Μετά από 557 χρόνια... |
| |
Θετική στάση τηρεί η αμερικανική κυβέρνηση |
 Του Θάνου Μακρογαμβράκη* |
 Έπειτα από 557 χρόνια η Αγία Σοφία στην Κωνσταντινούπολη θα «ξαναζωντανέψει» για την Ορθοδοξία. Ανήμερα της γιορτής της οι ύμνοι του Άξιον Εστί θα ακουστούν και πάλι στην εκκλησία-σύμβολο του Χριστιανισμού. Ο Ελληνοαμερικανός πρόεδρος του Παγκόσμιου Συμβουλίου για την Αποκατάσταση της Αγίας Σοφίας Κρις Σπύρου δήλωσε ότι: «Σκοπεύουμε στις 17 Σεπτεμβρίου του 2010, ανήμερα της Αγίας Σοφίας, να πραγματοποιήσουμε μια μεγάλη Θεία Λειτουργία στη μητέρα όλων των εκκλησιών, την Αγία Σοφία, στην Κωνσταντινούπολη». Για την επίτευξη αυτού του μεγάλου στόχου το Παγκόσμιο Συμβούλιο για την Αποκατάσταση της Αγίας Σοφίας, όπως μας λέει ο κ. Σπύρου: «Έχει ενημερώσει με δύο επιστολές την κυβέρνηση της Τουρκίας. Δεν περιμένουμε απάντησή τους. Άλλωστε, την απόφασή μας την έχουμε ήδη πάρει. Θα πάμε ως πιστοί στην Αγία Σοφία και θα κάνουμε κανονικά τη λειτουργία μας. Μάλιστα, για να δώσουμε στην ημέρα αυτή και μια παγκόσμια αίγλη, έχουμε αποφασίσει να καλέσουμε όλους τους θρησκευτικούς και πολιτικούς ηγέτες του πλανήτη. Θα είναι μια μεγάλη στιγμή για την Ορθοδοξία». Ο Κρις Σπύρου δεν είναι απλώς ένας Ελληνοαμερικανός που ξαφνικά αποφάσισε να δημιουργήσει έναν μη κερδοσκοπικό οργανισμό για την αποκατάσταση της Αγίας Σοφίας. Είναι ένας σημαντικός συνδετικός κρίκος ανάμεσα στην Ελλάδα και σε σημαντικές προσωπικότητες της Αμερικής, όπως ο πρόεδρος Μπαράκ Ομπάμα και το πρώην προεδρικό ζεύγος Μπιλ και Χίλαρι Κλίντον. Ο ίδιος έχει διατελέσει πρόεδρος του Δημοκρατικού Κόμματος στο Νιου Χαμσάιρ, αλλά και πρόεδρος της Βουλής της ίδιας πολιτείας. «Η λειτουργία της Αγίας Σοφίας δεν είναι θέμα δικό μου, που ξαφνικά άρχισε να με απασχολεί, αλλά όλων των πιστών της Ορθόδοξης Εκκλησίας. Δεν έχω να κερδίσω προσωπικά κάτι μέσα από αυτήν την προσπάθεια, το μόνο που θέλω είναι να ενώσουμε όλοι μαζί τις δυνάμεις μας, ώστε η Αγία Σοφία να εξακολουθεί να είναι η μητέρα όλων των εκκλησιών μας και όχι ένα μουσείο, όπως την έχει χαρακτηρίσει η κυβέρνηση της Τουρκίας. Η Αγία Σοφία ανήκει στους πιστούς που θέλουν να πάνε ώς εκεί να λειτουργηθούν και να ανάψουν ένα κερί στη χάρη του Θεού. Αυτό είναι ένα θρησκευτικό δικαίωμα όλων μας». Το Παγκόσμιο Συμβούλιο για την Αποκατάσταση της Αγίας Σοφίας μετρά από την έναρξη της λειτουργίας του το 2005 ως μέλη του χιλιάδες πιστούς του Χριστιανισμού σε ολόκληρο τον κόσμο. Οι αρμόδιοι, άλλωστε, έχουν φροντίσει να κάνουν γνωστούς τους λόγους για τους οποίους έχει συσταθεί το Συμβούλιο σε όλα τα μήκη και τα πλάτη του πλανήτη. «Τα μέλη μας δεν είναι μόνο Χριστιανοί», τονίζει ο κ. Κρις Σπύρου και προσθέτει: «Έχουν δηλώσει τη συμπαράστασή τους και οπαδοί όλων των θρησκειών, όπως ακόμη και άθεοι, που μόλις ενημερώνονται για την ιστορία της Αγίας Σοφίας και για το πώς τη μεταχειρίζονται οι Τούρκοι, θέλουν να συμπεριληφθούν στα μέλη. Αυτό που συμβαίνει όλα αυτά τα χρόνια με την Αγία Σοφία δεν έχει συμβεί ποτέ ξανά και σε κανένα θρησκευτικό σύμβολο άλλης θρησκείας». Όλα αυτά τα μέλη, μάλιστα, έχουν εκδηλώσει το ενδιαφέρον τους να βρίσκονται τη 17η Σεπτεμβρίου στην Κωνσταντινούπολη και να παρακολουθήσουν από κοντά τη Θεία Λειτουργία. Το θρησκευτικό αίσθημά τους είναι πολύ αναπτυγμένο και δεν έχει να κάνει με την πίστη τους στον Αλλάχ ή τον Μωάμεθ, αλλά με τις αρχές που μπορούν να προασπίζονται οι πιστοί ανεξαρτήτως θρησκείας. «Αυτό που μας συνδέει όλα αυτά τα χρόνια με τα μέλη μας είναι η ακλόνητη προσήλωση στην υπεράσπιση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και της θρησκευτικής ελευθερίας. Κανείς από εμάς δεν μπορεί να καταλάβει, γιατί η εποπτεία της Αγίας Σοφίας θα πρέπει να ανήκει στην κυβέρνηση της Τουρκίας. Ποιος είναι αυτός που τους έδωσε το δικαίωμα να βεβηλώσουν κατ’ αυτόν τον τρόπο την Εκκλησία μας; Ποιος τους έδωσε την άδεια να κάνουν μέσα στον ναό μας έκθεση ειδών υγιεινής και επιδείξεις μόδας; Για τουλάχιστον δεκαοκτώ χρόνια είχαν στήσει κάτω από την εικόνα του Παντοκράτορα σκαλωσιές και τις χρησιμοποιούσαν για να χρηματοδοτούνται από την UNESCO, προκειμένου να συντηρήσουν αυτό το σπάνιο, κάτι που δεν έκαναν ποτέ. Αν είναι δυνατόν να επιτρέπουν όλα αυτά και να μην αφήσουν εμάς να λειτουργήσουμε!», επισημαίνει ο κ. Σπύρου. Ο ίδιος θεωρεί, ότι αυτή είναι η καταλληλότερη στιγμή για να διεκδικήσουν οι πιστοί το να λειτουργήσει η Αγία Σοφία ως Ιερός Ναός γιατί, όπως εξηγεί, η Κωνσταντινούπολη ανακηρύχθηκε από την Ευρωπαϊκή Ένωση για το 2010 πολιτιστική πρωτεύουσα της Ευρώπης, επομένως είναι υποχρεωμένη να δείξει ότι αποδέχεται τις βασικές αρχές του ευρωπαϊκού πολιτισμού, δηλαδή την προάσπιση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και της θρησκευτικής ελευθερίας. «Σκεφτόμαστε το ταξίδι για την Κωνσταντινούπολη να ξεκινήσει από τη Θεσσαλονίκη. Να δώσουμε εδώ όλοι ένα ραντεβού και να πάμε κομβόι εκεί. Δεν το έχουμε αποφασίσει μέχρι στιγμής, γιατί έχουμε ακόμη λίγο καιρό», αναφέρει ο πρόεδρος του Συμβουλίου. «Ένα βιβλίο για όλα τα εγκλήματα» Με αφορμή την ιστορία της μητέρας όλων των εκκλησιών, της Αγίας Σοφίας, ο κ. Κρις Σπύρου έχει γράψει και ένα βιβλίο που θα εκδοθεί σε λίγους μήνες με τον τίτλο «Αγία Σοφία: Η αυτοψία ενός θρησκευτικού εγκλήματος». «Το βιβλίο θα έχει μέσα όλα τα εγκλήματα τα οποία έχουν γίνει στις εικόνες, στους σταυρούς, καθώς και τους τρόπους με τους οποίους τη χρησιμοποίησε όλα αυτά τα χρόνια η τουρκική κυβέρνηση. Μέσα από τα κείμενα οι αναγνώστες θα μπορέσουν να μάθουν την πραγματική ιστορία της εκκλησίας», εξηγεί. Για την κίνηση αυτή και για τις αποφάσεις που έχει πάρει το Παγκόσμιο Συμβούλιο για την Αποκατάσταση της Αγίας Σοφίας, ο κ. Κρις Σπύρου έχει ενημερώσει τον πρόεδρο των ΗΠΑ Μπαράκ Ομπάμα, αλλά και τον Μπίλ και τη Χίλαρι Κλίντον. «Φυσικά και τους ενημέρωσα, ήθελα τη γνώμη τους. Ο πρόεδρος είχε επισκεφτεί πρόσφατα την Κωνσταντινούπολη και είχε δει από κοντά όλα αυτά που έχουν συμβεί. Όσο για τη Χίλαρι, με παρότρυνε να το κάνω, επειδή θεωρεί ότι είναι ένα πολύ σημαντικό θέμα, που πρέπει να λυθεί. Με τους ανθρώπους αυτούς έχουμε αναπτύξει μια πάρα πολύ καλή σχέση και μπορούμε να συζητάμε μεταξύ μας πολλά θέματα. Η θρησκεία, άλλωστε, είναι θέμα όλων. Έτσι και η Αγία Σοφία ανήκει στο ποίμνιό της και ήρθε η ώρα να την διεκδικήσουμε», τονίζει ο κ. Σπύρου. *Espresso |
Σάββατο 27 Φεβρουαρίου 2010
Η πρώτη θεία λειτουργία στην Αγιά Σοφιά στις 17 Σεπτεμβρίου 2010 θα είναι γεγονός!
Εκλείπουν και εκείνοι που έκαναν Εθνικό έργο
Απεβίωσε ο διπλωμάτης Βύρων Θεοδωρόπουλος
Έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 90 ετών ο διακεκριμένος διπλωμάτης πρέσβης ε.τ. Βύρων Θεοδωρόπουλος, ο οποίος είχε πλούσια υπηρεσιακή, συγγραφική και ακαδημαική δραστηριότητα. Το 1946 έγινε δεκτός στο Διπλωματικό Σώμα και υπηρέτησε στις Μόνιμες Αντιπροσωπείες στον OΗΕ και στο ΝΑΤO, ως Πρόξενος στην Κωνσταντινούπολη την εποχή των Σεπτεμβριανών το 1955 , ως Σύμβουλος Πρεσβείας στην Αγκυρα και ως Γενικός Πρόξενος στην Αλεξάνδρεια. Από το 1965, με το βαθμό του πρεσβευτή, διατέλεσε Διευθυντής των Τουρκικών και Κυπριακών Υποθέσεων, Πρέσβης στον Καναδά, Μόνιμος Αντιπρόσωπος στην Ευρωπαϊκή Κοινότητα και Μόνιμος Αντιπρόσωπος στο ΝΑΤO. Από το 1976 έως το 1981, οπότε και συνταξιοδοτείται, διορίστηκε Μόνιμος Υπηρεσιακός Γενικός Γραμματέας του υπουργείου Εξωτερικών και παράλληλα πρόεδρος της Κεντρικής Επιτροπής Διαπραγματεύσεων για την ένταξη της Ελλάδας στην Ευρωπαϊκή Κοινότητα. Από το συγγραφικό του έργο, το βιβλίο με τίτλο "Oι Τούρκοι και Εμείς" βραβεύτηκε με το βραβείο της Ακαδημίας Αθηνών ενώ ξεχωρίζουν: "Το Κυπριακό. Μια Ενδοσκόπηση", "Σκέψεις και προβληματισμοί για την εξωτερική μας πολιτική", "Θουκυδίδης Επίκαιρος", "Σύνορα. Η μεταβαλλόμενη σημασία της εδαφικής κυριαρχίας", "Το Παράλογο στις διεθνείς σχέσεις" κ.ά.Γιατί δεν πρέπει να φοβόμαστε του γείτονες
Του Βύρωνα Θεοδωρόπουλου
Πριν από μερικά χρόνια σε ένα διεθνές συνέδριο στην Αττάλεια είχα εκφράσει την απορία μου, γιατί η Τουρκία αναλίσκεται σε σειρά επιθετικών εκδηλώσεων κατά της Ελλάδος, τη στιγμή που έχει τόσα άλλα προβλήματα, εσωτερικά και εξωτερικά. Εχει να κάνει με «δύσκολους» γείτονες, όπως το Ιράν και η Συρία, την ανωμαλία στο Ιράκ (που τότε μόλις άρχιζε), κλειστά σύνορα με την Αρμενία, βαθμιαία επανεμφάνιση της Ρωσίας στον Καύκασο. Και εσωτερικά με το μέγιστο θέμα των Κούρδων, την ταχύτατη αύξηση του πληθυσμού, την τεράστια διαφορά στάθμης ζωής ανάμεσα στη Βορειοδυτική και στη Νοτιοανατολική Τουρκία. Υπό τις συνθήκες αυτές διερωτόμουν γιατί η Τουρκία επέλεξε τον δρόμο της αντιπαράθεσης με την Ελλάδα, που στο κάτω κάτω έδειξε πως θα τη βοηθούσε και στην ευρωπαϊκή της πορεία. Ο τούρκος ομιλητής, παλαιός συνάδελφος διπλωμάτης, που με διαδέχθηκε στο βήμα, με κατακεραύνωσε: «Ποιος είσαι εσύ που θα μας πεις ποιες πρέπει να είναι οι προτεραιότητες της τουρκικής εξωτερικής πολιτικής;». Σε μια τέτοια στάση, τι μπορείς να αντιτάξεις;
Αυτή τη σκηνή θα μπορούσα να την είχα περιλάβει στο βιβλίο που είχα γράψει, «Το Παράλογο στις Διεθνείς Σχέσεις». Ξεκινώντας από τα πολλά δείγματα ανθρώπινου παραλογισμού στην Ιστορία, από την παλαιότατη ως τη σύγχρονη, το βιβλίο παρουσιάζει τις πολλές και ποικιλόμορφες εκδηλώσεις του ανθρώπινου παραλογισμού που οδήγησε τόσο συχνά - και οδηγεί ακόμη - το διεθνές σύστημα σε συγκρούσεις, συμφορές, αίμα.
Οταν με ρωτούν τώρα αν η χώρα μας έχει λόγους να φοβάται την Τουρκία, η πρώτη μου απάντηση εξακολουθεί να είναι «Οχι». Γιατί λογικά δεν θα μπορούσε κανείς να βρει εύλογες αιτίες και κίνητρα που θα οδηγούσαν την Τουρκία σε μια επιθετική ενέργεια κατά της Ελλάδος. Μήπως εδαφική επέκταση; Μια χώρα πολλαπλάσια σε έκταση από την Ελλάδα δεν θα είχε λόγο να αναζητεί «ζωτικό χώρο» με την απόκτηση και άλλου εδάφους. Κυριαρχία στο Αιγαίο; Σε μια έκταση θαλάσσια και εναέρια, αναγκαστικά ανοιχτή στις διεθνείς επικοινωνίες, τι είδους συγκεκριμένα πλεονεκτήματα θα προσέφερε; Πρόληψη ελληνικής επιθετικότητας που θα ξεκινούσε από τα νησιά μας για να καταλάβει τα τουρκικά παράλια; Ούτε γι' αστείο. Με καμία λογική προσπέλαση δεν θα μπορούσε να εξηγηθεί η συνεχιζόμενη υπό διάφορες μορφές τουρκική απειλή.
Μα τότε; Αναγκαστικά για να εξηγήσουμε κάπως αυτή τη στάση της Τουρκίας (στάση που μπορεί να είναι παράλογη, αλλά είναι μια πολιτική πραγματικότητα) πρέπει να αναζητήσουμε κίνητρα που ανάγονται στην ψυχολογία που έχει διαμορφώσει η Ιστορία. Γιατί πράγματι τόσο το ιστορικό παρελθόν των ελληνοτουρκικών σχέσεων όσο και μερικά μόνιμα χαρακτηριστικά της τουρκικής ψυχολογίας μπορούν, κατά ένα μέρος τουλάχιστον, να εξηγήσουν πώς αντιμετωπίζει η Τουρκία την Ελλάδα ή - καλύτερα - ο Τούρκος τον Ελληνα. Γιατί, μην ξεχνάμε, ο Τούρκος είδε τον «ραγιά» να αποκτά μόρφωση και πλούτο ως υπήκοος της Αυτοκρατορίας, τον είδε να κάνει την αρχή της έξωσης των Οθωμανών από τις ευρωπαϊκές του κτήσεις, να επεκτείνεται επανειλημμένως εδαφικά, αλλά τον είδε και να εκστρατεύει απειλητικά ως την καρδιά του τουρκικού έθνους. Είδε κατόπιν ως απειλή μια επέκταση του ελληνικού χώρου στα νότια παράλια της Τουρκίας, επέκταση που μόνο με την απειλή βίας και αργότερα ακόμη και με χρήση βίας μπόρεσε να αποτρέψει. Είδε ύστερα την Ελλάδα να γίνεται μέλος της Ευρώπης και, τέλος, να βάζει ακόμη και την Κύπρο, έστω και κολοβωμένη, στην Ευρωπαϊκή Ενωση, την ώρα που η Τουρκία συναντά από απροθυμία ως άρνηση στην ευρωπαϊκή της πορεία.
Τέτοιο ιστορικό υπόβαθρο δημιουργεί την ψυχολογία που υποθάλπει την επιθετικότητα. Και για έναν λαό που είναι υπερήφανος μέχρις αλαζονείας και βίαιος μέχρις ωριμότητας μια τέτοια αντίδραση απέναντι στην Ελλάδα δεν πρέπει να μας ξενίζει. Αλλά βεβαίως ούτε και να μας φοβίζει. Μπορεί η ΕΕ να μην εγγυάται τα σύνορά μας με κάποια στρατιωτική δύναμη, αλλά αποτελεί πάντως υπολογίσιμο ανασχετικό. Ενώ ταυτόχρονα περισπασμοί όπως στο Ιράκ, οι σχέσεις με τις ΗΠΑ, η στάση της Τεχεράνης καθώς και η όλη ρευστότητα στη Μέση Ανατολή αποτελούν εστίες προβλημάτων πιο ανησυχητικών για την Τουρκία.
Ξαναγυρίζουμε στη σκέψη ότι λογικά μεν δεν θα έπρεπε να ανησυχούμε για το ενδεχόμενο να εκδηλωθεί η τουρκική επιθετικότητα εναντίον μας. Αλλά, πάλι, ας μην ξεχνάμε πως το στοιχείο του παραλόγου παίζει πολύ συχνά τον ρόλο του στο διεθνές σύστημα. Την επίδραση του στοιχείου αυτού στην τουρκική σκέψη και στάση δεν μπορούμε να την ελέγξουμε. Μπορούμε όμως να ρυθμίζουμε ανάλογα τη δική μας στάση. Ανάμεσα στον φόβο και στον εφησυχασμό πρέπει να υπάρχει η αυτοπεποίθηση. Ούτε το φάντασμα του «προαιώνιου εχθρού» ούτε οι εναγκαλισμοί σε στιγμές ευφορίας για την «εγκάρδια συνεννόηση». Η διατήρηση της σωστής αμυντικής ισορροπίας συνοδευμένη από τη διαρκή και κατάλληλη κινητικότητα στο διεθνές πεδίο και με σαφή οριοθέτηση των θέσεών μας παράλληλα με ανοιχτή διάθεση για συνεργασία είναι στοιχεία απαραίτητα.(Ακούει κανείς ;)
Πηγή /strategy-geopolitics Συνεχίστε το διάβασμα ΕΔΩ........
Παρασκευή 26 Φεβρουαρίου 2010
Στον Πρόεδρο της ΕΕ: Κοιτάξετε πώς είστε. Σαν ένας υπαλληλάκος! Σαν πατσαβούρα
Με τέτοιους πολιτικούς ( Ραμπούι) που τους βάζουν σαν μαριονέτες τι Ευρώπη περιμένουμε να έχει αλληλοϋποστήριξη(κλικ εδώ)
Νάτζελ Φαράζ στον Πρόεδρο του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου Χέρμαν Βαν Ραμπούι, παρουσία του Προέδρου της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Ζοζέ Μανουέλ Μπαρόζο: «Ποιος είστε εσείς; Ποιος σας εξέλεξε. Δεν σας ξέρει κανένας στην Ευρώπη; Ποιοι σας ψήφισαν; Κοιτάξετε πώς είστε. Σαν ένας υπαλληλάκος! Σαν πατσαβούρα! Είσαστε εναντίον του έθνους κράτους. Και προέρχεστε από το Βέλγιο, που είναι ένα μη κράτος. Δεν έχετε δικαίωμα να επεμβαίνετε στα εσωτερικά της Ελλάδας και δεν μπορείτε να τη βλέπετε ως προτεκτοράτο. Περιμέναμε κάποιον μεγαλύτερο από τον Ομπάμα. Και τι έχουμε; Εσάς. Να σηκωθείτε και να φύγετε»! Ο Νάτζελ Φαράζ είναι ευρωβουλευτής επικεφαλής της Ομάδας «Ευρώπη για την Ελευθερία και τη Δημοκρατία». Ο λόγος δόθηκε μετά στον επικεφαλής του ΕΛΚ (Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα) Τζόζεφ Ντολ, ο οποίος είπε στον κ. Φαράζ, εάν δεν του αρέσει να είναι η Βρετανία στην ΕΕ, ας επικαλεστεί το άρθρο 9 να εξέλθει της ΕΕ, «για να ησυχάσουμε», όπως πρόσθεσε χαρακτηριστικά.
Τη σκυτάλη πήρε ο επικεφαλής των Σοσιαλιστών Μάρτιν Σουλτς, ο οποίος σημείωσε ότι θα πρέπει να επιβληθούν πειθαρχικές κυρώσεις στον κ. Φαράζ, διότι ο τρόπος με τον οποίο μίλησε ήταν υβριστικός και απαράδεκτος. Για να απαντήσει ο κ. Φαράζ στον κ. Σουλτς ότι δεν είναι ο ίδιος αγενής, αλλά εκείνοι που κατηγόρησαν τον ίδιο και την πολιτική του Ομάδα, ότι θα ανοίξει το δρόμο στο φασισμό και ότι περίπου είναι νεοχιτλερικός χώρος, επειδή στήριξαν το όχι των Ιρλανδών στο πρώτο δημοψήφισμα επί της Συνθήκης της Λισαβόνας. Η ένταση κλιμακώθηκε, γεγονός που ανάγκασε τον Πρόεδρο του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου Γέρζι Μπούζεκ να παρέμβει και να στραφεί ειρωνικά προς τον κ. Φαράζ, λέγοντας τα ακόλουθα: «Ευτυχώς που είπατε εξ υπαρχής ότι δεν θα είστε αγενής» και τον κάλεσε να χρησιμοποιεί κόσμια γλώσσα, χωρίς προσωπικές επιθέσεις και προσβολές.
Αρκετοί ευρωβουλευτές άσκησαν έντονη κριτική στον κ. Ραμπούι, μεταξύ αυτών και ο Ιταλός Μάριο Μάουρο, ο οποίο παρουσίασε την ΕΕ σαν μια ποδοσφαιρική ομάδα, η οποία χρειάζεται έναν καλό παίκτη για να πάει μπροστά. Όμως, πρόσθεσε, απευθυνόμενος προς τον Πρόεδρο του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου, εσείς, με τα όσα μας είπατε, φαίνεστε μέτριος! Και η ΕΕ, τόνισε, χρειάζεται όραμα και καλούς παίκτες για να παίξουμε επιθετικά.
Αυτά συνέβησαν στο πλαίσιο της συζήτησης για το μέλλον της ΕΕ, την οικονομική κατάσταση και δη τα προβλήματα της Ελλάδας. Και ήταν κοινή θέση ότι η Ελλάδα πρέπει να στηριχθεί από τους εταίρους της, διότι έτσι στηρίζεται και η ευρωζώνη, και ότι και η Ελλάδα πρέπει από την πλευρά της να πάρει τα κατάλληλα μέτρα για να εξέλθει από την κρίση.
Γιάννος Χαραλαμπίδης / Σημερινή
ΔΕΙΤΕ ΤΟ ΒΙΝΤΕΟ
Συνεχίστε το διάβασμα ΕΔΩ........
Πέμπτη 25 Φεβρουαρίου 2010
Τά 7 στάδια τής (κοινωνικής - πολιτικής;) θλίψης ....
....Κάποιοι λένε ότι αυτή τη στιγμή είμαστε στό 3....
1. ΣΟΚ ΚΑΙ ΑΡΝΗΣΗ
Αρνείστε την πραγματικότητα της απώλειας, προκειμένου να αποφύγετε τον πόνο. Το σοκ παράγει συναισθηματική προστασία για να μην συγκλονιστείτε. Αυτό το στάδιο μπορεί να διαρκέσει έως και δύο εβδομάδες.
2. ΠΟΝΟΣ ΚΑΙ ΕΝΟΧΗ
Το σοκ φεύγει και αντικαθίσταται από ανυπόφορο πόνο. Είναι σημαντικό να βιώσετε τον πόνο στο μεγαλείο του, χωρίς να τον κρύψετε, χωρίς να τον αποφύγετε και χωρίς να προσπαθήσετε να δραπευτεύσετε από αυτόν με αλκοόλ ή φάρμακα. Πιθανώς να έχετε τύψεις και αισθήματα ενοχής για πράγματα που δεν κάνατε μαζί με τους αγαπημένους σας. Η ζωή μοιάζει χαοτική και τρομακτική σε αυτήν την φάση.
3. ΘΥΜΟΣ ΚΑΙ ΔΙΑΠΡΑΓΜΑΤΕΥΣΗ
Η δυσφορία δίνει την θέση της στον θυμό, μπορεί να γίνετε επιθετικοί και να ρίχνετε-αδικαιολόγητα- το φταίξιμο της απώλειας σε κάποιον άλλο. Προσπαθείστε να το ελέγξετε καθώς αυτό μπορεί να επιφέρει ανεπανόρθωτες ζημιές στις σχέσεις σας με άλλους ανθρώπους. Πιθανώς θα τα βάλετε με την μοίρα, διερωτώμενοι: "Γιατί σε εμένα;"
4. ΚΑΤΑΘΛΙΨΗ, ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΜΟΝΑΞΙΑ
Καθώς οι φίλοι σας θα σκέφτονται ότι ήρθε πια η ώρα να συνεχίσετε την ζωή σας, μια μακρά περίοδος προβληματισμού θα σας πλημμυρίσει. Αυτό είναι φυσιολογικό, επομένως μην προσπαθείτε να το ξεπεράσετε με 'χαρούμενους φίλους'. Τα λόγια παρηγοριάς από άλλους δεν βοηθούν σε αυτήν την φάση. Θα απομονωθείτε εσκεμμένα, αναλογιζόμενοι τα πράγματα που κάνατε με τους αγαπημένους σας και θα επικεντρωθείτε στις αναμνήσεις του παρελθόντος. Αισθάνεστε κενοί και απελπισμένοι.
5. ΑΝΟΔΙΚΗ ΠΟΡΕΙΑ
Καθώς αρχίζετε να σκέφτεστε την ζωή σας χωρίς τους ανθρώπους που χάσατε, η καθημερινότητα γίνεται πιο ήρεμη και πιο οργανωμένη. Τα σωματικά συμπτώματα της θλίψης ελαχιστοποιούνται και η κατάθλιψη αρχίζει να ξεθωριάζει.
6. ΑΝΑΚΑΤΑΣΚΕΥΗ ΚΑΙ ΔΟΥΛΕΙΑ
Καθώς γίνεστε πιο λειτουργικοί, το μυαλό σας αρχίζει να δουλεύει ξανά κανονικά και αρχίζετε να βρίσκετε μόνοι σας ρεαλιστικές λύσεις σε προβλήματα της ζωής.
7. ΑΠΟΔΟΧΗ ΚΙ ΕΛΠΙΔΑ
Σε αυτήν την φάση, μαθαίνετε να αποδέχεστε την πραγματικότητα της νέας κατάστασης. Αποδοχή δεν σημαίνει επιτηδευμένη ευτυχία. Δεδομένου του πόνου και του θρήνου που βιώσατε, δεν θα γυρίσετε ποτέ στην ελαφρότητα που ζούσατε πριν. Απλώς θα βρείτε έναν τρόπο να προχωρήσετε.
ΠΗΓΗ wraiapername.blogspot Συνεχίστε το διάβασμα ΕΔΩ........
Το τρίγωνο του διαβόλου για την ελληνική οικονομία
Αυτή η αφόρητη φαρσοτραγωδία που επικρατεί στην διεθνή σκηνή , με πρόσωπα του συστήματος να πλειοδοτούν σε ηθικολογίες και να επιδίδονται σε καλλιστεία υποκριτικής, έχει φθάσει σε τέτοιον βαθμό, που ….προκαλεί!
Προχθές η καγκελάριος της Γερμανίας Αγκέλα Μέρκελ επέκρινε δριμύτατα τις τράπεζες που βοήθησαν να καλυφθεί το έλλειμμα της Ελλάδας και να προκληθεί τώρα κρίση σε όλη τη ζώνη του ευρώ.
Αλλά όταν αναφέρεται συνήθως στις τράπεζες είναι σαν να αναφέρεται σε κάτι εντελώς αόριστο και αφηρημένο. Προσπερνά με υποκρισία ότι η ανάβαση από το αφηρημένο στο συγκεκριμένο είναι ο τρόπος απεικόνισης της ουσίας.
Στην περίπτωση μας η ουσία έχει και ονοματεπώνυμο. Αυτό που υποκρύπτει η κα Αγκέλα Μέρκελ ονομάζεται ….Deutsche Bank! Πολλές εφημερίδες της Γερμανίας πράττουν το ίδιο, συμμετέχοντας και αυτές στην καλλιέργεια ψευδαισθήσεων στην Γερμανική κοινή γνώμη.
Και εξηγούμε. Κύριο εργαλείο στο παιχνίδι που παίχτηκε εναντίον της Ελλάδας είναι το CDS (από τα αρχικά των αγγλικών λέξεων credit default swaps). Πρόκειται για ένα εντελώς πρόσφατο χρηματοπιστωτικό προϊόν. Απλοϊκά μπορούμε να το περιγράψουμε ως μια ασφάλιση κατά της περίπτωσης μη αποπληρωμής ενός χρέους.
Κυρίαρχοι «παίχτες» παγκοσμίως σε αυτό το προϊόν είναι μόνο τρείς τραπεζικοί κολοσσοί που κατέχουν συνολικά το 76.2% της παγκόσμιας αγοράς των CDS. Οι Αμερικάνικες JP Morgan και Goldman Sachs ( επιμένω ότι για την σχέση της τελευταίας με την σημερινή κυβέρνηση της χώρας μας θα γίνει κάποια στιγμή εξεταστική επιτροπή) και η …..Γερμανική Deutsche Bank!
Στις αρχές λοιπόν του χρόνου , λίγες ημέρες-όλως …τυχαίως- πριν η χώρα μας αναζητήσει αγοραστές για το πενταετές ομόλογό της , δημοσιοποιήθηκε από την Deutsche Bank μια ύποπτη έκθεση- φωτιά ,όπου ανέφερε ότι η κατάσταση της ελληνικής οικονομίας βρίσκεται υπό ….κατάρρευση.
Αμέσως το τμήμα CDS της ίδιας τράπεζας αρχίζει να ζητά πολύ υψηλότερα ασφάλιστρα για το ελληνικό χρέος ( Γιάννης κερνά και Γιάννης πίνει!)
Τα διεθνή ΜΜΕ που δρουν ως «παπαγαλάκια» αρχίζουν να ουρλιάζουν ότι η ελληνική οικονομία παραπαίει. Έτσι δίδεται το σήμα στους κερδοσκόπους ότι στοχοποιήθηκε η Ελλάδα και οδεύει προς οικονομικό «γδάρσιμο».
Το κέρδος για την Γερμανία είναι πολλαπλό. Από τη μια επιτυγχάνεται η αναταραχή που ζητούσε , ώστε να επιτευχθεί η καθίζηση του ευρώ έναντι του δολαρίου και να μπορούν τα Γερμανικά προϊόντα να είναι ανταγωνιστικά στην διεθνή αγορά.
Από την άλλη η Deutsche Bank μαζί με την Goldman Sachs αναλαμβάνουν να… πουλήσουν ( …?) τα ελληνικά ομόλογα σε πελάτες τους που έχουν ειδοποιηθεί για το κερδοσκοπικό colpo grosso, αποκομίζοντας οι μεν πρώτοι (Deutsche Bank και Goldman Sachs) τεράστια κέρδη, οι δε πελάτες τους το θηριώδες επιτόκιο 6.2%, που δεν θα αποκόμιζαν ούτε από τριτοκοσμικές χώρες.
Συγχρόνως η Γερμανία τοποθετείται σε πλεονεκτικό «διαπραγματευτικό» επίπεδο στη σχέση της με την χώρα μας, αποκομίζοντας πολιτικά και οικονομικά οφέλη ( υποβρύχια που γέρνουν, τανκ σε τραυματισμένους πυργίσκους, Σκαραμαγκάς, eurofighter, αλλά και στο βάθος την κατάλληλη «αδράνεια» για τις πολεμικές αποζημιώσεις κλπ).
Την ίδια ώρα σ` αυτή την φαρσοτραγωδία ,η κυβέρνηση της χώρας μας έχει δεχθεί (ηθελημένα όπως αποδεικνύεται συν τω χρόνω) τον ρόλο της «Ιφιγένειας του ευρώ».
Έτσι όμως επιβεβαιώνεται ( για ακόμη μια φορά) ο καθηγητής και διανοητής Ρομπέρτο Μπόμιο, που υποστήριξε ότι η ηθική είναι έννοια ασύμβατη με την πολιτική και συνιστά αμετροέπεια και ουτοπία ο οποιοσδήποτε συσχετισμός τους.
Θα υποταχθούμε λοιπόν στις πρακτικές και στην υιοθέτηση αυτής της θεωρίας ή θα πρέπει να αναζητήσουμε θεσμούς και τρόπους δράσεις προς τα φιλοσοφικά μονοπάτια του Πλάτωνα και του Αριστοτέλη , όπου η ηθική συνιστά την ουσία της πολιτικής;
ΠΗΓΗ Politis-gr
Τετάρτη 24 Φεβρουαρίου 2010
Να, ποιοί είναι οι απατεώνες της Ευρώπης!
Το Βερολίνο έχει πουλήσει στην Ελλάδα 170 καινούργια Leopard και 253 μεταχειρισμένα. Κόστος; Πάνω από δύο δις!
Τα άρματα έχουν παρουσιάσει ρωγμές στη θωράκισή τους και τα κανόνια τους ...ξεφλουδίζουν μετά από κάθε βολή!
Οι Γερμανοί προσπάθησαν να ρίξουν την ευθύνη σε Ελληνικές εταιρείες που είχαν εμπλακεί στη συμπαραγωγή σε ότι είχε να κάνει με τις ρωγμές.
Για το ξεφλούδισμα κατηγορούσαν τις Ελληνικές Ένοπλες Δυνάμεις ότι δεν συντηρούν σωστά τα άρματα.
Μόνο που ίδια ακριβώς προβλήματα παρουσίασαν και τα άρματα μάχης του γερμανικού στρατού!
Τελικά το πρόβλημα εντοπίστηκε στη ποιότητα του χάλυβα που χρησιμοποιήθηκε και τον οποίο είχαν προμηθευτεί από την Σουηδία.
Προς το παρόν οι Γερμανοί σφυρίζουν αδιάφορα υποσχόμενοι ότι θα βρουν λύση.
Ίδιες υποσχέσεις είχαν δώσει και για τα υποβρύχια.
Τέσσερα χρόνια μετά όχι μόνο δεν έχουν λύσει το πρόβλημα αλλά μας απειλούν και με κλείσιμο των ναυπηγείων Σκαραμαγκά.
Μετά απ´όλα αυτά είναι λογικό στο ελληνικό Πεντάγωνο να ...δείχνουν δάχτυλο!
Η χολή που στάζει το δημοσίευμα είναι ανευ προηγουμένου.
Γι' αυτό τον μικρό λαό που χαίρεται και χορεύει στον ηλιο σαν τον Ζορμπά όποιος τους ξέρει ακάλ δεν ξαφνιάζεται. Πως αλλωστε να ξαφνιαστεί ακνείς με αυτούς που φτιάχνουν ντολμαδάκια από αμπελόφυλλο με γέμιση ρύζι, κερδίζουν το ευρωπαϊκό ποδόσφαιρο χωρίς σχεδόν να βάλουν γκολ και ξέρουν εδώ και 2.500 χρόνια οτι η ύλη αποτελείται από άτομα και οτι η Γη γυρίζει γύρω από τον Ηλιο.
Αισθάνονταν πάντα ως οι γονείς των υπολοιπων ευρωπαίων.
πηγή emprosdrama
Συνεχίστε το διάβασμα ΕΔΩ........
Τρίτη 23 Φεβρουαρίου 2010
Άι στην ευχή κυρία Μέρκελ!
Του Ν.Ζ
Πολύ αγανακτισμένοι λέει είναι οι Γερμανοί από την Ελλάδα. Τους κοροϊδεύουμε λέει...Τους δίναμε τόσο χρόνια ψευδή στοιχεία για τα δημοσιονομικά μας μεγέθη. Και γιαυτό δεν πρόκειται να μας βοηθήσουν τώρα που μας την "πέφτουν" οι διεθνείς αγορές. Γιατί λέει δεν πρόκειται να πληρώσει ο Γερμανός φορολογούμενος τις αμαρτίες του Ελληνικού πολιτικού συστήματος. Με άλλα λόγια, Deutchland ubber alles! H Γερμανία πάνω απ'όλα. Όχι η Ευρώπη. Όχι η Ευρωπαϊκή ολοκλήρωση. Η Γερμανία.Πολύ καλά. Τους ευχαριστούμε για την ειλικρίνεια τους (μέχρις ωμότητας). Αλλά επειδή υπήρξαν και αυτοί ευθείς μαζί μας τους χρωστάμε και εμείς αντίστοιχη "ευθύτητα".. Λοιπόν είμαστε και εμείς αγανακτισμένοι με τους Γερμανούς : Πρώτον γιατί ποτέ δεν επέστρεψαν το αναγκαστικό δάνειο της Κατοχής. Το οποίο ήταν ασφαλώς αναγκαστικό αλλά ουδέποτε υπήρξε δάνειο. Υπήρξε αρπαγή πλούτου από τον κατοχικό στρατό. Που υποτίθεται θα το επέστρεφαν μετά τον πόλεμο αλλά δεν το είδαμε ποτέ Παρότι η Γερμανία τότε έχασε τον πόλεμο..
Κι ύστερα στα μεταπολεμικά χρόνια έγινε η "ρύθμιση" να συζητηθεί η επιστροφή του όταν θα γινόταν η ένωση των δύο Γερμανιών. Κι ύστερα ενώθηκαν οι δύο Γερμανίες (1989-90) και ουδέποτε δέχτηκαν συζήτηση για την επιστροφή του.
To Δίστομο στις φλόγες. 218 άνδρες, γυναίκες και παιδιά εκτελέστηκαν απο τα Waffen SS του 40υ SS Polizei Panzergrenadier Division.• Κι ύστερα δεν έχουμε τις καλύτερες αναμνήσεις από τον λαό σας. Είπαμε περασμένα ξεχασμένα τώρα που είμαστε "εταίροι". Αλλά όχι να το παίζετε και "ριγμένοι". Μπήκατε-βγήκατε στην Ελλάδα και αφήσατε πίσω μια χώρα ρημαδιό,εκατοντάδες κατεστραμμένα χωριά, πάνω από εκατό χιλιάδες νεκρούς, πολλαπλάσιους τραυματίες. Και μια συγνώμη ποτέ δεν ζητήσατε.
• Είμαστε και εμείς αγανακτισμένοι με τους δικούς μας πολιτικούς που διαχειρίστηκαν τα δημόσια οικονομικά της Ελλάδας. Μας έβαλαν στο ευρώ με εξαιρετικά υψηλή ισοτιμία. Από τότε κατέρρευσε η ελληνική ανταγωνιστικότητα. Από το 3,5% έλλειμμα στο ισοζύγιο πληρωμών (έτσι μετριέται η ανταγωνιστικότητα) το έλλειμμα αυτό έφτασε το 2008 (πριν την κρίση) 14,1%. Πολύ ακριβά πληρώσαμε το ευρώ κυρία Μέρκελ μας...
Έκλεισαν εργοστάσια μας για να αγοράζουμε προϊόντα σας. Και δεν είμαστε ανταγωνιστικοί στον τουρισμό μας διότι το ευρώ είναι πολύ "ακριβό" για να ανταγωνιστούμε τους γείτονές μας. Όντως πολύ ακριβά το πληρώσαμε το ευρώ κυρία Μέρκελ μας...
• Είμαστε και εμείς αγανακτισμένοι με τους δικούς μας απατεώνες που μαγείρευαν τα νούμερα της Ελλάδας (όταν εσείς κάνατε πως δεν τους βλέπατε). Θα θέλαμε πολύ να τους κρεμάσουμε. Αλλά δεν μπορούμε. Ξέρετε γιατί; Γιατί τους έχουν δυναμώσει πολιτικά οι μίζες που τους τάιζε η δική σας εταιρία η Ζήμενς. Που έχει διαπρέψει στο ευγενές σπορ της διαφθοράς "ιθαγενών" παντού στον κόσμο..Αλλά εδώ στην Ελλάδα μεγαλούργησε. Διέφθειρε τους πάντες!
Και εμείς θέλουμε να τους κρεμάσουμε ψηλά -να καθαρίσουμε και το όνομα της χώρας μας- αλλά δεν μπορούμε. Ξέρετε γιατί;
Γιατί η Ζήμενς, η δική σας εταιρία, δεν μας δίνει τα ονοματάκια τους και τα στοιχεία τους. Και όταν τα ζητάμε αρμοδίως ,δεν μας τα δίνετε εσείς, η Δικαιοσύνη και η κυβέρνηση της Γερμανίας! Έρχονται οι επιχειρηματίες σας στην χώρα, διαφθείρουν το σύμπαν, ύστερα ζητάμε να μας δώσετε στοιχεία να χώσουμε στην φυλακη τα δικά μας "λαμόγια", δεν μας τα δίνετε, φυλάτε τους διαφθείροντες (στην Γερμανία) καλύπτετε τους διεφθαρμένους (στην Ελλάδα) κι ύστερα δηλώνετε και πολύ..... "αγανακτισμένοι" με την Ελλάδα.Ε άι στην ευχή κυρία Μέρκελ μας!
• Μήπως πρέπει να απαγορεύσουμε στην Ζήμενς να κάνει μπίζνες στην Ελλάδα μέχρι να μας δώσει όλα τα στοιχεία για αυτούς που διέφθειρε εδώ;
• Μήπως πρέπει να αρχίσουμε στα σοβαρά να διεκδικούμε το "αναγκαστικό κατοχικό δάνειο" που ακόμα μας χρωστάτε;
Πιστεύετε ασφαλώς ότι η μικρή Ελλάδα και δίκιο να έχει δεν μπορεί να σας θίξει. Δίκιο έχετε εδώ που τα λέμε.. Αλλά δεν είναι μόνο η Ελλάδα αγανακτισμένη μαζί σας,είναι και πολλοί άλλοι στην Ευρωζώνη. Εσείς οι Γερμανοί έχετε μεγάλο ταλέντο να τσαντίζετε τους πάντες. Και τότε η οργή όλων ξεσπάει εναντίων σας και την πληρώνετε εσείς πρώτοι.
• Τους διεφθαρμένους τους δικούς μας θα τους περιποιηθούμε όταν έρθει η ώρα τους ακόμα και χωρίς της βοήθεια σας. Αλλά με εσάς φίλοι δεν θα γίνουμε εύκολα.. Ξέρετε είμαστε και εμείς αγανακτισμένοι μαζί σας. Κι είναι και άλλοι αγανακτισμένοι μαζί σας, όπως εμείς.
Τα μικρά κράτη όταν πτωχεύσουν, κάποια στιγμή ανακάμπτουν. Αλλά τα μεγάλα κράτη όταν απομονωθούν και προκαλέσουν την αγανάκτηση όλων των γύρω τους,ανακάμπτουν πολύ πιο δύσκολα.
Όσο πιο πολύ φόβο σπείρεις στους γύρω σου, τόσο ευκολότερα τους συσπειρώνεις εναντίον σου , τόσο σκληρότερα σε εκδικούνται όταν τους δοθεί η ευκαιρία.
Εσείς οι Γερμανοί το ξέρετε καλά αυτό. Το πληρώσατε ακριβά, αλλά μυαλό δεν βάζετε..
Άι στην ευχή, κυρία Μέρκελ μας!
Το Παρόν
Σάββατο 20 Φεβρουαρίου 2010
H γεωπολιτική των Βαλκανίων
Του Pierre Hillard, διδάκτορα Πολιτικών Επιστημών*
Μετάφραση-επιμέλεια: Kleopatra Katakalos
ΡΕΣΑΛΤΟ, τεύχος-27
Η μονομερής ανακήρυξη της ανεξαρτησίας του Κοσόβου σκηνοθετήθηκε από τα ατλαντικά ΜΜΕ σαν μία νίκη των λαών για την αυτοδιάθεσή τους. Ουδέν απατηλότερον, επισημαίνει ο Pierre Hillard: Η απόφαση αυτή δεν ελήφθη από τους ενδιαφερόμενους, αλλά από τη Γερμανία και τις Ηνωμένες Πολιτείες. Τελικά το «ανεξάρτητο» Κόσοβο δεν είναι κυρίαρχο και η νόμιμη οικονομική του δραστηριότητα περιορίζεται στο να φιλοξενεί την πιο σύγχρονη αμερικάνικη στρατιωτική βάση, που εμφυτεύθηκε στη Γηραιά Ήπειρο, το Bondsteel. (Πρόλογος από Reseau Voltaire, 28 Φεβρ. 2008)
Η ανεξαρτησία του Κοσόβου της 17ης Φεβρουαρίου 2008, αποτελεί καμπή στα Βαλκάνια. Ένα δάσος από αλβανικές, αμερικάνικες και αγγλικές σημαίες ανέμιζε μέσα στους δρόμους της καινούργιας πρωτεύουσας, της Πρίστινα. Εδώ κι εκεί, ένα «Ευχαριστώ Γερμανία», («Danke Deutschland»), διακοσμούσε τις μετώπες των περισσοτέρων κτηρίων, θυμίζοντας την αδιάσειστη συμβολή του Βερολίνου στη γένεση του καινούργιου αυτού κράτους.
Η αναγνώριση της τελευταίας επαρχίας της Ομοσπονδίας της Γιουγκοσλαβίας δείχνει να ολοκληρώνει τον κατακερματισμό αυτής της χώρας ο οποίος ξεκίνησε στις αρχές της δεκαετίας του 1990. Στην πραγματικότητα, η καταστροφή της Ομοσπονδίας αυτής εντάσσεται σ' ένα ευρύτερο σχέδιο εδαφικής και οικονομικής αναδιάρθρωσης των Βαλκανίων, σε σχέση με τη Μαύρη Θάλασσα και την Εγγύς-Ανατολή.
Η Γιουγκοσλαβία πρέπει να καταστραφεί
Η καταστροφή αυτής της χώρας οφείλεται στη Γερμανία. Πράγματι, ήδη από το 1970, οι πολιτικές αρχές της Βαυαρίας υπό τη διεύθυνση του υπουργού-προέδρου Franz Josef Strauss οργάνωσαν πολλαπλές επαφές με τους ιθύνοντες των Σλοβένων και Κροατών. Ο λόγος ήταν να αποσπάσουν οικονομικά τα βόρεια κράτη της Γιουγκοσλαβίας, προκειμένου να τα εντάξουν στην οικονομία της Δύσης, κατά πρώτον στην Αυστρία και τη Γερμανία. Το εργαλείο που επέτρεψε στο Βερολίνο ν' αρχίσει την διάσπαση αυτής της χώρας πέρασε υπό την μορφή μιας «Κοινότητας εργασίας», (Αrbeitsgemeinschaft), Alpen-Adria. Ιδρυθείσα στις 20 Νοεμβρίου 1978, η Κοινότητα αυτή, συγκέντρωσε διάφορες περιοχές, προερχόμενες από διαφορετικές χώρες .
Εκτός από τη Βαυαρία συναντάμε εκεί περιοχές ελβετικές, αυστριακές και ιταλικές. Σ' αυτές προστέθηκαν μετά την κατάρρευση του Τείχους του Βερολίνου και περιοχές ουγγρικές καθώς επίσης οι βόρειες επαρχίες της παλαιάς Γιουγκοσλαβίας. Ισχυρή, έχοντας μία έκταση 306.000 χλμ2, η εδαφική αυτή οντότητα αποδεσμεύτηκε σταδιακά από την εξουσία των επί μέρους κρατών και ανέλαβε τομείς όπως τη χωροταξία, τις συγκοινωνίες κι ακόμη τη γεωργία. Αυτή η δυναμική ενισχύθηκε ακόμη περισσότερο με τη δράση της Association des Regions Frontalieres Europeennes (ARFE), (Ένωσης Ευρωπαικών Παραμεθορίων Περιοχών), ενός γερμανο-ευρωπαικού ιδρύματος, του οποίου ο δηλωμένος σκοπός συνίσταται στο να μετατρέψει τα εθνικά σύνορα σε απλά διοικητικά όρια.
Η συνέχεια εδώ
*Reseau Voltaire, 28 Φεβρ. 2008 Συνεχίστε το διάβασμα ΕΔΩ........
Δύο αντικρουόμενες απόψεις για Ελλάδα-ευρώ
Δύο εκ διαμέτρου αντίθετες απόψεις κυρίως σε ό,τι αφορά την επιτυχία της ευρωζώνης, με αφορμή τα προβλήματα της ελληνικής οικονομίας, παρατίθενται στους «Financial Times». Ο πρώην υπουργός Οικονομικών της Ιταλίας, κ. Tommaso Padoa-Schioppa, σε άρθρο του υπό τον τίτλο «Η Ευρώπη δεν μπορεί να αφήσει την Αθήνα στην τύχη της», υπερασπίζεται τόσο τη στήριξη της ελληνικής οικονομίας όσο και την ίδια την ευρωζώνη.Η «απάντηση» καταφθάνει με άρθρο του γνωστού αναλυτή - σχολιαστή των «Financial Times», κ. Samuel Britain, υπό τον τίτλο «Η Ελλάδα αποκαλύπτει τα ελαττώματα του συστήματος», ο οποίος αναφέρεται στα «ελαττώματα» της ευρωζώνης, υποστηρίζοντας ότι τόσο η ευρωζώνη όσο και το ευρώ δεν θα έπρεπε να είχαν δημιουργηθεί ποτέ!
- Padoa-Schioppa: Η Αθήνα δεν θα αφεθεί στην τύχη της
Ο κ. Padoa-Schioppa, υπ. Οικονομικών της Ιταλίας επί πρωθυπουργίας του κ. Romano Prodi και νυν επικεφαλής του think-tank Notre Europe, υποστηρίζει στο άρθρο του (το οποίο αποτελεί εν μέρει απάντηση, αν και σε φιλικό τόνο, αντίστοιχου άρθρου στους «F.T.» του κ. Otmar Issing, ο οποίος υποστήριζε ότι παροχή οικονομικής βοήθειας προς την Ελλάδα θα ήταν καταστροφή), πως τα ελληνικά προβλήματα οφείλονται τόσο σε κακοδιαχείριση των δημοσιονομικών της χώρας όσο και στην κρίση. «Τα προβλήματα της Ελλάδας δημιουργήθηκαν από ανθρώπους. Βέβαια, για να είμαστε δίκαιοι, όλες οι χώρες της Ε.Ε. στην ουσία αρνούνται να "προσφέρουν" στην Κομισιόν τον ρόλο του ουσιαστικού επιτηρητή των δημοσιονομικών τους μεγεθών».
Σύμφωνα με τον κ. Padoa-Schioppa, θα πρέπει να ξεκαθαριστεί, πλέον, στους πολίτες της ευρωζώνης ότι «από εδώ και στο εξής καμία κυβέρνηση δεν θα απολαμβάνει απόλυτη εθνική κυριαρχία. Όχι μόνο στην Ελλάδα εξαιτίας της άσχημης κατάστασης αλλά ακόμη και στη Γερμανία. Αυτό που έχει σημασία είναι να υπάρξει καλός συνδυασμός μεταξύ ορθής πολιτικής διαχείρισης και καλής οικονομικής διαχείρισης. Αυτό το μήνυμα θα πρέπει να το λάβουν όχι μόνο η Αθήνα αλλά και οι Βρυξέλλες, το Παρίσι και το Βερολίνο».
- Samuel Britain: Το ευρώ δεν έπρεπε να έχει δημιουργηθεί
Σύμφωνα με τον κ. Britain, το ευρώ δεν θα έπρεπε ποτέ «να δει το φως της ζωής». Όπως υποστηρίζει ο αρθρογράφος των «F.T.»., ο Γερμανός καγκελάριος κ. Helmut Kohl, αν και θεωρούσε την Ε.Ε. και την ευρωζώνη «ένα σχέδιο με γαλλική πρωτοβουλία», δέχτηκε την ένταξη της Γερμανίας στη νομισματική ένωση γιατί πίστευε ότι πολύ σύντομα θα υπάρξει και πολιτική ένωση. «Ο κ. Kohn ήταν υπέρ μιας ομοσπονδιακής Ευρώπης. Όταν κατανόησε ότι δεν θα έφτανε σύντομα και η πολιτική ένωση, το μόνο που του έμεινε ήταν να ελπίζει πως κάτι τέτοιο θα μπορούσε να συμβεί στο μέλλον».
«Μία χώρα που έχει το δικό της νόμισμα έχει τη δυνατότητα να χρησιμοποιήσει δύο βαλβίδες ασφαλείας. Κάτι το οποίο δεν ισχύει ούτε για την Ελλάδα ούτε για τις άλλες χώρες της ευρωζώνης. Πρώτον, να τυπώσει το δικό της χρήμα και, δεύτερον, να προχωρήσει σε υποτίμηση του νομίσματός της», τονίζει.
Τίθεται υπέρ της πρότασης που κατέθεσε σε άρθρο του στους «Financial Times» ο κ. Martin Feldstein να δοθεί «άδεια μερικών μηνών στην Ελλάδα προκειμένου να φύγει από την ευρωζώνη και να επιτρέψει αφού έχει υπάρξει υποτίμηση του νομίσματός της κατά 20% και 30%. Βέβαια το πρόβλημα είναι εάν, όταν η Ελλάδα θελήσει να επιστρέψει, θα υπάρχει ακόμη ευρώ».
Όπως υποστηρίζει, θα ήταν καλό για την Ελλάδα να μπορέσει να χρησιμοποιήσει ταυτόχρονα δύο νομίσματα, ένα διεθνές και ένα τοπικό. Σύμφωνα με τον κ. Britain, θα ήταν καλύτερο να συμβεί αυτό παρά «οι διεθνείς επενδυτές να συνεχίσουν να "σταυρώνουν" την Ελλάδα».
Δημοσιεύθηκε στο Euro2day.gr Συνεχίστε το διάβασμα ΕΔΩ........
Xρέη των HΠA, δανεισμός της EE
Του Γιώργου ΔελαστίκAκούει διαρκώς αυτή την εποχή για τα χρέη και τα δάνεια της Eλλάδας ο μη ενημερωμένος πολίτης και εντυπωσιάζεται. Tρομάζει π.χ. όταν ακούει ότι το δημόσιο και το ιδιωτικό χρέος της χώρας μας σε ξένες τράπεζες ανέρχεται συνολικά σε 300 δισεκατομμύρια δολάρια. Tου σφίγγεται η καρδιά όταν μαθαίνει πως η Eλλάδα θα δανειστεί φέτος περίπου 50 δισεκατομμύρια ευρώ, με το μεγαλύτερο τμήμα αυτού του ποσού να το ζητάει από ξένους δανειστές. Mην έχοντας μέτρο σύγκρισης με τα χρέη ή με τα δάνεια που θα πάρουν φέτος άλλες χώρες, ο κόσμος ακούει αυτά τα αστρονομικά νούμερα, πανικοβάλλεται και νομίζει ότι ήδη χρεοκόπησε η χώρα. Πολύ πιο ψύχραιμος αισθάνεται κανείς όμως όταν αποκτά γνώσεις γύρω από το πόσα χρωστούν π.χ. οι HΠA σε ξένους ή πόσα σκοπεύουν να δανειστούν οι εταίροι της κυβέρνησης στην EE - ακόμη και εκείνοι που της κουνούν επιτιμητικά το δάχτυλο.
Aς αρχίσουμε, λοιπόν, με τα χρέη της Aμερικής. Mόνο το δημόσιο χρέος των HΠA (προσοχή, χωρίς το ιδιωτικό που είναι επίσης τεράστιο) ανέρχεται, λοιπόν, στο απίστευτο ύψος των τριών και πλέον τρισεκατομμυρίων δολαρίων!
Tον Δεκέμβριο του 2009, μόνο στην Iαπωνία το αμερικανικό Δημόσιο χρωστούσε 768,8 δισεκατομμύρια δολάρια, βάσει των στοιχείων του υπουργείου Oικονομικών των HΠA. Aλλα 755,4 δισεκατομμύρια δολάρια χρωστούσαν οι Aμερικανοί στην Kίνα.
Aν μάλιστα προσθέσει κανείς και τα 152,9 δισεκατομμύρια δολάρια που οφείλει η Oυάσιγκτον στο επίσης κινεζικό Xονγκ Kονγκ, οι Aμερικανοί χρωστούν σχεδόν ένα τρισεκατομμύριο δολάρια μόνο στους Kινέζους! Eτσι και αποφάσιζε δηλαδή το Πεκίνο ή το Tόκιο να εκποιήσουν τα αμερικανικά κρατικά ομόλογα που έχουν στη διάθεσή τους (θεωρητικά μιλώντας, εννοείται), το δολάριο και οι HΠA θα χρεοκοπούσαν εν μια νυκτί!
Πάνω από 300 δισ. δολάρια χρωστούν οι Aμερικανοί στη Bρετανία, σχεδόν 200 δισ. στα Eμιράτα του Kόλπου, άλλα 160 δισ. στη φτωχή Bραζιλία (!) και πάει λέγοντας. Aντιθέτως, οι Γερμανοί έχουν δανείσει το αμερικανικό Δημόσιο μόλις 53 δισ. δολάρια - το ένα... τέταρτο από όσα έχουν δανείσει στη μικροσκοπική Iρλανδία, κράτος και ιδιώτες!
Kατηγορούν εμάς τους Eλληνες ότι ζούμε πάνω από τις δυνατότητές μας με δανεικά από την EE. Γιατί δεν λένε όμως ότι οι Aμερικανοί ζουν με δανεικά εις βάρος τουλάχιστον ενός δισεκατομμυρίου εξαθλιωμένων Kινέζων που έχουν εισόδημα λιγότερο από ένα δολάριο την ημέρα; Γιατί δεν λένε ότι οι Aμερικανοί ζουν με δανεικά εις βάρος των Γιαπωνέζων επειδή τους νίκησαν πριν από... 65 (!) χρόνια;
Aς αφήσουμε όμως τους Aμερικανούς και ας έλθουμε στην Eυρώπη. Θα δανειστεί, λοιπόν, η Eλλάδα φέτος πάνω από 50 δισεκατομμύρια ευρώ. Kακώς, κάκιστα. Γιατί όμως δεν λέει κανείς τίποτα π.χ. για το Bέλγιο, το οποίο με πληθυσμό ελαφρά μικρότερο από της Eλλάδας θα δανειστεί σχεδόν... 100 δισεκατομμύρια; Tο ότι η Oλλανδία θα δανειστεί πάνω από 100 δισ. ευρώ γιατί δεν κρίνεται άξιο μιας μικρής έστω αναφοράς;
O υψηλός δανεισμός καθόλου δεν είναι φαινόμενο που θα παρατηρηθεί φέτος μόνο στις μικρές χώρες. Kάθε άλλο.
H Γερμανία είναι βεβαίως μια οικονομία με περίπου εννιαπλάσιο AEΠ από το ελληνικό. Nαι, αλλά και τα περίπου 370 (!) δισεκατομμύρια που θα δανειστούν φέτος οι Γερμανοί δεν είναι καθόλου ασήμαντο ποσό. H πανίσχυρη Γερμανία θα δανειστεί το επταπλάσιο ποσό από την «υπό χρεοκοπία» Eλλάδα! Kάτι δεν πάει καλά εδώ...
H Γαλλία θα δανειστεί ακόμη περισσότερα, 450 δισεκατομμύρια. Kαι η Iταλία επίσης - 400 δισεκατομμύρια αυτή. Tο ποσό των φετινών δανείων των δύο αυτών μεγάλων ευρωπαϊκών κρατών ως προς το AEΠ τους είναι ίδιο με της Eλλάδας - της Iταλίας μάλιστα είναι μεγαλύτερο!
Tι γίνεται; Xρεοκοπούν άραγε και η Γαλλία και η Iταλία αφού παίρνουν δάνεια αναλογικά ίδια με την Eλλάδα για να ανταποκριθούν στις υποχρεώσεις τους; Xρεοκοπούν και μας το κρύβουν ή μήπως είναι παραμύθι που υπηρετεί κερδοσκοπικές και πολιτικές σκοπιμότητες η υποτιθέμενα επαπειλούμενη «χρεοκοπία» της Eλλάδας; Eίναι προφανές πως συμβαίνει το δεύτερο.
NEA ΔANEIA
Kαταχρεωμένοι και οι μεγάλοι της EE
1,5 τρισεκατομμύριο ευρώ θα δανειστούν φέτος για να ανταποκριθούν στις υποχρεώσεις τους οι τέσσερις μεγάλες χώρες της EE! Nέα δάνεια ύψους 450 δισ. ευρώ θα πάρει η Γαλλία, άλλα 400 δισ. η Iταλία. Γύρω στα 280 δισ. η Bρετανία, ενώ ακόμη και η τόσο αυστηρή Γερμανία θα χρειαστεί να δανειστεί περίπου 370 δισεκατομμύρια ευρώ! Xώρια τα 240 δισ. που χρειάζεται η Iσπανία και από 100 περίπου δισ. που θα δανειστούν το Bέλγιο και η Oλλανδία. Διαβάζοντας τα νούμερα αυτά που, ενώ έχουν ανακοινωθεί επίσημα, ο Eυρωπαϊκός Tύπος προτιμά να τα αποσιωπά συστηματικά, συνειδητοποιεί κανείς ότι τα 50 δισεκατομμύρια που θα δανειστεί η Eλλάδα δεν είναι και τρομερό ποσό μέσα στο γενικό κλίμα.
ΠΗΓΗ Citypress-gr.blog Συνεχίστε το διάβασμα ΕΔΩ........
Τετάρτη 17 Φεβρουαρίου 2010
«Αυτός ο κόσμος, ο μικρός»
πηγή radar-gr.blogspot
ΑΝΑ ΧΑΘΕΙΤΕ ΡΕ ΛΑΜΟΓΙΑ
Πώς μας πούλησαν και μας αγόρασαν
Γράφει ο Γιώργος Δελαστίκ
Ανατριχιαστικός είναι ο μηχανισμός με τον οποίον συγκεκριμένοι τραπεζικοί κολοσσοί κερδοσκόπησαν εναντίον της χώρας μας, με αποτέλεσμα αυτοί μεν να κερδίσουν ποσά ύψους εκατοντάδων εκατομμυρίων ευρώ, η Ελλάδα δε να τεθεί υπό ξένη οικονομική κηδεμονία. Αξίζει να τον περιγράψουμε σε αδρές γραμμές. Το αποφασιστικό εργαλείο στο παιχνίδι που παίχτηκε εναντίον της Ελλάδας είναι ένα εντελώς πρόσφατο χρηματοπιστωτικό προϊόν που ονομάζεται CDS (από τα αρχικά των αγγλικών λέξεων credit default swaps).
Πρόκειται για ασφάλιση κατά της περίπτωσης μη αποπληρωμής ενός χρέους. Μια τράπεζα π.χ. που αγοράζει ομόλογα ενός κράτους ασφαλίζει το ποσό που έδωσε σε μια άλλη τράπεζα, η οποία είναι υποχρεωμένη να της δώσει αυτή τα λεφτά της, αν το κράτος χρεοκοπήσει και βρεθεί σε αδυναμία να εξοφλήσει τα ομόλογά του όταν λήξουν ή να πληρώσει ενδιαμέσως τους τόκους.
Εννοείται ότι όσο πιο επισφαλής είναι η οικονομική κατάσταση μιας χώρας τόσο υψηλότερα ασφάλιστρα θα απαιτήσει η τράπεζα που ασφαλίζει το χρέος.
Το στοιχείο που σοκάρει είναι ότι τρεις και μόνο τραπεζικοί κολοσσοί, η γερμανική Ντόιτσε Μπανκ και οι αμερικανικές Γκόλντμαν Ζαξ και Τζ. Π. Μόργκαν ελέγχουν τον 75% (!) της παγκόσμιας αγοράς των CDS.
Πάμε τώρα στην περίπτωση της Ελλάδας. Περί τα μέσα Γενάρη, περίπου δέκα ημέρες πριν η χώρα μας αναζητήσει αγοραστές για το πενταετές ομόλογό της, η Ντόιτσε Μπανκ δημοσιοποιεί μια έκθεση - φωτιά για την ελληνική οικονομία, όπου αναφέρει πως πάμε χάλια και δεν αποκλείεται κατάρρευση.
Αμέσως μετά κινητοποιείται το τμήμα της CDS της Ντόιτσε Μπανκ. Ζητάει πολύ υψηλότερα ασφάλιστρα για το ελληνικό χρέος, αφού υποτίθεται ότι η χώρα μας βρίσκεται σε επικίνδυνη κατάσταση, όπως λέει το τμήμα μελετών της... ίδιας τράπεζας!
Αφού το επιτόκιο των CDS για την Ελλάδα ανεβαίνει, περνάει αμέσως το μήνυμα παγκοσμίως στο χρηματοπιστωτικό σύστημα: τα διεθνή ΜΜΕ που δρουν ως «παπαγαλάκια» των κερδοσκόπων ουρλιάζουν ότι η ελληνική οικονομία παραπαίει, η ανενημέρωτη κοινή γνώμη τρομοκρατείται και οι επαΐοντες καταλαβαίνουν ότι στοχοποιήθηκε η Ελλάδα και οδεύει προς οικονομικό «γδάρσιμο».
Εν συνεχεία η ίδια η Ντόιτσε Μπανκ μαζί με την Γκόλντμαν Ζαξ αναλαμβάνουν να... πουλήσουν τα ελληνικά ομόλογα! Να τα προωθήσουν στους υποψήφιους αγοραστές! Ναι, αυτοί ακριβώς που συμμετείχαν ενεργά στην οργάνωση του κλίματος καταρράκωσης της ελληνικής οικονομίας για να διευκολυνθούν οι κερδοσκοπικές επιθέσεις!
Δεν πρόκειται περί κακόγουστου αστείου. Μιλάμε εντελώς σοβαρά. Η ελληνική κυβέρνηση, όπως και πάμπολλες άλλες κυβερνήσεις, υποχρεώνεται αντικειμενικά να προστρέξει στις τράπεζες που ελέγχουν την αγορά CDS, παρ’ όλο που υπονομεύουν την Ελλάδα. Τους πληρώνει ουσιαστικά «προστασία», με τη χυδαία έννοια του όρου, ελπίζοντας να τις εξευμενίσει ώστε να την βοηθήσουν να δανειστεί με ανεκτά επιτόκια.
Η Ντόιτσε Μπανκ λοιπόν ως ανάδοχος τράπεζα μαζί με την Γκόλντμαν Ζαξ και άλλες, που παίζουν πολύ δευτερεύοντα ρόλο, καθορίζουν ουσιαστικά το επιτόκιο με το οποίο θα διαθέσει τα ομόλογά της η κυβέρνηση Παπανδρέου, η οποία στην πραγματικότητα δεν έχει περιθώρια να μη συμμορφωθεί στις υποδείξεις τους.
Εννοείται ότι η Ντόιτσε Μπανκ και η Γκόλντμαν Ζαξ έχουν ενημερώσει τους πελάτες τους, οι οποίοι τρέχουν σαν τρελοί να αγοράσουν ελληνικά ομόλογα με επιτόκιο 6,2%, γιατί φυσικά οι τράπεζες αυτές γνωρίζουν εκ των ένδον πως έχει στηθεί το παραμύθι της δήθεν επαπειλούμενης χρεοκοπίας.
Η Ντόιτσε Μπανκ και η Γκόλντμαν Ζαξ εισπράττουν παχυλές προμήθειες εκατομμυρίων ευρώ από τους πελάτες τους, ενώ αγοράζουν και οι ίδιες μεγάλες ποσότητες χρυσοφόρων ελληνικών ομολόγων.
Τώρα ετοιμάζουν τον επόμενο γύρο ελληνικού δανεισμού, στήνοντας σκηνικό για ακόμη μεγαλύτερα κέρδη φυσικά...
ΤΩΡΑ ΤΡΕΜΟΥΝ
Τα κράτη, όμηροι των τραπεζών
ΚΑΘΥΒΡΙΖΟΥΝ την Ελλάδα οι Γερμανοί. Εχουν όμως ταραχθεί ακόμη και αυτοί από την επίδειξη δύναμης των τραπεζών. «Η Κοινότητα θα έπρεπε να σκεφθεί πώς θα μπορέσει να αποξηράνει αυτόν τον βάλτο (των τραπεζών) που πιάνει ομήρους ολόκληρες χώρες» έγραψε σε πρωτοσέλιδο κύριο άρθρο της η «Φράνκφουρτερ Αλγκεμάινε». Η «Μοντ» είναι εξοργισμένη: «Μόλις έναν χρόνο αφότου τα κράτη έσωσαν τις τράπεζες αφιερώνοντας κολοσσιαία ποσά και στις δύο όχθες του Ατλαντικού -25% του ΑΕΠ σύμφωνα με την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα- τα χρεωμένα κράτη πέφτουν θύματα επιθέσεων από τα ίδια τα χρηματοπιστωτικά ιδρύματα που διέσωσαν. Αυτό είναι ένα από τα πικρά μαθήματα της ελληνικής κρίσης» ομολογεί η γαλλική εφημερίδα.
ΠΗΓΗ Εφ. Έθνος Συνεχίστε το διάβασμα ΕΔΩ........
Σύμβουλος τού Ομπάμα προτείνει επιστροφή στή δραχμή γιά λίγους μήνες.
Αλλιώς οι Ελληνες θα υποφέρουν γιά δέκα χρόνια....
Δώστε στην Ελλάδα "άδεια" μερικών μηνών
By Martin Feldstein*
Εγγυήσεις δανείων ή προσωρινές πιστώσεις από Γαλλία και Γερμανία μπορεί να βοηθήσουν την Ελλάδα να αποφύγει μία νέα κρίση αναχρηματοδότησης του χρέους της την άνοιξη. Όμως τα προσωρινά οικονομικά μπαλώματα δεν θα λύσουν το βασικό πρόβλημα της Ελλάδας: το έλλειμμα της χώρας βρίσκεται σχεδόν στο 13% του ΑΕΠ. Προκειμένου, δε, να μειώσει το χρέος της ως ποσοστό επί του ΑΕΠ, η Ελλάδα θα πρέπει να μειώσεις τις μελλοντικές ετήσιες δαπάνες της και να αυξήσει τους φόρους, σε τέτοιο βαθμό που αντιστοιχεί σε δημοσιονομική προσαρμογή 10%.
Δυστυχώς μία τέτοια σκληρή πολιτική θα οδηγήσει σε κατακόρυφη αύξηση της ανεργίας, η οποία, ήδη, βρίσκεται στο «οδυνηρό» 10%, ενώ οι πολιτικές αντιρρήσεις καθιστούν μία τέτοια επιλογή σχεδόν αδύνατη.
Εάν η Ελλάδα είχε ακόμη το δικό της νόμισμα θα μπορούσε να υποτιμήσει την δραχμή προκειμένου να μειώσει τις εισαγωγές και να αυξήσει τις εξαγωγές της και να επιτύχει μείωση του εμπορικού ελλείμματος κατά 15%. Το μέγεθος του ελληνικού ΑΕΠ αλλά και η απασχόληση θα ενισχύονταν, καθώς η αύξηση των εξαγωγών και η μείωση των εισαγωγών θα βοηθούσαν ώστε να ενισχυθεί η απασχόληση και η παραγωγή. Απασχόληση και παραγωγή θα μειώνονται εάν εφαρμόζονταν η πολιτική της μείωσης δαπανών και αύξησης φόρων. Καθώς, όμως, η Ελλάδα δεν έχει το δικό της νόμισμα, δεν μπορεί να εφαρμόσει την πολιτική της υποτίμησης.
Τι μπορεί, λοιπόν, να κάνει η Ελλάδα; Μπορεί να μειώσει τις δαπάνες και να αυξήσει τους φόρους, ζητώντας από τους πολίτες της να υποφέρουν από την ανεργία για αρκετά χρόνια. Ή θα μπορούσε να ζητήσει συγκεκριμένη οικονομική στήριξη από τους εταίρους της, οι οποίοι θα έδιναν στην ελληνική κυβέρνηση αρκετά χρήματα για κάποια χρόνια προκειμένου να πληρώνει τους λογαριασμούς της, χωρίς να αναγκαστεί να αυξήσει τους φόρους. Ακόμη και εάν η ελληνική οικονομία είναι «μικρή» και ως εκ τούτου το κόστος μίας τέτοιας απόφασης δεν είναι τόσο υψηλό, αυτή η τακτική θα απορριφθεί από Γαλλία και Γερμανία καθώς οι δύο χώρες φοβούνται ότι εάν το πράξουν αυτό για την Ελλάδα θα ακολουθήσουν ανάλογα αιτήματα και από άλλες, μεγαλύτερες χώρες. Μία άλλη λύση είναι η Ελλάδα να αποχωρήσει από την ευρωζώνη, πιθανώς «ανοίγοντας» μία διαδικασία την οποία μπορεί να ακολουθήσουν και άλλες χώρες με ανάλογα προβλήματα.
Καμία από τις παραπάνω λύσεις δεν ελκύει την Ελλάδα ή τους εταίρους της στην ευρωζώνη. Υπάρχει, όμως, μία καλύτερη ιδέα που θα μπορούσε να διαφυλάξει το κοινό ευρωπαϊκό νόμισμα και ταυτόχρονα να βοηθήσει την ταλαιπωρημένη χώρα να μειώσει έλλειμμα και χρέος.
Οι υπόλοιποι εταίροι της θα μπορούσαν να επιτρέψουν στην Ελλάδα μία πρόσκαιρη αποχώρηση από την ευρωζώνη, υπό την δέσμευση ότι θα επιστρέψει σε αυτήν και θα είναι περισσότερο ανταγωνιστική.
Πιο συγκεκριμένα η Ελλάδα θα μπορούσε να «γυρίσει» στην δραχμή, με προσυμφωνημένη ισοτιμία 1 δραχμή προς 1 ευρώ. Οι τραπεζικοί ισολογισμοί και οι υποχρεώσεις θα συνεχίσουν να αποτιμώνται σε ευρώ. Μισθοί και τιμές θα αποτιμώνται σε δραχμές.
Μέσω της συμφωνίας η Ελλάδα θα κληθεί να «επιστρέψει» στην ευρωζώνη, αλλά με συναλλαγματική ισοτιμία 1,3 δραχμές ανά ευρώ. Δηλαδή το νόμισμά της θα έχει υποτιμηθεί σχεδόν κατά 30% σε σύγκριση τόσο με το ευρώ όσο και με άλλα νομίσματα. Εάν ο πληθωρισμός στη χώρα παραμείνει σε χαμηλό επίπεδο, τότε τα ελληνικά προϊόντα θα είναι πιο ανταγωνιστικά τόσο στην εγχώρια όσο και στις ξένες αγορές.
Ως αντάλλαγμα στην δυνατότητα αλλαγής της ισοτιμίας ευρώ-δραχμής η Ελλάδα θα πρέπει να εφαρμόσει σκληρά δημοσιονομικά μέτρα προκειμένου να μειώσει γρήγορα το έλλειμμά της και να το διατηρήσει χαμηλά. Αν και το υψηλότερο κόστος των εισαγωγών θα οδηγήσει σε υποχώρηση των πραγματικών εισοδημάτων, η καταστροφή θα είναι περιορισμένη καθώς οι εισαγωγές αντιστοιχούν σε λιγότερο από το 20% του ελληνικού ΑΕΠ.
Κάποια μέλη της ευρωζώνης ενδεχομένως να αντιδράσουν στην παροχή αυτής της ευχέρειας στην Ελλάδα και στην τόνωση της ανταγωνιστικότητά της. Εκ νέου θα φοβηθούν ότι και άλλες χώρες θα ζητήσουν ανάλογη αντιμετώπιση. Όμως το να επιτραπεί στην Ελλάδα να επαναδιαπραγματευτεί την ισοτιμία του νομίσματός της είναι καλύτερο από το να εγκαταλείψει την ευρωζώνη. Επίσης είναι καλύτερη λύση από το να επιβάλεις στους Έλληνες να υποφέρουν επί μία δεκαετία. Θα είναι επίσης καλύτερο για τη Γερμανία και άλλες χώρες σε σύγκριση με την "προσφορά" συνεχούς οικονομικής στήριξης στην Ελλάδα, καθώς μία τέτοια συνεχή υποχρέωση πιθανώς να αναγκάσει τη Γερμανία να αποχωρήσει από την ευρωζώνη.
Η ευρωπαϊκή οικονομική και νομισματική ένωση έχει σαφώς ψεγάδια-ελαττώματα. Πρώτον αναγκάζει εντελώς διαφορετικές μεταξύ τους χώρες να ζουν με το ίδιο επίπεδο συναλλαγματικών ισοτιμιών και επιτοκίων, "πρακτική" που δεν ταιριάζει σε όλες εξ αυτών. Δεύτερον το να συνδέεις άμεσα ένα κοινό νόμισμα αλλά ταυτόχρονα να προσφέρεις στα κράτη-μέλη απόλυτη ανεξαρτησία καταρτισμού των προϋπολογισμών τους, μπορεί να «στηρίξει» την δημοσιονομική ασυδοσία.
Η ελληνική κατάσταση είναι μία σαφής «διακήρυξη» αυτών των ελαττωμάτων. Όμως εάν οι Ευρωπαίοι ηγέτες θέλουν, ούτως ή άλλως, να προστατεύσουν το τρέχον σύστημα, καλό θα ήταν να προσφέρουν στην Ελλάδα την δυνατότητα αναπροσαρμογής της συναλλαγματικής της ισοτιμίας.
* Ο κ. Martin Feldstein είναι καθηγητής οικονομικών στο Harvard και επίτιμος πρόεδρος του National Bureau of Economic Research. Προέδρευσε στο Council of Economic Advisers επί προεδρίας Ronald Reagan και είνια μέλος του Economic Recovery Advisory Board του προέδρου Barack Obama.
ΠΗΓΗ: FT.com
Copyright The Financial Times Ltd. All rights reserved.
AYTOI HTAN KAI EINAI IKANOI NA ΠΟΥΛΗΣΟΥΝ ΚΑΙ ΤΟ ΑΕΡΑ ΠΟΥ ΑΝΑΠΝΕΟΥΜΕ
Έβαλε ενέχυρο και τον Παρθενώνα !!!
"Why not securitise the Parthenon?" asked Nikos Christodoulakis, the innovative finance minister who was casting round for ways of reducing Greece's large public debt shortly after the country joined the eurozone in May 2001.Το άρθρο, που υπογράφει η ανταποκρίτρια στη χώρα μας, Kerin Hope, έχει καθαρά δηκτικό χαρακτήρα και έρχεται σε συνέχεια «αλυσίδας» άλλων δημοσιευμάτων που φιλοξενούνται στις σελίδες του διεθνούς Τύπου και αφορούν στα χρηματοοικονομικά προϊόντα που εξέτασε η χώρα μας, σε μία προσπάθεια να συρρικνωθούν τα μεγάλα χρέη της.
Ειδικότερα, όπως αναφέρεται χαρακτηριστικά στο κείμενο της δημοσιογράφου, ο πρώην υπουργός Οικονομικών «τη στιγμή του εύρηκα» υποστήριξε ότι οι επενδυτικές τράπεζες θα έφερναν χρήματα στο ελληνικό κράτος με αντάλλαγμα τα έσοδα από τα εισιτήρια της Ακρόπολης και άλλων αρχαιολογικών χώρων.
«Η ιδέα της τιτλοποίησης βασίστηκε σε μελλοντικά έσοδα από τις πωλήσεις των εισιτηρίων στους 6 εκατομμύρια και πλέον τουρίστες που επισκέπτονται κάθε χρόνο την Ακρόπολη και τα υπόλοιπα αρχαία μνημεία ανά την Ελλάδα» υπογραμμίζεται από την συντάκτρια.
Η λύση της τιτλοποίησης για τη μείωση του Δημόσιου χρέους, πάντως, δεν θα ήταν παγκόσμια πρωτοτυπία, ανέφεραν διεθνολόγοι στον «Α.Τ.», τονίζοντας ωστόσο ότι ποτέ στο παρελθόν δεν είχε γίνει γνωστή πρόθεση άλλης ευρωπαϊκής κυβέρνησης να προχωρήσει σε τιτλοποίηση των μνημείων της…
Γιατί, τελικά, το σχέδιο έμεινε στα χαρτιά; Σύμφωνα με τους "Financial Times", η πρόταση του πρώην υπουργού δεν υλοποιήθηκε λόγω ενστάσεων των αρχαιολόγων, οι οποίοι και εξέφρασαν φόβους ότι αργά ή γρήγορα η Ακρόπολη θα μετατρεπόταν σε «θεματικό πάρκο σε στυλ Ντίσνεϊ»!
Αναφορά, όμως, γίνεται και σε ακόμη ένα προϊόν με τίτλο “Atlas”, που συμφωνήθηκε το 2001 με τις τράπεζες BNP Paribas, Deutsche Bank, Eurobank και Εθνική, και το οποίο φέρεται να επέφερε στην ελληνική κυβέρνηση περί τα 2 δισεκατομμύρια δολάρια, ενώ σχετικά με τις εξηγήσεις που ζήτησε η Ε.Ε. από την Ελλάδα για τη χρήση swaps, οι "F.T." τονίζουν ότι αντικείμενο έρευνας θα είναι «το κατά πόσο τα συναλλαγματικά swap υπολογίστηκαν τις επικρατούσες ισοτιμίες της αγοράς…».
ΜΑΡΙΝΑ ΣΑΟΥΛΙΔΟΥ
πηγή adesmeytos.gr
Πολ Κρούγκμαν: «Η πηγή του «ευρωχάους» δεν είναι η Ελλάδα»
ΚΛΙΚ ΣΤΗ ΦΩΤΟ
Ο κ. Κρούγκμαν εκφράζει για μια ακόμα φορά την αντίθεσή του στην εμμονή των Ευρωπαίων στα ζητήματα του χρέους και των ελλειμμάτων, όπως επίσης και στο γεγονός ότι η Ελλάδα χρησιμοποιείται αυτή τη στιγμή ως παράδειγμα του τι θα συμβεί αν δεν μειωθούν τα ελλείμματα.
«Η αλήθεια είναι ότι η έλλειψη δημοσιονομικής πειθαρχίας δεν είναι η μόνη ούτε καν η κυριότερη αιτία των ευρωπαϊκών προβλημάτων. Oύτε καν της Ελλάδας, της οποίας η κυβέρνηση ασφαλώς υπήρξε ανεύθυνη, κρυπτόμενη πίσω από τη δημιουργική λογιστική» συνεχίζει.
Κατά τον Κρούγκμαν το «ευρωχάος» οφείλεται στις ελίτ της Ευρώπης που επέλεξαν την εισαγωγή ενός κοινού νομίσματος πριν η Ευρώπη να είναι έτοιμη για κάτι τέτοιο.
Ο ίδιος χρησιμοποιεί το παράδειγμα της Ισπανίας, η οποία για χρόνια υπήρξε μοντέλο οικονομικής ανάπτυξης με χαμηλό έλλειμμα και δημόσιο χρέος και υγιές χρηματοπιστωτικό σύστημα. ΄
«Με το μεσογειακό της κλίμα και τις παραλίες, η Ισπανία έγινε η Φλόριντα της Ευρώπης με τεράστια εισροή ευρωπαϊκών κεφαλαίων στην αγορά ακινήτων».
Ωστόσο, όλο αυτό είχε σαν αποτέλεσμα την άνοδο του πληθωρισμού: μεταξύ 2000-2008 οι τιμές των υπηρεσιών και των αγαθών αυξήθηκαν κατά 35% σε σχέση με το αντίστοιχο 10% στη Γερμανία.
Οι ισπανικές εξαγωγές έχασαν έδαφος, ωστόσο, απασχόληση παρέμεινε σε ικανοποιητικά επίπεδα, λόγω της αγοράς ακινήτων.
«Και μετά έσκασε η φούσκα» συνεχίζει ο Κρούγκμαν, σημειώνοντας ότι αν η Ισπανία είχε την πεσέτα, θα μπορούσε να την υποτιμήσει.
«Oμως δεν έχει το δικό της νόμισμα, γεγονός που σημαίνει ότι μπορεί να κερδίσει τη χαμένη της ανταγωνιστικότητα μέσω μιας επώδυνης διαδικασίας αποπληθωρισμού».
Αν η Ισπανία ήταν Πολιτεία των ΗΠΑ, το πρόβλημα δεν θα ήταν τόσο τραγικό, ισχυρίζεται ο Αμερικανός οικονομολόγος.
Χρησιμοποιεί και πάλι το παράδειγμα της Φλόριντα, λέγοντας ότι μπορεί για παράδειγμα να φέρει εργατικό δυναμικό από άλλες Πολιτείες και να κρατήσει σε χαμηλά επίπεδα το κόστος της απασχόλησης.
«Στην αμερικανική πολιτεία σημειώθηκε έκρηξη στην αγορά ακινήτων, αλλά και ύφεση. Ωστόσο, η ομοσπονδιακή κυβέρνηση συνέχισε να στέλνει τα τσεκ της κοινωνικής ασφάλισης.
» Όμως η Ισπανία δεν είναι Πολιτεία των ΗΠΑ, για αυτό και βρίσκεται σε δύσκολη θέση. Και η Ελλάδα σε ακόμα χειρότερη, κυρίως λόγω της ανευθυνότητας των δημοσιονομικών.
» Όμως η Ελλάδα είναι μια μικρή οικονομία και τα δεινά δεν επηρεάζουν άλλες μεγαλύτερες οικονομίες, όπως συμβαίνει στην περίπτωση της Ισπανίας.
» Για το λόγο αυτό, η πηγή της κρίσης έχει να κάνει με την έλλειψη ευελιξίας του ευρώ και όχι με τα ελλείμματα και τις δαπάνες.
» Τίποτα από όλα αυτά δεν πρέπει να μας κάνει εντύπωση. Πολύ πριν γεννηθεί το ευρώ αρκετοί οικονομολόγοι έλεγαν ότι η Ευρώπη δεν ήταν έτοιμη για το κοινό νόμισμα. Αυτές οι φωνές όμως έμειναν στο περιθώριο και έτσι γεννήθηκε η κρίση.»
Ωστόσο, ο Κρούγκμαν αναγνωρίζει ότι θα προκαλούσε ακόμα μεγαλύτερα προβλήματα η εγκατάλειψη του ευρώ. Χρησιμοποιεί μάλιστα τη φράση ενός άλλου οικονομολόγου ότι η εγκατάλειψη του ευρώ θα ήταν η «Μητέρα όλων των Κρίσεων».
«Η Ευρώπη πρέπει να κάνει μεγαλύτερα βήματα στο θέμα της πολιτικής ένωσης, ώστε η ΕΕ να λειτουργεί όπως οι ΗΠΑ» ισχυρίζεται.
Αυτό φυσικά δεν θα συμβεί από τη μία μέρα στην άλλη. Αυτό που -κατά τη γνώμη του- θα συμβεί τα επόμενα χρόνια είναι προγράμματα σωτηρίας μαζί με απαιτήσεις για ακομα αυστηρότερα μέτρα, αύξηση της ανεργίας και αποπληθωρισμός.
«Η εικόνα αυτή είναι άσχημη, όμως το βασικό είναι να κατανοήσουμε τη φύση του μοιραίου ευρωπαϊκού λάθους. Ναι, κάποιες κυβερνήσεις υπήρξαν ανεύθυνες. Αλλά το βασικό πρόβλημα ήταν η αμετροέπεια, η αλαζονική ιδέα ότι στην Ευρώπη μπορούσε να υπάρξει ενιαίο νόμισμα, παρά τις δυνατές ενδείξεις που υπήρχαν ότι δεν ήταν έτοιμη για κάτι τέτοιο».
http://www.tovima.gr/
Παρασκευή 12 Φεβρουαρίου 2010
Οι ιστορικοί λόγοι στην Αγγλική γλώσσα .. δηλαδή στην Ελληνική
Έκπληξη προκάλεσε ο Ξενοφών Ζολώτας, ως αντιπρόσωπος της Ελλάδας, από τον απροσδόκητο λόγο του στις 26 Σεπτεμβρίου 1957, ενώπιον του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, σε μία από τις πιο ουσιαστικές του ενέργειες για την προβολή της ελληνικής γλώσσας. Ο εκλιπών, μίλησε ελληνικά και τον κατάλαβαν όλοι γιατί χρησιμοποίησε ατόφια την αγγλική γλώσσα! Επακολούθησε ανυπόκριτος ενθουσιασμός και χειροκροτήματα από όρθιους τους συνέδρους. Την επομένη είχαν πρωτοσέλιδο το λόγο του οι "New York Times" και η "Washington Post", περνώντας σε όλο τον κόσμο το μήνυμα, ότι η ελληνική γλώσσα μπορεί να χρησιμοποιηθεί και να λειτουργήσει σε όλες τις ευρωπαϊκές γλώσσες. Μάλιστα, τόση ήταν η εντύπωση, που προκάλεσε η πρώτη αυτή ομιλία στα αγγλικά, ώστε ο τότε Πρόεδρος της Διεθνούς Τράπεζας, Γιουτζίν Μπλάκ, τον παρακάλεσε και σε επόμενη ετήσια συνεδρίαση του ΔΝΤ και της Διεθνούς Τράπεζας να μιλήσει πάλι αγγλικά, αλλά με ελληνικές λέξεις, κάτι, που επανέλαβε το 1959.
Ο ίδιος ο Ξενοφών Ζολώτας ανέφερε σχετικά: "Βέβαια τη δεύτερη φορά ο λόγος είχε περιεχόμενο ουσιαστικό . Αναφερόταν στην ουσία: για το νομισματικό και οικονομικό πρόβλημα της εποχής". Μάλιστα, δεν παρέλειψε να αναφέρει, ότι οι πατέρες της αμερικανικής ανεξαρτησίας, ο Ουάσιγκτον, ο Τζέφερσον, ο 'Ανταμς και άλλοι όταν συνέτασσαν το Σύνταγμα των Ηνωμένων Πολιτειών, το 1787, είχαν προτείνει η γλώσσα του νέου κράτους να είναι η ελληνική, προς τιμή της γλώσσας του Έθνους εκείνου, που πρώτο γέννησε τη Δημοκρατία και τη διέδωσε στον κόσμο. Μία ψήφος , όμως ήταν αρκετή για να προκριθεί η αγγλική.
η συνέχεια στην πηγή Συνεχίστε το διάβασμα ΕΔΩ........
Τα 50 Χρόνια της Κυπριακής Δημοκρατίας
Γράφει ο Κωνσταντίνος Χολέβας-Πολιτικός Επιστήμων
Πενήντα χρόνια συμπληρώνονται φέτος από τήν ίδρυση τῆς Κυπριακῆς Δημοκρατίας. Τό ανεξάρτητο Κυπριακό κράτος εἶναι σήμερα τό δεύτερο κράτος τοῦ Ἑλληνισμοῦ καί παρά τά τραύματα πού ὑπέστη ἀπό τόν Ἀττίλα τό 1974 καταδεικνύει τήν ἱκινότητα ἐπιβιώσεως, τόν πνευματικό καί οἰκονομικό δυναμισμό τοῦ Ἑλληνισμοῦ. Φυσικά δέν πρέπει νά λησμονοῦμε ὅτι ὁ ἐπικός ἀγώνας τῶν Ἑλληνοκυπρίων τό 1955-59 ἔγινε γιά τήν Ἕνωση τῆς Κύπρου μέ τή Μητέρα-Ἑλλάδα καί ὅτι ἡ ἀνεξαρτησία τοῦ 1960 ἦταν ἕνας ἀναγκαστικός συμβιβασμός ὑπό τήν πίεση τῶν Μεγάλων Δυνάμεων. Σήμερα, πάντως, ἡ Κυπριακή Δημοκρατία εἶναι γιά κάθε κάτοικο τῆς Ἑλλάδος ἕνα ἀδελφικό κράτος καί εἴμαστε ὑπερήφανοι πού εἶναι πλῆρες μέλος τῆς Εὐρωπαϊκῆς Ἑνώσεως.
Ο Κυπριακός Ελληνισμός υπάρχει ιστορικά πολλούς αιώνες πρό Χριστοῦ, από τότε πού οἱ Ἀχαιοί Ἕλληνες ἀποβιβάσθηκαν στά χαμογελαστά ἀκρογιάλια τῆς Κυρήνειας καί τῆς Ἀμμοχώστου. Ὁ Ὅμηρος ἀναφέρει στήν Ἰλιάδα ὅτι ὁ Κύπριος βασιλεύς Κινύρας ἔστειλε συμβολικά μία ἀσπίδα στόν Ἀγαμέμνονα γιά νά ὑποδηλώσει τήν ὑποστήριξή του πρός τήν πανελλήνια ἐκστρατεία κατά τῆς Τροίας. Λίγο μετά τίς νίκες τῶν Ἑλλήνων στόν Μαραθῶνα, τή Σαλαμῖνα καί τίς Πλαταιές ὁ Ἀθηναῖος Κίμων κατεβαίνει μέ στόλο νά ἐλευθερώσει τήν Κύπρο καί ὁ στόλος του νικᾶ ἔξω ἀπό τό Κίτιον-Λάρνακα ἄν καί ὁ ἴδιος εἶχε πεθάνει ἐν πλῷ. «Καί νεκρός ἐνίκα»! Ὁ Ἀθηναῖος ρήτωρ Ἰσοκράτης στήν προσπάθειά του νά ἑνώσει τούς Ἕλληνες εἶχε ἀποκτήσει ἐπικοινωνία καί μέ τόν Εὐαγόρα τῆς Κύπρου. Ὁ Μέγας Ἀλέξανδρος κατά τήν ἐκστρατεία του ἐναντίον τῶν Περσῶν ἀπελευθέρωσε τούς Ἕλληνες τῆς Κύπρου ἀπό τόν Περσικό ζυγό. Στίς ἐλεύθερες περιοχές τά μνημεῖα, τά θέταρα, τά ἐρείπια καί τά Μουσεῖα διασώζουν πάμπολλες ἀποδείξεις ἀπό τήν ἑλληνική ταυτότητα τῆς Κύπρου καί ἄλλα τόσα τεκμήρια στενάζουν κάτω ἀπό τό πέλμα τοῦ κατακτητῆ στόν Βορρᾶ.
Ο Παύλος καί ὁ Βαρνάβας φέρνουν τήν ἀλήθεια τοῦ Εὐαγγελίου στήν Κύπρο καί ο Ρωμαίος διοκητής τῆς Πάφου εἶναι ὁ πρῶτος Εὐρωπαῖος ἀξιωματοῦχος πόύ βαπτίζεται Χριστιανός. Ἤδη ἀπό τόν 5ο αἰῶνα μ.Χ. ὁ βυζαντινός αὐτοκράτωρ Ζήνων παραχωρεῖ στήν Ἐκκλησία τῆς Κύπρου τήν Αὐτοκεφαλία της καί δίνει τό δικαίωμα στόν Ἀρχιεπίσκοπο νά ὑπογράφει μέ κόκκινο μελάνι. Ρωμαῖοι, Ἄραβες, Φραγκογάλλοι, Βενετοί, Τοῦρκοι καί Ἄγγλοι κατεπίεσαν καί ἀπομύζησαν τόν ἑλληνικό πληθυσμό τῆς Μεγαλονήσου, ἀλλά δέν ἄλλαξαν τήν ἑλληνική καί ὀρθόδοξη ταυτότητα τῶν κατοίκων. Ὅταν τό 1878 οΙ Ὀθωμανοί πούλησαν –κυριολεκτικά – τήν Κύπρο στούς Ἄγγλους ὁ Ἑλληνισμός τῆς νήσου ὑπεδέχθη τή λύση αὐτή ὡς ἕνα ἐνδιάμεσο στάδιο μέχρι τήν Ἕνωση μέ τήν Ἑλλάδα.
Η Σάμος μετά τό 1821 καί η Κρήτη στίς αρχές του 20οῦ αιώνος πέρασαν ἀπό τό στάδιο της Αὐτονομίας καί ἡμιανεξαρτησίας , ἀλλά τελικά κατόρθωσαν νά ενωθοῦν μέ τόν ἑλλαδικό κορμό. Ἡ Κύπρος δέν το ἐπέτυχε. Ἀντιθέτως ἡ διχόνοια πού βαστάει ἕνα σκηπτρο ἡ δολερή δίχασε τούς Ἕλληνες μετά τόν ἡρωικό ἀγῶνα της Ε.Ο.Κ.Α. καί ἄνοιξε τήν ὄρεξη στούς Τούρκους καί στούς προστάτες τους νά ετοιμάζουν τή διχοτόμηση ὑπό τόν μανδύα διαφόρων σχεδίων πού ἀπεργάζεται ἡ διεθνής διπλωματία. Τόν Απρίλιο τοῦ 2004 ἡ μεγάλη πλειοψηφία τῶν Ελληνοκυπρίων ἀπέρριψε μία κραυγαλέα ἀνθελληνική καί ἀντιδημοκρατική μορφή αὐτῶν τῶν σχεδίων. Ἀλλά ἀπαιτεῖται ἐπαγρύπνηση , διότι ἔρχονται καί ἄλλα δεινά τυλιγμένα σέ παραπλανητικό περιτύλιγμα. Φυσικά κάθε σώφρων Ἕλληνας κατανοεῖ ὅτι πρέπει νά συνυπάρξει ἡ ἑλληνική πλειοψηφία μέ τήν τουρκοκυπριακή μειοψηφία. Ὅμως αὐτό δέν μπορεῖ νά γίνει μέ παραχώρηση ὑπερβολικῶν δικαιωμάτων στή μειονότητα, μέ δικαίωμα στρατιωτικῆς ἐπεμβάσεως τῶν Τούρκων στόν ἑλληνοκυπριακό τομέα, μέ νομιμοποίηση τῶν χιλιάδων ἐποίκων πού ἦλθαν ἀπό τίς ἀσιατικές ἐπαρχίες τῆς Τουρκίας. Λύση ναί, διάλυση ὄχι.
Σήμερα στίς ελεύθερες περιοχές ακούονται ορισμένες φωνές –λίγες αλλά θορυβώδεις-πού ζητούν τόν ἀφελληνισμό καί τήν ἀποχριστιανοποίηση τῆς παιδείας, δηθεν «γιά νά πλησιάσουμε περισσότερο τούς Τουρκοκυπρίους». Βεβαίως στά κατεχόμενα καμμία ἀναίστοιχη διάθεση δέβν ὑπάρχει καί ἀπέναντι ἀπό τή Λευκωσία ἡ σκλαβωμένη πλαγιά τοῦ Πενταδακτύλου ἔχει καλυφθεῖ ἀπό μία τεράστια προκλητική τουρκική σημαία. Εὐτυχῶς ἡ Ὀρθόδοξη Ἑκκλησία τῆς Κύπρου πρωτοστατεῖ στόν ἀγῶνα γιά τήν διατήρηση τῆς Πίστης, τῆς γλώσσας καί τῆς ἐθνικῆς ταυτότητας. Καί εἶμαι βέβαιος, αὐτό παρατηρῶ κατά τίς συχνές ἐπισκέψεις μου στό νησί, ὅτι ἡ συντριπτική πλειοψηφία τοῦ Κυπριακοῦ Ἑλληνισμοῦ θέλει νά κρατήσει τίς ρίζες καί τίς παραδόσεις.
Είναι πράγματι περίεργο τό συναίσθημα πού αἰσθάνεται ὁ «Ἑλλαδίτης» ὅταν φθάνει στήν Κϋπρο. Περνᾶς μέν ἀπό ἔλεγχο διαβατηρίων, ἀλλά ὅλα σοῦ θυμίζουν Ἑλλάδα. Ἄν ἐξαιρέσουμε τό ὁδήγημα δεξιά κατά τό ἀγγλικό πρότυπο, κατά τά ἄλλα νομίζεις ὅτι δέν ἔφυγες ἀπό τήν Ἑλλάδα. Καί πράγματι πατᾶς σέ ἕαν κομμάτι Ἑλλαδας. Σέ μία γωνιά ὅπου ἡ Ὀρθόδοξη Ρωμηοσύνη ἄντεξε καί θά ἀντέξει ἀμυνόμενη κατά στρατιωτικῶν εἰσβολῶν, πολιτιστικῶν ἐπεκτατισμῶν καί διπλωματικών δολιοτήτων. Ἀγαπητοί ἀναγνῶστες, ἄν δέν ἔχετε ἐπισκεφθεῖ τήν Κύπρο, τότε δέν ἔχετε κατανοήσει τί σημαίνει Οικουμενικός Ἑλληνισμός. Τί σημαίνει δύο κράτη μέ μία ψυχή. Τότε θά καταλάβετε ποιό συναίσθημα ώθησε τόν ποιητή καί διπλωμάτη Γιώργο Σεφέρη νά γράψει:
«Πρώτη εντύπωσηαη: απ’ εδώ νιώθει κανείς τήν Ελλάδα (ξαφνικά) ευρύχωρη, πιό πλατιά. Τό αἴσθημα πώς ὑπάρχει ἕνας κοσμος πού μιλᾶ ἑλληνικά, εἶναι ελληνικός. Πού δέν ἐξαρτᾶται ἀπό τήν Ἑλληνική Κυβέρνηση καί τό τελευταῖο τοῦτο συντελεῖ στό αἴσθημα αὐτῆς τῆς εὐρυχωρίας»(1).
Κράτος οργανωμένο σήμερα η Κύπρος, μέ πρεσβείες σέ ἄλλες χῶρες, μέ δυναμική οἰκονομία, μέ τουρισμό, μέ ἐπιστήμονες διακεκριμένους, δημοσιογράφους μαχητικούς, Πανεπιστήμια πειθαρχημένα, ἐκπαιδευτικούς δημιουργικούς. Καί ἡ πρωτεύουσά της, ἡ μόνη διχοτομημένη πόλη στήν Εὐρώπη. Ἄς παρακαλέσουμε τόν Θεό, ταῖς πρεσβείας τῶν πολυαρίθμων Ἁγίων τῆς Κύπρου , νά χαρίζει στό ἀδελφικό μας κράτος πραγματική εἰρήνη, οὐσιαστική εὐημερία καί δυναμική ἐμμονή στήν ἑλληνορθόδοξη κληρονομιά. Πολλά τά θεριά πού κυνηγοῦν νά μᾶς φᾶνε, μά ἡ μαγιά πάντα μένει, γράφει ὁ ἥρωας τοῦ 1821 Μακρυγιάννης. Παρά τίς δαγκωματιές ἡ Κύπρος θά ἐπιβιώσει. Καί ὅσο περισσότερο ἀναπτύσσει τά Ὀρθόδοξα καί ἑλληνικά ριζώματά της, τόσο πιό ἀσφαλής θά εἶναι. Ὁ πλοῦτος καί τά ἐντυπωσιακά κτήρια ἔρχονται καί παρέρχονται. Μόνον οἱ διαχρονικές ἀξίες σώζουν. Ὁ Γρηγόρης Αὐξεντίου καί ὁ Εὐαγόρας Παλληκαρίδης αὐτό τό γνώριζαν καλά.
(1) Γιώργος Σεφέρης, «Μέρες», τόμος Στ΄, ἐκδόσεις ΙΚΑΡΟΣ, Ἀθήνα 1986, σελ. 98.
Πηγη diktyo21 Συνεχίστε το διάβασμα ΕΔΩ........
Η διαστρεβλωτική επιρροή των ΜΜΕ
Γράφει ο σερ Βασίλειος Μαρκεζίνης Ρόλος των ΜΜΕ είναι, πρωτίστως, να πληροφορούν το κοινό για τις εξελίξεις στον δημόσιο και τον κοινωνικό βίο, να δημοσιοποιούν και, εντός συγκεκριμένων νομικών ορίων, να διερευνούν περιπτώσεις κατάχρησης εξουσίας και, μέσα από το έργο των εκπροσώπων τους που έχουν το απαραίτητο διανοητικό υπόβαθρο, να ενθαρρύνουν το ευρύ κοινό να σκέφτεται σε βάθος τα μεγάλα ζητήματα των ημερών.
Παρ’ ότι κανένα από αυτά τα χαρακτηριστικά δεν είναι καινοφανές, η σημερινή τους ένταση, κυριολεκτικά, δεν έχει προηγούμενο. Το συγκεκριμένο φαινόμενο, σε συνδυασμό με το γεγονός ότι αυτή η πολιτική πηγή εξουσίας, αντίθετα με τις περισσότερες άλλες, δεν ελέγχεται κατ’ ουσίαν από κανέναν, σημαίνει ότι τα σημερινά ΜΜΕ έχουν μάλλον διαστρεβλωτικό αντίκτυπο στον σύγχρονο πολιτικό βίο.
Το φαινόμενο αυτό παρατηρείται σε όλο τον κόσμο, όχι μόνο στην Ελλάδα. Η (διαστρεφική) εξουσία, φέρ’ ειπείν, που ασκούν διάφορες ομάδες συμφερόντων στην αμερικανική και τη βρετανική κυβέρνηση έχει σχολιαστεί κατ’ επανάληψη. Η πρακτική αυτή είναι εντυπωσιακή και, στον ίδιο βαθμό, επικίνδυνη.
Στη δική μας χώρα, αυτή η «τάση» να μη σχολιάζεις, να μην ασκείς κριτική, να μην ενημερώνεις, αλλά, συγχρόνως, να «καθορίζεις» (α) ποιοι θα είναι οι ηγέτες και (β) ποια θα είναι τα ζητήματα με τα οποία αυτοί θα ασχοληθούν, έχει εκδηλωθεί υπό δύο αξιοσημείωτες και αντιθετικές μορφές: από τη μια πλευρά, υπερδραστηριότητα, από την άλλη, παθητικότητα.
Μερικοί σχολιαστές διέκριναν την πρώτη μορφή στην άκρως παραποιημένη προώθηση ενός από τα άτομα που ήταν υποψήφια για τη θέση του αρχηγού της ΝΔ.
Περισσότεροι όμως ήταν εκείνοι που επέκριναν δριμύτατα τη δεύτερη μορφή, διακρίνοντάς τη στη γενική σιωπή που επικράτησε ως προς τα εξωτερικά ζητήματα κατά την πρόσφατη προεκλογική περίοδο, σιωπή η οποία επικρατεί ακόμη και σήμερα, που τα εκκρεμή εξωτερικά ζητήματα πλησιάζουν σε κρίσιμο σημείο. Η σιωπή αυτή, θα έλεγε κανείς, ενθαρρύνθηκε από τις κοινές αλλά, εν προκειμένω, εσφαλμένες προσδοκίες για τα εκλογικά αποτελέσματα, τα οποία, κατά τη γνώμη ορισμένων, θα διευκόλυναν λύσεις στις οποίες κανένα μεμονωμένο κόμμα δεν θα είχε το θάρρος να προβεί.
Το πώς θα εξηγήσει κανείς την πρώτη στάση εξαρτάται από την πληροφόρηση, τη διαισθητική αντίληψη, τις προσωπικές προκαταλήψεις ή τον κυνισμό. Υπάρχει ενδεχομένως περιθώριο να συνδυαστούν και τα τέσσερα αυτά στοιχεία. Αξιοσημείωτο όμως είναι ότι αυτή η συνήθεια -αυτή η «δίψα» για τη δυνατότητα ανάδειξης μελλοντικών πρωθυπουργών οι οποίοι να ανταποκρίνονται στο προφίλ που προτιμούν αυτοί που τους προωθούν, μοιάζει να εντείνεται παρά το γεγονός ότι ο λαός δεν ξεγελιέται εύκολα πλέον. Ετσι, πρωθυπουργοί που αναμενόταν να ηττηθούν με οριακή διαφορά αποπέμπονται τελικά με τον πιο βάναυσο τρόπο, διάδοχοι που αναμενόταν να αναλάβουν αρχηγική θέση παραμερίζονται αίφνης, παρ’ όλη τη δύναμη των πανίσχυρων οργανισμών υποστήριξής τους.
Θα λέγαμε, μάλιστα, ότι τακτικές κινήσεις ανάλογες με εκείνες που έγιναν πρόσφατα ώστε να προβληθεί η κ. Μπακογιάννη (εν σχέσει με τον αντίπαλό της) ως υπόδειγμα πολιτικής ηθικής και αποφασιστικότητας στην εξωτερική πολιτική παρατηρήθηκαν και όταν ο κ. Παπανδρέου είδε το κύρος του να αμφισβητείται κατά χονδροειδή τρόπο το 2007. Και στις δύο περιπτώσεις, τα αποτελέσματα που επιθυμούσαν ορισμένοι δημοσιογράφοι δεν επιτεύχθηκαν.
Επισημαίνοντας αυτά τα φαινόμενα εξυπακούεται ότι δεν εστιάζομαι κυρίως στα άτομα. Τονίζω απλώς ότι η μερίδα των ΜΜΕ που επεδίωξε δύο φορές τα τελευταία χρόνια να αποκτήσει την εν λόγω εξουσία, δεν τα κατάφερε. Είναι ανθρώπινο να κάνεις λάθη, είναι όμως ανόητο να τα επαναλαμβάνεις.
«Viva el Popolo!», λοιπόν - «Ζήτω ο Λαός!», ο οποίος δεν έπεσε θύμα των παρασκηνιακών δημοσιογραφικών κινήσεων. Και τούτο ας το λάβουν σοβαρά υπόψη τους όσοι πιστεύουν ότι τα κατεστημένα συμφέροντα μπορούν, όσο εύκολα μπορούσαν κάποτε, να επιβάλουν τους κυβερνήτες που τα ίδια προτιμούν: μολονότι αυτή η δύναμη δεν έχει πεθάνει, έχει οπωσδήποτε μειωθεί σημαντικά.
Το δεύτερο μειονέκτημα των ΜΜΕ δεν είναι άσχετο με το πρώτο, εφόσον, για διάφορους και σύνθετους λόγους, μπορούν να επιλέξουν ποια θέματα θα προωθήσουν ή θα αποσιωπήσουν -όχι ανάλογα με την εγγενή τους αξία, αλλά σύμφωνα με την αξιολόγηση των δημοσιογράφων σχετικά με το τι πρέπει ή δεν πρέπει να αποτελεί αντικείμενο δημόσιου διαλόγου.
Το γεγονός ότι υφίσταται αυτή η δύναμη είναι αδιαμφισβήτητο. Λιγότερο ξεκάθαρα είναι τα κριτήρια βάσει των οποίων τα ΜΜΕ πραγματοποιούν αυτήν τη θεματική επιλογή.
Οι πιο αμφιλεγόμενοι παράγοντες που ενδεχομένως -και, αν ναι, κακώς- έχουν επηρεάσει αυτές τις αποφάσεις είναι τα συμφέροντα ορισμένων ξένων χωρών, ακόμη μάλιστα και εκείνων που υποτίθεται ότι είναι φίλιες χώρες και λέγεται ότι ευνοούν ορισμένα πρόσωπα ή έναν ορισμένο τρόπο δράσης. Η ολέθρια περίοδος της δεκαετίας του ‘60 και των αρχών της δεκαετίας του ‘70 περιλαμβάνει τρία από τα χειρότερα παραδείγματα εξωτερικού παρεμβατισμού στη διοίκηση της χώρας μας -1965, 1967, 1974- γεγονός για το οποίο κάποια ελληνικά ΜΜΕ δεν είναι καθόλου άμοιρα ευθυνών.
Είναι γεγονός ότι η απουσία ενός ανοικτού και πλήρους διαλόγου για τα εξωτερικά ζητήματα έχει ήδη επισημανθεί από αρκετούς αρθρογράφους, οπότε δεν χρειάζεται εδώ να τη σχολιάσω εκ νέου. Πρόσφατα, επισημάνθηκαν επίσης ορισμένες ενδείξεις -εσφαλμένες, ελπίζω- ότι στη χώρα μας θα επιτραπεί να ακολουθήσει (φαινομενικά ή πραγματικά) σκληρή στάση ως προς ένα ζήτημα (την πΓΔΜ), ώστε, έπειτα, να σταθεί σχετικά πιο «ελαστική» ως προς άλλα, σημαντικότερα ζητήματα: το ευρωπαϊκό μέλλον της Τουρκίας και τις εν γένει σχέσεις μας μαζί της. Δυστυχώς, τόσο ο κ. Λυγερός όσο και άλλοι αρθρογράφοι που προέβλεψαν αυτές τις κινήσεις αποδεικνύονται σήμερα σωστοί.
Εν προκειμένω, οι παραλείψεις είναι δύο. Το ευρύ κοινό πρέπει, για διάφορους λόγους, να ενημερωθεί για τα ζητήματα και τους κινδύνους που δεν έχουν συζητηθεί μέχρι τώρα.
Κατά πρώτο λόγο, η ευρωπαϊκή πορεία της Τουρκίας δεν αποτελεί ζήτημα -ή μάλλον πρόβλημα- μόνο για την Ελλάδα και την Τουρκία, είναι πρόβλημα για την Ευρώπη στο σύνολό της, καθώς και για όλους όσοι θέλουν να δουν την ευρωπαϊκή ολοκλήρωση να προοδεύει και να ευδοκιμεί. Θεωρώ ότι όσοι δεν βλέπουν με καλό μάτι αυτή την προοπτική -η Αμερική, η οποία δεν θα έπρεπε να παρεμβαίνει καν, αλλά και η Βρετανία, η οποία ποτέ δεν μπορεί να αποφύγει τις παρεμβάσεις στις υποθέσεις της ηπειρωτικής Ευρώπης, της οποίας το πνεύμα κατά τα άλλα δεν ασπάζεται- είναι εντούτοις ιδιαίτερα θετικοί απέναντι στις αλλεπάλληλες διευρύνσεις, καθ΄ότι δυσχεραίνουν την ολοκλήρωση και εμποδίζουν την εύρυθμη λειτουργία της Ευρώπης.
Οχι μόνο δεν είμαι ο μοναδικός που προβάλλει αυτό τον ισχυρισμό, αλλά, ως άνθρωπος που έχει περάσει όλη του τη ζωή εργαζόμενος στην Ευρώπη και για την Ευρώπη, θεωρώ επίσης ότι ξέρω πολύ καλά για τι μιλάω. Η ουσία των απόψεών μου έχει επίσης εμφανιστεί και σε πολλές αμερικανικές επιθεωρήσεις στρατηγικής -ή και στρατιωτικών πληροφοριών. Κατόπιν τούτου, δεν θα έπρεπε άραγε τα ζητήματα αυτά να εμφανίζονται, έστω και για λίγο, σε έναν κοινοβουλευτικό διάλογο και, ασφαλώς, στα ΜΜΕ της χώρας μας;
Για να το θέσω απλά: η ένταξη της Τουρκίας στην ΕΕ θα ακύρωνε για πάντα κάθε πιθανότητα βαθύτερης ολοκλήρωσης. Και η προοπτική αυτή μόνο την Αγγλία και την Αμερική θα ικανοποιούσε.
Κατά δεύτερο λόγο, η επίλυση της χρηματοοικονομικής κρίσης της Ελλάδας δεν εξαρτάται μόνο από την προθυμία της, ή και την ικανότητά της, να προβεί σε εξοικονομήσεις και περικοπές, τις οποίες η προηγούμενη κυβέρνηση καθυστέρησε να υλοποιήσει αποκλειστικά και μόνο για προεκλογικούς λόγους -τις ευρωεκλογές του Ιουνίου και τις βουλευτικές εκλογές του Οκτωβρίου. Εξαρτάται επίσης από τη δυνατότητα οικονομικής υποστήριξης που θα δρομολογηθεί, ή και θα προέλθει, από τον πυρήνα των αμερικανικών επιχειρηματικών οργανισμών.
Μια τέτοια κίνηση θα επιβεβαίωνε την καλή θέληση της οποίας απολαύει ο Ελληνας πρωθυπουργός στις ΗΠΑ. Και πάλι, όμως, δεν θα έπρεπε άραγε αυτές οι κινήσεις να δημοσιοποιούνται πλήρως και οι πιθανές πολιτικές συνέπειές τους να τίθενται υπό ενδελεχή εξέταση;
Πράγματι, τι θα είχαμε να πούμε για το τίμημα που μπορεί να συνεπάγεται αυτή η εύνοια; Και όταν μιλώ για τίμημα, δεν αναφέρομαι στο κόστος (δηλαδή τον τόκο) της -τελικής- αποπληρωμής αυτής της οικονομικής υποστήριξης.
Πιθανολογώ ότι η εν λόγω υποστήριξη θα συνδεθεί με δικές μας παραχωρήσεις σε πολιτικό επίπεδο. Ας ξεκαθαρίσω ότι σκοπίμως έγραψα τη λέξη πιθανολογώ με πλάγια στοιχεία, διότι ελπίζω ότι αυτό το εφιαλτικό ενδεχόμενο είναι απλώς καρπός της δικής μου γόνιμης φαντασίας και δεν πρόκειται να γίνει πραγματικότητα, αν και κάποιες πρόσφατες δηλώσεις υψηλά ιστάμενων στελεχών της κυβέρνησης θα μπορούσαν να εκληφθούν ως προμηνύματα μιας τέτοιας υποχώρησης.
Γιατί όμως φοβάμαι τόσο τις ξένες παρεμβάσεις στις υποθέσεις μας;
Πρώτον, επειδή έχω μελετήσει την ιστορία μας και γνωρίζω ότι, κατά τη νεότερη περίοδο, η Ελλάδα έχει υποφέρει περισσότερο από τις παρεμβάσεις των ανταγωνιστικών «φίλων» της παρά από τις πολιτικές των πραγματικών εχθρών της.
Δεύτερον, επειδή, όπως κατ’ επανάληψη έχω τονίσει, δεν έχουμε καταφέρει να προσαρμόσουμε την εξωτερική πολιτική μας στο γεγονός ότι έχει πλέον παρέλθει η εποχή που η Αμερική ήταν η μοναδική ηγεμονική δύναμη στον κόσμο. Το ότι οι προτάσεις μου δεν έχουν ληφθεί σοβαρά υπόψη δεν προξενεί καμία εντύπωση -σε εμένα τουλάχιστον. Αυτό που με φοβίζει όμως είναι η ανησυχητική απουσία εναλλακτικών προτάσεων, μια και το σημερινό διεθνές καθεστώς δεν εγγυάται καμία απολύτως ασφάλεια για τη χώρα μας.
Ο κ. Βασίλης Μαρκεζίνης κατέχει τον τίτλο του "σερ", είναι νομικός σύμβουλος της βασίλισσας της Αγγλίας και μέλος σε επτά Ακαδημίες του εξωτερικού.
πηγή εφ. Εθνος