Δέκα μικροί νέγροι. Επεσε ο ένας και έμειναν εννιά. Οπως και στο μυθιστόρημα της Αγκάθα Κρίστι, η Ευρωζώνη μοιάζει όλο και πιο πολύ με το μυστηριώδες νησί, όπου, ο ένας μετά τον άλλο, οι φιλοξενούμενοι δολοφονούνταν. Πρώτη η Ελλάδα, σύρθηκε στο μηχανισμό στήριξης και το μνημόνιο. Ακολούθησαν η Ιρλανδία και η Πορτογαλία, ενώ παραμένουν στο στόχαστρο η Ισπανία και η Ιταλία. Το μεγάλο ερώτημα είναι πόσο καιρό θα αντέξει ακόμα και η ίδια η Γερμανία. Στο μυθιστόρημα της Αγκάθα Κρίστι, πάντως, ακόμα και ο δολοφόνος ήταν μεταξύ των θυμάτων.
Ανεπαρκής ο μηχανισμός στήριξης
Οταν οι αγορές, τον Οκτώβριο του 2010, ξεκίνησαν τις πιέσεις στην Ελλάδα, αυτό δεν ήταν απρόσμενο και στην πραγματικότητα ουδεμία έκπληξη δεν θα έπρεπε να προκαλεί. Μια κλειστή, ελάχιστα ανταγωνιστική οικονομία, με τεράστιο, δυσκίνητο και υπερχρεωμένο Δημόσιο είναι η ελληνική, οπότε η πραγματική απορία θα ήταν γιατί δεν ασχολήθηκαν οι αγορές πρωτύτερα με μας. Λίγο νωρίτερα, τον Φεβρουάριο του 2009, είχαν ξεκινήσει οι πιέσεις στην Ιρλανδία, όπου οι αγορές είχαν αντιληφθεί ότι η πιστωτική επέκταση των προηγούμενων ετών δεν στηριζόταν σε πραγματικό, χειροπιαστό πλούτο. Οι εντυπωσιακές πράγματι κινήσεις τότε της ιρλανδικής κυβέρνησης, η οποία εγγυήθηκε το σύνολο των τραπεζικών καταθέσεων και τα ομόλογα των τραπεζών, ενώ εφάρμοσε δραστικές περικοπές στις δημόσιες δαπάνες, καθησύχασαν πρόσκαιρα τις αγορές, οι οποίες τον Οκτώβριο 2009, εν μέσω συνεχών αναθεωρήσεων την ελληνικών δημοσιονομικών μεγεθών, βρήκαν νέο πρόσφορο έδαφος για να ασκήσουν πιέσεις. Αστοχες κινήσεις της νέας κυβέρνησης, η οποία δεν καταλάβαινε τη γλώσσα των αγορών, και η ασυναρτησία των πολιτικών ηγετών της Ευρωζώνης μάς έφεραν τον Μάιο του 2010 στα χείλη του γκρεμνού, κάνοντας απαραίτητη τη δημιουργία του μηχανισμού στήριξης. Αντίθετα, όμως από τις προσδοκίες της τρόικας, ο μηχανισμός στήριξης αντί να καθησυχάσει οριστικά τις αγορές, αυτές αντιληφθήκαν γρήγορα ότι οι πραγματικές αδυναμίες των ευρωπαϊκών κρατών είναι μεγαλύτερες, βαθύτερες και πιο εξαπλωμένες, καθιστώντας τον ανεπαρκή. Και όπως κάνουν πάντα οι αγορές, όταν βρουν την αδυναμία, προσπαθούν να την εκμεταλλευτούν με κάθε τρόπο. Και φυσικά στην περίπτωση της Ελλάδας, τα προβλήματα συνεχίστηκαν και υπήρξε νέα συμφωνία τον Ιούλιο του 2011, η οποία και αυτή αναθεωρήθηκε τον Οκτώβριο, καθώς διαπίστωσαν πως το ελληνικό χρέος με «κούρεμα» 20% θα παρέμενε μη βιώσιμο, με αποτέλεσμα να αυξηθεί το haircut στο 50%.
Αναδιάρθρωση και για τη Πορτογαλία
Η Ελλάδα δεν είναι μοναδική περίπτωση, όπως πασχίζουν να πείσουν η Angela Merkel και οι υπόλοιποι Ευρωπαίοι. Φαίνεται πλέον ξεκάθαρα ότι και η Πορτογαλία έχει βυθιστεί στον ίδιο φαύλο κύκλο της λιτότητας και της ύφεσης, με αποτέλεσμα ο ίδιος ο Γερμανός υπουργός Οικονομικών Wolfgang Schaeuble να παραδέχεται ότι ενδέχεται να χρειαστούν αλλαγές στο πρόγραμμα διάσωσης της Λισαβόνας. «Εάν υπάρχει ανάγκη για αλλαγές στο πορτογαλικό πρόγραμμα, θα είμαστε έτοιμοι να το κάνουμε», είπε ο Schaeuble σε κατ’ιδίαν συζήτησή του με τον Πορτογάλο υπουργό Οικονομικών Vitor Gaspar, η οποία ωστόσο καταγράφηκε από τηλεοπτική κάμερα. «Το εκτιμούμε πολύ», του απάντησε ο Gaspar. Η κυβέρνηση της Πορτογαλίας επιμένει ότι δεν χρειάζεται άλλη βοήθεια, πέραν των 78 δισ. ευρώ του πακέτου διάσωσής της, όμως, η παραπάνω συζήτηση δείχνει ότι πλέον έχει αρχίσει να συνειδητοποιεί την αλήθεια. Ωστόσο, ο Schaeuble διευκρίνισε ότι οι όποιες αλλαγές στο πορτογαλικό πρόγραμμα μπορούν να γίνουν μόνο όταν θα έχει λυθεί το ελληνικό ζήτημα. Σύμφωνα με τις εκτιμήσεις της Citigroup, η πορτογαλική οικονομία θα συρρικνωθεί περαιτέρω, κατά 5,8% φέτος και κατά 3,7% το 2013. Πρόκειται για εκτιμήσεις πολύ χειρότερες των επίσημων προβλέψεων. Η μείωση του ΑΕΠ από την έναρξη της κρίσης θα αγγίξει το 13%, εκτιμά ο οίκος, κάτι που σημαίνει ότι η Πορτογαλία βρίσκεται σε depression. Η διαφορά της Πορτογαλίας με την Ελλάδα είναι ότι το δημόσιο χρέος της, στο 113% του ΑΕΠ, είναι αρκετά μικρότερο. Όμως, ο πορτογαλικός ιδιωτικός τομέας έχει πολύ μεγαλύτερα χρέη, με αποτέλεσμα το συνολικό χρέος της χώρας να αγγίζει το 360% του ΑΕΠ. Μεγάλομέρος των υποχρεώσεων αυτών είναι προς το εξωτερικό. «Μια τεράστια απομόχλευση βρίσκεται σε εξέλιξη στον ιδιωτικό τομέα και το τραπεζικό σύστημα έχει μεγάλα προβλήματα.Το πόσα από αυτά τα χρέη του ιδιωτικού τομέα θα καταλήξουν στα χέρια του δημοσίου, είναι αβέβαιο», εξηγεί ο Jurgen Michels, οικονομολόγος της Citigroup. «Χωρίς ένα μεγάλο haircut στα χρέη της, η Πορτογαλία δεν θα μπορέσει να εισέλθει σε ένα βιώσιμο δημοσιονομικό μονοπάτι. Περιμένουμε haircut 35% στα τέλη του 2012 ή το 2013».
Και η σειρά της Γερμανίας;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου