Τι εμπόδισε την τριμερή συμφωνία Ελλάδας-Κύπρου-Ισραήλ

Ο Ισραηλινός υπουργός Ενέργειας Uzi Landau έκανε λόγο από το βήμα του συνεδρίου του Economist για "άξονα Ελλάδας, Κύπρου και Ισραήλ που θα παράσχει ‘άγκυρα’ σταθερότητας".

Χθες ανακοινώθηκε, σωστά φάνηκε, ότι η επιλογή του εταίρου ή εταίρων της χώρας στη διαδικασία έρευνας κι εντοπισμού υδρογονανθράκων θα πραγματοποιηθεί μετεκλογικά. Ο λόγος, να αποφασίσει η νέα εκλεγμένη κυβέρνηση να επιλέξει ποια εταιρία επιθυμεί σαν συνεργάτη της. Στο συνέδριο για την ενέργεια που οργανώθηκε αυτές τις ημέρες στην Αθήνα, έδωσε την ευκαιρία σε ορισμένους σημαντικούς «παίκτες» του χώρου της ενέργειας να εμφανιστούν στην Αθήνα και να κάνουν τις «επίσημες» προσφορές τους. Κι εννοώ «επίσημες», όχι αυτές που κατέθεσαν εγγράφως αλλά τις «άλλες» που περιλαμβάνουν τα πραγματικά μεικτά οικονομικά και γεω-στρατηγικά στοιχεία. Ωστόσο, έγινε σαφές στους ασχολούμενος με τα θέματα ενέργειας ότι ενώ είχε προγραμματιστεί η υπογραφή μιας τριμερούς συμφωνίας ανάμεσα στην Ελλάδα, Κύπρο και Ισραήλ για την από κοινού έρευνα και διάθεση υδρογονανθράκων, κάτι στράβωσε και τελικά η συμφωνία έμεινε πίσω, προκαλώντας ερωτηματικά σε εταιρίες και ειδικούς καθώς δεν υπήρξε σαφής πολιτική, κυβερνητική ανακοίνωση από καμία πλευρά. Η Αθήνα ειδικότερα, αρνείται πεισματικά να αποκαλύψει την πραγματικότητα, αλλά ορισμένες διαρροές αποδίδουν την αρνητική αυτή εξέλιξη, στην «σχεδόν βίαιη», όπως συνομιλητής μας είπε, παρέμβαση των ΗΠΑ.......................... 1Η ξαφνική εμφάνιση στην Αθήνα, με μικρή χρονική προειδοποίηση του Ελληνικού υπ. Εξωτερικών, της άφιξης του αμερικανού υφυπουργού Εξωτερικών για θέματα ενέργειας, κ. Μόργκενσταρ προκάλεσε ενόχληση. Ο κ. Μόργκενσταρ μετέφερε την άποψη στην Αθήνα ότι «δεν πρέπει να καταλήξει η όποια συμφωνία σε υπογραφή και επισημοποίηση στη φάση αυτή». Δηλαδή, ότι η Ουάσιγκτον δεν είναι εναντίον της κοινής λύσης Ισραήλ, Αθήνας, Λευκωσίας αλλά δεν επιθυμεί αυτή η δέσμευση να επισημοποιηθεί τώρα. Ο λόγος απλός: η Τουρκία…

Η Ουάσιγκτον στην παρούσα φάση έχει, όπως όλα δείχνουν, την αμέριστη ανάγκη της Άγκυρας για το σχεδιασμό της «επέμβασης» στη Συρία αλλά και την επιχειρούμενη απόσπασή της από την διμερή συνεργασία της με το Ιράν. Φοβήθηκαν λοιπόν ότι η υπογραφή της συμφωνίας, θα έκανε την Τουρκία να σκληρύνει έναντι του Ισραήλ και της Κύπρου και αυτό θα μπορούσε να σημάνει συνέχιση της Τουρκικής ενίσχυσης, στις ακραίες ισλαμικές παλαιστινιακές οργανώσεις αλλά και αύξηση του ενδιαφέροντός της στην ΝΑ Μεσόγειο αντί στη Μ. Ανατολή. Άφησε εκτός της Ελλάδα καθώς η Άγκυρα φέρεται να επιμένει ότι καθορισμός ΑΟΖ Ελλάδας –Κύπρου θα σημάνει εντάσεις… Αλλά χωρίς την ενιαία ΑΟΖ Ελλάδας – Κύπρου, δεν μπορεί να λειτουργήσει η τριμερής συμφωνία εύκολα.

Ο κ. Μόργκενσταρ λοιπόν, αλλά και κάποιοι άλλοι συνάδελφοι του που μετέφεραν τα ίδιο μήνυμα σε Τελ Αβίβ και Λευκωσία, «έπεισαν» τους αρμόδιους υπουργούς να μην υπογράψουν τη τριμερή. Εκείνο που δεν κατάφεραν είναι να πεισθούν οι εταιρίες (που έχουν τις δικές τους προτεραιότητες) να σταματήσουν την εξέλιξη αυτού του σχεδίου, που βασίζεται στην τριμερή συνεργασία…

Ενδεχομένως σαν αποτέλεσμα της αμερικάνικης πολιτικής, να δούμε στις προσεχείς εβδομάδες κάποιες εξελίξεις που θα φαντάζουν ανησυχητικές. Αλλά γι αυτό απαιτείται μια ισχυρή κυβέρνηση μετεκλογικά για να μπορέσει ν’ αντισταθεί στις όποιες πολιτικές καθυστέρησης ή εγκατάλειψης των σχεδίων εκμετάλλευσης των Ελληνικών υδρογονανθράκων και καθορισμού συνεπώς της ελληνικής ΑΟΖ…

Γ. Δημητριάδης /2