Δόλιος βλάξ

Του Γιώργου Καραμπελιά, από την πρώτη σελίδα της εφημερίδας ΡΗΞΗ



Πολλοί από μας επέμεναν πως είναι βλάξ και δεν πρόκειται να κυβερνήσει ποτέ. Άλλοι, ανάμεσά τους και μερικοί που τον γνώριζαν, αντέτειναν πως είναι δόλιος και μνησίκακος ως καμήλα. Όταν την έφερε στον άχρηστο παρλαπίπα μέσα στο κόμμα του, εξόντωσε τον Σημίτη, χρίστηκε πρόεδρος της Σοσιαλιστικής Διεθνούς, και εν συνεχεία κέρδισε τις εκλογές απέναντι στον παραδομένο, επιβεβαιώθηκαν όσοι επέμεναν στη δεύτερη άποψη, πως είναι όντως δόλιος και σιγανό ποτάμι.
Ωστόσο, τέσσερις μήνες διακυβέρνησης ανέβασαν τις μετοχές εκείνων που πόνταραν στην ευήθεια. Διότι στη διάρκειά τους κατέστρεψε ήδη ό,τι είχε απομείνει από την οικονομία, φουσκώνοντας ο ίδιος τα ελλείμματα και αυτοπροβαλλόμενος σαν το εύκολο θύμα των κερδοσκόπων. Παράλληλα, τα πρώτα του ταξίδια στο εξωτερικό ήταν στην Τουρκία και την Αγγλία, δηλαδή στους ορκισμένους εχθρούς μας, (βλέπε και Φαϊνάνσιαλ Τάιμς) και όχι στη Γαλλία, τη Γερμανία ή τη Ρωσία, απ’ όπου θα μπορούσε ίσως κάτι να κερδίσει η Ελλάδα. Και μέσα σε συνθήκες πρωτοφανούς κρίσης δραπετεύει για τέσσερις (!) μέρες στην Ινδία για την… αειφόρο ανάπτυξη.
Όμως και πάλι μπερδεύει τους «παρατηρητές». Εξαγγέλλει μια πολιτική λιτότητας που υπερακοντίζει το Πρόγραμμα Σταθερότητας, αφού πρώτα εξαπάτησε τον Σαμαρά, στη συνάντηση που είχαν, ώστε αυτός να τον στηρίξει δημοσίως χωρίς να του αναφέρει τα νέα μέτρα, που εξήγγειλε δύο ώρες μετά! Επρόκειτο για καταπληκτικό δούλεμα. Εξαγγέλλει τα πιο αντιλαϊκά μέτρα της μεταπολιτευτικής Ελλάδας, κερδίζοντας και τη στήριξη του Καρατζαφέρη, και τη στιγμή που τα συνδικάτα, οι συριζαίοι και οι γραφειοκρατίες ετοιμάζονται για κινητοποιήσεις, προωθεί το νομοσχέδιο για την ιθαγένεια ώστε να τσουβαλιάσει όλους τους εθνομηδενιστές και «πολυπολιτισμικούς» αριστερούς.
Συμπέρασμα, το ένα δεν αποκλείει το άλλο. Βλέπε Κόφι Ανάν, Μπαν Γκι Μουν και άλλους υπαλλήλους των Αμερικανών. Και υπάρχει μια παμπάλαια σύνθετη ελληνική λέξη, που το αποδίδει θαυμάσια: κουτοπονηριά.