Η "σλαβική πλευρά" της Μακεδονίας

Γράφει ο Γιώργος Εχέδωρος

Είναι γνωστό πως οι σλαβικοί λαοί αποτελούν ένα τεράστιο κομμάτι του συνολικού πληθυσμού της γηραιάς ηπείρου. Με την προσθήκη σε αυτό, της Ρωσικής Ομοσπονδίας ,το κομμάτι μεγεθύνεται ιδιαίτερα.
Οι Σλάβοι έχουν συνείδηση της κοινής καταγωγής τους και επιδιώκουν τη σύσφιξη των σχέσεων με διάφορες κοινωνικές και διακρατικές εκδηλώσεις. Είναι γνωστά τα περίφημα πανσλαβιστικά συνέδρια, όπου σλάβοι διανοητές και ερευνητές όλων των επιπέδων διακοινώνουν τις απόψεις και θέσεις τους σε τομείς όπως οι αρχαιολογία, η ιστορία ή πολιτική και ό,τι άλλο εμπίπτει στο σλαβικό ενδιαφέρον και σχεδιασμό.

Ποιοι είναι οι σλαβικοί λαοί

Σύμφωνα με το σλαβικό όργανό που εκδίδεται στη Ρωσία και ονομάζεται ‘Славяне’ σλαβικά κράτη είναι: Ρωσία, Ουκρανία, Λευκορωσία, Πολωνία, Τσεχία, Σλοβακία, Βουλγαρία, Σλοβενία, Κροατία, πΓΔΜ, Βοσνία Ερζεγοβίνη, Σερβία, Μαυροβούνιο και οι Polabian Σλάβοι που δεν έχουν κρατική υπόσταση.

Τι γράφουν για την πΓΔΜ

Ενδιαφέρον παρουσιάζει η θέση των Σλάβων για το κομμάτι της βαλκανικής που φέρει το αρχαίο όνομα Μακεδονία.
Οφείλουμε να σημειώσουμε πως οι απόψεις του εντύπου αυτού δεν είναι επιστημονικές αφού δεν τεκμηριώνονται από πηγές αλλά αποτελούν θέσεις των Σλάβων. Θέσεις τις οποίες προωθούν προς ...βρώση.
Έτσι οι αρχαίοι Μακεδόνες δεν ήταν ελληνικής καταγωγής αλλά μαζί με τους Ιλλυριούς, τους Θράκες και τους Έλληνες, ζούσαν στον αρχαίο γεωγραφικό χώρο που λέγεται Μακεδονία.

Ας δούμε, όμως, πως τα γράφει επακριβώς το έντυπο αυτό και πως αποφεύγει οποιαδήποτε μνεία ή αναφορά στην καταγωγή των Μακεδόνων από τους Δωριείς
Έτσι:
«Οι εκτάσεις που ανήκουν τώρα στη Μακεδονία, κατοικόύνταν ήδη από τις αρχές της δεύτερης χιλιετίας π.Χ. (...)

Στο δυτικό τμήμα υπήρχαν, ως επί το πλείστον, Ιλλυρικές φυλές ενώ στα ανατολικά Θρακικές φυλές.
Στις αρχές της πρώτης χιλιετίας π.Χ. στις ορεινές περιοχές της Ορεστίδας και στην κοιλάδα του Αλιάκμονα εμφανίζεται μια φυλή, γνωστή με το όνομα Μακεδόνες. Αυτή ήταν μια ημι-νομαδική φυλή που με την πάροδο του χρόνου κατέλαβε το μεγαλύτερο μέρος της χώρας που βρίσκεται μεταξύ της Λίμνης Οχρίδας (αρχαία ονομασία Λυχνιδός) και του ποταμού Βαρδάρη (Αξιός), τον ποταμό Στρυμόνα και τον Όλυμπο.

Η αρχαία επαρχία Ημαθία αναφερόταν από τούδε και στο εξής ως Μακεδονία. Η εθνοτική σύνθεσή της Μακεδονίας αυτής ήταν ανάμεικτη όπως : Θράκες, Ιλλυριοί, Έλληνες, Μακεδόνες που είχαν έναν σύμμεικτο πολιτισμό αφού γινόντουσαν γάμοι μεταξύ των εθνοτήτων αυτών και με την αλληλοδιείσδυση των πολιτισμών τους δημιουργήθηκε ένας ανάμεικτος πολιτισμός.
Οι ερευνητές της αρχαίας σλαβομακεδονικής γλώσσας(σ.σ. !!!) κατέληξαν στο συμπέρασμα πως μέχρι και τον 5ο αιώνα μ.Χ. οι αρχαίοι Μακεδόνες χρησιμοποιούσαν την αττική διάλεκτο της ελληνικής γλώσσας (σ.σ. αυτό είναι λίγο χονδρό, βρε παιδιά, μιλούσαν ...1.200 χρόνια τα ελληνικά, και μετά ...βρήκαν τη σλαβική γλώσσα τους; !!), αλλά οι Έλληνες τους θεωρούσαν βαρβάρους, δηλαδή μη Έλληνες»

Αφού λοιπόν είδαμε πως οι Μακεδόνες κατέβηκαν από το πουθενά και κυριάρχησαν μέχρι το Στρυμόνα ποταμό άρχισαν τους γάμους με τους κατακτημένους και βγάλαν τον ανάμεικτο πολιτισμό και επειδή ήταν ...μουγγοί, πήραν ως γλώσσα την αττική διάλεκτο της ελληνικής γλώσσας, άσχετα αν μιλούσαν τη ...δωρική διάλεκτο!

Τόσα επιστημονικά συνέδρια ...τζάμπα!

Ήρθαν και οι ...Σλάβοι...

Σλαβομακεδόνες ως εθνικός προσδιορισμός, εκτός από Σλάβοι της Μακεδονίας υποδηλώνει και άλλη μια υπόσταση: Σλάβοι και Μακεδόνες! Όπως είναι γνωστό στο γειτονικό κρατίδιο υπάρχουν αυτές οι δύο τάσεις, οι αρχαίοι Μακεδόνες και οι αρχαίοι Σλάβοι… και υπάρχει μια τρομερή κόντρα μεταξύ τους...
Έτσι το ρωσικό κείμενο τρέχει να καλύψει και τους Σλάβους της πΓΔΜ που είναι ιδιαίτερα ...βίαιοι...
«Στο τέλος του 6ου αιώνα, ως αποτέλεσμα της μεγάλης μετανάστευσης των λαών στα Βαλκάνια και ιδιαίτερα στη γη της Μακεδονίας ) έρχονται Αβαροσλαβικές φυλές.(σ.σ.Δεν μπορούν να αμφισβητήσουν τις βυζαντινές πηγές…).

Οι σλαβικές αυτές φυλές ήταν : Σαγουδάτοι, Ρινχίνοι, Σμολιάνοι, Δραγοβίτες, Βελεγεζίτες, Στρουμυάνοι, και Μπερζίτες που εγκαταστάθηκαν στο μεγαλύτερο γεωγραφικό τμήμα της Μακεδονίας αλλά δεν κατάφεραν να εκπορθήσουν τις πόλεις: Βέροια, Θεσσαλονίκη, Σέρρες, Έδεσσα.
Στους 7ο-8ο αιώνες οι Σλάβοι της Μακεδονίας είχαν υποδεέστερη θέση στο Βυζάντιο. Μέχρι το τέλος του ενδέκατου αιώνα οι Βούλγαροι που ήταν μια μεικτή τουρκο-σλαβική εθνική ομάδα, κατέλαβαν και κατείχαν περίπου έναν αιώνα το σύνολο, σχεδόν, της Μακεδονίας, με εξαίρεση τη Θεσσαλονίκη».

Από ότι μπορεί να διαπιστώσει ο αναγνώστης τα πανσλαβιστικά συνέδρια, όπως το τελευταίο που έγινε στην Αγία Πετρούπολη, χαράσσουν μια κατεύθυνση που εξυπηρετεί τα σχέδια των μελών τους και του πανσλαβισμού γενικότερα.\
πηγη