Η Ζήμενς έχει παλαιά ιστορία στην Ελλάδα, παλαιά όμως είναι και τα σκάνδαλα που συνοδεύουν το όνομά της, οι υπόγειες διαδρομές, αλλά και οι πολιτικοί τριγμοί που προκαλεί. Ας γυρίσουμε 53 χρόνια πίσω, είναι Ιούλιος του 1955, ο στρατάρχης Παπάγος είναι πρωθυπουργός (με βεβαρημένη υγεία, του απομένουν τρεις μήνες ζωής), ενώ ο Κωνσταντίνος Καραμανλής είναι υπουργός Συγκοινωνιών και Δημοσίων Εργων, με ισχυρό αποτύπωμα και αναγνώριση του έργου του (σε λίγο θα γινόταν αυτός πρωθυπουργός).
«Κύριε Στρατάρχα, υπήρξαν όπως γνωρίζετε, αρκεταί αι περιπτώσεις κατά τας οποίας διεφώνησα με την ακολουθουμένην υπό της Κυβερνήσεως πολιτικήν. Παρά ταύτα, πιστεύων εις την χρησιμότητα της παρούσης Κυβερνήσεως, και μη επιθυμών να διαταράξω την συνοχήν της, απέφυγα επιμελώς να γίνω δημιουργός ζητημάτων. Ηδη λυπούμαι διότι, μη δυνάμενος να συμπράξω εις την υπό διαπραγμάτευσιν σύμβασιν της Εταιρείας Ζήμενς, ευρίσκομαι εις τη ανάγκην να σάς παρακαλέσω όπως αποδεχθήτε την παραίτησίν μου...».
Τι είχε, όμως, προηγηθεί που οδήγησε τον Κωνσταντίνο Καραμανλή να στείλει την επιστολή παραίτησης στον Αλέξανδρο Παπάγο; Μια προμήθεια τηλεφωνικού υλικού ήταν η αιτία. Ολα ξεκίνησαν από την άγρια σύγκρουση του υφυπουργού Συγκοινωνιών και υφιστάμενου του Καραμανλή, Κ. Παπακωνσταντίνου με τον αντιπρόσωπο της Ζήμενς στην Ελλάδα, Ιωάννη Βουλπιώτη (διευθυντή ραδιοφωνίας στην κατοχική περίοδο). Η γερμανική εταιρεία ήγειρε νέες απαιτήσεις για τεχνική συμπαράσταση ειδικών προς τον ΟΤΕ που θα επιβάρυνε σοβαρά το ελληνικό Δημόσιο, αλλά και αναπροσαρμογή τιμών ενός διαγωνισμού που είχε διενεργηθεί το 1953.
«Είναι απολύτως αδύνατον να υπογράψωμεν τη σύμβασιν», ήταν η απάντηση της ελληνικής πλευράς, καθώς δεν διασφαλίζονταν τα συμφέροντα της χώρας. Η συνέχεια ήταν δραματική. Αν και η παραίτηση Καραμανλή δεν έγινε αποδεκτή, ο Βουλπιώτης με επιστολές του στον Παπάγο, υποστήριξε ότι ο υφυπουργός Παπακωνσταντίνου, του είχε ζητήσει εκβιαστικά 100.000 δολάρια για να συναινέσει στην υπογραφή της επίμαχης σύμβασης με τη Ζήμενς. Η απάντηση Παπακωνσταντίνου ήταν η υποβολή μηνύσεως κατά του Βουλπιώτη για συκοφαντική δυσφήμηση, ενώ ύστερα από εισήγηση Καραμανλή η κυβέρνηση ανήγγειλε τη διεξαγωγή διεθνούς διαγωνισμού για την προμήθεια του τηλεπικοινωνιακού υλικού. Η μήνυση κατά Βουλπιώτη εκδικάστηκε την ίδια χρονιά, ο αντιπρόσωπος της Ζήμενς καταδικάστηκε σε 14μηνη φυλάκιση, στη δίκη ο Κωνσταντίνος Καραμανλής κατέθεσε ως βασικός μάρτυρας κατηγορίας.
Σε μεταγενέστερο σημείωμά του ο ίδιος αναφέρει για την υπόθεση:
«Το 1955, ήρθα σε ανοικτή ρήξη με την εταιρεία Ζήμενς, εξαιτίας μιας συμβάσεως, την οποία η εταιρεία αυτή είχε διαπραγματευθεί με τα υπουργεία Εξωτερικών και Συντονισμού και η οποία ήταν όχι μόνο επαχθής, αλλά σκανδαλώδης, όπως απεδείχθη εν συνεχεία. Αρνούμενος, παρά τας πιέσεις, να υπογράψω τη σύμβαση, υπέβαλα την παραίτησή μου. Το αποτέλεσμα ήταν να εξυφανθεί από τον αντιπρόσωπο της εταιρείας Βουλπιώτη, ενθαρρυνόμενο και από ορισμένους κυβερνητικούς παράγοντες, μεταξύ των οποίων ο Στεφανόπουλος και ο Μπόμπολας, εναντίον του τότε υφυπουργού μου Κ. Παπακωνσταντίνου, η γνωστή σκευωρία. Σκευωρία, η οποία είχε σχεδιαστεί αρχικά για να πλήξει εμένα, αλλά δεν γνωρίζω γιατί τελικά δεν αποτολμήθηκε αυτό. Αποτέλεσμα όλων αυτών ήταν να ματαιωθεί η σύμβαση και να σταλεί ο αντιπρόσωπος της εταιρείας στη φυλακή».
Η τρέχουσα δικαστική έρευνα μένει να αποδείξει, σε ποιο βαθμό η ιστορία επαναλαμβάνεται και σε ποιον βαθμό όχι.
Τα παραπάνω στοιχεία προέρχονται από τον σχετικό τόμο των Αρχείων του Ιδρύματος Κωνσταντίνος Γ। Καραμανλής.
ΣΕ ΛΙΓΟ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΗ ΚΑΙ ΠΙΟ ΓΑΡΓΑΛΙΣΤΙΚΗ ΖΗΜΕΝΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου