Στις εσωκομματικές εκλογές για την ανάδειξη αρχηγού της Ν.Δ. , είδαμε το φαινόμενο , της ανέλπιστης προσέλευσης πολλών χιλιάδων ανθρώπων , όλων των ηλικιών που περίμεναν υπομονετικά για δυο και τρεις ώρες ,που έφευγαν και επέστρεφαν δυο και τρεις φορές για να καταφέρουν να συμμετάσχουν στην ψηφοφορία ,χωρίς παραπόνα και γκρίνιες , χωρίς να δυσανασχετούν ακόμη όταν και το σύστημα έπεσε (λέγοντας ειρωνικά ήταν Siemens), γιατί κανείς(;) δεν μπόρεσε να προβλέψει αυτή την αθρόα συμμέτοχη.
Και είδαμε την βούληση όλων αυτών των ανθρώπων να ανατρέψουν κάθε προγνωστικό , κάθε μεθόδευση , να πάνε κόντρα στις φωνές όλων εκείνων που με αποκλειστικό δέλεαρ την νομή της εξουσίας , κινδυνολογώντας τους προέτρεπαν σε λύση συμβιβασμού όπως οι ίδιοι είχαν επιλέξει , όχι βλέποντας το καλό της παράταξης , αλλά τη δική τους επόμενη μέρα μέσα από διαπλοκές και <<υπόγειες συμφωνίες >> .
Είδαμε όλους αυτούς τους <<σκυφτούληδες >> να μην μπορούν να αντέξουν το βάρος μιας πολιτικής απόφασης σε μια κρίσιμη στιγμή , αλλά να αλαλάζουν με επιχειρήματα πολιτικής υστερίας και κινδυνολογίας ώστε να επιτύχουν το αποτέλεσμα που βόλευε τους ιδίους και όχι την παράταξη που << υπηρετούν ? >>.
Και εδώ αναδείχτηκε η δύναμη της πολιτικής και η αδυναμία της πολιτικής επικοινωνίας .
Είχαμε από τη μια πλευρά τη δύναμη του πολιτικού λόγου που εξέπεμψε ο Α. Σαμαράς , και την αδυναμία της πολιτικής επικοινωνίας μέσω της οποίας προσπάθησε να κερδίσει η Ν. Μπακογιάννη .
Είναι αλήθεια ότι η Ν. Μπακογιάννη επί είκοσι χρόνια έκτιζε ένα προφίλ ηγέτη, στηριζόμενη στην πολιτική επικοινωνία , στη καλή της σχέση με τα ΜΜΕ , (όχι βεβαία αχρεωστήτως , άλλωστε επιχειρήσεις είναι ) , στην άλωση του κομματικού μηχανισμού με τη λογική σου δίνω- μου χρωστάς , θα το ξεπληρώσεις όταν έλθει η ώρα .
Και όταν ήλθε η ώρα είδαμε εβδομήντα από τους ενενήντα βουλευτές και μια πλειάδα π. βουλευτών , πολιτευτών και τοπικών αρχόντων να την στηρίζουν , με όρους πολιτικής επικοινωνίας , υποτίθεται για το καλό όλων μας (?), παραβλέποντας ότι οι θέσεις της ήταν μακριά από την ψυχή του νεοδημοκράτη , και τα πεπραγμένα της μακριά από τις αρχές της παράταξης που τόσες φορές επικαλέστηκε.
Από την άλλη πλευρά είχαμε τον καθαρό πολιτικό λόγο του Α.Σαμαρά , που όντας όλα αυτά τα χρόνια έξω από το σύστημα , όχι όμως μακριά από τους νεοδημοκράτες ,απευθύνθηκε στον κόσμο , κάνοντας πολιτική , με απόψεις και θέσεις καθαρές , αγγίζοντας την ψυχή τους , και αναπτερώνοντας το πρόσφατο τσαλακωμένο ηθικό τους και την πληγείσα υπερηφάνεια τους .
Έβαλε στο τραπέζι το ιδεολογικό στίγμα της Ν.Δ. , σε πείσμα όσων τον κατηγόρησαν για δεξιές θέσεις , λες και ο δεξιός είμαι μίασμα , μιας και τα τελευταία χρόνια , κάνεις από τους <<πεφωτισμένους του συστήματος>> της Ρηγίλλης δεν μπήκε στον κόπο να υπερασπιστεί το ιδεολογικό υπόβαθρο της παράταξης , καθόσον φαίνεται άλλη ήταν η στόχευση τους .
Όταν όμως ήλθε η ώρα και μίλησαν οι χιλιάδες των νεοδημοκρατών , άρχισαν να τρίβουν τα μάτια τους , λες και δεν πίστευαν αυτό που έβλεπαν .Τόσο κοντά στο λαό ήταν που αδυνατούσαν να καταλάβουν , τα μηνύματα της βάσης που έφταναν σωρηδόν τουλάχιστον τα δυο τελευταία χρόνια . Έφτιαξαν ένα κλειστό κλαμπ νομής της εξουσίας προς ίδιον όφελος .
Και μετά τα αποτελέσματα βλέπουμε τις πολιτικές κολοτούμπες κάποιων από αυτούς , που με περισσή υποκρισία δίνουν γη και ύδωρ στο νέο αρχηγό , ώστε να διασώσουν(?) το <<πολιτικό ?>> τους μέλλον ,μη έχοντας πάρει το μήνυμα της βάσης γιατί ποτέ αυτή τη βάση δεν την αγάπησαν , παρά μόνο όταν ήταν η ώρα να ζητήσουν την ψήφο της .
Ας έχουν όλοι υπ όψιν τους τη ρήση << φωνή λαού – οργή Θεού >>, και ο σοφός λαός απέδειξε ότι είναι παρόν και δεν ανέχεται να τον παραγκωνίζουν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου