Του Στέφανου Κωνσταντινίδη*
Καθημερινά βαθαίνει η κρίση στην Ελλάδα. Δεν περνά μέρα χωρίς η χώρα να αντιμετωπίζεται με πικρόχολα σχόλια στο διεθνή τύπο. Φήμες και σενάρια πάνε κι έρχονται. Σενάρια που θέλουν την Ελλάδα να οδηγείται σε πτώχευση ή να εξέρχεται της ευρωζώνης. Χωρίς να αρνείται κανείς το υπαρκτό πρόβλημα της ελληνικής οικονομίας δεν υπάρχει αμφιβολία ότι οι διεθνείς κερδοσκόποι εκμεταλλεύονται την αδυναμία της χώρας και την υποχρεώνουν να δανείζεται με υπέρογκους τόκους σε σχέση με άλλες χώρες.
Και ενώ προβλήματα αντιμετωπίζουν και οι οικονομίες και των υπόλοιπων χωρών της Ευρωπαϊκής Ένωσης και ειδικά αυτές της ζώνης του ευρώ η Ελλάδα δέχεται τις πιο σκληρές επιθέσεις από τους κερδοσκόπους των διεθνών αγορών επειδή θεωρείται ο αδύνατος κρίκος της ευρωπαϊκής οικογένειας. Είναι δε χαρακτηριστικό ότι ο αγγλοσαξονικός τύπος είναι αυτός που σέρνει το χορό των επιθέσεων. Ξαφνικά Άγγλοι και Αμερικανοί που στο παρελθόν υπονόμευσαν με κάθε τρόπο το ευρώ, σήμερα παρουσιάζονται τάχα ως «υπερασπιστές» του, διακινώντας φήμες και σενάρια για την Ελλάδα. Ακόμη μια φορά, χωρίς να αρνείται κανείς το σοβαρό υπαρκτό πρόβλημα της ελληνικής οικονομίας, δεν υπάρχει αμφιβολία πως η επίθεση εναντίον της Ελλάδας στοχεύει και την ίδια την σταθερότητα του ευρωπαϊκού νομίσματος και μέσω αυτού την ίδια τη σταθερότητα της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Τούτων λεχθέντων οι ευθύνες των ελληνικών πολιτικών και οικονομικών ελίτ είναι ασήκωτες. Με την ανεύθυνη διαχρονική πολιτική τους οδήγησαν τη χώρα στη σημερινή διεθνή ανυποληψία. Αν και η σημερινή κυβέρνηση φορτώνει το βάρος για την κρίση στην πενταετή διακυβέρνηση της χώρας από τη Νέα Δημοκρατία και τον Κώστα Καραμανλή, όλοι οι σοβαροί πολιτικοί αναλυτές συμφωνούν ότι οι ρίζες της πάνε πολύ πίσω. Στις Βρυξέλλες και τις ευρωπαϊκές πρωτεύουσες όλοι γνωρίζουν σήμερα πως η Ελλάδα μπήκε στην ευρωζώνη με πλαστά στατιστικά στοιχεία, την περίφημη «δημιουργική» λογιστική του εκσυγχρονιστή Κώστα Σημίτη. Όλοι γνωρίζουν σήμερα πως ειδικά η δεύτερη τετραετία διακυβέρνησης Σημίτη υπήρξε καταστροφική για τη χώρα. Αυτή την καταστροφική πολιτική συνέχισε και ο Κώστας Καραμανλής με τη Νέα Δημοκρατία με χειρότερα ακόμη αποτελέσματα, λόγω και της διεθνούς κρίσης. Ακόμη, οι ρίζες της σημερινής ελληνικής κακοδαιμονίας πηγαίνουν πίσω στη δεκαετία του ’80 στη διακυβέρνηση της χώρας από το ΠΑΣΟΚ και τον Ανδρέα Παπανδρέου. Κάποιες προσπάθειες που κατέβαλε στην τελευταία περίοδο διακυβέρνησής του ο Ανδρέας για να αντιμετωπίσει το χρέος και τα διαρθρωτικά προβλήματα της ελληνικής οικονομίας, λίγα πράγματα απέδωσαν λόγω και της εύθραστης υγείας του. Είχε προηγηθεί και η νεοφιλελεύθερη λαίλαπα της διακυβέρνησης του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη, ενώ είναι αλήθεια πως ο Σημίτης κατέβαλε κάποιες προσπάθειες σταθεροποίησης της ελληνικής οικονομίας στην πρώτη τετραετία της διακυβέρνησής του. Στην πραγματικότητα όμως από την ένταξη της χώρας στην Ευρωπαϊκή Ένωση, δισεκατομμύρια ευρώ επιδοτήσεων ξοδεύτηκαν σε άσχετες παροχές και έργα με την σφραγίδα της διαφθοράς και της διαπλοκής αντί να επενδυθούν στην παραγωγική οικονομία και στις αναγκαίες διαρθρωτικές αλλαγές. Με τον ίδιο τρόπο ξοδεύτηκαν και δισεκατομμύρια που προέκυψαν από τις ιδιωτικοποιήσεις του δημόσιου τομέα που πραγματοποίησαν οι κυβερνήσεις Μητσοτάκη και Σημίτη. Στο μεταξύ το δημόσιο χρέος αυξανόταν συνεχώς κατά γεωμετρική πρόοδο. Αλλά και η σημερινή κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ αμφιταλαντεύεται συνεχώς και δεν τόλμησε μέχρι στιγμής να πάρει τα μέτρα εκείνα που θα δώσουν την απάντηση στους κερδοσκόπους των διεθνών αγορών αλλά και θα στείλουν ένα καθαρό μήνυμα ότι η χώρα είναι αποφασισμένη να εξέλθει από την κρίση υιοθετώντας μια νέα σοβαρή οικονομική πολιτική. Το πρόβλημα της ελληνικής οικονομίας, πέρα από το χρέος, αφορά την ανταγωνιστικότητα και την παραγωγικότητά της. Ο κρατικοδίαιτος καπιταλισμός της διαφθοράς και της διαπλοκής μαζί με ένα διεφθαρμένο πολιτικό σύστημα οδήγησαν τη χώρα στη σημερινή διεθνή ανυποληψία. Κάτω από τέτοιες συνθήκες καμιά σοβαρή εξωτερική πολιτική δεν μπορεί να ασκηθεί σε μια στιγμή που η Αθήνα έχει ανοικτά μέτωπα στα ελληνοτουρκικά, το Κυπριακό και το Σκοπιανό. Ο χρόνος πιέζει για τη λήψη άμεσων και τολμηρών μέτρων εξόδου της χώρας από την κρίση, προκειμένου να ανακτήσει τη διεθνή αξιοπιστία της.
Ο Στέφανος Κωνσταντινίδης είναι καθηγητής πολιτικών επιστημών στο Κεμπέκ του Καναδά και επιστημονικός συνεργάτης του Πανεπιστημίου Κρήτης.
ΠΗΓΗ kapistri.blogspot
ΠΗΓΗ kapistri.blogspot
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου