Το κεντρικό μας σενάριο είναι ότι η Ελλάδα θα αποφύγει μία εθελοντική αναδιάρθρωση του χρέους της πριν από το 2013, ανέφερε ο Steven Major, επικεφαλής ανάλυσης ομολόγων του οίκου, προσθέτοντας ότι οι αποτιμήσεις της αγοράς δεν εμφανίζονται σύμφωνα με την πολιτική και οικονομική συγκυρία και πραγματικότητα. Η HSBC εκτιμά ότι υπάρχουν περισσότερες πιθανότητες μιας εθελοντικής συμφωνίας για την επιμήκυνση της ωρίμανσης του ελληνικού χρέους. «Ένα τέτοιο σενάριο δεν θα αποτελούσε πιστωτικό «σοκ», εάν διαχειριστεί σωστά».
Σενάριο 1...... (με πιθανότητα 20%)
Χωρίς αναδιάρθρωση
Σύμφωνα με αυτό το σενάριο, η Ελλάδα θα συνεχίσει την εφαρμογή του σκληρού δημοσιονομικού προγράμματος και πιθανώς θα βοηθηθεί από τον ταμείο στήριξης, το EFSF, για να μπορέσει αργότερα να επιστρέψει στις αγορές.
Σενάριο 2 (με πιθανότητα 5%)
Χωρίς αναδιάρθρωση - επέκταση της στήριξης
Στο σενάριο αυτό, το ελληνικό χρέος σταδιακά θα αντικατασταθεί από δάνεια του ΔΝΤ και της Ε.Ε.. Αν η Ελλάδα δεν καταφέρει να βγει με αξιώσεις στις αγορές τότε ο οικονομικός έλεγχος θα περάσει σε «ξένα» χέρια. Ο οίκος χαρακτηρίζει πολύ χαμηλή την πιθανότητα να συμβεί κάτι τέτοιο.
Σενάριο 3 (με πιθανότητα 5%)
Υποχρεωτική βραχυπρόθεσμη αναδιάρθρωση
Για να προχωρήσει η Ελλάδα σε υποχρεωτική αναδιάρθρωση θα πρέπει να υπάρξει ραγδαία αλλαγή πλεύσης τόσο στην πολιτική της ελληνικής κυβέρνησης, όσο και της Ε.Ε. και των θεσμικών οργάνων της.
Σενάριο 4 (με πιθανότητα 30%)
Βραχυχρόνιο εθελοντικό re profiling
Με βάση το σενάριο, η άσχημη δημοσιονομική θέση της Ελλάδας οδηγεί σε μία πιο ήπιας μορφή αναδιάρθρωση, μέσα από τον επαναπροσδιορισμό του ελληνικού χρέους, δηλαδή των επιτοκίων του δανείου και του χρόνου αποπληρωμής του. Κάτι τέτοιο δε θα προκαλούσε σοκ στην πιστωτική αγορά. Με άλλα λόγια, μια τέτοια συμφωνία δεν θα πυροδοτούσε την αποπληρωμή των CDS.
Σενάριο 5 (πιθανότητα 35%)
Αναδιάρθρωση το 2013 με χρήση του ESM
Στο συγκεκριμένο σενάριο, το βάρος θα πέσει στον ιδιωτικό τομέα και τους φορολογούμενους. Αν συμβεί αυτό, το haircut που θα υποστούν οι τράπεζες και οι επενδυτές του ιδιωτικού τομέα θα είναι πολύ μεγάλο, μειώνοντας περαιτέρω τις πιθανότητας επιστροφής της Ελλάδας στις αγορές. Σε μια παραλλαγή του σεναρίου, στην αναδιάρθρωση θα εμπλακούν ΔΝΤ, Eurogroup και ΕΚΤ. Τότε, το αναγκαίο haircut θα είναι μικρότερο, αλλά θα πρόκειται για πρωτοφανή κατάσταση, αφού θα είναι η πρώτη φορά στην ιστορία του ΔΝΤ που θα δεχτεί αναδιάρθρωση των δανείων του.
Σενάριο 6 (πιθανότητα 5%)
Αναδιάρθρωση με ρίσκο και χωρίς συνεννόηση
Με βάση το τελευταίο σενάριο, η Ελλάδα θα προχωρήσει σε αναδιάρθρωση χωρίς πρότερη «συνεννόηση» με την ΕΕ, εφόσον οι Ευρωπαίοι αποφασίσουν να αθετήσουν τις υποσχέσεις και τη μέχρι τώρα στήριξή τους προς της Ελλάδα. Σε μια τέτοια περίπτωση η κρίση και ο κίνδυνος χρεοκοπίας θα μεταφερόταν και σε άλλες χώρες, όπως η Ισπανία, η Ιταλία και το Βέλγιο.
Τι μπορεί να διδαχθεί η Ελλάδα από τα παραδείγματα Αργεντινής, Ουρουγουάης και Chrysler
Αργεντινή 2001
Η οικονομία στα τέλη του 1990 ήταν αδύναμη και μη ανταγωνιστική, το χρέος της Αργεντινής τεράστιο και η κυβέρνηση της χώρας αποφάσισε να πάρει σκληρά δημοσιονομικά μέτρα με αποτέλεσμα να εμφανιστούν ισχυρές αποπληθωριστικές πιέσεις και αρνητική ανάπτυξη. Οι κινήσεις αυτές οδήγησαν σε τέλμα τη δημοσιονομική προσαρμογή, επέφεραν αλλαγές στο πολιτικό σκηνικό και τέλος οδήγησαν στη χρεοκοπία.
Κατά κάποιο τρόπο η κατάσταση της Ελλάδας σήμερα είναι χειρότερη από αυτή της Αργεντινής τότε. Το χρέος είναι κατά πολύ μεγαλύτερο και η χώρα τώρα εισέρχεται στην φάση της ύφεσης και του αποπληθωρισμού. Αλλά υπάρχει και μία μεγάλη διαφορά κι αυτή έγκειται στη διαφορετική πολιτική που ακολουθείται.
Η Ελλάδα αποτελεί μέρος ενός κατά πολύ μεγαλύτερου πολιτικού και οικονομικού συστήματος. Η χρεοκοπία της Αργεντινής δεν προκάλεσε την κατάρρευση του τραπεζικού συστήματος της Λατινικής Αμερικής. Αντίθετα ενδεχόμενη χρεοκοπία της Ελλάδας θα επέφερε σημαντικές επιπτώσεις σε όλη την Ευρώπη.
Ουρουγουάη 2003
Τότε πρωτοεμφανίστηκε η CAC, η «ρήτρα συλλογικής δράσης» στα πλαίσια της επίτευξης μιας αναδιάρθρωσης του χρέους. Με τη χρήση της ρήτρας η Ουρουγουάη επέκτεινε την ημερομηνία λήξης κάθε ομολόγου κατά 5χρόνια, χωρίς «κούρεμα» της ονομαστικής αξίας.
Η Ελλάδα, ακολουθώντας το παράδειγμα της Ουρουγουάης, θα μπορούσε να αλλάξει τη νομοθεσία έτσι ώστε το όριο των ομολογιούχων που θα πρέπει να συναινούν στην αναδιάρθρωση να μη ξεπερνά το 75%. Όριο που είναι πιθανό να εφαρμοστεί και στις CACs της Ευρωζώνης.
Chrysler 2009
Τo παράδειγμα της Chrysler έδειξε ότι η προσμονή για ένα καλύτερο deal δεν επιφέρει απαραίτητα και καλύτερους όρους, ειδικά αν ο προμηθευτής ρευστότητας είναι η ίδια η κυβέρνηση. Στην περίπτωση της αυτοκινητοβιομηχανίας ήταν το υπουργείο Οικονομικών των ΗΠΑ, στην Ελλάδα, η γερμανική κυβέρνηση. Η γρήγορη αντιμετώπιση των ΗΠΑ απέναντι στην κρίση της Chrysler την βοήθησε να βγει από την προστασία του αμερικανικού νόμου περί χρεοκοπίας (Κεφάλαιο 11) σε μόλις 42 μέρες…
bankingnews
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου