21ης Ιουλίου για την ανταλλαγή ομολόγων,  η Ελλάδα θα χάσει και αυτό το διαπραγματευτικό χαρτί. του Landon Thomas Jr The New York Times (...)Αυτή την εβδομάδα, ομάδα τραπεζιτών από την Deutsche Bank, την BNP Paribas και την HSBC, που εκπροσωπούν την ελληνική κυβέρνηση, ανέλαβαν να εξηγήσουν στους επενδυτές για ποιο λόγο τους συμφέρει να ανταλλάξουν τα ελληνικά ομόλογα που έχουν στην κατοχή τους με άλλα, των οποίων η αξία θα είναι κατά 21% μικρότερη αλλά η αξιολόγησή τους θα είναι ΑΑΑ. Το ελληνικό χρέος σε πολλές περιπτώσεις πωλείται με έκπτωση 50%, οπότε το 21% είναι τιμή ευκαιρίας. (...) Επίσης, τα νέα ομόλογα θα διέπονται από το διεθνές και όχι από το ελληνικό δίκαιο. Πρόκειται για σημαντική αλλαγή στους όρους δανεισμού, που ενισχύει την διαπραγματευτική θέση των ομολογιούχων αν η Ελλάδα στο τέλος καταλήξει ότι δεν έχει άλλη εναλλακτική λύση παρά μόνο την αθέτηση πληρωμών- ακόμη και μετά από το τελευταίο πακέτο διάσωσης.

. Σε προηγούμενες διαπραγματεύσεις με χώρες όπως η Αργεντινή, η Ουρουγουάη και η Ρωσία, ο μεγαλύτερος όγκος του χρέους βρισκόταν υπό το Αμερικανικό ή το βρετανικό δίκαιο. Αυτό έδινε στους μεγαλύτερους ομολογιούχους το πάνω χέρι στις διαπραγματεύσεις. Μπορούσαν είτε να περιμένουν μια καλύτερη προσφορά είτε να σύρουν τις κυβερνήσεις στα ξένα δικαστήρια. Στην περίπτωση του ελληνικού χρέους, πάνω από το 90% του χρέους εκδόθηκε υπό το ελληνικό δίκαιο και διέπεται από αυτό, ως κατάλοιπο της εποχής προ της ένταξης στην ΟΝΕ, το 2001. Νομικοί υποστηρίζουν ότι αυτό δίνει στην κυβέρνηση της Αθήνας την ευελιξία, αν το αποφασίσει, να αλλάξει τα συμβόλαια των ομολόγων και να επιτύχει καλύτερες συμφωνίες αναδιάρθρωσης, παρά τις αντιρρήσεις των ξένων πιστωτών. Για παράδειγμα, η Βουλή των Ελλήνων θα μπορούσε να ψηφίσει νόμο που επιτρέπει την προώθηση συμφωνίας αναδιάρθρωσης με την συμφωνία της απλής πλειοψηφίας 51% των πιστωτών - αντί του 75% που απαιτούν τα περισσότερα διεθνή συμβόλαια. Ακόμη πιο δραστικό μέτρο θα ήταν η άρνηση πληρωμών, που θα άφηνε τους πιστωτές να αναζητήσουν το δίκιο τους στα ελληνικά δικαστήρια. (...) Thepressproject