Ο ΣΕΡ ΒΑΣΙΛΗΣ ΜΑΡΚΕΖΙΝΗΣ ΚΡΟΥΕΙ ΤΟΝ ΚΩΔΩΝΑ ΤΟΥ ΚΙΝΔΥΝΟΥ
Γράφει η ΤΖΩΡΤΖΙΑ ΚΟΝΤΡΑΡΟΥ
Γι’ αυτό πριν συμβεί («διότι θα συμβεί»!) είναι αναγκαία μια συμμαχία με τη Ρωσία και μην περιμένουμε ότι η Αμερική θα προστατεύσει την εδαφική μας ακεραιότητα! Να σταματήσουμε να παραπλανούμε τον ελληνικό λαό με καθησυχαστικές δηλώσεις Η τακτική «σιγά και με το μαλακό» λέγεται πλαδαρότητα! Η φιλοτουρκική πολιτική του Ομπάμα επιδείνωσε τη θέση μας Χρειάζεται πιο αυστηρή πολιτική για τους λαθρομετανάστες
Ο μοναδικός έλληνας σερ «εισβάλλει» στη χώρα μας με την αρθρογραφία του και προκαλεί συζητήσεις και ερωτήματα. Με ένα επίθετο, πολιτικά φορτισμένο, Μαρκεζίνης, δίνει τροφή για συζητήσεις, κριτική, αναδρομή, αλλά και προβληματισμό, κυρίως για τα εξωτερικά μας θέματα.
Ο Βασίλης Μαρκεζίνης, γιος του Σπύρου Μαρκεζίνη, επί σαράντα χρόνια ζει στην Αγγλία, εργάστηκε ως καθηγητής σε διεθνούς φήμης πανεπιστήμια όπως το Κέμπριτζ και η Οξφόρδη και διετέλεσε σύμβουλος σε θέματα Διεθνούς Δικαίου σπουδαίων αμερικανών και ευρωπαίων αρχηγών κρατών.
Η ελληνοκεντρική προσέγγιση της ευρωπαϊκής, αμερικανικής, ρωσικής και τουρκικής πολιτικής πυροδότησε τη συζήτηση για τον ρόλο που ο ίδιος ενδεχομένως να επιδιώκει να παίξει στην ελληνική πολιτική πραγματικότητα, είτε ως ευρωβουλευτής, είτε, ακόμη, και ως Πρόεδρος της Δημοκρατίας.
«Δεν με ενδιαφέρει η κομματική πολιτική», δηλώνει ο ίδιος, ενώ χαρακτηρίζει «αβάσιμες» τις πληροφορίες για τυχόν εμπλοκή του στον εσωτερικό πολιτικό στίβο. Εμφανίζεται αποστασιοποιημένος από πολιτικές φορτίσεις του παρελθόντος, κυρίως αυτές που αφορούν την πολιτική του πατέρα του, υπογραμμίζοντας σε όλους τους τόνους πως «αρνείται να αφήσει τις σκέψεις που κάνει εν έτει 2009 να καθορισθούν από προσωπικές διαφωνίες που εκδηλώθηκαν πριν από εξήντα χρόνια».
Από τη στιγμή που ο κ. Χρήστος Λαμπράκης του ζήτησε να αρθρογραφήσει στο «ΒΗΜΑ», ο σερ Βασ. Μαρκεζίνης, με τις απόψεις που εξέφρασε, χαρακτηρίστηκε αντιαμερικανός, εχθρός των Τούρκων και υποστηρικτής της στενής ελληνορωσικής συνεργασίας.
Στη συνέντευξη που παραχώρησε στο «Π» θεωρεί σοβαρή απειλή την Τουρκία και χαρακτηρίζει την εξωτερική μας πολιτική «πλαδαρή», δεν περιμένει βοήθεια από τους Αμερικανούς, γι' αυτό προτείνει τη σύσφιγξη των σχέσεων μας με τη Ρωσία, ενώ ενδεχόμενη είσοδος της Τουρκίας στην Ευρώπη θα οδηγήσει και στην είσοδο του Ισραήλ, την ώρα που Αμερική και Αγγλία επιδιώκουν τη διεύρυνση της Ευρώπης ώστε να καθυστερήσει να γίνει ισχυρός ανταγωνιστής των ΗΠΑ.
// Η οικονομική κρίση που έπληξε και την Ευρώπη πιστεύετε ότι έφερε πιο κοντά τις ευρωπαϊκές χώρες ή ανέδειξε τις διαφορές τους;
- Μόνον επιφανειακά τις έφερε πιο κοντά, όχι όμως και στην ουσία, μια και ανέδειξε με ενάργεια τη διαφορετική νοοτροπία μεταξύ Αγγλοσαξόνων και ηπειρωτικής Ευρώπης, καθώς και την άσχημη οικονομική κατάσταση στην οποία βρίσκεται σήμερα η Ανατολική Ευρώπη. Αποδείχθηκε έτσι ότι τα επιχειρήματα υπέρ της ταχύρρυθμης διεύρυνσης ήταν εσφαλμένα. Παρεμπιπτόντως, η χρηματοοικονομική αποδυνάμωση της Ανατολικής Ευρώπης μπορεί να προκαλέσει το είδος της αποσταθεροποίησης που παρατηρούμε στα κράτη της Βαλτικής και να ενισχύσει έτσι τον ρόλο της Ρωσίας.
// Σ' αυτό το πλαίσιο εντάσσετε τη μη συμμετοχή βαλτικών χωρών, όπως η Λετονία και η Εσθονία, στις ΝΑΤΟϊκές ασκήσεις;
- Από καιρό προβλέπω στην αρθρογραφία μου ότι η αμερικανική προσπάθεια περικυκλώσεως της Ρωσίας θα αποτύχει. Η Ρωσία έχει ήδη αρχίσει να ξαναεπιβάλλεται στον Καύκασο και βοηθούσης της οικονομικής κρίσεως στην Ανατολική Ευρώπη αναγκάζει σιγά σιγά τα αποσχισθέντα κράτη της Βαλτικής να αρχίσουν να ξανασκέπονται το μέλλον τους. Η ανακοίνωση ότι η Λετονία και η Εσθονία δεν θα συμμετάσχουν στις ασκήσεις του ΝΑΤΟ στη Γεωργία έχει τεράστια συμβολική σημασία διότι:
Πρώτον, υπονομεύει το δόγμα της ΝΑΤΟϊκής ενότητας και, δεύτερον, θέτει τουλάχιστον εμμέσως το ερώτημα τι κέρδος αποκομίζουμε εμείς με το να συνεχίζουμε να προκαλούμε τα συμφέροντα της Ρωσίας σ' αυτήν την περιοχή.
// Μιλάτε για περισσότερο ενοποιημένη Ευρώπη και όχι ενιαία. Μας προσδιορίζετε τη διαφορά;
- Το όνειρό μου είναι μια περισσότερο ενοποιημένη Ευρώπη, που θα εκτείνεται από τον Ατλαντικό έως τα Ουράλια και θα στηρίζεται στην αρχαιοελληνική φιλοσοφία και τη χριστιανική πίστη, θα δείχνει βαθύ σεβασμό προς τα ανθρώπινα δικαιώματα ειδικά προς την ανθρώπινη προσωπικότητα και θα είναι δίκαιη απέναντι στους νόμιμους μετανάστες. Όσον αφορά τους λαθρομετανάστες, όμως, θα ήθελα να τη δω να ακολουθεί πιο αυστηρή πολιτική, καθώς θεωρώ αυτό το θέμα και ευρωπαϊκό και, ως εκ τούτου, θα περίμενα περισσότερη βοήθεια από την ΕΕ. Η εν λόγω ενοποίηση δεν θα είναι μια μορφή ομογενοποίησης που θα καταπιέζει τις εθνοτικές και τις πολιτισμικές διαφορές, ακυρώνοντας κάθε αίσθημα κρατικής ταυτότητας. Αποτελεί, υποθέτω, ζήτημα βαθμού και, κυρίως, χρόνου. Για το άμεσο μέλλον, όμως, προβλέπω το ακριβώς αντίθετο: Μια Ευρώπη δύο ή και τριών ταχυτήτων αν και πολλοί έχουν απορρίψει αυτήν την ιδέα κατά το παρελθόν.
// Η οικονομική κρίση που πλήττει την Ευρώπη έχει βαρύτερες συνέπειες σε χώρες εκτός ΟΝΕ, όπως είναι η Αγγλία;
- Καθώς η Αγγλία βρίσκεται εκτός Ευρωζώνης, έχει την ελευθερία να προβαίνει σε κινήσεις όπως η εκτύπωση χρήματος, οι οποίες δεν είναι διαθέσιμες στις χώρες που ανήκουν στην Ευρωζώνη. Είναι όμως αμφίβολο εάν αυτό έχει βοηθήσει τη βρετανική οικονομία, η οποία, θεωρώ, βρίσκεται στη χειρότερη κατάσταση από όλες τις ευρωπαϊκές χώρες. Γενικώς, θα αρχίσουμε σύντομα να βλέπουμε τα πρώτα σημάδια του τέλους της χρηματοπιστωτικής κρίσης, αλλά, στις αρχές του επόμενου έτους, θα εισέλθουμε σε μια νέα, πολύ πιο επώδυνη φάση: Στην εξόφληση των τεράστιων χρεών μας, αν όχι και στην επάνοδο του πληθωρισμού. Σε αυτό το πλαίσιο, επίσης, η Αγγλία τα έχει πάει χειρότερα από τη Γαλλία και τη Γερμανία.
// Μεγαλώσαμε με τη φράση «Η Ελλάδα ανήκει στη Δύση». Η πρόσφατη συνεργασία μας με τη Ρωσία διαφοροποιεί αυτή μας τη θέση;
- Από πολιτισμική και πολιτική άποψη, η Ελλάδα ανήκει στη Δύση, κυρίως επειδή ο δυτικός πολιτισμός στηρίζεται εν πολλοίς στην αρχαιοελληνική, τη χριστιανική και την εβραϊκή σκέψη. Από πολιτισμική άποψη, και η ίδια η Ρωσία στη Δύση ανήκει. Στη μετακομμουνιστική εποχή, όμως, πολλοί έχουν συνειδητοποιήσει ότι τα δυνατά και τα αδύνατα σημεία της Ρωσίας λειτουργούν συμπληρωματικά προς τα αντίστοιχα της Ευρώπης. Μόνον όσοι δεν μπορούν να εγκαταλείψουν την ψυχροπολεμική νοοτροπία πράγμα, ομολογουμένως, όχι και τόσο εύκολο συνεχίζουν να βλέπουν τη Ρωσία σαν εχθρό και επιθυμούν τις λιγότερες δυνατές σχέσεις μαζί της.
// Ο εξ Ανατολών κίνδυνος έως πότε θα μας απειλεί;
- Εάν αναφέρεστε στη Ρωσία, σας έχω ήδη εξηγήσει γιατί τη βλέπω ως πιθανό συνεργάτη και όχι ως απειλή. Εάν, πάλι, αναφέρεστε στις ισχυρές οικονομίες της Άπω Ανατολής, τούτες θα αποτελέσουν ακόμη μεγαλύτερη πρόκληση και ελπίζω ότι θα ωθήσουν και εμάς να εκσυγχρονίσουμε την οικονομία και την εργασιακή πρακτική μας, καθώς και να συνδυάσουμε τις τεχνολογίες μας για να γίνουμε αποτελεσματικοί σε επίπεδο ανταγωνισμού. Εάν όμως η Ανατολή που έχετε κατά νου είναι η Τουρκία, δεν μιλάμε πλέον για πρόκληση, αλλά για σοβαρό λόγο ανησυχίας.
// Μια και θέσατε το ζήτημα της Τουρκίας σε αυτό το σημείο, για ποιον λόγο σας ανησυχεί τόσο πολύ;
- Για τους ακόλουθους έξι λόγους:
Πρώτον, επειδή για πρώτη φορά μετά την πτώση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας βλέπω την Τουρκία να επιδεικνύει τόσο επεκτατική διάθεση προς τα Βαλκάνια, τον Καύκασο και τη Μέση Ανατολή.
Δεύτερον, επειδή ο αραβικός κόσμος βρίσκεται σε αποδιοργάνωση και, καθώς το Ιράν δεν μπορεί να διεκδικήσει την αρχηγία του, θα το κάνει η Τουρκία.
Τρίτον, επειδή βλέπω τη Ρωσία να ενισχύει μεν τη θέση της, αλλά να μην μπορεί ακόμη να περιορίσει τις αναπτυσσόμενες φιλοδοξίες της Τουρκίας, ιδίως εάν αυτή έχει τη βοήθεια της Αμερικής.
Τέταρτον, επειδή η Αμερική έχει ρίξει όλο της το βάρος στη στήριξη της Τουρκίας, ειδικά μετά την πρόσφατη άρνηση της Ευρώπης να τη βοηθήσει στην αφγανική περιπέτειά της.
Πέμπτον, επειδή η Τουρκία έχει βρει στο πρόσωπο του Ερντογάν έναν ηγέτη που, εκτός από πραγματιστής πολιτικός και δεξιοτέχνης στις κινήσεις τακτικής, παραμερίζει σταδιακά τον στρατιωτικό μηχανισμό της χώρας του, για να τον αντικαταστήσει με το δικό του έξυπνο μείγμα κοσμικότητας και ήπιου ισλαμισμού. Το μείγμα αυτό είναι απατηλά ελκυστικό για τη Δύση και δυσχεραίνει τις δικές μας προσπάθειες να ξεσκεπάσουμε τον συγκαλυμμένο επεκτατισμό του Ερντογάν.
Τέλος, επειδή έχω την εντύπωση ότι το ελληνικό υπουργείο Εξωτερικών αντιμετωπίζει την Τουρκία με βάση τις συσσωρευμένες αλλά παρωχημένες εμπειρίες του και δεν μπορεί ή δεν θέλει (ακόμη) να ενσωματώσει στη στρατηγική του τις πολυάριθμες πρόσφατες αλλαγές που ενισχύουν τις φιλοδοξίες και την αλαζονεία της Τουρκίας. Η τακτική «σιγά και με το μαλακό», από ένα σημείο και μετά, λέγεται «πλαδαρότητα».
// Πώς κρίνετε την επίσκεψη Ομπάμα μόνο στην Τουρκία και όχι στην Ελλάδα;
- Η επίσκεψη του Ομπάμα στην Τουρκία έχει περιπλέξει τα πράγματα όχι μόνο για εμάς αλλά και για όλη την Ευρώπη. Η αντίδρασή μας, πάντως, πρέπει να έχει δύο διαστάσεις:
Πρώτον, επί του παρόντος, πρέπει να αντισταθούμε στον πειρασμό να αλλάξουμε την κατ' αρχήν θέση μας σχετικά με την ένταξη της Τουρκίας στην Ευρώπη. Πράγματι, μια τέτοια αλλαγή θα μετέθετε την ευθύνη σε εμάς και θα έδινε την ευκαιρία στους Γάλλους και τους Γερμανούς να εμφανιστούν σαν τα καλά παιδιά της Ευρώπης.
Δεύτερον, πρέπει να σταματήσουμε να υποκρινόμαστε ότι η φιλοτουρκική πολιτική του Ομπάμα δεν έχει επιδεινώσει τη θέση μας, διότι σαφώς και την έχει. Η ανανεωμένη αλαζονεία της Τουρκίας θα μπορούσε εύκολα να την ωθήσει σε νέα «Ύμια» ή σε κάτι ακόμη πιο σοβαρό, πολύ δε περισσότερο καθώς βλέπει ότι οι συνεχείς παραβιάσεις του εναέριου χώρου μας μένουν ουσιαστικά αναπάντητες. Πρέπει λοιπόν να σταματήσουμε να παραπλανούμε τον ελληνικό λαό με καθησυχαστικές δηλώσεις και να τον προειδοποιήσουμε:
(α) Για το ενδεχόμενο μιας ανεπιθύμητης σύγκρουσης
(β) Για το γεγονός ότι, εάν παρ' ελπίδα γίνει πραγματικότητα αυτό το ενδεχόμενο, δεν μπορούμε να περιμένουμε από την Αμερική να προστατεύσει την εδαφική μας ακεραιότητα
(γ) για την ανάγκη να αρχίσουμε να διαμορφώνουμε επιπρόσθετες συμμαχίες, οι οποίες θα μας προστατεύσουν, στο μέτρο του δυνατού, από τα επακόλουθα μιας τέτοιας κρίσης προτού αυτή συμβεί, διότι θα συμβεί. Έχω ταχθεί υπέρ μιας συνεργασίας με τη Ρωσία. Αυτές οι μεταβολές της εξωτερικής πολιτικής δεν είναι ποτέ εύκολες, αλλά, εν προκειμένω, μπορούμε να τα καταφέρουμε δείχνοντας στους Ρώσους ότι μπορούμε να τους βοηθήσουμε σε πολλά ζητήματα που τους απασχολούν, ως αντάλλαγμα για την υποστήριξή τους. Αφού όμως κάποιοι αναθεματίζουν κάθε πιθανή συναλλαγή με τη Ρωσία, ακόμη και όταν αυτή δεν αγγίζει τις σταθερές αρχές της εξωτερικής μας πολιτικής, γιατί δεν προτείνουν και οι ίδιοι κάποια εναλλακτική λύση;
// Η Τουρκία έχει θέση στην Ευρώπη;
- Η πλήρης ένταξη της Τουρκίας στην Ευρώπη:
(α) θα είναι καταστροφική για τη μέθοδο του συστήματος ψηφοφορίας με «ειδική πλειοψηφία».
(β) θα φέρει την Τουρκία στη θέση της de facto ηγέτιδας 120 και πλέον εκατομμυρίων μουσουλμάνων στην Ευρώπη (με όλα τα πιθανά επακόλουθα που θα έχει κάτι τέτοιο).
(γ) θα οδηγήσει αναπόφευκτα σε περαιτέρω διεύρυνση της Ευρώπης προς Ανατολάς, λ.χ. με την πιθανή μελλοντική ένταξη κατά διαταγή, βεβαίως, της Αμερικής, του Ισραήλ.
ΠΗΓΗ εφ. ΤΟ ΠΑΡΟΝ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου