Κυριακή 10 Ιανουαρίου 2010

Δημοκρατία δαγκωτό!

του Σωτήρη Μητραλέξη

1. σχέτως φορμς, σχέτως δημοσιότητας, σχέτως πικαιρότητας: ς πιχειρήσουμε ν ξεκαθαρίσουμε τ στοιχειώδη γι τ δημοψηφίσματα. Οτως στε ν μπορομε ν συνεννοηθομε, μ κοιν -κατ δύναμιν- γλσσα.

2. ξ ντικειμένου: τ δημοψηφίσματα κατοχυρώνουν μεγαλύτερη συμμετοχ τν πολιτν στ κοινά.

2.1. Δίχως ατά, ο πολτες καλονται ν ψηφίσουν μόνον μι φορ στ τέσσερα (θεωρητικ) χρόνια σ πίπεδο πικρατείας κα λλη μία φορ σ πίπεδο ατοδιοίκησης. κε υπερψηφίζουν/καταψηφίζουν πρόσωπα κα προγράμματα, δν παίρνουν θέση γι να συγκεκριμένο ζήτημα, σημασία κα κρισιμότητα το ποίου μπορε ν ξεπερν τ διακύβευμα ρκετν κυβερνητικν θητειν.

2.2. Ατ αξημένη συμμετοχ τν πολιτν μέσ τν δημοψηφισμάτων εναι παραπάνω π πιθυμητ σ μι ντιπροσωπευτικ δημοκρατία. Εδάλλως, ν δν εναι πιθυμητή, κάποιο λάκκο χει φάβα.

2.2.1. λόγος εναι ξς: γγενς πιδίωξη στν ντιπροσωπευτικ δημοκρατία εναι ν τείνει τ πράγμα περισσότερο πρς τ «δημοκρατία» κα λιγώτερο πρς τν «ντιπροσωπευτικότητα», τοτ' στιν ν εναι κατ τ δυνατν μεσότερη δημοκρατία. Δν ξέρω κανέναν πο ν μν θεωρε τ μμεσον τς ντιπροσωπεύσεως, στν καλύτερη περίπτωση, «ναγκαο κακό» κα μεσοβέζικη λύση.

2.2.2. Γι' ατ λλωστε πικροτεται τ σύστημα τν χωρν πο χουν ντάξει ργανικ τ δημοψηφίσματα ς περισσότερο δημοκρατικ κα χι ς ποτυχία τς ντιπροσωπευτικς δημοκρατίας, λόγ λάττωσης το ντιπροσωπευτικο της στοιχείου! Τ ν αξάνεται μεσότητα τς δημοκρατίας εναι κέρδος. Τ ν μειώνεται διαρκς συμμετοχ τν πολιτν εναι φοβερ πώλεια. δημοκρατία ρήμην το δήμου/λαο εναι σν μακαρόνια μ κιμ χωρς κιμ.

3. ξ ντικειμένου: δν μπορον λα τ νεργήματα μις κυβερνήσεως ν νομιμοποιονται ( κα ν προοκονομονται) π τν «νωπ λαϊκ ντολή», νεξαρτήτως βαρύτητος, σημασίας μ ναστρεψιμότητος το νεργήματος ρήμην το λαο, χωρς στω μιν πίσημη, θεσμικ βολιδοσκόπηση. Πόσ μλλον ταν κάποιο βαρυσήμαντο νέργημα δν ποτελε ξεκάθαρη κα κπεφρασμένη προεκλογικ δέσμευση.

3.1. Ατ τ ζήτημα ποκτ μι νέα διάσταση ταν λάβουμε π' ψιν μας τι στν πράξη ο πολτες (εδικ στν λλάδα) δν καλονται πάντα ν περψηφίσουν τ ποψήφιο κυβερνητικ πρόγραμμα πο προτιμον, λλ ξαναγκάζονται σ τιμωρητικ/ρνητικ ψφο ατοπαγιδεύονται στ λογικ το «τ μ χερον βέλτιστον». Ατ τ γεγονς ποτελε στν λλάδα δεδομένο ενάως νακυκλούμενο. ρα δν δίνουν λευκ πιταγ σ ποιον περψηφίζουν, πολ περισσότερο σον φορ σ θέματα κτακτης κρισιμότητας γι τ μέλλον.

3.2. Κάποιες ποφάσεις σαφς ξεπερνον τ «μπόι» μις κυβερνητικς θητείας. κεί πιβάλλεται ν καλέσεις τος πολτες σ συμμετοχή, λλ κα ν μοιραστες τν εθύνη μαζί τους. λλις διολισθαίνεις στν αθαιρεσία.

4. ξ ντικειμένου: θέματα πο πολώνουν/διχάζουν βαθι τος πολτες προσφέρονται γι δημοψήφισμα (γι τν κρίβεια: παιτον δημοψήφισμα) πολ περισσότερο π' τι τ πόλοιπα.

4.1. Εναι ζήτημα εθύνης, δημοκρατίας λλ κα κοινωνικς συνοχς τ ν εναι σαφς πς πλειονότητα στηρίζει τ συγκεκριμένα μεγάλα, διχαστικά, μ εκόλως ναστρέψιμα βήματα σ κρίσιμα θέματα, διότι κλογικ νίκη λέ -συχνά- μαγειρεμάτων το κλογικο νόμου συγκυριν νεβοκατεβάσματος κυβερνήσεων δν παρκε γι ν χορηγήσει τν σχετικ νομιμοποίηση σον φορ στ μεγάλα ζητήματα.

5. ξ ντικειμένου: τ πιχειρήματα νάντια στν διεξαγωγ δημοψηφίσματος χρειάζονται μεγάλη μαεστρία κα εφυία γι ν στέκουν. νας πιφανειακς λεγχος τν πιχειρημάτων πο κυκλοφορον ποδεικνύει τ περισσότερα π ατ πλ σκύβαλα.

5.1. γράφων δυσκολεύεται πάρα πολ ν βρε κάποιο πιχείρημα νάντια στ δημοψήφισμα, τ ποο ν μν παρακάμπτει τς ρχς κα τος στόχους τς (ντιπροσωπευτικς) δημοκρατίας.

5.2. ν ντιθέσει, πάρα πολλ πιχειρήματα παρακάμπτουν, κπεφρασμένα «στ ζούλα», τς ρχς κα τος στόχους τς (ντιπροσωπευτικς) δημοκρατίας.

5.2.1. Πρτο κα καλύτερο τ « λας δν εναι ριμος γι τέτοιες ποφάσεις». Τ επε ξεκάθαρα λήστου μνήμης κ. Μπακογιάννη-Μητσοτάκη. ρα, γ εμαι πι ριμος π τος πολτες κα πι κατάλληλος ν πάρω μι πόφαση, τν ποία γνωρίζω κ προοιμίου πς κενοι θ πέρριπταν. Δν προχωρ σ δημοψήφισμα, γι ν πραγματοποιήσω κάτι πού, πως γνωρίζω, ο πολτες δν πιθυμον κα πεύχονται. λη γραμμ σκέψης εναι σαφς σύμβατη μ τν ννοια τς δημο-κρατίας (τ κράτος/δύναμη/ξουσία στν δμο/λαό). Παραπέμπει μως σαφς στν λιγαρχία: μες ο λίγοι πρέπει ν κυβερνομε, διότι ο πολλο δν γνωρίζουν κν τ καλό τους.

5.2.2. Δεύτερο λλ σόκυρο, τ «ς μν ρωτμε τν λαό, γιατ μπορε ν πε κα χι», τ ποο πιστώνεται στν πρώην πρωθυπουργ κ. Σημίτη. σχύουν τ δια μ πρίν, συνιστ contradictio in terminis μ τν (ντιπροσωπευτικ) δημοκρατία.

5.2.3. Παραλλαγς ατν τν πιχειρημάτων φθονον.

5.2.4. Μι λλη κατηγορία πο κατ' νάγκην μπίπτει δ εναι σοι μ ελικρίνεια κα πόνο ψυχς γι τν πατρίδα πιστεύουν τι πόρριψη κάποιου συγκεκριμένου ζητήματος σ νδεχόμενο δημοψήφισμα θ δημιουργήσει ργοπορία ξελίξεων ποία θ ζημιώσει βαθύτατα τ χώρα. Πιστεύω στν ελικρίνεια τν προθέσεών τους, λλ ξίζει ν θυσιαστον ο δημοκρατικς ρχές, κόμα κι ν εναι ν γίνει καλύτερα δουλειά; Δημοκρατία δαγκωτό! Δς σχετικ κα τ 5.4.1.

5.3. λλο πιχείρημα εναι τι «σ ζητήματα στοιχειωδν λευθεριν κα νθρωπίνων δικαιωμάτων δν χωρ δημοψήφισμα». Πολ σωστά, εγε, μως τ πιχείρημα πισείεται σ λες τς περιπτώσεις που τ διακύβευμα δν σχετίζεται μ τς στοιχειώδεις λευθερίες κα τ νθρώπινα δικαιώματα (πως λλωστε πίκαιρη) σχετίζεται μόνο ν τ «τραβήξεις π' τ μαλλι» κα δώσεις ρμηνεες πλήρως διαστρευλώνουσες τ θέμα, πιπέδου καρτν ταρώ. ς κ τούτων, τ πιχείρημα ατ πευθύνεται σ νθρώπους μ πίπεδο κριτικς σκέψης μελιτζανοσαλάτας, σχέτως ν πολλς φορς κπορεύεται π κυνούστατους (κα πονηρώτατους) νθρώπους.

5.3.1. π το πίκαιρου νομοσχεδίου, μι μόνο σημείωση: τ πιχείρημα τς λληνοποίησης λόγ το σεβασμο τν νθρωπίνων δικαιωμάτων δύναται ν στέκει μόνον στν κόλουθη περίπτωση. ν πάρουμε πόφαση ς κράτος τι μς νδιαφέρει ν κατοχυρώνουμε τ στοιχειώδη νθρώπινα δικαιώματα μόνο τν λλήνων στν θαγένεια (κοινς ρατσισμς/φυλετισμς στν κβορα μοναδικς τρόπος ν γίνουν σεβαστ τ δικαιώματα κάποιων νθρώπων πο δν τ πολαμβάνουν σήμερα εναι ν τος λληνοποιήσουμε χορηγώντας τους τν θαγένεια. Τ πόλυτο θέατρο το παραλόγου δηλαδή! Μι διεστραμένη παραλλαγ το «πονάει κεφάλι, κόψει κεφάλι».

5.3.2. Κυκλοφορον κα πιχειρήματα πο ποστηρίζουν τι τ λαϊκ δημοψήφισμα στν πραγματικότητα δν εναι δημοκρατικ μέτρο, τι εναι δθεν (ντεμκ) δημοκρατικ εαισθησία κα τι συνιστ τροχοπέδη γι τν πραγματικ δημοκρατία. Ατ τ πιχειρήματα τ βρίσκω ξαιρετικ χαριτωμένα κα χουν μι διαίτερη θέση στν καρδιά μου.

5.4. Τέλος, πρέπει ν δηλωθε ξεκάθαρα: πιχειρήματα το τύπου «κα Μουσολίνι (Moussolini) κανε δημοψηφίσματα» -ναί, πίσης Χίτλερ (Hitler) ταν φιλόζωος) «ναρωτιέμαι τί ποτέλεσμα θ εχε να ποθετικ δημοψήφισμα στν Γερμανία το μεσοπολέμου γι δικαιώματα τν βραίων» κα λλα τέτοια «μ νόημα» εναι, πλς, πρόστυχα. Λαϊκισμς χειρίστου εδους.

5.4.1. (ντιπροσωπευτικ) δημοκρατία δν πόσχεται τι θ μς χορηγε πάντα τς σωστς πιλογές. παρέκκλιση π ατν μως, κόμα κα γι ελογη ατία, χει βαρύτατες συνέπειες κα εναι συνδεδεμένη μ μαρες σελίδες τς πρόσφατης στορίας. Θυμηθετε: « δρόμος πρς τν κόλαση εναι στρωμένος μ καλς προθέσεις». ν πιστεύεις τι ξίζει ν παρακάμψεις τ δημοκρατία (στω σ πίπεδο ρχν, χι κατ' νάγκην σ πίπεδο τνκς) πειδ δική σου γνώμη εναι καλύτερη π' ατν τν πολιτν, σκέψου το δυ φορές: Δημοκρατία δαγκωτό.

6. ξ ντικειμένου, λλ κυρίως ν συνόψει: γίνεται ν γαπς τ δημοκρατία, στω κα ντιπροσωπευτική, λλ ν πεύχεσαι τ διεξαγωγ δημοψηφισμάτων;

7. κ τς παρατηρήσεως, ς κατακλείδα δηκτική: ταν φτάνουμε ν θεωρομε τι συνιστον περισσότερη δημοκρατία, συμμετοχικότητα κα κοινωνία τν πολιτν τ μιλιούνια τν ΜΚΟ λλ χι τ ατημα γι λαϊκ δημοψήφισμα, τ ποο κατηγορεται ς περίπου ποθάλπον λοκληρωτικς ντιλήψεις (τ ατημα δημοψηφίσματος καθ' αυτό!), τότε τ ζήτημα δν πτεται τς πολιτικς λλ τς ψυχιατρικς. Ξεκάθαρα.

πηγη ppol.gr

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου