Πώς τα Ίμια έγιναν «γκρίζα ζώνη»

Τη μυστική συμφωνία με τους Αμερικανούς για την κρίση των Ιμίων και το πώς η ελληνική διπλωματία αποδέχθηκε, εμμέσως, ότι τα νησιά αυτά αποτελούν «γκρίζα ζώνη» αποκαλύπτει επιστολή του τότε υπουργού Εξωτερικών των Η.Π.Α. Γουόρεν Κρίστοφερ, που φέρνει στο φως της δημοσιότητας η εφημερίδα «Καθημερινή της Κυριακής».

Η επιστολή απευθύνεται προς τον τότε υπουργό Εξωτερικών της Ελλάδας, Θεόδωρο Πάγκαλο, και στον Τούρκο ομόλογό του, Ντενίζ Μπαικάλ, φέρει ημερομηνία 2 Φεβρουαρίου 1996 και αναφέρει πως οι κυβερνήσεις των δύο χωρών δεσμεύθηκαν να απομακρύνουν στρατιώτες, πλοία και σημαίες από τα Ίμια και την γύρω περιοχή, αλλά και να μην επιστρέψουν σε αυτήν.


Μία ημέρα νωρίτερα, την 1η Φεβρουαρίου 1996 ο εκπρόσωπος του Υπουργείου Εξωτερικών των Η.Π.Α. δήλωνε ότι «οι Η.Π.Α. δεν αναγνωρίζουν ελληνική ή τουρκική κυριαρχία στα Ίμια/Καρντάκ και πιθανολογείται ύπαρξη και άλλων νησίδων στην ίδια κατάσταση».

Η επιστολή............... .
Ο κ. Κρίστοφερ στην επιστολή επισημαίνει: «Οι διαβεβαιώσεις που μας προσέφεραν η Ελλάδα και η Τουρκία ότι θα απομάκρυναν τα πλοία, το προσωπικό και τις σημαίες -με ένα αλληλοδιαδοχικό και συντονισμένο τρόπο- επέτρεψε σε κάθε πλευρά να υποχωρήσει από το χείλος (του πολέμου) με αξιοπρέπεια. Η κυβέρνηση της (μιας χώρας) μας έχει διαβεβαιώσει ότι δεν θα τοποθετήσει τη σημαία της ή οπλισμένο προσωπικό της στις νησίδες ούτε θα τοποθετήσει πλοία κοντά στις νησίδες.

Προσδίδουμε μεγάλη βαρύτητα σε αυτή τη διαβεβαίωση από ένα σύμμαχο του ΝΑΤΟ. Προσδίδουμε εξίσου μεγάλη βαρύτητα στις διαβεβαιώσεις της κυβέρνησής σας ως προς τα ίδια, και το έχουμε διαβιβάσει προφορικά και γραπτώς στην κυβέρνηση της (άλλης χώρας)».

Σημειώνεται ότι το περιεχόμενο των δύο επιστολών είναι ίδιο, αλλάζουν μόνο τα ονόματα των χωρών και την επέδωσαν στους κ. Πάγκαλο και Μπαϊκάλ ο πρέσβης στην Αθήνα, Τόμας Νάιλς, και ο επιτετραμμένος στην Άγκυρα, Φράνσις Ριτσαρντόουν, στις 6 Φεβρουαρίου.

Η βαρύτητα και το νόημα μιας τέτοιας επιστολής από τον επικεφαλή της αμερικανικής διπλωματίας είναι προφανής, αφού με τον τρόπο αυτό, οι Η.Π.Α. ανέλαβαν, πέραν του ρόλου μεσολαβητή, και αυτόν του εγγυητή.

Το γεγονός ότι η ελληνική κυβέρνηση, -εγκλωβισμένη στο κατά πολλούς μη πραγματικό δίλημμα, «πόλεμος ή συμβιβασμός»-, ανέλαβε την υποχρέωση να αποχωρήσει από τα Ίμια, τα οποία μέχρι τότε αποτελούσαν αδιαμφισβήτητο ελληνικό έδαφος, και να μην επιστρέψει, ίσως, να εξηγεί και την αρχική ενόχληση που φέρεται να εξέφρασε ο Θεόδωρος Πάγκαλος, όταν παρέλαβε την επιστολή.

Ωστόσο, η αρχική αυτή ενόχληση, αν ποτέ υπήρξε, δεν εμπόδισε τον τότε πρωθυπουργό, Κώστα Σημίτη, να ευχαριστήσει επισήμως και από το βήμα της Βουλής την αμερικανική πλευρά για την παρέμβασή της, όπως αυτή αποτυπώνεται στην επιστολή που βλέπει σήμερα το φως της δημοσιότητας, προκαλώντας θύελλα αντιδράσεων.

Ούτε βεβαίως απέτρεψε τον τότε υπουργό Εξωτερικών και σήμερα αντιπρόεδρο της κυβέρνησης, Θεόδωρο Πάγκαλο, από τη διαβόητη ρήση του, «πείτε ότι την ελληνική σημαία την πήρε ο άνεμος».


Πώς επιβεβαιώθηκε η μυστική συμφωνία

Η δέσμευση της ελληνικής κυβέρνησης, διά της οποίας τα Ίμια έγιναν «γκρίζα ζώνη», επιβεβαιώθηκε την επομένη, με τη νέα πρόκληση της Τουρκίας, που επιχειρούσε να αμφισβητήσει την ελληνική κυριαρχία στην Καλόλιμνο. Τότε η Αθήνα διαμήνυσε στην Ουάσινγκτον ότι η συμφωνία που είχε εξασφαλίσει ο διαμεσολαβητής Ρ. Χόλμπρουκ αφορούσε μόνο στα Ίμια ή τα... «Ίμια/Καρντάκ», όπως τα αποκαλούσαν πλέον οι Αμερικανοί...

Τηλεγράφημα της πρεσβείας των Η.Π.Α. στην Αθήνα προς τον κ. Κρίστοφερ, στις 7 Φεβρουαρίου, ανέφερε: «Απαντώντας σε ερωτήσεις σχετικά με πληροφορίες περί παρουσίας ελληνικών στρατευμάτων στη νησίδα της Καλολίμνου κοντά στα Ίμια / Καρντάκ, το Υπουργείο Εξωτερικών και το ελληνικό ΓΕΕΘΑ είπαν ότι μόνον η νησίδα των Ιμίων καλύπτεται από τη συμφωνία απεμπλοκής που επιτεύχθηκε με τη μεσολάβηση των Η.Π.Α. στις 30 - 31 Ιανουαρίου. Έτσι, κατά την άποψή τους, η παρακείμενη νησίδα της Καλολίμνου δεν υπάγεται στη συμφωνία και δεν επιβεβαιώνουν ούτε διαψεύδουν την παρουσία ελληνικών στρατευμάτων (ή άλλων προσώπων) στην Καλόλιμνο (ή σε άλλα νησιά / νησίδες του Αιγαίου)». Το τηλεγράφημα επισημαίνει πως «η πρεσβεία ενεργεί θεωρώντας ότι η συμφωνία περί επανόδου στο προηγούμενο καθεστώς καλύπτει μόνον τα Ίμια / Καρντάκ και όχι άλλα γειτονικά νησιά / νησίδες» και ζητεί σχετική επιβεβαίωση από το Στέιτ Ντιπάρτμεντ.

Πράγματι στις 8 Φεβρουαρίου, το Στέιτ Ντιπάρτμεντ απάντησε ότι η Καλόλιμνος είναι ελληνική και πως η συμφωνία αφορούσε μόνο στα Ίμια: «Οι Τούρκοι παραπονέθηκαν στην πρεσβεία μας ότι η Ελλάδα τοποθέτησε κάποιες στρατιωτικές δυνάμεις στη νήσο Καλόλιμνο (ένα ελληνικό νησί κοντά στα Ίμια / Καρντάκ), παραβιάζοντας τη συμφωνία που επέτρεψε στις δύο πλευρές να υποχωρήσουν από το χείλος της σύγκρουσης. Η συγκεκριμένη ενέργεια δεν παραβιάζει τη συμφωνία για την ταυτόχρονη απομάκρυνση στρατιωτικών δυνάμεων και σημαιών από τα Ίμια, την αποχώρηση των πολεμικών σκαφών και τη μη επιστροφή τους...

Καταστήσαμε σαφές ότι δεν αμφισβητούμε το δικαίωμά τους να αναπτύξουν αυτά τα στρατεύματα, αλλά ανησυχούμε για το γεγονός ότι τέτοιου είδους ενέργειες είναι δυνατόν να παρερμηνευθούν και να προκαλέσουν αντιδράσεις στην Άγκυρα. Ο πρέσβης Τσίλας μεταβίβασε το μήνυμα αυτό στους υπουργούς Εξωτερικών, Πάγκαλο, και Άμυνας, Αρσένη. Παραπονέθηκαν ότι επρόκειτο για ανάπτυξη ελληνικών δυνάμεων σε ελληνικό έδαφος και ότι δεν ήταν θέμα προς συζήτηση».

Υπενθυμίζεται ότι κατά την κρίση έχασαν τη ζωή τους τρεις Έλληνες αξιωματικοί του Πολεμικού Ναυτικού, ο υποπλοίαρχος Χ. Καραθανάσης, ο υπ. Π. Βλαχάκος και ο αρχικελευστής Ε. Γιαλοψός.

Συνεχίστε το διάβασμα ΕΔΩ........

Δεν θα αυτοκτονήσουν οι Ελληνοκύπριοι...

Μιχάλη Ιγνατίου

Η υπόθεση του σχεδίου Ανάν δεν πρόκειται να «πεθάνει» ποτέ. Το συμπέρασμα δεν είναι δικό μου, αλλά του μακαρίτη Τόμας Γουέστον, του ειδικού συντονιστή του Στέϊτ Ντιπάρτμεντ για το Κυπριακό, ο οποίος έντονα ενοχλημένος από την απόρριψη του κειμένου του Κόφι Ανάν εκ μέρους των Ελληνοκυπρίων εκστόμισε μία φράση που τον ακολουθούσε μέχρι τον θάνατό του. Είπε στη διάρκεια τηλεφωνικών επικοινωνιών που είχε με δημοσιογράφους, τους οποίους ενημέρωσε εκείνο το μοιραίο βράδυ της 24ης Απριλίου 2004, ότι πρέπει να τιμωρηθούν. Εννοούσε βέβαια τους Έλληνες της Κύπρου…

Λίγες μέρες μετά την απόρριψη του σχεδίου Ανάν, ένας άλλος αξιωματούχος της κυβέρνησης Μπους, ανακοίνωσε στον τότε πρέσβη της Κύπρου στην Ουάσιγκτον και σε... ένα δημοσιογράφο ότι «στα κεφάλια των Ελληνοκυπρίων θα πέφτουν κεραμίδια»! Όταν μεταδόθηκε η είδηση από το MEGA έγινε πολιτικός σεισμός στο νησί. Ο αξιωματούχος εκείνος εργάζεται σήμερα στην Γραμματεία των Ηνωμένων Εθνών και έχει ευθύνη την… επίλυση του Κυπριακού.
Από τότε μέχρι το τέλος της διακυβέρνησης Μπους -ήταν η χειρότερη κυβέρνηση στην ιστορία των ΗΠΑ- ακούσαμε άπειρες απειλές και γίναμε μάρτυρες εκβιασμών. Σήμερα μπορούμε να αποκαλύψουμε ότι ένας έξαλλος Ντικ Τσέινι είχε διατάξει την αναγνώριση των Σκοπίων με την ονομασία «Δημοκρατία της Μακεδονίας», επειδή ο τότε πρωθυπουργός Κώστας Καραμανλής δεν βοήθησε όσο έπρεπε -προφανώς δεν στήριξε όσο ο σημερινός πρωθυπουργός- για την επιβολή του σχεδίου Ανάν στους Ελληνοκύπριους.
Ήταν η πρώτη πράξη εκδίκησης του διδύμου Μπους-Τσέινι, επειδή οι Ελληνοκύπριοι δεν περπάτησαν στον δρόμο της αυτοκτονίας, που τους είχαν στρώσει με ροδοπέταλα η Ουάσιγκτον, το Λονδίνο και οι Βρυξέλλες σε στενή συνεργασία με την Άγκυρα και (δυστυχώς) την Αθήνα.
Για τους περισσότερους το σχέδιο ήταν ένα αντιδημοκρατικό και φιλοτουρκικό κείμενο, που παρέδιδε την Κύπρο για πάντα στη σφαίρα επιρροής της Τουρκίας. Το πιστεύω και εγώ. Έζησα από κοντά τις διαδικασίες, μερικές φορές ίσως άθελά μου να ήμουν μέρος αυτών των διαδικασιών, διότι επέμενα να συνεχιστούν οι προσπάθειες επίλυσης επειδή πίστευα πως η επανένωση ήταν στόχος που μπορούσε να επιτευχθεί.
Άλλοι, που αποτελούσαν την μειοψηφία, είχαν εντελώς διαφορετική άποψη. Υποστήριξαν το σχέδιο -κάποιοι με πρωτόγνωρο πάθος. Αυτό το πάθος που έδειξαν λίγοι οπαδοί του «ναι» με υποψίασε και με προβλημάτισε. Διότι, κατά την γνώμη μου, ήταν τόσο προφανές πως το κείμενο του κ. Ανάν εξυπηρετούσε την Τουρκία, που δεν χρειαζόταν η παραμικρή προσπάθεια ή συζήτηση για να πειστούν οι υποστηρικτές του ότι η Κύπρος θα τελείωνε στις 12 τα μεσάνυχτα της 24ης Απριλίου.
Θα συμφωνήσω με έναν Αμερικανό αξιωματούχο, που δεν ζει πια, ο οποίος σε μία στιγμή ειλικρίνειας διέγνωσε πως αρκετοί που ψήφισαν υπέρ του «ναι» το έπραξαν επειδή αντιπαθούσαν τον τότε Πρόεδρο Τάσσο Παπαδόπουλο. Εάν η «διάγνωσή» του είναι ορθή, τότε το ποσοστό υπέρ του «όχι» πρέπει να ξεπερνά το 80%. Άλλωστε, δεν είναι τυχαίο ότι όλες οι κρυφές δημοσκοπήσεις που διεξάγονται στην Κύπρο δείχνουν πως μόνο το 20% θα ψήφιζε το σχέδιο Ανάν ή κάτι παρόμοιο.
Την Τετάρτη 26 Ιανουαρίου ο γενικός γραμματέας του ΟΗΕ Μπαν κι Μουν, ένας άβουλος και αναποφάσιστος άνθρωπος και διπλωμάτης, κάλεσε στη Γενεύη τον Πρόεδρο της Κυπριακής Δημοκρατίας Δημήτρη Χριστόφια και τον κατοχικό ηγέτη Ντερβίς Έρογλου. Τα αποτελέσματα είναι γνωστά.
Άλλωστε, ποιος περίμενε κάτι το διαφορετικό πέραν της αποτυχίας; Ο κ. Έρογλου και οι πάτρωνες του στην Άγκυρα είχαν τορπιλίσει τη διαδικασία πριν φτάσουν στην Γενεύη με την εισαγωγή θεμάτων που δεν μπορεί να αποδεχθεί κανένας ηγέτης που έχει στοιχειώδη σεβασμό για τον εαυτό του, διότι εξευτελίζουν κάθε έννοια των δικαιωμάτων του ανθρώπου.
Κάποιοι κύκλοι στην Ελλάδα έχουν παρεξηγήσει τους Ελληνοκύπριους και μερικές φορές ήμουνα και εγώ μάρτυρας υποτιμητικών σχολίων που με πίκραναν, αλλά δεν με απογοήτευσαν. Ήθελα απλά να τους πω ότι στην Κύπρο βρίσκεται η άμυνα του ελληνικού χώρου. Πιο απλά θα υπέβαλλα σ’ αυτούς που με μειωτικούς χαρακτηρισμούς επιρρίπτουν όλες τις αμαρτίες του κόσμου σε εμάς, το εξής ερώτημα: Τι θα συνέβαινε στην Ελλάδα εάν οι Τούρκοι δεν αιμορραγούσαν στο μέτωπο της Κύπρου;
Με ανοικτή την πληγή του Κυπριακού έχουν κάνει σουρωτήρι τους ουρανούς του Αιγαίου, έχουν «καταλάβει» οικονομικά την Θράκη και έχουν στείλει χιλιάδες λαθρομετανάστες στη χώρα. Εάν κλείσει το Κυπριακό με τρόπο που εξυπηρετεί την Τουρκία, τι θα συμβεί στην Ελλάδα;
Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν πρέπει να επιλυθεί το πρόβλημα. Αντίθετα. Το πρόβλημα πρέπει να λυθεί με βάση το Διεθνές Δίκαιο, τον Καταστατικό Χάρτη των Ηνωμένων Εθνών και τις αρχές της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Μόνο τότε η Κύπρος θα ανήκει στον λαό της και όχι στην Τουρκία. Μόνο τότε θα συνετιστεί η Άγκυρα και θα σταματήσει να απειλεί τους γείτονές της. Πότε πρέπει να αντιληφθούμε πως είναι η επιβράβευση της εισβολής και της κατοχής που κάνει προκλητική και αχόρταγη την τουρκική πολιτική και στρατιωτική ηγεσία;
Όσοι παρακολουθούμε από κοντά τον τρόπο σκέψης και δράσης των αξιωματούχων του Στέιτ Ντιπάρτμεντ, γνωρίζουμε πως εκείνο το ιστορικό βράδυ της 24ης Απριλίου 2004, υπήρχαν και γραφειοκράτες που στάθηκαν με σεβασμό μπροστά στους Έλληνες της Κύπρου. Ουδείς μπορεί να διαψεύσει την πληροφορία ότι ο επικεφαλής του Στέιτ Ντιπάρτμεντ εκείνη την εποχή μίλησε με θαυμασμό για τις 500 χιλιάδες ψυχές στην Κύπρο που είχαν τη δύναμη και το κουράγιο να πουν «όχι» στην υπερδύναμη. Σίγουρα θύμωσε και εκνευρίστηκε και φώναξε και μίλησε απαξιωτικά για τον πρόεδρο της Κύπρου και τον λαό της. Όμως, όταν πέρασε το πρώτο σοκ και ο πρώτος θυμός, άρχισε να αναζητεί που έγινε το λάθος…
Δυστυχώς οι άνθρωποι της Αμερικής στην Κύπρο -ακόμα και ο Τόμας Γουέστον που ήταν πολύ διαφορετικός από τα γεράκια της Πρεσβείας- δεν σκέφθηκαν ούτε μία στιγμή ότι για να έβγαιναν θριαμβευτές από τα δημοψηφίσματα έπρεπε να προσφέρουν και ένα κόκαλο στους Ελληνοκύπριους, που ήταν τα θύματα…
Υστερόγραφο Ι: Στο πλαίσιο μίας μακροχρόνιας έρευνας για το σχέδιο Ανάν και τα χρήματα που ξόδεψαν οι Αμερικανοί στην Κύπρο, ρώτησα μέλη των ομάδων που είχαν αναμειχθεί στην «κατασκευή» του σχεδίου Ανάν εάν οι ίδιοι θα αποδέχονταν για τις πατρίδες τους το συγκεκριμένο κείμενο. Η απάντηση όλων ήταν αρνητική… Μάλιστα, ένας εκ των πιο στενών συνεργατών του Αλβάρο ντε Σότο μου είπε: «Αστειεύεσαι; Όχι. Ποτέ».
Υστερόγραφο ΙΙ: Μετά το «όχι» των ελληνοκυπρίων, ο τότε υπουργός Εξωτερικών Κόλιν Πάουελ έδωσε εντολή να συνταξιοδοτηθούν ή να μετατεθούν από τα πόστα που υπηρετούσαν όσοι είχαν και την παραμικρή απασχόληση με το Κυπριακό… Σίγουρα όχι επειδή απέτυχαν να επιβάλουν το σχέδιο…
ΠΗΓΗ aixmi

Συνεχίστε το διάβασμα ΕΔΩ........

Οικονομία Βασισμένη στους Πόρους

Το Zeitgeist: Moving Forward, του σκηνοθέτη Peter Joseph, είναι ένα ντοκιμαντέρ μεγάλου μήκους που παρουσιάζει την αναγκαιότητα μετάβασης από το σημερινό κοινωνικοοικονομικό νομισματικό μοντέλο που διέπει το σύνολο της παγκόσμιας κοινωνίας σε ένα βιώσιμο μοντέλο, την "Οικονομία Βασισμένη στους Πόρους".
Στην ταινία παρουσιάζονται... απόψεις ειδικών επιστημόνων στους τομείς της δημόσιας υγείας, της ανθρωπολογίας, της νευροβιολογίας, των οικονομικών, της ενέργειας, της τεχνολογίας, των κοινωνικών επιστημών και άλλων, που δίνουν συγκεκριμένες απαντήσεις για το πώς μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε την τρέχουσα επιστημονική γνώση και τεχνολογία για να επιτύχουμε την αειφορία στον πλανήτη, την έξοδο από τη σημερινή κρίση και τελικά την ανάπτυξη ενός νέου πολιτισμού.
Η ταινία θα προβληθεί παγκοσμίως σε κινηματογραφικές προβολές, που θα διοργανωθούν από τα επιμέρους τμήματα του κινήματος. Οι προβολές αυτές θα πραγματοποιηθούν από 15 έως 25 Ιανουαρίου 2011. Το Zeitgeist: Moving Forward είναι μία μη εμπορική ταινία και θα διατεθεί δωρεάν μέσω του διαδικτύου.
Εμείς σας το προσφέρουμε και μπορείτε να το δείτε τώρα...................
 

Συνεχίστε το διάβασμα ΕΔΩ........

Το τέλος των μεταπολιτευτικών κομμάτων – για μια νέα πολιτική και αναπτυξιακή παιδεία

ΜΙΧΑΛΗΣ ΧΑΡΑΛΑΜΠΙΔΗΣ

Μιλώντας στο Χολαργό στην εκδήλωση με θέμα:
Το τέλος των μεταπολιτευτικών κομμάτων – για μια νέα πολιτική και αναπτυξιακή παιδεία

ΚΙΝΗΜΑ ΑΝΤΙΔΙΑΦΘΟΡΑΣ
ΦΕΡΤΕ ΠΙΣΩ ΤΑ ΛΕΦΤΑ
Αυτό που έχει ενδιαφέρον είναι η κινητικότητα που παρατηρείται στην κοινωνία με την δημιουργία Επιτροπών Ελεύθερων Πολιτών όπως η δική σας. Ελεύθερων από κομματικούς και παρακομματικούς μηχανισμούς και δεσμά.
Αντιπροσωπεύουν μια νέα κοινωνία πολιτών η οποία θέλει να κάνει πολιτική, να κάνει τους λογαριασμούς της με την ιστορία, να μετρηθεί, να δεσμευθεί για ένα άλλο μέλλον της χώρας από αυτό που εφάρμοσαν και προδιαγράφουν η κακιστοκρατία και η κλεπτοκρατία. Τα ιστορικά υποπροϊόντα της μεταπολίτευσης ή τα πτώματα της μεταπολίτευσης.
Ακόμη και τα μικρά λεγόμενα κόμματα της μεταπολίτευσης (όλα είναι μικρά) δεν μπορούν να συλλέξουν την αγωνία των πολιτών για το μέλλον του τόπου και την διάθεση τους για ένταξη σε ένα νέο ιστορικό σχέδιο. Η ελκτικότητα τους είναι ανύπαρκτη. Γιατί στερούνται μιας αναλυτικής ερμηνείας, σύγχρονης θεωρίας, στερούνται σχεδίου και πολιτικής διήγησης που μεταβάλλεται σε πολιτική δράση, σε πρόβλεψη, σε φαντασία, σε μύθο, σε πάθος.
Αυτό το κενό καλύπτουν οι νέες επιτροπές πολιτών στους δήμους της Αττικής και σε άλλους δήμους της χώρας. Αυτές οι μορφές παρατηρούνται πάντοτε σε χώρες που βρίσκονται σε μετάβαση από το παλιό, το αποτυχημένο, το ένοχο, στο νέο και σταδιακά παίρνουν πολιτικές μορφές............  Πιστεύω ότι αυτές οι ομάδες μπορούν να διδαχθούν πολλά από τις μορφές που πήραν ανάλογα κινήματα ενάντια στον ολοκληρωτισμό, τα ολοκληρωτικά καθεστώτα. Γιατί οι μορφές εξουσίας και παραεξουσίας στην Ελλάδα έχουν ολοκληρωτικά καθεστωτικά χαρακτηριστικά. Είναι η πρώτη ολοκληρωτική και χρεοκοπημένη ολιγαρχία της Ευρώπης. Το έδειξαν τα αποτελέσματα των εκλογών. Μπορείτε να συμβουλευτείτε το τελευταίο μου βιβλία γι αυτά τα φαινόμενα*.
Μπορείτε επίσης να διδαχθείτε πολλά από τα κινήματα για την Ελεύθερη Δημοκρατική Πληροφόρηση και τα κινήματα Αντιδιαφθοράς. Εκεί που η Τηλεκρατία, τα Λόμπυ, η Κλεπτοκρατία και η Κακιστοκρατία κατάργησαν τη Δημοκρατία. Δυστυχώς στον τόπο μας έχουμε το πλέον ΑΚΡΑΙΟ και προχωρημένο παράδειγμα αυτού του εκφυλισμένου προτύπου. Οι σχολές πολιτικών επιστημών, οικονομικών επιστημών, νομικών επιστημών και κοινωνιολογίας θα μπορούσαν , αν είχαν την επάρκεια, την γνώση, την αυτονομία, την ελευθερία, το ήθος, να παράγουν ένα τεράστιο διανοητικό και επιστημονικό έργο.
Στη μεταβατική διαδικασία εμπλουτισμού και παραγωγής μιας νέας πολιτικής και αναπτυξιακής παιδείας, νέων λέξεων, νέων σχημάτων, νέας αισθητικής αλλά και συντονισμού και ενοποίησης των δράσεων σας, μπορείτε να αναπτύξετε κοινές εκστρατείες. Τα πεδία πρωτοβουλιών σας είναι πολλά. Ένα είναι αυτό ενός Κινήματος Αντιδιαφθοράς. Το πρώτο βήμα θα ήταν η απαίτηση για την επιστροφή των χρημάτων που προκαταβλήθηκαν στο ΚΚΚΑΣΟΡ και τη ΝΔ την PEPSI και την COLA μέχρι το 2018 από τον δημόσιο προϋπολογισμό. Το σύνθημα μπορεί να είναι ΦΕΡΤΕ ΠΙΣΩ ΤΑ ΛΕΦΤΑ. Ούτε οι χειρότερες ολιγαρχίες και οι ολοκληρωτισμοί αλλά ούτε οι Οθωμανοί Πασάδες και οι Βενετσιάνοι ή Φράγκοι Κόντηδες έδειξαν τόσο κυνισμό και θράσος όσο οι golden Μπέηδες της κομματοκρατίας χωρίς αρχηγούς και χωρίς κόμματα. Υποτίθεται ότι παίρνουν χρήματα από το δημόσιο προϋπολογισμό για να παράγουν πολιτική. Αυτοί όμως δεν παράγουν τίποτα. Ταυτόχρονα ληστεύουν ακόμη και τις συντάξεις των 600 ευρώ. Ως παραγωγή πολιτικής προβαίνουν σε μια μεγάλη κλοπή και εκφυλισμό μιας διανοητικής παραγωγής και ενός ιστορικού σχεδίου που παρήγαγα χρόνια. Το μόνο σχέδιο που υπήρξε - υπάρχει και δικαιώθηκε ιστορικά. Αντιθέτως παράγουν αντιεκπαίδευση με τα λόγια και το παράδειγμα τους, το αντιπαράδειγμα τους. Έτσι στο τέλος του πάρτι – στο μεγάλο φαγοπότι – λένε «τα φάγαμε μαζί». Ως πολιτική νομιμοποίηση ανακαλύπτουν στα εξήντα και εβδομήντα τους, συλλαβίζοντας, τη λέξη Πατρίδα και τη λέξη Ελλάδα. Το ανώτερο επίπεδο της χυδαιότητας και του λούμπεν, του υπόκοσμου δηλαδή.
Επί δεκαετίες όταν κρίνονταν η πορεία του Έθνους, της χώρας, είπαν πρώτα ο εαυτός μας, η οικογένεια, η παρέα μας, η κάστα. Δεν είπαν πρώτα η χώρα, πρώτα η Ελλάδα. Δεν είπαν country first. Τώρα είναι πολύ αργά γι αυτούς.


* «Από το ΠΑΣΟΚ στο ΚΚΚΣΟΡ – Ο εκφυλισμός ενός ιστορικού εγχειρήματος» Μιχάλης Χαραλαμπίδης

Συνεχίστε το διάβασμα ΕΔΩ........

Σχέδιο άλωσης της Ελλάδας από ισλαμιστές!

Αξιωματικοί της FRONTEX (της ευρωπαϊκής δύναμης ελέγχου των συνόρων για είσοδο λαθρομεταναστών σε Έβρο και νησιά Αιγαίου) αποκάλυψαν στο newsbomb.gr όλο το σχέδιο που ήδη εφαρμόζεται για την άλωση της Ελλάδας από ισλαμιστές.
Στόχος των ισλαμικών κρατών (κυρίως Λιβύης, Σαουδικής Αραβίας, Τουρκίας, Αφγανιστάν και Πακιστάν) είναι η Ελλάδα σε δύο 2-3 χρόνια να έχει κατακλυστεί από 2.000.000 ισλαμιστές λαθρομετανάστες και έτσι να καταστεί προγεφύρωμα για τη μεταφορά του Ισλάμ στην κεντρική Ευρώπη.Οι αξιωματικοί της FRONTEX αποκαλύπτουν στοnewsbomb.gr ότι οι πυρήνες των ισλαμιστών που στέλνουν στην Ελλάδα τους λαθρομετανάστες και πέρα από τα 10.000 ευρώ που καταβάλουν για τον καθένα σε αυτούς που τους μεταφέρουν προμηθεύουν κάθε λαθρομετανάστη με μία ταυτότητα με ζελατίνα που περιέχει φωτοτυπία οδηγίας της ευρωπαϊκής ένωσης με τα................... δικαιώματά τους.

Συχνά οι λαθρομετανάστες παραδίνονται μόνοι τους σε αστυνομικούς και φρουρούς της FRONTEX μόλις περάσουν τα σύνορα της Ελλάδας τους επιδεικνύουν τις οδηγίες της Ευρωπαϊκής Ένωσης με τα δικαιώματά τους, τις οποίες περιέχονται:

1) Άρθρο νομοθεσίας – οδηγίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης ότι το κράτος μέλος της που εισέρχονται ξένοι πολίτες πρέπει αν τους περιθάλψει, να τους δώσει άσυλο και να τους πάρει δακτυλικά αποτυπώματα.

2) Η καταγραφή των λαθρομεταναστών τους δίνει το δικαίωμα στην περίπτωση που βγουν εκτός Ελλάδας και συλληφθούν σε άλλη χώρα της Ευρωπαϊκής Ένωσης να τους επιστρέψουν στην Ελλάδα (γιατί αυτή τους έχει πρώτη καταγράψει) και να μην τους επιστρέψει στη χώρα καταγωγής τους.

Να σημειωθεί ότι πριν περίπου ένα χρόνο ο Λίβυος ηγέτης Μοαμάρ Καντάφι είχε απειλήσει δημόσια την Ευρωπαϊκή Ένωση ότι ή θα του καταβάλουν 5,5 δισ. ευρώ για αγορές λιβυκών προϊόντων ή αλλιώς θα μετατρέψει την Ευρώπη σε Αφρική με κυριαρχία του Ισλάμ.

Συνεχίστε το διάβασμα ΕΔΩ........

Δείτε τι έφτιαξαν οι...... Αυστραλοί...

Αφιερωμένο με Σεβασμό καί Μαύρα Γράμματα,

 στην Αξιότιμη Κα Υπουργό Παιδείας μας.

Και ενώ τα τελευταία περίπου 40 χρόνια το, κατ' ευφημισμό, Υπουργείο Παιδείας
προσπαθεί με συνεχείς ανατροπές και υποβαθμίσεις 

(κυρίως γλωσσικές και ιστορικές) να εξοβελίσει κάθε τι το γνησίως Ελληνικό...
 Δείτε τι έφτιαξαν οι...... Αυστραλοί  για να διδάξουν στους μαθητές  τους ελληνική Μυθολογία!!! 
The Greek Mythology Website is produced by the Australian Broadcasting
Corporation in association with The University of Melbourn ..http://www.wingedsandals.com/(κλικ στο συνδεσμο)..

Συνεχίστε το διάβασμα ΕΔΩ........

ΔΙΟΔΙΑ: Οι συμβάσεις είναι TOP SECRET

Αν τα Γερμανικά σας είναι καλά, δεν θα χρειαστεί να διαβάσετε το υπόλοιπο αυτού του άρθρου. Απλά, αφιερώστε 8 λεπτά από το χρόνο σας για να δείτε ένα άκρως αποκαλυπτικό, ένα απίστευτο ρεπορτάζ του Spiegel TV για τα διόδια και τις «συμβάσεις παραχώρησης».
Όσοι λοιπόν ξέρετε Γερμανικά, κάντε κλικ εδώ: http://www.spiegel.de/video/video-1082550.html
Για τους υπόλοιπους αναγνώστες, προσπαθήσαμε να μεταφράσουμε το περιεχόμενο του 8λεπτου video, αντιγράφοντας κάποιες χαρακτηριστικές εικόνες του, προσθέτοντας κάποια στοιχεία, με την ελπίδα ότι θα μας το συγχωρέσει η διεύθυνση του έγκριτου περιοδικού, διότι δεν λάβαμε την άδειά του.
Όπως στην Ελλάδα, έτσι και στη Γερμανία, η κατασκευή και η συντήρηση 4 κεντρικών αυτοκινητοδρόμων έχουν παραχωρηθεί σε ιδιωτικές εταιρείες, οι οποίες, όπως και στη χώρα μας, θα τους εκμεταλλεύονται για τα επόμενα 30 χρόνια. Ενώ οι δρόμοι βρίσκονται υπό κατασκευή, πληροφορίες αναφέρουν, πως το κέρδος των εταιρειών θα είναι πολλαπλάσιο από αυτό που είχε υπολογιστεί αρχικά, όταν υπογράφηκαν οι συμβάσεις παραχώρησης.

Όχι, κάνετε λάθος! Την πληροφορία αυτή δεν διαδόθηκε από το κίνημα πολιτών κατά των διοδίων «Δεν πληρώνουμε»!  Στα μέσα του 2009, μια είδηση βόμβα έκανε τον γύρο της Γερμανίας και έσκασε στα χέρια του Υπουργού Μεταφορών Wolfgang...................
Tiefensee: Τέσσερα πιλοτικά έργα της Ομοσπονδίας για την κατασκευή και λειτουργία αυτοκινητοδρόμων από ιδιωτικές εταιρίες απειλούνται να οδηγηθούν σε οικονομικό φιάσκο ύψους δισεκατομμυρίων. Αυτό προέκυπτε από μια γνωμοδότηση που εκπόνησε το Ομοσπονδιακό Ελεγκτικό Συνέδριο (ΟΕΣ) για τις συμπράξεις δημοσίου και ιδιωτικού τομέα στην κατασκευή κεντρικών οδικών αρτηριών της Γερμανίας. Στην εν λόγω γνωμοδότηση, το ΟΕΣ αμφισβητεί έντονα τους βασικούς ισχυρισμούς υπέρ αυτών των έργων. Το ΟΕΣ θεωρεί ότι τα βασικά στοιχεία είναι τόσο αντικρουόμενα, που η υλοποίηση των έργων απειλείται με δύο πιθανότητες: είτε οι ιδιωτικές εταιρίες θα οδηγηθούν σε «σημαντικές οικονομικές δυσκολίες (πτώχευση)», είτε το κράτος θα υποστεί «σημαντικά οικονομικά μειονεκτήματα».

Μετά τον θόρυβο που ξέσπασε από αυτές τις ανακοινώσεις του ΟΕΣ, στις 5 Σεπτεμβρίου 2010, μια ομάδα γερμανών δημοσιογράφων του Spiegel TV, απευθύνθηκε σε μία από τις 4 κατασκευάστριες εταιρείες την Bilfinger Berger, και έθεσε το απλούστατο ερώτημα: «Μπορείτε να μας δείξετε τις συμβάσεις σας;»

Έκπληκτοι οι δημοσιογράφοι πληροφορούνται από τον διευθυντή της εταιρείας Α1 mobil GmbH κ. Lutz Hoffmann πως οι συμβάσεις παραχώρησης είναι απόρρητες! «Έχουμε συμφωνήσει με το γερμανικό κράτος, η σύμβαση παραχώρησης να μη δει το φως τη δημοσιότητας.»
Ένα δωμάτιο γεμάτο ντοσιέ με μυστικά!
Οι δημοσιογράφοι, μετά από έναν πραγματικό μαραθώνιο, ανακαλύπτουν που φυλάσσεται το επτασφράγιστο μυστικό: Σε μια δημόσια υπηρεσία οδοποιίας της Κάτω Σαξονία, στην κωμόπολη Pferden. Εκεί ο προϊστάμενος της υπηρεσίας κ. Heiko Gerken, μετά από ειδική εντολή, επιτρέπει στους δημοσιογράφους να εισέλθουν στο χώρο, στον οποίο βρίσκεται κλειδωμένη σε δύο εντοιχισμένες ντουλάπες, η σύμβαση παραχώρησης. Βέβαια, μόνο για την δουν από μακριά!

«Εδώ φυλάσσεται ολόκληρη η σύμβαση παραχώρησης της αυτοκινητόδρομος Α1, δηλαδή οι 180 ταξινομημένοι ντοσιέ. Η σύμβαση είναι χαρακτηρισμένη ως εμπιστευτικό υλικό, γι αυτό και το βράδυ την …κλειδώνουμε».
Το Υπουργείο Μεταφορών δεν γνωρίζει ποια είναι τα έσοδα της εταιρείας!
Οι δημοσιογράφοι δυσκολεύονται να πιστέψουν, όλα όσα πληροφορούνται σχετικά με τις συμβάσεις παραχώρησης της Α1 και απευθύνονται, αυτή τη φορά, στο υπουργείο μεταφορών (δηλαδή, στους συνεργάτες του κ. Ρέππα).

Εκεί συναντούν τον κ. Christian Budde, υπεύθυνο της σύμβασης παραχώρησης, εκπρόσωπο του γερμανικού κράτους και του θέτουν το απλό ερώτημα: «Ποιο είναι το ποσό, το οποίο αναλογεί στο γερμανικό κράτος από τα διόδια που εισπράττονται κάθε μήνα στην Α1;». Η απάντηση του κ. Budde αφήνει τους δημοσιογράφους κυριολεκτικά άφωνους: «Δεν μπορώ να σας το πω, διότι απλά δεν γνωρίζουμε τι εισπράττουν. Οι αριθμοί αυτοί μας είναι άγνωστοι. Δεν μας το λένε!».
Οι δημοσιογράφοι απευθύνονται στη διεύθυνση του Υπουργείου, η οποία αρνείται να μιλήσει on camera και δίνει μόνο μια λακωνική γραπτή απάντηση στο προηγούμενο ερώτημα: «Το γερμανικό κράτος εισπράττει περίπου το 50% των εσόδων από τα διόδια».

Το ίδιο λακωνικός ήταν και ο υπουργός Μεταφορών κ. Ramsauer, ο οποίος δεν δέχτηκε καν να μιλήσει στους δημοσιογράφους. «Κύριε υπουργέ, πετάει το κράτος χρήματα από το παράθυρο με την εφαρμογή του μοντέλου παραχώρησης της Α1;». Και η απάντηση του Υπουργού: «Σήμερα έχουμε να συζητήσουμε άλλα θέματα».
Φίλες και φίλοι, αγαπητοί συμπολίτες,
Οι συμβάσεις παραχώρησης Public Private Partnership (ΣΔΙΤ), είναι χρηματοοικονομικά εργαλεία κομμένα και ραμμένα στις ανάγκες των τραπεζών, τα οποία χρησιμοποιούνται διεθνώς, με σκοπό τη μετάβαση εθνικού πλούτου σε χέρια ιδιωτών. Πρόκειται για δαιδαλώδη τερατουργήματα, δεκάδων χιλιάδων σελίδων, τα οποία έχουν κατασκευαστεί σε 2-3 δικηγορικά γραφεία του Λονδίνου και κανείς δεν γνωρίζει το πραγματικό τους περιεχόμενο. Ούτε ο Υπουργός Μεταφορών, ούτε οι συνεργάτες του, παρά μόνο 2-3 υψηλά ιστάμενοι υπάλληλοι των υπουργείων και ίσως κάποιο δικηγορικό γραφείο των Αθηνών που ανέλαβε την συγγραφή της μίνι σύμβασης των 180 σελίδων που ψηφίστηκε στη Βουλή των Ελλήνων, χωρίς να γνωρίζουν τα "παλληκάρια μας", τι ψήφιζαν.

Ο κ. Κωνσταντόπουλος, πρώην βουλευτής Πιερίας, συμμετέχοντας σε εκπομπή στο ραδιοφωνικό σταθμό «Ενημέρωση 922» της Πιερίας, με θέμα τις αυξήσεις τιμών στα διόδια, είπε πράγματα που άφησαν άφωνους τους συνομιλητές του. Όχι τόσο επειδή δεν τα φαντάζονταν, αλλά επειδή τόσο απροκάλυπτα τα παραδέχτηκε ένα κορυφαίο στέλεχος της πρώτης κυβέρνησης Καραμανλή. (σ.σ. την επίμαχη περίοδο ο κ. Κωνσταντόπουλος ήταν υφυπουργός Υγείας).
Το παρακάτω απόσπασμα από τις δηλώσεις του είναι αποκαλυπτικό:
«Στην προ-προηγούμενη Βουλή, στην ψήφιση του συγκεκριμένου νομοσχεδίου, έγινε ένα ουσιαστικό κοινοβουλευτικό πραξικόπημα. Κατά την ψήφιση αυτού του νομοσχεδίου, δεν ειπώθηκε η αλήθεια! Δεν ήρθε το νομοσχέδιο (στη Βουλή), όπως έπρεπε να έρθει. Άλλο νομοσχέδιο ήρθε και άλλο ουσιαστικά εφαρμόστηκε στο μέλλον. Δεν συζητήθηκαν ποτέ στην αρμόδια επιτροπή όλοι οι όροι της σύμβασης. Τα “ψιλά γράμματα” της σύμβασης δεν ήρθανε ποτέ στη Βουλή. Δεν έγινε καμία ουσιαστική συζήτηση, παρά την επιμονή πολλών βουλευτών της Ν.Δ., του ΠΑΣΟΚ του ΚΚΕ και του Συνασπισμού. Ζητήθηκαν από πολλούς βουλευτές οι γνωματεύσεις της Επιστημονικής Επιτροπής και της Οικονομικής και Κοινωνικής Επιτροπής Βουλής, όμως δεν ήρθαν ποτέ. Η σύμβαση αυτή είναι διάτρητη, ήρθε στη Βουλή καμουφλαρισμένη! Μετάνιωσα που την ψήφισα!»
Στα ψιλά γράμματα των συμβάσεων αυτών περιλαμβάνονται εκατοντάδες λεπτομέρειες που δεσμεύουν για 30 χρόνια το ελληνικό Δημόσιο και για τις οποίες δεν ενημερώθηκαν ποτέ οι βουλευτές. Τόσο η δυνατότητα αύξησης των διοδίων αλλά και η ευχέρεια τοποθέτησης πλευρικών διοδίων κατά μήκος των εθνικών οδών προκύπτουν από τέτοιου είδους όρους.

Εμείς θα συνεχίσουμε να σπρώχνουμε της μπάρες!

http://www.anasta.de/TOPOS/images/stories/DIODIA/Tsolakidis.pdf 

http://www.anasta.de/TOPOS/images/stories/DIODIA/Deligiannis.pdf

Σήμερα, τα δύο αυτά άρθρα είναι επίκαιρα όσο ποτέ άλλοτε. Δύο από τις 5 εταιρείες στη χώρα μας έχουν διακόψει την κατασκευή των έργων και οι υπόλοιπες 3 απειλούνται από τις τράπεζες με διακοπή της χρηματοδότησης. Γιατί άραγε; Επειδή δεν πληρώνουν διόδια οι πολίτες που σπρώχνουν την μπάρα; Θα ήταν, να μη τι άλλο γελοίο, να πιστεύει κανείς, ότι οι εταιρείες γονάτισαν οικονομικά από το «Δεν πληρώνουμε» και τις 600.000 συνολικά διελεύσεις οδηγών που αρνήθηκαν να πληρώσουν.: 600.000 Χ …άντε, 5 ευρώ κατά μέσο όρο = 3.000.000. Τι λέτε, να γονάτισαν από τα 3 εκατ. ευρώ που τους στέρησε το «Δεν πληρώνουμε;».
Οι εταιρείες ψάχνουν να βρουν δικαιολογίες για να φύγουν

Οι πολίτες και το κίνημα κατά των διοδίων "Δεν πληρώνουμε" ανέδειξαν το πρόβλημα της άθλιας παραχώρησης του εθνικού μας πλούτου στα ξένα συμφέροντα και στο αδηφάγο ιδιωτικό κεφάλαιο. Με την επιμονή τους και τον καθημερινό τους αγώνα έριξαν άπλετο φως στις σκοτεινές πτυχές αυτής της βρώμικης συναλλαγής εις βάρος των πολιτών και της χώρας. Άποψή μας είναι, πως οι εταιρείες ψάχνουν να βρουν δικαιολογίες για να φύγουν, διότι είναι αδύνατον να επιβιώσουν μέσα σε αυτό το εκρηκτικό οικονομικό κλίμα της χώρας μας. Δεν τους βγαίνουν τα νούμερα και ψάχνουν τρόπο για να φύγουν με τις τσέπες γεμάτες. Προφορικά μάλιστα απειλούν με αποχώρηση από τα έργα και στοχοποιούν για μια ακόμη φορά τον αδύναμο κρίκο της αλυσίδας, τον πολίτη. Ξέρουμε ότι οι συμβάσεις τους για την παραχώρηση των εθνικών μας δρόμων έχουν ήδη καταρρεύσει και προσπαθούν, με όχημα τα ΜΜΕ και κάποιους μεγαλοδημοσιογράφους, να βρουν άλλοθι πως το κίνημα «ΔΕΝ ΠΛΗΡΩΝΟΥΜΕ» είναι εκείνο, που φταίει για την κατάρρευση των συμβάσεων τους. Μεγάλη τιμή μας!
Ε, λοιπόν δεν θα τους κάνουμε τη χάρη. Εμείς οι απλοί πολίτες θα υπερασπιστούμε το δίκαιο της χώρας μας και θα συνεχίσουμε να τους ξεμπροστιάζουμε!
Κύριε υπουργέ!

Δημοσιοποιήστε τον ακριβή αριθμό των διερχομένων οχημάτων ανά σταθμό και τα ποσά που εισέπραξαν οι εταιρείες από την καταβολή των διοδίων έως σήμερα! Εσείς θα πρέπει να το γνωρίζετε, διότι εννοείται πως αποδίδουν ΦΠΑ στο ελληνικό κράτος.
Εξηγείστε στον Έλληνα φορολογούμενο, με ποιο σκεπτικό αποζημιώνεται μηνιαίως με το ποσό των 700.000 ευρώ η Αυτοκινητόδρομος Αιγαίου Α.Ε για τα οχήματα που αποφασίζουν να παρακάμψουν τους σταθμούς διοδίων! Βλέπε δηλώσει του κ. Μουρατίδη, Πρόεδρος και Διευθύνων Σύμβουλος της Εγνατίας οδού, στον τηλεοπτικό σταθμό της Πιερίας DION TV. Σας παρακαλούμε, δημοσιοποιήστε μόνο τον αριθμό της σελίδας της σύμβασης, στην οποία προβλέπεται η παραπάνω αποζημίωση, όπως επίσης και τον τρόπο υπολογισμού της.
πηγη spithakalamata

Συνεχίστε το διάβασμα ΕΔΩ........

Οι Βρυξέλλες χρειάζονται ένα πολιτικό λόγο που θα απαντά στις ανησυχίες των πολιτών της

του Ζοζέ Μποβέ

Bruxelles doit avoir un discours politique pour répondre aux préoccupations de ses citoyens © Libération Το να λέγεται πως η Ευρώπη «δεν γίνεται κατανοητή» ή «παρεξηγείται» από τους λαούς της, είναι ένας ευφημισμός. Θα έπρεπε να μας εκπλήσσει αν συνέβαινε το ανάποδο. Το 1950, το ευρωπαϊκό εγχείρημα του Ζαν Μονέ (Jean Monnet) κατασκευάστηκε σε ένα θύλακα αποκλεισμένο από τους πολίτες. Αν και το φάσμα του πολέμου χρησίμεψε ως άλλοθι, οι κυβερνήσεις ασπάστηκαν το εγχείρημα αυτό όχι για να δημιουργήσουν ένα χώρο δημοκρατίας και κοινωνικών δικαιωμάτων, αλλά επειδή επιδίωκαν μια ζώνη ελευθέρων συναλλαγών. Η κοινή αγορά οικοδομήθηκε πάνω στο χάλυβα, τον άνθρακα και αργότερα τη γεωργία. Οι λαοί δεν κλήθηκαν να συμμετάσχουν, γιατί θεωρήθηκε πως αυτά τα ζητήματα δεν αφορούν τους λαούς. Χρειάστηκε να αναμένουμε ως το1979 για να ζητηθεί η γνώμη των πολιτών και να εκλεγεί το «ευρωπαϊκό κοινοβούλιο» (ΕΚ)(προς αντικατάσταση της «ευρωπαϊκής συνέλευσης», στην οποία συμμετείχαν μέλη των εθνικών κοινοβουλίων) με περιορισμένες αρμοδιότητες. Τα κράτη, και ιδίως οι «μονάρχες» τηςγαλλικής «πέμπτης δημοκρατίας» πάντοτε πάσχιζαν να.............

περιορίσουν το ρόλο του ΕΚ.

Από τη μια συνθήκη στην επόμενη, τα φύλλα του ευρωπαϊκού «μιλφέιγ» διαπραγματεύονταν εν κρυπτώ, υπό τη σκιά των κρατών που ήθελαν να διαφυλάττουν τα προνόμιά τους. Από το Μάαστριχτ στη Λισσαβόνα, περνώντας από τη Νίκαια, το χάσμα μεταξύ του κατασκευάσματος των κυβερνήσεων και των προσδοκιών των λαών έβαινε διευρυνόμενο. Παρά την αύξηση των αρμοδιοτήτων του ΕΚ, και μετά την αποτυχία της «συνταγματικής συνθήκης», η συνθήκη της Λισσαβόνας πρόσθεσε ακόμα ένα ακατανόητο και περιττό στρώμα: αποκτήσαμε «πρόεδρο του "ευρωπαϊκού συμβουλίου"», «ύπατο εκπρόσωπο για θέματα εξωτερικής πολιτικής και πολιτικής ασφαλείας», «πρόεδρο της "ευρωπαϊκής επιτροπής"» (Κομισιόν), κυλιόμενη προεδρία. Για τους λαούς της Ευρώπης, όπως και τους εταίρους μας, όλα αυτά τα περιτυλίγματα είναι ακατανόητα. Τελικά ποιος διευθύνει την Ευρώπη, ποιος την καθοδηγεί;

Σε περιόδους κρίσης όπως αυτή που διανύουμε, η στειρωμένη από εθνικούς εγωισμούς Ευρωπαϊκή Ένωση (ΕΕ) είναι ανίκανη να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις της συγκυρίας. Οι παλινωδίες στο ζήτημα της οικονομικής βοήθειας προς την Ελλάδα και στη συνέχεια την Ιρλανδία, υπογράμμισαν την ανικανότητα να βρεθεί μια συλλογική και αλληλέγγυα έξοδος από την κρίση. Το πρόβλημα δεν είναι πως έχουμε «πλεόνασμα Ευρώπης», αλλά έλλειμμα (πολιτικής) Ευρώπης.

Η ανεργία είναι το βασικό μέλημα των Ευρωπαίων. Κι όμως η Κομισιόν, το Συμβούλιο και το «διεθνές νομισματικό ταμείο» (ΔΝΤ) εκπονούν προγράμματα διαρθρωτικών αλλαγών για να καλυφθούν τα δημοσιονομικά ελλείμματα που δημιουργήθηκαν για να σωθούν οι τράπεζες! Οι Ευρωπαίοι καλούνται να «σφίξουν το ζωνάρι», να εργάζονται περισσότερο, να πληρώνονται λιγότερο, να λαμβάνουν μειωμένες συντάξεις. Αυτές οι πολιτικές δραστικής λιτότητας απειλούν να ρίξουν την ευρωπαϊκή οικονομία σε ύφεση διαρκείας. Ως πότε θα αναμένουμε να δούμε τις Βρυξέλλες της απασχόλησης, της κοινωνικής και φορολογικής εναρμόνισης, της άρσης της ενδοευρωπαϊκής φορολογικής μειοδοσίας; Αν αυξανόταν ο προϋπολογισμός της, η ΕΕ θα μπορούσε να επενδύσει στο μέλλον. Η ενίσχυση της εκπαίδευσης των νέων, η καταπολέμηση της κλιματικής αλλαγής, η ανάπτυξη των «ανανεώσιμων πηγών ενέργειας» (ΑΠΕ), ο καθορισμός μιας συνεκτικής και αποτελεσματικής πολιτικής μεταφορών σε ευρωπαϊκή κλίμακα, απαιτούν συνολικές πολιτικές.

Για να βγούμε από το σημερινό αδιέξοδο, χρειάζεται μια πολιτική αντιπαράθεση σε πανευρωπαϊκό επίπεδο, με ξεκάθαρες επιλογές, που θα νοηματοδοτούν τη ψήφο των πολιτών.

Περισσότερο από ποτέ άλλοτε, τα έθνη-κράτη σήμερα λειτουργούν ως τροχοπέδη στο να ληφθούν υπόψη οι προσδοκίες των λαών. Μια ομόσπονδη Ευρώπη, με σημαντικό κοινοτικό προϋπολογισμό, θα μας πρόσφερε την ανάσα που χρειαζόμαστε. Μόνο αν απελευθερωθούμε από της εθνοκεντρικές παρεκβάσεις και αν επιβεβαιώσουμε τις κοινές μας αξίες και τα θεμελιώδη μας δικαιώματα, θα κατορθώσουμε επιτέλους να διαμορφώσουμε τους όρους που θα καταστήσουν δυνατή τη δημοκρατική αναβάθμιση που θα μας έβγαζε από το σημερινό μας λήθαργο.

Αν θέλουμε να ενστερνιστούν οι πολίτες το ευρωπαϊκό όραμα, το ελάχιστο είναι να διοργανωθούν ευρωεκλογές με τη συμμετοχή ευρωπαϊκών και όχι εθνικών κομμάτων, από τις οποίες θα εκλέγεται ο πρόεδρος της Κομισιόν.
Ο José Bové είναι Γάλλος ευρωβουλευτής, μέλος της «ομάδας των πρασίνων / ευρωπαϊκής ελεύθερης συμμαχίας»

Συνεχίστε το διάβασμα ΕΔΩ........

Τα «Επίκαιρα» προτείνουν: Eνεργειακά πάρκα σε βραχονησίδες

ΤΟΥ ΓΙΑΝΝΗ ΣΥΜΕΩΝΙΔΗ Πέρα από τα περιβαλλοντικά και οικονομικά οφέλη, ενισχύουμε την εθνική μας κυριαρχία έναντι των τουρκικών επιβουλών…

Το «φλος ρουαγιάλ» θεωρείται το απόλυτο χαρτί στο πόκερ. Σύμφωνα με τους ειδικούς όμως, η πιθανότητα να το πετύχει κανείς δεν ξεπερνά τη μία στις 649.739! Στο πεδίο, ωστόσο, της διπλωματίας η Ελλάδα δεν χρειάζεται τη βοήθεια της τύχης για να φέρει σε αμηχανία το μεγάλο της «πονοκέφαλο», δηλαδή την Τουρκία. Αρκεί να παίξει σωστά τα καλά «χαρτιά» που έχει ήδη στα χέρια της. Κι όπως θα μας έλεγε κι ο οποιοσδήποτε χαρτοπαίκτης, στο πόκερ δεν κερδίζει πάντοτε εκείνος που έχει το καλύτερο χαρτί, αλλά ο πιο τολμηρός… Στο Αιγαίο, όπου η Τουρκία προσπαθεί να δημιουργήσει από τη δεκαετία του ’90 «γκρίζες ζώνες», η Ελλάδα διαθέτει 53 βραχονησίδες στο σύνολο. Τα «Επίκαιρα» καταθέτουν ως πρόταση την εγκατάσταση αιολικών και φωτοβολταϊκών πάρκων σε αυτά τα μικρά κομμάτια στεριάς στο μέσο της θάλασσας. Σε αυτή τη βάση η εκμετάλλευσή τους θα μπορούσε να γίνει κατά 50% από το Ελληνικό Δημόσιο και κατά 50% από.............

 ευρωπαϊκές ενεργειακές εταιρείες, ώστε στο «παιχνίδι» να μπει εμμέσως πλην σαφώς και η Ευρωπαϊκή Ένωση…
Με λίγα λόγια, με τη βοήθεια των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας (ΑΠΕ) δεν δίνουμε λύσεις μόνο στο ενεργειακό πρόβλημα της χώρας, με μια περιβαλλοντικά φιλική λύση, αλλά και μια «ηχηρή» απάντηση στους εξ Ανατολών γείτονές μας, οι οποίοι εξακολουθούν να θεωρούν «casus belli» (αιτία πολέμου) την επέκταση των χωρικών υδάτων της χώρας μας από τα 6 στα 12 ναυτικά μίλια. Πόσο μάλλον όταν το Αιγαίο διαθέτει το δεύτερο καλύτερο αιολικό δυναμικό στην Ευρώπη μετά από εκείνο της Σκοτίας, σύμφωνα με την άποψη πολλών επιστημόνων. Αρκετά ψηλά στη σχετική λίστα βρίσκονται κι άλλες ελληνικές περιοχές, και συγκεκριμένα η Εύβοια, ο Έβρος και η Λακωνία.

«Όπλο» και για υφαλοκρηπίδα
Όπως, άλλωστε, σημειώνουν στα «Επίκαιρα» πολιτικοί παράγοντες που πολιτεύονται στο Αιγαίο, όπου υπάρχει οικονομική δραστηριότητα υπάρχει και υφαλοκρηπίδα, διαφορά την οποία δεν έχουν επιλύσει ακόμα Ελλάδα και Τουρκία. Από τη στιγμή που τα πάρκα ΑΠΕ αποτελούν, στην ουσία, ορισμό οικονομικής δράσης, μια πιθανή εγκατάστασή τους σε βραχονησίδες θα προσέφερε στην ελληνική διπλωματία ένα ακόμα «όπλο» είτε στις διμερείς διαπραγματεύσεις είτε σε πιθανή από κοινού προσφυγή των δύο κρατών στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης.
Μεγάλο πολιτικό ενδιαφέρον, επίσης, παρουσιάζει το ζήτημα των θαλάσσιων υπεράκτιων αιολικών πάρκων στα ελληνικά χωρικά ύδατα. Μια πιθανή εγκατάστασή τους αποτελεί αναφαίρετο εθνικό κυριαρχικό μας δικαίωμα. Προς αυτή την κατεύθυνση, μάλιστα, η κυβέρνηση έχει δώσει στη δημοσιότητα χάρτες με 12 περιοχές, όπου θα μπορούσαν να τοποθετηθούν ανεμογεννήτριες, οι οποίες θα ακουμπούν στο βυθό. Ο σχεδιασμός αφορά την περίοδο 2012-2017, ενώ ενδέχεται να προκριθούν και πλωτές λύσεις από το 2015. Στη θεωρία, ανάμεσα στα υπό αξιοποίηση νησιά συγκαταλέγονται ο Αϊ Στράτης, η Λήμνος και η Σαμοθράκη.
Υπενθυμίζουμε ότι ο σημερινός πρωθυπουργός κ. Γιώργος Παπανδρέου είχε δεσμευτεί προεκλογικώς για την ανάπτυξη των υποδομών των ΑΠΕ στα νησιά, με προτεραιότητα στις βραχονησίδες. Στον ενάμιση χρόνο, ωστόσο, που βρίσκεται στην πρωθυπουργία της χώρας ελάχιστα έχουν γίνει γενικότερα προς την κατεύθυνση υλοποίησης της πολυδιαφημισμένης «πράσινης ανάπτυξης».
Σχετικές δεσμεύσεις, άλλωστε, είχε αναλάβει και η κυρία Τίνα Μπιρμπίλη. «Στόχος είναι τα νησιά να είναι ένας πράσινος δίαυλος Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας, όπου κάποια θα είναι ενεργειακά αυτόνομα και θα τροφοδοτούν το ένα το άλλο», είχε δηλώσει η υπουργός Περιβάλλοντος στην αρχή της θητείας της, υποσχόμενη πως σε δέκα χρόνια το Αιγαίο θα είναι «πράσινο». Όλο «μέλι μέλι όμως, κι από τηγανίτα τίποτα», όπως λέει κι ο λαός μας. Αυτή η αδράνεια, εξάλλου, έχει δώσει την ευκαιρία στους ιδιώτες να αναλάβουν την πρωτοβουλία των κινήσεων…

«Πολύ καλή ιδέα»
Στο μεταξύ, αναφανδόν υπέρ της σύνδεσης βραχονησίδων με πάρκα ΑΠΕ τίθεται, με βάση όσα υποστηρίζει στα «Επίκαιρα», ο κ. Νίκος Χατζηαργυρίου, καθηγητής του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου (ΕΜΠ) και πρώην αντιπρόεδρος της ΔΕΗ: «Είναι μια πολύ καλή ιδέα η εγκατάσταση αιολικών πάρκων σε βραχονησίδες», τονίζει, προσθέτοντας πως η μικρή έκταση των βραχονησίδων δεν δύναται να αποτελέσει εμπόδιο για την επίτευξη αυτού του σκοπού.
Στο ίδιο μήκος κύματος κινείται, μιλώντας στα «Επίκαιρα», και ο περιφερειάρχης Νοτίου Αιγαίου –τέως νομάρχης Δωδεκανήσου–, κ. Γιάννης Μαχαιρίδης. Σημειώνεται ότι σε αυτή την περιοχή βρίσκονται συγκεντρωμένες οι βραχονησίδες, μεταξύ των οποίων και τα Ίμια, τις οποίες εποφθαλμιούν εδώ και χρόνια οι Τούρκοι: «Πρέπει να εκμεταλλευτούμε, και γρήγορα μάλιστα, το Αιγαίο, το οποίο μπορεί να αποτελέσει έναν κατεξοχήν χώρο εφαρμογής των ΑΠΕ. Έχουμε ήδη δημιουργήσει στις νησίδες περιβαλλοντικά παρατηρητήρια. Στη Σουηδία, για παράδειγμα, έχουν τοποθετήσει όχι μόνο πλωτά αιολικά πάρκα, αλλά και στον πυθμένα, δηλαδή στα ρηχά νερά», επισημαίνει ο κ. Μαχαιρίδης.
Παράλληλα, ο περιφερειάρχης Νοτίου Αιγαίου ενημερώνει τους αναγνώστες των «Επικαίρων» πως και ο ίδιος έχει ζητήσει την αύξηση του ποσοστού που αναλογεί στα νησιά για τις ΑΠΕ από το 32% ετησίως –δηλαδή τα 8.000 μεγαβάτ– που είναι σήμερα. «Σε κάθε νησί λειτουργεί ένας κοστοβόρος αυτόνομος σταθμός παραγωγής ενέργειας γιατί η ΔΕΗ, που διαχειρίζεται καθέναν ξεχωριστά, είναι υποχρεωμένη να έχει σε εφεδρεία τον ίδιο αριθμό δυναμικού σε μηχανές και προσωπικό. Γι’ αυτό μπαίνει και το πλαφόν. Θέλουμε να προχωρήσει η διασύνδεση με την ηπειρωτική Ελλάδα, ώστε να μην έχουμε αυτή την ανάγκη», διατείνεται ο κ. Μαχαιρίδης. Επιπλέον, ο τοπικός άρχοντας προσθέτει πως τα ψηλά βουνά στα μεγαλύτερα νησιά της Περιφέρειας του Νοτίου Αιγαίου αποτελούν πρώτης τάξης «υλικό» για την εγκατάσταση αιολικών πάρκων.
Καταρχάς θετικός εμφανίζεται, σε συνομιλία του με τα «Επίκαιρα», και ο κ. Δημήτρης Ιμπραήμ, συντονιστής εκστρατειών της Greenpeace: «Είμαστε υπέρ της εγκατάστασης αιολικών πάρκων, αλλά με όρους που θα εκμηδενίζουν ή τουλάχιστον θα ελαχιστοποιούν τις όποιες συνέπειες στο φυσικό περιβάλλον, στα είδη της ορνιθοπανίδας ειδικότερα. Πρέπει να τηρείται στο έπακρο η περιβαλλοντική νομοθεσία. Οφείλουμε, ωστόσο, να αξιοποιήσουμε τα αιολικά πάρκα γενικότερα, αν θέλουμε να μιλάμε για απεξάρτηση από το πετρέλαιο και από άλλα ορυκτά καύσιμα, που ευθύνονται για το φαινόμενο του θερμοκηπίου», δηλώνει ο κ. Ιμπραήμ.

Αρνητικός για φωτοβολταϊκά
Από την πλευρά του, ο μηχανολόγος μηχανικός κ. Κώστας Κατώπης αναφέρει στα «Επίκαιρα» πως το ζήτημα του κόστους και της ωφέλειας θα πρέπει να εξετάζεται κατά περίπτωση. Κατά τον ίδιο, για παράδειγμα, ένα σχετικά μεγάλο ακατοίκητο νησί, ακόμα κι αν βρίσκεται σε μεγάλη απόσταση από κάποιο ηλεκτρικό δίκτυο, μπορεί να είναι πιο ενεργειακά αποδοτικό σε σχέση με μια μικρή βραχονησίδα που βρίσκεται πλησιέστερα σε κάποιο μεγαλύτερο νησί.
Ωστόσο ο κ. Κατώπης, αν και είναι καταρχάς θετικός για τα αιολικά πάρκα, είναι αρνητικός για τα φωτοβολταϊκά, αφού τα τελευταία, με βάση όσα σημειώνει, είναι προτιμότερο να τοποθετούνται πάνω σε ήδη δομημένες μεγάλες επιφάνειες, όπως οι στέγες ή ακόμα και οι αγροτικές εκτάσεις. Κι αυτό γιατί η ωφέλεια είναι ασήμαντη, αν ληφθεί υπόψη πως για την παραγωγή ενός μεγαβάτ απαιτούνται 10 με 20 στρέμματα.
Επιπροσθέτως, ο μηχανολόγος μηχανικός δίνει ιδιαίτερη έμφαση στην προστασία του φυσικού περιβάλλοντος, αφού υπάρχει μια σειρά βραχονησίδων οι οποίες αποτελούν προνομιακούς χώρους για την προστασία της βιοποικιλότητας: εκεί, για παράδειγμα, χάρη στην ανύπαρκτη ανθρώπινη παρουσία «κατοικοεδρεύουν» μεταναστευτικά πουλιά.
Δεδομένου, όμως, του έντονου ενδιαφέροντος που έχουν επιδείξει ιδιώτες για την εγκατάσταση ενεργειακών πάρκων σε βραχονησίδες, ο κ. Κατώπης προειδοποιεί πως ό,τι είναι να γίνει θα πρέπει να πραγματωθεί σε καθεστώς απόλυτης διαφάνειας και στο πλαίσιο μιας συνολικότερης πολιτικής για την ενέργεια και όχι αποκομμένα από τη συνολική ανάπτυξη του νησιωτικού χώρου. «Είναι στρεβλό οι εξελίξεις να κινούνται με πρωτοβουλίες των επενδυτών, στις οποίες έρχεται να απαντήσει το κράτος αντί να χαράξει το ίδιο μια αυτόνομη ενεργειακή πολιτική», συμπληρώνει αιχμηρά ο κ. Κατώπης.

Γραφειοκρατία
Την ίδια ώρα, οι επιχειρηματίες του χώρου διαμαρτύρονται για τη γραφειοκρατία που καλούνται να αντιμετωπίζουν. Για παράδειγμα, κάποιοι περιμένουν πάνω από τέσσερα χρόνια για την έγκριση των απαραίτητων περιβαλλοντικών όρων. Αξίζει να σημειωθεί, πάντως, πως το ενδιαφέρον των ιδιωτών, μέχρι στιγμής τουλάχιστον, έχει επικεντρωθεί σε βραχονησίδες εντός του νομού Αττικής, όπως ο Σαν Τζώρτζης (στα ανοιχτά του Σουνίου), καθώς και οι Μακρόνησος και Γυάρος, που έχουν σημαδέψει τη σύγχρονη πολιτική ιστορία της χώρας.

«Κατά περίπτωση εξέταση»
Δεν «πετούν τη σκούφια» τους όλοι για το ενδεχόμενο άμεσης εγκατάστασης αιολικών και φωτοβολταϊκών πάρκων σε ακριτικές βραχονησίδες του Αιγαίου. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι ο κ. Σταύρος Παπαθανασίου, επίκουρος καθηγητής του ΕΜΠ, ο οποίος λέει στα «Επίκαιρα» πως θα πρέπει να γίνεται εξέταση κατά περίπτωση.
«Θα απέκλεια τα φωτοβολταϊκά πάρκα. Το κόστος της εγκατάστασης υποβρύχιων συνδέσεων θα ήταν πολύ μεγαλύτερο από το όφελος της ισχύος που θα παρήγαγαν τα φωτοβολταϊκά σε ένα τόσο μικρό χώρο. Για τα αιολικά πάρκα θα μπορούσε να το συζητήσει κανείς, αν και δεν βλέπω την αξία εγκατάστασής τους σε βραχονησίδες που βρίσκονται 100 χιλιόμετρα από ένα κέντρο κατανάλωσης ενέργειας σε κάποιο μεγαλύτερο νησί. Θα πληρώναμε πολλά σε υποβρύχιες συνδέσεις, ενώ η ενέργεια που θα παραγόταν θα ήταν αμελητέα. Η ιδέα των αιολικών πάρκων σε βραχονησίδες έχει αξία μόνο αν αυτές βρίσκονται κοντά σε κάποιο μεγαλύτερο νησί ή στην ηπειρωτική χώρα ή αν επρόκειτο για κάποιο σύμπλεγμα βραχονησίδων», παρατηρεί ο κ. Παπαθανασίου.
Ο επίκουρος καθηγητής του ΕΜΠ υπενθυμίζει πως η δυνατότητα απορρόφησης αιολικής ενέργειας στο ενεργειακό σύστημα είναι πεπερασμένη, γι’ αυτό και θα ήταν προτιμότερη η δημιουργία είτε μεγάλων αιολικών πάρκων στα μεγάλα νησιά είτε θαλάσσιων αιολικών πάρκων σε αβαθή νερά. Ο κ. Παπαθανασίου, μάλιστα, σπεύδει να απαντήσει πως υπάρχουν άλλοι τρόποι για την προάσπιση των εθνικών μας συμφερόντων, όπως η τοποθέτηση ελληνικών σημαιών σε όλες τις βραχονησίδες.

Δημοσιεύτηκε στο περιοδικό "Επίκαιρα"

Συνεχίστε το διάβασμα ΕΔΩ........

Η Ευρώπη στην πυρά

 

Του Δημήτρη Καζάκη

οικονομολόγου - αναλυτή

Με το ΔΝΤ να δηλώνει έτοιμο να αναλάβει τα ηνία της Ελλάδας υπό καθεστώς επίσημης πτώχευσης, συνεχίζονται οι έντονες διαβουλεύσεις για τον καθορισμό των λεπτομερειών του νέου αναβαθμισμένου ρόλου για το Ευρωπαϊκό Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας. Οι επιτελείς της Ευρωζώνης δεν θέλουν η αναδιάρθρωση του χρέους της Ελλάδας να συμβεί χωρίς να έχει τεθεί σε ισχύ ο συνολικόςμηχανισμός διαχείρισης των υπό πτώχευση χωρών. Αυτό που επιδιώκουν είναι να εντάξουνεπίσημα και την Ελλάδα στον μηχανισμό αυτόν, που, απ’ ό,τι φαίνεται, θα στηθεί γύρω από το Ευρωπαϊκό Ταμείο και την ΕΚΤ.

Ωστόσο το Eurogroup δεν κατόρθωσε ακόμη να καταλήξει σε κάτι οριστικό. Ούτε στην ενίσχυση της χρηματοδοτικής ικανότητας του ταμείου, την οποία απέρριψε. Ούτε αν το ταμείο θα γίνει μόνιμος μηχανισμός της Ευρωζώνης, με κύρια ευθύνη της Γερμανίας, η οποία φοβάται ότι, όσο εμπλέκεται σε έναν μόνιμο μηχανισμό διαχείρισης πτωχεύσεων στην Ευρωζώνη, τόσο χάνει τον βαθμό..............  ελευθερίας που διαθέτει σήμερα και τόσο μεγαλύτερες δημοσιονομικές δεσμεύσεις αναλαμβάνει.
Βασικό εργαλείο αυτού του μηχανισμού διαχείρισης πτωχεύσεων φαίνεται να είναι η έκδοση ευρωομολόγου. Αν και ακόμη τίποτε δεν έχει αποφασιστεί, όλα δείχνουν πως το Eurogroup θα αναγκαστεί να κινηθεί προς αυτήν την κατεύθυνση. Το ευρωομόλογο διεκδικούν ήδη αγορές και τράπεζες, οι οποίες πιέζουν αφόρητα προς αυτήν την κατεύθυνση. Η έκδοση κοινού ομολόγου για όλες τις χώρες της Ευρωζώνης είναι η πραγματοποίηση της πιο τρελής φαντασίωσης των πιο κερδοσκοπικών κύκλων της διεθνούς αγοράς. Σ’ αυτό έχουν επενδύσει από την αρχή της κρίσης.
● Πρώτα και κύρια διότι έτσι εξασφαλίζουν τα κεφάλαια που έχουν τοποθετήσει ακόμη και στα κρατικά ομόλογα χρέους των χωρών που απειλούνται άμεσα με πτώχευση, όπως π.χ. είναι η Ελλάδα.
● Δεύτερον, θα ανοιχτούν με ασφάλεια στην αγορά ομολόγων της Ευρωζώνης και να μετατρέψουν τη «διάσωση» των υπό πτώχευση χωρών σε τεράστια ευκαιρία για κερδοσκοπία.
● Τρίτον, μπορούν να κερδοσκοπήσουν με επιτόκια υψηλότερα από αυτά που δανείζεται σήμερα η Γερμανία, που μαζί με τη Γαλλία εκδίδουν τον μεγαλύτερο όγκο ομολόγων στην Ευρωζώνη.
● Τέταρτον, με το ευρωομόλογο αποκτούν όλα τα πλεονεκτήματα κάθε τυπικού δανειστή. Δεν θα έχουν πια να κάνουν απευθείας με κράτη, τα οποία προστατεύονται έναντι των δανειστών τους από την ασυλία λόγω άσκησης εθνικής κυριαρχίας. Δεν χρειάζεται ούτε καν να μπλέξουν πια με τις εθνικές νομοθεσίες. Χάρη στα υπερεθνικά και υπερκρατικά όργανα της Ευρωζώνης οι δανειστές μπορούν να αισθάνονται σίγουροι ότι κανένα κράτος δεν μπορεί να σηκώσει κεφάλι. Είναι στο απόλυτο έλεός τους.

Χρηματιστική κυβεία
Στο πλαίσιο αυτό, το Ευρωπαϊκό Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας προσέλαβε την περασμένη Δευτέρα τρεις τράπεζες για την έκδοση του πρώτου ομολόγου του, όπως αναφέρει το Reuters, και όρισε τρεις αναδόχους, τις Citi, HSBC και Societe Generale, για την έκδοση πενταετούς ομολόγου αναφοράς. Η έκδοση προβλέπεται την επόμενη εβδομάδα και θα καλύψει τις χρηματοδοτικές ανάγκες του προγράμματος διάσωσης της Ιρλανδίας. Σύμφωνα με πηγή του Ταμείου, ο όγκος της έκδοσης θα είναι μεταξύ 3 και 5 δισ. ευρώ.
Το Ταμείο προτίθεται να αντλήσει από τις αγορές συνολικά έως 26,5 δισ. ευρώ τη διετία. Ο επικεφαλής του Ταμείου, Κλάους Ρέγκλινγκ, θεωρεί ότι η πρώτη έκδοση ομολόγου του EFSF θα αποκαταστήσει τη σταθερότητα στις αγορές ομολόγων και θα προστατεύσει το ευρώ. Στην πράξη η έκδοση αυτού του ομολόγου αναφοράς αντιμετωπίζεται, από τους επιτελείς της Ευρωζώνης και τις αγορές, ως δοκιμαστική πτήση του ευρωομολόγου.
Γι’ αυτό εκφράζεται αισιοδοξία για την προσφορά. Σύμφωνα με δημοσίευμα των Financial Times (17.1), οι τραπεζίτες δηλώνουν ότι σπάνια έχουν δει τέτοια ζήτηση για ομόλογα, καθώς ορισμένα από τα πλουσιότερα κράτη και πολλά ιδιωτικά funds θέλουν να τα αποκτήσουν, σφού έχουν σχεδιαστεί για να χρηματοδοτήσουν τη διάσωση της Ιρλανδίας. Όπως επισημαίνουν, μάλιστα, η προσφορά θα μπορούσε να ανέλθει έως και τα 20 δισ. ευρώ. μέχρι και η Ιαπωνία έχει ανακοινώσει πως θα αγοράσει το 20% των ομολόγων που θα εκδώσει το ευρωπαϊκό ταμείο στήριξης.
Έτσι τα διεθνή κρατικά και ιδιωτικά funds, που μέχρι σήμερα είχαν πολύ μικρό μερίδιο στην αγορά ομολόγων εντός Ευρωζώνης, όπου κυριαρχούν οι ευρωπαϊκές τράπεζες, ελπίζουν ότι με το ευρωομόλογο θα έχουν την ευκαιρία να πλασαριστούν γερά. Γι' αυτό και δεν κρύβουν τη χαρά τους. Ούτε θέλουν να αφήσουν την ευκαιρία να πάει χαμένη.
Ίσως βρισκόμαστε μπροστά στο μεγαλύτερο παιχνίδι χρηματιστικής κυβείας που στήνεται από την εποχή των δανείων υψηλού ρίσκου στις ΗΠΑ. Γι' αυτό τα επενδυτικά κεφάλαια πιέζουν, αφενός, για την τάχιστη μεταφορά των αρμοδιοτήτων άσκησης της δημοσιονομικής και της οικονομικής πολιτικής των κρατών - μελών στα όργανα της Ε.Ε. και της Ευρωζώνης. Αφετέρου να αρχίσει άμεσα η έκδοση κοινού ομολόγου που θα αντικαταστήσει τα ομόλογα που εκδίδει κάθε κράτος - μέλος.
Το γιατί οι επενδυτές λατρεύουν την ιδέα των κοινών ομολόγων εξήγησε ανώνυμος τραπεζίτης στους Financial Times (16.1), που δήλωσε:
«Οι επενδυτές λατρεύουν αυτά τα ομόλογα γιατί προσφέρουν την ασφάλεια ενός τριπλού Α στην πιστοληπτική ικανότητα, ενώ παρέχουν κάτι επιπλέον στο επιτόκιο πάνω από τα γερμανικά ομόλογα».
Ο Τζιμ Ο’Νιλ, επικεφαλής της Goldman Sachs Asset Management, δήλωσε στους Financial Times (17.1) αρκετά αποκαλυπτικά:
«Η ΟΝΕ θα μπορούσε να δουλέψει αν υπήρχε περισσότερη δημοσιονομική και πολιτική ενότητα και ταυτόχρονα έκδοση κοινών ομολόγων. (...) H κρίση της Ευρωζώνης δεν είναι κρίση χρέους. Είναι κρίση διακυβέρνησης και δομής. Χρειάζεσαι περισσότερη δημοσιονομική ένωση για να αντιμετωπίσεις το πρόβλημα».
Ο Γκάρι Τζένκινς της Evolution Securities δήλωσε στην ίδια εφημερίδα:
«Από τον ίδιο τον χαρακτήρα του, το ΕΤΧΣ οδηγεί προς την έκδοση περισσότερων κοινών ομολόγων και μακριά από τις ξεχωριστές κρατικές εκδόσεις, που έτσι ή αλλιώς δεν είναι δυνατές. Έτσι θα μπορούσαμε να καταλήξουμε σε δημοσιονομική ένωση εκ των πραγμάτων».
Αντίστοιχα ο Χέντρικ Λέμπερ, από το 1994 επικεφαλής της εταιρείας διαχείρισης επενδυτικών πακέτων Atacis, δήλωσε στη Süddeutsche Zeitung (11.1) ότι αυτήν τη στιγμή εξετάζει την αγορά μετοχών της ελληνικής Alpha Bank και υποστήριξε: «Το κάνω γιατί το ζητά η Ε.Ε. Δίνω χρήματα στην Ελλάδα, γιατί νομίζω πως η Ε.Ε. δεν θα αφήσει τη χώρα να χρεοκοπήσει και γι' αυτό έχω υψηλές αποδόσεις». Για τον Χέντρικ Λέμπερ η ευρωκρίση συνιστά αντιπροσωπευτικό παράδειγμα της θεωρίας των παιγνίων. «Ή θα διασωθούν όλες οι χώρες - μέλη της Ε.Ε. ή καμία. Στην Ε.Ε. δεν υπάρχει η δυνατότητα μιας μεμονωμένης χρεοκοπίας».
Ο Γερμανός μάνατζερ εκτιμά ότι μπορεί «το παιχνίδι των αγορών να είναι ιδιαίτερα βάναυσο, αλλά ταυτόχρονα είναι και δίκαιο», ενώ υπογραμμίζει:
«Χρειάζεσαι την αναγνώριση των άλλων για να πετύχεις. Στις αγορές ανταμείβονται οι γνώσεις σου ανάλογα με το ποσό που επενδύεις. Ως επενδυτικός μάνατζερ θέλεις κυρίως να δείξεις στους άλλους ότι στο τέλος είχες δίκιο, ήσουν μπροστά».

Ολοκληρωτικές αγορές
Η λογική «όλοι μαζί ή κανένας», που προωθούν οι θιασώτες της ένωσης, δεν είναι προϊόν κάποιας δήθεν αλληλεγγύης, αλλά συνέπεια της ολοκληρωτικής λογικής που έχει επικρατήσει στις αγορές. Τα μεγέθη των επενδυτικών κεφαλαίων και των τραπεζών είναι τέτοια, τα συμφέροντα που συνδέονται με τοποθετήσεις σε δανείσιμα κεφάλαια είναι τόσο μεγάλα, που δεν επιτρέπουν πια στα κράτη να χειριστούν μόνα την κρίση τους.
Η κρίση του ευρώ αποτελεί την πιο χαρακτηριστική εκδήλωση της κρίσης ενός τερατωδών διαστάσεων χρηματοπιστωτικού τομέα που είναι αδύνατον πια να χρηματοδοτήσει την ανάπτυξη και τις επενδύσεις στην Ευρωζώνη, αν δεν έχει τη δυνατότητα να κερδοσκοπήσει ξανά με ασφάλεια και κέρδος σε ομόλογα, παράγωγα κ.ο.κ., αν δεν του δοθεί η δυνατότητα να διογκωθεί ακόμη περισσότερο.
Κι αυτό δεν μπορεί να γίνει αν πρώτα απ’ όλα δεν φορτωθούν τα κράτη, οι οικονομίες και οι κοινωνίες τις τεράστιες ζημιές που έχουν σωρευτεί στα ενεργητικά των τραπεζών. Εδώ βρίσκεται η ουσία της όλης υπόθεσης. Η κρίση του ευρώ είναι πρώτα και κύρια ένας αγώνας πάλης για το ποιος θα φορτωθεί τις ζημιές των τραπεζών. Μέχρι τώρα, οι κυβερνήσεις της Ε.Ε. έχουν αποφασίσει ότι οι κάτοχοι ομολόγων και οι τράπεζες πρέπει να προστατευτούν πάση θυσία, προτιμώντας να ρίξουν το κόστος στους φορολογούμενους - έστω κι αν αυτό οδηγεί τα κράτη στη χρεοκοπία.
Μπορούν να διασωθούν οι τράπεζες και να μην χρεοκοπήσουν τα κράτη; Όσο περισσότερο προωθείται η δημοσιονομική ένωση στην Ε.Ε., όσο πιο αυστηρή και ολοκληρωτική γίνεται, τόσο περισσότερο γίνεται φανερό ότι ούτε το ένα μπορεί να γίνει ούτε το άλλο. Ούτε η έκδοση του ευρωομολόγου θα προσφέρει κάποια άλλη δυνατότητα.
Το κοινό ομόλογο της Ευρωζώνης θα κληθεί να καλύψει όχι μόνο τις τεράστιες χρηματοδοτικές ανάγκες των κρατών της Ευρωζώνης, αλλά και του μηχανισμού στήριξης. Υπολογίζεται ότι με την Πορτογαλία, το Βέλγιο, την Ισπανία και την Ιταλία ως άμεσες υποψήφιες χώρες για τον μηχανισμό στήριξης, το ΕΤΧΣ θα χρειαστεί γύρω στα 2 τρισ. ευρώ για να μπορεί να παρέμβει: θα χρειαστεί πάνω από το 20% του ΑΕΠ της Ευρωζώνης σε χρηματοδότηση, την οποία βέβαια καμιά αγορά δεν πρόκειται να παράσχει χωρίς τις απαραίτητες εγγυήσεις.
Από την άλλη το άνοιγμα της ΕΚΤ έχει ξεπεράσει κάθε όριο. Ο Πίνακας δείχνει την παροχή ρευστότητας προς τις τράπεζες της Ελλάδας, της Ιρλανδίας, της Πορτογαλίας και της Ισπανίας, σύμφωνα με τα τελευταία διαθέσιμα στοιχεία. Μόνο για τις τράπεζες αυτών των χωρών η ΕΚΤ έχει δαπανήσει πάνω από 330 δισ. ευρώ ή το 61% των συνολικών διαθεσίμων της.
Αν συνυπολογίσουμε τα 76,5 δισ. που έχει δαπανήσει η ΕΚΤ έως τις 17.1 για αγορά κρατικών ομολόγων στη δευτερογενή αγορά, ώστε να συγκρατήσει τα επιτόκια και τα spreads, τότε καταλαβαίνουμε τη δύσκολη θέση στην οποία βρίσκεται.
Γι' αυτό η ΕΚΤ ανακοίνωσε βιαστικά και πριν κλείσει το έτος τον διπλασιασμό των κεφαλαίων της στα 10,76 δισ. για να καθησυχάσει τις αγορές. Αυτός είναι ο λόγος που στελέχη της διοίκησής της βγαίνουν και δηλώνουν την αγωνία τους για το πότε θα αναλάβει το ΕΤΧΣ ή κάποιος άλλος φορέας της Ε.Ε. το βάρος της παρέμβασης στη δευτερογενή αγορά, αλλά και πιέζουν για την έκδοση του κοινού ομολόγου που θα διευκολύνει τη χρηματοδότηση και των τραπεζών μέσω των κρατών.

«Λατινοαμερικάνικος» μηχανισμός αναδιάρθρωσης
Ταυτόχρονα το ευρωομόλογο είναι μια καλή ευκαιρία για να προχωρήσει γρήγορα και χωρίς σοβαρές εμπλοκές η αναδιάρθρωση του χρέους χωρών όπως η Ελλάδα.
Το σχέδιο που έχει ήδη τεθεί στο τραπέζι είναι να λειτουργήσει το ευρωομόλογο σαν ένα είδος «ομολόγων Μπρέιντι». Τα ομόλογα Μπρέιντι ήταν ομόλογα δολαρίου που επινόησε η κυβέρνηση των ΗΠΑ για να αντικαταστήσουν στα τέλη της δεκαετίας του '80 τα δάνεια, κυρίως των χωρών της Λατινικής Αμερικής, που δεν μπορούσαν πλέον να αποπληρωθούν. Ονομάστηκαν έτσι από τον Νίκολας Μπρέιντι, υπουργό Οικονομικών εκείνη την εποχή των ΗΠΑ. Τα ομόλογα αυτά είχαν διάρκεια από 10 έως 30 χρόνια και τις περισσότερες φορές εκδίδονταν με εγγύηση τις πλουτοπαραγωγικές πηγές της χώρας που τα δεχόταν.
Η εισαγωγή τους διευκόλυνε τις μεγάλες τράπεζες των ΗΠΑ να απεμπλακούν σε μεγάλο βαθμό από το χρέος της Λατινικής Αμερικής, που μέχρι τότε αποτελούνταν κυρίως από τραπεζικά δάνεια. Η υιοθέτηση των ομολόγων Μπρέιντι έστρεψε τις υπερχρεωμένες χώρες να δανειστούν όχι απευθείας από τις τράπεζες, αλλά κυρίως από τις αγορές κεφαλαίου εκδίδοντας ομόλογα.
Έτσι αποτέλεσαν την απαρχή της έκρηξης δανεισμού με ομόλογα που γνώρισε η παγκόσμια οικονομία τη δεκαετία του 1990 και του 2000, μια έκρηξη που επέβαλε όσο ποτέ άλλοτε την ανάγκη πειθάρχησης των υπερχρεωμένων χωρών στις αγορές και φυσικά στα προγράμματα «διαρθρωτικής προσαρμογής» του ΔΝΤ. Κάτι τέτοιο έχουν και στο μυαλό τους για την αναδιάρθρωση του χρέους πρώτα της Ελλάδας και έπειτα των άλλων χωρών.
Σύμφωνα με τον Τζέικομπ Κίρκεγκαρ του Peterson Institute, το σχέδιο αναδιάρθρωσης της Ελλάδας προβλέπει την αντικατάσταση με ελαφρύ «κούρεμα», ή και χωρίς καθόλου «κούρεμα», του 40% από το συνολικό δημόσιο χρέος επί του ΑΕΠ με ευρωομόλογα. Έτσι θα δοθεί παράταση στο ληξιπρόθεσμο του κύριου όγκου των κρατικών ομολόγων που λήγουν τα επόμενα δύο με τρία χρόνια.
Το χρονοδιάγραμμα θα ακολουθήσει την επιμήκυνση που θα αποφασιστεί και για τα 110 δισ. ευρώ του δανείου «στήριξης».Τα κοινά αυτά ομόλογα που θα εκδώσει είτε η ΕΚΤ είτε το ΕΤΧΣ στο όνομα της Ελλάδας θα εμπεριέχουν αυστηρούς όρους, ρήτρες και εγγυήσεις ανάλογες με αυτές που περιλαμβάνει η δανειακή σύμβαση.

Μοντέλο Ουρουγουάης
Σύμφωνα με το Economist (13.1), το σχέδιο της αναδιάρθρωσης θα ακολουθήσει το παράδειγμα της Ουρουγουάης ή του Μπελίζε και εκτιμάται ότι μπορεί να εκτελεστεί σε διάστημα έξι μηνών. Φυσικά το τι θα σημάνουν αυτοί οι έξι μήνες για τον λαό και τη χώρα κανείς δεν ενδιαφέρεται. Η ανάγκη για όσο το δυνατόν πιο σύντομη χρονική περίοδο μέσα στην οποία θα επιχειρηθεί η αναδιάρθρωση του χρέους προκύπτει από τη διαχείριση των κοινωνικών αντιδράσεων.
Η περίοδος της αναδιάρθρωσης συνοδεύεται από μερική ή ολική παύση πληρωμών του Δημοσίου προς το εσωτερικό, κυρίως σε μισθούς, συντάξεις, προμήθειες κ.ο.κ., από προληπτικό κλείσιμο των τραπεζών ώστε να αποφευχθούν οι μαζικές αναλήψεις μετρητών, από δεσμεύσεις στη χρηματική κυκλοφορία και τις καταθέσεις.
Όλα αυτά, βέβαια, χωρίς να υπολογίζουμε τις τυχόν παρενέργειες λόγω κοινού νομίσματος. Μια τέτοια εκτεταμένη αναδιάρθρωση δεν έχει ξαναγίνει σε χώρα χωρίς δικό της νόμισμα και με τραπεζικό σύστημα τόσο εξαρτημένο από το εξωτερικό. Γι' αυτό και κανείς δεν ξέρει τι μπορεί να πυροδοτήσει, ακόμη κι αν γίνει ομαλά. Τα ερωτήματα είναι τα εξής:
● Για ποιον λόγο θα πρέπει η χώρα και ο λαός της να δεχτούν την υιοθέτηση του ευρωομολόγου;
● Για να πάμε πιο γρήγορα στην επίσημη πτώχευση μέσω αναδιάρθρωσης;
● Για να παγιωθεί το καθεστώς της δανειακής σύμβασης επ' αόριστον μέσα από τη θεσμοθέτησή της στο επίπεδο της Ευρωζώνης;
● Πώς γίνεται και οι επιδιώξεις ορισμένων «αντιμνημονιακών» δυνάμεων ταυτίζονται τόσο πολύ με τις επιδιώξεις των πιο κερδοσκοπικών κύκλων της διεθνούς αγοράς;
Πίνακας: Χρηματοδότηση ρευστότητας

από την ΕΚΤ (Νοέμβριος, 2010)



                                                        Euro (δισ.)          % επί των καταθέσεων          % επίτου ΑΕΠ

Ελλάδα                                             95,0                               26                                      40

Ιρλανδία                                       136,4                                20                                       86

Πορτογαλία                                    37,9                                12                                      20

Ισπανία                                          61,1                                  3                                        9
πηγη ΤΟ ΠΟΝΤΙΚΙ

Συνεχίστε το διάβασμα ΕΔΩ........

Η ΤΗΛΕΟΡΑΣΗ ΩΣ ΜΕΣΩ ΕΛΕΓΧΟΥ ΤΟΥ ΝΟΥ - ΠΛΥΣΗ ΕΓΚΕΦΑΛΟΥ

Η ΤΗΛΕΟΡΑΣΗ ΕΧΕΙ ΕΙΣΒΑΛΛΕΙ ΠΑΝΤΟΥ

Στα τέλη του '70 και στις αρχές του '80 εκδηλώθηκε έντονη ανησυχία για τις για τις τεχνικές πλύσης εγκεφάλου και ελέγχου του νου που εφάρμοζαν οι μυστικές υΗ ΤΗΛΕΟΡΑΣΗ ΕΧΕΙ ΕΙΣΒΑΛΛΕΙ ΠΑΝΤΟΥπηρεσίες σε όλον τον κόσμο. Ο Τζον Μαρκς (John Marks) στο βιβλίο του "The Search for the Manchurian Candidate" και ο Γουόλτερ Μπόου αρτ (Walter Bowart) στο βιβλίο "Operation Mind Control" περιέγραφαν πει ράματα με ναρκωτικά, ύπνωση και άλλες"τεχνικές" που είχαν εφευρεθεί για την επίτευξη του προγραμματισμού του ανθρωπίνου εγκεφάλου.

Ο Δρ. Ουίλσον Μπράιαν Κει (Wilson Bryan Key) προειδοποίησε για τους κινδύνους της υποσυνείδητης διαφήμισης και της χρησιμοποίησης των μέσων μαζικής ενημέρωσης για την χειραγώγηση της κοινωνίας. Ο Κει μίλησε για τα εκατομμύρια δολάρια που ρίχνουν οι διαφημιστές κάθε χρόνο στην υποσυνείδητη διαφήμιση για να "κατηχήσουν" και να κατευθύνουν το αθώο κοινό στον αδιάκοπο και χωρίς φρένο μαζικό καταναλωτισμό.

Το άρθρο αυτό εξετάζει κάποιες απλές συσκευές προγραμματισμού του υποσυνειδήτου καθώς και την χρήση των τηλεοπτικών προγραμμάτων και διαφημίσεων για τον έλεγχο των μαζών.
Η ΥΠΟΒΟΛΗ ΣΤΟ ΥΠΟΣΥΝΕΙΔΗΤΟ

Η πιο γνωστή έρευνα στον τομέα αυτό έχει γίνει από τον Δρ. Ουίλσον Μπράιαν Κέι, καθηγητή δημοσιογραφίας και συγγραφέα των βιβλίων, "Media Sexploitation", "The Clam Plate Orgy" και του "Subliminal Seduction".

Ο Κέι αποκάλυψε συσκευές τεχνητής υποβολής του υποσυνείδητου. Μια τέτοια συσκευή ήταν το Ταχιστοσκόπιο - ένας προβολέας φιλμ με διάφραγ μα μεγάλης ταχύτητας ο οποίος προβάλλει μηνύματα κάθε 5 δεύτερα σε χρόνο 1\3000 του δευτερολέπτου. Η ταχύτητα μπορεί να αλλάξει ανάλογα με την επίδραση που επιθυμείται να δεχθεί το υποκείμενο. Το Ταχιστοσκόπιο κατοχυρώθηκε στον Τομέα ευρασιτεχνιών των Ηνωμένων Πολιτειών (US Patent Office) το 1962. Το Ταχιστοσκόπιο ξεπεράστηκε από ένα όργανο έντασης του φωτός. Αυτή η συσκευή εντύπωσης στο υποσυνείδητο ρυθμίζει την ένταση του φωτός σε επίπεδο που δεν γίνεται αντιληπτό από το συνειδητό του υποκειμένου. Οι αντιδράσεις του κοινού σε αυτήν την περίπτω σή είναι πολύ πιο θεαματικές από αυτές του Ταχιστοσκοπείου.
Ένας απλός προβολέας συνδέεται με έναν ρεοστάτη και η ένταση του φωτός χαμηλώνει σε βαθμό που δεν μπορεί να το "πιάσει" το μάτι. Το μήνυμα όμως, γινεται αντιληπτό από το υποσυνείδητο.




Τις δεκαετίες 1950 και 1960 έγιναν επαναστατικά πειράματα διέγερσης του υποσυνειδήτου. Το 1962 και το 1966 ο Δρ. Χολ Μπέκερ (Dr. Hall C. Becker) κατοχύρωσε συσκευές υποβολής του υποσυνειδήτου οι οποίες μπορούσαν να διοχετεύσουν πληροφορίες στον εγκέφαλο χωρίς ο δέκτης να τις αντιλαμβάνεται συνειδητά.
Ο Μπέκερ αργότερα διηύθηνε μια επιτυχημένη κλινική αδυνατίσματος κοντά στην Νέα Ορλεάνη. Εφάρμοζε ένα πρόγραμμα διάρκειας δώδεκα εβδομάδων το οποίο περιλάμβανε υποσυνείδητα ηχητικά και οπτικά μηνύματα. Εκατοντάδες παχύσαρκοι πελάτες κατάφεραν να χάσουν βάρος. Το πρόγραμμα του είχε αναγνωριστεί από τον ιατρικό σύλλογο της Νέας Ορλεάνης.


Ο Μπέκερ επίσης ανέπτυξε και ένα "αντικλεπτικό" πρόγραμμα το οποίο δοκιμάστηκε σε πολλά κατα διαστήματα στον Καναδά και τις Ηνωμένες Πολιτείες.
Εγκατέστησε μια ηχητική συσκευή επανάληψης μηνυμάτων στα στερεοφωνικά συγκροτήματα των καταστημάτων. Τα μηνύματα αυ τά περιείχαν συνθήματα κατά της κλοπής.

Το μήνυμα που ήταν κατά 30-40 ντεσιμπέλ χαμηλότερο από την μουσική είναι μαγνητοφωνημένο σε μια κασέτα με συνεχόμενη ταινία (που μπορεί να παίζει ξανά και ξανά χωρίς να χρειάζεται γύρισμα από την αρχή) και μπορεί να ξεγελάσει ακόμα και τα πιο ευαίσθητα όργανα. Η χαμηλή συχνότητα του μηνύματος μεταβάλλεται ακολουθώντας τις αλλαγές στην μουσική (που αντιλαμβάνεται το συνειδητό).


Η φωνή επαναλάμβανε: "Είμαι έντιμος, δεν θα κλέψω, η κλοπή είναι άτιμη πράξη" και άλλες παρόμοιες εκφράσεις. Αυτή η απλή τεχνική υποβολής θα μπορούσε εύκολα να χρησιμο ποιηθεί για την πώληση μεγάλης αξίας εμπορεύματος ή ακόμα και για πολιτικοΐδεολογική προπαγάνδα.


Το περιοδικό "The Times", το 1986, χαιρέτιζε το "επαναστατικό και αμφιλεγόμενο σύστημα ασφαλείας που πρόκειται να κάνει την εμφάνιση του στα εμπορικά κέντρα φέτος γνωστό ως... ενισχυτικό μήνυμα. Το νέο αυτό σύστημα εκπέμπει μηνύματα του είδους "να είσαι τίμιος, μην κλέβεις" από τα ηχεία του καταστήματος, που μπορείς να τα ακούσεις μόνο αν σταθείς ακριβώς δίπλα σε κάποιο ηχείο. Ένας υπολογιστής έχει προγραμματιστεί να καταγράφει τον γενικό θόρυβο και την μουσική μέσα στο κατάστημα και ρυθμίζει ανάλογα την ένταση της εκπομπής των μηνυ μάτων. Οι πελάτες και το προσωπικό δείχνουν ότι λαμβάνουν το μήνυμα - χωρίς να το καταλαβαίνουν - και αντιδρούν με θετικό τρόπο". Μια άλλη μέθοδος υποσυ νείδητης υποβολής είναι η "συνεργεία" (synergism) που χρησιμοποίησε το αμερικανι κό περιοδικό "New Woman". Το περιοδικό ισχυρίστηκε ότι κατάφερε να κάνει τους αναγνώστες να κοιτάζουν περισσότερο τις διαφημίσεις. Το κόλπο είναι απλό. Τυπώνεις τα βασικά χρώματα από τα διαφημιστικά με τετραχρωμία πίσω από τα πλαίσια των επικεφαλίδων στις μπροστινές σελίδες του εκδοτικού σημειώματος. Το αποτέλεσμα είναι ο αναγνώστης να στρέψει το βλέμμα του αυτόματα από το εντιτόριαλ στην διαφήμιση.

ΔΙΑΦΗΜΙΣΕΙΣ ΠΡΟΒΟΛΕΣ ΕΠΙΘΥΜΙΩΝ

Ο Έρικ Κλαρκ (Erir Clarke) έχει πει ότι όσο περισσότερο βομβαρδιζόμαστε από διαφημίσεις τόσο λιγότερο τους δίνουμε σημασία, αλλά παρ' ό λα αυτά τόσο περισσότερο επηρεαζόμαστε απ' αυτές. Στην εποχή μας ο καταιγισμός από διαφημιστικά μηνύματα είναι ατελείωτος και διαρκής. Η παραγωγή αυτών των διαφημιστικών μηνυμάτων γίνεται με επιστημονικό τρόπο και η εμβέλεια τους είναι πλέον παγκόσμια.
Μια προσεκτικότερη ματιά στο περιεχόμενο τους θα ανακαλέσει στην μνήμη μας ολόκληρα βράδια πλήρους τηλεοπτικού παραλογισμού όπου άνδρες και γυναίκες μιλούν για
την δυσκοιλιότητα τους, την κακή τους αναπνοή, τις σωματικές τους οσμές, τους πόνους στην πλάτη τους, την δυσπεψία τους και μια ατελείωτη γκάμα ψυχοσωματικών ασθενειών μπροστά σε εκατομμύρια τηλεθεατές.

Οι γυναίκες στις διαφημίσεις παρουσιάζονται σαν νευρωτικές ανεγκέφαλες νοικοκυρές που σκοπός της ζωής τους είναι η λευκότητα της μπουγάδας τους, η ανακάλυψη του καθαριστικού που θα απαλλάξει την κουζίνα τους από τους λεκέδες, τα μικρόβια και τις μυρωδιές και το μεγαλύτερο κλισέ απ' όλα, ο αγώνας τους για να αποκτήσουν ένα πραγματικά "βελούδινο" χαρτί υγείας.

Τα τηλεοπτικά διαφημιστικά καλλιεργούν εμμονές με την σταυροφορία τους για την αναζήτηση της χαμένης καθαριότητας και την εξαφάνιση της βρωμιάς κάθε είδους - από λάσπη και λίγδες, από μούχλα, από φαγητό, από γλυκά, από παιδιά, από άνδρες, από σκύλους, από γάτες, στο σώμα, στο στόμα, στα μαλλιά, στα ρούχα, στο πάτωμα, στο χαλί, στους τοίχους, παντού.

Στην αγορά διατίθενται χιλιάδες προϊόντα που υπό σχονται να μας απαλλάξουν από τη βρωμιά: Αφαιρετικά της μούχλας, κατσαριδοκτόνα σπρέι, δολώματα, απο λυμαντικά, "παπιά" για την τουαλέτα, καθαριστικά για το μπάνιο, οδοντόκρεμες, διαλύματα και το τελευταίο φοβερό προϊόν για τη στοματική υγιεινή: Οδοντότσιχλες.
Η λευκότητα είναι άλλο ένα ισχυρό διαφημιστικό όπλο στον πόλεμο της πλύσης εγκεφαλου. Οι διαφημί σεις μας λένε πως θα έχουμε τα λευκότερα λευκά, πως θα κάνουμε τον νιπτήρα και την τουαλέτα να αστρά φτουν από καθαριότητα. Η λευκότητα έχει γίνει συνώ νυμη με την αγνότητα, την καθαρότητα και την κοινωνική επιτυχία. Τρώμε λευκή ζάχαρη, λευκό ψωμί και πίνουμε λευκό γάλα.

Σε τελική ανάλυση όμως, οι περισσότεροι από εμάς δεν σκεφτόμαστε όταν ψωνίζουμε, ότι τα προϊόντα που επιλέγουμε και αυτά που αφήνουμε στο ράφι ανήκουν -έτσι κι αλλιώς - στην ίδια εταιρεία.

Ο κολοσσός της Γιουνιλέβερ (Unilever) είναι ένα αντιπροσωπευτικό παράδειγμα. Η Γιουνιλέβερ και κάποιες άλλες γιγαντιαίες επιχειρήσεις κυριαρχούν στην αυστραλιανή αγορά, καλύπτοντας συχνά, πραγματικά μονοπώλια πίσω από "ανταγωνιστικές" ετικέτες.
Όσο αυξάνονται μέρα με τη μέρα, τα προϊόντα και οι μάρκες στα ράφια, άλλο τόσο μειώνονται οι εταιρείες πίσω από τις μάρκες με τις συγχωνεύσεις και τις αγορές μικρότερων εταιρειών από τις μεγαλύτερες".

Το αποτέλεσμα είναι ο σχηματισμός ολιγοπωλίων. Ο καταναλωτές που δελεάζονται απο διαφημιστικά να κάνουν το "καλύτερο" για την οικογένειά τους διαλέγουν συνήθως τα "επώνυμα" προϊόντα λίγων εταιρειών.

Μερικές από αυτές τις εταιρείες είναι ξένης ιδιοκτησίας. "Αυστραλέζικα" προϊόντα όπως τα Vegemite, ο το ματοπολτός Rosella, τα Kellogs Corn Flakes, τα Smiths Crisps, τα Minties και το ψωμί Tip Top έχουν την έδρα της εταιρείας στην οποία ανήκουν, στο εξωτερικό.
Πολλά διαφημιστικά μηνύματα είναι διεθνή. Για παράδειγμα, το αρκουδάκι που βλέπουμε στην διαφήμιση του μαλακτικού ρούχων Huggie Fabric Softener είναι το ίδιο που πουλάει Fa Fa Fabric Softener στην Ιαπωνία.
Παρά τις αμέτρητες διαφημίσεις για φαινομενικά ανταγωνιστικές μάρκες ή προϊόντα όπως η μαργαρίνη, τα απορρυπαντικά και τα αναψυκτικά, τα περισσότερα από αυτά παράγονται από δυο ή τρεις εταιρείες.

Τα ολιγοπώλια εκμεταλλεύονται το γεγονός ότι μπορούν να αυξήσουν τα νούμερα των πωλήσεων αν συσκευάσουν το ίδιο προϊόν διαφορετικά και το πλασάρουν σε διαφορετικό αγοραστικό κοινό. Για παράδειγμα η Γιουνιλέβερ πα ρασκευάζει τα απορρυπαντι κά Όμο (Omo), Ντράιβ (Drive), και Σερφ (Surf). Η ειδικό τητα του Όμο είναι στα λευκά, του Ντράιβ στην αφαίρεση λεκέδων, ενώ το Σερφ απλά προσφέρει ένα καλό πλύσιμο.

Οι παρασκευάστριες εταιρείες προϊόντων για τα μαλλιά είναι ένα άλλο καλό παράδειγμα της πληθώρας των προϊόντων που υπάρχουν στην αγορά. Υπάρχουν προϊόντα που ξεμπερδεύουν, εμπλουτίζουν, θρέφουν και δίνουν λάμψη στα μαλλιά. Σαμπουάν και κοντίσιονερ για μωρά, για παιδιά, για εφήβους, για άνδρες, για γυναίκες, για τους "δραστήριους ανθρώπους", για τους ηλικιωμένους, για την τριχόπτωση, για τα βαμμένα μαλλιά, για μαλλιά με περμανάντ, για σγουρά ή ίσια μαλλιά, για ξηρά, για λιπαρά, για κανονικά ή τέλος για μαλλιά με πιτυρίδα.

Τα περισσότερα σαμπουάν περιέχουν μια οργανική καθαριστική βάση. Μερικά περιέχουν βότανα που δεν κάνουν τίποτα, αλλά μυρίζουν ωραία. Αλλα περιέχουν αλεσμένα λέπια ψαριών που κάνουν το σαμπουάν να έχει "μαργαριταρένια" όψη. Αλλα πάλι είναι ενδεδειγμένα για "θεραπεία" σε κεφάλια που είναι απολύ τως υγιή. Κάποια, σε έναν κόσμο που υπάρχει ακόμα το πρόβλημα της έλλειψης τροφής, περιέχουν πρωτεΐνη, επειδή κολλάει στο εξωτερικό περίβλημα της τρίχας και την κάνει να φαίνεται πιο χοντρή.
Πάντως, είναι μόνο απορρυπαντικό με διαφορετικό περιτύλιγμα και μάρκετινγκ.

ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΙΣΜΟΣ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΔΙΑΡΚΕΙΑ ΤΟΥ ΥΠΝΟΥ

Η απορρόφηση μπροστά από την οθόνη έστω και για ένα βράδυ προκαλεί υπερφόρτωση στον εγκέφαλο. Το βραδινό τηλεοπτικό πρόγραμμα έχει διαφημιστικά διαλείμματα κάθε πέντε λεπτά διάρκειας 30, 60, 90 ή ακόμα και 120 δευτερολέπτων.

Η πληθώρα των πληροφοριών που δέχονται οι τηλεθεατές σε τόσο μικρό χρονικό διάστημα τους κάνει να χαζεύουν την οθόνη με βλέμμα κενό, καθισμένοι στον καναπέ έτοιμοι να βυθιστούν σε λήθαργο.

Έτσι ακριβώς έχει προβλεφθεί ότι πρέπει να είναι η αντίδραση τους αυτήν την μεταβατική φάση της σταδιακής βύθισης στον ύπνο το υποσυνείδητο είναι πιο ευάλωτο και δεκτικό στην υποβολή. 'Εχετε αναρωτηθεί ποτέ γιατί σας παίρνει ο ύπνος μπρο στά στην τηλεόραση;
Οι τηλεθεατές γίνονται παθητικοί δέκτες, ακόρεστοι καταναλωτές περιπλανώμενοι από το ένα εμπορικό κέντρο στο άλλο ψωνίζοντας, ψωνίζοντας, ψωνίζοντας... Μαζικά προγραμ ματισμένοι, μιμούνται τις παροδικές μόδες και τους ρόλους που επιβάλουν τα μέσα με την απατηλή ελπίδα ότι "ως διά μαγείας" θα γίνουν αγαπητοί, αξιοσέβαστοι, δημοφιλείς και επιθυμητοί στο άλλο φύλο. Αγέλες που αναπαράγουν ψυχανα γκαστικές, νευρωτικές, συμπεριφορές σαν φυσιολογικές εκδηλώσεις της ανθρώπινης φύσης.

Το κράτος εκμεταλλεύεται - όλο και περισσότερο - κι αυτό με την σειρά του την δύναμη της τηλεόρασης. Παρακινεί τους πολίτες να μην οδηγούν μεθυσμένοι, να φορούν την ζώνη ασφαλείας, να αγοράζουν κρατικά ομόλογα, να προτιμούν τις υπηρεσίες του τάδε κρατικού ορ γανισμού, να μην κάνουν χρήση ναρκωτικών, και να παίρνουν πάντοτε προφυλάξεις ενάντια στο AIDS.

Οι κυβερνήσεις, με την διαφήμιση, περνούν την εικόνα που θέλουν προς το κοινό, μια εικόνα ελκυστική, "ανθρώπινη" και κοινωνικά ευαίσθητη. Οι διάφοροι κρατι κοί φορείς βέβαια διαθέτουν χρήματα - όχι όμως πά ντοτε αρκετά - για να πληρώσουν αυτήν την εικόνα, οπότε εξασκούν την φαντασία τους επινοώντας "διαφορετικούς" τρόπους πληρωμής των ΜΜΕ που προβάλλουν τις διαφημιστικές καταχωρήσεις του.

ΤΗΛΕΟΡΑΣΗ -Η ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ

Η τηλεόραση είναι ένα πολύ καλό υποκατάστατο της μπέιμπι σίτερ. Ηρεμεί τα. παιδιά όσο τίποτα άλλο. Τα περισσότερα παιδιά (και οι μεγάλοι) ξέρουν απ'έξω όλες τις διαφημίσεις, επειδή τις ακούν συνέ χεια. Η πλύση εγκεφάλου ξεκινά από πολύ νωρίς με τα κινούμενα σχέδια και τα παιδικά "εκπαιδευτικά" προγράμματα.

Ένα ρουά ματ του μάρκετινγκ είναι η δημιουργία κινουμένων σχεδίων βασισμένων σε παιχνίδια που κυκλοφορούν στην αγορά. Μερικά χαρακτη ριστικά παραδείγματα είναι τα "Kenner's Care Bears", τα "Masters of the Universe" της Mattell και οι Hasbro-Bradley's Transformers (παιχνίδια που μετατρέπονται από αυτοκίνη τα σε ρομπότ). Η τηλεόραση δεν προβάλλει μόνο διαφημιστικά αλλά και ολόκληρες σειρές κινουμένων σχεδίων που ζωντανεύουν τα παιχνίδια και εξάπτουν την παιδική φαντασία.

Η τηλεόραση απορροφά όλο τον χρόνο και καταστρέφει την επικοινωνία. Οι παππούδες μας ήξεραν τους διπλανούς τους, τους ανθρώπους στο παρακάτω τετράγωνο και πιθανότατα ολόκληρη την γειτονιά. Σήμερα καθόμαστε στο σπίτι απομονωμένοι και παρακολουθούμε την τηλεοπτική σειρά "Οι γείτονες". Με την πρόσληψη πανομοιότυπων παραστάσεων καταστρέφεται η ιδιαίτερη και ξεχωριστή προοπτική του κάθε ενός από εμάς. Η τηλεόραση δεν καλύπτει όλες μας τις αισθήσεις. Όσο περισσότερο απομονωνόμαστε, τόπο περισσότερο ξεθωριάζουμε και γινόμαστε όμοιοι μεταξύ μας. Υπάρξει όλο και μεγαλύτερη ταύτιση στις συνήθειες, στα γούστα, στις δραστηριότητες και γενικά στον τρόπο ζωής. Όλοι προγραμματιζόμαστε από την ίδια μηχανή.

Σαν κυρίαρχο μέλος της οικογένειας, η τηλεόραση υποδεικνύει τα πρότυπα σύμφωνα με τα οποία τα αληθινά μέλη μιας οικηγένειας αξιολογούν το ένα το άλλο. Για περισσότερο από μία δεκαε τία, στην μικρή οθόνη βασίλευε η ιδανική οικογένεια: Εκείνη που είχε και τους δυο γονείς - "Αγαπώ τη Λούσι", "Οι Νέλσονς", "Ο Πατέρας Ξέρει Καλύτερα". Έπειτα ήρθε στη μόδα η οικογέ νεια με έναν γονιό - "Η Οικο γένεια Πάρτριτζ", "Οι Τρεις Γιοι Μου", "Η Ντόρις Ντέι", "Η Νάνι Και Ο Καθηγητής", κτλ. κτλ.
Δυστυχώς, οι τηλεοπτικές οικογένειες του τότε και του τώρα γίνονται ασυναίσθητα δεκτές ως πραγματικές οικογένειες ή ως υποδείγματα για το πως θα έπρεπε να είναι οι πραγ ματικές οικογένειες. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι το "ψυχαγωγικό" πρόγραμμα της τηλεόρασης εκπαιδεύει εκατομμύρια τηλεθε ατές στις ανθρώπινες αξίες και στις ανθρώπινες σχέσεις με έναν πιο αδιόρατο αλλά περισσότερο μόνιμο τρόπο από την κοινωνικο ποίηση και την εκπαιδευτική δια-δικασία στο σχολείο.
Στην τηλεόραση οι ρόλοι των γονιών παρουσιάζουν ανθρώπους ενεργητικούς, ενδιαφέροντες, πρόθυμους. Ο γονιός στην αληθινή ζωή κάθεται αποχαυνωμένος στην πολυθρόνα μπροστά από το χαζοκούτι για να πάρει τη νυχτερινή δόση του από τηλεοπτικά στερεό τυπα. Στα μάτια του παιδιού του φαντάζει το ακριβώς αντίθετο από αυτό που εκτυλίσσεται την ίδια ώρα στην παράλληλη ζωή της οθόνης, το οποίο αντιπροσωπεύει αυτό που είναι καλό, αξιόλογο και έχει νόημα.

ΣΥΝΔΡΟΜΟ ΨΥΧΑΝΑΓΚΑΣΤΙΚΗΣ ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΑΣ

Σύμφωνα με τον Κέι. η τεχνολογία επηρεασμού του υποσυνειδήτου έχει την δύναμη να προκαλεί φαινόμενα παθολογικής συμπεριφοράς -όπως το να τρως και να πίνεις συνέχεια, η προτίμηση οε τροφές χωρίς καμία θρ,επτική αξία, ο αλκοολισμός, το κάπνισμα, οι σεξουαλικές διαταραχές και δυσλειτουργίες, και πολλές άλλες ψυχοπαθολογικές ασθένειες.

Ία διαθέσιμα στοιχεία για την σχέση ανάμεσα στους καρδιακούς παλμούς και στην υποβολή έχουν δείξει ότι επιτυγχάνονται καλύτερα αποτελέσματα όταν η μουσι κή ή η φωνή είναι συγχρονισμένη με τους καρδιακούς χτύπους - 72 παλμοί το λεπτό.

Πειραματικά διαφημιστικά που χρησιμοποίησαν 72 χτύπους το λεπτό σαν μέτρο για τα ντράμς, την μουσι κή και τα φωνητικά, προβλήθηκαν σε ειδική αίθουσα, όπου το κοινό είχε επιλεχθεί τυχαία από διάφορα παντρεμένα ζευγάρια. Το διαφημιστικό ήταν για ένα παυσίπονο για τον πονοκέφαλο. Οι μετρήσεις έδειξαν ότι αν το διαφημιστικό είχε προβληθεί την βραδινή ζώνη των ειδήσεων του NBC σε κοινό τριάντα περί
που εκατομμυρίων τηλεθεατών, τα πέντε εκατομμύρια θα παρα πονούνταν οτι είχαν πονοκέφα λο μέσα σε τρεις ώρες από προβολή του διαφημιστικού.

ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ

Οι "δημοκρατικές" κοινωνίες υφίστανται μεγαλύτερη πλύση εγκεφάλου και είναι περισσότερο ελεγχόμενες από τις κυβερνή σεις, τους οικονομικούς οργανισμούς και την κουλτούρα των ΜΜΕ από οποιονδήποτε - άλλου τύπου - πληθυσμό στον κόσμο.
Όταν οι άνθρωποι γίνονται πνευματικά απαθείς, ρέπουν ευκολότερα στον ολοκληρωτι σμό. Αντίθετα με τις απροκάλυ πτες, απαρχαιωμένες μεθόδους των ολοκληρωτικών καθεστώτων, τα συστήματα ελέγχου στις "δημοκρα τίες" είναι πιο εξελιγμένα και φέρνουν καλύτερα αποτε λέσματα.

Θα ήταν αφέλεια να μας εκπλήσσει αυτή η εξέλιξη. Για αιώνες έχουμε ζήσει σε μία κοινωνία που είναι εμποτι σμένη με την αρχή της υπακοής στην εξουσία. Συνεχίζοντας αυτήν την παράδοση, υπακούμε εντολές: Πόσα χρήματα πρέπει να ξοδέψουμε, τι πρέπει να αγοράσουμε και πότε πρέπει να το πετάξουμε.

Πρώτα μας πείθουν ότι δεν μπορούν να μας ελέγξουν. Όταν αυτή η αόριστη εντύπωση διαδοθεί και γίνει η επι κρατούσα νοοτροπία, τότε μπορούν να μας κατευθύνουν όπου αυτοί επιθυμούν.

Το μόνο που απομένει να κάνουν είναι να πείσουν τον κόσμο ότι οι λίγοι κανόνες ή ο έλεγχος που υπάρχει είναι για το συμφέρον όλων, για να μπορέσουμε να μείνουμε ελεύθεροι και ανεξέλεγκτοι Τα μέτρα αυτα αυξάνονται και με τον καιρό θεωρούνται δεδομένα, φυσικές ανα γκαιότητας για την βελτίωση της ζωής, καθώς την θέση της αλήθειας καταλαμβάνει η ευκολοπιστία.




NEXUS

Συνεχίστε το διάβασμα ΕΔΩ........