Η κούφια απειλή της εκδίωξης

του Γιάνη Βαρουφάκη
Μας λένε ότι η Ελλάδα κινδυνεύει με αποπομπή από την ευρωζώνη. Πρόκειται για ψέμα ολκής. Στις παρακάτω γραμμές εξηγώ γιατί θεωρώ κούφια την απειλή αυτή (που πρώτα αναφέρθηκε επισήμως, σαν κάτι που συζητείται στις Βρυξέλλες, από τα χείλη της Μαρίας Δαμανάκη). Δεν επρόκειτο για καθαρά λόγια. Το αντίθετο ήταν: Θολές απειλές άνευ ουσίας και συνέχειας. (Το ότι μπορεί, πράγματι, να συζητιούνται τέτοιου είδους σενάρια στις Βρυξέλλες απλώς καταδεικνύει την πολλή χαμηλή ποιότητα του διαλόγου στο βασικό κέντρο αποφάσεων της ΕΕ.)

Το συμπέρασμα στο οποίο θα καταλήξω είναι ότι, ανεξάρτητα από τις επιθυμίες των ευρωπαίων και τα λόγια των διαδρόμων στις Βρυξέλλες, ο μόνος τρόπος να πάψουν να έχουν την Ελλάδα στα πόδια τους (να μοιράζονται δηλαδή μαζί μας κοινό νόμισμα) είναι να βγουν εκείνοι (και δη οι Γερμανοί) από την ευρωζώνη. Εμάς, δεν μπορούν να μας βγάλουν από το κοινό νόμισμα (κι ας το ποθούν όσο τίποτα άλλο) χωρίς το κοινό νόμισμα να πάψει να υπάρχει εντός ημερών. Τελεία και παύλα.

Έστω ότι οι Ευρωπαίοι, ....................... πρωτοστατούσας της κας Μέρκελ, δώσουν στον Γιώργο Πανανδρέου το εξής τελεσίγραφο: Είτε κινείς την διαδικασία εξόδου της Ελλάδας από το ευρώ, οπότε θα σε βοηθήσουμε να αποσβέσεις ένα μέρος των κραδασμών, είτε θα σου επιβάλουμε δανειακούς όρους που θα οδηγήσουν τον λαό σου στην εξόντωση. (Γιατί να του δώσουν ένα τέτοιο τελεσίγραφο; Επειδή δεν προβλέπεται από καμία Συνθήκη διαδικασία αποπομπής κράτους-μέλους της ευρωζώνης. Άρα, η μόνη περίπτωση να βγούμε από την ευρωζώνη είναι να το κάνουμε μόνοι μας, υπό ασφυκτική πίεση, βγαίνοντας παράλληλα από τη ΕΕ.)

Έστω ότι θέτουν τον πρωθυπουργό μπροστά σε ένα τέτοιο δίλημμα. Έστω ακόμα ότι, φευ, πείθεται. Ποιο είναι το επόμενο βήμα; Μια Παρασκευή απόγευμα, ο πρωθυπουργός ζητεί από τον Πρόεδρο της Βουλής να συγκαλέσει το σώμα σε μια δραματική συνεδρίαση με μοναδικό θέμα συζήτησης (με τις διαδικασίες του κατεπείγοντος) την αποχώρηση της χώρας από την ευρωζώνη. Στην ομιλία του ο πρωθυπουργός ζητεί από την Βουλή να εγκρίνει το εξής σχέδιο:

1. Δευτέρα και Τρίτη κηρύττονται αργίες ενώ οι τράπεζες θα ανοίξουν την Τετάρτη
2. Κατά την διάρκεια του τετραήμερου (Σάββατο με Τρίτη), η Τράπεζα της Ελλάδος αναλαμβάνει την έκδοση και διανομή σε όλες τις τράπεζες της Νέας Δραχμής με συγκεκριμένη ισοτιμία προς το ευρώ.
3. Όλες οι υποχρεώσεις του δημοσίου σε πολίτες, επιχειρήσεις και αλλοδαπούς μετατρέπονται αυτόματα στο νέο εθνικό νόμισμα, σε Νέες Δραχμές δηλαδή.
4. Για ένα χρονικό διάστημα (π.χ. αρχικά 6 μήνες με δυνατότητες παράτασης) επιβάλλεται: (α) ποσό Νέων Δραχμών που μπορεί να αποσύρει ο κάθε αποταμιευτής από τον τραπεζικό του λογαριασμό και (β) μέγιστο ποσό είτε σε ευρώ είτε σε Νέες Δραχμές που μπορεί να εξάγει ο οποιοσδήποτε στο εξωτερικό άνευ ρητής άδειας από την Τράπεζα της Ελλάδας
5. Αναστέλλεται μέχρι νεοτέρας η συμμετοχή της χώρας (α) στην ΕΕ και (β) στην Shengen (καθώς οι κανονισμοί της ΕΕ δεν επιτρέπουν περιορισμούς στην 'ελευθερία' του κεφαλαίου να διακινείται απρόσκοπτα ενώ η Shengen δεν επιτρέπει τους συνοριακούς ελέγχους που είναι απαραίτητοι για να επιβληθούν οι περιορισμοί στην εξαγωγή κεφαλαίων).

Μέσα σε λίγα λεπτά από την πρωθυπουργική ομιλία όλα τα ATM των τραπεζών της χώρας θα έχουν ξεμείνει από ρευστό, καθώς όλοι μας θα προσπαθούμε να τραβήξουμε όσα ευρώ μπορούμε. Από την Παρασκευή μέχρι την Τετάρτη το πρωί (οπότε και θα ξανα-ανοίξουν οι τράπεζες) σχεδόν όλη η επιχειρηματική δραστηριότητα θα γονατίσει καθώς όλοι προσπαθούν να φυλάξουν όσα ευρώ έχουν στις τσέπες τους.

Την Δευτέρα το πρωί, η κυβέρνηση θα ανακοινώσει ότι η Ελλάδα προβαίνει σε στάση πληρωμών και καλεί (α λα Αργεντινή) τους πιστωτές της, καθώς και το ΔΝΤ, σε επαναδιαπραγμάτευση του χρέους. Την Τρίτη δεν κινείται τίποτα. Ούτε φύλλο. Άκρα σιωπή και αγωνία.

Όταν θα ξημερώσει η Τετάρτη, οι ουρές γύρω από τις τράπεζες θα είναι ατελείωτες καθώς οι πελάτες τους θα προσπαθούν να τραβήξουν ό,τι μπορούν, και να το ξοδέψουν, πριν το νόμισμα προχωρήσει πολύ στην υποτιμητική του πορεία. Γιατί να υποτιμηθεί; Για δύο λόγους: Πρώτον, επειδή όλοι θα προσπαθούν να ανταλλάξουν τις Νέες Δραχμές που απέσυραν από τους λογαριασμούς τους με ευρώ (προβλέποντας την υποτίμηση της Νέας Δραχμής, και συνεπώς φέρνοντάς την). Δεύτερον, καθώς η Τράπεζα της Ελλάδας, για να κρατήσει ανοικτές τις πτωχευμένες ιδιωτικές τράπεζες, θα τους παράσχει μεγάλη ποσότητα ρευστότητας, δημιουργώντας παράλληλα πληθωριστικές και υποτιμητικές τάσεις.

Στο μεταξύ, σε μια προσπάθεια να βοηθηθεί ο Γιώργος Παπανδρέου, ως αντάλλαγμα στη 'χάρη' που έκανε στους ευρωπαίους να βγάλει από τα πόδια τους (από την ευρωζώνη) την προβληματική Ελλάδα, η Γερμανία τείνει χέρι βοήθειας, προσφέροντας μεγάλες μειώσεις επιτοκίων (ακόμα και μηδενικά) για τα δάνεια που έχει η Ελλάδα προς την ΕΕ. Όμως, κι εδώ είναι το ζουμί, η Γερμανία δεν θα μπορεί, και να θέλει, να στηρίξει τον ιδιαίτερα έλληνα πρωθυπουργό.

Ο λόγος είναι ότι, για να αποσοβήσει μια νέα κατάρρευση του Ευρωπαϊκού χρηματοπιστωτικού συστήματος, η Γερμανία (μαζί με Ολλανδία, Αυστρία και Φιλανδία) καλείται: (α) Να επανα-κεφαλαιοποιήσει την ΕΚΤ σε επίπεδο τουλάχιστον €190 δισ, (β) να διασώσει Γαλλικές και Γερμανικές τράπεζες οι οποίες είναι εκτεθειμένες τόσο στο δημόσιο όσο και στο ιδιωτικό ελληνικό χρέος, και (γ) από κοινού με την ΕΚΤ να παράσχει ωκεανούς ρευστότητας σε ένα χρηματοπιστωτικό σύστημα όπου, όπως το 2008, κανείς δεν τολμά να δανείσει κανέναν.

Έστω ότι ένα νέο 2008 φαντάζει στα μάτια των Γερμανών ως ένα τεράστιο κόστος το οποίο όμως μπορούν, και θέλουν, να καταβάλουν ώστε να ξεφορτωθούν την Ελλάδα - ώστε να μη χρειάζεται ποτέ ξανά να μοιράζονται το νόμισμά τους με τους προβληματικούς έλληνες. Το πρόβλημα είναι ότι το κακό δεν σταματά εκεί. Το πρόβλημα είναι ότι, μέσα στο ίδιο Σαββατοκύριακο, ο Ιρλανδός και ο Πορτογάλος πρωθυπουργός θα αναγκαστούν να κάνουν κι εκείνοι δύο αντίστοιχες ανακοινώσεις: Επιβολή περιορισμών εξαγωγής χρημάτων (ευρώ) από την Ιρλανδία προς την υπόλοιπη ευρωζώνη. Γιατί; Επειδή, με το άκουσμα των εκ Ελλάδος νέων, οι επενδυτές στις χώρες αυτές (ακόμα και απλοί πολίτες με μερικά ακίνητα) θα τα ρευστοποιήσουν (κατακρημνίζοντας τις τιμές των περιουσιακών αυτών στοιχείων) για να βγάλουν από την χώρα καλού-κακού. Αν δεν επιβάλουν τέτοιους περιορισμούς, τότε πολύ γρήγορα θα αναγκαστούν και εκείνοι στην πόρτα της εξόδου.

Αφού λοιπόν παραβιαστούν οι πιο βασικές συνθήκες της ευρωζώνης και της ΕΕ (π.χ. ελευθερία διακίνησης του κεφαλαίου) με σκοπό να παραμείνουν στο ευρώ, το επόμενο στάδιο θα είναι ότι οι αγορές θα προβλέψουν πως οι κυβερνήσεις Ιρλανδίας και Πορτογαλίας θα σκεφτούν σοβαρά το κούρεμα των ομολόγων τους - την λεγόμενη αναδιάρθρωση τους δημόσιου χρέους τους. Να πως θα πεταχτούν στα ουράνια τα επιτόκια δανεισμού όχι μόνο αυτών των χωρών αλλά και της Ισπανίας, της Ιταλίας, το Βελγίου και, εν τέλει, της Γαλλίας.

Στα μέσα λοιπόν της εβδομάδας που θα ακολουθήσει την ηρωική κοινοβουλευτική ομιλία Παπανδρέου, η Γερμανία θα αντιμετωπίσει μια ξεκάθαρη κατάσταση: Ουσιαστικά θα καλείται να καταβάλει περίπου €1 τρις για να σώσει ότι απέμεινε από την ευρωζώνη. Είναι απλό: Δεν θα το κάνει. Αντί για αυτό, η κα Μέρκελ θα περιμένει η ίδια μέχρι την ερχόμενη Παρασκευή οπότε θα προβεί κι εκείνη σε μια βαρύγδουπη εξαγγελία στην Ομοσπονδιακή Βουλή με την οποία να ανακοινώνει την δημιουργία του Νέου Μάρκου το οποίο θα κυκλοφορήσει την ερχόμενη Τετάρτη, μία μόλις εβδομάδα από την κυκλοφορία της Νέας Δραχμής.

Τις μέρες που μεσολαβούν μέχρι την έκδοση του νέου Γερμανικού νομίσματος οι ουρές έξω από τις τράπεζες θα έχουν το αντίθετο σκοπό από εκείνες που προηγήθηκαν στην Ελλάδα: Οι πελάτες θα παλεύουν να βάλουν όσο πιο πολλά ευρώ έχουν σε μετρητά στην τράπεζα, γνωρίζοντας ότι τα χρήματά τους θα ανατιμηθούν με το που θα μετατραπούν στο Νέο Μάρκο. Το ίδιο όμως θα κάνουν και οι ξένοι: Θα στέλνουν όσα κεφαλαία μπορούν στις Γερμανικές τράπεζες, με αποτέλεσμα μια ανατίμηση του Νέου Μάρκου τουλάχιστον 50%, κάτι που θα φέρει την γερμανική βιομηχανία στα πρόθυρα μιας βαθειάς καθίζησης (καθώς οι εξαγωγές θα γίνουν, ξαφνικά, απαγορευτικά ακριβές).

Σύνοψη

Τα παραπάνω θα συμβούν με μαθηματική ακρίβεια σε περίπτωση που η Ελλάδα, με τον έναν ή με τον άλλον τρόπο, πιεστεί να βγει από το ευρώ. Οι Ευρωπαίοι που έχουν την ευθύνη για μια τέτοια επιλογή (και όχι οι συνομιλούντες με την Μαρία Δαμανάκη στις Βρυξέλλες) τα γνωρίζουν όλα αυτά. Οι Γερμανοί της Bundesbank ξέρουν άριστα ότι, αν σπρώξουν τον Γιώργο Παπανδρέου σε μια τέτοια κίνηση απελπισίας, το μόνο που θα καταφέρουν είναι να διατηρήσουν το ευρώ για μια το πολύ εβδομάδα.

Μια εβδομάδα ελεύθερης πτώσης στην παγκόσμια οικονομία ισοδυναμεί με αιώνα μαρτυρίου. Σε μερικές μέρες, η νέα αυτή κρίση θα έχει κοστίσει στην Γερμανία πολλά δισ ευρώ, προτού περάσει η ίδια στην εποχή του Νέου Μάρκου. Δεν έχει λόγο να τα καταβάλει και δεν θα τα καταβάλει.

Όπερ μεθερμηνευόμενο, αν η Γερμανία (και οι άλλοι τρεις πλεονασματικοί δορυφόροι της) αποφασίσουν ότι δεν θέλουν την Ελλάδα στα πόδια τους, ότι δεν αντέχουν άλλο να μοιράζονται μαζί μας το νόμισμά τους, αυτό δεν συνεπάγεται σε καμία περίπτωση ότι θα εκδιώξουν την Ελλάδα από το ευρώ. Αυτό που συνεπάγεται είναι ότι θα μεθοδεύσουν μια δική τους, γρήγορη, όσο το δυνατόν πιο απρόσμενη και αποτελεσματική έξοδο από το ευρώ. Κάτι τέτοιο θα πλήξει την βιομηχανία τους αλλά τουλάχιστον θα αποφύγει τις καταστροφικές εξελίξεις για το παγκόσμιο χρηματοπιστωτικό σύστημα, και τα ίδια τα δημοσιονομικά της Γερμανίας, της εφιαλτικής εβδομάδας που περιέγραψα παραπάνω.

Τι θα σήμαινε ένα τέτοιο σενάριο (εξόδου της Γερμανίας από το ευρώ) για εμάς; Κατ΄ αρχάς θα ήταν πολύ, πολύ προτιμότερο από την δική μας έξοδο. Δεύτερον, θα ήταν πολύ καλύτερο από αυτό που συμβαίνει σήμερα καθώς μια Γερμανική έξοδος θα οδηγούσε την άμεση υποτίμηση του ευρώ, κάτι που θα έδινε μεγάλες ανάσες στον τουρισμό και στις εξαγωγές μας (μειώνοντας παράλληλα τις εισαγωγές μας από τις πλεονασματικές χώρες). Τρίτον, θα ήταν πολύ χειρότερο από μια λύση στην Κρίση η οποία δίνει σε όλους (πλεονασματικούς και ελλειμματικούς) πρόσβαση σε μια κοινή διέξοδο. (Οι τακτικοί αναγνώστες γνωρίζουν τι εννοώ. Οι υπόλοιποι μπορούν να δουν εδώ για την ελληνική και εδώ για την αγγλική έκδοση της πρότασης.)

Συμπέρασμα

Η απειλή της εκδίωξής μας από το ευρώ δεν είναι παρά μια φτηνή, κενή περιεχομένου, προσπάθεια να τρομοκρατηθούν οι έλληνες. Γιατί; Ώστε να αποδεχθούμε την διαχείριση των οικονομικών και των πόρων της χώρας εξ ολοκλήρου από μια επιτροπή δανειστών μας. Γιατί; Όχι επειδή οι Ευρωπαίοι θέλουν τόσο διακαώς να διαχειριστούν τα του οίκου μας carte blanche αλλά επειδή οι ίδιοι τελούν υπό καθεστώς πανικού. Στην προσπάθειά τους λοιπόν να εξοικονομήσουν κι άλλο χρόνο, μπας και βρουν το αντίδοτο της Κρίσης της Ευρωζώνης, πασχίζουν να πείσουν τους δικούς τους πολίτες να μας δώσουν άλλο έναν ωκεανό ακριβών δανείων. Για να τους πείσουν όμως κάτι πρέπει να τους δώσουν. Έκατσαν λοιπόν και σκέφτηκαν ότι αυτό το κάτι είναι μερικά συμβολικά λάφυρα (ΟΠΑΠ, ΔΕΗ, ΟΤΕ) και κάποια τεκμήρια εξευτελισμού των ελλήνων (η ιδέα Yuncker για ξένη διαχείριση των ιδιωτικοποιήσεων) τα οποία θα καταστήσουν τους δικούς τους ψηφοφόρους περισσότερο ανεκτικούς στην ιδέα των νέων δανείων προς μια χώρα η οποία όχι μόνο δεν χρειάζεται νέα δάνεια αλλά και η οποία πνίγεται από αυτά.

Συνεχίστε το διάβασμα ΕΔΩ........

STRAUSS KAHN: ΠΕΡΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΑΜΑΡΙΕΡΑ!

Γράφει ο Δρ. Ηλίας Καλλιώρας*

Για τον κ. Strauss Kahn, το τι πράγματι έγινε θα μας το πει το Αμερικανικό Δικαστήριο. Η Αμερική είναι αυστηρή χώρα. Το εάν είναι αλήθεια όλα όσα κατήγγειλε η καμαριέρα, ή όχι, το αφήνω προς στιγμή εκτός. Δεν παύει να έχω ισχυρή προσωπική άποψη επί του θέματος. Το ερώτημα που θέτω εδώ είναι το τι υπήρχε, και, τι πιθανώς αλλάζει, μετά από την τεχνητή, ή όχι, «πτώση» του «τέως κ. ΔΝΤ». Με άλλα λόγια, εδώ ψάχνω να βρω εν συντομία το γιατί κάποιοι δεν ήθελαν στη τότε θέση του τον κ. Kahn. Κατ’ αρχήν, θεωρώ ως τον πιο πιθανό «ένοχο» της βιαίας «αποκαθήλωσής» του το διεθνές τραπεζικό κατεστημένο.

Η υπόθεση θυμίζει τον Eliot Spitzer (πρώην κυβερνήτη της Ν. Υόρκης) και το παρόμοιο σκάνδαλο στο ξενοδοχείο Mayflower, αφού η πιθανολογούμενη τότε αναρρίχηση του στο τιμόνι της Επιτροπής Κεφαλαιαγοράς (SEC) των ΗΠΑ, θα έστελνε πιθανόν πολλούς τραπεζίτες τότε στην φυλακή.

Λακωνικά, πέρα από την καμαριέρα, το «στήσιμο» ή τέλος του κ. Kahn ήρθε, θεωρώ, ως αποτέλεσμα μιας σειράς από σοβαρούς λόγους, πολιτικών θέσεων, ή στρατηγικών του. Κατ’ αρχήν, πρώτο «πέναλτι»: μέρες πριν το «συμβάν», είδε το φως της δημοσιότητας η ενοχλητική έκθεση του ΔΝΤ, που έγραφε ότι, λήγει ηεποχή της Αμερικής και η Κίνα παίρνει την σκυτάλη της παγκόσμιας ηγεμονίας, το 2016. Επιπροσθέτως, δεύτερο «λάθος»: με δική του έκθεση που δημοσίευσε, το ΔΝΤ κάλεσε σε συζητήσεις, έχοντας ως στόχο την δημιουργία ενός εναλλακτικού.......................... νομίσματος, έναντι του δολαρίου, ένα «θανατηφόρο» ζήτημα για τις ΗΠΑ. Μετά την κρίση των «subprimes» στις ΗΠΑ, για την σταθεροποίηση του παγκόσμιου χρηματοπιστωτικού συστήματος, η ομάδα του κ. Kahn έκανε μια ακόμη τραγική διατύπωση: πρότεινε την αύξηση των SDRs (Ειδικά Τραβηχτικά Δικαιώματα), που είναι, από το 1969, μια μορφή χρήματος του ίδιου του ΔΝΤ, κάτι που θα έπληττε καίρια το αμερικανικό δολάριο.

Επίσης, έγινε και μια άλλη επικίνδυνη παράγωγη «πρόταση-αποτέλεσμα»: φαντασθείτε τον κίνδυνο των ΗΠΑ, εάν εφεξής το πετρέλαιο και ο χρυσός θα τιμολογούνταν πλέον σε SDRs (και όχι σε δολάρια). Ο τότε κ. ΔΝΤ το «καλοέβλεπε», και μάλιστα αναγνώρισε δημοσίως ότι, όντως, υπάρχουν κάποια «τεχνικά εμπόδια» για να γίνει κάτι τέτοιο. Πέραν τούτων, το «ΔΝΤ του Ντομινίκ» έκανε και το εξής: οι 5 χώρες, γνωστές ως BRICS (Βραζιλία, Ρωσία, Ινδία, Κίνα και Νότια Αφρική), λίγες εβδομάδες πριν, σε συνάντησή τους στην Κίνα, με «αρωγό» και τον κ. ΔΝΤ, αποφάσισαν την αυτόνομη αναβάθμιση του ρόλου τους μέσα στο διεθνές νομισματικό σύστημα. Δεν είναι τυχαίο που αυτές οι 5 χώρες σχημάτισαν δικό τους ενιαίο μέτωπο εναντίον της υποψηφιότητας της κας Lagarde, για την προεδρία του ΔΝΤ. Ακόμη, ανέλπιστη «ζημιά» είχε ο κ. Kahn και από έναν νομπελίστα. Το άρθρο-σταθμός του «αριστερού» κ. Stiglitz, ότι «υπό την ηγεσία του κ. Kahn, ένα νέο ΔΝΤ αρχίζει να αναδύεται», ήρθε να βάλει φωτιές στο τραπεζικό κατεστημένο, αφού, κατά τον επίσης «αριστερό» κ. Kahn, η κρίση του 2008 ήταν «αμερικανογενής». Πέρα από τις όποιες ισοτιμίες, τις «τιμές-φούσκες» των ακινήτων στις ΗΠΑ, η κρίση έδειξε ότι οι ελεύθερες αγορές, κατά τον «κακό» και σοσιαλιστή κ. Kahn, ούτε αποδίδουν, ούτε είναι σταθερές.

Επιπλέον, έλαβε χώρα και κάτι άλλο: κόντρα στους ισχυρούς, ο τότε κ. ΔΝΤ, σε ομιλία του στο πανεπιστήμιο George Washington, είχε πει ότι «το εκκρεμές πρέπει να κινηθεί από την αγορά στο κράτος», και ότι, επίσης, «χρειαζόμαστε μια νέα παγκοσμιοποίηση, που θα εμποδίζει το αόρατο χέρι των αγορών να μετατρέπεται σε αόρατη γροθιά». Αυτά είναι ή ακούγονται μόνο ως λόγια «υπόδικου», για το σκληρό κατεστημένο των τραπεζών. Προσέτι, κατά τον κ. Stiglitz, δεν άρεσε καθόλου στον ίδιο τον κ. Kahn το γεγονός ότι το ΔΝΤ ήταν κάτι σαν «νομιμοποιητικός ιμάντας», στα σχέδια των κεφαλαιοκρατών για την λεηλασία του πλανήτη. Το ΔΝΤ, με τον κ. Kahn επικεφαλής, άρχισε να δίνει περισσότερη έμφαση στα θέματα της ισότητας, μακριά από τον φιλελευθερισμό, με τάσεις για έλεγχο των ροών των κεφαλαίων και των αγορών. Τέλος, ο κ. Kahn έκανε ένα ακόμη λάθος με την απαράδεκτα πολυτελή «ζωή-στόχο»: η «τυχαία» φωτογραφία του Γαλλοεβραίου πολιτικού (και μέλος, κάποτε, της Ένωσης Κομμουνιστών Φοιτητών στη Γαλλία) κ. Kahn, δίπλα σε μια Porsche, ήρθε να «δέσει» με τα «ανατρεπτικά» (για τα Golden Boys), λόγια του ίδιου, ή ότι, όπως είπε, «στο φινάλε, η ισότητα και η απασχόληση είναι οι βασικοί πυλώνες της οικονομικής σταθερότητας, της πολιτικής σταθερότητας». Δηλαδή, όπως τόνισε, «πυροβολώντας» πολιτικά τα πόδια του, αυτή η στρατηγική πλατφόρμα «θα αποτελέσει το επίκεντρο της αποστολής του ΔΝΤ». Όλα «καλά» κ. Kahn, αλλά; Ρωτήσατε πράγματι τις αγορές, ή, τελικώς, απλά ήσασταν τόσο πολύ απρόσεκτος;
πηγη olympia
ο Ηλίας Καλλιώρας είναι βουλευτής Φθιώτιδας Νέας Δημοκρατίας

Συνεχίστε το διάβασμα ΕΔΩ........

29 ΜΑΙΟΥ 1453, Άλωση της Πόλης

Θρύλοι και παραδόσεις για την Αγιά Σοφιά!

Συντάκτης: Μαργαρίτα Τζαγκαράκη

Η Αγία Σοφία αποτέλεσε έμπνευση του Κωνσταντίνου, όραμα του Ιουστινιανού και το σχέδιο δύο σημαντικότερων αρχιτεκτόνων της αυτοκρατορίας, του Ανθέμιου από τις Τράλλεις και του Ισίδωρου από τη Μίλητο.

Ο Ιουστινιανός ήθελε να δημιουργήσει ένα κτίσμα διαφορετικό και εντυπωσιακό που θα ξεπερνούσε τις τεχνολογικές δυνατότητες της εποχής. Και τα κατάφερε. Το 360 π.Χ. ανεγέρθηκε ένας ναός αφιερωμένος στη σοφία του Θεού.

Το κέντρο της χριστιανικής πίστης και λατρείας μεταφέρεται στη «Νέα Ιερουσαλήμ» όπως την αποκαλούσαν οι Βυζάντιοι. Η Μεγάλη Εκκλησία, ήταν από το 360 μέχρι το 1453 ορθόδοξος καθεδρικός ναός της Κωνσταντινούπολης. Ο ναός χωρούσε 23.000 ανθρώπους, 525 ψάλτες, διακόνους και ιερείς.................
Η Αγία Σοφία μπορεί να έμεινε όρθια για 15 ολόκληρους αιώνες αψηφώντας τους σεισμούς, όμως μπροστά στη στενή πολιορκία του τούρκου κατακτητή δεν άντεξε. Η τραγική ιστορία γράφεται το 1453. Η Πόλη πέφτει, παραδίδεται στο σουλτάνο Μωάμεθ το Β' και στις 29 Μαΐου του 1453 η Πόλη αλώθηκε.

Θρύλοι και παραδόσεις γύρω από την άλωση της Πόλης.

Μετά την άλωση της Κωνσταντινούπολης η Αγία Σοφία μετατράπηκε σε τζαμί μέχρι το 1934. Σήμερα είναι μουσείο και έχει ανακηρυχθεί μνημείο παγκόσμιας πολιτιστικής κληρονομιάς. Η Πόλη πέφτει και οι θρύλοι... αρχίζουν...

1) Τα μάρμαρα της Αγίας Σοφίας.


 Τα μάρμαρα της Αγίας Σοφίας έχουν τη δική τους ιστορία. Ο Ιουστινιανός θέλοντας να δημιουργήσει ένα κτίσμα που όμοιό του δεν θα υπήρχε στην οικουμένη, έστειλε εγκύκλιο σε όλους τους κυβερνήτες των επαρχιών να στείλουν τα ωραιότερα μάρμαρα από τα πιο φημισμένα λατομεία της αυτοκρατορίας. Όμως τα μάρμαρα αυτά δεν ξεχώριζαν μόνο για την εξωτερική τους εμφάνιση. Ο θρύλος λέει ότι τα μάρμαρα της Αγίας Σοφίας προμηνύουν το μέλλον και κυρίως τις μεγάλες καταστροφές. Πολλοί επισκέπτες μαρτυρούν ότι βλέπουν ακόμα και σήμερα το μανιτάρι της ατομικής βόμβας πάνω στα μάρμαρα της Αγίας Σοφίας ως ένδειξη των δεινών που έχει περάσει.

2) Ο μαρμαρωμένος βασιλιάς.

Ο λαοφιλέστερος θρύλος έχει να κάνει με το τελευταίο αυτοκράτορα που μαρμάρωσε μέσα στο ναό της Αγίας Σοφίας. Η παράδοση πέρασε από στόμα σε στόμα αμέσως μετά την κατάληψη της Κωνσταντινούπολης.

Όταν η Πόλη πέρασε στα χέρια των Τούρκων, ο λαός δεν μπορούσε να πιστέψει ότι ένα τέτοιο κτίσμα έχει περιέλθει σε μουσουλμανικά χέρια. Διέδωσαν λοιπόν ότι ο βασιλιάς κρύφτηκε πίσω από μία κολόνα του ναού της Αγίας Σοφίας, χάθηκε μέσα στους διαδρόμους και παρέμεινε κρυμμένος εκεί.

Οι ώρες αναμονής τον "μαρμάρωσαν". Είναι γεγονός ότι κανείς δεν βρήκε το πτώμα του τελευταίου υπερασπιστή, του αυτοκράτορα Κωνσταντίνου του Παλαιολόγου. Χάθηκε και πίστεψαν ότι Άγγελος Κυρίου το έκρυψε και το μαρμάρωσε. Κάποτε θα έρθει η ώρα που πνοή Θεού θα του δώσει δύναμη και ζωή ξανά και όλα θα ξαναγίνουν από την αρχή. Η Πόλη θα είναι και πάλι ελεύθερη.

3) Ο πονοκέφαλος του Ιουστινιανού.

Λέγεται ότι ο Ιουστινιανός υπέφερε από χρόνιες ημικρανίες. Τις νύχτες λοιπόν όταν τον έπιαναν αυτοί οι αφόρητοι πόνοι ερχόταν στην Αγία Σοφία. Οι γιατροί του παλατιού δεν μπορούσαν να βρουν θεραπεία και ο πονοκέφαλος δεν περνούσε με κανένα φάρμακο από αυτά που του έδιναν. Ερχόταν λοιπόν στην Αγία Σοφία και παρακαλούσε το Θεό να τον απαλλάξει από αυτό το μαρτύριο.

Ένα βράδυ ακούμπησε το κεφάλι του σε μία κολόνα την οποία πίστευαν ότι τη φυλάει ο Άγιος Γρηγόριος ο θαυματουργός. Μπροστά σε αυτή την κολόνα παρακάλεσε ο Ιουστινιανός να απαλλαχθεί από τον τρομερό πονοκέφαλο που είχε. Και το θαύμα έγινε.

Ο πονοκέφαλος πέρασε και για την ακρίβεια δεν τον ταλαιπώρησε ξανά. Όταν διαδόθηκε αυτό μέσα στο λαό, άρχισαν να έρχονται όλοι για να πιάσουν την κολόνα και συγχρόνως να κάνουν μία ευχή. Προσεύχονταν να εισακουστεί η προσευχή τους όπως ακριβώς εισακούστηκε του Ιουστινιανού.

4) Η «μέλισσα» ...αρχιτέκτονας.

Πρόκειται γι"" τον πιο ποιητικό θρύλο και αφορά στο αρχιτεκτονικό σχέδιο της Μεγάλης Εκκλησίας. Σύμφωνα με το θρύλο το σχέδιο της Αγίας Σοφίας το έκανε ο Θεός με «όργανο» μία μέλισσα. Όταν ο Ιουστινιανός προέβαινε στο σχεδιασμό της εκκλησίας και μελετούσε τα σχέδια με τους αρχιτέκτονες, ο πρωτομάστορας του είχε υποβάλει διάφορα σχέδια κατασκευής τα οποία δεν τον ενθουσίαζαν. Για την ακρίβεια τον άφηναν παγερά αδιάφορο.

Κάποια στιγμή όμως συνέβη κάτι παράδοξο. Κοινωνούσαν μία μέρα σε μία καθιερωμένη λειτουργία και ο αυτοκράτορας πήγε να πάρει αντίδωρο από τα χέρια του Πατριάρχη. Όπως έπαιρνε όμως το αντίδωρο του έπεσε κάτω. Έσκυψε να το πάρει αλλά το αντίδωρο είχε εξαφανιστεί. Δεν το έβρισκε πουθενά. Και καθώς σηκωνόταν βλέπει μία μέλισσα να έχει πάρει το αντίδωρο στο κεντρί της, να πετάει μέσα στο ναό και να βγαίνει από το παράθυρο.

Ο Ιουστινιανός παραξενεύτηκε πολύ από το γεγονός και έβαλε «θεούς και δαίμονες» να ψάξουν που έχει βάλει η μέλισσα το αντίδωρο. Μάλιστα ο βασιλιάς έδωσε εντολή να ανοίξουν όλοι οι μελισσοκόμοι τις κυψέλες τους και να βρουν το αντίδωρο με τη μέλισσα. Μετά από πολύ μεγάλη έρευνα ανακάλυψε ότι σε μια κυψέλη του πρωτομάστορα έχει μεταφερθεί το αντίδωρο και μάλιστα οι μέλισσες είχαν κατασκευάσει, σύμφωνα πάντα με το θρύλο, μία πλήρη μακέτα της εκκλησίας που οραματιζόταν ο Ιουστινιανός με όλες τις λεπτομέρειες ακόμα και την Αγία Τράπεζα. Πάνω στην Αγία Τράπεζα είχε ακουμπήσει το αντίδωρο.

5) Ο παπάς της Αγίας Σοφίας.

Ένας άλλος θρύλος ιδιαίτερα αγαπητός είναι ο θρύλος του παπά της Αγίας Σοφίας. Η παράδοση λέει ότι την ώρα που οι Τούρκοι έμπαιναν στην εκκλησία, ο παπάς διέκοψε τη λειτουργία και κρύφτηκε πίσω από το ιερό. Σε εκείνο το σημείο που κρύφτηκε ενώ υπήρχε μία πόρτα, "ως δια μαγείας" η πόρτα έγινε τοίχος τον οποίο κανείς και ποτέ δεν κατάφερε να σπάσει από τότε. Ούτε οι Τούρκοι, ούτε οι Έλληνες μάστορες τους οποίους έφερναν για αυτό το σκοπό δεν μπόρεσαν να γκρεμίσουν τον τοίχο. Ο θρύλος καταλήγει ότι όταν η Αγία Σοφία ξαναγίνει ελληνική εκκλησία, τότε ο παπάς θα βγει από το ιερό και θα ολοκληρώσει την ημιτελή λειτουργία του.

6) Η Αγία Τράπεζα.

Η Αγία Τράπεζα ήταν κατασκευασμένη από χρυσό. Από πάνω της κρέμονταν 30 στέμματα των αυτοκρατόρων, ανάμεσα τους και αυτό του Μ. Κωνσταντίνου. Και λέγεται ότι αυτό γινόταν για να θυμίζουν στους χριστιανούς την προδοσία του Ιούδα. Τα τριάκοντα αργύρια. Η Αγία Τράπεζα την τελευταία ώρα που κατακτήθηκε η Πόλη, λέγεται ότι την πήραν τη βάλανε σε ένα πλοίο για να την πάνε στη Φραγκιά. Έτσι θα την προφύλασσαν από τα τουρκικά χέρια. Και αυτό το πλοίο μεταβαίνοντας στην Προποντίδα βυθίστηκε. Στο σημείο που έχει βυθιστεί, όσοι καπετάνιοι είναι πιστοί μπορούν να τη δουν.

7) Τα ψάρια του καλογέρου ή τα ψάρια του Μπαλουκλή

Ένας Κωνσταντινοπολίτης καλόγερος είχε ψαρέψει ψάρια σε ένα ποτάμι και τα τηγάνιζε κοντά στην όχθη του ποταμού. Τη στιγμή εκείνη ακούστηκε από ένα πουλί το μήνυμα της πτώσης της Κωνσταντινούπολης στους Τούρκους. Ο καλόγερος σάστισε και αμέσως τα μισοτηγανισμένα ψάρια πήδησαν από το τηγάνι και ξαναβρέθηκαν στο ποτάμι. Εκεί ζουν αιώνια μέχρι τη στιγμή της απελευθέρωσης της Πόλης από τους Τούρκους, οπότε και θα ξαναβγούν για να συνεχιστεί το τηγάνισμά τους.

Λένε πως οι θρύλοι είναι τροφός για την ψυχή των υποδούλων. Είναι τα λυτρωτικά όνειρα που μας κρατάνε ζωντανούς και μας βοηθούν να αντέχουμε όλα τα δεινά.

Το 1919 η μικρασιατική καταστροφή έσβησε όλα τα λυτρωτικά όνειρα. Δεν υπήρχε χώρος πια ούτε για αυτά. Ο λαός ποτέ δεν θέλησε να πιστέψει ότι η απώλεια της Αγίας Σοφίας είναι τελεσίδικη. Και δεν ξέρουμε αν θα το πιστέψει, ή αν θα το αποδεχτεί και ποτέ.

Ο χώρος είναι μουσείο και τον επισκέπτονται άνθρωποι κάθε θρησκείας και κάθε χρώματος. Και αυτό είναι αναμφισβήτητα ένα πολιτιστικό επίτευγμα. Ίσως έτσι να επιβεβαιώνεται η φιλοδοξία του Ιουστινιανού που ήθελε ένα έργο με τεράστια απήχηση.
Η Αγία Σοφία αποδεικνύει περίτρανα ότι η πίστη, η έμπνευση και η φιλοδοξία μπορούν να δημιουργήσουν αξεπέραστα οικοδομήματα.

Ο Θρήνος της Πόλης.

Ακούστε το θρήνο της Πόλης σε μία συγκλονιστική ερμηνεία του Χρόνη Αηδονίδη! Είναι ο παλαιότερος θρήνος για την κατάληψη της Κωνσταντινούπολης. Λέγεται ότι βρέθηκε σε χειρόγραφο του 15ου αιώνα του οποίου ο τίτλος ήταν: «Ανακάλημα της Κωνσταντινούπολης». Είναι ένα άσμα στο οποίο περιγράφονται η διακοπή της τελευταίας λειτουργίας και όσα επακολούθησαν..

Το παραπάνω τραγούδι ηχογραφήθηκε ζωντανά από το ραδιόφωνο της Εκκλησίας την 29η Μαϊου 2006 με ευκαιρία της ενθύμησης της Άλωσης της Πόλης από τους τουρκους.

Συνεχίστε το διάβασμα ΕΔΩ........

Όπερ έδει δείξε...

Άρθρο του Κώστα Κόλμερ:

«Δυστυχώς επτωχεύσαμεν» Χαρίλαος Τρικούπης, 1893

Όπως στα ποδοσφαιρικά γήπεδα, οι οπαδοί της αδύναμης ομάδος εύχονται «μία βροχή να μας σώσει», έτσι τελευταίως ορισμένοι προβλέπουν τη χρεοκοπία της Ελλάδος. Ας εξετάσωμε την υποθετική κήρυξι στάσεως πληρωμών στη χώρα.

Εν πρώτοις, μία αληθινή ιστορία: Ο Αιγύπτιος ιδιοκτήτης μιας εταιρείας κινητής τηλεφωνίας, με χρέη άνω των τριών δις ευρώ, προκειμένου να μην πληρώσει τους ομολογιούχους, μετεκόμισε στο Λονδίνον, όπου η πτωχευτική διαδικασία είναι ευνοϊκώτερη της ηπειρωτικής Ευρώπης. Εν συνεχεία, κάλεσε τους κατόχους των ομολόγων να προσέλθουν εις διευθέτησι του χρέους, κατά την οποία θα επλήρωνε κλάσμα της οφειλής του. Όπερ και επέτυχε, με την απειλήν της πτωχεύσεως. Πολλοί οφειλέτες ενέδωσαν και το χρέος επανηγοράσθη στα 10 λεπτά ανά ευρώ.
Αν η απειλή χρεοκοπίας αποδίδει, πόσο μάλλον η ίδια. Η Αργεντινή, η Ρωσία και η Τουρκία είναι μερικά παραδείγματα χωρών που ουσιαστικώς χρεοκόπησαν την τελευταία 20ετία, για να.................   για να ευημερήσουν εν συνεχεία.

Ολίγη θεωρία τώρα. Σύμφωνα με την άλγεβρα, ένα χρέος είναι αδιατήρητον εάν το επιτόκιον εξυπηρετήσεως υπερβαίνει τον ρυθμόν αυξήσεως του εισοδήματος. Τούτο ισχύει όχι μόνον δι’ άτομα, οικογενείας και επιχειρήσεις αλλά και γι’ ακυβέρνητες πολιτείες. Όταν ο ρυθμός αυξήσεως των τόκων υπερβαίνει τον ρυθμόν αναπτύξεως της εθνικής οικονομίας, η κυβέρνησι πρέπει να εκπονήσει πλεονασματικό προϋπολογισμό. Το πλεόνασμα πρέπει να αυξάνει όσον υψηλοτέρα είναι η αναλογία χρέους προς εισόδημα. Οι φόροι πρέπει ν’ αυξάνονται σ’ ένα ανοδικό περιβάλλον επιτοκίων. Επίσης, όταν το επιτόκιον υπερβαίνει τον ρυθμό αυξήσεως των εξαγωγών, το έλλειμμα εξωτερικών συναλλαγών είναι αδιατήρητον και οφείλει να τεθή υπό έλεγχο, προτού ανατρέψει την οικονομική ισορροπία των τραπεζών (βλ. σχ. “The algebra of debt growth”, υπό Tim Gongton, The debt threat, Basil Blackwell 1988).

Στον πραγματικό κόσμο της ελληνικής οικονομίας, ο ρυθμός αναπτύξεως του εθνικού εισοδήματος το 2009 ήταν αρνητικός (μείον 2% και κάτι περισσότερον του χρόνου), ενώ το επιτόκιον εξυπηρετήσεως του δημοσίου χρέους άνω του 5%.΄Εναντι της αρνητικής αυτής επιδόσεως, το ελληνικό κράτος «τρέχει» μ’ ένα έλλειμμα 10% του ΑΕΠ ή 25 δις ευρώ. Το έλλειμμα είναι αδιατήρητον και το γνωρίζει τόσον η κυβέρνησις όσον οι ξένοι δανειστές. Απλώς αμφότεροι καιροσκοπούν πιστεύοντες ότι η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα (ΕΚΤ) θα τους σώσει (bail-out).

Πιθανώς ναι (εντός της Ευρωζώνης), ενδεχομένως όχι (εκτός). Πάντως η σωτηρία της ελληνικής οικονομίας δεν θα συνεχίζεται στο διηνεκές. Διατρέχει συνεπώς τον κίνδυνον χρεοκοπίας. Επίσης, ενώ οι εξαγωγές της χώρας μειώθησαν εφέτος κατά 22% (17% των εμπορευμάτων και 5% του τουριστικού εισοδήματος), η χώρα πρέπει να πληρώσει άνω των 17 δις ευρώ σε τόκους και να δανεισθή εκ νέου χρεολύσια 30 δις ευρώ. Άρα και το έλλειμμα εξωτερικών συναλλαγών κατέστη ανεξέλεγκτον ήδη από το 2008, εν γνώσει της ΕΚΤ και των ξένων πιστωτών. Συντόμως θα λείψει η ρευστότης, όσα ομόλογα κι αν εκδώσει το Δημόσιο − ιδίως εάν οι τράπεζες δεν τα αναεξοφλήσουν στην ΕΚΤ στα τέλη του 2010.

Οι συνέπειες του χρεοστασίου
Εάν η κυβέρνησις κηρύξει αυτοβούλως στάσιν πληρωμών, δεν θα πληρώσει περί τα 57 δις ευρώ. Ο εξωτερικός δανεισμός θ’ ανασταλεί επ’ αόριστον. Όχι όμως κι ο εσωτερικός δανεισμός, κατά το προηγούμενον της Γαλλίας του κ. Σαρκοζί. Το εθνικόν εισόδημα θα μειωθή 5% απ’ την αύξησι των φόρων (για την ισοσκέλισι του προϋπολογισμού) και τη μείωσι των δημοσίων δαπανών (για τον περιορισμό της σπατάλης).
Οι δανειστές θα κληθούν να διαπραγματευθούν το δημόσιο χρέος, ύψους 310 δις ευρώ, και εάν τυχόν προσληφθή ως διαμεσολαβητής ο γνωστός Αιγύπτιος ημπορεί να το μειώσει έως των 31 δις ευρώ − όπου καθίσταται εξοφλήσιμον εντός 6ετίας.

Oι συνέπειες της στάσεως πληρωμών θα γίνουν αισθητές στον τελευταίο πολίτη της χώρας. Μισθοί και συντάξεις δεν θα πληρωθούν εφ’ ορισμένο χρόνον. Ο αριθμός των δημοσίων υπαλλήλων θα μειωθή στο απαραίτητον ύψος (όπερ σκόπιμον). Θ’ ακριβήνει το πετρέλαιο, θα λείψουν τ’ ακριβά φάρμακα, θα διακόπτεται το ηλεκτρικό ρεύμα ορισμένες ώρες την ημέρα. Θα κινδυνεύσουν οι τράπεζες αλλ’ ο πανικός γρήγορα θα παρέλθη, ιδίως εάν αυξηθούν τα επιτόκια.

Εν συνεχεία μιας εθνικής χρεοκοπίας, η Ελλάς θα πρέπει ν’ αποχωρήσει της Ευρωζώνης («καλό» διά την ανταγωνιστικότητα) και «κάθε κατεργάρης θα πάει στον πάγκο του». Θα σταματήσουν οι πολιτικές απεργίες και οι παράλογες διεκδικήσεις (π.χ. ΟΛΠ), αλλ’ ουδείς θ’ αδικηθή:

•Οι μεν δανειστές έχουν εισπράξει το κεφάλαιο των απ’ τους τόκους, οι δε ανεπάγγελτοι πολιτικοί θα πάνε σπίτι τους (διά να μην πάνε φυλακήν).

•Ο ελληνικός λαός θα μάθη να παράγει περισσότερα και να καταναλίσκει λιγώτερα. Να ζη εν τω μέτρω των δυνάμεων, όπερ χρήσιμον, ως απέδειξε η νομισματική μεταρρύθμισι της Δυτικής Γερμανίας το 1947 και της Ανατολικής το 1991.

•Όσον αφορά στους ξένους ομολογιούχους, τα παράπονα στην κυρία Μέρκελ και στον κ. Τρισέ που έκαναν «τα στραβά μάτια», όταν οι ελληνικές κυβερνήσεις εδανείζοντο 100 δις ευρώ ετησίως, περισσότερα απ’ ό,τι η Βραζιλία και η Ρωσία ομού − αν και χώρες πολυπληθείς.

Η στιγμή πρόσφορος.

Η Ελλάς δεν θα είναι ούτε η πρώτη ούτε η τελευταία που θα «βαρέσει κανόνι». Προηγήθη πέρσι η Ισλανδία, που δεν επλήρωσε τους καταθέτες, και η Αυστρία εφέτος, που κρατικοποίησε την τρίτη μεγαλυτέρα τράπεζά της, ολίγον απέχουσα της χρεοκοπίας.

Η Ουγγαρία, η Λιθουανία και η Ρουμανία προσέφυγαν στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείον, που αποτελεί ευφημισμό της στάσεως πληρωμών. Ο πυραμιδοποιός Μέηντοφ εφόρεσε φέσι 60 δις δολάρια σε επενδυτές και κοινωφελή ιδρύματα, όπως ο Αλβανός πρόεδρος Σαλί Μπαρίσα προ λίγων ετών. Ο Ντικ Φαλντ, της Lehman Brothers, έχασε περιουσίαν 600 δις ευρώ. Άνω των 260 μεγάλων επιχειρήσεων επτώχευσαν ανά τον κόσμο και στις ΗΠΑ 250 τράπεζες. Η Ουκρανία ετοιμάζεται τώρα για φαλιμέντο και η Ιρλανδία παρ’ ολίγον, πέρσι.

Η Ελλάς οφείλει 310 δις ευρώ και αδυνατεί να εξοφλήσει το εξωτερικό χρέος. Η εκδοχή της χρεοκοπίας είναι βεβαία αλλ’ ουδέποτε το κλίμα θα ήταν ευνοϊκώτερον απ’ ό,τι σήμερον. Μπροστά στις ξένες, η επικειμένη χρεοκοπία της αποτελεί απλούν πταίσμα. Πρόσθετον πλεονέκτημα είναι ότι με τη χρεοκοπία η χώρα θ’ αποφύγει την υποδόριο πίεσι που ασκείται υπό των ξένων μυστικοσυμβουλίων (S&P, Fitsh, Moody’s), να ενδώσει στα εθνικά της ζητήματα: Σκοπιανό, Κύπρος, Αιγαίον Πέλαγος…

Όπερ έδει δείξαι.
σημ. blog ΤΟ ΑΡΘΡΟ ΑΠΗΧΕΙ ΤΙΣ ΑΠΟΨΕΙΣ ΤΟΥ ΣΥΓΓΡΑΦΕΑ ΚΑΙ ΔΕΝ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΟΤΙ ΥΙΟΘΕΤΟΥΜΕ ΤΑ ΓΡΑΦΟΜΕΝΑ.

Συνεχίστε το διάβασμα ΕΔΩ........

Κρίση του ευρώ: ας αναλάβουν όλοι το μερίδιο της ευθύνης που τους αναλογεί

                                                                         Triple hazard


του Χιούγκο Ντίξον           © Reuters Breaking Views




Η Ελλάδα: «αχ! Η δόση του ΔΝΤ που περίμενα!». Οι δανειστές: «κάτω τα χέρια σου! Είναι η εγγύηση για την αποφυλάκιση του Ντομινίκ Στρος-Καν»! (του Plantu από τη «μοντ»)

Η ιδέα του «ηθικού κινδύνου» βρίσκεται στον πυρήνα της κρίσης του ευρώ: η πεποίθηση πως για να αλλάξει κανείς συμπεριφορά θα χρειαστεί να υποστεί τις συνέπειες των πράξεών του, ισχύει πράγματι και για τη νομισματική ένωση (ΟΝΕ)· υπό τον όρο πως οι πάντες αναγνωρίζουν το μερίδιο της ευθύνης που τους αναλογεί.

Τα σημερινά προβλήματα της Ευρώπης δεν οφείλονται μόνο στους υπερβολικά σπάταλους Έλληνες, αλλά και στις τράπεζες που τους δάνειζαν, των οποίων η απρονοησία σχετίζεται απολύτως με την υποκρισία και την ανοησία των Γάλλων και των Γερμανών.

Όλοι οι παραπάνω πρέπει να πληρώσουν.

Αν η ευρωπαϊκή οικονομική κρίση είναι ανεπίλυτη σε τέτοιο βαθμό (με φόντο τις ατέρμονες διχογνωμίες ως προς τα ενδεδειγμένα μέτρα για την επίλυσή της) αυτό ισχύει εν πολλοίς διότι πολλοί από τους πρωταγωνιστές αυτού του εγκλήματος δεν έχουν ακόμα εξομολογηθεί τα κρίματά τους. Στην Ευρώπη οι πάντες αρέσκονται να περηφανεύεται πως διαθέτουν όλες τις αρετές και να κατηγορούν τους άλλους για τα άπειρα ελαττώματά τους. Αλλά αυτός, ας το παραδεχθούμε, δεν είναι και ο καλύτερος τρόπος για να βρεθεί................. μια δίκαιη λύση.

Υποκρισία

Το βασικό ερώτημα είναι αν ο κύριος υπεύθυνος είναι οι δανειολήπτες (η Πορτογαλία, η Ελλάδα, η Ιρλανδία) ή οι δανειστές τους. Αν, όπως το κάνουν τα λαϊκά γερμανικά φύλλα, θεωρήσουμε πως για όλα φταίνε οι πρώτοι, το λογικό συμπέρασμα δεν μπορεί να είναι παρά το ξέσπασμα της δίκαιης μήνεώς μας εναντίον τους, με τη μορφή της επιβολής αυστηρότατης λιτότητας στις άσωτες αυτές χώρες, στο πλαίσιο δρακόντειων προγραμμάτων διάσωσής τους.

Σε αντίθετη περίπτωση, η επίδειξη υπερβολικής επιείκειας θα διακινδύνευε την υποτροπή τους!

Αλλά και οι δανειστές -κράτη και τράπεζες- διέπραξαν ένα βαρύτατο αμάρτημα, εκείνο της απρονοησίας. Οι κάτοικοι πολλών κρατών, ιδίως της Ιρλανδίας, αρχίζουν να το συνειδητοποιούν αυτό, στο πετσί τους. Αλλά οι Γερμανοί και οι Γάλλοι, που οι τράπεζές τους έχουν εκτεθεί σε σημαντικό βαθμό σε ομόλογα των περιφερειακών κρατών-μελών της ευρωζώνης, εξακολουθούν να αρνούνται να παραδεχθούν αυτή την απλή πραγματικότητα.

Εξ ου και ο ακόλουθος «ηθικός κίνδυνος»: στο βαθμό που οι χρηματοπιστωτικοί οργανισμοί εξακολουθούν να μην υφίστανται υποτίμηση των ενεργητικών τους λόγω της αναδιάρθρωσης των δημοσίων χρεών των δανειστών τους, πώς είναι δυνατό να αντλήσουν τα πολύτιμα διδάγματα της παρούσας κρίσης;

Ένας τρίτος «ηθικός κίνδυνος» αφορά την υποκρισία των ευπόρων κρατών. H Γερμανία και η Γαλλία (και πάλι!) είναι οι κύριοι υπεύθυνοι για την χαλάρωση της δημοσιονομικής πειθαρχίας της ευρωζώνης, στις αρχές του 21ου αιώνα, όταν παραβίασαν τη «συνθήκη του Μάαστριχτ» όσον αφορά τον υπερβολικό δανεισμό. Θα ήταν άρα λογικό να υποστούν με τη σειρά τους τις συνέπειες των επιλογών τους αυτών, κυρίως δανείζοντας με καλύτερους όρους την Ελλάδα και τις άλλες χώρες που αντιμετωπίζουν δυσκολίες.

Δεν υπάρχει αμφιβολία πως τα μέτρα που εντέλει θα επιλύσουν την κρίση του ευρώ είναι:
η μεγαλύτερη λιτότητα στις υπερχρεωμένες χώρες,
οι απώλειες ενεργητικών για τους χρηματοπιστωτικούς οργανισμούς που τις δάνειζαν και
η έκδοση από τα πλούσια κράτη ομολόγων με ευνοϊκούς όρους,.
Αλλά η ευρωζώνη θα έβγαινε γρηγορότερα από το τούνελ αν οι πάντες αναλάμβαναν επιτέλους το μερίδιο της ευθύνης που τους αναλογεί.
Ο Hugo Dixon είναι δημοσιογράφος

Συνεχίστε το διάβασμα ΕΔΩ........

Πεθαίνουνε μωρέ, ποτέ τα παλικάρια;

Σαν σήμερα, πριν τρία χρόνια, 23 Μαΐου 2006, έπεσε στο Αιγαίο υπέρ πίστεως και πατρίδος ο σμηναγός Κωνσταντίνος Ηλιάκης. Άλλος ένας Έλληνας έγραψε το όνομά του με χρυσά γράμματα στο πάνθεον των ηρώων του έθνους.

Ο Κωνσταντίνος Ηλιάκης καταρρίφθηκε σε πολεμική ενέργεια, αντιμετωπίζοντας τουρκικά μαχητικά οπλισμένα, τα οποία εισήλθαν στον εθνικό εναέριο μας χώρο. Κάθε άλλη ερμηνεία, κάθε άλλη πολιτική ή δήθεν διπλωματική ερμηνεία απλά δεν στέκει. Και αυτό το ξέρουν όλοι όσοι έχουν μία επαφή με αυτό που λέγεται εθνική άμυνα. Ο Κωνσταντίνος Ηλιάκης, ήταν ένας από τους καλύτερους πιλότους της Αεροπορίας μας. Άνθρωποι που υπηρετούσαν μαζί του έχουν να πούν τα καλύτερα. Πάνω από όλα όμως ο Ηλιάκης ήταν ΕΛΛΗΝΑΣ. Και έπεσε για την Ελλάδα. Μια Ελλάδα που όπου και αν γυρίσεις να κοιτάξεις σε πληγώνει, όπως λέει και ο ποιητής. Σε αυτή την Ελλάδα όμως, με τα ελαττώματα, με τα λάθη, με την κακή λειτουργία θεσμών, σε αυτή την Ελλάδα οφείλουμε όλοι. Την ύπαρξη μας. Ο Σμηναγός Ηλιάκης ξεκίνησε ένα πρωϊνό να κάνει αυτό που είχε εκπαιδευθεί και αυτό το οποίο είχε ως ιδανικό: να περιφρουρήσει τον εναέριο χώρο την πατρίδας. Αυτό που θα έκανε ο οποιοσδήποτε πιλότος του ΝΑΤΟ και της Ευρωπαϊκής Ενώσεως για την δική του πατρίδα. Αυτό το οποίο θα έκαναν και κάνουν και οι τούρκοι για την δική τους πατρίδα.

Η δική μας πατρίδα, η πατρίδα του σμηναγού, τον τίμησε είναι η αλήθεια. Δεν θα εξετάσω αν κάποιοι από τους πολιτικούς κυρίως, δεν κατάλαβαν ούτε και πρόκειται , το τι ακριβώς έγινε. Και δεν κατάλαβαν και δεν ένοιωσαν. Η Αεροπορία μας απεκάλυψε ένα μνημείο στον τόπο της καταρρίψεως του. Η τιμή όμως για τον ήρωα, είναι στις σκέψεις και τις συνειδήσεις όλων αυτών που πιστεύουν στο Έθνος και τις αξίες του. Όλων όσων ξέρουν ότι ο Ηλιάκης έπεσε μαχόμενος, την στιγμή που κάποιοι κάνουν τα πολιτικά τους παιχνίδια και προβαίνουν σε βαρύγδουπες δηλώσεις. Την στιγμή που η ελληνίδα υπουργός Εξωτερικών κάνει ότι μπορεί για να βάλει τους τούρκους στην Ευρωπαϊκή Ένωση, Στην Ευρώπη μας, την Ευρώπη των Εθνών και των Πολιτισμών. Σε ευχαριστούμε γενναίε Σμηναγέ. Καλές να είναι οι πτήσεις σου στον Ουρανό των Ηρώων.

Συνεχίστε το διάβασμα ΕΔΩ........

Η αναδιάρθρωση του χρέους δεν αρκεί για να επιλυθεί η κρίση του ευρώ

του Σάιμον Τίλφορντ 

Debt restructuring will not end the euro crisis

©Centre for European Reform

Πριν καλά-καλά στεγνώσει το μελάνι στη συμφωνία στήριξης της Πορτογαλίας από την Ευρωπαϊκή Ένωση (ΕΕ) και το «διεθνές νομισματικό ταμείο» (ΔΝΤ), είναι ήδη φανερό πως το ανάλογο πρόγραμμα στήριξης της Ελλάδας απέτυχε να βελτιώσει τη βιωσιμότητα των δημοσίων οικονομικών της. Υπάρχουν μάλιστα φήμες -που διαψεύδονται κατηγορηματικά- πως η γερμανική κυβέρνηση εξετάζει σχέδια αποβολής της Ελλάδας από την ευρωζώνη. Αντί να βελτιώσουν την πρόσβασή τους στις χρηματαγορές, τα προγράμματα στήριξης της Ελλάδας και της Ιρλανδίας (που συνήψε το δικό της πρόγραμμα το Δεκέμβριο του 2010), έχουν οδηγήσει τις δύο χώρες στο να αντιμετωπίζουν πρωτοφανή κόστη δανεισμού.

Γνωρίζουμε πια εις βάθος τους λόγους που συνέβη αυτό: οι αγορές δεν πιστεύουν πως τα παραπαίοντα κράτη-μέλη του ευρώ θα εμφανίσουν τους απαραίτητους ρυθμούς ανάπτυξης ώστε να κατορθώσουν να εξυπηρετήσουν τα χρέη τους. Καθώς τα «πακέτα στήριξης» επιβάρυναν περαιτέρω τα δημόσια οικονομικά των ενδιαφερομένων κρατών, οι αγορές έγιναν ακόμα περισσότερο σκεπτικιστικές. Τα ίδια ισχύουν πάνω-κάτω και για την Πορτογαλία, παρά το λιγότερο δρακόντειο χαρακτήρα του δικού της προγράμματος στήριξης.

Από την «ήπια» στην αναπόφευκτη «βίαιη» αναδιάρθρωση

Αλλά και τα τρία αυτά κράτη πιθανότατα θα οδηγηθούν σε αναδιάρθρωση του δημόσιου χρέους τους. Αρχικά, δεν υπάρχει αμφιβολία πως η ΕΕ θα προτείνει (και θα επιβάλει) «ήπιες» αναδιαρθρώσεις: ένα συνδυασμό παράτασης του χρόνου αποπληρωμής των δανείων και μείωσης των επιτοκίων τους. Αλλά αυτό δε θα φέρει αποτέλεσμα κι ως το 2013 δε θα υπάρχει άλλη εναλλακτική λύση από τη «βίαιη» αναδιάρθρωση, συμπεριλαμβανομένης της παραγραφής χρεών της τάξης του 50% -ίσως και περισσότερο.

Ατυχώς, τουλάχιστο στην περίπτωση της............  Ελλάδας και της Πορτογαλίας, ούτε κι αυτό δε θα αρκέσει ώστε να εξασφαλίσει τη συνέχιση της συμμετοχής τους στην ευρωζώνη.

Αναδιαρθρώσεις χρέους αυτής της κλίμακας είναι ριψοκίνδυνες και ταραχώδεις. Η ευρωζώνη θα εξαναγκασθεί να διοχετεύσει ρευστότητα στις τράπεζες των περιφερειακών κρατών που κατέχουν πελώριες ποσότητες χρεογράφων των αντίστοιχων χωρών τους. Χρηματοπιστωτικοί οργανισμοί άλλων κρατών-μελών της ευρωζώνης είναι επίσης εκτεθειμένοι στα χρέη των περιφερειακών κρατών, και θα χρειαστεί κι εκείνα να αντλήσουν κεφάλαια -από τους ιδιώτες επενδυτές ή τις κυβερνήσεις τους.

Εντωμεταξύ, έως ότου η ΕΕ φτάσει στην «βίαιη» αναδιάρθρωση χρέους το 2013, πάνω από το μισό του χρέους των υπερχρεωμένων κρατών θα βρίσκεται πια στα χέρια δημοσίων φορέων, σαν τις κυβερνήσεις της ΕΕ, το ΔΝΤ και την «ευρωπαϊκή κεντρική τράπεζα» (ΕΚΤ). Προκειμένου η αναδιάρθρωση αυτή να μην οδηγήσει σε επέκταση της κρίσης σε ολόκληρη την ευρωζώνη, η ΕΚΤ θα χρειαστεί να είναι έτοιμη να παράσχει ρευστότητα και -αν είναι δυνατό- να αγοράζει κυβερνητικά ομόλογα. Η ίδια η ΕΚΤ όμως θα έχει ήδη επωμιστεί πελώριες ζημίες λόγω των προηγουμένων δανείων που έχει παράσχει στα υπερχρεωμένα κράτη. Αλλά ακόμα κι αν υποθέσουμε πως όλα αυτά δε θα οδηγήσουν σε μια ακόμα συστημική οικονομική κρίση, θα μπορέσει άραγε αυτή η αναδιάρθρωση χρέους/χρεοκοπία να επιλύσει την κρίση;

Η αναδιάρθρωση δεν αρκεί

Η -μερική έστω- σεισάχθεια των περιφερειακών κρατών όμως δε θα αρκέσει να επιλύσει τα προβλήματά τους. Στο κάτω-κάτω, οι τόκοι που καταβάλουν για την εξυπηρέτηση του δημόσιου χρέους τους δεν είναι παρά ένα μικρό (αλλά ταχύτατα αυξανόμενο) μέρος των ελλειμμάτων τους. Η μείωση του κόστους αυτού κατά 50%-60%, ασφαλώς θα βελτιώσει τη βιωσιμότητα της οικονομικής κατάστασης των κρατών αυτών. Αλλά αν τα κράτη αυτά δεν επιστρέψουν στο δρόμο της ανάπτυξης, θα συνεχίσουν να καταφεύγουν στις χρηματαγορές, που θα τις δανείζουν με δυσπρόσιτο κόστος. Από τα τρία αυτά κράτη, μόνο η Ιρλανδία έχει καλές πιθανότητες να πείσει τους δανειστές για τη φερεγγυότητά της.

Ιρλανδία

Αν το 2013 (όταν αναμένεται να έχει φθάσει στο 120% του ΑΕΠ) διαγραφεί το 50% του δημόσιου χρέους της Ιρλανδίας, ένα δημόσιο χρέος της τάξης του 60% θα μοιάζει ανεκτό. Αλλά όπως φαίνεται, η χώρα θα συνεχίζει και τότε να έχει πελώρια ελλείμματα και να χρειάζεται συνέχιση της δημοσιονομικής λιτότητας.

Στην περίπτωση της Ιρλανδίας όμως, κατά πάσα πιθανότητα οι επενδυτές θα εκτιμήσουν πως η ιρλανδική οικονομία είναι αρκετά ισχυρή ώστε να αντεπεξέρθει σε αυτή τη διαρκή λιτότητα. Η Ιρλανδία έχει ήδη πρωτογενή πλεονάσματα, πράγμα που σημαίνει πως ήδη έχει πάψει να εξαρτάται από το εξωτερικό για να εξυπηρετεί το χρέος της, ενώ το ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών της δεν επιβαρύνει την οικονομία. Ασφαλώς και δε θα υπάρξει επιστροφή στους ρυθμούς ανάπτυξης της εποχής της «κελτικής τίγρης», αλλά ο εξαγωγικός τομέας της χώρας εξακολουθεί να είναι ανταγωνιστικός. Οι εξαγωγές μπορούν να τα πάνε σχετικά καλά και να συντηρήσουν αξιοπρεπείς ρυθμούς οικονομικής ανάπτυξης. Οπότε, η Ιρλανδία μπορεί να επανέρθει σχετικά γρήγορα στις χρηματαγορές, μετά τη «βίαιη» αναδιάρθρωση του χρέους της.

Ελλάδα

Το συμβαίνει όμως με την Ελλάδα και την Πορτογαλία; Σε αμφότερες τις περιπτώσεις, η εικόνα είναι χειρότερη.

Αν θεωρήσουμε πως όταν αναδιαρθρωθεί «βίαια» το χρέος της (και διαγραφεί ως και το 60% του), η Ελλάδα θα χρωστά το 160% του ΑΕΠ της, μετά την αναδιάρθρωση η χώρα θα εμφανίσει δημόσιο χρέος της τάξης του 65% του ΑΕΠ. Κι όμως, οι επενδυτές θα εξακολουθήσουν να αντιμετωπίζουν με σκεπτικισμό την ικανότητα της ελληνικής οικονομίας να απορροφήσει τις απαιτούμενες περικοπές που θα χρειάζονται για να αντιμετωπισθούν τα μεγάλα ελλείμματά της, ενώ η ελληνική κυβέρνηση θα εξακολουθεί να εξαρτάται εν πολλοίς από το ξένο δανεισμό για να τα καλύπτει: το έλλειμμα του ισοζυγίου πληρωμών της Ελλάδας έχει μεν μειωθεί, αλλά εξακολουθεί να είναι μεγάλο. Σε αντίθεση με την Ιρλανδία, η Ελλάδα πολύ δύσκολα θα κατορθώσει να πυροδοτήσει τις απαιτούμενες εξαγωγές που θα καθιστούσαν περιττή την αέναη λιτότητα. Οι εξαγωγές σήμερα αντιπροσωπεύουν μόλις το 25% του ΑΕΠ της (έναντι πάνω από 100% της Ιρλανδίας) και διατηρεί ελάχιστες εμπορικές σχέσεις με χώρες εκτός της -αναπτυσσόμενης με βραδείς ρυθμούς- ΕΕ. Είναι βέβαιο πως οι επενδυτές θα προεξοφλήσουν πως η Ελλάδα δεν πρόκειται να διασωθεί και δεύτερη φορά -και θα συνεχίσουν να αρνούνται στη χώρα την πρόσβασή της στις χρηματαγορές.

Πορτογαλία

Αλλά τι θα συμβεί με την Πορτογαλία; H Πορτογαλία έχει σωρεύσει μικρότερο χρέος από την Ελλάδα (της τάξης του 95% του ΑΕΠ) αλλά έχει πολύ σημαντικά δημοσιονομικά ελλείμματα, πελώριο έλλειμμα εσωτερικού δανεισμού κι έλλειμμα ισοζυγίου πληρωμών αντίστοιχο της Ελλάδος. Το άθροισμα του δημοσίου και του ιδιωτικού χρέους της Πορτογαλίας (χωρίς να υπολογίζεται η διατραπεζική αγορά) φθάνει πλέον στο 300% του ΑΕΠ. Κάθε περικοπή του ιδιωτικού αυτού χρέους θα καταλήγει στους κρατικούς ισολογισμούς. Σύμφωνα με το «μνημόνιο» που υπέγραψε με την ΕΕ και το ΔΝΤ, το πορτογαλικό κράτος υποχρεούται να εγγυηθεί 35 δις ευρώ τραπεζικών υποχρεώσεων (ποσό που ισούται πάνω-κάτω με το 20% του ΑΕΠ της). Αλλά καθώς η πορτογαλική οικονομία αναμένεται πως θα βυθιστεί σε βαθιά ύφεση την επόμενη διετία (σύμφωνα με τις προβλέψεις της ΕΕ το ΑΕΠ της θα συρρικνωθεί κατά 2% το 2011 και άλλο τόσο το 2012) το κόστος της προγραμματισμένης μεταφοράς από το ιδιωτικό στο δημόσιο χρέος, πιθανότατα να κοστίσει τελικά αρκετά περισσότερο από 35 δις ευρώ.

Αν, όπως φαίνεται πιθανό, το δημόσιο χρέος της Πορτογαλίας έχει φθάσει γύρω στο 120% του ΑΕΠ ως το 2013, μια αναδιάρθρωση του χρέους της τάξης του 50% θα το μειώσει γύρω στο 60% του ΑΕΠ. Αλλά με συνεχιζόμενα τα μεγάλα δημοσιονομικά ελλείμματα κι ανέφικτη την πυροδότηση μιας αναπτυξιακής πορείας που να βασίζεται στις εξαγωγές, οι επενδυτές θα εξακολουθούν να είναι πολύ επιφυλακτικοί στο να δανείσουν την πορτογαλική κυβέρνηση. Η πορτογαλική οικονομία είναι πιο ανοικτή από την ελληνική, αλλά δε συγκρίνεται σε καμία περίπτωση με την εξωστρέφεια της ιρλανδικής, ενώ διατηρεί επίσης ελάχιστες εμπορικές σχέσεις εκτός ΕΕ. Επιπλέον, ο κυριότερος εξαγωγικός προορισμός των πορτογαλικών προϊόντων, η Ισπανία, εισέρχεται σε μια πολυετή περίοδο ισχνών αγελάδων, καθώς αντιμετωπίζει προβλήματα εξαιρετικά παρόμοια με εκείνα του γείτονά της. Λόγω της συμμετοχής της χώρας τους στην ευρωζώνη, οι πορτογαλικές επιχειρήσεις αντιμετωπίζουν κι εκείνες πελώριες απώλειες στην ανταγωνιστικότητά τους. Επιπροσθέτως, το ευρώ κατά πάσα πιθανότητα θα εξακολουθεί να παραμένει εξαιρετικά ισχυρό ως προς το δολάριο, καθώς η αμερικανική κεντρική τράπεζα θα εξακολουθεί να ακολουθεί μια «χαλαρή» νομισματική πολιτική και η ΕΚΤ θα ανεβάζει τα επιτόκιά της.

Οικονομική ενοποίηση ή αποβολή από την ευρωζώνη;

Οπότε, τι θα συμβεί τελικά; Είναι απίθανο να δούμε περαιτέρω επιχειρήσεις διάσωσης της Ελλάδας ή της Πορτογαλίας, με τη μορφή π.χ. νέων δανεισμών τους από την υπόλοιπη ευρωζώνη. Ως τότε, οι πάντες πλέον θα έχουν αποδεχθεί πως δεν έχει νόημα να συσσωρεύεις καινούργια χρέη πάνω στα παλιά. Οπότε θα απομένουν δύο επιλογές:
άμεσες μεταβιβάσεις πόρων (η τρομερή «οικονομική ενοποίηση») ή
η αποχώρηση των ελαττωματικών κρατών από τη νομισματική ένωση (ΟΝΕ).
Όταν βρεθούμε αντιμέτωποι με το φάσμα της αποχώρησης κρατών από την ευρωζώνη, τίποτα δεν μπορεί να αποκλείσει μια συλλογική «στροφή» προς κάποιου είδους οικονομικής ένωσης. Αλλά οι πολιτικές συνθήκες για κάτι τέτοιο φαίνονται σήμερα εξαιρετικά δυσοίωνες.

Είναι δυνατό να υπάρξει μια συμπεφωνημένη αποχώρηση ενός κράτους από την ΟΝΕ; Κάτι τέτοιο θα χρειαζόταν μια συντονισμένη παρέμβαση σε μια πλειάδα τομέων:
Θα χρειαζόταν έκτακτη βοήθεια προς τις τράπεζες των περί ου ο λόγος κρατών και την επιβολή προσωρινών ελέγχων στη διακίνηση κεφαλαίων.
Τα δημόσια χρέη των αποχωρησάντων κρατών θα χρειαστεί να επανεκτιμηθούν στα νέα (και πολύ υποτιμημένα) εθνικά τους νομίσματα.
Θα πρέπει να παρακαμφθεί η διάταξη σύμφωνα με την οποία οι χώρες που εγκαταλείπουν την ευρωζώνη εγκαταλείπουν ταυτόχρονα την ΕΕ.
Είναι αδύνατο να προβλέψουμε σήμερα τις πιθανότητες αυτού του σεναρίου. Αλλά με δεδομένα τα εμπόδια που υπάρχουν για την άμεση μεταβίβαση πόρων εντός της ευρωζώνης, δε θα συνιστούσα σε κανέναν να στοιχηματίσει πολλά λεφτά εναντίον του.
Ο Simon Tilford είναι επικεφαλής οικονομολόγος του «κέντρου για ευρωπαϊκή μεταρρύθμιση» (CER)
πηγη ppol...

Συνεχίστε το διάβασμα ΕΔΩ........

Οι λαθρομετανάστες, τα επεισόδια, η Διεθνής ( ; ) Αμνηστία.. και ο πατερούλης Soros

Μεγάλος αριθμός κατοίκων συγκεντρώθηκε πριν λίγες μέρες στη διασταύρωση των οδών Ηπείρου και 3ης Σεπτεμβρίου ζητώντας να φύγουν οι λαθρομετανάστες από την Ελλάδα και να συλληφθούν οι δράστες της στυγνής δολοφονίας του 44χρονου γείτονά τους, Μανώλη Καντάρη. Στα γύρω στενά δυνάμεις των ΜΑΤ βρίσκονταν σε επιφυλακή και τροχονόμοι διευκόλυναν την κίνηση των οχημάτων ενώ έξω από τα κτίρια που τελούν υπό κατάληψη από άτομα του λεγόμενου αντι-εξουσιαστικού χώρου, από τα οποία κανείς δεν τους βγάζει, υπήρχαν νεαροί που είχαν σχηματίσει ομάδες περιφρούρησης, για να φυλάξουν τους λαθρομετανάστες από τους "κακούς ακροδεξιούς"..

Είναι να απορεί κανείς με το παράδοξο που συμβαίνει στην Ελλάδα. Οι αντιεξουσιαστές -οι αντίθετοι στην εξουσία δηλαδή- παίρνουν το νόμο στα χέρια τους δρώντας ως αστυνομία στη θέση της αστυνομίας για την "αποκατάσταση της τάξης" όπως οι ίδιοι την επιθυμούν, ενώ οι "κακοί ακροδεξιοί" που είναι υπέρ της εξουσίας και της ευνομίας και πράτουν ακριβώς το ίδιο με τους πρώτους, θεωρούνται καταδικαστέοι. Και δε μένει τίποτε άλλο παρά να αναρωτηθούμε εμείς οι υπόλοιποι, που δεν είμαστε μήτε αντιεξουσιαστές, μήτε ακροδεξιοί, τι απέγινε εκείνη η ριμάδα η Δημοκρατία, το γράμμα του Νόμου που οι φύλακες των πόλεων ορκίστηκαν να υπηρετούν, και γιατί βρεθήκαμε αφύλακτοί, έρμαιο στα "έτσι θέλω" των διάφορων ομάδων, ιδιαίτερα εκείνων που ενώ βάλουν κατά του ρατσισμού και της εξουσίας, αποδεικνύονται οι χειρότεροι εκ των ρατσιστών και εξουσιαστών.
Στην οδό....................................... Αριστοτέλους υπήρχαν ορισμένα μαγαζιά μεταναστών που ήταν ανοικτά αλλά και αρκετά με κατεβασμένα ρολά. Οι μετανάστες δεν έκρυβαν τον φόβο τους για όσα είχαν συμβεί αλλά έλεγαν πως είναι άνθρωποι που θέλουν να ζήσουν και να εργαστούν με ηρεμία και ότι δεν έχουν καμία σχέση με κακοποιούς. Και είναι βέβαιο πως δεν είναι όλοι οι μετανάστες λαθραίοι, κλέφτες, βιαστές, και δολοφόνοι.. Όταν όμως βλέπει κανείς τη χώρα του μέρα με τη μέρα να μεταμορφώνεται σε έκτρωμα, σε χαβούζα λαθρέμπορων όπλων και ναρκωτικών, σε μπουρδέλο τριτοκοσμικών που υποτίθεται ότι ήρθαν εδώ για ένα καλύτερο μέλλον όμως αντί αυτού καταστρέφουν και το μέλλον της χώρας που τους φιλοξενεί, θέλωντας και μη, τότε το αίμα αθώων που θα κυλίσει στην άσφαλτο, γίνεται η τελευταία σταγόνα που κάνει το ποτήρι της υπομονής να ξεχειλίσει. Και τότε την πληρώνουν όλοι το ίδιο. Δίκαιως ή αδίκως.

Το κερασάκι στην τούρτα: Για ρατσιστική βία επικρίνει την Ελλάδα η Διεθνής Αμνηστία (το πόσο διεθνής, διαφανής και αμερόληπτη είναι θα το δούμε παρακάτω)

Πάρατηρήστε συνθήματα και προτροπή..

Από την επίσημη ιστοσελίδα της Διεθνούς Αμνηστίας (Ελληνικό τμήμα) μαθαίνουμε για τα μέλη της, διαβάστε εδώ.. Ξεχωρίζουν και η κ. Αλ. Τσούνη η οποία μαζί με άλλους πολλούς δραστηριοποιήθηκαν κατά καιρούς σε δραστηριότητες που από τους περισσότερους καλούνται ως 5η φάλαγγα διάλυσης της χώρας μας και από τους ίδιους τους συμμετέχοντες καλούνται ως «δημοκρατικές ευαισθησίες». Ας μάθουν όμως καλά πως γνωρίζουμε τι καπνό «φουμάρουν» καθώς και τι είναι ακριβώς η Διεθνής Αμνηστία που δεν είναι κάτι άλλο παρά εργαλείο αποδόμησης για τα συμφέροντα του χρηματοδότη τους, του George Soros.

Amnesty International.. Ο πατερούλης Soros.

Στο OSI (Open Society Institute), ιδρυτής και πρόεδρος ήταν και είναι ο Soros. Με τη σειρά του το OSI είναι ο μοναδικός χρηματοδότης της "Διεθνούς Αμνηστίας". Αυτά μας πληροφορεί το Muckety που στηρίζει τις πληροφορίες του σε πολλούς έμπειρους δημοσιογράφους από ολο τον κόσμο.

Στη συνέχεια θα γνωρίσουμε μερικές από τις δήθεν δημοκρατικές δραστηριότητες των μελών της διεθνούς αμνηστίας που παράλληλα ανήκουν και σε πολλές άλλες ΜΚΟ ελληνικές και ξένες. Βεβαίως όλες αυτές οι ΜΚΟ καθώς και τα μέλη τους, αλληλοσυμπλέκονται και έχουν άλλοτε μικρότερη και άλλοτε μεγαλύτερη σχέση με τις γνωστές «συνιστώσες»

• EBCO - Αντιρρησίες συνείδησης, Αλεξία Τσούνη, Λάζαρος Πετρομελίδης..
• Συλλογή Υπογραφών για Σεμπρένιτσα.. Όλα τα «καλά ευαίσθητα» παιδιά του ΟΑΚΚΕ..
• Εκπομπή από το KontraChannel – Βαλιανάνατος, Θεοδωρίδης (Αυγή), Τσούνη και μέλη του Ουράνιου Τόξου.. (απο το υγρο-πυρ blogspot)
• Διοργάνωση – Αντίρρηση Συνείδησης, Τσούνη, Πετρομελίδης (τον είδαμε στην EBCO) και αλλοί.
• Novazora – Το πρόβλημα των Εκδιωχθέντων «Μακεδόνων», Τσούνη κλπ,
• Για ρατσιστική βία επικρίνει την Ελλάδα η Διεθνής Αμνηστία (ο Soros και οι  μαριονέτες του)..

(Σημείωση: Αυτά ήταν για τους παγκοσμιοποιητές και τις "οργανώσεις" που τους περιστοιχίζουν. Όσον αφορά μερικούς πολιτικούς και κάποιους δημοσιογράφους, οι οποίοι ούτε λίγο ούτε πολύ χρίζουν ακροδεξιούς όποιους πολίτες "γουστάρουν", ένα έχουμε να συμπληρώσουμε μόνο: Οι πολίτες δεν διοικούν και δεν εξουσιάζουν και το πολύ-πολύ να ειναι τα θύματα του φασισμού. Αυτοί που θα μπορούσαν να ασκούν φασισμό είναι αυτοί που κρατούν στα "χέρια" τους εξουσία, την οποιαδήποτε εξουσία.)

Στη συνέχεια η καταγγελία των πιο πάνω εξαρτημένων.

Οι απαράδεκτες συνθήκες στις οποίες κρατούνται οι παράνομοι μετανάστες, η αύξηση των περιστατικών ρατσιστικής βίας εναντίον μεταναστών και η αστυνομική βία είναι τα κυριότερα σημεία της έκθεσης της Διεθνούς Αμνηστίας για την Ελλάδα που δόθηκε την Πέμπτη στη δημοσιότητα.

Η οργάνωση επικρίνει την αστυνομία για «υπερβολική χρήση δακρυγόνων και άλλων χημικών κατά διαδηλωτών», όπως στην πορεία για την 2η επέτειο της δολοφονίας του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου τον περασμένο Δεκέμβριο, αλλά κυρίως για την κακομεταχείριση παράνομων μεταναστών.

Αναφέρει, μεταξύ άλλων, τον ξυλοδαρμό λαθρομεταναστών που φιλοξενούνται στο κέντρα κράτησης στο Σουφλί. Η έκθεση, που αφορά το έτος 2010, επικρίνει σφοδρά τις συνθήκες διαβίωσης στα κέντρα αυτά όπου οι παράνομοι μετανάστες ζουν ο ένας πάνω στον άλλο, έχουν σοβαρές ελλείψεις υγιεινής και περιορισμένη πρόσβαση σε ιατρική περίθαλψη.

Οσον αφορά τις ρατσιστικές επιθέσεις εναντίον μεταναστών, η έκθεση τονίζει ότι αυξήθηκαν ιδίως στην Αθήνα και επικρίνει τους αστυνομικούς που δεν προστατεύουν τα θύματα στην περιοχή του Αγίου Παντελεήμονα.

Αυτό που δεν μας είπε όμως η εν λόγω οργάνωση, είναι το ποιός θα προστατέψει τους κατοίκους του Αγίου Παντελεήμονα από τους λαθρομετανάστες!

HellasOnTheWeb

Συνεχίστε το διάβασμα ΕΔΩ........