"H E.E προετοιμάζεται για Ελληνική χρεοκοπία": Αυτό αναφέρεται σε σχετικό άρθρο, στην ιστοσελίδα της παγκόσμιας σοσιαλιστικής διεθνούς, πρόεδρος της οποίας είναι ο Γιώργος Παπανδρέου!!! Αναφέρει συγκεκριμένα το άρθρο:
"Τα ευρωπαϊκά θεσμικά όργανα έχουν αλλάξει σαφώς πορεία σε σχέση με την Ελλάδα. Αντί για «διάσωση» της χώρας, συζητούν τώρα την πτώχευσή της, μειώνοντας τον κίνδυνο της μετάδοσης. Το ταμείο διάσωσης του ευρώ, με σκοπό την εγγύηση φερεγγυότητας στην Ελλάδα, χρησιμοποιείται για να εξασφαλίσει τις πιστώτριες τράπεζες από τις συνέπειες της πτώχευσης του κράτους.
Η αλλαγή πορείας έχει συμβεί σταδιακά, υπό την πίεση των έντονων διακυμάνσεων στα χρηματιστήρια και τις χρηματοπιστωτικές αγορές, την απειλή της πτώχευσης τραπεζών και την αυξανόμενη αντίθεση με τα μέτρα λιτότητας της ελληνικής κυβέρνησης. Όμως αδιαμφισβήτητα ακολουθεί μια λογική τάξη............................... Ο φόβος μιας ανεξέλεγκτης αλυσιδωτής αντίδρασης είχε εμποδίσει στο παρελθόν την ΕΕ από το να διακινδυνεύσει μια κατάρρευση της Ελλάδας. Φοβούνταν την πτώχευση των μεγαλύτερων πιστωτικών τραπεζών, οι οποίες με τη σειρά τους θα παρέσυραν περισσότερες τράπεζες στην άβυσσο, όπως η Lehman Brothers στις ΗΠΑ, μετά την πτώχευσή της το Σεπτέμβριο του 2008.
Άλλες υπερχρεωμένες χώρες όπως η Πορτογαλία, η Ιρλανδία, η Ισπανία και η Ιταλία, επίσης, απειλούνται με αποκοπή από την πρόσβαση στις πιστώσεις αν η Ελλάδα, μέλος της ευρωζώνης χρεοκοπήσει.
Υπό αυτές τις συνθήκες τα πακέτα διάσωσης δισ. ευρώ στην Ελλάδα, χρησιμεύουν για να κερδίσει χρόνο. Δεν έχει ωφεληθεί το ελληνικό κράτος, και σίγουρα όχι ο ελληνικός λαός, επειδή τα λεφτά πήγαν κατευθείαν στα ταμεία των πιστωτριών τραπεζών, οι οποίες έλαβαν τα δάνεια τους και αποπληρώθηκαν πλήρως με όλους τους οφειλόμενους τόκους.
Η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα αγόρασε επίσης, μεγάλες ποσότητες ομολόγων του Ελληνικού Δημοσίου στην ελεύθερη αγορά, προκειμένου να μειωθούν οι κίνδυνοι που αντιμετωπίζουν οι τράπεζες . Τα ελληνικά πακέτα διάσωσης έχουν συνδεθεί με μέτρα δραστικής μείωσης του κόστους , τα οποία από την αρχή απέκλεισαν την Ελλάδα για την οργάνωση μιας οικονομικής ανάκαμψης. Ακόμα και σε ένα μη ειδήμονα, ήταν προφανές ότι η ύφεση που προκαλείται από τα μέτρα λιτότητας , θα ακύρωνε κάθε δημοσιονομική εξοικονόμηση.
Ο σκοπός των μέτρων λιτότητας δεν ήταν για την αναδιάρθρωση του προϋπολογισμού, αλλά για να καταστρέψουν την εργατική τάξη. Σύμφωνα με τις επιταγές της λεγόμενης τρόικας, η κυβέρνηση έχει μειώσει τις συντάξεις, τους μισθούς, τα εισοδήματα, κατέστρεψε δεκάδες χιλιάδες θέσεις εργασίας του δημόσιου τομέα, ενώ η πλούσια ελίτ έχει συσσωρεύσει τον πλούτο σε τραπεζικούς λογαριασμούς στο εξωτερικό. Εν τω μεταξύ οι διαδηλώσεις και τα μέτρα αυτά απειλούν όλο και περισσότερο την ελληνική κυβέρνηση. Αυτό το μήνα μόνο έχουν υπάρξει αρκετές γενικές απεργίες και δράσεις διαμαρτυρίας. Τα συνδικάτα, τα οποία συνεργάζονται στενά με την κυβέρνηση, βρίσκουν όλο και πιο δύσκολο να κρατήσουν την αντίσταση υπό έλεγχο. Οι εκπρόσωποι της Τρόικα έχουν καταλήξει στο συμπέρασμα ότι έχει έρθει η ώρα να εγκαταλείψουν την Ελλάδα. Πτώχευση θα σήμαινε ότι η κυβέρνηση δεν έχει χρήματα για να πληρώσει μισθούς και συντάξεις, καθώς και για άλλες δημόσιες δαπάνες.
Ακριβώς όπως και οι αμερικανικές εταιρείες αυτοκινήτων, εκμεταλλεύθηκαν τις διαδικασίες πτώχευσης για να εξαλείψουν τις οικονομικές τους υποχρεώσεις προς το εργατικό δυναμικό με μία κίνηση. Η ελληνική κυβέρνηση θα μπορούσε να ακυρώσει ουσιαστικά τις υφιστάμενες συμβάσεις και νομικές ρυθμίσεις. Το ερώτημα τότε δεν θα είναι πόσες θέσεις εργασίας θα καταργηθούν και σε ποιο βαθμό οι μισθοί θα κοπούν, αλλά ποιος θα έχει μια θέση εργασίας.
Η Ελληνική χρεοκοπία θα μπορούσε επίσης να χρησιμοποιηθεί για να εκφοβίσει τους εργαζόμενους στις άλλες ευρωπαϊκές χώρες. Θα εκφράζουν κατηγορηματικά την απειλή, για το τι τους περιμένει αν δεν αποδεχθούν τα μέτρα λιτότητας που επιβάλλονται από τις κυβερνήσεις τους. Στην ίδια την Ελλάδα, η πτώχευση θα προκαλέσει βίαιες κοινωνικές αναταραχές. Το κύριο μέλημα της ΕΕ προς το παρόν είναι το πώς να αποφευχθεί μια ελληνική χρεοκοπία, που θα επηρέαζε τις διεθνείς τράπεζες και άλλες ευρωπαϊκές χώρες.
Όλες οι αποφάσεις και οι συζητήσεις των τελευταίων εβδομάδων και ημερών περιστρέφονται γύρω από αυτό το ερώτημα. Οι κυβερνήσεις της ευρωζώνης έχουν ήδη συμφωνήσει από τον Ιούνιο για την αύξηση του ταμείο διάσωσης (EFSF) και να επεκτείνουν τις εξουσίες του.
Αντί απλά να παρέχουν εγγυήσεις πιστώσεων προς τις προβληματικές χώρες της ευρωζώνης, το EFSF μπορεί τώρα επίσης να αγοράζει έως και τα κρατικά ομόλογα των ευάλωτων κρατών στην ανοικτή αγορά και έτσι να εξαλείψουν τους κινδύνους που αντιμετωπίζουν οι τράπεζες. Η αύξηση των συμμετοχών του κεφαλαίου των τραπεζών με κεφάλαια από το EFSF ή άλλα δημόσια χρήματα είναι επίσης σήμερα προς συζήτηση. Αυτό ήταν το κεντρικό θέμα στη συνάντηση των υπουργών Οικονομικών της ΕΕ την Τρίτη την περασμένη εβδομάδα.
Οι υπουργοί ανέθεσαν στην Ευρωπαϊκή Αρχή Τραπεζών (ΕΑΤ), την επαλήθευση της ανθεκτικότητας των ευρωπαϊκών τραπεζών εάν η Ελλάδα χρεοκοπήσει. Την Τετάρτη, η Γερμανίδα Καγκελάριος Άνγκελα Μέρκελ συμφώνησε επίσης σε αυτή τη γραμμή. Εάν οι τράπεζες χρειάζονται επειγόντως χρήματα, τα ευρωπαϊκά κράτη δεν πρέπει να καθυστερήσουν την οικονομική βοήθεια, διότι αυτά θα είναι « χρήματα που επενδύονται», είπε μετά από μια συνάντηση με τον πρόεδρο της ΕΕ Χοσέ Μπαρόζο και ηγέτες των κυριότερων διεθνών χρηματοδοτικών οργανισμών.
Την Πέμπτη, η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα αποφάσισε, με τη σειρά της, να στηρίξει τις τράπεζες που απειλούνται με μεγάλα χρηματικά ποσά. Με άλλα λόγια, αντί για τη διάσωση χωρών της ευρωζώνης που αντιμετωπίζουν την πτώχευση, τα κεφάλαια του πακέτου διάσωσης του ευρώ και της ΕΚΤ, τώρα χρησιμοποιούνται για τη διάσωση των τραπεζών, όταν χρεωμένες χώρες πτωχεύουν.
Οι ειδικοί πιστεύουν ότι οι ευρωπαϊκές τράπεζες χρειάζονται τουλάχιστον 200 έως 300 δισ.€ πρόσθετα κεφάλαια για να επιβιώσουν από μια ελληνική χρεοκοπία. Όπως και στην διάσωση των τραπεζών στην οικονομική κρίση του 2008, τα κεφάλαια αυτά θα πρέπει να αποσβεστούν και πάλι με τη λήψη μέτρων λιτότητας σε βάρος των εργαζομένων. Πολλοί πολιτικοί και εκπρόσωποι των ΜΜΕ , θεωρούν ως βεβαιότητα τώρα μια ελληνική χρεοκοπία.
Το SPIEGEL ONLINE σχολίασε τα γεγονότα της περασμένης εβδομάδας, λέγοντας: "Τώρα, τα χρηματοπιστωτικά ιδρύματα θα πρέπει να υποστηρίζονται με χρήματα των φορολογουμένων. Αυτό θα μπορούσε να είναι φθηνότερο από τη διάσωση των χωρών σε κρίση. " Η κορυφαία οικονομική εφημερίδα της Ευρώπης, οι Financial Times, δημοσίευσαν ένα σχόλιο την Πέμπτη υπό τον τίτλο "Σώστε το ευρώ-αφήστε την Ελλάδα να χρεοκοπήσει". "Λαμβάνοντας υπόψη το χρέος της, τον προϋπολογισμό και τα ελλείμματα τρεχουσών συναλλαγών και την έλλειψη ανταγωνιστικότητας, η Ελλάδα δεν μπορεί να ξεφύγει από την παγίδα του χρέους, Η λιτότητα συσσωρεύεται σε λιτότητα θα σκοτώσει απλά τον ασθενή.
" European Union prepares for Greek state bankruptcy By Peter Schwarz 8 October 2011
The European institutions have clearly changed course in relation to Greece. Instead of the “rescue” of the country, they are now discussing its bankruptcy, and reducing the risk of contagion.
The euro rescue fund, supposed to guarantee Greece’s solvency, is being used to secure the creditor banks against the consequences of state bankruptcy.
The change of course has happened gradually, under the pressure of intense fluctuations on the stock exchanges and financial markets, the threat of bank failures and growing opposition to the austerity measures of the Greek government. But it follows unmistakeable class logic. The fear of an uncontrollable chain reaction had previously prevented the EU from risking a collapse of Greece.
They feared the bankruptcy of the largest creditor banks, which in turn would have drawn more banks into the abyss—like Lehman Brothers in the US after its bankruptcy in September 2008. Other heavily indebted countries such as Portugal, Ireland, Spain and Italy are also threatened with being cut off from access to credit if Greece, a member of the euro zone, goes bankrupt. Under these circumstances, Greece’s billion-euro rescue packages serve to gain time.
They have not benefited the Greek state, and certainly not the Greek population, but went directly into the coffers of the creditor banks, which received their loans repaid in full with all interest due. The European Central Bank also bought large quantities of Greek government bonds on the open market, thus relieving the risks banks faced from their additional papers.
The Greek rescue packages have been linked to drastic cost-cutting measures, which from the outset ruled out Greece’s mounting an economic recovery. Even to a layperson, it was obvious that the recession caused by the austerity measures would nullify any budgetary savings. The purpose of the austerity measures was not so much to restructure the budget, but to ruin the working class. Under the dictates of the so-called troika—the European Central Bank, the European Commission and the International Monetary Fund—the Greek government has cut pensions and incomes, destroyed tens of thousands of public sector jobs and driven the self-employed into bankruptcy by raising taxes, while the rich elite have hoarded their wealth in foreign bank accounts. Meanwhile, protests against these measures are increasingly threatening the Greek government.
This month alone there have been several general strikes and protest actions. The unions, which are working closely with the government, are finding it increasingly difficult to keep the resistance under control. The representatives of the troika have concluded from this that the time has come to abandon Greece. State bankruptcy would mean that the government had no funds to pay salaries and pensions, as well as for other public spending. Just as US automotive firms exploited bankruptcy procedures to wipe out their financial obligations to the workforce in one stroke, the Greek government could effectively annul its existing contracts and legal arrangements.
The question then would not be how many jobs would be eliminated and how far salaries were being cut, but who has a job at all. Greek state bankruptcy would also be used to intimidate workers in the other European countries. It would represent an unequivocal threat, showing what awaits them if they do not accept the austerity measures being imposed by their own governments. In Greece itself, state bankruptcy would provoke violent social unrest. But the EU expects to be able to isolate this with the help of the unions, who have so far refused to organise any international solidarity with the Greek workers. The Greek military has also spoken out again, and threatened to bring down the PASOK government. Under the rule of the “colonels”, the military suppressed the Greek working class from 1967 to 1974 with a bloody dictatorship. The main concern of the EU at present is how to prevent a Greek state bankruptcy from bringing down international banks and other European countries.
All the decisions and debates of the last weeks and days revolved around this question. The euro zone governments had already agreed in June to increase the euro rescue fund (EFSF) and expand its powers. Rather than simply provide credit guarantees to ailing euro zone countries, the EFSF may now also buy up government bonds of vulnerable states on the open market and so remove the risks facing the banks. Increasing the banks’ capital holdings with funds from the EFSF or other public monies is also now up for discussion.
This was the central theme at the meeting of EU finance ministers on Tuesday last week. The ministers commissioned the European Banking Authority (EBA) to verify the resilience of the European banks if Greece were to default on its payments. On Wednesday, German Chancellor Angela Merkel also agreed to this line. If banks urgently needed money, the European states should not delay financial aid because this would be “money reasonably invested”, she said after a meeting with EU President Jose Manuel Barroso and the leaders of the main international financial institutions.
On Thursday, the European Central Bank decided, in turn, to support threatened banks with large amounts of money. In other words, instead of rescuing euro zone countries faced with bankruptcy, the funds of the euro rescue package and the ECB are now being used to bail out the banks when indebted countries go bankrupt. Experts believe that the European banks need at least €200 billion to €300 billion of additional capital to survive a Greek state bankruptcy.
Like the bank bailout in the 2008 financial crisis, these funds would be recouped again through austerity measures at the expense of working people. Many politicians and media representatives now regard a Greek state bankruptcy as a certainty.
Spiegel Online commented on the events of last week, saying: “Now the financial institutions are to be supported with taxpayers’ money. That might be cheaper than rescuing countries in crisis.” And Europe’s leading financial newspaper, the Financial Times, published a comment on Thursday under the headline “Save the euro—let Greece default”. “Given its debt, its budget and current account deficits and its woeful lack of competitiveness, Greece cannot escape the debt trap”, it stated. “Austerity piled on austerity will simply kill the patient.” To manage the country’s bankruptcy, the Financial Times calls for “a co-ordinated recapitalisation of the banks and a quadrupling to €2,000bn or so in the firepower of the European Financial Stability Facility.”
The bill for these measures will have to be paid by working people throughout Europe, in the form of further cuts and austerity measures. The preparations for Greek state bankruptcy mark a new stage in the offensive of the ruling financial elite against the working class. This offensive can only be answered by a common struggle of European workers on the basis of a socialist programme, which focuses on the expropriation of the banks and big corporations and the establishment of the United Socialist States of Europe. thebest.gr ΠΡΕΖΑ TV
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου